Twijfels voor het trouwen

07-10-2008 10:42 57 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo, volgend jaar juni gaan mijn vriend en ik trouwen.

Ik kijk er heel erg naar uit en ben al maaaaanden met alles bezig! We hebben samen een huisje gekocht waar we superblij mee zijn en zijn ook al begonnen met meubeltjes kopen. Helemaal leuk!



Nu krijg ik twijfels aan mijn gevoelens.. We zijn al meer dan 5 jaar bij elkaar en hebben pieken en dalen gekent zoals iedere relatie..

Hij is een moeilijk persoon. Gesloten. Uit zijn gevoel niet. Ik daarentegen ben open en spontaan. Heb het wel eens moeilijk mee dat hij zich niet uit.



Ik twijfel niet aan mijn liefde voor hem, ook niet aan het feit dat ik wil trouwen. Dat weet ik allemaal zeker. Maar ik twijfel aan het feit of ik wel gelukkig met hem kan worden.. Of dit forever lasting is..Ik denk dat het komt omdat we zo verschillend zijn.. Natuurlijk wil ik niet dat hij veranderd. Karakters moet je niet willen veranderen.

Die twijfelgevoelens krijg ik meestal als we een beetje woorden hebben gehad. Ik heb het niet met hem over mijn gevoel gehad.



Is het eigenlijk wel normaal dat je een soort van twijfels hebt voordat je gaat trouwen?
Alle reacties Link kopieren
Denk goed na voordat je echt gaat trouwen, ik zit zelf nu diep in de problemen (ben 3 maanden getrouwd en verliefd op een ander).

Ook ik twijfelde maar dacht heel naief 'alles komt wel goed'. Dat gebeurde natuurlijk niet met als gevolg gevoelens voor een ander.

Zet alles goed op een rijtje en geef ook aan je vriend aan dat praten heel belangrijk is binnen je relatie, dat is waar het bij mijn en mijn man mis is gegaan. Wij hebben de signalen genegeerd en zijn gevlucht in ons nieuwe huis, werk en voorbereidingen voor het trouwen.



Heel veel succes!
Alle reacties Link kopieren
Straks zijn we getrouwd, hebben we allebei een fulltime baan en moet het werk ook nog gebeuren. Daar zit ik best wel mee.



Heb je wel eens met je vriend over de praktische kant van het samenleven gepraat? Wie doet straks de was, wie kookt, wie haalt boodschappen? Als je allebei fulltime werkt verdeel je het huishouden ook gelijk is mijn mening, maar misschien denkt jouw vriend er wel heel anders over. Dat lijkt me toch wel iets om duidelijkheid over te krijgen voor je getrouwd bent.
quote:Kiwi86 schreef op 07 oktober 2008 @ 11:40:

[...]





Bij ons geloof mag je niet samenwonen voor het huwelijk. Opzich ben ik het daar niet helemaal mee eens, maar om familieruzies te voorkomen hebben we besloten te trouwen. En dat is niet alleen de reden, we willen het beiden ook graag.



Maar dus idd heb ik misschien wel stiekem koudwatervrees. Nooit verwacht dat te hebben!

Hoop voor je dat je wel schijt hebt aan de familie als je relatie niet blijkt te werken. Voor extreem gelovigen is scheiden namelijk ook meestal not done. Mag hopen dat je, mocht de relatie toch tegenvallen, je wel gewoon bij 'm weg gaat en niet blijft tot de dood jullie scheidt.



Overigens, ga voordat je de grote stap neemt 'ns samen een maandje rondreizen door verweggistan, da's meestal wel 'n goeie relatietest.
Alle reacties Link kopieren
@Kiwi: Ik lees dat je niet twijfelt aan je liefde voor je a.s. man. En dat je met hem oud wil worden.



Dat je verder twijfels hebt vind ik niet zo raar hoor; ik bedoel je gaat voor het eerst samenwonen, je gaat trouwen. Kortom: je krijgt een heel nieuw leven! Blijf met je vriend praten over wat je bezig houd. Huishoudelijke taken kun je verdelen, vind ik niet meer dan normaal als je beiden full time werkt!



Je hebt heel veel respect voor de normen en waarden van jou ouders en schoonouders. Maar ik vind wel dat zij ook respect moeten hebben voor de keuzes die jij maakt in je leven.



Regelen jullie bv de bruiloft helemaal zelf zoals jullie dat willen?
Ik ben op mijn 22e getrouwd , nu alweer 26 jaar geleden. We zijn ook recht van huis uit getrouwd, hebben niet samengewoond. Dat was in die tijd nog niet zo. We hebben een fijn gezin en ondanks dat er wel eens ups en downs zijn (waar niet?) kunnen we het nog steeds goed met elkaar vinden. Het enige waar ik "spijt" van heb is dat ik eigenlijk nooit geheel zelfstandig alleen heb gewoond voordat ik trouwde. Ik ben uit een beschermd gezin meteen in een relatie gestapt en heb eigenlijk nooit helemaal alleen voor mezelf hoeven zorgen. Ik vind het belangrijk (en ook eigenlijk een gemis) dat je anders nooit op jezelf aangewezen bent geweest en ik denk dat het goed is om ook die fase meegemaakt te hebben waarin je ontzettend veel leert. (denk aan: ervaren wat het is om eens eenzaam te zijn, eigen verantwoordelijkheden, gekke dingen doen die eigenlijk niet verantwoord zijn maar gelukkig goed aflopen, eens ongeneerd dronken thuiskomen, eigen keuzes maken, eens goed je neus stoten en het zelf moeten opknappen etc etc) . Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat het ook heel gezond kan zijn om eerst eens op eigen benen te staan voor je samen verder gaat. Dit hoeft overigens niet te betekenen dat je moet stoppen met je relatie.

Ik wens jullie een hele mooie toekomst!
Alle reacties Link kopieren
Kiwi, ik ben blij voor je dat je een goed gesprek hebt gehad met je vriend. Maar ergens op de vorige pagina, las ik een zinnetje van je waar ik toch van schrok:quote:Kiwi86 schreef op 07 oktober 2008 @ 11:35:

Zelf denk ik dat zijn karakter ook te maken heeft met zijn opvoeding.



Ik concludeer hieruit dat je vindt dat er iets 'mis' is met zijn karakter. Maar aangezien dat door zijn opvoeding komt, kan hij daar niets aan doen, en neem je het hem maar niet kwalijk.



Kijk, niemand is perfect natuurlijk. Maar als je het excuus 'opvoeding' nodig hebt om iemands karakter te accepteren, dan vraag ik me af of het wel de goeie man voor je is. Want opvoeding of niet, ga er vooral niet vanuit dat je iemand kan veranderen, ook niet als je met hem trouwt.



Misschien vervind ik teveel conclusies aan 1 zin, maar 't zat me even niet lekker...
Alle reacties Link kopieren
Kiwi,



ik heb niet alles gelezen dus ga maar even uit je OP.

Lang geleden ben ik ook getrouwd en heb mijn twijfels weggedrukt. Helaas in mijn geval. Ik heb niet geluisterd naar mijn intuitie en heb het huwelijk doorgezet. Ook wij waren/zijn erg verschillend en bleken er dus totaal verschillende verwachtingen op na te houden. We zijn terechtgekomen in een relatie vol strijd, macht en angst. Het heeft lang geduurd voor ik in staat was er een eind aan te maken.



Ik wil je niet bangmaken maar wel aanraden om je twijfels serieus te nemen. Erover te praten, niet alleen met je vriend, maar ook met anderen. Bij ons was de communicatie bar slecht en dat kun je voorkomen. Door nu al eerlijk en open met elkaar te communiceren, ook over de twijfels die je voelt! De verwachtingen die je allebei hebt van het huwelijk, hoe je de toekomst ziet.



En wat daarvan de uitkomst is kan niemand voorspellen, die glazen bol voor de toekomst heeft niemand he! Maar je weet dan wel beter waar je aan begint!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven