Relaties
alle pijlers
twijfel over verdergaan
maandag 15 maart 2010 om 19:11
Hallo allemaal
Ik ben 21 jaar en woon in november 3 jaar met mijn vriend samen. In het begin alles lief leuk en aardig. Nu is het zo dat mijn seksuele voorkeur anders ligt dan die van hem. Dit is niet het probleem, maar doet mij wel twijfelen over ons. We zijn een paar weken geleden een halve dag uit elkaar geweest maar toch weer geprobeerd. Hij doet alles voor me en wil alles veranderen voor mij. Maar weet niet goed of ik dat nog wel voor hem wil. zie ik hem als de vader van mijn kinderen? ja maar nu nog niet denk ik. Hij is in feite perfect, maar twijfel zo vaak. En denk ook vaak dat we er beter van worden als we apart verder gaan. Maar wanneer weet je zoiets nou zeker? heeft het nog meer tijd nodig? ik heb het gevoel dat ik vol frustratie rond loop en dit de nodige ruzies oplevert? Ben bang dat ik hem tekort doe.. en onbewust veel dingen alleen of met vriendinnen doe. Maar hou wel van hem, en wil daarom het beste voor ons allebei. En ik zeg zelf altijd bij twijfel niet doen, maar twijfel al bijna een jaar? Las een stukje op internet over verlatingsangst? zou dat er iets mee te maken kunnen hebben? ik zeg ook vaak tegen mezelf als ik erover denk kan het gewoon niet...
Ik ben 21 jaar en woon in november 3 jaar met mijn vriend samen. In het begin alles lief leuk en aardig. Nu is het zo dat mijn seksuele voorkeur anders ligt dan die van hem. Dit is niet het probleem, maar doet mij wel twijfelen over ons. We zijn een paar weken geleden een halve dag uit elkaar geweest maar toch weer geprobeerd. Hij doet alles voor me en wil alles veranderen voor mij. Maar weet niet goed of ik dat nog wel voor hem wil. zie ik hem als de vader van mijn kinderen? ja maar nu nog niet denk ik. Hij is in feite perfect, maar twijfel zo vaak. En denk ook vaak dat we er beter van worden als we apart verder gaan. Maar wanneer weet je zoiets nou zeker? heeft het nog meer tijd nodig? ik heb het gevoel dat ik vol frustratie rond loop en dit de nodige ruzies oplevert? Ben bang dat ik hem tekort doe.. en onbewust veel dingen alleen of met vriendinnen doe. Maar hou wel van hem, en wil daarom het beste voor ons allebei. En ik zeg zelf altijd bij twijfel niet doen, maar twijfel al bijna een jaar? Las een stukje op internet over verlatingsangst? zou dat er iets mee te maken kunnen hebben? ik zeg ook vaak tegen mezelf als ik erover denk kan het gewoon niet...
anoniem_102433 wijzigde dit bericht op 15-03-2010 19:21
Reden: schoot me nog wat te binnen
Reden: schoot me nog wat te binnen
% gewijzigd
maandag 15 maart 2010 om 19:52
quote:labrie schreef op 15 maart 2010 @ 19:50:
dat begrijp ik spijker, maar ben op mijn 13e het huis uitgezet, heb vanaf toen een voogd gehad. heb nog nooit een beslissing als deze zelf moeten nemen.... vandaar mijn vraag kan het met verlatingsangst of dergelijk te maken hebben?
Maakt dat verschil?
Het is gewoon verdomd moeilijk. Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad, maar toen ik besloot bij mijn ex te gaan was dat supermoeilijk. Ben ik eerst nog terug gekomen, kon pas veel te laat de knoop echt doorhakken. Had daarna allerlei praktische problemen en nog niet alles opgelost.
Ja, natuurlijk is het moeilijk.
dat begrijp ik spijker, maar ben op mijn 13e het huis uitgezet, heb vanaf toen een voogd gehad. heb nog nooit een beslissing als deze zelf moeten nemen.... vandaar mijn vraag kan het met verlatingsangst of dergelijk te maken hebben?
Maakt dat verschil?
Het is gewoon verdomd moeilijk. Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad, maar toen ik besloot bij mijn ex te gaan was dat supermoeilijk. Ben ik eerst nog terug gekomen, kon pas veel te laat de knoop echt doorhakken. Had daarna allerlei praktische problemen en nog niet alles opgelost.
Ja, natuurlijk is het moeilijk.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 maart 2010 om 20:03
Ik weet het niet labrie, ik ken je niet he Moet je echt wachten tot je helemaal klaar met iemand bent? Bedoel je daarmee dat het dan zó slecht is dat je zeker weet dat je iemand niet meer uit kan staan?
(dat bedoel je vast niet, maar ik vergroot het even om het misschien wat duidelijker te maken)
Je bent zo jong, en bent jong gaan samenwonen en snel gaan samenwonen en stond toen niet op het meest stabiele punt in je leven. Ik vind het niet heel vreemd als je nu zegt dat je veranderd bent, uit elkaar gegroeid bent. Vind ik helemaal niet verwonderlijk.
Dan is het natuurlijk erg lastig om weg te gaan bij degene met wie je veel hebt gedeeld, die je heeft geholpen ook misschien wel.
Maar bij elkaar blijven uit angst dat je praktische problemen op moet lossen zou ik niet doen. Zeker niet op dit punt in je leven. Als je nou 88 was zou ik zeggen: leg je er bij neer. Als je 32 was met een zooitje kinderen zou ik zeggen: zoek een goeie relatietherapeut. Maar nu denk ik: luister naar je gevoel en als je liever weg wilt denk ik dat je moet gaan.
En stel nou dat je door te gaan de grootste fout van je leven maakt, dat je je na een half jaar bedenkt dat hij het toch wel is. Als het dan echt is tussen jullie, denk je dan niet dat je er op terug kan komen?
Je hoeft niet perse uit elkaar met slaande ruzie en alle schepen achter je verbranden. Dus je hoeft niet 100% en echt klaar te zijn. Want zo is het meestal niet in het echte leven en als het wel zo is, is dat meestal niet een positief ding.
(denk ik allemaal maar he, en wie ben ik)
(dat bedoel je vast niet, maar ik vergroot het even om het misschien wat duidelijker te maken)
Je bent zo jong, en bent jong gaan samenwonen en snel gaan samenwonen en stond toen niet op het meest stabiele punt in je leven. Ik vind het niet heel vreemd als je nu zegt dat je veranderd bent, uit elkaar gegroeid bent. Vind ik helemaal niet verwonderlijk.
Dan is het natuurlijk erg lastig om weg te gaan bij degene met wie je veel hebt gedeeld, die je heeft geholpen ook misschien wel.
Maar bij elkaar blijven uit angst dat je praktische problemen op moet lossen zou ik niet doen. Zeker niet op dit punt in je leven. Als je nou 88 was zou ik zeggen: leg je er bij neer. Als je 32 was met een zooitje kinderen zou ik zeggen: zoek een goeie relatietherapeut. Maar nu denk ik: luister naar je gevoel en als je liever weg wilt denk ik dat je moet gaan.
En stel nou dat je door te gaan de grootste fout van je leven maakt, dat je je na een half jaar bedenkt dat hij het toch wel is. Als het dan echt is tussen jullie, denk je dan niet dat je er op terug kan komen?
Je hoeft niet perse uit elkaar met slaande ruzie en alle schepen achter je verbranden. Dus je hoeft niet 100% en echt klaar te zijn. Want zo is het meestal niet in het echte leven en als het wel zo is, is dat meestal niet een positief ding.
(denk ik allemaal maar he, en wie ben ik)
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 15 maart 2010 om 20:09
Kan ook met jullie seksuele voorkeur te maken hebben, dat jullie hierdoor , maar ook op andere dingen niet op 1 lijn liggen. En dat gaat uiteindelijk knagen. Wat je moet doen, kan ik je niet zeggen. Kijk, voel en denk of je nu , maar ook later gelukkig met hem bent en kunt zijn. En je weet wat je nu hebt, en je weet niet wat je ervoor terug krijgt.
