Relaties
alle pijlers
Verdriet
woensdag 13 mei 2009 om 00:22
En weer is het een man. Ik word er soms zo moe van. Ik weet ook niet wat voor reactie ik verwacht, maar ik wil het gewoon even kwijt Ik was een long distance dating met een leuke man begonnen, allebei uit totaal verschillende culturen. We hebben elkaar een weekend gezien en het klikte. Toen nam ik voor twee weken afscheid, dan zou ik hem weer zien, maar die twee weken, werden 3, toen 4, toen 6 en toen 2 maanden. En in die tijd botste het nogal, we begrepen elkaar niet. Niet zonder elkaar te zien. En nu heb ik hem vorige week weer gezien en het was zo raar. Niets veranderd in gevoel, maar alles in werkelijkheid. Ineens geen zoen gedag, maar een vriendschappelijke ontmoeting. Deze week zou ik bij hem logeren, maar dat heeft hij vandaag ineens gecanceled om een stomme reden. En nu ben ik verdrietig, om de harde woorden die hij spreekt, om het onbegrip dat hij toont, omdat mijn laatste kans hem weer gewoon rustig een op een te spreken mij is afgenomen. Omdat de laatste keer dat ik hem gedag zei, ik dacht dat het maar voor 2 weken zou zijn en nu blijkt dat het voor altijd was. En nu voel ik me eenzaam en verdrietig, omdat ik het met bijna niemand kan delen
woensdag 13 mei 2009 om 00:56
woensdag 13 mei 2009 om 06:40
Dat was ook mijn eerste vraag, waar ben je verdrietig om? Om de misschien zoveelste desillusie op liefdesvlak. Misschien zit ik er helemaal naast maar krijg beetje het gevoel dat je heel erg graag een man in je leven wilt, niet lullig bedoeld maar dat idee heb ik een beetje, heb je niet een beetje teveel verwachtingen gehad, hoe vaak heb je hem per saldo gezien 1 weekend en nog een keer daarna? Doet niks af aan je verdriet natuurlijk, het is altijd rot als je iemand leuk vindt en het is niet wederzijds maar probeer eerst eens na te gaan of je hem nou echt leuk vond of dat je gewoon graag iemand in je leven wilt hebben.
Sterkte
Sterkte
woensdag 13 mei 2009 om 07:16
Ik ben verdrietig om de zoveelste desillusie inderdaad (en natuurlijk ook wel deels om hem). Ik hoef niet perse een relatie, ik ben over het algemeen prima gelukkig alleen. Maar als er dan iemand langskomt die ik leuk vind en waarmee ik het graag zou willen proberen, dan gaat er een knop om ofzo. Dan heb ik ineens weer zin in een relatie en is de teleurstelling ook groot als dat er niet van komt.
'Vroeger' was ik degene die bepaalde hoe lang de relatie duurde. Als het voor mijn gevoel dan over was, dan maakt ik het uit en was er wel verdriet, maar minder teleurstelling. En de laatste tijd lijkt het wel alsof ik alleen maar mannen tegenkom die het niet eens een kans willen geven. Misschien dat dat ook de reden is dat ze zelf geen relatie hebben. Maar ik raak erg teleurgesteld dat ik de laatste tijd nooit 'verder' kom.
En ja, de verwachtingen waren blijkbaar weer te hoog. Het was zeker wel wederzijds en zeker wel de intentie om serieus te worden. Voor hem werd de afstand een probleem, voor mij het lange wachten.
'Vroeger' was ik degene die bepaalde hoe lang de relatie duurde. Als het voor mijn gevoel dan over was, dan maakt ik het uit en was er wel verdriet, maar minder teleurstelling. En de laatste tijd lijkt het wel alsof ik alleen maar mannen tegenkom die het niet eens een kans willen geven. Misschien dat dat ook de reden is dat ze zelf geen relatie hebben. Maar ik raak erg teleurgesteld dat ik de laatste tijd nooit 'verder' kom.
En ja, de verwachtingen waren blijkbaar weer te hoog. Het was zeker wel wederzijds en zeker wel de intentie om serieus te worden. Voor hem werd de afstand een probleem, voor mij het lange wachten.
woensdag 13 mei 2009 om 07:29
Elninjoo: aan de ene kant ben ik daar ook wel blij mee. Het kost toch veel energie en het zou ingewikkeld gaan worden. En ik denk dat ik over een weekje of 2 dat ook wel sterker zo zal zien. In de periode dat ik hem niet zag, had ik dat gevoel ook al wel regelmatig. Maar dan toch altijd weer dat moment, die periode van teleurstelling bij dat besef.
En waarom ik het met bijna niemand kan delen, het was nacht en niemand is bereikbaar en ik ben niet thuis. Misschien dat dat het eenzaamheidsgevoel ook niet ten goede komt.
En waarom ik het met bijna niemand kan delen, het was nacht en niemand is bereikbaar en ik ben niet thuis. Misschien dat dat het eenzaamheidsgevoel ook niet ten goede komt.
woensdag 13 mei 2009 om 09:13
Kut is dat! Denk dat je verdrietig bent om het feit dat het zo goed klikte, dat je elkaar graag beter wilt leren kennen, dat je wéét dat er 'iets' is tussen jullie, maar dat hij het geen kans wil geven blijkbaar. Dat je niet 'voldoende' hebt genoten de laatste keer dat je hem zag (voor je gevoel). Omdat je dacht dat je hem 2 weken later weer zou zien. Dat je hem niet meer 'zomaar' tegen het lijf zult lopen omdat hij nou eenmaal ver weg woont, en je hem dus waarschijnlijk niet meer zult zien. En omdat het nu opeens zo definitief over lijkt te zijn terwijl het allemaal zo mooi leek. Verder ook omdat hij zich zo hard voordoet terwijl hij zo lief kan zijn. En ook omdat je niet begrijpt waarom hij opeens zo doet.
En dat doet heel veel pijn! Hoop voor je dat je je snel een beetje beter voelt ! Liefs Pien
En dat doet heel veel pijn! Hoop voor je dat je je snel een beetje beter voelt ! Liefs Pien
donderdag 14 mei 2009 om 11:45
De afstand was denk ik zo'n 2200 km en nee, ik noem het zeker geen relatie. Daarvoor kende ik hem niet goed genoeg en had ik hem te weinig gezien.
Pien, dat is inderdaad zoals het is.
Ik heb mezelf trouwens weer een klap in het gezicht gegeven, de tranen weggeveegd en geaccepteerd dat het is zoals het is. Zo is het leven blijkbaar.
Pien, dat is inderdaad zoals het is.
Ik heb mezelf trouwens weer een klap in het gezicht gegeven, de tranen weggeveegd en geaccepteerd dat het is zoals het is. Zo is het leven blijkbaar.
donderdag 14 mei 2009 om 12:08
quote:Phiep schreef op 14 mei 2009 @ 11:45:
De afstand was denk ik zo'n 2200 km en nee, ik noem het zeker geen relatie. Daarvoor kende ik hem niet goed genoeg en had ik hem te weinig gezien.
Pien, dat is inderdaad zoals het is.
Ik heb mezelf trouwens weer een klap in het gezicht gegeven, de tranen weggeveegd en geaccepteerd dat het is zoals het is. Zo is het leven blijkbaar.Knap! Soms moet ik me die klap ook geven, maar lukt niet altijd.
De afstand was denk ik zo'n 2200 km en nee, ik noem het zeker geen relatie. Daarvoor kende ik hem niet goed genoeg en had ik hem te weinig gezien.
Pien, dat is inderdaad zoals het is.
Ik heb mezelf trouwens weer een klap in het gezicht gegeven, de tranen weggeveegd en geaccepteerd dat het is zoals het is. Zo is het leven blijkbaar.Knap! Soms moet ik me die klap ook geven, maar lukt niet altijd.
vrijdag 22 mei 2009 om 08:46
Die klap heeft een tijdje geholpen. Totdat ik nog een nacht bij hem ging logeren en er achter kwam dat hij nog steeds verliefd is op mij. Als ik het vraag is het antwoord nee, maar ik weet 100% zeker dat het ja moet zijn.
Uiteindelijk heeft hij over sms aangegeven mij te zullen gaan missen en dat hij het moeilijk vond.
En weg was de klap die holp. Nu voel ik me verdrietig, op een andere manier. Ik weet dat zijn gevoel voor mij nog sterk is, maar hij laat dat alleen heel indirect blijken als ik bij hem ben. Wat moet ik daar nou mee. Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Waarom moet ik nu verdriet hebben om iets dat wel wederzijds is? Niet vragen die anderen dan hijzelf kan beantwoorden, maar ze zitten me dwars, frustreren me...
Uiteindelijk heeft hij over sms aangegeven mij te zullen gaan missen en dat hij het moeilijk vond.
En weg was de klap die holp. Nu voel ik me verdrietig, op een andere manier. Ik weet dat zijn gevoel voor mij nog sterk is, maar hij laat dat alleen heel indirect blijken als ik bij hem ben. Wat moet ik daar nou mee. Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Waarom moet ik nu verdriet hebben om iets dat wel wederzijds is? Niet vragen die anderen dan hijzelf kan beantwoorden, maar ze zitten me dwars, frustreren me...
vrijdag 22 mei 2009 om 08:59
quote:Phiep schreef op 22 mei 2009 @ 08:46:
Die klap heeft een tijdje geholpen. Totdat ik nog een nacht bij hem ging logeren en er achter kwam dat hij nog steeds verliefd is op mij. Als ik het vraag is het antwoord nee, maar ik weet 100% zeker dat het ja moet zijn.
Uiteindelijk heeft hij over sms aangegeven mij te zullen gaan missen en dat hij het moeilijk vond.
En weg was de klap die holp. Nu voel ik me verdrietig, op een andere manier. Ik weet dat zijn gevoel voor mij nog sterk is, maar hij laat dat alleen heel indirect blijken als ik bij hem ben. Wat moet ik daar nou mee. Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Waarom moet ik nu verdriet hebben om iets dat wel wederzijds is? Niet vragen die anderen dan hijzelf kan beantwoorden, maar ze zitten me dwars, frustreren me...Waarom zou je hem niet gewoon geloven als hij zegt niet verliefd te zijn?
Die klap heeft een tijdje geholpen. Totdat ik nog een nacht bij hem ging logeren en er achter kwam dat hij nog steeds verliefd is op mij. Als ik het vraag is het antwoord nee, maar ik weet 100% zeker dat het ja moet zijn.
Uiteindelijk heeft hij over sms aangegeven mij te zullen gaan missen en dat hij het moeilijk vond.
En weg was de klap die holp. Nu voel ik me verdrietig, op een andere manier. Ik weet dat zijn gevoel voor mij nog sterk is, maar hij laat dat alleen heel indirect blijken als ik bij hem ben. Wat moet ik daar nou mee. Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Waarom moet ik nu verdriet hebben om iets dat wel wederzijds is? Niet vragen die anderen dan hijzelf kan beantwoorden, maar ze zitten me dwars, frustreren me...Waarom zou je hem niet gewoon geloven als hij zegt niet verliefd te zijn?
vrijdag 22 mei 2009 om 09:09
quote:Phiep schreef op 22 mei 2009 @ 08:46:
Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Omdat hij waarschijnlijk met zijn verstand denkt en dat is uiteindelijk het beste. Want gevoel en liefde is niet genoeg als je cultuur- en afstandsverschillen moet overbruggen. Dat kost je meer pijn, verdriet en gedoe dan wanneer je er nu gewoon 'n punt achter zet. Is even pijnlijk nu, maar over 'n tijdje ben je er blij mee dat je die complicaties niet bent aangegaan.
Waarom laat hij zijn gevoel niet gewoon toe? Omdat hij waarschijnlijk met zijn verstand denkt en dat is uiteindelijk het beste. Want gevoel en liefde is niet genoeg als je cultuur- en afstandsverschillen moet overbruggen. Dat kost je meer pijn, verdriet en gedoe dan wanneer je er nu gewoon 'n punt achter zet. Is even pijnlijk nu, maar over 'n tijdje ben je er blij mee dat je die complicaties niet bent aangegaan.
vrijdag 22 mei 2009 om 09:13
Toen ik bij hem ging logeren, vroeg hij me vlak voordat ik ging slapen, om bij hem in de ruimte te slapen (niet bij hem in bed). Vervolgens 'betrapte' ik hem op naar mij kijken terwijl ik lag te slapen (tenminste, hij dacht dat ik al sliep).
Daarna heeft hij me lopen mijden, om vervolgens, na een geforceerde ontmoeting van mijn kant, uit zichzelf naderhand toe te geven dat hij me erg ging missen en dat hij het moeilijker vond nu we elkaar weer gezien hebben..
Daarna heeft hij me lopen mijden, om vervolgens, na een geforceerde ontmoeting van mijn kant, uit zichzelf naderhand toe te geven dat hij me erg ging missen en dat hij het moeilijker vond nu we elkaar weer gezien hebben..
vrijdag 22 mei 2009 om 09:21
quote:Phiep schreef op 22 mei 2009 @ 09:13:
Toen ik bij hem ging logeren, vroeg hij me vlak voordat ik ging slapen, om bij hem in de ruimte te slapen (niet bij hem in bed). Vervolgens 'betrapte' ik hem op naar mij kijken terwijl ik lag te slapen (tenminste, hij dacht dat ik al sliep).
Daarna heeft hij me lopen mijden, om vervolgens, na een geforceerde ontmoeting van mijn kant, uit zichzelf naderhand toe te geven dat hij me erg ging missen en dat hij het moeilijker vond nu we elkaar weer gezien hebben..En dus? Dus hebben jullie kennelijk een nogal ongemakkelijke ontmoeting gehad die geenszins tot hernieuwd verliefdheid heeft geleid. Als een man zegt niet verliefd te zijn dan kun je dat maar beter serieus nemen. De rest is geblaat dat maar één doel heeft: jou een beetje stil houden zodat je geen grote scéne schopt en zijn eigen schuldgevoel onderdrukken. Jammer maar helaas, hij wil niet.
Toen ik bij hem ging logeren, vroeg hij me vlak voordat ik ging slapen, om bij hem in de ruimte te slapen (niet bij hem in bed). Vervolgens 'betrapte' ik hem op naar mij kijken terwijl ik lag te slapen (tenminste, hij dacht dat ik al sliep).
Daarna heeft hij me lopen mijden, om vervolgens, na een geforceerde ontmoeting van mijn kant, uit zichzelf naderhand toe te geven dat hij me erg ging missen en dat hij het moeilijker vond nu we elkaar weer gezien hebben..En dus? Dus hebben jullie kennelijk een nogal ongemakkelijke ontmoeting gehad die geenszins tot hernieuwd verliefdheid heeft geleid. Als een man zegt niet verliefd te zijn dan kun je dat maar beter serieus nemen. De rest is geblaat dat maar één doel heeft: jou een beetje stil houden zodat je geen grote scéne schopt en zijn eigen schuldgevoel onderdrukken. Jammer maar helaas, hij wil niet.
vrijdag 22 mei 2009 om 09:51
quote:elninjoo schreef op 22 mei 2009 @ 09:09:Want gevoel en liefde is niet genoeg als je cultuur- en afstandsverschillen moet overbruggen. Dat kost je meer pijn, verdriet en gedoe dan wanneer je er nu gewoon 'n punt achter zet. Is even pijnlijk nu, maar over 'n tijdje ben je er blij mee dat je die complicaties niet bent aangegaan.Kan niet anders dan het nu een keer eens zijn met jou, Elninjoo. Als ik dit alles zo eens lees, TO, komt het op mij meer over dat jij zo graag wil, als dat hij zo graag wil. (Kromme zin, maar kan het even niet anders zeggen.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 22 mei 2009 om 09:51
quote:Phiep schreef op 22 mei 2009 @ 09:43:
@wuiles: hij heeft nooit gezegd niet verliefd te zijn. Het gaat erom dat ik weet (met grote kans) dat hij nee zal zeggen als ik het hem vraag, ook al is het antwoord ja.Waar baseer je nou op dat hij wel verliefd zou zijn? Ik denk dat je iets ziet wat er niet is. Zijn gedrag geeft in elk geval niet de indruk dat hij echt iets voor je voelt. Opmerkingen als "Ik ga je heel erg missen" zijn zo gratuit, daaruit mag je niet concluderen dat hij verliefd is.
@wuiles: hij heeft nooit gezegd niet verliefd te zijn. Het gaat erom dat ik weet (met grote kans) dat hij nee zal zeggen als ik het hem vraag, ook al is het antwoord ja.Waar baseer je nou op dat hij wel verliefd zou zijn? Ik denk dat je iets ziet wat er niet is. Zijn gedrag geeft in elk geval niet de indruk dat hij echt iets voor je voelt. Opmerkingen als "Ik ga je heel erg missen" zijn zo gratuit, daaruit mag je niet concluderen dat hij verliefd is.
vrijdag 22 mei 2009 om 09:55
@Superstar: dat klopt.
En dat antwoord weet ik natuurlijk nooit 100% zeker, maar ik baseer dat op zijn non verbale communicatie. En dat is natuurlijk iets waar je over kunt twisten, maar er speelt in ieder geval duidelijk een sterk gevoel bij hem en het lijkt me niet waarschijnlijk dat dat een afkeer is. Anders ga je niet zeggen dat je iemand gaat missen en ga je niet 's nachts vragen of iemand toch vlakbij je wil gaan slapen in plaats van een kamer verder.
En misschien maak ik het mezelf wijs (alhoewel ik nog geen andere verklaring voor zijn gedrag heb kunnen bedenken), maar daarvoor had ik mezelf al een trap onder me kont gegeven en dat hielp. Totdat hij zich zo ging gedragen toen ik bij hem was.
En dat antwoord weet ik natuurlijk nooit 100% zeker, maar ik baseer dat op zijn non verbale communicatie. En dat is natuurlijk iets waar je over kunt twisten, maar er speelt in ieder geval duidelijk een sterk gevoel bij hem en het lijkt me niet waarschijnlijk dat dat een afkeer is. Anders ga je niet zeggen dat je iemand gaat missen en ga je niet 's nachts vragen of iemand toch vlakbij je wil gaan slapen in plaats van een kamer verder.
En misschien maak ik het mezelf wijs (alhoewel ik nog geen andere verklaring voor zijn gedrag heb kunnen bedenken), maar daarvoor had ik mezelf al een trap onder me kont gegeven en dat hielp. Totdat hij zich zo ging gedragen toen ik bij hem was.
