twee liefdes...........nieuw topic...

Hoi allemaal,

Veel geschreven dit weekend zie ik, en Tammy welkom!

Ik heb m`n nr2 weer gezien!!! na weken geen contact!

Wat een aantrekkingskracht hebben we voor elkaar!

Er waren meer mensen bij,maar we hebben onze momenten toch kunnen pakken, veel gepraat en zelfs.......

We gaan wel verder op dezelfde voet omdat we onze toekomstplannen absoluut niet willen verpesten, dus dat betekend zo min mogelijk contact,geen stiekem ge-sms etc..

Maar wat was het heeeerlijk om hem weer te zien en te voelen,te ruiken,als ik er weer aan denk wordt ik helemaal warm van binnen.

Vanmorgen was het weer zo donker buiten en dan voel ik al die zorgen in mijn hoofd weer extra zwaar,gelukkig is het nu weer licht en dan wordt mijn hoofd ook weer lichter.

Ik heb in elk geval weer wat moed gekregen van onze ontmoeting,ik weet dat hij van me houd!!!

KATARA

Katara, Ik moest wel lachen om je verhaal, zo herkenbaar.

Lekker zwijmelen op maandagochtend bij de gedachte aan je allerliefste! en inderdaad die geur , aanrakingen , stem!

Vrouwtje, ik wil je niet ontmoedigen maar het kan heel lang duren die verliefde gevoelens: bij mij gaat het al 2,5 jaar onverminderd door.

...

heerlijk he kneel die lekkere gevoelens! ik ben nog aan het bijkomen van alles!

Maar dan schiet de realiteit weer in mijn hoofd en wordt ik somber, ik wil zooo graag bij mijn nr2 zijn, maar wat moeten er veel nare dingen gebeuren voordat het zover is!

Ik probeer bij de dag te leven want als ik te ver vooruit kijk krijg ik buikpijn.

tja vrouwtje, een grote vrienden groep, heeeeel laat naar bed, veel drank,(ik drink trouwens niet hoor) een heel groot huis,`t was risicovol maar de aantrekkingskracht is te groot.

Het is allemaal goed gegaan.

Als er anderen bij zijn doen we echt ons best niets te laten merken maar ik denk toch dat mensen er wel iets van merken,je voelt de chemie gewoon heel sterk om ons heen.

en vrouwtje,heel belangrijk,nr1 was er natuurlijk niet bij, ik denk niet dat ik dat aan zou kunnen die twee naast elkaar.

Vind jij dat niet raar straks op het feestje waar jij naar toe gaat?

Ik denk dat we elkaar zo'n 10 keer per jaar zien en verder sms'en en bellen elke week .

Dit gaat goed. En verder zien we elkaar dus niet, geen collega's, gezamenlijke vrienden o.i.d. Ik moet zeggen dat me dat wel rust geeft.

We kunnen ons leven met nr 1 en kids gewoon zo goed mogelijk leven. Hoewel het niet altijd zo makkelijk is als het hier staat hoor. Ik word ook regelmatig verscheurd door twijfel en schuldgevoel.

Diep in je hart weet je natuurlijk dat het niet goed is en wat JC in haar verwijderde post schreef: ik had er vroeger niet aan moeten denken dat mijn moeder een lover zou hebben

Hallo allemaal,



Ik kom van het topic "Hoe zet je iemand uit je hoofd", maar daar gebeurt nog weinig, vandaar dat ik hoopte hier mee te kunnen schrijven. Ik zit dit topic al een poosje mee te lezen en voel de behoefte te reageren.

Zelf ben ik nu bijna vier jaar samen met nr. 1. Hij was mijn eerste vriendje (eerste verliefdheid) en het is rond mijn zeventiende vijf jaar uitgeweest. In die vijf jaar heb ik een langere relatie gehad en een scharrel, verder heb ik niet zo heel veel uitgespookt op dat gebied. Wel wat gezoend, maar ik heb de neiging voor foute mannen te vallen en was meestal al vertrokken voordat er werkelijk iets gaande was. Vijf jaar nadat het uit was, bekende nr. 1 nog steeds van me te houden en inmiddels zijn we alweer 2,5 jaar samen en zijn ook eigenlijk meteen gaan samenwonen.

Het is met de bekende ups en downs gegaan. Zo ben ik niet makkelijk om mee te leven, ik heb nogal bindingsangst. Bij mij uit zich dit in veel reizen, uitgaan, sporten, bij vrienden zijn, etc. Kortom: ik ben bijna nooit thuis en ik heb zelfs een half jaar in Italie gewoond tijdens onze relatie.

Nr. 1 probeert zich heel lief en begripvol op te stellen en gunt me al deze uitspattingen, vooral omdat hij me vertrouwt en weet dat ik niet vreemdga (wat ik ook echt nog nooit bij hem heb gedaan, ook niet toen de mogelijkheden zich in verre oorden voordeden). Zelf is hij meer een huismus, dus terwijl ik in Zuid-Amerika zat, bleef hij achter. Telkens tijdens zo'n reis mis ik hem verschrikkelijk, neem ik mezelf voor om ditmaal bij terugkomst echt voor hem te gaan, vliegen we elkaar op Schiphol hartstochtelijk in de armen en twee weken later ben ik alweer op internet aan het kijken voor mijn volgende bestemming.

Nr. 1 is erg lief voor me en ondanks de ups en downs, vind ik het erg fijn dat hij me op deze leeftijd zoveel ruimte geeft ontdekkingen te doen. Hij zegt altijd: "Liefde is niet alles voor elkaar opgeven, maar elkaar alles gunnen." Toch is hij het nu na 2,5 jaar wel een beetje zat aan het worden en voel ik me erg schuldig naar hem toe. Hij heeft me op zeer romantische wijze ten huwelijk gevraagd en ik heb "ja" gezegd.



Toch knaagt er iets bij mij. Ik twijfel absoluut niet aan mijn liefde voor nr. 1, maar wel aan het tijdstip. Ik was vroeger op school nogal een lelijk eendje en ik begin me nu steeds meer die prachtige zwaan te voelen. Ik zit vooral het laatste halfjaar erg lekker in mijn vel en krijg best veel aandacht (hoewel ik niet bloedmooi ben, schijn ik wel een aantrekkelijke uitstraling te hebben). Ik weet gewoon dat ik tachtig wil worden met nr. 1, alleen nu benauwt de relatie me ontzettend. Ik wil nog een wereldreis van een jaar maken, zou het liefst nog dertig tweemaandenvriendjes hebben en nog een tijdje lekker aanmodderen op deze leeftijd.

Met nr. 1 lig ik op ramkoers naar een huwelijk, kinderen en een koophuis. Probleem is echter dat bijna niemand me lijkt te begrijpen. Mijn vriendinnen zijn fan van nr.1, mijn moeder heeft hem semigrappig bedoeld gebeld met de vraag of hij me in godsnaam niet kon bezwangeren zodat ik voorlopig in Nederland zou blijven en ondertussen kan ik alleen maar naar het liedje "Fine" van Krezip luisteren: "You gave me everything I want, but I need to be alone. And believe me baby, I don't understand, but I can't be with you, no."



En dan is er dus ook nr. 2, bij mij eigenlijk twee nr. 2's. De een is een knappe, dromerige componist met wie ik wel eens muziek maak, de ander een leuke jongen met wie ik tijdens vechtsport nog wel eens net iets te gezellig horizontaal op de mat worstel (rollebol). Allebei single, allebei leuk en allebei geen typ die graag een nr. 2 zouden willen zijn.



Ik heb er niks mee gedaan, maar denk wel steeds aan allebei. Ik zie geen toekomst met ze, of iets dergelijks, maar ik verlang er zo naar iemand wat beter te leren kennen en het gevoel van vlinders te hebben.

Toen ik dit topic begon te lezen, sloeg de twijfel nog heviger toe dan voorheen. Omdat de meesten in dit topic al kinderen hebben, begon ik mezelf af te vragen wat ik nu moet doen.

Nr. 1 is knap, lief, zorgzaam, slim, grappig, sexy en mijn beste vriend. Ik denk serieus dat ik nooit zo van iemand kan houden als van hem, omdat hij mij niet zal vastpinnen en ook niet zal veranderen. Hij wil me niet bezitten, geeft me alle mogelijkheid tot zelfontplooiing, maar wil ook (begrijpelijk) dat ik wel bij hem ben. We zijn al een keer uit elkaar geweest en nog een keer een aantal jaar een break zou hij denk ik niet overleven. En bovenal wil ik hem niet kwetsen.

Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik over tien jaar ook op dit topic zit. Dat ik dan kinderen heb en toegegeven heb aan nr. 2, omdat ik mezelf een uitspatting wil gunnen die ik op deze leeftijd met zoveel moeite heb genegeerd. En is het de drang naar zelfontwikkeling? Of is het mijn bindingsangst? En wat als ik wel besluit nu, heel egoistisch, voor mezelf te gaan, heb ik dan niet over tien jaar spijt als ik me dan na een aantal relaties met eikels waar ik een gebroken hart aan heb overgehouden, dat ik toch liever wel een gezin had gehad?



Ik hoop hier mijn verhaal te kunnen doen. Ik zit zo met mezelf in de knoop, dat ik mezelf er haast een slecht mens door begin te vinden...

Zo koetje dat was een heel verhaal.

Mijn broer was/is ook zo`n reislustig type, heel de wereld door gebackpackt..hij wilde geen kids, toen kwam hij zijn lief tegen en die zei als je geen kids wil dan stoppen we er nu mee, hij heeft nu kids en reist zo af en toe nog wat, maanden weg zit er voorlopig niet meer in, met lief en kids wel geprobeerd maar is toch wel een onderneming als lief niet zo reislustig is.

Dus ik denk omdat jou nr1 ook niet zo reislustg is dat dat er voor jou ook niet meer zo in zit als je kids heb.

Het lijkt wel of jij gewoon nog lang niet uitgestuitert bent,je bent gek op je nr1 maar eigenlijk houdt ie je toch tegen lijkt het wel.

je nrs 2 heb je het eigenlijk niet zo erg over dus ik neem aan dat je niet stapel verliefd op ze bent.

Het lijkt er toch op dat je keuzes moet gaan maken hoe moeilijk dat ook is want op deze manier ga je je nr1 zeker kwetsen, wees heel eerlijk naar jezelf en volg je hart, zo heeft je nr1 ook nog een kans om eventueel met een ander verder te gaan.

tja...dit weet je allemaal zelf ook wel, en wie ben ik om jou te zeggen wat oke is, ik maak er zelf ook een puinhoop van.

Koetje, gewoon lekker de boel hier van je afschrijven!!!!!

Marlies, van harte gefeliciteerd en veel geluk.



Koetje, van harte welkom. Klinkt alsof je je nog niet blijvend zou moeten binden. Maar ja, als je je nr. 1 niet kwijt wil heb je grote kans dat je toch iets moet kiezen. Ik wens je veel wijsheid.



Mijn nr. 2 liet zich, zoals ik al had verwacht niet zomaar aan de kant schuiven. Zucht, daar gaan we weer. Het is zo verslavend. Mijn goed voornemens verdwenen als sneeuw voor de zon en mijn knieën werden accuut week na de mail die hij mij stuurde.



Daar gaan we weer.

...

@katara en bosz: Aan de ene kant wil ik ook heel graag met mijn vriend trouwen, ik heb niet voor niets "ja" gezegd toen hij het aanzoek deed. En aan de andere kant zou ik zo graag mijn plannen nog uitvoeren. Zeker als ik dan weer van vriendinnen de mindere kanten van hun partners hoor (nooit opruimen, drie keer per week dronken thuiskomen, niet met geld kom kunnen gaan, nooit iets liefst doen, etc.), prijs ik me zo ontzettend rijk met mijn eigen lieverd. Ik sta er af en toe zelf versteld van hoe ontzettend zorgzaam hij is. Als ik bijvoorbeeld thuis kom van een lange dag werk en op de bank plof, gaat hij stilletjes een dekentje halen en thee zetten... En ik kan met hem werkelijk overal over praten, zelfs over mijn angst om me te binden en mijn drang om de wereld te ontdekken.

Wat de nr.'s twee betreft: ondanks dat ik het daar niet zoveel over had in mijn posts, vind ik ze toch allebei wel heel erg leuk en moet ik toch steeds aan ze denken (met name de vechtsportdude, daar ben ik een poosje hevig verliefd op geweest alleen ik heb hem nu -door wederom een reis gemaakt te hebben- al een week of zes niet gezien. maar ik weet dat ik hem vanavond weer ga zien en dat ik dan al mijn goede voornemens overboord gooi en me als een dertienjarige puber gedraag . de componist is pas sinds kort mijn leven binnen komen wandelen...).

Ik vind het fijn dat jullie elkaar bij dit topic positief benaderen en niet veroordelen. Als ik met dit verhaal een gewoon topic had geopend, dan had ik het flink voor m'n kiezen gekregen vrees ik.



@Bosz: is er nog een update wat betreft nr. 2?

Koetje, welkom hier, schrijf maar lekker mee!

Ik weet wel zeker dat als je een gewoon topic had geopend je van alles over je heen zou krijgen....... ervaring hier



LENNEKE waar ben je? Ik maak me zorgen!!



Voor iedereen die meeschrijft en meeleest, heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

breekt even in..



koetje mijn vriendin had precies hetzelfde als jou..

en erg leuke vriend,had alles voor har over en liet haar los in alles wat ze maar wilde.

maar ook zij voelde zich benauwd,omdat ook zij dacht aan een uitspatting met een ander..



ook hij vroeg haar ten huwlijk,en ze zij volop ja,en erna kwamen de twijfels wantt ook zij wilde nog graag reizen en doen.

zij heeft inmiddels met hem gesproken,en ja ze gaan trouwen,de trouwdatum staat al gepland.

maar ze heeft gezegd dat haar droom een wereldreis is,en die is ze nu in haar uppie aan het doen!

haar vriend gunde haar dit,omdat hij haar niet wou tegenhouden in haar droom.

als ze thuiskomt(jaartje weg) dan gaan ze na een half jaartje gelijk al trouwen..



als jij die wereldreis wilt doen,zeg dit tegen je vriend,en dan kan je altijd zien wat hij zegt en reageert.

mischien gunt hij jou dit ook..

mijn vriendin zal altijd wel een beetje een losse flodder zijn,zal nooit helemaal weg gaan,maar de dingen die ze nog wilde doen,doet ze allemaal nog even vantevoren.

wat ze met haar uitspattingen gaat doen in het buitenland geen idee,maar ik kijk al uit naar de verhalen.



*breekt weer uit*

Koetje, dat valt niet mee. Zo'n super nummer 1 en dan toch al die onrust. Ik begrijp wel dat een nr 2 (of eigenlijk 2) dan bijzonder aantrekkelijk is. Zo werkt het voor mij eigenlijk ook een beetje. Ik vind mijn nr. 2 super, maar wat ik nog veel leuker vindt is het gevoel dat het mij geeft. Het is spannend, leuk en het brengt leven in de brouwerij.



Mijn nr. 2 is nogal een apart geval, moet ik zeggen. Hij is helemaal geen type voor mij, zowel qua uiterlijk als qua innerlijk niet. Hij heeft zich erg heftig verzet tegen "ons" omdat het gewoon niet kan en niet mag. Uiteindelijk zijn we toch in elkaars armen beland (wat overigens helemaal fantastisch was). We worden waanzinnig tot elkaar aangetrokken, maar we zouden het nog geen maand uithouden in één huis.



Het lukt ons echter ook niet om elkaar los te laten en waarschijnlijk willen we dat ook niet graag genoeg.



Zijn nr. 1 voelt wel nattigheid en houdt hem heel erg kort en volgt alles wat hij doet met argusogen wat het allemaal nog moeilijker maakt. Mijn nr. 1 heeft daar niet zo'n last van. Hij is niet jaloers en wij weten heel goed wat we aan elkaar hebben en dat daar niemand tussen komt. Ook mijn nr. 2 niet. Ze kennen elkaar wel trouwens. Ik heb nr. 1 van mijn nr2 ook ontmoet, maar dat is niet zo'n succes.

@heaven:



Is inderdaad ook zo hoor. Probleem is echter dat mijn vriend het na 2,5 jaar wel welletjes vind. Ik heb vijf maanden in Italie gewoond, drie maanden door Zuid-Amerika gereisd, ben ik een aantal weken naar Amerika geweest, en ben ik net weer terug uit een niet al te vrouwvriendelijk land uit het Midden-Oosten, heb regelmatig in verschillende Europese steden vertoeft...

Toen wij bij elkaar kwamen zei ik hem dat ik dit ging doen en dat hij het me moest gunnen. Echter, bij elke reis ontstaat weer een nieuw plan.

Hij gunt het me wel alleen wil hij wel de garantie dat het een keer ophoudt. En in het verleden hebben mijn uitgevoerde plannen vooral geleid tot nieuwe plannen...



@knipoogjes: ja ik lees ook wel eens een topic waarop iemand finaal afgemaakt word en ik ben blij dat het hier niet het geval is



@Bosz: dus nr. 1 weet van je nr. 2? En hoezo was de ontmoeting met zijn nr. 2 niet zo'n succes?

...

moeilijk he vrouwtje allemaal, ik heb ook zo gezeten als jij,je wilt het liefst dat ie direct een lief sms-je terugstuurt, het lijkt op onverschilligheid van zijn kant als dat niet gebeurt.

Maar vergeet niet, het zijn mannen, en hij heeft een gezinsleven,en heel belangrijk...jullie zijn geen 16 meer.

Probeer een beetje afstand te nemen ,ik weet dat is moeilijk, maar ga jezelf niet onnodig pijn doen door alles teveel van hem te laten afhangen.

Leef je eigen leven meid, probeer er niet 24 uur per dag mee bezig te zijn.

Hij vind je heus wel leuk, dat heeft ie al laten blijken aan je.

ik hoop dat het je lukt om geen contact te zoeken, hoe is het op dit moment met je?

...

...

...

Vrouwtje, blijf rustig, net wat Katara zegt: doe je eigen ding en blijf niet alleen wachten op een teken van leven van hem. Dan houd je het ook beter vol.

En inderdaad, het is een man!

Ik denk dat wij vrouwen toch vaker alles gezegd willen hebben en die mannen(er zijn natuurlijk uitzonderingen) denken en houden gewoon van ons maar hebben niet steeds de behoefte om dat via sms te uiten. En als ie het druk heeft en veel aan zijn hoofd dan komt het er misschien helemaal niet van.

So relax!

...

...

hoi vrouwtje,

wat jij nu hebt,heb ik ook lang gehad.

Maar ik weet nu dat ie van me houdt en ik ben echt bezig om mijn toekomst te veranderen.

Toch blijven die "kleine"dingen heel belangrijk,wij hebben elkaar pas weer gezien, daarna ook weer telefonisch contact gehad , we hebben afgesproken om weer geen contact te hebben.gisteren had ik (met goede reden) een mail gestuurd,en dan hoor ik maar niks, dat knaagt dan toch een beetje aan me, zelfs nu nog.

Ik kan er nu wel beter mee omgaan,maar `t blijft moeilijk.

Denk aan jezelf vrouwtje!!! je kunt het!! volhouden!!!

...