Relaties
alle pijlers
Twijfels bij relatie...
woensdag 11 november 2009 om 11:32
Hee iedereen,
Ik heb 14 maanden een relatie, alleen ik weet niet meer of ik nog met hem verder wil.
Afgelopen jaar heeft hij mij niet gesteund wanneer ik het nodig had, mijn moeder is na een autoongeluk in het ziekenhuis beland, hij is niet een keer meegeweest naar het ziekenhuis. Mijn oma is uiteindelijk ook stervende in het ziekenhuis beland en uiteindelijk ook overleden. Tijdens het sterfbed heb ik ook helemaal geen steun gehad, maar toen ik erg boos op hem ben geworden (van teleurstelling) is hij de dag voor het sterven wel langsgekomen en daarna ook mee naar de begrafenis...
Ik ben vorige maand een maand naar het buitenland geweest en had hem dus ook een tijdje niet gezien. Voordat ik wegging had ik al niet meer zo'n lekker gevoel. Maar in het buitenland miste ik hem wel erg.
Toen ik weer thuiskwam en we weer voor het eerst seks hadden barstte ik spontaan in tranen uit... Ik voelde me totaal niet meer aangetrokken tot hem, voelde me helemaal niet verliefd en kon ook helemaal niet genieten. Terwijl ik juist had verwacht dat het een mooi moment zou zijn en ik na elkaar even niet gezien te hebben weer helemaal verliefd zou worden.
Daarnaast zijn er de hele tijd dingetjes waardoor ik enorm geirriteerd, boos of verdrietig van word..
Zoals bijvoorbeeld..
Ik had altijd een 'probleemrelatie' met zijn moeder. Toen ik bij haar langs ben gegaan hebben we alles uitgepraat en het bleek te zijn dat de ' probleemrelatie' allemaal door mijn vriend komt. Alle negatieve dingen van hem gaf hij voor zijn moeder mij de schuld en andersom. Zodat wij ons enorm aan elkaar begonnen te ergeren en elkaar uiteindelijk niet uit konden staan..
Hij weet ook dat ik een familie erg belangrijk vind, ik neem hem vaak mee naar mijn ouders, blijven daar een weekendje. Gaan samen uiteten, etc. Ik ben nog nooit meegevraagd (door mijn vriend, wel door zijn moeder, maar dat heb ik nooit doorgekregen en zijn moeder als antwoord dat ik niet kan of wil) voor wat voor activiteit dan ook... Nu gaan ze met ' het gezin' samen straks een weekje op wintersport. En hij heeft niet eens gevraagd thuis of ik mee kon. Hij heeft er niet eens aan gedacht dat ik dat fijn zou vinden, of dus erg verdrietig zou worden als hij dat dus niet zou doen..
Daardoor brokkelen mijn laatste restjes liefde ook af...
Maar ik weet niet zeker of ik wel echt de relatie wil verbreken. Want we hebben wel echt heel mooie momenten samen gehad en ik vind het meestal fijn om hem bij me in de buurt te hebben... En denk dat ik misschien heel diep van binnen wel van hem hou... Maar verliefdheid is weg...
Heeft iemand tips hoe ik erachter kan komen wat het beste is en wat ik zelf wil??
Bedankt voor het lezen,
groetjes, mij
Ik heb 14 maanden een relatie, alleen ik weet niet meer of ik nog met hem verder wil.
Afgelopen jaar heeft hij mij niet gesteund wanneer ik het nodig had, mijn moeder is na een autoongeluk in het ziekenhuis beland, hij is niet een keer meegeweest naar het ziekenhuis. Mijn oma is uiteindelijk ook stervende in het ziekenhuis beland en uiteindelijk ook overleden. Tijdens het sterfbed heb ik ook helemaal geen steun gehad, maar toen ik erg boos op hem ben geworden (van teleurstelling) is hij de dag voor het sterven wel langsgekomen en daarna ook mee naar de begrafenis...
Ik ben vorige maand een maand naar het buitenland geweest en had hem dus ook een tijdje niet gezien. Voordat ik wegging had ik al niet meer zo'n lekker gevoel. Maar in het buitenland miste ik hem wel erg.
Toen ik weer thuiskwam en we weer voor het eerst seks hadden barstte ik spontaan in tranen uit... Ik voelde me totaal niet meer aangetrokken tot hem, voelde me helemaal niet verliefd en kon ook helemaal niet genieten. Terwijl ik juist had verwacht dat het een mooi moment zou zijn en ik na elkaar even niet gezien te hebben weer helemaal verliefd zou worden.
Daarnaast zijn er de hele tijd dingetjes waardoor ik enorm geirriteerd, boos of verdrietig van word..
Zoals bijvoorbeeld..
Ik had altijd een 'probleemrelatie' met zijn moeder. Toen ik bij haar langs ben gegaan hebben we alles uitgepraat en het bleek te zijn dat de ' probleemrelatie' allemaal door mijn vriend komt. Alle negatieve dingen van hem gaf hij voor zijn moeder mij de schuld en andersom. Zodat wij ons enorm aan elkaar begonnen te ergeren en elkaar uiteindelijk niet uit konden staan..
Hij weet ook dat ik een familie erg belangrijk vind, ik neem hem vaak mee naar mijn ouders, blijven daar een weekendje. Gaan samen uiteten, etc. Ik ben nog nooit meegevraagd (door mijn vriend, wel door zijn moeder, maar dat heb ik nooit doorgekregen en zijn moeder als antwoord dat ik niet kan of wil) voor wat voor activiteit dan ook... Nu gaan ze met ' het gezin' samen straks een weekje op wintersport. En hij heeft niet eens gevraagd thuis of ik mee kon. Hij heeft er niet eens aan gedacht dat ik dat fijn zou vinden, of dus erg verdrietig zou worden als hij dat dus niet zou doen..
Daardoor brokkelen mijn laatste restjes liefde ook af...
Maar ik weet niet zeker of ik wel echt de relatie wil verbreken. Want we hebben wel echt heel mooie momenten samen gehad en ik vind het meestal fijn om hem bij me in de buurt te hebben... En denk dat ik misschien heel diep van binnen wel van hem hou... Maar verliefdheid is weg...
Heeft iemand tips hoe ik erachter kan komen wat het beste is en wat ik zelf wil??
Bedankt voor het lezen,
groetjes, mij
woensdag 11 november 2009 om 11:39
Niet alleen maar negatieve dingen... We hebben ook erg leuke momenten gehad en ben heel erg verliefd geweest..
En ook nu nog, zelfs met al die negatieve dingen vind ik het fijn als hij bij me is.. Ookal heb ik geen behoefte om lichamelijk contact te hebben...
Klinkt allemaal heel vaag... en als ik mijn verhaal zelf nu terug lees lijkt het inderdaad wel duidelijk..
Maar ik ben bang dat ik erge spijt ga krijgen...
En ook nu nog, zelfs met al die negatieve dingen vind ik het fijn als hij bij me is.. Ookal heb ik geen behoefte om lichamelijk contact te hebben...
Klinkt allemaal heel vaag... en als ik mijn verhaal zelf nu terug lees lijkt het inderdaad wel duidelijk..
Maar ik ben bang dat ik erge spijt ga krijgen...
woensdag 11 november 2009 om 11:45
woensdag 11 november 2009 om 11:49
woensdag 11 november 2009 om 11:50
Je bent weleens boos geworden, maar heb je hier al eens goed, echt goed, met hem over gepraat?
Als je het toch (nog) niet wilt opgeven met hem, probeer dan eens uit te leggen wat je voelt, wat je mist.
Weet niet of je vriend een prater is, maar je kan allicht duidelijk maken wat jou dwars zit. Misschien helpt het...
Als je het toch (nog) niet wilt opgeven met hem, probeer dan eens uit te leggen wat je voelt, wat je mist.
Weet niet of je vriend een prater is, maar je kan allicht duidelijk maken wat jou dwars zit. Misschien helpt het...
woensdag 11 november 2009 om 11:51
woensdag 11 november 2009 om 11:53
woensdag 11 november 2009 om 11:56
quote:Prinsessa schreef op 11 november 2009 @ 11:51:
Ik wil graag dat hij mij steunt en er voor me is... En dat hij wat meer aan mijn gevoelens denkt..
Eigenlijk dus dat hij verandert en dat ik dan weer verliefd op hem word..
Maar als er niks kan veranderen is het inderdaad beter om ermee op te houden..
Vaak is het zo dat als je met iemand erover praat, diegene zegt ja je hebt gelijk en dan weer even gaat veranderen maar uiteindelijk vallen ze toch weer in hun oude karakter terug...
Het is de aard van het beestje, hij is blijkbaar niet geïnteresseerd in jouw leven en jouw verdriet en heeft ook geen behoefte om de pijn bij jou te verlichten door jou te troosten...
En als je al niet meer verliefd bent, wat weerhoudt je ervan? Mijn vader is ook een man die totaal niet geïnteresserd is in anderen en ook geen medeleven kan tonen.. Dat soort mensen kan je niet veranderen omdat ze zelf ook niet goed snappen wat ze nou precies fout doen en ondertussen doen ze de mensen in hun omgeving alleen maar pijn.. Ik zou gewoon voor jezelf kiezen
Ik wil graag dat hij mij steunt en er voor me is... En dat hij wat meer aan mijn gevoelens denkt..
Eigenlijk dus dat hij verandert en dat ik dan weer verliefd op hem word..
Maar als er niks kan veranderen is het inderdaad beter om ermee op te houden..
Vaak is het zo dat als je met iemand erover praat, diegene zegt ja je hebt gelijk en dan weer even gaat veranderen maar uiteindelijk vallen ze toch weer in hun oude karakter terug...
Het is de aard van het beestje, hij is blijkbaar niet geïnteresseerd in jouw leven en jouw verdriet en heeft ook geen behoefte om de pijn bij jou te verlichten door jou te troosten...
En als je al niet meer verliefd bent, wat weerhoudt je ervan? Mijn vader is ook een man die totaal niet geïnteresserd is in anderen en ook geen medeleven kan tonen.. Dat soort mensen kan je niet veranderen omdat ze zelf ook niet goed snappen wat ze nou precies fout doen en ondertussen doen ze de mensen in hun omgeving alleen maar pijn.. Ik zou gewoon voor jezelf kiezen
woensdag 11 november 2009 om 11:57
quote:Prinsessa schreef op 11 november 2009 @ 11:53:
Ik probeer wel met hem te praten... maar hij reageert niet 'echt'. Hij wordt dan verdrietig, zegt sorry en dat hij heel veel van me houdt en me niet kwijt wil...
Hij reageert niet echt, hij praat niet waarom hij zo doet of hoe hij het kan veranderen..
Waarom zo blijven hangen en die arme jongen pesten met wensen waar hij niet aan kan voldoen. Je denkt van alle mannen op de wereld dat hij het beste bij je past? Tuurlijk, daarom wil je hem ook al binnen 14 maanden veranderen toch?
Kom, het is niet alsof jullie een gezamenlijke villa en 5 bloedjes van kinderen hebben.
Ik probeer wel met hem te praten... maar hij reageert niet 'echt'. Hij wordt dan verdrietig, zegt sorry en dat hij heel veel van me houdt en me niet kwijt wil...
Hij reageert niet echt, hij praat niet waarom hij zo doet of hoe hij het kan veranderen..
Waarom zo blijven hangen en die arme jongen pesten met wensen waar hij niet aan kan voldoen. Je denkt van alle mannen op de wereld dat hij het beste bij je past? Tuurlijk, daarom wil je hem ook al binnen 14 maanden veranderen toch?
Kom, het is niet alsof jullie een gezamenlijke villa en 5 bloedjes van kinderen hebben.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 11 november 2009 om 12:05
quote:Prinsessa schreef op 11 november 2009 @ 11:59:
ik ben 19 en is dus inderdaad niet te hopen dat ik al 5 kinderen heb;) en een villa is niet te betalen als student
Ik snap best dat het moeilijk is om je relatie te verbreken. Je hebt toch veel met elkaar gedeeld, en je raakt gehecht aan elkaar. Maar als het niet werkt, doe je er toch goed aan om de relatie te verbreken.
Liefst nu omdat je het niet ziet zitten, dan later omdat je verliefd bent geworden op en ander. Tenminste, dat vind ik.
ik ben 19 en is dus inderdaad niet te hopen dat ik al 5 kinderen heb;) en een villa is niet te betalen als student
Ik snap best dat het moeilijk is om je relatie te verbreken. Je hebt toch veel met elkaar gedeeld, en je raakt gehecht aan elkaar. Maar als het niet werkt, doe je er toch goed aan om de relatie te verbreken.
Liefst nu omdat je het niet ziet zitten, dan later omdat je verliefd bent geworden op en ander. Tenminste, dat vind ik.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 11 november 2009 om 12:31
quote:Prinsessa schreef op 11 november 2009 @ 11:39:
Niet alleen maar negatieve dingen... We hebben ook erg leuke momenten gehad en ben heel erg verliefd geweest..
En ook nu nog, zelfs met al die negatieve dingen vind ik het fijn als hij bij me is.. Ookal heb ik geen behoefte om lichamelijk contact te hebben...
Klinkt allemaal heel vaag... en als ik mijn verhaal zelf nu terug lees lijkt het inderdaad wel duidelijk..
Maar ik ben bang dat ik erge spijt ga krijgen...Gehad, geweest....
Je kan van zijn gezelschap blijkbaar nog wel genieten maar niet van een relatie met alles erop en eraan. Tsja, dan houdt het op. Als je je na 14 maanden al zo voelt dan zou ik er verder niet in investeren.
Niet alleen maar negatieve dingen... We hebben ook erg leuke momenten gehad en ben heel erg verliefd geweest..
En ook nu nog, zelfs met al die negatieve dingen vind ik het fijn als hij bij me is.. Ookal heb ik geen behoefte om lichamelijk contact te hebben...
Klinkt allemaal heel vaag... en als ik mijn verhaal zelf nu terug lees lijkt het inderdaad wel duidelijk..
Maar ik ben bang dat ik erge spijt ga krijgen...Gehad, geweest....
Je kan van zijn gezelschap blijkbaar nog wel genieten maar niet van een relatie met alles erop en eraan. Tsja, dan houdt het op. Als je je na 14 maanden al zo voelt dan zou ik er verder niet in investeren.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
