Relaties
alle pijlers
Vader mag vriend niet meer na etentje
woensdag 4 april 2018 om 22:28
Hoi Dames
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
donderdag 5 april 2018 om 14:55
[quhttps://forum.viva.nl/posting.php?mode=quote&f=1&p=28347736ote=hoppala post_id=28347736 time=1522932323 user_id=180246]
Ik heb een Oostenrijkse vriend en onze families hebben het niet over de oorlog, iig niet over Familie leden in de oorlog en dan vind ik heel verstandig.
[/quote]
een van de mooiste avonden die ik ooit had, was met Duitse vrienden, Joodse vrienden en Engelse vrienden over de oorlog.
Juist omdat we van elkaar wilden begrijpen hoe het was. Wat je ouders vertelden etc.
Zolang je geen verwijten hebt, krijg je mooie verhalen
Ik heb een Oostenrijkse vriend en onze families hebben het niet over de oorlog, iig niet over Familie leden in de oorlog en dan vind ik heel verstandig.
[/quote]
een van de mooiste avonden die ik ooit had, was met Duitse vrienden, Joodse vrienden en Engelse vrienden over de oorlog.
Juist omdat we van elkaar wilden begrijpen hoe het was. Wat je ouders vertelden etc.
Zolang je geen verwijten hebt, krijg je mooie verhalen
donderdag 5 april 2018 om 15:04
Thanks, in gedachten geef ik hem door aan mijn vader.
En ook eentje voor de jouwe!
donderdag 5 april 2018 om 15:36
Mensen doen hier zoveel aannames (niet per se jij)...jeugd verkloot, trauma....Terwijl ik dat echt nergens lees.
Vervolgens gaan mensen tegen elkaar opbieden hoeveel ze ervan af weten door hun werk of eigen familieverleden. Mijn hemel, wat een afdwalingen.
Een trauma is een serieuze zaak in de menselijke psyche en kun je niet zomaar op basis van een vrij beperkt verhaal vaststellen. Niet iedereen loopt door dergelijke ervaringen een trauma op. Zou kunnen maar echt niet altijd.
En andersom; Sommigen hebben nog steeds een hekel aan alle Duitsers terwijl ze geen enkele connectie hebben met de Tweede Wereldoorlog. Nou heeft vader van TS die wellicht wel maar ik wil maar zeggen dat er aan die haat geen trauma ten grondslag hoeft te liggen.
Ook was het aantal verzetshelden na de oorlog beduidend groter dan tijdens.
Dus er kunnen allerlei andere dingen aan de hand zijn naast een trauma.
donderdag 5 april 2018 om 15:51
Klopt. Familie van opa's kant liep risico door een Joods meisje te laten onderduiken, gelukkig hebben zij en haar familie de oorlog ook overleefd. Aan oma's kant wilden de nazi's haar vader hebben voor de Arbeitseinsatz, hij weigerde en daardoor en door bombardementen zijn ze moeten evacueren en onderduiken. Oma was nog jong en is altijd heel bezorgd gebleven en heeft er echt iets aan overgehouden, wie ben ik om daar iets van te vinden. Ik heb die tijd niet meegemaakt.
Mijn andere opa en oma hebben daarentegen in kampen gezeten. Opa is jong overleden en heb hem nooit gekend maar oma is voor de rest van haar leven doodsbang gebleven voor Japanners. O ja en Molukkers moest ze ook niet. Ik denk logischerwijs anders maar ook in deze heb ik er nooit wat van gevonden of haar veroordeeld. Nogmaals ik heb die tijd niet meegemaakt en heb geen idee hoe het was, zij wel.
Om de vader van TO dus meteen af te schilderen als kleuter vind ik dan ook niet fair. Iedereen is anders en iedereen gaat anders met situaties om. Hopelijk kan je vader het wat laten bezinken en je vriend een kans geven TO.
donderdag 5 april 2018 om 16:52
donderdag 5 april 2018 om 16:56
En dat terwijl het allemaal bij elkaar 60 maanden heeft geduurd, overbodig om te zeggen hoe ik me voel wanneer men vind dat het slavernij verleden wat ruim 400 jaar heeft geduurd nu een vergeten mag worden.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
donderdag 5 april 2018 om 17:03
Maar het vriendje van TO kan er niks mee, en die jongen hoeft zich ook niet te schamen om wat zijn overgrootvader heeft gedaan. Ik vind dat toen het gesprek aan tafel richti g WOll ging, dat TO of haar moeder toen hadden moeten ingrijpen, en als nieuwbakken schoonzoon was het misschien handig geweest om niet over zijn overgrootvader te beginnen.MarkSD schreef: ↑05-04-2018 00:41Bizar dat mensen vinden dat vader niet mag zeuren. Kennelijk zijn we inmiddels zover dat de ellende van een oorlog is vergeten en de naïviteit weer leidend is.
TO's vaders jeugd en eigen vader is verkloot door hufters zoals de opa van het vriendje. Natuurlijk zie je de directe familie daarvan liever niet binnenkomen. De jongen kan er niks aan doen, maar niet voor niets vraagt men in Suriname eerst wie je vader en moeder is. Want dat zegt veel over de opvoeding van de persoon.
De vader van het vriendje is opgevoed door een hardcore nazi. Dat is geen aanbeveling.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
donderdag 5 april 2018 om 17:10
Slavernij verleden moeten we natuurlijk niet vergeten. Maar er zitten wel wat meer generaties tussen de afschaffing van de slavernij en nu dan tussen het einde van WOII en nu. Je zou toch zeggen dat bij elke generatie de psychische gevolgen die deze vreselijke periodes uit de geschiedenis hebben veroorzaak wel minder zal worden.
donderdag 5 april 2018 om 17:13
Dit iddvoornu schreef: ↑04-04-2018 22:46Nou, ik vind sommige reacties wel erg kort door de bocht. Vader zit ws ook in een loyaliteitsconflict, tussen zijn vader en jou/vriend. Zo'n verleden is niet alleen een 'feitje', maar iets wat waarschijnlijk zijn hele jeugd heeft bepaald.
Ik zou eerst met je vader praten en vragen waarom hij jouw vriend niet wil zien. Misschien roept het teveel oud zeer op, en/of moet hij nog aan het idee wennen. Geef hem in elk geval even te tijd om met dit nieuws om te gaan.
Ben eerlijk gezegd verbaasd over de reacties dat vader een kleuter is etc
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 5 april 2018 om 17:15
Wauw! Meen je dit???Gate_Keeper schreef: ↑04-04-2018 22:50Misschien omdat het inmiddels 70 jaar geleden is en we onderhand toch wel mogen verwachten dat we eroverheen zijn? De meesten die de oorlog hebben meegemaakt leven niet meer.
Mijn overgrootoma was een NSB-er. Is 2x overgelopen naar de Duitsers.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 5 april 2018 om 17:28
Die eis lieten ze al veel eerder varen. Vanaf '42 roeptoeterde Amin al-Hoesseini al via radio Berlin zijn antisemitisme en oproepen aan moslims in de Balkan om dienst te nemen. In '43 hadden ze al een divisie moslims (SS Handschar).julius schreef: ↑05-04-2018 08:11Deelname aan de SS was niet verplicht, het was, zeker in de jaren 36 -44, een voorrecht. Je moest 100 % Arisch zijn, tot de ouders en grootouders aan beide kanten aan toe.
Later werd deze eis wat afgezwakt wegens een groot tekort aan manschappen.
O en de SS was 1 van de meest gevreesde en bewonderde onderdelen van een toch al bijzonder sterk Duits leger. Ik kan me goed voorstellen dat opa erg trots was om daar deel van uit te hebben gemaakt, ondanks het feit dat hen later duidelijk werd met welk een verderfelijke propaganda ze waren geïndoctrineerd.
Die ideologische groep, dat is van voor 1940. En later een enkele bobo die wat moest bewijzen (Rost van Tonningen bijvoorbeeld). Daarna zijn de eisen behoorlijk gekelderd. Vele Wehrmachtsoldaten gingen bij de SS om met verlof naar huis te kunnen of eens iets anders te eten dan koolsoep, zeker aan het oostfront.
donderdag 5 april 2018 om 18:59
Koffiekop schreef: ↑05-04-2018 13:51Ik denk dat we helemaal niet ver uiteenliggen met onze meningen maar toch vind ik het wat dubieus.. Heel goed dat hij zijn eerste gevoel niet aan die vriend heeft laten zien, dat zou vrij ongepast zijn geweest aan de eettafel. Maar vind je het wel helemaal alle begrip waard dat hij dus wel zo'n appje naar zijn dochter stuurt?
Hij bezorgt zijn dochter een vervelend gevoel, brengt haar in een lastig parket. En een appje... daar heb je dus even over na kunnen denken. Had dus misschien ook wat genuanceerder verwoord kunnen worden. Of nog even aan moeders laten lezen voor je op verznden drukt..
Ik blijf er toch bij dat vader nu zijn eigen dochter, die hij waarschijnlijk helemaal geen verdriet wil doen, opzadelt met zijn verleden. Ik vind dat toch niet kies, ondanks alle begrip voor de trauma's. Hij is oud genoeg om daar toch wat handiger mee om te kunnen gaan mag je verwachten. Hij zal toch wel eerder in zijn leven tegen zijn eigen reactie zijn aangelopen? Alleen al even checken bij je vrouw of je reactie passend is dat is best aan te leren. Blijkbaar kon hij zich ook inhouden tijdens het eten, dus waarom daarna dan niet voor zijn dochter?
donderdag 5 april 2018 om 19:01
kerol schreef: ↑05-04-2018 14:19Je vader is de idioot in het verhaal, je vriend is net zo min verantwoordelijk voor het SS-verleden van zijn voorouders als jouw vader verantwoordelijk is voor het VOC-verleden van jullie voorouders. Belachelijk dat je dat zou moeten verzwijgen, het is juist eerlijk en oprecht van je vriend.
donderdag 5 april 2018 om 19:03
Die indruk ook. Sommigen hier schrijven over de vader van TO alsof het een kind van 11 betreft, want ja, zijn vader heeft erge dingen meegemaakt. Bizar!hoppala schreef: ↑05-04-2018 14:45Je vader heeft de eerste ontmoeting met je vriend onnodig op de spits gedreven. Als je vriend Duits is, kann je vader best ruiken dat er vast een familielid is met een minder zuiver verleden. Daar kann je vriend niks aan doen en zelfs die opa misschien wel niet zoveel. Ik denk dat hij het erom deed, zodat hij kon zeggen: zie je wel, foute Familie.
Ik heb een Oostenrijkse vriend en onze families hebben het niet over de oorlog, iig niet over Familie leden in de oorlog en dan vind ik heel verstandig.
donderdag 5 april 2018 om 19:07
Voor zover trauma's überhaupt genetisch kunnen worden doorgegeven. De generatie na oorlogsslachtoffers zijn in mijn ogen geen slachtoffers meer. Een dergelijke redenatie is behoorlijk fout. En aangezien het psychische problemen betreft kun je zaken ook nooit hard maken. Dat het hier als excuus wordt aangedragen voor TO's vader is bijzonder zorgelijk!sneeuwwitje80 schreef: ↑05-04-2018 17:10Slavernij verleden moeten we natuurlijk niet vergeten. Maar er zitten wel wat meer generaties tussen de afschaffing van de slavernij en nu dan tussen het einde van WOII en nu. Je zou toch zeggen dat bij elke generatie de psychische gevolgen die deze vreselijke periodes uit de geschiedenis hebben veroorzaak wel minder zal worden.
donderdag 5 april 2018 om 19:08
Dit idd. Maar waarom vertelt je vriend dit überhaupt? Ik zou daar persoonlijk niet mee te koop lopen en voor mezelf houden. Hopen dat je vader ook in gaat zien dat je vriend hier niks aan kan doen. Kan je moeder niet op hem inpraten?
donderdag 5 april 2018 om 19:16
Volledig mee eens. Sowieso heb je als kinderen van oorlogsslachtoffers geen bijzondere (morele) status op basis waarvan anderen iemands gedrag maar moeten tolereren.vivautrecht85 schreef: ↑05-04-2018 15:36Mensen doen hier zoveel aannames (niet per se jij)...jeugd verkloot, trauma....Terwijl ik dat echt nergens lees.
[...]
En andersom; Sommigen hebben nog steeds een hekel aan alle Duitsers terwijl ze geen enkele connectie hebben met de Tweede Wereldoorlog. Nou heeft vader van TS die wellicht wel maar ik wil maar zeggen dat er aan die haat geen trauma ten grondslag hoeft te liggen.
Ook was het aantal verzetshelden na de oorlog beduidend groter dan tijdens.
Dus er kunnen allerlei andere dingen aan de hand zijn naast een trauma.
donderdag 5 april 2018 om 19:34
Ben ik het niet mee eens. De generatie na de oorlogsslachtoffers zijn eveneens slachtoffer. Hele families werden uit elkaar gerukt waardoor er sprake is van ontheemding / vervreemding, vertrouwen (in mensen, ja ook familie, de omgeving en de overheid) heeft zo'n knauw gekregen dat dit niet meer te herstellen is / was. De generatie die ná WOII opgroeiden hadden / hebben hier mee te maken. Dit geldt ook voor hen die gevangen zaten in o.a. Jappenkampen of die noodgedwongen moesten repatrieren.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 19:07Voor zover trauma's überhaupt genetisch kunnen worden doorgegeven. De generatie na oorlogsslachtoffers zijn in mijn ogen geen slachtoffers meer. Een dergelijke redenatie is behoorlijk fout. En aangezien het psychische problemen betreft kun je zaken ook nooit hard maken. Dat het hier als excuus wordt aangedragen voor TO's vader is bijzonder zorgelijk!
Dit kun en mag je niet afdoen onder het mom van ja maar, het is al 70 jaar geleden. Nee, het is NOG maar 70 jaar geleden en die wonden zitten diep. Hoeven maar te kijken naar de nabestaanden van hen die slachtoffer waren van de slavenarij. Daar zijn nabestaanden die daar nog onder gebukt gaan. Heeft grotendeels te maken met overlevering van verhalen, schaamte, woede, verdriet et cetera en kan heel lang aanhouden.
Er is moed voor nodig om te vertellen dat een familielid 'fout' was / is. Het is eerlijkheid en dat kan rauw op je dak vallen. Ken TO en haar vriend niet, noch haar ouders. Maar ik kan mijzelf voorstellen dat je als ouder, die zelf veel meegemaakt heeft in WOII, je toch flink moet slikken als je iemand ontmoet die familie is van 'de foute' kant. TO's vader heeft dit als een koude douche ervaren omdat hij wordt geconfronteerd wordt met het heden. Zolang het niet 'dichtbij' is valt er mee te leven maar als het 'dichtbij' komt is het een ander verhaal.
TO gun je vader de tijd. Vertel hem dat jou vriend niet verantwoordelijk is voor de daden van zijn opa net zo als jij niet de verzetspersoon bent zoals je vader was. Wees een verbindende schakel tussen je vader en je vriend. Door met elkaar in gesprek te gaan en open te staan voor elkaar met wederzijds respect, kom je al een heel eind.
