Relaties
alle pijlers
Stom begin relatie
dinsdag 22 januari 2019 09:51
Goedemorgen dames,
graag wil ik hier mijn hart luchten, ook om het perspectief van dames eens mee te krijgen.
Sinds anderhalf maand date ik met een ontzettend leuke dame. Ik ben smoorverliefd en we krijgen geen genoeg van elkaar. Ik weet eigenlijk wel zeker, al bijna vanaf het begin dat ik haar ontmoette, dat ik een relatie met haar wilde.
Ook zij zag/ziet mij zitten en zegt verliefd te zijn. Ze is lief voor me en we klikken op veel gebieden. Echt mijn droomvrouw. Dit zeg ik haar ook vaak.
Nu worstelde ik er alleen een beetje mee hoe ik haar officieel zou vragen mijn vriendin te zijn.
Soms liet ik het wel vallen, zo van: 'ik ]wil echt dat je mijn vriendin wordt'. of 'ik hoop dat je later mijn vriendin wordt'. Zij reageerde dan positief, van: ''dat zou ik ook wel willen". Maar vervolgens zette ik niet door, uit onzekerheid.
Vorige week toen we samen waren had ik haar gevraagd of we de app waarvan we elkaar kennen (Happn) zouden verwijderen. Dat hebben we toen gedaan.
Maar ik had nog niet gevraagd of ze mijn vriendin wilde zijn. Ik zei dat we misschien officieel konden worden nadat ik het grote project voor mijn werk (waar erg veel druk op ligt) af heb gerond. Zij stond er wel relaxt in en zei "we zien wel, het is nu toch ook gewoon leuk?".
Daarna kwam nog eens ter sprake wat we nou van elkaar waren. NIet dat zij het vroeg, maar we kwamen er via een verhaal gewoon op. Toen zei ik van "heb je al tegen je vriendinnen gezegd dat je een scharrel hebt?" IK vond dat niet ok klinken, want ik wil dolgraag dat ze mijn vriendin is en zie haar zeker niet als scharrel!. Dus dat corrigeerde ik meteen en zei: 'ik bedoel, je date".
Aan het eind van het gesprek gaf ik meteen weer aan dat ik graag wilde dat ze mijn vriendin wordt. Dat wilde zij ook. Maar ik zei dat we het dan naar buiten zouden brengen nádat mijn project afgelopen is.
nu appten we gisteren weer. Ik sloot af met "doei X, hopelijk wil je in de toekomst mijn vriendin zijn'.
Ik kreeg toen best wel een geirriteerd appje terug: 'waarom doe je zo moeilijk over of en wanneer ik je vriendin wil zijn? Als je wil dat ik je vriendin ben moet je dat gewoon vragen en anders niet. Dit komt verwarrend over'.
Ik belde haar meteen op, want ik wilde niet dat ik haar weg jaag, Ik heb namelijk bewust iets langer gewacht met haar vragen of ze mijn vriendin wil zijn omdat ik haar niet wilde afschrikken door te snel of wanhopig over te komen. Terwijl ik al vanaf de eerste date hartstikke gek op haar ben en zeker wist dat ik een relatie met haar zou willen.
Dit legde ik haar uit. En toen was het een beetje ongemakkelijk maar vroeg ik haar alsnog of ze officieel mijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ze wel maar ze klonk niet echt heel blij of enthousiast.
Het liefst had ik het officieel gevraagd en er een leuk moment van gemaakt.
Dit voelt echt heel stom en ongemakkelijk en niet zoals ik het bedacht had. Ik ben namelijk hartstikke gek op haar.
Heb ik het verpest? Ze deed gisteren nog wel gewoon normaal en niet raar of kortaf. Ik weet niet wat het is maar soms ben ik gewoon een beetje onhandig bij haar.
graag wil ik hier mijn hart luchten, ook om het perspectief van dames eens mee te krijgen.
Sinds anderhalf maand date ik met een ontzettend leuke dame. Ik ben smoorverliefd en we krijgen geen genoeg van elkaar. Ik weet eigenlijk wel zeker, al bijna vanaf het begin dat ik haar ontmoette, dat ik een relatie met haar wilde.
Ook zij zag/ziet mij zitten en zegt verliefd te zijn. Ze is lief voor me en we klikken op veel gebieden. Echt mijn droomvrouw. Dit zeg ik haar ook vaak.
Nu worstelde ik er alleen een beetje mee hoe ik haar officieel zou vragen mijn vriendin te zijn.
Soms liet ik het wel vallen, zo van: 'ik ]wil echt dat je mijn vriendin wordt'. of 'ik hoop dat je later mijn vriendin wordt'. Zij reageerde dan positief, van: ''dat zou ik ook wel willen". Maar vervolgens zette ik niet door, uit onzekerheid.
Vorige week toen we samen waren had ik haar gevraagd of we de app waarvan we elkaar kennen (Happn) zouden verwijderen. Dat hebben we toen gedaan.
Maar ik had nog niet gevraagd of ze mijn vriendin wilde zijn. Ik zei dat we misschien officieel konden worden nadat ik het grote project voor mijn werk (waar erg veel druk op ligt) af heb gerond. Zij stond er wel relaxt in en zei "we zien wel, het is nu toch ook gewoon leuk?".
Daarna kwam nog eens ter sprake wat we nou van elkaar waren. NIet dat zij het vroeg, maar we kwamen er via een verhaal gewoon op. Toen zei ik van "heb je al tegen je vriendinnen gezegd dat je een scharrel hebt?" IK vond dat niet ok klinken, want ik wil dolgraag dat ze mijn vriendin is en zie haar zeker niet als scharrel!. Dus dat corrigeerde ik meteen en zei: 'ik bedoel, je date".
Aan het eind van het gesprek gaf ik meteen weer aan dat ik graag wilde dat ze mijn vriendin wordt. Dat wilde zij ook. Maar ik zei dat we het dan naar buiten zouden brengen nádat mijn project afgelopen is.
nu appten we gisteren weer. Ik sloot af met "doei X, hopelijk wil je in de toekomst mijn vriendin zijn'.
Ik kreeg toen best wel een geirriteerd appje terug: 'waarom doe je zo moeilijk over of en wanneer ik je vriendin wil zijn? Als je wil dat ik je vriendin ben moet je dat gewoon vragen en anders niet. Dit komt verwarrend over'.
Ik belde haar meteen op, want ik wilde niet dat ik haar weg jaag, Ik heb namelijk bewust iets langer gewacht met haar vragen of ze mijn vriendin wil zijn omdat ik haar niet wilde afschrikken door te snel of wanhopig over te komen. Terwijl ik al vanaf de eerste date hartstikke gek op haar ben en zeker wist dat ik een relatie met haar zou willen.
Dit legde ik haar uit. En toen was het een beetje ongemakkelijk maar vroeg ik haar alsnog of ze officieel mijn vriendin wilde zijn. Dat wilde ze wel maar ze klonk niet echt heel blij of enthousiast.
Het liefst had ik het officieel gevraagd en er een leuk moment van gemaakt.
Dit voelt echt heel stom en ongemakkelijk en niet zoals ik het bedacht had. Ik ben namelijk hartstikke gek op haar.
Heb ik het verpest? Ze deed gisteren nog wel gewoon normaal en niet raar of kortaf. Ik weet niet wat het is maar soms ben ik gewoon een beetje onhandig bij haar.
donderdag 24 januari 2019 15:07
donderdag 24 januari 2019 15:45
Dat kan natuurlijk. Maar blijf erbij dat m.i. door TO genoemde punten nou niet zo heel gek zijn in dit stadium.
Hij is overduidelijk smoorverliefd, dan is alles al snel geweldig.
Maar volgens mij gaat het er niet om waarom ze nu zo perfect is in zijn ogen, maar om hoe hij er mee omgaat (of niet mee kan omgaan).
Dat is echt buitensporig gedrag en ik zou er ook helemaal krankjorum van worden.
donderdag 24 januari 2019 15:57
Ze had een goed argument, hij benauwde haar zo dat haar vlinders weggingen en het ging haar tegenstaan en daardoor had ze geen behoefte meer aan hem.
Best een duidelijke oorzaak en gevolg.
donderdag 24 januari 2019 16:28
Dat zullen ook algemene dingen zijn, want je kent elkaar nog niet. Het is in het begin helemaal niet raar dat je gewoon verliefd bent.
donderdag 24 januari 2019 17:20
Wij hebben vrij diepe en persoonlijke gesprekken, natuurlijk ken ik hem al meer dan een oppervlakkige kennis.Hemelslicht schreef: ↑24-01-2019 16:28Dat zullen ook algemene dingen zijn, want je kent elkaar nog niet. Het is in het begin helemaal niet raar dat je gewoon verliefd bent.
donderdag 24 januari 2019 17:34
PatatasBravas schreef: ↑24-01-2019 14:30Ze hebben (hadden?) 1,5 maand 'iets'.
Dan vind ik genoemde algemeenheden niet zo heel gek.
Zeker! Probeerde aan te geven dat na 1,5 maand iemand je droomvrouw van buitenaardse proporties is want *algemeenheden* niet heel realistisch is. Je kent iemand nauwelijks.
vrijdag 25 januari 2019 14:11
Ja, maar je kent hem natuurlijk nog helemaal niet. Wacht maar tot je tien jaar samen bent en dan terugkijken naar deze eerste 6 weken, zelfs al had je die 6 weken non-stop gepraat, het is niet mogelijk elkaar écht te kennen in die tijd. Hoewel het natuurlijk wel zo voelt als je verliefd bent.
vrijdag 25 januari 2019 14:46
Natuurlijk, ik heb meerdere lange relaties gehad. Maar dat je alleen oppervlakkig iemand kent klopt niet helemaal.Hemelslicht schreef: ↑25-01-2019 14:11Ja, maar je kent hem natuurlijk nog helemaal niet. Wacht maar tot je tien jaar samen bent en dan terugkijken naar deze eerste 6 weken, zelfs al had je die 6 weken non-stop gepraat, het is niet mogelijk elkaar écht te kennen in die tijd. Hoewel het natuurlijk wel zo voelt als je verliefd bent.
donderdag 31 januari 2019 19:18
Hallo allemaal, ik wilde toch even een update geven.
Uiteindelijk hebben we nog een keer afgesproken en heeft ze bepaald dat ze het toch nog een kans wil geven.
Ze vond mij en ons toch heel leuk en was bang dat ze anders spijt zou krijgen.
Maar ik ga wel aan een aantal dingen werken. Ik merkte al vorige keer dat het beter ging. Zo heb ik bepaalde dingen niet meer gezegd of gevraagd, terwijl ik merkte dat ik me onzeker en jaloers voelde over iets maar dat liet ik niet merken. Dat was voor haar trouwens het grootste probleem, dat ik aantal keer vragen stelde over iemand die ik ook ken waar zij kort iets mee gehad heeft. Dat is echt zo'n knappe player en ik niet bepaald dus ik was best jaloers. (ik vroeg bv: moet ik me zorgen maken als je hem weer tegen komt?) . Daar werd ze moe van zei ze, dus dat doe ik niet meer. Dat was trouwens allemaal voordat ze toen zei even rust te willen hebben.
Ook ben ik bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar psycholoog.
Uiteindelijk hebben we nog een keer afgesproken en heeft ze bepaald dat ze het toch nog een kans wil geven.
Ze vond mij en ons toch heel leuk en was bang dat ze anders spijt zou krijgen.
Maar ik ga wel aan een aantal dingen werken. Ik merkte al vorige keer dat het beter ging. Zo heb ik bepaalde dingen niet meer gezegd of gevraagd, terwijl ik merkte dat ik me onzeker en jaloers voelde over iets maar dat liet ik niet merken. Dat was voor haar trouwens het grootste probleem, dat ik aantal keer vragen stelde over iemand die ik ook ken waar zij kort iets mee gehad heeft. Dat is echt zo'n knappe player en ik niet bepaald dus ik was best jaloers. (ik vroeg bv: moet ik me zorgen maken als je hem weer tegen komt?) . Daar werd ze moe van zei ze, dus dat doe ik niet meer. Dat was trouwens allemaal voordat ze toen zei even rust te willen hebben.
Ook ben ik bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar psycholoog.
vrijdag 1 februari 2019 13:46
Ik vind het juist heel sterk als iemand inziet dat hij misschien aan zichzelf kan werken en dat dan ook gaat doen! Geeft aan dat het iemand is die over zijn gevoelens kan praten, die bereid is om naar zichzelf te kijken en aan de relatie te werken. Great catch!d-purevision schreef: ↑01-02-2019 12:42Dappere meid dat ze je nog een kans wil geven. Ik zou passen.
vrijdag 1 februari 2019 14:01
Goed zo!Mistermark81 schreef: ↑31-01-2019 19:18Hallo allemaal, ik wilde toch even een update geven.
Uiteindelijk hebben we nog een keer afgesproken en heeft ze bepaald dat ze het toch nog een kans wil geven.
Ze vond mij en ons toch heel leuk en was bang dat ze anders spijt zou krijgen.
Maar ik ga wel aan een aantal dingen werken. Ik merkte al vorige keer dat het beter ging. Zo heb ik bepaalde dingen niet meer gezegd of gevraagd, terwijl ik merkte dat ik me onzeker en jaloers voelde over iets maar dat liet ik niet merken. Dat was voor haar trouwens het grootste probleem, dat ik aantal keer vragen stelde over iemand die ik ook ken waar zij kort iets mee gehad heeft. Dat is echt zo'n knappe player en ik niet bepaald dus ik was best jaloers. (ik vroeg bv: moet ik me zorgen maken als je hem weer tegen komt?) . Daar werd ze moe van zei ze, dus dat doe ik niet meer. Dat was trouwens allemaal voordat ze toen zei even rust te willen hebben.
Ook ben ik bij de huisarts geweest voor een verwijzing naar psycholoog.
En goed dat je af en toe je mond houdt. Het is goed te bedenken wat je nou eigenlijk zegt. Bijvoorbeeld de vraag "moet ik me zorgen maken als je hem tegen komt?"
Daarmee zeg je tegen haar dat je haar niet vertrouwt, dat je denkt dat ze je misschien wel wil belazeren. Waarom zou zij bij iemand willen zijn die zo slecht over haar denkt? Denk je echt dat ze zomaar naar hem zou stappen als ze hem tegen komt? Zo ja, waarom ben je dan bij haar? Zo nee, waarom vraag je het dan?
Iets meer nadenken, minder praten. En vooral bedenken wat je daadwerkelijk zegt.
zaterdag 2 februari 2019 15:33
Eens. Misschien kun je elke onzekere gedachte die in je opkomt (en die je tegen haar wil zeggen) eerst in je hoofd omzetten in “Ik vertrouw je niet”. Is dat iets leuks voor haar om te horen? Nee. Niet zeggen dus.Annelleke schreef: ↑01-02-2019 14:01Goed zo!
En goed dat je af en toe je mond houdt. Het is goed te bedenken wat je nou eigenlijk zegt. Bijvoorbeeld de vraag "moet ik me zorgen maken als je hem tegen komt?"
Daarmee zeg je tegen haar dat je haar niet vertrouwt, dat je denkt dat ze je misschien wel wil belazeren. Waarom zou zij bij iemand willen zijn die zo slecht over haar denkt? Denk je echt dat ze zomaar naar hem zou stappen als ze hem tegen komt? Zo ja, waarom ben je dan bij haar? Zo nee, waarom vraag je het dan?
Iets meer nadenken, minder praten. En vooral bedenken wat je daadwerkelijk zegt.
zaterdag 2 februari 2019 15:59
Het is al heel wat als je in staat bent om je gedrag iig te veranderen en niet te laten leiden door je gedachten/gevoelens. Je hoeft niet alles hardop te delen wat je denkt, zeker niet als het (irreele) angst is die in gedachten tot je spreekt: je bént je angst niet, je hébt die (blijkbaar).
Angst ondermijnt logischerwijs vertrouwen.
In bepaalde mate zit aan liefde en verliefdheid altijd een zekere angst dat je dat ook weer kwijt kunt raken, dat is heel normaal, zeker als de relatie nog niet zeker is en ook onzeker is of die verliefdheid beantwoord wordt (en blijvend is, wat niemand van tevoren weet).
Als het je nogal overheerst en beheerst is dat geen gezonde mate meer en het is goed dat je dat inziet (en inziet dat (die mate) zelfs de verliefdheid die zij (nog) wél voelt juist kan onderuithalen en laten afnemen, dus van je af jaagt).
Zie ook een ander topic hier op de relatiepijler waarin het van de andere kant belicht wordt..
Het is vaak een in jouzelf dieper gelegen oorzaak/oorzaken waardoor het geen onzekerheid meer is die iedereen wel aan het begin in meer of mindere mate voelt als je gek op iemand bent (hoe wederzijds en bestendig het is/ zal zijn), als het dus zulke vormen aanneemt dat het beknellend is en niet meer leuk voor de ander, en dat haar taak wordt om dat (alsmaar) weg te moeten nemen doordat jij geruststelling nodig hebt om te kunnen geloven dat het goed zit/gaat).
Fijn te lezen dat ze het (als)nog ziet zitten!
En dat je inziet dat je je beter in jezelf kunt verdiepen dan op haar (gedrag en reacties) te focussen, want het staat los van haar, zijn jóuw gedachten en gevoel/angst/emoties. Ook zonder dat zij daar aanleiding toe geeft.
Het is vrij zinloos om (naast niet uiten en niet naar te gedragen/handelen) te proberen om zelf je (ongewenste) gedachten en emoties te onderdrukken en te hopen dat ze daardoor ook verdwijnen.
Vaak zit het dieper dan de situatie/ het probleem en is dat sneller/makkelijker "aan te pakken" mbv van (een paar sessies misschien maar?) iemand die daar professioneel in thuis is en van buitenaf eea sneller doorziet dan jij jezelf kunt doorgronden (en die gedachten/gevoelens kunt veranderen).
Veel succes iig!
Angst ondermijnt logischerwijs vertrouwen.
In bepaalde mate zit aan liefde en verliefdheid altijd een zekere angst dat je dat ook weer kwijt kunt raken, dat is heel normaal, zeker als de relatie nog niet zeker is en ook onzeker is of die verliefdheid beantwoord wordt (en blijvend is, wat niemand van tevoren weet).
Als het je nogal overheerst en beheerst is dat geen gezonde mate meer en het is goed dat je dat inziet (en inziet dat (die mate) zelfs de verliefdheid die zij (nog) wél voelt juist kan onderuithalen en laten afnemen, dus van je af jaagt).
Zie ook een ander topic hier op de relatiepijler waarin het van de andere kant belicht wordt..
Het is vaak een in jouzelf dieper gelegen oorzaak/oorzaken waardoor het geen onzekerheid meer is die iedereen wel aan het begin in meer of mindere mate voelt als je gek op iemand bent (hoe wederzijds en bestendig het is/ zal zijn), als het dus zulke vormen aanneemt dat het beknellend is en niet meer leuk voor de ander, en dat haar taak wordt om dat (alsmaar) weg te moeten nemen doordat jij geruststelling nodig hebt om te kunnen geloven dat het goed zit/gaat).
Fijn te lezen dat ze het (als)nog ziet zitten!
En dat je inziet dat je je beter in jezelf kunt verdiepen dan op haar (gedrag en reacties) te focussen, want het staat los van haar, zijn jóuw gedachten en gevoel/angst/emoties. Ook zonder dat zij daar aanleiding toe geeft.
Het is vrij zinloos om (naast niet uiten en niet naar te gedragen/handelen) te proberen om zelf je (ongewenste) gedachten en emoties te onderdrukken en te hopen dat ze daardoor ook verdwijnen.
Vaak zit het dieper dan de situatie/ het probleem en is dat sneller/makkelijker "aan te pakken" mbv van (een paar sessies misschien maar?) iemand die daar professioneel in thuis is en van buitenaf eea sneller doorziet dan jij jezelf kunt doorgronden (en die gedachten/gevoelens kunt veranderen).
Veel succes iig!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
