Relaties
alle pijlers
Unhappy single? Samen delen we ons verhaal hier in deel 2!
vrijdag 1 november 2019 om 03:17
Wegens succes (helaas veel unhappy singles) hier een nieuw topic! Deel je verdrietige, boze, eenzame, wanhopige, blije, grappige belevenissen hier als je unhappy single bent. Wees welkom.
Zoals sommigen al weten ben ik al vele jaren lang single en heb ik dat erg lastig gevonden, die wens naar een relatie is groot. Nu is het zo dat ik inmiddels al een tijdje met iemand date via Tinder en er meerdere eerdere posters zijn afgehaakt in dit topic, soms tijdelijk, omdat ze een relatie vonden. Dus... hierbij ook direct een hart onder de riem voor mensen die het niet meer zien gebeuren, de liefde.
Voel je vrij om natuurlijk je teleurstellingen te delen. Ik heb vaak gedacht dat het niet meer ging gebeuren en weet dat nu ook nog steeds niet goed, nu het zo vers is. Alsof ik pech had. En mensen, of jijzelf, zich afvragen wat je 'fout' doet, alsof het zo simpel is.
Link oude topic:
relaties/unhappy-single-samen-zijn-we-h ... 425542/121
Zoals sommigen al weten ben ik al vele jaren lang single en heb ik dat erg lastig gevonden, die wens naar een relatie is groot. Nu is het zo dat ik inmiddels al een tijdje met iemand date via Tinder en er meerdere eerdere posters zijn afgehaakt in dit topic, soms tijdelijk, omdat ze een relatie vonden. Dus... hierbij ook direct een hart onder de riem voor mensen die het niet meer zien gebeuren, de liefde.
Voel je vrij om natuurlijk je teleurstellingen te delen. Ik heb vaak gedacht dat het niet meer ging gebeuren en weet dat nu ook nog steeds niet goed, nu het zo vers is. Alsof ik pech had. En mensen, of jijzelf, zich afvragen wat je 'fout' doet, alsof het zo simpel is.
Link oude topic:
relaties/unhappy-single-samen-zijn-we-h ... 425542/121
zaterdag 22 februari 2020 om 11:46
Camper welkom terug!
Zo’n berichten verwacht ik eigenlijk nooit, anderen zijn niet altijd zo met jou bezig en als je een maand weg bent weten ze waarschijnlijk ook niet precies wanneer je terug komt. Ik neem gewoon zelf contact op.
Net als mensen die verwachten dat je vraagt of er hulp nodig is. Ik vraag gewoon zelf hulp. Mijn vriendinnen weten dat ik er niet altijd zelf aan denk of ik iets voor hen kan doen maar dat ze me dat altijd gewoon kunnen vragen.
Zo’n berichten verwacht ik eigenlijk nooit, anderen zijn niet altijd zo met jou bezig en als je een maand weg bent weten ze waarschijnlijk ook niet precies wanneer je terug komt. Ik neem gewoon zelf contact op.
Net als mensen die verwachten dat je vraagt of er hulp nodig is. Ik vraag gewoon zelf hulp. Mijn vriendinnen weten dat ik er niet altijd zelf aan denk of ik iets voor hen kan doen maar dat ze me dat altijd gewoon kunnen vragen.
zaterdag 22 februari 2020 om 13:28
DankjewelAttraverso schreef: ↑22-02-2020 11:46Camper welkom terug!
Zo’n berichten verwacht ik eigenlijk nooit, anderen zijn niet altijd zo met jou bezig en als je een maand weg bent weten ze waarschijnlijk ook niet precies wanneer je terug komt. Ik neem gewoon zelf contact op.
Net als mensen die verwachten dat je vraagt of er hulp nodig is. Ik vraag gewoon zelf hulp. Mijn vriendinnen weten dat ik er niet altijd zelf aan denk of ik iets voor hen kan doen maar dat ze me dat altijd gewoon kunnen vragen.
Je hebt helemaal gelijk. Ik moet ook niet vergeten dat zo'n reis voor mij een ''groot ding'' is, terwijl voor anderen het leven hier ook gewoon doorgaat. En op zich hebben ze even hun interesse getoond...
Het is denk ik ook niet helemaal eerlijk. Ik projecteer mijn gemis van een persoon die héél dicht bij mij staat (bij voorkeur in de vorm van een partner) op mijn vrienden- en kennissenkring. Terwijl ik van hen niet een dergelijke mate van betrokkenheid / interesse kan verwachten..
Anyhow, breekt er nu wel een nieuwe periode aan voor mij. Ik boekte deze reis in september, en eigenlijk ben ik er sinds dien elke dag mee bezig geweest / naartoe geleefd. Nu ligt er weer een lege periode voor mij. Ik moet nu leren om dit als iets positiefs te interpreteren (nieuwe kansen) in plaats van als iets negatiefs. Immers : alles kan gebeuren... En ik heb weer mooie nieuwe ervaringen / verhalen en niet in de laatste plaats : een hele hoop foto's waar ik leuk op sta die ik goed kan gebruiken voor tinder, in plaats van de slechte / vage en of wat verouderde foto's die ik de afgelopen jaren gebruikte... Dus we gaan het weer eens proberen
woensdag 26 februari 2020 om 15:27
Ah wat leuk Sheldon!Sheldon-Lee-Cooper schreef: ↑20-02-2020 16:11He, dit topic is weer terug van "weggeweest"
Toch een beetje mijn thuisbasis hier. Inmiddels ben ik nog steeds aan het internetdaten met die vrouw in het buitenland. Een eerste afspraak in persoon is al gepland in april. Tot die tijd besteden we veel tijd samen in de game waar we elkaar van kennen, en met voice/videochatten
Lekker van genieten en ben benieuwd hoe de date is. Ga je ook een paar dagen in die stad doorbrengen? Met of zonder haar.
woensdag 26 februari 2020 om 15:34
@Camper
Wat fijn om te horen dat je een goede en leuke (op die paar eerste dagen na dan....) reis heb gehad Lekker genieten van de ervaring en herinneringen. Wat ik leuk vind, is dat die te pas en onpas voorbij komen Heb je toch maar mooi gedaan die reis!
Jammer dat je sociale omgeving niet even gevraagd heeft naar hoe je vakantie (verder) was. Ik denk dat het echt met je omgeving te maken heeft. Hier 2 vriendinnen die in bijna dezelfde periode op 3 weken op vakantie gingen. Gisteren thee gedaan en de vakantie's van beiden besproken. Ik ben toevallig diegene die het balletje opgooide. Ik ervaar zelf dat ik vaak de sociale ben met de meeste van mijn groepen. Zo werkt dat eenmaal met groepen en ik stoor mij er niet aan. Omdat als we eenmaal zitten, het super gezellig is. Kan je zelf niet een voorstel doen voor een afspraak om bij te kletsen enzo? Ik neem aan dat jij ook nieuwsgierig bent naar hoe zij de afgelopen maand gehad hebben met de zwangerschappen en verbouwingen
En nieuwe, mooie foto's voor Tinder. Wie weet wat je daarmee aan de haakt slaat
Wat fijn om te horen dat je een goede en leuke (op die paar eerste dagen na dan....) reis heb gehad
Lekker genieten van de ervaring en herinneringen. Wat ik leuk vind, is dat die te pas en onpas voorbij komen Heb je toch maar mooi gedaan die reis! Jammer dat je sociale omgeving niet even gevraagd heeft naar hoe je vakantie (verder) was. Ik denk dat het echt met je omgeving te maken heeft. Hier 2 vriendinnen die in bijna dezelfde periode op 3 weken op vakantie gingen. Gisteren thee gedaan en de vakantie's van beiden besproken. Ik ben toevallig diegene die het balletje opgooide. Ik ervaar zelf dat ik vaak de sociale ben met de meeste van mijn groepen. Zo werkt dat eenmaal met groepen en ik stoor mij er niet aan. Omdat als we eenmaal zitten, het super gezellig is. Kan je zelf niet een voorstel doen voor een afspraak om bij te kletsen enzo? Ik neem aan dat jij ook nieuwsgierig bent naar hoe zij de afgelopen maand gehad hebben met de zwangerschappen en verbouwingen
En nieuwe, mooie foto's voor Tinder. Wie weet wat je daarmee aan de haakt slaat
maandag 2 maart 2020 om 12:40
Hoi Lovestar, dank je voor je interesse
Voorlopig zal ik weer wat minder op Viva zitten nu het erg goed met me gaat en wat minder advies van vrouwen nodig heb 
Over ruim 5 weken ga ik op date, en waarschijnlijk zal ik de volle 4 dagen dat ik daar ben met en bij haar doorbrengen, komende zomer komt ze een week naar Nederland. We zijn nu ruim een maand meerdere keren per week aan het daten via spraak- en videochat, en we voelen elkaar zelfs met de beperkingen daarvan perfect aan. Omdat we allebei vrij rationeel zijn duurde het ook even voor ik zeker wist dat ik verliefd was en was ik aanvankelijk zelfs vrij terughoudend vanwege de afstand en mogelijk cultuurverschil. Sinds een paar weken ben ik er echter volledig zeker van dat we bij elkaar passen en dat een relatie (met op termijn samenwonen in Nederland) kan slagen
Mocht ik gelijk hebben (duim duim) dan ben ik dus binnenkort geen unhappy single meer
zaterdag 14 maart 2020 om 10:39
Jongens wat jammer dat dit topic helemaal in de schaduw is beland!
Ik hoop vanwege goede redenen (dat jullie een fijn persoon gevonden hebben), maar de wereld is ook nogal veranderd sinds begin maart dus grote kans dat velen daar ook drukker mee zijn.
Hopelijk zijn er toch nog wat mensen die behoefte hebben aan dit topic... Nu het openbare leven steeds meer stil komt te liggen, merk ik eigenlijk pas goed hoe alleen alleen zijn is. Ik zit nu al twee weken thuis, en mag komende week aan mijn nieuwe baan beginnen (hoop tenminste dat het allemaal nog door gaat). Maar in die twee weken ben ik mezelf wel flink tegen gekomen. Afgezien van twee keer een drankje drinken met een vriendin (die bovendien komende maand 100 km verderop gaat wonen), merk ik eigenlijk hoe stil mijn leven is.
Godzijdank wonen mijn ouders nog in de buurt, en héb ik ze uberhaupt nog, en ben ik meerdere keren bij hen gaan eten... Maar verder merk ik echt hoe groot de afstand tot mijn vriendinnen is geworden en hoe erg ik een partner toch wel mis. Net zoals met dit hele corona - gedoe : ik moet het allemaal maar uit de media vernemen, maar dan is er thuis niemand om even mee van gedachte te wisselen. Komende week beginnen op nieuwe baan, nieuwe (zakelijke) kleding gekocht ; niemand om even te vragen of het leuk staat....
Vorige maand heb ik met mijn zus een prachtige reis gemaakt door Nieuw-Zeeland, en als ik eraan terugdenk, keert mijn maag om. Omdat het me ook laat voelen hoe fijn ik het vind om ten minste één iemand te hebben om zoiets mee te doen. Maar mijn zus zit in een prille relatie, en als dat wat wordt, zullen wij dit soort reizen niet meer samen maken...
En zo voel ik het steeds vaker.... Mensen gaan vooruit, vinden hun draai (lijkt het) en ik blijf steeds weer alleen achter. En hoe alleniger ik ben, hoe enger ik het ook vind om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten, omdat ik me soms schaam voor hoe allenig het is. Als mijn werk wegvalt, zoals nu, blijft er eigenlijk niets over behalve sporten en bij mijn ouders eten en een incidenteel drankje met een vriendin.
Ik hoop vanwege goede redenen (dat jullie een fijn persoon gevonden hebben), maar de wereld is ook nogal veranderd sinds begin maart dus grote kans dat velen daar ook drukker mee zijn.
Hopelijk zijn er toch nog wat mensen die behoefte hebben aan dit topic... Nu het openbare leven steeds meer stil komt te liggen, merk ik eigenlijk pas goed hoe alleen alleen zijn is. Ik zit nu al twee weken thuis, en mag komende week aan mijn nieuwe baan beginnen (hoop tenminste dat het allemaal nog door gaat). Maar in die twee weken ben ik mezelf wel flink tegen gekomen. Afgezien van twee keer een drankje drinken met een vriendin (die bovendien komende maand 100 km verderop gaat wonen), merk ik eigenlijk hoe stil mijn leven is.
Godzijdank wonen mijn ouders nog in de buurt, en héb ik ze uberhaupt nog, en ben ik meerdere keren bij hen gaan eten... Maar verder merk ik echt hoe groot de afstand tot mijn vriendinnen is geworden en hoe erg ik een partner toch wel mis. Net zoals met dit hele corona - gedoe : ik moet het allemaal maar uit de media vernemen, maar dan is er thuis niemand om even mee van gedachte te wisselen. Komende week beginnen op nieuwe baan, nieuwe (zakelijke) kleding gekocht ; niemand om even te vragen of het leuk staat....
Vorige maand heb ik met mijn zus een prachtige reis gemaakt door Nieuw-Zeeland, en als ik eraan terugdenk, keert mijn maag om. Omdat het me ook laat voelen hoe fijn ik het vind om ten minste één iemand te hebben om zoiets mee te doen. Maar mijn zus zit in een prille relatie, en als dat wat wordt, zullen wij dit soort reizen niet meer samen maken...
En zo voel ik het steeds vaker.... Mensen gaan vooruit, vinden hun draai (lijkt het) en ik blijf steeds weer alleen achter. En hoe alleniger ik ben, hoe enger ik het ook vind om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten, omdat ik me soms schaam voor hoe allenig het is. Als mijn werk wegvalt, zoals nu, blijft er eigenlijk niets over behalve sporten en bij mijn ouders eten en een incidenteel drankje met een vriendin.
zaterdag 14 maart 2020 om 12:48
You_gotta_be_tough schreef: ↑14-03-2020 10:39
[knip]
En zo voel ik het steeds vaker.... Mensen gaan vooruit, vinden hun draai (lijkt het) en ik blijf steeds weer alleen achter. En hoe alleniger ik ben, hoe enger ik het ook vind om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten, omdat ik me soms schaam voor hoe allenig het is. Als mijn werk wegvalt, zoals nu, blijft er eigenlijk niets over behalve sporten en bij mijn ouders eten en een incidenteel drankje met een vriendin.
Ik begrijp precies hoe je je voelt, de afgelopen 8 jaar dacht ik niemand meer tegen te zullen komen om mijn leven mee te delen. Maar door mijn leven zelf zo prettig mogelijk in te richten met vrienden die ik heb leren kennen via een gemeenschappelijke hobby werd ik gelukkiger met mezelf. En uit de meest onverwachte hoek (in mijn geval een online game) kom ik dan ineens iemand tegen die me perfect aanvult.Nou ga ik je niet voorschotelen dat je "ook vast wel iemand tegen zal komen" aangezien ik zelf de afgelopen jaren echt een schurfthekel aan dat nietszeggende zinnetje kreeg. Het enige dat ik je mee kan geven is: zorg dat je gelukkig kan zijn met jezelf. Zoek meer (single) vrienden via hobbies, vakantiereizen enz.
Ik ben bijvoorbeeld een paar keer met singlereizen voor mensen van 25-40 mee geweest, en zolang je dat doet zonder te gaan "jagen" op een date kan je juist een hele leuke tijd hebben met mensen die net als jij geen zin hebben om steeds stelletjes om zich heen te hebben en het 5e wiel te zijn.
zondag 15 maart 2020 om 12:08
Ik voel mij door de huidige maatregelen eigenlijk nog meer bewust van mijn alleen zijn en dat komt nog harder binnen. Heb niet echt sociaal contact buiten familie om, geen relatie en nu zijn alle dagen leeg, ook omdat ik verplicht thuis moet werken en de praatjes met collega's mis. Netflixen was voor mij altijd al een soort van opvulling dus daar doe je mij juist geen plezier mee.
zondag 15 maart 2020 om 12:13
Ook wel herkenbaar ja nieuwe mensen willen ontmoeten maar ook weer niet omdat die dan al snel zullen merken dat je verder een leeg leven hebt en misschien zielig vinden of interesse verliezen.. Bij daten was het vaak moeilijk als de ander benieuwd was om mijn vriendengroep te ontmoeten en ik dan op een of andere manier redenen moest bedenken waarom ik nu geen sociale contacten had en je dus feitelijk koos vriendloos was, toen verwaterde het contact ook redelijk snel.You_gotta_be_tough schreef: ↑14-03-2020 10:39Jongens wat jammer dat dit topic helemaal in de schaduw is beland!
Ik hoop vanwege goede redenen (dat jullie een fijn persoon gevonden hebben), maar de wereld is ook nogal veranderd sinds begin maart dus grote kans dat velen daar ook drukker mee zijn.
Hopelijk zijn er toch nog wat mensen die behoefte hebben aan dit topic... Nu het openbare leven steeds meer stil komt te liggen, merk ik eigenlijk pas goed hoe alleen alleen zijn is. Ik zit nu al twee weken thuis, en mag komende week aan mijn nieuwe baan beginnen (hoop tenminste dat het allemaal nog door gaat). Maar in die twee weken ben ik mezelf wel flink tegen gekomen. Afgezien van twee keer een drankje drinken met een vriendin (die bovendien komende maand 100 km verderop gaat wonen), merk ik eigenlijk hoe stil mijn leven is.
Godzijdank wonen mijn ouders nog in de buurt, en héb ik ze uberhaupt nog, en ben ik meerdere keren bij hen gaan eten... Maar verder merk ik echt hoe groot de afstand tot mijn vriendinnen is geworden en hoe erg ik een partner toch wel mis. Net zoals met dit hele corona - gedoe : ik moet het allemaal maar uit de media vernemen, maar dan is er thuis niemand om even mee van gedachte te wisselen. Komende week beginnen op nieuwe baan, nieuwe (zakelijke) kleding gekocht ; niemand om even te vragen of het leuk staat....
Vorige maand heb ik met mijn zus een prachtige reis gemaakt door Nieuw-Zeeland, en als ik eraan terugdenk, keert mijn maag om. Omdat het me ook laat voelen hoe fijn ik het vind om ten minste één iemand te hebben om zoiets mee te doen. Maar mijn zus zit in een prille relatie, en als dat wat wordt, zullen wij dit soort reizen niet meer samen maken...
En zo voel ik het steeds vaker.... Mensen gaan vooruit, vinden hun draai (lijkt het) en ik blijf steeds weer alleen achter. En hoe alleniger ik ben, hoe enger ik het ook vind om nieuwe mensen in mijn leven toe te laten, omdat ik me soms schaam voor hoe allenig het is. Als mijn werk wegvalt, zoals nu, blijft er eigenlijk niets over behalve sporten en bij mijn ouders eten en een incidenteel drankje met een vriendin.
zondag 15 maart 2020 om 12:49
Hebben jullie dan bewust geen vriendenkring? Niets mis mee toch? Mijn ex had er ook geen maar hij investeerde er ook niet in en vond het eigenlijk feitelijk niet echt nodig. Ik vond dat niet erg.
Ik heb vriendinnen maar geen nood aan/tijd voor veel contact. Denk dat ik eens of twee keer per maand gemiddeld iets doe met hen.
Maar ken mensen zat die geen uitgebreide vriendenkring hebben of vaak met hen iets doet. Ik zou het eigenlijk eerder vervelend vinden om iemand te daten die amper tijd heeft voor ons omdat hij altijd met vrienden bezig is.
Misschien maken jullie het groter dan het is? En iemand die er over valt is gewoon niet de juiste.
Als je je eigen leven leeg vindt, dat is wel een probleem. Heb daar geen ervaring mee dus ook geen tips.
Ik heb vriendinnen maar geen nood aan/tijd voor veel contact. Denk dat ik eens of twee keer per maand gemiddeld iets doe met hen.
Maar ken mensen zat die geen uitgebreide vriendenkring hebben of vaak met hen iets doet. Ik zou het eigenlijk eerder vervelend vinden om iemand te daten die amper tijd heeft voor ons omdat hij altijd met vrienden bezig is.
Misschien maken jullie het groter dan het is? En iemand die er over valt is gewoon niet de juiste.
Als je je eigen leven leeg vindt, dat is wel een probleem. Heb daar geen ervaring mee dus ook geen tips.
zondag 15 maart 2020 om 14:01
Bewust niet maar de meeste mensen kan ik het gewoon goed mee vinden maar die zijn zelf al voorzien, dus buiten het sociale werkcontact om is mijn privéleven behoorlijk leeg en stil. Dus nu soort van verplicht thuiswerkvakantie voelt eigenlijk als een normale werkdagavond voor mij.Attraverso schreef: ↑15-03-2020 12:49Hebben jullie dan bewust geen vriendenkring? Niets mis mee toch? Mijn ex had er ook geen maar hij investeerde er ook niet in en vond het eigenlijk feitelijk niet echt nodig. Ik vond dat niet erg.
Ik heb vriendinnen maar geen nood aan/tijd voor veel contact. Denk dat ik eens of twee keer per maand gemiddeld iets doe met hen.
Maar ken mensen zat die geen uitgebreide vriendenkring hebben of vaak met hen iets doet. Ik zou het eigenlijk eerder vervelend vinden om iemand te daten die amper tijd heeft voor ons omdat hij altijd met vrienden bezig is.
Misschien maken jullie het groter dan het is? En iemand die er over valt is gewoon niet de juiste.
Als je je eigen leven leeg vindt, dat is wel een probleem. Heb daar geen ervaring mee dus ook geen tips.
zondag 15 maart 2020 om 23:12
Er is trouwens nog een ander single topic hè! Dus als je je alleen voelt...
Ik ben nu al 4 maanden geen single meer, dus draag niet echt meer bij aan deze topics, maar woon wel alleenstaand. Alles is afgelast, ben blij dat ik dit weekend met vriend heb doorgebracht. Ook mijn moeder zegt uit voorzorg af. Beeldbellen dan maar deze week.
Ik ben nu al 4 maanden geen single meer, dus draag niet echt meer bij aan deze topics, maar woon wel alleenstaand. Alles is afgelast, ben blij dat ik dit weekend met vriend heb doorgebracht. Ook mijn moeder zegt uit voorzorg af. Beeldbellen dan maar deze week.
maandag 16 maart 2020 om 19:45
Hallo vrijgezellen,
Wellicht een vraag die ergens anders geparkeerd hoort. Ik als introvert heb een aantal goede vriendschappen de rest van mijn kring is gesettled met een gezin. Hoe kan ik nieuwe vriendschappen opbouwen? Ik ben pas verhuisd en naast het werk ga ik naar de sportschool en doe ik 2x per maand vrijwilligerswerk in het weekend.
Een leuke relatie zou fijn zijn maar ik merk dat ik vaak wat andere normen en waarden heb dan leeftijdsgenoten (millenial qua daten/relaties). Ik heb alle datingapps verwijderd en besloten dat ik er alleen het beste van ga maken.
Ik merk dat ik me soms wat eenzaam voel omdat vrienden druk zijn met hun eigen leven/werk/huwelijk. Logisch natuurlijk maar toch mis ik gezelligheid.
Fijne avond nog,
Wellicht een vraag die ergens anders geparkeerd hoort. Ik als introvert heb een aantal goede vriendschappen de rest van mijn kring is gesettled met een gezin. Hoe kan ik nieuwe vriendschappen opbouwen? Ik ben pas verhuisd en naast het werk ga ik naar de sportschool en doe ik 2x per maand vrijwilligerswerk in het weekend.
Een leuke relatie zou fijn zijn maar ik merk dat ik vaak wat andere normen en waarden heb dan leeftijdsgenoten (millenial qua daten/relaties). Ik heb alle datingapps verwijderd en besloten dat ik er alleen het beste van ga maken.
Ik merk dat ik me soms wat eenzaam voel omdat vrienden druk zijn met hun eigen leven/werk/huwelijk. Logisch natuurlijk maar toch mis ik gezelligheid.
Fijne avond nog,
vrijdag 10 april 2020 om 22:20
Hoi allemaal, lang niet gesproken
Enerzijds hoop ik dat jullie inmiddels geluk in de liefde hebben gevonden, anderzijds hoop ik toch dat er nog wat mensen over zijn om in dit topic elkaar te steunen... Ik heb het viva forum even afgestruind maar het bevreemdt me dat er zo weinig topics zijn van/voor singles die zich eenzaam voelen in deze barre tijden. Het kan toch bijna niet anders dan dat ik lang niet de enige ben? Waar zijn al die singles toch???
Ik ben een introvert, maar zelfs voor mij begint het nu te gortig te worden. Er zijn genoeg dagen dat ik alleen de caissière van de AH in real life spreek. Ik ga een paar keer per week bij mijn ouders eten die niet al te ver wonen, maar dat is het dan wel, al voor weken lang. Ik ''mag'' om de week op kantoor werken, maar al mijn collega's kiezen ervoor om fulltime thuis te werken, dus die spreek ik ook nauwelijks.
Langzaam maar zeker merk ik dat ik een beetje gek aan het worden ben. Daar komt nu bij dat de lente weer in de lucht hangt. Dat maakt bij mij altijd een soort paringsdrift los : ik wil flaneren, flirten, verliefd worden, op festivals lopen, op terrasjes zitten en mensen kijken. En wie weet hoe lang het nog gaat duren voordat dat weer kan. Hoogstwaarschijnlijk dit hele jaar niet eens meer.. En ik ben 30, de tijd staat niet stil!!
Met vriendinnen praat ik via whatsapp, maar ook zij maken niet veel mee. Sommigen hebben bovendien kinderen en de meesten hebben überhaupt een relatie, dus niet zo veel behoefte als ik aan contact. Ik weet echt niet hoe lang ik dit vol ga houden op deze manier.
Vanavond uit pure ellende tinder maar weer geïnstalleerd, tegen beter weten in. Ik heb zelfs mijn hele mailbox van de hotmail uitgeplozen op zoek naar opgeslagen oude MSN gesprekken uit het pré 2010 tijdperk, toen ik nog met ''leuke jongens'' (hoe ik dat toen noemde) chatte. Of oude telefoons aangezet om oude sms'jes te lezen. Dat is hoe desperate ik nu ben naar het ervaren van een soort ''fling'' of hoe groot mijn behoefte aan wat aandacht is.
Behalve sporten, naar de supermarkt gaan weet ik verder ook niet wat te doen ofzo... Hoe vergaat het jullie?
Enerzijds hoop ik dat jullie inmiddels geluk in de liefde hebben gevonden, anderzijds hoop ik toch dat er nog wat mensen over zijn om in dit topic elkaar te steunen... Ik heb het viva forum even afgestruind maar het bevreemdt me dat er zo weinig topics zijn van/voor singles die zich eenzaam voelen in deze barre tijden. Het kan toch bijna niet anders dan dat ik lang niet de enige ben? Waar zijn al die singles toch???
Ik ben een introvert, maar zelfs voor mij begint het nu te gortig te worden. Er zijn genoeg dagen dat ik alleen de caissière van de AH in real life spreek. Ik ga een paar keer per week bij mijn ouders eten die niet al te ver wonen, maar dat is het dan wel, al voor weken lang. Ik ''mag'' om de week op kantoor werken, maar al mijn collega's kiezen ervoor om fulltime thuis te werken, dus die spreek ik ook nauwelijks.
Langzaam maar zeker merk ik dat ik een beetje gek aan het worden ben. Daar komt nu bij dat de lente weer in de lucht hangt. Dat maakt bij mij altijd een soort paringsdrift los : ik wil flaneren, flirten, verliefd worden, op festivals lopen, op terrasjes zitten en mensen kijken. En wie weet hoe lang het nog gaat duren voordat dat weer kan. Hoogstwaarschijnlijk dit hele jaar niet eens meer.. En ik ben 30, de tijd staat niet stil!!
Met vriendinnen praat ik via whatsapp, maar ook zij maken niet veel mee. Sommigen hebben bovendien kinderen en de meesten hebben überhaupt een relatie, dus niet zo veel behoefte als ik aan contact. Ik weet echt niet hoe lang ik dit vol ga houden op deze manier.
Vanavond uit pure ellende tinder maar weer geïnstalleerd, tegen beter weten in. Ik heb zelfs mijn hele mailbox van de hotmail uitgeplozen op zoek naar opgeslagen oude MSN gesprekken uit het pré 2010 tijdperk, toen ik nog met ''leuke jongens'' (hoe ik dat toen noemde) chatte. Of oude telefoons aangezet om oude sms'jes te lezen. Dat is hoe desperate ik nu ben naar het ervaren van een soort ''fling'' of hoe groot mijn behoefte aan wat aandacht is.
Behalve sporten, naar de supermarkt gaan weet ik verder ook niet wat te doen ofzo... Hoe vergaat het jullie?
zaterdag 11 april 2020 om 10:37
Een virtuele knuffel campercamping 
Aan mijn verhaal heb je niet veel, ik zat gisteravond nog verliefd te grijnzen nadat ik met mijn vriend had gebeeldbeld en morgen zie ik hem weer in real life. Dus ja ik ben een lucky bastard. Verder niemand die ik kan zien, dus dat is kwalitatief uitermate teleurstellend (familie en vrienden gesocial distanced volgens rivm), maar ik ben met hem heeeel erg blij.
Ik heb afgelopen weken creatief met sociaal contact gedaan, misschien heb je daar meer aan:
- Paaseitjes bij nichtje en een vriendin gebracht en om de deurknop geknoopt
- Moeder durft bijna niet naar buiten (risicogroep) dus Chinees besteld en bij haar voordeur afgeleverd
- Kaartjes gestuurd
- Pubquiz online met vrienden gedaan
- Bellen, beeldbellen
Met daten kun je ook starten met bellen en beeldbellen. Foto's, kaartjes, chocola, brieven op de post. Met bellen heb je wel direct een geluid erbij. Ik startte toevallig met bellen bij mijn vriend (zijn idee) en was wel wat aangetrokken tot zijn stem, weet ik nog. Als je dicht bij elkaar woont kun je altijd nog grappige creatieve dingen bedenken zoals dat je dingen bij elkaar aflevert die iets over jou zeggen of romantische cadeautjes. Of één van jullie kijkt vanuit balkon / open raam naar buiten en de ander draagt een gedicht, lied of verhaal voor haha. Zie je elkaar toch nog.
Aan mijn verhaal heb je niet veel, ik zat gisteravond nog verliefd te grijnzen nadat ik met mijn vriend had gebeeldbeld en morgen zie ik hem weer in real life. Dus ja ik ben een lucky bastard. Verder niemand die ik kan zien, dus dat is kwalitatief uitermate teleurstellend (familie en vrienden gesocial distanced volgens rivm), maar ik ben met hem heeeel erg blij.
Ik heb afgelopen weken creatief met sociaal contact gedaan, misschien heb je daar meer aan:
- Paaseitjes bij nichtje en een vriendin gebracht en om de deurknop geknoopt
- Moeder durft bijna niet naar buiten (risicogroep) dus Chinees besteld en bij haar voordeur afgeleverd
- Kaartjes gestuurd
- Pubquiz online met vrienden gedaan
- Bellen, beeldbellen
Met daten kun je ook starten met bellen en beeldbellen. Foto's, kaartjes, chocola, brieven op de post. Met bellen heb je wel direct een geluid erbij. Ik startte toevallig met bellen bij mijn vriend (zijn idee) en was wel wat aangetrokken tot zijn stem, weet ik nog. Als je dicht bij elkaar woont kun je altijd nog grappige creatieve dingen bedenken zoals dat je dingen bij elkaar aflevert die iets over jou zeggen of romantische cadeautjes. Of één van jullie kijkt vanuit balkon / open raam naar buiten en de ander draagt een gedicht, lied of verhaal voor haha. Zie je elkaar toch nog.
zaterdag 11 april 2020 om 10:47
Camper! Ik heb denk ik je ideale topic gevonden:
coronavirus-covid-19/wie-zit-er-ook-all ... ges/459549
coronavirus-covid-19/wie-zit-er-ook-all ... ges/459549
zaterdag 11 april 2020 om 10:59
Hier nog steeds single en aan het werk. Jij gaat bij ouders eten camper, iemand bezoeken is hier nu voor de 4de week niet van toepassing, wordt erg afgeraden en zelfs verboden, hoogstens mag je wat boodschappen bij ouders of kinderen voor de deur zetten. Een bezoek is een niet essentiële verplaatsing.
Heb wel een eerste wandel date straks met iemand die in de buurt woont.
Aangezien ik nog werk heb ik (te) veel contact met mensen maar van het niet kunnen flaneren in de stad, pint gaan pakken, festival, reizen, heb ik echt wel last. Voelt bijna als een verloren zomer/jaar en ik word straks 50. Ik heb zo'n gevoel dat het mijn laatste 'jonge' jaren zijn er er dan een moeten zomaar laten voorbij gaan zonder al die leuke dingen is zuur.
Maar ik geniet wel van de rust, ineens heb ik veel meer tijd om te relaxen.
Heb wel een eerste wandel date straks met iemand die in de buurt woont.
Aangezien ik nog werk heb ik (te) veel contact met mensen maar van het niet kunnen flaneren in de stad, pint gaan pakken, festival, reizen, heb ik echt wel last. Voelt bijna als een verloren zomer/jaar en ik word straks 50. Ik heb zo'n gevoel dat het mijn laatste 'jonge' jaren zijn er er dan een moeten zomaar laten voorbij gaan zonder al die leuke dingen is zuur.
Maar ik geniet wel van de rust, ineens heb ik veel meer tijd om te relaxen.
maandag 13 april 2020 om 21:04
@camper, begrijp dat het lastig is! Ik denk dat het belangrijkste is om deze tijd je zegeningen te tellen wat wel goed gaat en alternatieven te zoeken. Ik ben geen single meer (wel geweest) maar ben de afgelopen weken wel erg ziek dus baal ook van de situatie. Ik denk dat het vooral helpt om niet teveel te willen controleren, niemand heeft invloed en bekijk het per dag. Een single vriendin is bijvoorbeeld weer gaan bloggen en allemaal recepten aan het koken en haar huis aan het verfen.
dinsdag 5 mei 2020 om 22:36
allemaalInderdaad even geleden. Deels omdat ik weer toe was aan een forum-pauze. Hing alweer een tijdje op het forum, en op een gegeven moment ben ik forum-moe. Wat er zoal voorbij komt, de wijze hoe er op elkaar gereageerd wordt etc. En ik forum op mijn pc, maar die is OUD. Die doe ik steeds minder vaak aan.
Mijn leven is niet echt spannend. Ik werk, zie mijn lief en thuis hangen. Meer contact met familie en vrienden via Whatsapp, Zoom, videobellen en weet ik niet allemaal meer. Ben erg blij dat lief en ik elkaar zien, want ik weet niet in wat voor een toestand ik zou zijn na een paar weken thuis zijn
Ben met het verlies van leuke dingen doen, verlies van de controle, het hele Corona-gepraat en wat je allemaal niet mag inmiddels helemaal klaar. Ik weet dat ik niet zoveel te willen heb, maar baal met momenten. Ach ja, het is zoals het is 
Het gaat goed met lief en mij
Nog steeds verliefd. De liefde groeit steeds meer en meer. Het is soms lastig met de Corona-maatregelen om een nieuwe relatie te hebben. Je wilt allerlei dingen met elkaar doen, de wereld ontdekken en samen dingen beleven. We zijn veel thuis, waardoor je snel een burgerlijk leven heb. Was wel fijn, maar soms is het stom.@Camper
Het is bijna een maand geleden dat je berichtte. Hopelijk heb je inmiddels plekken gevonden, online of offline, waar de (eenzame) singles zijn om te praten wat ze zoal meemaken. Of je nu date of niet. Nou ja, daten ligt nu ook op zijn gat. Maar er zijn ook singles die wel zoekend zijn, maar niet daten. Ook pre-Corona niet. Ik vind het jammer dat er weinig aandacht lijkt te zijn voor de (eenzame) singles. Wel de ouderen en de 'kwetsbaren', lichamelijk en/of psychisch. Het lijkt mij onwijs pittig om als single in deze tijd te leven. Je wilt zien en gezien worden. Je wilt flirten, daten, leuke mannen en vrouwen zien. Straks wordt het najaar, dan voelt het toch alsof er een jaar voorbij is? Of ben ik nu te dramatisch? Of wat als je sex wil. Misschien wel casual. Geen lichamelijk contact, niks. Ik zou het moeilijk trekken....... Hoe gaat het nu een maand later?
Hoe is het met de rest hier?
Ik bedoel het niet verkeerd, maar had ergens verwacht dat het topic (wat steeds minder levendig werd) een opleving zou krijgen door het Corona. Het alleen zijn en het missen van een relatie is sterker in zo'n gekke situatie,
vrijdag 22 mei 2020 om 12:04
Gek genoeg ruim een jaar geleden hier (oude topic) wat geplaatst.
Vorig jaar mei begon wat een fijne relatie werd. Met een vrouw die ik al 34 jaar kon. Helaas is zij eind vorig jaar overleden.
Daarna nog weer twee scharrels gehad. Wat na een maand ongeveer dan weer over was.
Eerste wel heel erg dankbaar. Door haar kreeg ik mijn leven weer op de rit en verzachtte de pijn. Goede vriendin aan over gehouden en dat is ook wel fijn.
Tweede nooit meer wat van gehoord. Voelde me een beetje gebruikt.
Nu maar weer verder met daten. 11 jaar alleen was achteraf niet fijn, veel verdriet maar ook veel geleerd in een jaar tijd
Vorig jaar mei begon wat een fijne relatie werd. Met een vrouw die ik al 34 jaar kon. Helaas is zij eind vorig jaar overleden.
Daarna nog weer twee scharrels gehad. Wat na een maand ongeveer dan weer over was.
Eerste wel heel erg dankbaar. Door haar kreeg ik mijn leven weer op de rit en verzachtte de pijn. Goede vriendin aan over gehouden en dat is ook wel fijn.
Tweede nooit meer wat van gehoord. Voelde me een beetje gebruikt.
Nu maar weer verder met daten. 11 jaar alleen was achteraf niet fijn, veel verdriet maar ook veel geleerd in een jaar tijd
zondag 24 mei 2020 om 20:09
Ik ben, merk ik, echt veel teveel bezig met "een relatie vinden". Zo erg dat het mijn humeur voor een groot deel bepaalt. Vandaag pijnlijk gemerkt dat ik nog niet over mijn vorige date heen was en daar moet ik echt eerst aan gaan werken en de focus er vanaf halen. Ik ben momenteel echt ongelukkig in het single zijn.
