stiekem in stilte trouwen..wie deed dit ook?

Niemand kent jullie ouders zo goed als jezelf en zo te horen verwacht je zelf al dat ze het erg zullen vinden dat ze er niet bij waren....

Waarom wil je hen er niet bij? Denk je dat ze uit zijn op een groot feest wat jij niet wil? Of is het het stiekeme? Ik moet toegeven, als ik het was, lijkt het me ook wel spannend om het in the heat of the moment te doen, maar jullie plannen een half jaar vooruit...



Ik ben zelf niet getrouwd, heb ook geen zin in een Sissi-jurk en een feest waar het nichtje van de ex van de buurvrouw bij wijze van naartoe komt als ik ooit ga trouwen, maar wil wel een feestje (a la bier/wijn/barbecue) als het zover komt. Het blijft voor mij toch een speciale dag die je met de mensen die het kortst bij je staan wil delen. Als dat voor jullie alleen de kinderen zijn, waarom niet?



Alvast proficiat!

Dat je gaat trouwen en er geen feest festijn van wilt maken is jullie keuze,maar waarom de ouders er gewoon ook niet bij.

Hi vrouwtjelief



Ben zelf niet nog niet getrouwd, maar mijn ouders zijn net als jij van plan bent, alleen met getuigen (bij hen 2 vrienden) getrouwd. Ze hebben dit nog jaaaaaaaaaaren moeten horen. Dus nee, werd niet al te positief ontvangen. Men (voornamelijk ouders) voelt zich natuurlijk al gauw buitengesloten. Maar goed uiteindelijk is het jullie leven en jullie keus, toch??



Veel plezier en alvast gefeliciteerd

Hé vrouwtjelief,



Gefeliciteerd! Persoonlijk zou ik er geen problemen mee hebben. Ik ken echter wel een voorbeeld van mijn oude buurvrouw. Haar dochter is ook stiekem getouwd en heeft het later aan haar moeder verteld. Mijn buurvrouw heeft daar toen heel erg veel verdriet van gehad en voelde zich heel erg buitengesloten en onbelangrijk, ze heeft het er nu (meer dan een jaar later) nog wel eens over. Maar dit zegt natuurlijk niet dat de reactie van jouw ouders hetzelfde zal zijn, zoals Emma al zei, je kent ze zelf het beste. Ik zou het aan je ouders alleen wel persoonlijk gaan vertellen, een kaartje sturen vind ik niet zo'n goed idee, beetje afstandelijk.

Lijkt het je anders niet wat om je ouders te vragen om er met het eten bij te zijn, dan betrek je ze er toch nog een beetje bij...



In ieder geval een hele fijne dag toegewenst....

Trouwens als vervolg op mijn eerdere reactie;

Mijn moeder heeft wel eens gezegd dat ze het nu anders zou doen. Juist door die reacties......

Dus denk er nog eens goed over of je je ouders niet op zijn minst wilt inlichten of ze er op een andere manier bij betrekt.

Overigens kan ik niet oordelen over de realtie met je ouders, en blijft het jouw keuze!!!!!

Nogmaals gefeliciteerd en veel plezier op deze kleine grote dag

Als mijn moeder me niet had geterroriseerd met schuldgevoelens had ik precies hetzelfde gedaan (en het was nog wel mijn eerste huwelijk, jong & no kids). Het lijkt mij het ultieme gebaar van liefde: samen besluiten dat je de rest van je leven samen blijft, zonder die idiote poespas erom heen. Ik kan me nu uiteindelijk nauwelijks iets herinneren van de hele bruiloft door alle drukte en alle mensen die ik moest spreken, eeuwig zonde.

Dus mijn zegen heb je. Het is de liefde die telt, niet het feestje. Laat al die mensen fijn zeuren, en kies voor elkaar zoals jullie dat willen!

Mijn zus heeft het ook gedaan, haar eigen keus, maar niet zo leuk voor ons.

Mijn andere zus en mijn schoonzus trouwens ook, wilden het ook klein houden, maar zijn wel getrouwd in bijzijn van ouders, zussen, broers. Daarna gezellig met zijn allen gegeten.

Wij zijn ook "klein" getrouwd, met z'n tweetjes. Alleen hebben we het niet geheim gehouden: ouders, familie en vrienden wisten ervan en die accepteerden gelukkig onze wens om het op onze manier te doen. Wel zijn we naderhand bij onze ouders langgeweest met taartjes. Het leuke was trouwens dat we op de dag zelf daardoor wel een hoop kaartjes en bloemen kregen. Overigens is er niemand geweest die het vervelend vond of zich buitengesloten voelde.

Het klinkt alsof je toch bang bent dat je familie teleurgesteld zal zijn. Misschien helpt het dan om het wel te vertellen vooraf? Of misschien alleen aan de mensen die echt belangrijk voor je zijn? Het zou jammer zijn als je op de "grote dag" toch nog een vaag ongemakkelijk gevoel hierover hebt....

Doen wat je zelf wilt!!! Mijn vriend en ik gaan over een paar maanden ook trouwen, en ook in t geheim. Wel doen we het 'dichtbij' de verjaardag van 1 van ons en geven dan in een weekend een feestje waarbij we dan een buffet bestellen ofzo en het dan vertellen. Wij doen dit omdat ik al een keer eerder getrouwd ben geweest, wij zo'n hele happening met jurk, receptie en feest veel te duur vinden en omdat vooral schoonouders gek zijn op het doen van 'leuke sketsjes' ed, waar wij beiden niet op zitten te wachten. En aangezien schoonmama al een paar keer heeft gezegd dat ze zich er niks van aan trekt dat wij zulke dingen niet waarderen en wij haar al een paar keer hebben gewaarschuwd dat we dan geheim gaan trouwen, kunnen ze dit verwachten. Van mij mag iedereen beledigd zijn, het gaat om ons en wat wij fijn vinden.

Je moet echt doen wat jullie zelf het liefste willen. Wij zijn ook in het geheim getrouwd, ik was ook al 8 maanden zwanger, dus ik kon toch geen fatsoenlijke jurk meer aan. Maar alleen al bij het idee dat ik de hele dag in de belangstelling zou staan, bezorgde mij al wc gevoelens. En 's avonds hebben wij een feestje gegeven voor vrienden in ons eigen huis, zodat ik lekker met de benen omhoog kon. Heerlijk! En niemand die het erg vond dat ze er overdag niet bij waren. Iedereen moet lekker trouwen zoals ze het zelf willen. Het is tenslotte jullie dag.

Wij hebben dit ook besproken, want ik heb ook geen zin in een groot feest. Toch zal dit bij ons niet gebeuren. Ik heb het bij mijn eigen moeder al eens gepeild en die zou het absoluut niet leuk vinden en mijn schoonmoeder heeft dat ook al eens gezegd toen een kennis zoiets had gedaan. Bovendien is onze trouwerij de enige waarbij mijn schoonmoeder kan komen. Mijn ouders hebben de trouwerij van mijn zus al gehad. Ach ja... ik zou het heel graag willen (geheim trouwen), maar dat zal wel niet kunnen. Ik heb geen zin in nog heel lang scheve gezichten te zien.



Succes in ieder geval...

wij zijn ook met zn tweetjes, nee, met zn drietjes(onze oudste dochter was erbij) getrouwd, wel hebben we het onze ouders van te voren verteld.

zij wisten al dat we als we ooit zouden trouwen echt geen feest wilden dus al n beetje voorbereid.

we zijn na ons trouwen een week weggebleven en toen kaartjes gestuurd, met als gevolg dat ons huis vol lag en stond met bloemen en kaartjes toen we weer thuis kwamen.



je moet doen wat je zelf wilt maar de ouders van te voren inlichten vind ik toch wel zo netjes.

als zij er problemen mee hebben dat ze er niet bij kunnen zijn, is dat toch echt hun probleem....je had ook niet kunnen trouwen, dan hadden ze ook geen feestje gehad.

Je kan ook op Schiphol trouwen, ben je gelijk onderweg op vakantie.

Kun je op je vakantiekaartje iets meer nieuws zetten dan een zonnetje met het aantal graden erin.

Allereerst gefeliciteerd met jullie huwelijk. Als jullie kinderen getuige zullen zijn (en dus meerderjarig) neem ik aan dat jullie ook al wat ouder zijn (en de ouders dus ook), klopt dat?



Mijn man en ik zijn zeer tegen ons zin getrouwd (wat is er mis met samenwonen?) omdat dat nodig was voor een visum; wij hadden dus ook geen zin in een groot feest, sketches, sissi-jurken. In plaats daarvan hebben we ons door een vriend (kan tegenwoordig in Nederland) laten trouwen en hebben we een hele kleine groep mensen (allerbeste vrienden, broers, ouders, oma's) uitgenodigd van wie we zouden kunnen begrijpen dat ze wel een beetje gepasseerd zouden voelen als wij het in het geniep deden. We zijn laat op de dag getrouwd (zonder trouwjurk), hebben daarna geborreld en zijn met iedereen heerlijk uit eten gegaan (een beetje zoals Kaatje en Deirdre hebben gedaan). Geen sketches, geen speeches; gewoon een leuk etentje om iets ontzettends sufs (die gedwongen trouwpartij) te "vieren"/weg te drinken. De reden dat wij dat deden, waren inderdaad verhalen van enorm verstoorde familieverhoudingen na het in stilte trouwen. Bij een aantal mensen uit onze omgeving waren die pas hersteld nadat de (klein)kinderen op de proppen kwamen, maar aangezien we die ook al hadden en er niet meer in de planning zaten, dachten we dat we die ruzies beter konden vermijden.



Moest nog even denken dat mijn ouders hun 12,5 jarige jubileum aan zich voorbij wilden laten gaan en dat ook tegen mij (en hun ouders) hadden gezegd, zodat de opa's en oma's mij en mijn broer in het complot betrokken en er vervolgens achter hun rug het ergste 12,5-jarige feest ooit is georganiseerd... Mmm, snap nu hoe ze zich hebben gevoeld. Jouw kinderen zijn dan al wat ouder, maar misschien moet je wel even in de gaten houden dat jullie geheime huwelijk niet ook hun verhouding met de familie op spel zet (of dat jullie ineens a la mijn ouders op je eigen huwelijksfeest belanden, maar ik neem aan dat jullie volwassen kinderen anders reageren dan een romantisch 8-jarige prinsessemeisje). Mijn ene oma had het niet alleen mijn ouders, maar zeker ook de volwassen kleinkinderen kwalijk genomen als die hun mond hadden gehouden en eerlijk gezegd, ik zou daar denk ik als geheimhoudend kleinkind ook wel onder hebben geleden.



Ik zou overigens geen kaarten na afloop sturen: ik vind het een beetje demonstratief staan "wij hadden een geheim feestje en jullie mochten lekker niet komen". Niemand hoeft toch te weten dat je getrouwd bent, als je het toch stiekum doet (vanwege dat visum zou bij ons voor iedereen duidelijk zijn dat we getrouwd waren als we dat visum zouden krijgen, vandaar dat wij het ook niet geheim konden houden en dus wel uit de kast moesten komen)?



Weet je, het klinkt misschien een beetje stom, maar je klinkt als iemand voor wie trouwen belangrijk is (anders dan bij mij en mijn man) en dan lijkt het me ook zo sneu als je nu nog 6 maanden moet stressen hoe het wordt opgevat dat je het in het geniep doet en daarna - gezien je angsten - nog maanden/jaren op de blaren moet zitten van ongelukkige ouders; zeker omdat je het wel lijkt aan te trekken. Tussen de geniepige bruiloft met alleen kinderen en het volle Sissi-ding met alle collega's zitten nog heel wat variaties. Misschien is het goed om nog eens te kijken of er nog een andere variant bestaat, die goed bij jullie en jullie situatie (de kinderen) past en waar je met een minimum aan schuldgevoelens een maximaal leuke dag kunt hebben.



Wens je in elk geval een hele leuke bruiloft!

Doe het zoals je denkt dat het goed is.

Mijn ervaring:

Broer van mijn vriend is in het geheim getrouwd, kwamen we achter doordat schoonzus de telefoon soms opnam met haar nieuwe achternaam, nagevraagd, en toen kwam het verhaal dat ze al maanden geleden getrouwd waren, sommigen wisten het wel, anderen niet. De reactie van m.n. de ouders was die van teleurstelling. Om na een half jaar ofzo te horen dat je zoon getrouwd is. Dus ik zou het wel kort daarna vertellen, of zo mogelijk toch wat mensen uitnodigen/ kort van te voren inlichten (zodat er geen tijd meer is om een sketch voor te bereiden )

Wij wilden ook in het geheim trouwen. Vriend wilde toch de ouders inlichten. Vooral mijn ouders waren zo verschrikkelijk teleurgesteld (bij het overdrevene af) dat we het maar hebben afgeblazen. Baal ik nog wel van hoor.

Fairy, het niet vertellen vind ik ook wel erg apart moet ik zeggen. Ik kan me voorstellen dat de ouders daar niet blij mee waren. In stilte trouwens is één ding, maar waarom zou je het vervolgens niet vertellen? Wat was hun reden daarvoor?



Als je in 't geheim wilt trouwen, dan zou ik dat doen. Ik zou 't dan zelf alleen niet in m'n hoofd halen om m'n (schoon)ouders en andere intimi dat via een kaartje mede te delen, dan lijkt 't me inderdaad zwaar telerustellend als "achterblijver". Ik zou bij ze langsgaan om het ze persoonlijk te vertellen, desnoods overhandig je ze zelf het kaartje zodat je het daarna mondeling toe kunt lichten zeg maar.



Dat mensen met z'n 2-en, zonder anderen erbij willen trouwen, begrijp ik prima. Maar ik vind het persoonlijk echt een zwaktebod om bijvoorbeeld je ouders en broers/zussen op de hoogte te stellen middels een kaartje. Ik kan het dus ook begrijpen als ouders dan extra teleurgesteld zijn en ik zou mezelf ook wel even afvragen hoe belangrijk ik ben als mijn broer bijvoorbeeld zo zou trouwen en niet de moeite neemt me dit (voor - of achteraf) persoonlijk te vertellen. De keuze om lekker met z'n 2-en te trouwen begrijp ik absoluut, zo'n kaartje absoluut niet.

Ik zou het wel vertellen, waarom mensen pijn doen als het niet hoeft? Vermeld erbij dat jullie het alleen met de kinderen willen vieren en dat je later wel een keer met een gebakje bij hun op de koffie komt. Iedereen blij

Ik vraag me af waarom iemand in het geheim wil trouwen en er daarna dan openbaarheid aan wil geven of kadoos en bloemen verwacht.

Als ik toevallig hoor dat iemand getrouwd is, zonder daar persoonlijk van in kennis gesteld te zijn, dan respecteer ik hun wens en hun stilte.

Hoi Vrouwtjelief,



Man en ik zijn dit jaar ook stiekem getrouwd! Voor ons allebei 1e huwelijk, en nog geen kinderen. Voor ons beide heeft trouwen geen meerwaarde, maar vanwege het kopen van een huis en een sterke kinderwens vonden we toch dat er iets geregeld moest worden. Trouwen is in onze plaats op maandag gratis, dus die keuze was voor ons snel gemaakt... haha..

We hebben wel onze beide ouders ingelicht de dag vantevoren, maar wij wilden dit echt gewoon op onze manier doen zonder famillie of i.d... Onze 2 beste vrienden waren getuigen.. Diezelfde dag kregen alle famillie en vrienden een kaartje in de bus dat we getrouwd waren en die avond een borrel konden komen drinken... Zijn ouders vonden het allemaal prima, het is ons leven en stonden er helemaal achter.. Mijn moeder had er wat meer moeite mee, maar heeft het eigenlijk zonder al te veel moeite geaccepteerd, en verteld het nu zelfs heel trots tegen iedereen! Ik moet ook zeggen, op een andere manier zou ik gewoon nooit getrouwd zijn... Dat was ook wat we tegen alle overige vrienden en famillie hebben gezegd, het is of op deze manier, of we waren helemaal nooit getrouwd!!!... Het is voor ons een geweldige dag geweest, en we kijken er nog vaak met veel plezier aan terug.... Ook de voorpret was al leuk op zich....



Geniet er lekker van, en doe het zoals jullie willen... Het is tenslotte jullie huwelijk en jullie moeten elkaars leven met elkaar delen, daar heeft niemand iets over te zeggen.... GEFELICITEERD alvast!!! En succes..

Mijn ex-man en ik zijn ook in het geheim getrouwd, in eerste instantie wilden we er echt niemand bij hebben, maar uiteindelijk toch de beide ouders uitgenodigd, had zomaar het gevoel dat het bij mijn ouders niet zo goed zou vallen als ze het achteraf zouden horen.

De dag na de bruiloft iedereen een kaartje gestuurd dat we getrouwd waren, hele leuke reakties gehad gelukkig, alleen mijn ouders vonden het maar zozo, dus ik was achteraf wel blij dat ze er in ieder geval bij zijn geweest.

Veel geluk gewenst, en doe wat voor jullie goed voelt.

Een van mijn beste vriendinnen sloot haar tweede huwelijk ook in stilte. Ik stond in de lift van een kantoor, kreeg een sms met 'wij zijn getrouwd!'

Nou, ik vond het helemaal niet leuk. Natuurlijk wel dat ze getrouwd waren, maar op deze manier... ik had er heel graag deel van willen uitmaken. Al was het maar gewoon even op het gemeentehuis.

Het is ieders goed recht, maar dit was dus mijn ervaring.

xx lisa.

Ik heb nooit in stilte willen trouwen en had vorig jaar een fantastische dag met ongeveer 50 man. 't Is natuurlijk niet gratis zo'n dag, maar ik vond het supergaaf.



Maar ik kan me ook verstellen dat je 't liever kleiner houdt, dus ga dan voor een gezellige borrel ergens later op de dag. Zo'n bijzonder moment in je leven - daar hoort toch wel een feestje bij met de mensen die belangrijk zijn voor je.