Relaties
alle pijlers
Verdrietig om feest
vrijdag 20 september 2013 om 10:24
Ik loop nu al een paar dagen met een enorme knoop in mijn buik. Het zit zo.
Gisteren was de zoveelste trouwdag van mijn man en mij. We merken aan al onze vrienden dat we ons echt in de tropenjaren bevinden. We zijn allemaal druk met kinderen, werk, familie. We hebben de afgelopen jaren veel mee gemaakt, dus onze trouwdag leek ons een mooie gelegenheid om een feest te organiseren in plaats van lossse verjaardagsfeestjes door de jaren heen. We hebben ons best gedaan: uitnodigingen op tijd de deur uit, mooie zaal gehuurd, leuke dj, lekkere hapjes. So far, so good. Na verzending kwamen er uiteraard een paar afmeldingen ivm vakantie, ander familiefeest. Logisch allemaal.
Het feest is vanavond en sinds maandag stromen de afmeldingen binnen. En die van mijn vriendinnen (oa de ceremoniemeester van destijds) doen het echt pijn. Reden van afzegging: al gepland sportweekend (had je dat niet eerder kunnen melden?), toch ja gezegd tegen werk, baby is huilerig – kan de oppas niet aan, ben zo moe, ben druk met studie, als die niet komt, kom ik ook niet… en zo maar door.
Behalve dat we nu met een echt lege zaal zitten (als er 25 man komt, ben ik al blij ipv 65) ben ik echt verdrietig. Wat zegt dit over mijn vriendschappen? Wat zegt dit over mij? Mijn man meent dat ik het niet persoonlijk moet nemen, dat dit de maatschappij van tegenwoordig is. Maar hoe moet ik het dan opvatten? Ik zou het liefst alles annuleren, maar ja, er komen ook een paar man wel en de zaal is gehuurd. Ik geneer me ook naar de mensen die wel komen. Die hebben wel een oppas geregeld en verwachten een gezellig feest.
Pffff. Ik weet nu niet of ik dit moet loslaten (al vind ik dat laten afglijden wel moeilijk), zal ik het later eens bespreken of moet ik echt bij mezelf te rade gaan of die vriendschappen wel gelijkwaardig zijn (ik verwacht meer, misschien te veel). Misschien kunnen jullie me op weg helpen….
Gisteren was de zoveelste trouwdag van mijn man en mij. We merken aan al onze vrienden dat we ons echt in de tropenjaren bevinden. We zijn allemaal druk met kinderen, werk, familie. We hebben de afgelopen jaren veel mee gemaakt, dus onze trouwdag leek ons een mooie gelegenheid om een feest te organiseren in plaats van lossse verjaardagsfeestjes door de jaren heen. We hebben ons best gedaan: uitnodigingen op tijd de deur uit, mooie zaal gehuurd, leuke dj, lekkere hapjes. So far, so good. Na verzending kwamen er uiteraard een paar afmeldingen ivm vakantie, ander familiefeest. Logisch allemaal.
Het feest is vanavond en sinds maandag stromen de afmeldingen binnen. En die van mijn vriendinnen (oa de ceremoniemeester van destijds) doen het echt pijn. Reden van afzegging: al gepland sportweekend (had je dat niet eerder kunnen melden?), toch ja gezegd tegen werk, baby is huilerig – kan de oppas niet aan, ben zo moe, ben druk met studie, als die niet komt, kom ik ook niet… en zo maar door.
Behalve dat we nu met een echt lege zaal zitten (als er 25 man komt, ben ik al blij ipv 65) ben ik echt verdrietig. Wat zegt dit over mijn vriendschappen? Wat zegt dit over mij? Mijn man meent dat ik het niet persoonlijk moet nemen, dat dit de maatschappij van tegenwoordig is. Maar hoe moet ik het dan opvatten? Ik zou het liefst alles annuleren, maar ja, er komen ook een paar man wel en de zaal is gehuurd. Ik geneer me ook naar de mensen die wel komen. Die hebben wel een oppas geregeld en verwachten een gezellig feest.
Pffff. Ik weet nu niet of ik dit moet loslaten (al vind ik dat laten afglijden wel moeilijk), zal ik het later eens bespreken of moet ik echt bij mezelf te rade gaan of die vriendschappen wel gelijkwaardig zijn (ik verwacht meer, misschien te veel). Misschien kunnen jullie me op weg helpen….
You have to trust me on this one. (Jack Bauer in 24)
zaterdag 21 september 2013 om 16:04
Bij ons op de bruiloft wilden de mensen hun kinderen niet eens meenemen naar 't feest, ze waren wat ons betreft welkom geweest. Maar ik kreeg van verschillende mensen dezelfde reactie: "Wil eindelijk ook wel weer 's een leuke feestavond zonder op de kinderen te hoeven letten." Maar vaker hoor je het andersom (ouders boos omdat de kinderen niet zijn uitgenodigd).
zaterdag 21 september 2013 om 17:23
zaterdag 21 september 2013 om 17:26
Wat fijn dat je toch een leuk feest hebt gehad, Planck!
Ik denk trouwens dat het hele probleem niet de hectiek is van de maatschappij, dat mensen het te druk zouden hebben voor feestjes, maar juist de lamlendigheid van de maatschappij: mensen ploffen liever op de bank, en hebben eigenlijk geen zin om dingen te ondernemen. Heel treurig.
Ik denk trouwens dat het hele probleem niet de hectiek is van de maatschappij, dat mensen het te druk zouden hebben voor feestjes, maar juist de lamlendigheid van de maatschappij: mensen ploffen liever op de bank, en hebben eigenlijk geen zin om dingen te ondernemen. Heel treurig.
zaterdag 21 september 2013 om 18:03
quote:Penelopeia schreef op 21 september 2013 @ 17:26:
Wat fijn dat je toch een leuk feest hebt gehad, Planck!
Ik denk trouwens dat het hele probleem niet de hectiek is van de maatschappij, dat mensen het te druk zouden hebben voor feestjes, maar juist de lamlendigheid van de maatschappij: mensen ploffen liever op de bank, en hebben eigenlijk geen zin om dingen te ondernemen. Heel treurig.
Ik denk dat het niet met bankhangen te maken heeft.
Het hangt er ook van af wie je uitgenodigd hebt. Zijn het mensen die je normaal gesproken ook ziet op feestjes? En mensen die een beetje tot een vriendengroep behoren? Dan vindt iedereen het waarschijnlijk heel leuk om naar een groot feest in een zaal te gaan.
Maar zijn het allemaal mensen die elkaar niet kennen, die je normaal gesproken niet uitnodigt op een verjaardag, waar je zelf ook niet bij op verjaardagen komt, dan ligt het anders.
Ik zie mijn collega's nooit privé. We hebben wel eens een uitje van het werk en heel soms gaan we iets drinken met een klein groepje. Zou ik een privé feest geven dan zouden die mensen niet komen , ik zou ze ook niet uitnodigen.
Hetzelfde met mijn buren. Ik groet ze, en we zien elkaar op het buurtfeest, maar niet op verjaardagen. Die zou ik ook niet vragen op een groot feest.
Als je 60 mensen uitnodigt waar je niet echt veel contact mee hebt , dan is het niet vreemd dat er veel afzeggen.
Een feestje is leuk maar als je ergens heen moet waar je weinig mensen kent, of als je met degene die het feest geeft niet zo'n band hebt , elkaar kent van kletsen op het schoolplein etc , dan komen mensen lang niet allemaal.
Fijn dat je wel een fijn feest had Planck!
Wat fijn dat je toch een leuk feest hebt gehad, Planck!
Ik denk trouwens dat het hele probleem niet de hectiek is van de maatschappij, dat mensen het te druk zouden hebben voor feestjes, maar juist de lamlendigheid van de maatschappij: mensen ploffen liever op de bank, en hebben eigenlijk geen zin om dingen te ondernemen. Heel treurig.
Ik denk dat het niet met bankhangen te maken heeft.
Het hangt er ook van af wie je uitgenodigd hebt. Zijn het mensen die je normaal gesproken ook ziet op feestjes? En mensen die een beetje tot een vriendengroep behoren? Dan vindt iedereen het waarschijnlijk heel leuk om naar een groot feest in een zaal te gaan.
Maar zijn het allemaal mensen die elkaar niet kennen, die je normaal gesproken niet uitnodigt op een verjaardag, waar je zelf ook niet bij op verjaardagen komt, dan ligt het anders.
Ik zie mijn collega's nooit privé. We hebben wel eens een uitje van het werk en heel soms gaan we iets drinken met een klein groepje. Zou ik een privé feest geven dan zouden die mensen niet komen , ik zou ze ook niet uitnodigen.
Hetzelfde met mijn buren. Ik groet ze, en we zien elkaar op het buurtfeest, maar niet op verjaardagen. Die zou ik ook niet vragen op een groot feest.
Als je 60 mensen uitnodigt waar je niet echt veel contact mee hebt , dan is het niet vreemd dat er veel afzeggen.
Een feestje is leuk maar als je ergens heen moet waar je weinig mensen kent, of als je met degene die het feest geeft niet zo'n band hebt , elkaar kent van kletsen op het schoolplein etc , dan komen mensen lang niet allemaal.
Fijn dat je wel een fijn feest had Planck!
zaterdag 21 september 2013 om 18:10
quote:
elninjoo schreef :
In dit geval wil de gastheer het kindvrij vieren, hij laat zijn eigen kind ook bij de oppas. Het mag geen vanzelfsprekendheid worden dat je je kind meesleept.
Oh absoluut! Ik had dat niet meegekregen in je verhaal, als dat de opzet van het feestje is, prima, probeer ik een oppas te regelen en anders blijft een van ons thuis. Wij vinden kindvrij feestjes ook hastikke leuk hoor!
Al heb ik ook weleens een 'feestje' gehad waarbij kinderen ongewenst waren, maar veel meer dan in een kringetje over wissewasjes praten met blokjes kaas kwam het niet. Ik heb me een versuffing verveeld en heb mijn man na een uur mee naar de stad genomen voor een goede borrel in de kroeg
.
Kent iemand hier de docudramas "30 minuten" van Arjan Ederveen? Aflevering "daarom"?
elninjoo schreef :
In dit geval wil de gastheer het kindvrij vieren, hij laat zijn eigen kind ook bij de oppas. Het mag geen vanzelfsprekendheid worden dat je je kind meesleept.
Oh absoluut! Ik had dat niet meegekregen in je verhaal, als dat de opzet van het feestje is, prima, probeer ik een oppas te regelen en anders blijft een van ons thuis. Wij vinden kindvrij feestjes ook hastikke leuk hoor!
Al heb ik ook weleens een 'feestje' gehad waarbij kinderen ongewenst waren, maar veel meer dan in een kringetje over wissewasjes praten met blokjes kaas kwam het niet. Ik heb me een versuffing verveeld en heb mijn man na een uur mee naar de stad genomen voor een goede borrel in de kroeg
. Kent iemand hier de docudramas "30 minuten" van Arjan Ederveen? Aflevering "daarom"?
Computer says nooooo
zaterdag 21 september 2013 om 23:21
Ik mis hier een element in de discussie. Namelijk dat het voor sommige mensen, voor mij bijvoorbeeld, juist heel lastig is van die lang van te voren aangekondigde feestjes. Sommige periodes hebben vriend en ik tijd zat en soms werken we ons zes dagen in de week een slag in de rondte. Dan is dat ene dagje vrije tijd echt voor de kinderen (en het huishouden ). Wij weten echt niet hoe ons leven er over een paar maanden uitziet. Werktechnisch dan.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.
zondag 22 september 2013 om 09:00
Dametje: werk jij zo onregelmatig dan? Dat lijkt me op de eerste plaats met kinderen erg vervelend en moeilijk te regelen.
Man werkt hier wigenlijk altijd wel min. 60 uur per week, met flinke uitschieters. Wij houden rekening met feestjes/mensen die belangrijk voor ons zijn, andere feestjes zeggen we meteen dat we kijken en vragen naar een uiterlijke rsvp datum.
Daarbij gaat het hier niet om een gewoon feestje waarvan je er wel 4 per weekend van kunt hebben ( iig: mijn vriendenkring is niet zó uitgebreid), maar een huwelijksfeest. Lijkt me wel iets om in te kunnen calculeren.
Man werkt hier wigenlijk altijd wel min. 60 uur per week, met flinke uitschieters. Wij houden rekening met feestjes/mensen die belangrijk voor ons zijn, andere feestjes zeggen we meteen dat we kijken en vragen naar een uiterlijke rsvp datum.
Daarbij gaat het hier niet om een gewoon feestje waarvan je er wel 4 per weekend van kunt hebben ( iig: mijn vriendenkring is niet zó uitgebreid), maar een huwelijksfeest. Lijkt me wel iets om in te kunnen calculeren.
Computer says nooooo
zondag 22 september 2013 om 14:20
@summer we kunnen het wel zo plannen dat we de kinderen veel regelmaat bieden. Maar zijn soms weken achter elkaar weg na bedtijd, ivm werk. Als je dan een avond thuis bent samen dan is een feestje echt niet de hoofdprioriteit!
Geldt overigens niet voor zoiets bijzonders als TO hoor, maar in zijn algemeenheid.
Geldt overigens niet voor zoiets bijzonders als TO hoor, maar in zijn algemeenheid.
. En op gewone verjaardagen smokkelen wij nogal eens met tijden. Zo hou je inderdaad nog een beetje privé over.
zondag 22 september 2013 om 18:33
quote:blijftgewoondametje schreef op 21 september 2013 @ 23:21:
Ik mis hier een element in de discussie. Namelijk dat het voor sommige mensen, voor mij bijvoorbeeld, juist heel lastig is van die lang van te voren aangekondigde feestjes. Sommige periodes hebben vriend en ik tijd zat en soms werken we ons zes dagen in de week een slag in de rondte. Dan is dat ene dagje vrije tijd echt voor de kinderen (en het huishouden ). Wij weten echt niet hoe ons leven er over een paar maanden uitziet. Werktechnisch dan.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.
Dit lijkt mijn verhaal. Grote families, tweemaal een grote vriendengroep en ook best een grote 'feestviercultuur'. Er wordt geen verjaardag overgeslagen zeg maar. Laatst had ik een weekend met daarin vrijdagavond verjaardag, zaterdagmiddag verjaardag en 's avonds 1 housewarming en zondag een babyshower..... Na een werkweek van 2 maal 60 uur van partner en mij en zwangerschapsvermoeidheid het zaterdagavond feestje geskipt. Kreeg hier wel een opmerking over aangezien ik de vrijdag wel gewoon aanwezig was. Nou ja so be it denk ik dan maar .
Is niks persoonlijks aan maar ik wil ook nog wel een beetje me-time en dan vinden partner en ik een moment met zijn twee ook nog wel prettig!!
Ik mis hier een element in de discussie. Namelijk dat het voor sommige mensen, voor mij bijvoorbeeld, juist heel lastig is van die lang van te voren aangekondigde feestjes. Sommige periodes hebben vriend en ik tijd zat en soms werken we ons zes dagen in de week een slag in de rondte. Dan is dat ene dagje vrije tijd echt voor de kinderen (en het huishouden ). Wij weten echt niet hoe ons leven er over een paar maanden uitziet. Werktechnisch dan.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.
Dit lijkt mijn verhaal. Grote families, tweemaal een grote vriendengroep en ook best een grote 'feestviercultuur'. Er wordt geen verjaardag overgeslagen zeg maar. Laatst had ik een weekend met daarin vrijdagavond verjaardag, zaterdagmiddag verjaardag en 's avonds 1 housewarming en zondag een babyshower..... Na een werkweek van 2 maal 60 uur van partner en mij en zwangerschapsvermoeidheid het zaterdagavond feestje geskipt. Kreeg hier wel een opmerking over aangezien ik de vrijdag wel gewoon aanwezig was. Nou ja so be it denk ik dan maar .
Is niks persoonlijks aan maar ik wil ook nog wel een beetje me-time en dan vinden partner en ik een moment met zijn twee ook nog wel prettig!!
maandag 23 september 2013 om 14:53
quote:Planck schreef op 21 september 2013 @ 08:38:
En voor de statistieken (houd ik van
:
Genodigden: 63 + 11 collega's (partners waren ook welkom dus 22, maar niet reëel)
Aanwezigen: 27
Afmeldingen laatste week: 18
Afmeldingen laatste 24 uur: 4
Zonder afmelding niet gekomen: 3
Beetje late reactie, maar het klinkt toch wel als een megagoed feest!! Fijn dat het zo 'meeviel'. En wat betreft je statistieken, ik vind 18 afmeldingen in de laatste week (dat is bijna 30%!!) echt wel abnormaal en enigszins onbehoorlijk (er heerste geen sneeuwstorm of Spaanse griep, anders was het nog verklaarbaar geweest).
Overigens denk ik, door dit topic, dat ik heel soms ook wel iets te makkelijk afzeg. Dat is dan nooit bij echte vrienden, maar toch. Op onze bruiloft (70 genodigden voor de hele dag), presteerde iemand het ook om op de dag zelf met een smsje af te zeggen...
En voor de statistieken (houd ik van
:Genodigden: 63 + 11 collega's (partners waren ook welkom dus 22, maar niet reëel)
Aanwezigen: 27
Afmeldingen laatste week: 18
Afmeldingen laatste 24 uur: 4
Zonder afmelding niet gekomen: 3
Beetje late reactie, maar het klinkt toch wel als een megagoed feest!! Fijn dat het zo 'meeviel'. En wat betreft je statistieken, ik vind 18 afmeldingen in de laatste week (dat is bijna 30%!!) echt wel abnormaal en enigszins onbehoorlijk (er heerste geen sneeuwstorm of Spaanse griep, anders was het nog verklaarbaar geweest).
Overigens denk ik, door dit topic, dat ik heel soms ook wel iets te makkelijk afzeg. Dat is dan nooit bij echte vrienden, maar toch. Op onze bruiloft (70 genodigden voor de hele dag), presteerde iemand het ook om op de dag zelf met een smsje af te zeggen...
maandag 23 september 2013 om 14:54
quote:blijftgewoondametje schreef op 21 september 2013 @ 23:21:
Ik mis hier een element in de discussie. Namelijk dat het voor sommige mensen, voor mij bijvoorbeeld, juist heel lastig is van die lang van te voren aangekondigde feestjes. Sommige periodes hebben vriend en ik tijd zat en soms werken we ons zes dagen in de week een slag in de rondte. Dan is dat ene dagje vrije tijd echt voor de kinderen (en het huishouden ). Wij weten echt niet hoe ons leven er over een paar maanden uitziet. Werktechnisch dan.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.Ik denk dat niemand dat je echt kwalijk zal nemen, omdat jij waarschijnlijk bij de uitnodiging twee maanden vantevoren al aangeeft 'leuk, zo'n feest, maar ik kan niet beloven dat ik erbij ben. Vind je het goed dat ik het een week vantevoren laat weten?'.
Ik mis hier een element in de discussie. Namelijk dat het voor sommige mensen, voor mij bijvoorbeeld, juist heel lastig is van die lang van te voren aangekondigde feestjes. Sommige periodes hebben vriend en ik tijd zat en soms werken we ons zes dagen in de week een slag in de rondte. Dan is dat ene dagje vrije tijd echt voor de kinderen (en het huishouden ). Wij weten echt niet hoe ons leven er over een paar maanden uitziet. Werktechnisch dan.
Daarnaast ben ik echt gezegend met hele leuke vrienden ( met partners en kinderen) en hele leuke schoonvrienden ( met partners en kinderen) en familie etc etc. Maar dat leidt wel tot vier potientele feestjes in een weekend. Zouden jullie dat doen? Ik maak dus keuzes. En dat zit hem in wederkerigheid, kroonjaar, kinderfeestjes gaan voor, vorig jaar deze dit jaar die etc.
Je probeert het goed te doen maar het zal vast niet altijd lukken.Ik denk dat niemand dat je echt kwalijk zal nemen, omdat jij waarschijnlijk bij de uitnodiging twee maanden vantevoren al aangeeft 'leuk, zo'n feest, maar ik kan niet beloven dat ik erbij ben. Vind je het goed dat ik het een week vantevoren laat weten?'.
