Relaties
alle pijlers
Van samenwonen naar latten
maandag 5 augustus 2019 09:48
Goedemorgen,
Mijn vriendin en ik wonen nu een jaar samen, hebben twee jaar een relatie. Zij is 25 en ik ben 23. Wij waren al een tijdje op zoek naar een nieuw en groter appartement voor ons samen. Uiteindelijk heb ik die gevonden door middel van geluk hebben met een loting. Momenteel wordt deze woning nog gebouwd, midden september ga (ik) er in wonen.
Nu kwam zij gisteren thuis na elkaar twee weken wat minder te hebben gezien en gaf zij aan het super fijn te vinden om op deze manier het gevoel te hebben dat het elkaar zien "specialer" is. Zij gaf aan haar vrijheid en eigen plekje te missen, niet het idee te willen hebben om thuis te "moeten" komen. En dat het samenwonen haar momenteel bekneld. Zij is bang dat als dit gevoel zo door gaat dat onze relatie vroeg of laat voorbij is en dat vind ik jammer.
Zij gaf aan het niet fijn te vinden dat ik alles in het nieuwe huis betaal ( zij heeft geen geld, ik heb veel gespaard de afgelopen jaren ). Zij is bang het gevoel te krijgen dat zij op visite is bij mij. Dit gevoel wil ik niet bij haar opwekken en mij maakt het niet uit dat ik de inboedel betaal, daar heb ik tenslotte voor gewerkt. Wij hebben nu ook samen de halve inrichting al gekocht/gekozen. Twee weken geleden gaf zij aan het heel graag te willen proberen in het nieuwe huis en er meer open voor te staan.
Al met al gaf zij gisteren dus aan dat zij haar eigen kamer wil gaan huren en niet meer samen wil wonen met mij, wel wil zij heel graag onze relatie behouden. Ik zelf wilde juist heel graag samen gaan wonen in het nieuwe huis en het er echt "ons" huis van maken. Anderzijds wil ik niet voorbij gaan aan haar gevoel en waardeer ik haar eerlijkheid naar mij toe. Ik zag dat zij het er duidelijk zwaar mee had en het idee had mij teleur te stellen, ze was erg emotioneel.
Ik heb geen keuze en dat roept allerlei emoties en vraagtekens bij mij op. Nu ben ik benieuwd of dames de gevoelens die mijn vriendin heeft herkennen en hoe ik mij het beste kan opstellen. Ik heb mijn vriendin gevraagd om mij nu wat tijd te geven om haar keuze te laten bezinken. Zij vertelde mij weer mij alle ruimte te willen geven maar had niet verwacht dat ik het zo vervelend zou vinden. Tot 10 september hebben wij onze huidige appartement nog en in augustus gaan wij nog 8 dagen op vakantie.
Thanks voor de reacties alvast!
Mijn vriendin en ik wonen nu een jaar samen, hebben twee jaar een relatie. Zij is 25 en ik ben 23. Wij waren al een tijdje op zoek naar een nieuw en groter appartement voor ons samen. Uiteindelijk heb ik die gevonden door middel van geluk hebben met een loting. Momenteel wordt deze woning nog gebouwd, midden september ga (ik) er in wonen.
Nu kwam zij gisteren thuis na elkaar twee weken wat minder te hebben gezien en gaf zij aan het super fijn te vinden om op deze manier het gevoel te hebben dat het elkaar zien "specialer" is. Zij gaf aan haar vrijheid en eigen plekje te missen, niet het idee te willen hebben om thuis te "moeten" komen. En dat het samenwonen haar momenteel bekneld. Zij is bang dat als dit gevoel zo door gaat dat onze relatie vroeg of laat voorbij is en dat vind ik jammer.
Zij gaf aan het niet fijn te vinden dat ik alles in het nieuwe huis betaal ( zij heeft geen geld, ik heb veel gespaard de afgelopen jaren ). Zij is bang het gevoel te krijgen dat zij op visite is bij mij. Dit gevoel wil ik niet bij haar opwekken en mij maakt het niet uit dat ik de inboedel betaal, daar heb ik tenslotte voor gewerkt. Wij hebben nu ook samen de halve inrichting al gekocht/gekozen. Twee weken geleden gaf zij aan het heel graag te willen proberen in het nieuwe huis en er meer open voor te staan.
Al met al gaf zij gisteren dus aan dat zij haar eigen kamer wil gaan huren en niet meer samen wil wonen met mij, wel wil zij heel graag onze relatie behouden. Ik zelf wilde juist heel graag samen gaan wonen in het nieuwe huis en het er echt "ons" huis van maken. Anderzijds wil ik niet voorbij gaan aan haar gevoel en waardeer ik haar eerlijkheid naar mij toe. Ik zag dat zij het er duidelijk zwaar mee had en het idee had mij teleur te stellen, ze was erg emotioneel.
Ik heb geen keuze en dat roept allerlei emoties en vraagtekens bij mij op. Nu ben ik benieuwd of dames de gevoelens die mijn vriendin heeft herkennen en hoe ik mij het beste kan opstellen. Ik heb mijn vriendin gevraagd om mij nu wat tijd te geven om haar keuze te laten bezinken. Zij vertelde mij weer mij alle ruimte te willen geven maar had niet verwacht dat ik het zo vervelend zou vinden. Tot 10 september hebben wij onze huidige appartement nog en in augustus gaan wij nog 8 dagen op vakantie.
Thanks voor de reacties alvast!
maandag 17 februari 2020 21:17
Ik ben gaan samenwonen toen ik 21 was en stbx man was toen 24, na 28 jaar en drie kinderen verder is hij in enen opgestapt (en helaas in de comfortzone blijven hangen tot hij een ander vond en met vreemdgegaan pas weggegaan) omdat hij nooit had willen zeggen dat hij het "benauwd" had, Ik had, als ik dit geweten had best willen gaan "latten" zelfs met 3 kinderen, wie weet was dat goed gegaan en in ieder geval was de breuk dan anders en geleidelijker en minder pijnlijk verlopen als ieder weer meer zijn eigen leventje had gehad en dan ook fijne tijd samen. Ik zou er nu, als ik ooit weer een relatie krijg ook heel lang niet voor kiezen om samen te wonen, de vrijheid, de spanning van het elkaar weer zien, lijkt me heerlijk. Laat het even bezinken en bedenk wat jij ook fijn vindt en hoe je dit eventueel zou kunnen invullen, succes
maandag 17 februari 2020 21:26
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat het hebben van 0,0 contact mij er het snelst doorheen gaat helpen. Het is pas gisteren toch vrij plotseling voorgevallen. Het huis heb ik al helemaal opgeruimd en ik zie er toch tegen op om alleen thuis te komen in dat lege huis dat eerst de "onze" was. Slapen wilde vannacht ook niet lukken. Hoop dat dat vannacht beter gaat.
Is dit iets wat echt gewoon tijd nodig heeft? Alsof je aan het afkicken bent van een verslaving.
Is dit iets wat echt gewoon tijd nodig heeft? Alsof je aan het afkicken bent van een verslaving.
dinsdag 18 februari 2020 07:07
Ik heb nu de volgende stappen gezet; Het huis opgeruimd en alles dat mij aan haar kan doen denken weggegooid of in een doos gedaan. Al onze chat berichten heb ik verwijderd. Waren er meer dan 100.000! Bizar.
Haar telefoonnummers verwijderd. En ik heb nog iets van 2000 foto's op mijn telefoon. Die wil ik het liefst op een USB stick zetten i.p.v. weg te gooien. En ik heb uiteraard het contact verbroken. Zijn dit een beetje de stappen om te zetten in de richting van een goed herstel van mijzelf? Ik heb de aankomende tijd helemaal vol gepland met dingen met vrienden doen.
Ik voel mij letterlijk fysiek ziek. Diarree, max twee uurtjes slapen en dan weer wakker. Na 1 hap al misselijk van mijn eten. Het is echt even een pittige tijd maar ik wil graag blijven handelen uit kracht en niet uit emotie.
Soort van dagboekje die ik hier bij wil houden. Hoop dat dat mag!
Haar telefoonnummers verwijderd. En ik heb nog iets van 2000 foto's op mijn telefoon. Die wil ik het liefst op een USB stick zetten i.p.v. weg te gooien. En ik heb uiteraard het contact verbroken. Zijn dit een beetje de stappen om te zetten in de richting van een goed herstel van mijzelf? Ik heb de aankomende tijd helemaal vol gepland met dingen met vrienden doen.
Ik voel mij letterlijk fysiek ziek. Diarree, max twee uurtjes slapen en dan weer wakker. Na 1 hap al misselijk van mijn eten. Het is echt even een pittige tijd maar ik wil graag blijven handelen uit kracht en niet uit emotie.
Soort van dagboekje die ik hier bij wil houden. Hoop dat dat mag!
dinsdag 18 februari 2020 09:03
Aww je hebt het liefdesverdriet goed te pakken. Klinkt alsof je goed bezig bent.
Enige opmerking die ik nog wil maken is: stop de pijn niet teveel weg met afleiding.
Kies af en toe een moment om erin te zwelgen. Weggestopte pijn gaat moeilijker over. Pijn eist dat je haar voelt. Je moet er doorheen. Als je het wegstopt en probeert te negeren gaat het etteren en kom je er nooit vanaf.
Dus inderdaad: vul je leven met leuke dingen en goede mensen. Ga lekker sporten. Chat misschien af en toe met wat vrouwen op een datingapp om je ego te strelen, maar laat het verdriet er af en toe er ook gewoon zijn.
Kijk dan bijvoorbeeld die foto's door tot ze je echt niks meer doen.
Sterkte.
dinsdag 18 februari 2020 11:15
Bedankt voor je bericht! Toevallig remde een vriendin van mij vandaag ook al af. Die zei dat ik te drastisch bezig ben met alles en het verdriet en de pijn moet aanvaarden. Er doorheen moet gaan en niet omheen.Dropdrop schreef: ↑18-02-2020 09:03Aww je hebt het liefdesverdriet goed te pakken. Klinkt alsof je goed bezig bent.
Enige opmerking die ik nog wil maken is: stop de pijn niet teveel weg met afleiding.
Kies af en toe een moment om erin te zwelgen. Weggestopte pijn gaat moeilijker over. Pijn eist dat je haar voelt. Je moet er doorheen. Als je het wegstopt en probeert te negeren gaat het etteren en kom je er nooit vanaf.
Dus inderdaad: vul je leven met leuke dingen en goede mensen. Ga lekker sporten. Chat misschien af en toe met wat vrouwen op een datingapp om je ego te strelen, maar laat het verdriet er af en toe er ook gewoon zijn.
Kijk dan bijvoorbeeld die foto's door tot ze je echt niks meer doen.
Sterkte.
Dat is zeker waar en dat ga ik ook doen.
Liefdesverdriet is een van de heftigste maar ook mooiste dingen die er is. Je leert jezelf zo erg kennen. Ik geniet er niet van maar waardeer het wel. Dit gaat mij een sterker persoon maken.
dinsdag 18 februari 2020 14:52
Yes het hebben van geen contact wil ik toch zeker wel minimaal een jaar volhouden.justagirly schreef: ↑18-02-2020 13:07Oh, wat vervelend...
Je doet er zeker goed aan om geen contact meer te hebben, dan kom je er het snelst overheen.
Sterkte!
Ps je klinkt heel verstandig, je komt er wel!
Heeft tijd nodig.
En bedankt! Ik probeer het zo goed mogelijk te doen. Maar man wat doet het pijn
zondag 23 februari 2020 18:59
Oh wat rot, ik leef met je mee, weet wat het is en je hebt gelijk je moet er door heen, maar af en toe afleiding is ook wel goed hoor, je moet er ook weer niet in verzwelgen , geen contact is als het kan wel het beste, ik doe zo weinig mogelijk contact (het 3 kinderen dus kan om een bepaald contact niet heen) Idd kom je hier waarschijnlijk sterker uit, kijk wat voor jou belangrijk is en probeer jezelf terug te vinden en zelf gelukkig te worden, sterkte!
zondag 23 februari 2020 19:58
zondag 23 februari 2020 20:17
Ik snap haar. Ik ben al oud en ondertussen een gezin en woon al heel lang samen maar nu zou ik het echt anders doen.
Dat zegt verder niets over hoeveel ze van je houdt. Niet iedereen vind samenwonen fijn. Niet iedereen is daarvoor gemaakt.
En waarom zou je haar niet op haar woord geloven? En wat heb je te verliezen? Ze geeft al aan dat ze anders denkt dat de relatie sowieso overgaat.
Of je wil per se samenwonen, dan moet je het uitmaken. Je kan het haar niet opdringen en mag er geen zin in hebben dat latten.
Mosterd.
Sterkte!
Dat zegt verder niets over hoeveel ze van je houdt. Niet iedereen vind samenwonen fijn. Niet iedereen is daarvoor gemaakt.
En waarom zou je haar niet op haar woord geloven? En wat heb je te verliezen? Ze geeft al aan dat ze anders denkt dat de relatie sowieso overgaat.
Of je wil per se samenwonen, dan moet je het uitmaken. Je kan het haar niet opdringen en mag er geen zin in hebben dat latten.
Mosterd.
Sterkte!
zondag 23 februari 2020 20:26
Sterkte Male, dat zijn moeilijke dingen in het leven. Het kan goed zijn dat jullie toch niet goed bij elkaar pasten. En dat je als je over een paar jaar terug kijkt, blij bent met hoe dit gelopen is. Hoe pijnlijk ook.
Je kan alles weggooien en al het contact verbreken, helaas blijft je gevoel wel nog over. Dus neem je tijd om dit te verwerken, het doet pijn een liefde te verliezen. En misschien nog wel meer als het aan een ander verloren gaat.
Maar zij is gewoon niet de persoon voor jou. Het doet pijn, en die gaat weer over. Alleen kost dat tijd.
Je klinkt lief, verstandig en als een leuke vent, er komt wel iemand die jou wel kan waarderen en stapel gek op je gaat zijn. Heel veel sterkte.
Ps: overigens ben ik helemaal voor latten maar dat moet je wel liggen.
Je kan alles weggooien en al het contact verbreken, helaas blijft je gevoel wel nog over. Dus neem je tijd om dit te verwerken, het doet pijn een liefde te verliezen. En misschien nog wel meer als het aan een ander verloren gaat.
Maar zij is gewoon niet de persoon voor jou. Het doet pijn, en die gaat weer over. Alleen kost dat tijd.
Je klinkt lief, verstandig en als een leuke vent, er komt wel iemand die jou wel kan waarderen en stapel gek op je gaat zijn. Heel veel sterkte.
Ps: overigens ben ik helemaal voor latten maar dat moet je wel liggen.
dinsdag 25 februari 2020 00:54
Bedankt voor de mooie woorden. Ik ben nu negen of tien dagen verder na de break up. En het gekke is; ik mis haar niet.
Ik heb het gevoel dat de persoon die ik dacht dat zij was niet bestaan heeft. Dat het een soort illusie was. Zoals ik dacht dat zij was zou zij mij nooit laten stikken voor een ander of tenminste nog een beetje haar best doen voor mij. Ik merk dat ik ups en downs heb; ene moment huil ik door het "rouwen" om de relatie en het andere moment zing ik en voel ik mij onoverwinnelijk en ben ik blij dat ik nu nieuwe kansen heb om echte liefde tegen te komen.
Als het andersom geweest zou zijn had ik haar nooit verlaten voor een crush en daarin verwacht ik dan wel hetzelfde van mijn partner. Ik hoop dat ik binnenkort weer normaal kan slapen en dat ik over een paar jaar kan terugkijken en denken; mooi dat ik van haar af ben gekomen.
Ik heb haar overige spullen die nog in het huis lagen ingepakt. Deze zal ik volgende week naar haar of haar vriendin toe brengen.
Nadat zij het uit elkaar gaan vertelt had hebben wij samen nog wat gegeten en heb ik haar naar haar nieuwe onderkomen gereden. Dit deed ik eigenlijk allemaal uit een soort trots. Mij krijgt zij niet klein door haar keuze mij te verlaten voor een ander. Toen ik haar voor het laatst zag sloten wij af met een knuffel en een kus. Dit voelt voor mij heel krachtig. Ik respecteer haar keuze en ik hoop dat zij uiteindelijk voelt wat zij achter heeft gelaten. Niet dat ik perfect ben maar ik hield wel zielsveel en onvoorwaardelijk van haar.
Het is wat het is.. Aankomende maanden hoop ik te herstellen.
Ik heb het gevoel dat de persoon die ik dacht dat zij was niet bestaan heeft. Dat het een soort illusie was. Zoals ik dacht dat zij was zou zij mij nooit laten stikken voor een ander of tenminste nog een beetje haar best doen voor mij. Ik merk dat ik ups en downs heb; ene moment huil ik door het "rouwen" om de relatie en het andere moment zing ik en voel ik mij onoverwinnelijk en ben ik blij dat ik nu nieuwe kansen heb om echte liefde tegen te komen.
Als het andersom geweest zou zijn had ik haar nooit verlaten voor een crush en daarin verwacht ik dan wel hetzelfde van mijn partner. Ik hoop dat ik binnenkort weer normaal kan slapen en dat ik over een paar jaar kan terugkijken en denken; mooi dat ik van haar af ben gekomen.
Ik heb haar overige spullen die nog in het huis lagen ingepakt. Deze zal ik volgende week naar haar of haar vriendin toe brengen.
Nadat zij het uit elkaar gaan vertelt had hebben wij samen nog wat gegeten en heb ik haar naar haar nieuwe onderkomen gereden. Dit deed ik eigenlijk allemaal uit een soort trots. Mij krijgt zij niet klein door haar keuze mij te verlaten voor een ander. Toen ik haar voor het laatst zag sloten wij af met een knuffel en een kus. Dit voelt voor mij heel krachtig. Ik respecteer haar keuze en ik hoop dat zij uiteindelijk voelt wat zij achter heeft gelaten. Niet dat ik perfect ben maar ik hield wel zielsveel en onvoorwaardelijk van haar.
Het is wat het is.. Aankomende maanden hoop ik te herstellen.
dinsdag 25 februari 2020 00:54
Bedankt voor de mooie woorden. Ik ben nu negen of tien dagen verder na de break up. En het gekke is; ik mis haar niet.
Ik heb het gevoel dat de persoon die ik dacht dat zij was niet bestaan heeft. Dat het een soort illusie was. Zoals ik dacht dat zij was zou zij mij nooit laten stikken voor een ander of tenminste nog een beetje haar best doen voor mij. Ik merk dat ik ups en downs heb; ene moment huil ik door het "rouwen" om de relatie en het andere moment zing ik en voel ik mij onoverwinnelijk en ben ik blij dat ik nu nieuwe kansen heb om echte liefde tegen te komen.
Als het andersom geweest zou zijn had ik haar nooit verlaten voor een crush en daarin verwacht ik dan wel hetzelfde van mijn partner. Ik hoop dat ik binnenkort weer normaal kan slapen en dat ik over een paar jaar kan terugkijken en denken; mooi dat ik van haar af ben gekomen.
Ik heb haar overige spullen die nog in het huis lagen ingepakt. Deze zal ik volgende week naar haar of haar vriendin toe brengen.
Nadat zij het uit elkaar gaan vertelt had hebben wij samen nog wat gegeten en heb ik haar naar haar nieuwe onderkomen gereden. Dit deed ik eigenlijk allemaal uit een soort trots. Mij krijgt zij niet klein door haar keuze mij te verlaten voor een ander. Toen ik haar voor het laatst zag sloten wij af met een knuffel en een kus. Dit voelt voor mij heel krachtig. Ik respecteer haar keuze en ik hoop dat zij uiteindelijk voelt wat zij achter heeft gelaten. Niet dat ik perfect ben maar ik hield wel zielsveel en onvoorwaardelijk van haar.
Het is wat het is.. Aankomende maanden hoop ik te herstellen.
Ik heb het gevoel dat de persoon die ik dacht dat zij was niet bestaan heeft. Dat het een soort illusie was. Zoals ik dacht dat zij was zou zij mij nooit laten stikken voor een ander of tenminste nog een beetje haar best doen voor mij. Ik merk dat ik ups en downs heb; ene moment huil ik door het "rouwen" om de relatie en het andere moment zing ik en voel ik mij onoverwinnelijk en ben ik blij dat ik nu nieuwe kansen heb om echte liefde tegen te komen.
Als het andersom geweest zou zijn had ik haar nooit verlaten voor een crush en daarin verwacht ik dan wel hetzelfde van mijn partner. Ik hoop dat ik binnenkort weer normaal kan slapen en dat ik over een paar jaar kan terugkijken en denken; mooi dat ik van haar af ben gekomen.
Ik heb haar overige spullen die nog in het huis lagen ingepakt. Deze zal ik volgende week naar haar of haar vriendin toe brengen.
Nadat zij het uit elkaar gaan vertelt had hebben wij samen nog wat gegeten en heb ik haar naar haar nieuwe onderkomen gereden. Dit deed ik eigenlijk allemaal uit een soort trots. Mij krijgt zij niet klein door haar keuze mij te verlaten voor een ander. Toen ik haar voor het laatst zag sloten wij af met een knuffel en een kus. Dit voelt voor mij heel krachtig. Ik respecteer haar keuze en ik hoop dat zij uiteindelijk voelt wat zij achter heeft gelaten. Niet dat ik perfect ben maar ik hield wel zielsveel en onvoorwaardelijk van haar.
Het is wat het is.. Aankomende maanden hoop ik te herstellen.
