Relaties
alle pijlers
verdriet na scheiding, hoe lang duurt dat??
zondag 22 februari 2009 om 00:41
Hallo allemaal, ik ben onlangs na een relatie van 29 jaar gescheiden. de laatste jaren zijn een groot gevecht geweest omdat ik er alles aan wilde doen om ons gezinnetje bij elkaar te houden. Relatietherapie, gesprekken, apart wonen we hebben alles gedaan. Een ding is hij vergeten te zeggen: hij is wel degelijk al jaren verliefd op een of andere vrouw in Zuid Africa die hij via het internet kent. Ik gaf al zo'n 6 jaar aan dat zij een rol in ons slechte huwelijk speelde maar hij ontkende in alle toonaarden. Zij is(was)namelijk lesbisch, dus ik was gek en er was niets aan de hand. Ik voel me ze bedonderd en in de maling genomen.Nu betaald hij haar ticket om samen te kijken of ze samen verder kunnen in het leven, want hij is zo van haar gaan houden!. Ik ben ziek van alle leugens en wil hem voor geen goud meer terug maar heb diep verdriet over al die verspilde jaren We hebben het heel lang goed gehad en er was niks onbespreekbaar of ondenkbaar in onze relatie. Ondanks dat ik zelf een lieve vriend heb gevonden knaagt dagelijks het verdriet en de boosheid over zijn leugens. Ik wil het graag loslaten en verder gaan, maar kan het knopje niet vinden.
zondag 22 februari 2009 om 09:31
Lieve Noa,
Ik denk dat er niet in tijd is aan te geven hoe lang het duurt voor je verdriet slijt. Een relatie van 29 jaar ben je echt niet zomaar kwijt, zeker niet als je zoveel te verwerken hebt gehad zoals jij omschrijft.
Op een gegeven moment zal je merken dat er ook weer plaats is voor mooie herinneringen uit je relatie. Bovendien kan je nu ook weer nieuwe herinneringen maken, of je nu alleen bent of met je nieuwe partner.
Richt je op de toekomst Noa, ik wens je alle kracht en sterkte toe.
Lieve groet,
NannieB
Ik denk dat er niet in tijd is aan te geven hoe lang het duurt voor je verdriet slijt. Een relatie van 29 jaar ben je echt niet zomaar kwijt, zeker niet als je zoveel te verwerken hebt gehad zoals jij omschrijft.
Op een gegeven moment zal je merken dat er ook weer plaats is voor mooie herinneringen uit je relatie. Bovendien kan je nu ook weer nieuwe herinneringen maken, of je nu alleen bent of met je nieuwe partner.
Richt je op de toekomst Noa, ik wens je alle kracht en sterkte toe.
Lieve groet,
NannieB
zondag 22 februari 2009 om 09:35
Kan me voorstellen dat dat aan je vreet. Zoveel energie als je er in hebt gestoken terwijl je ondertussen bedonderd werd. Bah.
Toch: Op een dag moet je wel tegen jezelf zeggen; nu is het voorbij. Klaar, ik kijk vooruit. Neem de leuke en mooie herinneringen mee, en alle ervaring en wijsheid, en gebruik ze in je nieuwe leven om weer gelukkig te worden. Niemand anders dan jij kan dat doen voor jou.
Ik vind het ook tegenover je nieuwe vriend wel zo eerlijk als je je oude relatie uit doet en aan de kapstok hangt. anders kun je je afvragen of je al aan een nieuwe relatie toe bent, of je iemand nu genoeg te bieden hebt?
Hebben jullie kinderen samen?
Toch: Op een dag moet je wel tegen jezelf zeggen; nu is het voorbij. Klaar, ik kijk vooruit. Neem de leuke en mooie herinneringen mee, en alle ervaring en wijsheid, en gebruik ze in je nieuwe leven om weer gelukkig te worden. Niemand anders dan jij kan dat doen voor jou.
Ik vind het ook tegenover je nieuwe vriend wel zo eerlijk als je je oude relatie uit doet en aan de kapstok hangt. anders kun je je afvragen of je al aan een nieuwe relatie toe bent, of je iemand nu genoeg te bieden hebt?
Hebben jullie kinderen samen?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 22 februari 2009 om 10:52
Lieve Noa, als het jaartal achter je nick je geboortejaar is, dan is deze man echt jouw jeugdliefde. Je hebt dus een hoop levensfasen meegemaakt met deze man. Je bent al zolang met deze man samen, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Het verdriet wat je hebt, is gewoon simpelweg dat je het moet verwerken. En dat kost tijd, niet alleen die overbrugging van bijna 30 jaar, maar ook het feit dat hij je zo bedonderd heeft. Geef het ook tijd. Huil en toon verdriet, want dat heb je en dat mag er ook uitkomen, moet er ook uitkomen.
Ook begrijp ik je gevoel van verspilde jaren. Heb ik ook gehad na mijn scheiding, varierend van de leuke reizen die ik had kunnen maken en de mooie mannen die ik had kunnen hebben, maar nu ik 5 jaar verder ben, realiseer ik me ook dat ik ook goede momenten heb gehad. Ik heb een geweldige mooie dochter. Ik heb door hem en mijn huwelijk ook heel veel geleerd over hoe ik in het leven sta. Hij heeft er moetne zijn in mijn leven, ook met de minder mooie kanten.
Mij hielp het heel erg dat ik naar een psycholoog ging. Zij ontrafelde alles voor mij, gaf inzicht in mijn en zijn handelen, en ook de leugens. Weet je, het klinkt als een dooddoener, maar ik vond en vind mijn ex met al zijn leugens een enorme zieligerd. Medelijden heb ik niet met hem, maar ik vind het, tja, hoe zal ik het zeggen, ergens gewoon zielig (niet voor hem, in het algemeen) dat iemand zo'n puinhoop van zijn leven heeft weten te maken.
Liefs, Muis
Het verdriet wat je hebt, is gewoon simpelweg dat je het moet verwerken. En dat kost tijd, niet alleen die overbrugging van bijna 30 jaar, maar ook het feit dat hij je zo bedonderd heeft. Geef het ook tijd. Huil en toon verdriet, want dat heb je en dat mag er ook uitkomen, moet er ook uitkomen.
Ook begrijp ik je gevoel van verspilde jaren. Heb ik ook gehad na mijn scheiding, varierend van de leuke reizen die ik had kunnen maken en de mooie mannen die ik had kunnen hebben, maar nu ik 5 jaar verder ben, realiseer ik me ook dat ik ook goede momenten heb gehad. Ik heb een geweldige mooie dochter. Ik heb door hem en mijn huwelijk ook heel veel geleerd over hoe ik in het leven sta. Hij heeft er moetne zijn in mijn leven, ook met de minder mooie kanten.
Mij hielp het heel erg dat ik naar een psycholoog ging. Zij ontrafelde alles voor mij, gaf inzicht in mijn en zijn handelen, en ook de leugens. Weet je, het klinkt als een dooddoener, maar ik vond en vind mijn ex met al zijn leugens een enorme zieligerd. Medelijden heb ik niet met hem, maar ik vind het, tja, hoe zal ik het zeggen, ergens gewoon zielig (niet voor hem, in het algemeen) dat iemand zo'n puinhoop van zijn leven heeft weten te maken.
Liefs, Muis
zondag 22 februari 2009 om 11:32
goedemorgen, bedankt voor jullie lieve reacties.
We hebben 2 kinderen samen, nu 15 en 17 jaar. Ook voor hun heb ik al die jaren zo gevochten omdat ik zo graag ons gezinnetje compleet wilde houden. Zelf krijg ik hulp van een haptonoom, bij een psycholoog vond ik de aansluiting niet.
Mn ex is ook maar een zielige man. 8 jaar last van een midlife crisis, sexueel gefrustreerd en een internetrelatie met een lesbische vrouw waar hij (volgende de kinderen) constant ruzie mee heeft. Maar ik ben ook geshokt over alle leugens en dat hij naar zo'n niveau is afgezakt. Ik had hem veel hoger ingschat. Het is altijd een goede vent geweest, hard werken, liefdevol, humor, handig. Echt een man een man, een woord een woord. No nonsens type.
Mijn huidige vriend weet van mijn gevoelens, ben daar heel eerlijk in. Hij laat me uitrazen, droogt mijn tranen en maakt me weer aan het lachen. Natuurlijk zou ik het achter me moeten laten, maar ik weet niet hoe.
We hebben 2 kinderen samen, nu 15 en 17 jaar. Ook voor hun heb ik al die jaren zo gevochten omdat ik zo graag ons gezinnetje compleet wilde houden. Zelf krijg ik hulp van een haptonoom, bij een psycholoog vond ik de aansluiting niet.
Mn ex is ook maar een zielige man. 8 jaar last van een midlife crisis, sexueel gefrustreerd en een internetrelatie met een lesbische vrouw waar hij (volgende de kinderen) constant ruzie mee heeft. Maar ik ben ook geshokt over alle leugens en dat hij naar zo'n niveau is afgezakt. Ik had hem veel hoger ingschat. Het is altijd een goede vent geweest, hard werken, liefdevol, humor, handig. Echt een man een man, een woord een woord. No nonsens type.
Mijn huidige vriend weet van mijn gevoelens, ben daar heel eerlijk in. Hij laat me uitrazen, droogt mijn tranen en maakt me weer aan het lachen. Natuurlijk zou ik het achter me moeten laten, maar ik weet niet hoe.
zondag 22 februari 2009 om 11:35
Tijd, de enige remedie is tijd.
Ik ben gescheiden na 23 jaar samen, nu 3 jaar geleden. Ben gelukkig met een nieuwe partner, maar het blijft knagen.
Gelukkig heb ik een hele goede relatie met mijn exman (hij is mijn beste vriend) maar toch steekt het allemaal nog.
Tijd, meer kan ik je niet zeggen. Ook mijn nieuwe vriend weet van mijn gevoel en hij snapt het goed, gelukkig.
Ik ben gescheiden na 23 jaar samen, nu 3 jaar geleden. Ben gelukkig met een nieuwe partner, maar het blijft knagen.
Gelukkig heb ik een hele goede relatie met mijn exman (hij is mijn beste vriend) maar toch steekt het allemaal nog.
Tijd, meer kan ik je niet zeggen. Ook mijn nieuwe vriend weet van mijn gevoel en hij snapt het goed, gelukkig.
Geen bijzonderheden
zondag 22 februari 2009 om 11:46
Hoi noa
ook ik ben na een relatie van 30 jaar samen nu bijna gescheiden
mijn man had een ander en zij ging ook scheiden van haar man voor mijn man
dit is nu 7 maanden geleden en inmiddels is man al aan 2e vriendin begonnen dat andere was niet wat hij ervan verwachte
onze breuk kwam voor mij totaal als een schok en niet zoals jij dat je een jarenlag gevecht heb moeten leveren om de boel op de rit de houden
petje af voor je inzet
weet je je bent aan het rouwen en daar zit geen tijd aan vast ,probeer je verdriet ook niet krampachtig wegte duwen ,laat het over je heen komen ,je moet door al die fases van rouw heen
boosheid teleurstelling acceptatie en uiteindelijk berusting,leef met je mee
ik voel dezelfde pijn en man is nu dolgelukkig zonder mij schrijft hij op hyves pfff
ik heb ook sinds kort een vriend een lieverd die dit gelukkig begrijpt dat ik huil om dat ik ook het gevoel hebt gefaald te hebben
de scherpste randjes gaan er uiteindelijk van af aloewel ik af en toe in mijn slaap huil en wakker wordenmet tranen op mn wangen
geef het de tijd
wat helpt is afleiding zoeken en leuke dingen doen en sta jezelf ook toe als je dat wilt elke dag te huilen maar daarna weer overgaan op de orde van de dag
tis moeilijk ik was ook zo jong als jij 16 ik probeer aan de positieve dingen van ons huwelijk te denken en laat man maar negatief zijn daar heb ik geen zin in
wens je heel veel sterkte
ook ik ben na een relatie van 30 jaar samen nu bijna gescheiden
mijn man had een ander en zij ging ook scheiden van haar man voor mijn man
dit is nu 7 maanden geleden en inmiddels is man al aan 2e vriendin begonnen dat andere was niet wat hij ervan verwachte
onze breuk kwam voor mij totaal als een schok en niet zoals jij dat je een jarenlag gevecht heb moeten leveren om de boel op de rit de houden
petje af voor je inzet
weet je je bent aan het rouwen en daar zit geen tijd aan vast ,probeer je verdriet ook niet krampachtig wegte duwen ,laat het over je heen komen ,je moet door al die fases van rouw heen
boosheid teleurstelling acceptatie en uiteindelijk berusting,leef met je mee
ik voel dezelfde pijn en man is nu dolgelukkig zonder mij schrijft hij op hyves pfff
ik heb ook sinds kort een vriend een lieverd die dit gelukkig begrijpt dat ik huil om dat ik ook het gevoel hebt gefaald te hebben
de scherpste randjes gaan er uiteindelijk van af aloewel ik af en toe in mijn slaap huil en wakker wordenmet tranen op mn wangen
geef het de tijd
wat helpt is afleiding zoeken en leuke dingen doen en sta jezelf ook toe als je dat wilt elke dag te huilen maar daarna weer overgaan op de orde van de dag
tis moeilijk ik was ook zo jong als jij 16 ik probeer aan de positieve dingen van ons huwelijk te denken en laat man maar negatief zijn daar heb ik geen zin in
wens je heel veel sterkte
zondag 22 februari 2009 om 17:25
Lieve Noa,
Ik zit hetzelfde schuitje, ook 22 jaar getrouwd geweest, kwam er achter dat mijn man een relatie was aangegaan met een collega.
Twee jaar aan het tobben geweest, praten, kansen geven, hij op en neer pendelen, en nu is het genoeg geweest.
`k Zit emotioneel helemaal aan de grond, maar weet dat scheiden nog de enige optie is.
Maar het doet zo`n pijn, dat loslaten, losscheuren meer eigenlijk, losmaken en afscheid nemen.
Ratio en gevoel, die twee lopen helaas niet samen, nee, erger zelfs, druisen tegen elkaar in!
`k Moet op zoek naar een baan, een nieuw huis, nieuwe scholen voor de kinderen, huis verkopen, al dat vertrouwde achterlaten,...wat een pijn, wat een verdriet.
Wat mij enorm helpt is de volgende website; www.cambriana.nl, speciaal voor vrouwen die scheiden na een langdurig huwelijk.
Ik lees hem elke dag , om mezelf moed in te spreken, en hoop uit te halen.
Ik hoop dat jij er ook wat aan hebt, en heel veel sterkte ermee!
Een ding is zeker, je zit niet alleen in dit vreselijke schuitje, we zijn met zovelen.
Dikke Hug , stupide.
Ik zit hetzelfde schuitje, ook 22 jaar getrouwd geweest, kwam er achter dat mijn man een relatie was aangegaan met een collega.
Twee jaar aan het tobben geweest, praten, kansen geven, hij op en neer pendelen, en nu is het genoeg geweest.
`k Zit emotioneel helemaal aan de grond, maar weet dat scheiden nog de enige optie is.
Maar het doet zo`n pijn, dat loslaten, losscheuren meer eigenlijk, losmaken en afscheid nemen.
Ratio en gevoel, die twee lopen helaas niet samen, nee, erger zelfs, druisen tegen elkaar in!
`k Moet op zoek naar een baan, een nieuw huis, nieuwe scholen voor de kinderen, huis verkopen, al dat vertrouwde achterlaten,...wat een pijn, wat een verdriet.
Wat mij enorm helpt is de volgende website; www.cambriana.nl, speciaal voor vrouwen die scheiden na een langdurig huwelijk.
Ik lees hem elke dag , om mezelf moed in te spreken, en hoop uit te halen.
Ik hoop dat jij er ook wat aan hebt, en heel veel sterkte ermee!
Een ding is zeker, je zit niet alleen in dit vreselijke schuitje, we zijn met zovelen.
Dikke Hug , stupide.
zondag 22 februari 2009 om 20:30
Dank voor de tip. ik ga zo meteen op kijken.
Gevoel en verstand zitten bij mij helaas ook niet op een lijn.
Ik heb jaren gevochten om alles weer op de rit te krijgen en ben daarbij ook heel vaak over mijn eigen grensen gegaan. Mijn hele lijf verzette zich tegen een scheiding, hakken in het zand IK WIL HET NIET< IK DOE HET NIET........... geen idee waar het vandaan kwam want mijn hoofd wist al lange tijd dat geen haalbare kaart meer was. Het verdriet verlamde mij tot op het bot.
gelukkig kan ik in mijn huis blijven wonen, dat geefft wel iets rust. Verder is het overleven. Iedere dag weer.
ps:waarom stupide.??
Gevoel en verstand zitten bij mij helaas ook niet op een lijn.
Ik heb jaren gevochten om alles weer op de rit te krijgen en ben daarbij ook heel vaak over mijn eigen grensen gegaan. Mijn hele lijf verzette zich tegen een scheiding, hakken in het zand IK WIL HET NIET< IK DOE HET NIET........... geen idee waar het vandaan kwam want mijn hoofd wist al lange tijd dat geen haalbare kaart meer was. Het verdriet verlamde mij tot op het bot.
gelukkig kan ik in mijn huis blijven wonen, dat geefft wel iets rust. Verder is het overleven. Iedere dag weer.
ps:waarom stupide.??
maandag 23 februari 2009 om 11:37
Hoi Noa,
Stupide, om dat ik zo stom was te geloven in iets wat er niet was, om te vechten voor een man die me helemaal niet waard is.
Stom om het allemaal zolang te pikken.
Stom om niet voor mezelf op te durven komen.
Stom om me bijna af te laten schepen met een fooitje, wat betreft de verkoop van het huis, onder het mom in het belang van de kinderen....
Stom hem maandenlang, bijna twee jaar, tegen me te laten liegen, terwijl ik wist dat hij loog.
Stom, naief, voor de lieve vrede, alles te ondergaan, alles kwijt te raken, terwijl hij niks verliest, het huis niet, zijn leven niet, hij heeft al een goede baan, doordat ik thuis bleef bij de kinderen om voor ze te zorgen, en hij zo z`n studies kon doen en werken tegelijk.
Stom geen kraamverpleegkundige in huis te halen toen ik drie zware bevallingen achter de rug had, omdat hij dat zo vervelend vond,een vreemde in huis, en ik op dag 3 zelf de keuken stond te dweilen.
Stom om alles te hebben gedaan de laatste 22 jaar, zolang hij maar tevreden was.
Stom geen enkele cent voor mezelf te hebben uitgegeven al die jaren, als hij maar zn vijfde computer, motor, etc etc te kunnen kopen.
Stom om daar 3 hypotheken aan te hebben laten verbrassen.
Je ziet het, ik ben echt het stomste mens op aard, en ik heb het allemaal zelf laten gebeuren.
Stupide, om dat ik zo stom was te geloven in iets wat er niet was, om te vechten voor een man die me helemaal niet waard is.
Stom om het allemaal zolang te pikken.
Stom om niet voor mezelf op te durven komen.
Stom om me bijna af te laten schepen met een fooitje, wat betreft de verkoop van het huis, onder het mom in het belang van de kinderen....
Stom hem maandenlang, bijna twee jaar, tegen me te laten liegen, terwijl ik wist dat hij loog.
Stom, naief, voor de lieve vrede, alles te ondergaan, alles kwijt te raken, terwijl hij niks verliest, het huis niet, zijn leven niet, hij heeft al een goede baan, doordat ik thuis bleef bij de kinderen om voor ze te zorgen, en hij zo z`n studies kon doen en werken tegelijk.
Stom geen kraamverpleegkundige in huis te halen toen ik drie zware bevallingen achter de rug had, omdat hij dat zo vervelend vond,een vreemde in huis, en ik op dag 3 zelf de keuken stond te dweilen.
Stom om alles te hebben gedaan de laatste 22 jaar, zolang hij maar tevreden was.
Stom geen enkele cent voor mezelf te hebben uitgegeven al die jaren, als hij maar zn vijfde computer, motor, etc etc te kunnen kopen.
Stom om daar 3 hypotheken aan te hebben laten verbrassen.
Je ziet het, ik ben echt het stomste mens op aard, en ik heb het allemaal zelf laten gebeuren.
maandag 23 februari 2009 om 12:13
Noa, je hebt diep verdriet over die 'verspilde' jaren schrijf je.
Hoeveel jaren acht jij 'verspild'?
Jammer dat je het zo ziet. Die jaren zijn toch niet 'verspild', ze kunnen niet alleen maar slecht zijn geweest, want waar vocht je anders voor? om een slecht huwelijk in stand te houden? Je had er toch ook belang bij om getrouwd te blijven met je nu-ex, hoewel hij loog, en zijn hart ergens anders lag? Misschien vocht je omdat je van vechten houdt, anders was je er al veel eerder mee gekapt. Schrap je eigen belangen en die van je kinderen niet uit het verhaal. Je hebt in jouw situatie waarschijnlijk het enige juiste gedaan wat je op dat moment kon doen om te 'overleven'. Je hoeft jezelf niets te verwijten op dat punt. Nu is de situatie veranderd, je kinderen zijn groter, jij hebt een nieuwe liefde, maar voelt je nog verantwoordelijk voor het geluk van je ex. Hij maakt er een potje van op liefdesgebied, triest, maar je zult hem los moeten laten, het gaat jou niet meer aan. Kijk niet achterom, maar vooruit, je hebt nog zoveel toekomst om er iets van te maken.
Hoeveel jaren acht jij 'verspild'?
Jammer dat je het zo ziet. Die jaren zijn toch niet 'verspild', ze kunnen niet alleen maar slecht zijn geweest, want waar vocht je anders voor? om een slecht huwelijk in stand te houden? Je had er toch ook belang bij om getrouwd te blijven met je nu-ex, hoewel hij loog, en zijn hart ergens anders lag? Misschien vocht je omdat je van vechten houdt, anders was je er al veel eerder mee gekapt. Schrap je eigen belangen en die van je kinderen niet uit het verhaal. Je hebt in jouw situatie waarschijnlijk het enige juiste gedaan wat je op dat moment kon doen om te 'overleven'. Je hoeft jezelf niets te verwijten op dat punt. Nu is de situatie veranderd, je kinderen zijn groter, jij hebt een nieuwe liefde, maar voelt je nog verantwoordelijk voor het geluk van je ex. Hij maakt er een potje van op liefdesgebied, triest, maar je zult hem los moeten laten, het gaat jou niet meer aan. Kijk niet achterom, maar vooruit, je hebt nog zoveel toekomst om er iets van te maken.
maandag 23 februari 2009 om 12:23
Hoi Stupide
Wat stupide om jezelf zo neer te halen!
Daar kan geen kwaadaardige partner tegenop, jij bent hier de winnares van de neerhaalcompetitie!
Ik draai het om : wat voor belang zat er achter dat jij je jarenlang als een sloof hebt opgesteld. Wat leverde dat jou op? Waarschijnlijk weet ik al het antwoord, namelijk de bevestiging dat jij toch maar de stomste mens op aarde bent, dat zit zo diep verankerd in jouw systeem.
Meisje meisje kom op. Zorg dat je van je minderwaardigheidscomplex af komt, maar doe dat niet alleen. Ga naar je huisarts, die stuurt je wel door naar een psycholoog in je buurt. Ik ken mensen die met hetzelfde probleem kampten als jij en die nu stralend zelfbewust zijn.
Wat stupide om jezelf zo neer te halen!
Daar kan geen kwaadaardige partner tegenop, jij bent hier de winnares van de neerhaalcompetitie!
Ik draai het om : wat voor belang zat er achter dat jij je jarenlang als een sloof hebt opgesteld. Wat leverde dat jou op? Waarschijnlijk weet ik al het antwoord, namelijk de bevestiging dat jij toch maar de stomste mens op aarde bent, dat zit zo diep verankerd in jouw systeem.
Meisje meisje kom op. Zorg dat je van je minderwaardigheidscomplex af komt, maar doe dat niet alleen. Ga naar je huisarts, die stuurt je wel door naar een psycholoog in je buurt. Ik ken mensen die met hetzelfde probleem kampten als jij en die nu stralend zelfbewust zijn.
maandag 23 februari 2009 om 12:25
lieve "stupide"
Doe mij en vooral jezelf een heel groot plezier en verzin een lieve naam voor jezelf. Je bent niet stom of dom, je hebt gewoon ontzettend veel van je man gehouden en alles gedaan om voor en met je gezin te overleven.
Je (we) hadden waarschijnlijk beter voor onszelf moeten zorgen, maar val jezelf niet te zwaar om zo negatief over jezelf te denken. Jij kan tenminste met opgeheven hoofd zeggen dat je alles hebt gedaan om dat te doen wat je aangeleerd is en waar je voor je gevoel het hardste voor moest knokken. Het is jammer, ontzettend jammer dat het zo gelopen is. Jezelf helemaal afbranden is nu het laatste wat je doen moet.
Een dikke knuffel voor jezelf!!
Doe mij en vooral jezelf een heel groot plezier en verzin een lieve naam voor jezelf. Je bent niet stom of dom, je hebt gewoon ontzettend veel van je man gehouden en alles gedaan om voor en met je gezin te overleven.
Je (we) hadden waarschijnlijk beter voor onszelf moeten zorgen, maar val jezelf niet te zwaar om zo negatief over jezelf te denken. Jij kan tenminste met opgeheven hoofd zeggen dat je alles hebt gedaan om dat te doen wat je aangeleerd is en waar je voor je gevoel het hardste voor moest knokken. Het is jammer, ontzettend jammer dat het zo gelopen is. Jezelf helemaal afbranden is nu het laatste wat je doen moet.
Een dikke knuffel voor jezelf!!
maandag 23 februari 2009 om 17:11
quote:nell schreef op 23 februari 2009 @ 12:23:
Hoi Stupide
Wat stupide om jezelf zo neer te halen!
Daar kan geen kwaadaardige partner tegenop, jij bent hier de winnares van de neerhaalcompetitie!
Ik draai het om : wat voor belang zat er achter dat jij je jarenlang als een sloof hebt opgesteld. Wat leverde dat jou op? Waarschijnlijk weet ik al het antwoord, namelijk de bevestiging dat jij toch maar de stomste mens op aarde bent, dat zit zo diep verankerd in jouw systeem.
Meisje meisje kom op. Zorg dat je van je minderwaardigheidscomplex af komt, maar doe dat niet alleen. Ga naar je huisarts, die stuurt je wel door naar een psycholoog in je buurt. Ik ken mensen die met hetzelfde probleem kampten als jij en die nu stralend zelfbewust zijn.
Lieve Nell,
Je zal het misschien niet geloven, maar ik zit toch goed in mijn vel.
Ik heb altijd dat portie geluksgevoel in me gehad.
Gewoon blij zijn met kleine dingen, de zon die schijnt, een goed gesprek, de schaterlach van mijn zoontje.
Ik zie gewoon nu, achteraf, dat ik altijd bezig ben geweest, het mijn man naar de zin te maken,....als HIJ maar gelukkig is, veel te vaak, veel te lang over mijn eigen grenzen hen gegaan. Om mijn kinderen maar dat gedroomde leven te kunnen geven. Het perfecte plaatje van vader, moeder, kinderen in een gelukkig gezin.
Ik heb me veel te laat gerealiseerd dat dat plaatje er niet was...Dat ik altijd bezig was de mensen om mij heen blij te maken.
Dat is gewoon niet goed geweest.En het kwam ws allemaal voort uit afhankelijk zijn en angst, niet zozeer emotioneel, maar wel financieel.ik ben al 10 jaar volledig afgekeurd, en heb een inkomen van 150 euro per maand. Te weten dat je met zo`n inkomen niet zelf voor je eigen kinderen kan zorgen, wat een afgang.
Nu zie ik het anders, ik mag er zijn, en ik ga er komen met mijn kinderen. Alles is beter dan in zo`n zieke relatie te zitten.
Het is een enorme opluchting voor mij dat nu te weten. Net zoals het feit dat het toch ook een enorme opluchting is naast het verdriet bedrogen te zijn, dat we nu echt gaan scheiden.
En Noa, ik ga mezelf niet meer afbranden hoor!
Maar ik realiseer me wel dat het toch wel dom was om mezelf zo in alle bochten te draaien, om het HEM maar naar zijn zin te maken. Dat zal me nooit meer gebeuren....
Het gaat helemaal goed komen met ons, echt!!!
Hoi Stupide
Wat stupide om jezelf zo neer te halen!
Daar kan geen kwaadaardige partner tegenop, jij bent hier de winnares van de neerhaalcompetitie!
Ik draai het om : wat voor belang zat er achter dat jij je jarenlang als een sloof hebt opgesteld. Wat leverde dat jou op? Waarschijnlijk weet ik al het antwoord, namelijk de bevestiging dat jij toch maar de stomste mens op aarde bent, dat zit zo diep verankerd in jouw systeem.
Meisje meisje kom op. Zorg dat je van je minderwaardigheidscomplex af komt, maar doe dat niet alleen. Ga naar je huisarts, die stuurt je wel door naar een psycholoog in je buurt. Ik ken mensen die met hetzelfde probleem kampten als jij en die nu stralend zelfbewust zijn.
Lieve Nell,
Je zal het misschien niet geloven, maar ik zit toch goed in mijn vel.
Ik heb altijd dat portie geluksgevoel in me gehad.
Gewoon blij zijn met kleine dingen, de zon die schijnt, een goed gesprek, de schaterlach van mijn zoontje.
Ik zie gewoon nu, achteraf, dat ik altijd bezig ben geweest, het mijn man naar de zin te maken,....als HIJ maar gelukkig is, veel te vaak, veel te lang over mijn eigen grenzen hen gegaan. Om mijn kinderen maar dat gedroomde leven te kunnen geven. Het perfecte plaatje van vader, moeder, kinderen in een gelukkig gezin.
Ik heb me veel te laat gerealiseerd dat dat plaatje er niet was...Dat ik altijd bezig was de mensen om mij heen blij te maken.
Dat is gewoon niet goed geweest.En het kwam ws allemaal voort uit afhankelijk zijn en angst, niet zozeer emotioneel, maar wel financieel.ik ben al 10 jaar volledig afgekeurd, en heb een inkomen van 150 euro per maand. Te weten dat je met zo`n inkomen niet zelf voor je eigen kinderen kan zorgen, wat een afgang.
Nu zie ik het anders, ik mag er zijn, en ik ga er komen met mijn kinderen. Alles is beter dan in zo`n zieke relatie te zitten.
Het is een enorme opluchting voor mij dat nu te weten. Net zoals het feit dat het toch ook een enorme opluchting is naast het verdriet bedrogen te zijn, dat we nu echt gaan scheiden.
En Noa, ik ga mezelf niet meer afbranden hoor!
Maar ik realiseer me wel dat het toch wel dom was om mezelf zo in alle bochten te draaien, om het HEM maar naar zijn zin te maken. Dat zal me nooit meer gebeuren....
Het gaat helemaal goed komen met ons, echt!!!
maandag 23 februari 2009 om 18:35
dinsdag 24 februari 2009 om 00:46
Heel herkenbaar Stupide, ook dat stukje over die kraamhulp.. Ik had bij de tweede ook maar kort hulp omdat hij een vreemde in huis vervelend vond... terwijl hij ook gewoon weg ging en zo!!!
Waarom pikken we dit?
Nog even een quote:
Ik zie mezelf ook als sterk, net als mensen in mijn omgeving. Heb me lang afgevraagd waarom ik dan toch in deze relatie bleef. Omdat ik dacht dat het me wel zou lukken, dat ik liefde voor 2 zou hebben.
Die laatste zin.. omdat ik dacht dat het me wel zou lukken, dat ik liefde voor 2 zou hebben...
Helaas werkt het niet zo. De kar die relatie en gezinsleven heet kan je niet alleen trekken. Man ging er ook nog eens bovenop zitten waardoor ik het helemaal niet meer kon trekken alleen... Hij had naast me moeten gaan staan, me steunen maar in plaats daarvan had ik er nog een onverantwoordelijk kind bij!
Las ook nog ergens hoe het komt dat je ondanks dat je wel weet dat het niet goed zat je toch helemaal uit het veld geslagen bent als je dan wordt ingeruild... Je hebt er zoveel energie in gestoken, in het kansloze project dat je gewoon wilt dat het werkt, dat het je lukt. Het feit dat die ander gewoon omdraait en wegloopt terwijl jij in je eentje hebt geknokt is in eerste instantie onbegrijpelijk.
Opmerkingen in de trant van "Wees blij dat je van hem af bent, het was toch ook alleen ellende' daar koop je op dat moment niks voor, dat duurt een tijdje voordat je dat niet alleen verstandelijk vindt maar dat je het ook zo voelt... Ik voel het af en toe al wel... maar ook vaak niet...
Tijd is alles... we hebben tijd nodig om de dingen een plek te geven... en intussen zien overeind te blijven voor jezelf en je kinderen...
Waarom pikken we dit?
Nog even een quote:
Ik zie mezelf ook als sterk, net als mensen in mijn omgeving. Heb me lang afgevraagd waarom ik dan toch in deze relatie bleef. Omdat ik dacht dat het me wel zou lukken, dat ik liefde voor 2 zou hebben.
Die laatste zin.. omdat ik dacht dat het me wel zou lukken, dat ik liefde voor 2 zou hebben...
Helaas werkt het niet zo. De kar die relatie en gezinsleven heet kan je niet alleen trekken. Man ging er ook nog eens bovenop zitten waardoor ik het helemaal niet meer kon trekken alleen... Hij had naast me moeten gaan staan, me steunen maar in plaats daarvan had ik er nog een onverantwoordelijk kind bij!
Las ook nog ergens hoe het komt dat je ondanks dat je wel weet dat het niet goed zat je toch helemaal uit het veld geslagen bent als je dan wordt ingeruild... Je hebt er zoveel energie in gestoken, in het kansloze project dat je gewoon wilt dat het werkt, dat het je lukt. Het feit dat die ander gewoon omdraait en wegloopt terwijl jij in je eentje hebt geknokt is in eerste instantie onbegrijpelijk.
Opmerkingen in de trant van "Wees blij dat je van hem af bent, het was toch ook alleen ellende' daar koop je op dat moment niks voor, dat duurt een tijdje voordat je dat niet alleen verstandelijk vindt maar dat je het ook zo voelt... Ik voel het af en toe al wel... maar ook vaak niet...
Tijd is alles... we hebben tijd nodig om de dingen een plek te geven... en intussen zien overeind te blijven voor jezelf en je kinderen...
dinsdag 24 februari 2009 om 10:39
Ik heb geen vriend "genomen" of gezocht. Hij kwam om mijn pad en heeft me veel steun gegeven en dat doet hij nog steeds.
We kennen elkaar al een paar jaar en hij heeft mijn gevecht gezien. Hij is ook gescheiden en kent het verdiet.
Ik mag bij hem huilen, schreeuwen en mezelf zijn. Gelukkig lachen we ook samen en krabbelen langzaam op uit een diep dal. Samen ondernemen we dingen die het leven weer wat leuker maken en helpen we elkaar bij het klussen in huis.
Het is zo gelopen en hij is me zeer dierbaar. Dan stuur je iemand niet weg omdat het te vroeg is, maar probeer je te genieten van hetgene je elkaar te bieden hebt.
We kennen elkaar al een paar jaar en hij heeft mijn gevecht gezien. Hij is ook gescheiden en kent het verdiet.
Ik mag bij hem huilen, schreeuwen en mezelf zijn. Gelukkig lachen we ook samen en krabbelen langzaam op uit een diep dal. Samen ondernemen we dingen die het leven weer wat leuker maken en helpen we elkaar bij het klussen in huis.
Het is zo gelopen en hij is me zeer dierbaar. Dan stuur je iemand niet weg omdat het te vroeg is, maar probeer je te genieten van hetgene je elkaar te bieden hebt.
dinsdag 24 februari 2009 om 11:49
Stupide
Ik geloof je wel! Je hebt jezelf uiteraard neergehaald in een emotionele bui, maar die bui blijft niet hangen, er huist een groot overlevingskunstenares in jou.
Ik begrijp je na je vorige reactie zelfs heel goed, ik was ooit waar jij was, het klinkt mij zeer bekend.
Ik heb ervan geleerd dat je jezelf serieus moet nemen, dus ook wat in emotionele buien naar boven komt. Elke gedachte dat je wel 'stom' zou zijn moet je elimineren, veranderen in: 'dat was niet zo handig achteraf,nu ik weet wat ik fout doe, doe ik het volgende keer beter'.
Jij bent absoluut niet stom, meer iemand die in alle omstandigheden probeert er het beste van te maken. Die kwaliteit kun je gebruiken om samen met je kinderen een leuk leven op te bouwen. Noem jezelf nooit maar dan ook nooit meer stom, onder geen enkele voorwaarde. Daar doe je zelfs je kinderen mee tekort, want die hebben dan in jouw ogen een stomme moeder die stomme dingen doet. Geef ze de allerleukste, liefste moeder die er is op de hele wereld door in jezelf te geloven. Elimineer elke negatieve gedachte over jezelf door deze in gedachten om te draaien in iets positiefs. Denk maar aan het glas wat halfvol of halfleeg is, beiden hetzelfde, maar de ene interpretatie is positief geladen en de ander negatief. Dat kan met alles.
Veel succes de komende tijd, je kunt het!
Ik geloof je wel! Je hebt jezelf uiteraard neergehaald in een emotionele bui, maar die bui blijft niet hangen, er huist een groot overlevingskunstenares in jou.
Ik begrijp je na je vorige reactie zelfs heel goed, ik was ooit waar jij was, het klinkt mij zeer bekend.
Ik heb ervan geleerd dat je jezelf serieus moet nemen, dus ook wat in emotionele buien naar boven komt. Elke gedachte dat je wel 'stom' zou zijn moet je elimineren, veranderen in: 'dat was niet zo handig achteraf,nu ik weet wat ik fout doe, doe ik het volgende keer beter'.
Jij bent absoluut niet stom, meer iemand die in alle omstandigheden probeert er het beste van te maken. Die kwaliteit kun je gebruiken om samen met je kinderen een leuk leven op te bouwen. Noem jezelf nooit maar dan ook nooit meer stom, onder geen enkele voorwaarde. Daar doe je zelfs je kinderen mee tekort, want die hebben dan in jouw ogen een stomme moeder die stomme dingen doet. Geef ze de allerleukste, liefste moeder die er is op de hele wereld door in jezelf te geloven. Elimineer elke negatieve gedachte over jezelf door deze in gedachten om te draaien in iets positiefs. Denk maar aan het glas wat halfvol of halfleeg is, beiden hetzelfde, maar de ene interpretatie is positief geladen en de ander negatief. Dat kan met alles.
Veel succes de komende tijd, je kunt het!
