Relaties
alle pijlers
Verdrietig om feest
vrijdag 20 september 2013 om 10:24
Ik loop nu al een paar dagen met een enorme knoop in mijn buik. Het zit zo.
Gisteren was de zoveelste trouwdag van mijn man en mij. We merken aan al onze vrienden dat we ons echt in de tropenjaren bevinden. We zijn allemaal druk met kinderen, werk, familie. We hebben de afgelopen jaren veel mee gemaakt, dus onze trouwdag leek ons een mooie gelegenheid om een feest te organiseren in plaats van lossse verjaardagsfeestjes door de jaren heen. We hebben ons best gedaan: uitnodigingen op tijd de deur uit, mooie zaal gehuurd, leuke dj, lekkere hapjes. So far, so good. Na verzending kwamen er uiteraard een paar afmeldingen ivm vakantie, ander familiefeest. Logisch allemaal.
Het feest is vanavond en sinds maandag stromen de afmeldingen binnen. En die van mijn vriendinnen (oa de ceremoniemeester van destijds) doen het echt pijn. Reden van afzegging: al gepland sportweekend (had je dat niet eerder kunnen melden?), toch ja gezegd tegen werk, baby is huilerig – kan de oppas niet aan, ben zo moe, ben druk met studie, als die niet komt, kom ik ook niet… en zo maar door.
Behalve dat we nu met een echt lege zaal zitten (als er 25 man komt, ben ik al blij ipv 65) ben ik echt verdrietig. Wat zegt dit over mijn vriendschappen? Wat zegt dit over mij? Mijn man meent dat ik het niet persoonlijk moet nemen, dat dit de maatschappij van tegenwoordig is. Maar hoe moet ik het dan opvatten? Ik zou het liefst alles annuleren, maar ja, er komen ook een paar man wel en de zaal is gehuurd. Ik geneer me ook naar de mensen die wel komen. Die hebben wel een oppas geregeld en verwachten een gezellig feest.
Pffff. Ik weet nu niet of ik dit moet loslaten (al vind ik dat laten afglijden wel moeilijk), zal ik het later eens bespreken of moet ik echt bij mezelf te rade gaan of die vriendschappen wel gelijkwaardig zijn (ik verwacht meer, misschien te veel). Misschien kunnen jullie me op weg helpen….
Gisteren was de zoveelste trouwdag van mijn man en mij. We merken aan al onze vrienden dat we ons echt in de tropenjaren bevinden. We zijn allemaal druk met kinderen, werk, familie. We hebben de afgelopen jaren veel mee gemaakt, dus onze trouwdag leek ons een mooie gelegenheid om een feest te organiseren in plaats van lossse verjaardagsfeestjes door de jaren heen. We hebben ons best gedaan: uitnodigingen op tijd de deur uit, mooie zaal gehuurd, leuke dj, lekkere hapjes. So far, so good. Na verzending kwamen er uiteraard een paar afmeldingen ivm vakantie, ander familiefeest. Logisch allemaal.
Het feest is vanavond en sinds maandag stromen de afmeldingen binnen. En die van mijn vriendinnen (oa de ceremoniemeester van destijds) doen het echt pijn. Reden van afzegging: al gepland sportweekend (had je dat niet eerder kunnen melden?), toch ja gezegd tegen werk, baby is huilerig – kan de oppas niet aan, ben zo moe, ben druk met studie, als die niet komt, kom ik ook niet… en zo maar door.
Behalve dat we nu met een echt lege zaal zitten (als er 25 man komt, ben ik al blij ipv 65) ben ik echt verdrietig. Wat zegt dit over mijn vriendschappen? Wat zegt dit over mij? Mijn man meent dat ik het niet persoonlijk moet nemen, dat dit de maatschappij van tegenwoordig is. Maar hoe moet ik het dan opvatten? Ik zou het liefst alles annuleren, maar ja, er komen ook een paar man wel en de zaal is gehuurd. Ik geneer me ook naar de mensen die wel komen. Die hebben wel een oppas geregeld en verwachten een gezellig feest.
Pffff. Ik weet nu niet of ik dit moet loslaten (al vind ik dat laten afglijden wel moeilijk), zal ik het later eens bespreken of moet ik echt bij mezelf te rade gaan of die vriendschappen wel gelijkwaardig zijn (ik verwacht meer, misschien te veel). Misschien kunnen jullie me op weg helpen….
You have to trust me on this one. (Jack Bauer in 24)
vrijdag 20 september 2013 om 11:49
quote:fashionvictim schreef op 20 september 2013 @ 11:38:
[...]
Doe toch normaal, er was een tijd dat mensen lekker dansen, lachen, kletsen, drinken en eten met mensen die ze aardig vinden léuk vonden.
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.
[...]
Doe toch normaal, er was een tijd dat mensen lekker dansen, lachen, kletsen, drinken en eten met mensen die ze aardig vinden léuk vonden.
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.
Bah
vrijdag 20 september 2013 om 11:49
quote:Planck schreef op 20 september 2013 @ 11:41:
[...]
De enige mensen die we uitgenodigd hebben die dit niet echt leuk vinden, komen: mijn ouders.
Ik zal ongetwijfeld dingen niet handig hebben gedaan, maar geef me een beetje credits: ik ken mijn vrienden en wat ze leuk vinden. In eerste instantie werd ook heel enthousiast gereageerd op de uitnodiging.
Het is lullig TO en je hebt niet zoveel verkeerd gedaan, Goede vrienden zouden moeten komen of ruim op tijd afzeggen, noodgevallen uitgezonderd natuurlijk.
Maar 65 man, daar zitten heel veel kennissen tussen, tja, die nemen het niet zo nauw.
Het enige wat je verkkerd hebt ingeschat is hoe veel zin je gemiddelde vriend/kennis heeft in een feest.
[...]
De enige mensen die we uitgenodigd hebben die dit niet echt leuk vinden, komen: mijn ouders.
Ik zal ongetwijfeld dingen niet handig hebben gedaan, maar geef me een beetje credits: ik ken mijn vrienden en wat ze leuk vinden. In eerste instantie werd ook heel enthousiast gereageerd op de uitnodiging.
Het is lullig TO en je hebt niet zoveel verkeerd gedaan, Goede vrienden zouden moeten komen of ruim op tijd afzeggen, noodgevallen uitgezonderd natuurlijk.
Maar 65 man, daar zitten heel veel kennissen tussen, tja, die nemen het niet zo nauw.
Het enige wat je verkkerd hebt ingeschat is hoe veel zin je gemiddelde vriend/kennis heeft in een feest.
vrijdag 20 september 2013 om 11:49
vrijdag 20 september 2013 om 11:50
quote:Eleonora schreef op 20 september 2013 @ 11:46:
[...]
Echt belachelijk en ik heb expres niet eens het hele topic gelezen na de eerste rare reactie.
Ongelooflijk. Je geeft een feest, met DJ en catering en de hele bliksemse boel en er wordt inderdaad gedaan alsof het een straf is.
Ik verheug me meestal gewoon op een feestje.ik ook, maar da's heel ouderwets blijkbaar. Kennelijk moet je ze heel erg vinden en de feestgever lekker in d'r eentje in d'r zaaltje laten staan. Wat denkt ze wel niet, je zomaar uitnodigen! En dan uiteraard voorstellen om over 4 weken wanneer het jou behaagt en je wel zin hebt in een etentje, dat zij dan naar een door jou gekozen locatie komt opdraven om het "1 op 1 te vieren, veel gezelliger". En dat mag zij betalen, uiteraard, want ze wilde toch zo graag haar verjaardag/trouwdag/bruiloft/promotie/whatever vieren.
[...]
Echt belachelijk en ik heb expres niet eens het hele topic gelezen na de eerste rare reactie.
Ongelooflijk. Je geeft een feest, met DJ en catering en de hele bliksemse boel en er wordt inderdaad gedaan alsof het een straf is.
Ik verheug me meestal gewoon op een feestje.ik ook, maar da's heel ouderwets blijkbaar. Kennelijk moet je ze heel erg vinden en de feestgever lekker in d'r eentje in d'r zaaltje laten staan. Wat denkt ze wel niet, je zomaar uitnodigen! En dan uiteraard voorstellen om over 4 weken wanneer het jou behaagt en je wel zin hebt in een etentje, dat zij dan naar een door jou gekozen locatie komt opdraven om het "1 op 1 te vieren, veel gezelliger". En dat mag zij betalen, uiteraard, want ze wilde toch zo graag haar verjaardag/trouwdag/bruiloft/promotie/whatever vieren.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 september 2013 om 11:51
quote:politiehier schreef op 20 september 2013 @ 11:47:
[...]
Dan is het idd heel lullig. Maar zoals ik eerder al schreef, misschien moet je de afzeggers eens bellen en aangeven hoe belangrijk het voor je is. Wellicht dat er dan wat oplossingen komen voor al die zieke babysitters zieke katten etc.Emotionele chantage. Ja dan komen ze vast wel.
[...]
Dan is het idd heel lullig. Maar zoals ik eerder al schreef, misschien moet je de afzeggers eens bellen en aangeven hoe belangrijk het voor je is. Wellicht dat er dan wat oplossingen komen voor al die zieke babysitters zieke katten etc.Emotionele chantage. Ja dan komen ze vast wel.
Bah
vrijdag 20 september 2013 om 11:52
quote:573g8b schreef op 20 september 2013 @ 11:49:
[...]
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.Ik vind dit echt zo'n vreemde houding. Als ik word uitgenodigd zie ik dat meer als een cadeautje dat iemand aan mij wil geven en ik haal het echt niet in mijn hoofd om daarna te gaan bedenken of de inhoud van het cadeautje wel is wat ik wil. Ik snap hier echt niets van.
[...]
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.Ik vind dit echt zo'n vreemde houding. Als ik word uitgenodigd zie ik dat meer als een cadeautje dat iemand aan mij wil geven en ik haal het echt niet in mijn hoofd om daarna te gaan bedenken of de inhoud van het cadeautje wel is wat ik wil. Ik snap hier echt niets van.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 20 september 2013 om 11:52
Ik kom nog steeds van de bank voor een avondje gezelligheid met anderen hoor.
Dat kan een groot feest zijn zoals TO organiseert maar ook een avondje spelletjes spelen, BBQ-en of Wii-sing doen.
Hapje, drankje, klaar.
Ik zeg zo vaak mogelijk ja.
Ik wist serieus ook niet dat dat nu ineens uit de mode is.
Dat kan een groot feest zijn zoals TO organiseert maar ook een avondje spelletjes spelen, BBQ-en of Wii-sing doen.
Hapje, drankje, klaar.
Ik zeg zo vaak mogelijk ja.
Ik wist serieus ook niet dat dat nu ineens uit de mode is.
vrijdag 20 september 2013 om 11:53
vrijdag 20 september 2013 om 11:53
quote:573g8b schreef op 20 september 2013 @ 11:49:
[...]
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.Of die mensen gewoon sowieso uit je vriendenkring schrappen. Minder omslachtig en ruimt lekker op. Doei.
[...]
Niet iedereen vindt dat leuk.
Ik vind het vreemd om teleurgesteld te zijn of verdrietig als genodigden afzeggen. Ten eerste zegt volgens mij een bepaald percentage gasten altijd af, ongeacht. En verder denk ik niet dat de afzeggers asociaal zijn. Volgende keer gewoon niets doen of iets organiseren waar meer mensen voor van de bank willen komen.Of die mensen gewoon sowieso uit je vriendenkring schrappen. Minder omslachtig en ruimt lekker op. Doei.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 september 2013 om 11:54
Ik heb de afgelopen weken ook twee keer vlak van tevoren een feest afgezegd, beide keren voelde ik me er heel schuldig over en beide keren heb ik er lang over gedaan om de beslissing te nemen om niet te gaan. Het ene feest was een mijlpaal-verjaardag van een oude vriendin die ik lang niet gezien had, maar die ik best vaker zou willen zien. Het andere feest was een kinderfeestje, dat zijn altijd mijlpalen als ze zo klein zijn.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
vrijdag 20 september 2013 om 11:54
Het maakt voor de toekomst wel makkelijker voor jout TO, jij hoeft je niet meer verplicht te voelen overal op te komen draven.
Een paar jaar geleden vierde ik mijn verjaardag groots. Ik had al zeker 15 jaar niks gevierd. Heleboel familie uitgenodigd, maar de helft kwam niet want het was te ver rijden.........Ik kwam altijd op hun trouwerijen, doopfeestjes en noem het maar op. Die ene keer dat ik iets vierde kwamen ze niet. Erg verdrietig was ik daarover, maar nu voel ik mij ook niet meer verplicht om alles in het werk te stellen bij hun feestjes aanwezig te zijn.
Een paar jaar geleden vierde ik mijn verjaardag groots. Ik had al zeker 15 jaar niks gevierd. Heleboel familie uitgenodigd, maar de helft kwam niet want het was te ver rijden.........Ik kwam altijd op hun trouwerijen, doopfeestjes en noem het maar op. Die ene keer dat ik iets vierde kwamen ze niet. Erg verdrietig was ik daarover, maar nu voel ik mij ook niet meer verplicht om alles in het werk te stellen bij hun feestjes aanwezig te zijn.
vrijdag 20 september 2013 om 11:55
quote:fashionvictim schreef op 20 september 2013 @ 11:50:
[...]
ik ook, maar da's heel ouderwets blijkbaar. Kennelijk moet je ze heel erg vinden en de feestgever lekker in d'r eentje in d'r zaaltje laten staan. Wat denkt ze wel niet, je zomaar uitnodigen!
Dat ja.
Die 'hoe dúrf je het me te vragen' houding.
Treurig.
[...]
ik ook, maar da's heel ouderwets blijkbaar. Kennelijk moet je ze heel erg vinden en de feestgever lekker in d'r eentje in d'r zaaltje laten staan. Wat denkt ze wel niet, je zomaar uitnodigen!
Dat ja.
Die 'hoe dúrf je het me te vragen' houding.
Treurig.
vrijdag 20 september 2013 om 11:55
quote:573g8b schreef op 20 september 2013 @ 11:51:
[...]
Emotionele chantage. Ja dan komen ze vast wel. Is het delen van hoe ik me voel doordat vriend/vriendin zijn/haar keuze maakt emotionele chantage? Nou, dat denk ik niet.
[...]
Emotionele chantage. Ja dan komen ze vast wel. Is het delen van hoe ik me voel doordat vriend/vriendin zijn/haar keuze maakt emotionele chantage? Nou, dat denk ik niet.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 20 september 2013 om 11:56
quote:Eleonora schreef op 20 september 2013 @ 11:52:
Ik kom nog steeds van de bank voor een avondje gezelligheid met anderen hoor.
Dat kan een groot feest zijn zoals TO organiseert maar ook een avondje spelletjes spelen, BBQ-en of Wii-sing spelen.
Hapje, drankje, klaar.
Ik zeg zo vaak mogelijk ja.
Ik wist serieus ook niet dat dat nu ineens uit de mode is.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik vaak ook beren op de weg zie en ook kan denken pff, moe, druk, hele week al gereisd, niks om aan te trekken, wordt het weer laat, pfff...
Maar zoals mijn lieve moedertje altijd zei: dan maak je maar zin. En uit ervaring weet ik dat het dan altijd hasske leuk wordt en ik weer als laatste naar buiten geveegd wordt, hahaha.
Ik kom nog steeds van de bank voor een avondje gezelligheid met anderen hoor.
Dat kan een groot feest zijn zoals TO organiseert maar ook een avondje spelletjes spelen, BBQ-en of Wii-sing spelen.
Hapje, drankje, klaar.
Ik zeg zo vaak mogelijk ja.
Ik wist serieus ook niet dat dat nu ineens uit de mode is.
Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik vaak ook beren op de weg zie en ook kan denken pff, moe, druk, hele week al gereisd, niks om aan te trekken, wordt het weer laat, pfff...
Maar zoals mijn lieve moedertje altijd zei: dan maak je maar zin. En uit ervaring weet ik dat het dan altijd hasske leuk wordt en ik weer als laatste naar buiten geveegd wordt, hahaha.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 september 2013 om 11:56
vrijdag 20 september 2013 om 11:58
quote:korenwolf schreef op 20 september 2013 @ 11:54:
Ik heb de afgelopen weken ook twee keer vlak van tevoren een feest afgezegd, beide keren voelde ik me er heel schuldig over en beide keren heb ik er lang over gedaan om de beslissing te nemen om niet te gaan. Het ene feest was een mijlpaal-verjaardag van een oude vriendin die ik lang niet gezien had, maar die ik best vaker zou willen zien. Het andere feest was een kinderfeestje, dat zijn altijd mijlpalen als ze zo klein zijn.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
Vind een kinderfeestje belachelijk dat je daar als volwassene jezelf verplicht zou voelen om naartoe te gaan. Dat is voor opa's en oma's. Tegenwoordig lijken de ouders hun halve vriendenkring uit te nodigen voor hun 3-jarige peuter.
De oude vriendin die je graag weer wil zien, zou ik bellen met de vraag een keer op 'n zaterdag of zondag 1 op 1 af te spreken om 'ns lekker bij te kletsen. Daar komt op 'n druk verjaardagsfeest toch niets van.
Ik heb de afgelopen weken ook twee keer vlak van tevoren een feest afgezegd, beide keren voelde ik me er heel schuldig over en beide keren heb ik er lang over gedaan om de beslissing te nemen om niet te gaan. Het ene feest was een mijlpaal-verjaardag van een oude vriendin die ik lang niet gezien had, maar die ik best vaker zou willen zien. Het andere feest was een kinderfeestje, dat zijn altijd mijlpalen als ze zo klein zijn.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
Vind een kinderfeestje belachelijk dat je daar als volwassene jezelf verplicht zou voelen om naartoe te gaan. Dat is voor opa's en oma's. Tegenwoordig lijken de ouders hun halve vriendenkring uit te nodigen voor hun 3-jarige peuter.
De oude vriendin die je graag weer wil zien, zou ik bellen met de vraag een keer op 'n zaterdag of zondag 1 op 1 af te spreken om 'ns lekker bij te kletsen. Daar komt op 'n druk verjaardagsfeest toch niets van.
vrijdag 20 september 2013 om 11:59
vrijdag 20 september 2013 om 11:59
quote:korenwolf schreef op 20 september 2013 @ 11:54:
Ik heb de afgelopen weken ook twee keer vlak van tevoren een feest afgezegd, beide keren voelde ik me er heel schuldig over en beide keren heb ik er lang over gedaan om de beslissing te nemen om niet te gaan. Het ene feest was een mijlpaal-verjaardag van een oude vriendin die ik lang niet gezien had, maar die ik best vaker zou willen zien. Het andere feest was een kinderfeestje, dat zijn altijd mijlpalen als ze zo klein zijn.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
Neuh, van mij had je dan ook niet hoeven komen. Bedoel ik lief hoor. Als ik iemand goed ken en weet hoe hij/zij er in staat en dat de mogelijkheid bestaat dat iemand het niet trekt, nou ja, prima. Mijn zwager heeft bijvoorbeeld moeite met verjaardag en en feesten. De kans dat hij komt is klein. Dat weet ik al bijna 13 jaar, no problem.
Maar verreweg de meeste mensen die ik ken vinden een feestje op z'n tijd leuk en doen er juist veel voor om wél te komen. En ik ben zelf ook zo. Mensen die ik uitnodig en dan niet komen omdat ze het niet trekken zijn in mijn vrienden- kennissenkring ver in de minderheid. Zo te lezen is dat bij TO ook zo en daarom kan ik me haar verbazing en teleurstelling goed voorstellen.
Ik heb de afgelopen weken ook twee keer vlak van tevoren een feest afgezegd, beide keren voelde ik me er heel schuldig over en beide keren heb ik er lang over gedaan om de beslissing te nemen om niet te gaan. Het ene feest was een mijlpaal-verjaardag van een oude vriendin die ik lang niet gezien had, maar die ik best vaker zou willen zien. Het andere feest was een kinderfeestje, dat zijn altijd mijlpalen als ze zo klein zijn.
Beide keren heb ik afgezegd omdat ik te moe en te somber was. Beide keren heb ik in plaats van het feest liggen slapen en zitten huilen.
Ik snap best dat het heel slechtgemanierd van me is. Maar hoe had ik het dan moeten doen? Tanden op elkaar en gaan? Daar ben ik juist zo moe van.
Neuh, van mij had je dan ook niet hoeven komen. Bedoel ik lief hoor. Als ik iemand goed ken en weet hoe hij/zij er in staat en dat de mogelijkheid bestaat dat iemand het niet trekt, nou ja, prima. Mijn zwager heeft bijvoorbeeld moeite met verjaardag en en feesten. De kans dat hij komt is klein. Dat weet ik al bijna 13 jaar, no problem.
Maar verreweg de meeste mensen die ik ken vinden een feestje op z'n tijd leuk en doen er juist veel voor om wél te komen. En ik ben zelf ook zo. Mensen die ik uitnodig en dan niet komen omdat ze het niet trekken zijn in mijn vrienden- kennissenkring ver in de minderheid. Zo te lezen is dat bij TO ook zo en daarom kan ik me haar verbazing en teleurstelling goed voorstellen.
vrijdag 20 september 2013 om 12:00
vrijdag 20 september 2013 om 12:02
quote:elninjoo schreef op 20 september 2013 @ 12:00:
[...]
Ik hou niet van feesten. Vind met 'n klein gezelschap, of beter nog 1 op 1, veel gezelliger voor 'n hapje en drankje.
Jouw vrienden weten dat neem ik aan. Dus die zijn niet verbaasd als jij niet komt en dat geef je waarschijnlijk ook tijdig aan.
Door een lichamelijke aandoening kan het zijn dat ik te moe ben en moet ik soms kort van tevoren afzeggen. Mijn vrienden en familie weten dat, ik zeg ook altijd dat mijn toezegging onder voorbehoud is.
[...]
Ik hou niet van feesten. Vind met 'n klein gezelschap, of beter nog 1 op 1, veel gezelliger voor 'n hapje en drankje.
Jouw vrienden weten dat neem ik aan. Dus die zijn niet verbaasd als jij niet komt en dat geef je waarschijnlijk ook tijdig aan.
Door een lichamelijke aandoening kan het zijn dat ik te moe ben en moet ik soms kort van tevoren afzeggen. Mijn vrienden en familie weten dat, ik zeg ook altijd dat mijn toezegging onder voorbehoud is.
vrijdag 20 september 2013 om 12:02
Als ik word uitgenodigd, probeer ik zeker altijd te gaan!
Ik heb de afgelopen jaren 2 x iets afgezegd:
1. Een samengestelde verjaardag van 1 goede vriend met een kennis, werden 35 jaar. We hadden die maand in totaal 4 feesten en een begrafenis in de plaats waar wij vandaag komen. Dat is heen en terug 5 uur rijden. We moesten kiezen waar we heen gingen. Dan moesten we prioriteiten stellen. Mijn man kan ook niet een maand lang alle weekenden vrij zijn. Toen is dat feest afgevallen. Van te voren besproken met vriend en het goed gemaakt door iets anders te doen met z'n vieren.
2. Een bruiloft van kennissen die de banden waarschijnlijk opnieuw wilden aanhalen: mijn man was ontzettend ziek, hij wilde wel gaan. Maar kotste alles onder, flinke (buik)griep. Naar de dokter geweest voor tips en medicatie: mocht niet baten. Dat hebben we toen we kort van te voren moeten afzeggen, helaas.
Beide vind ik nog erg als ik er aan denk. Maar het is soms niet anders. Ik leverde bij beide nazorg
Want ik voel me schuldig en vind het niet leuk om te moeten afzeggen.
Maar ik doe altijd mijn best om wel te komen, altijd.
Ik heb de afgelopen jaren 2 x iets afgezegd:
1. Een samengestelde verjaardag van 1 goede vriend met een kennis, werden 35 jaar. We hadden die maand in totaal 4 feesten en een begrafenis in de plaats waar wij vandaag komen. Dat is heen en terug 5 uur rijden. We moesten kiezen waar we heen gingen. Dan moesten we prioriteiten stellen. Mijn man kan ook niet een maand lang alle weekenden vrij zijn. Toen is dat feest afgevallen. Van te voren besproken met vriend en het goed gemaakt door iets anders te doen met z'n vieren.
2. Een bruiloft van kennissen die de banden waarschijnlijk opnieuw wilden aanhalen: mijn man was ontzettend ziek, hij wilde wel gaan. Maar kotste alles onder, flinke (buik)griep. Naar de dokter geweest voor tips en medicatie: mocht niet baten. Dat hebben we toen we kort van te voren moeten afzeggen, helaas.
Beide vind ik nog erg als ik er aan denk. Maar het is soms niet anders. Ik leverde bij beide nazorg
Want ik voel me schuldig en vind het niet leuk om te moeten afzeggen. Maar ik doe altijd mijn best om wel te komen, altijd.
