Relaties
alle pijlers
Vertel ik mijn beste vriendin dat haar man vreemdgaat?
vrijdag 1 augustus 2008 om 20:12
Ze zijn al meer dan 13 jaar samen en beiden rond de 30. Echte jeugdliefdes dus. Een paar jaar geleden zijn ze getrouwd. Sinds enige tijd werkt hij als docent aan een hbo. De studentes werpen zich letterlijk aan zijn voeten. En hij kan geen 'nee' zeggen, zegt hij. En dus is hij tot op heden - voor zover ik zeker weet - met drie verschillende meiden meerdere malen vreemdgegaan. Hij kan er bovendien niet mee stoppen, heeft hij 'in vertrouwen' aan mijn man verteld. Uiteraard mocht mijn man mij dit niet vertellen, maar heeft dat toch gedaan nadat ik raadde dat haar man vreemdging.
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
Het begon enige tijd geleden met een gerucht in onze woonplaats dat hij vreemdging. Om wat voor reden dan ook voelde ik toen al meteen dat het gerucht klopte, maar hij was heel open en maakte er zelfs grapjes over. Ook mijn beste vriendin sprak er met me over en zei dat ze hem onvoorwaardelijk vertrouwde. Ik heb haar mijn gevoel niet geuit.
Enige tijd later vertelde hij me dat ze een feestje hadden gehad met de zaak en dat hij was gaan stappen met een hele groep studenten. Hij liep er over op te scheppen dat er twee studentes een triootje hadden voorgesteld. Toen heb ik hem aangekeken en duidelijk met ongeloof in mijn uitdrukking en stem gevraagd of hij het aanbod ook geweigerd heeft. Hij zei op dat moment volmondig 'ja', maar ik heb hem geen moment geloofd en mijn wantrouwen nam er door toe.
Later vertelde mijn man me - nadat ik achter de ontrouw van haar man was gekomen - dat 1 van de studentes blufte en het aanbod voor het triootje had ingetrokken, maar dat haar man met de andere studente wel degelijk in bed is beland.
Korte tijd geleden belde mijn vriendin dat ze wilde praten. Ze vertelde dat hij had opgebiegt te twijfelen aan hun relatie en sleur te ervaren. Hij vertelde haar ook dat hij tegenwoordig meer open staat voor andere vrouwen. Ze is hier enorm van geschrokken en had het nooit verwacht. Ze was in tranen, maar er nog altijd van overtuigd dat hij nooit vreemd zou gaan. Op dat moment werden mijn vermoedens opnieuw bevestigd, maar die heb ik weer niet geuit.
Een paar dagen later sprak ik haar en ze was weer meer opgewekt. Ze zouden werken aan hun relatie, hadden een weekendje weg geboekt en zouden investeren in meer 'quality time' samen.
Toen ik hier later over sprak met mijn man en hij heel stellig zei dat hij ervan overtuigd was dat ze binnen het jaar zouden scheiden, ging bij mij een wenkbrauw omhoog. Dan weet jij iets wat ik niet weet, was mijn reactie. Zijn zwijgen op dat moment bevestigde mijn vermoeden. En daardoor wist ik meteen dat hij vreemging, want dat gevoel had ik immers al heel sterk. Uiteindelijk heeft mijn man dit schoorvoetend bevestigd en kwam het hele verhaal eruit.
Mijn gevoel schreewt dat ik het mijn beste vriendin moet vertellen en ondertussen huil ik om hun relatie, omdat ik weet dat die hier aan kapot zal gaan. We zijn al zo lang met ze bevriend dat ik rouw om wat het teweeg zal brengen als ik het haar vertel. En ook denk ik vaak, moet ik het wel vertellen? Ze zijn ten slotte druk aan het werken aan hun relatie en als zij het niet weet en hij betert zijn leven, dan leven ze misschien nog lang en gelukkig? Aan de andere kant heeft hij mijn man verteld dat hij er niet meer mee kan stoppen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat hij onveilige sex heeft met die meiden, want hij roept al jaren dat hij allergisch is voor condooms. Daarmee brengt hij haar dus ook in gevaar, zeker aangezien het niet gaat om een incident.
Verder is hij niet discreet geweest en dat stoort me mateloos. Hij heeft het nota bene zelf aan mijn man verteld en hem gevraagd dit voor mij te verzwijgen. Ik ben daar best boos over, want daarmee rommelt hij zelfs aan de openheid in mijn huwelijk. Maar goed, ik weet het dus óók. En hij heeft het zijn beste vriend óók verteld en daarmee weet diens vrouw dus óók wat er gaande is. Volgens mij probeert hij op deze manier zijn geweten schoon te praten. Hij gebruikt ook teksten als: "...maar ik heb ze verteld dat ik getrouwd ben!" Alsof hij daarmee niet meer fout is en die meiden slecht zijn. Zij zeggen gewoon: "Alles kan kapot." En gelijk hebben ze. Het is niet hun verantwoordelijkheid. Maar óók veel andere mensen in onze woonplaats weten wat er speelt. De roddels gaan immers al rond. Later hoorde ik van mijn man dat het gerucht dat rondging over zijn vreemdgaan inderdaad klopte, maar dat het ging om een andere meid dan in de roddels en daarmee kon hij voor zichzelf verantwoorden dat hij het volmondig ontkende.
Dit alles breekt mijn hart, want ze staat door hem compleet voor gek. Zo veel mensen die het weten! Ik vind het zo vernederend voor haar. Mede daardoor wil ik dat ze het weet.
Op dit moment zegt mijn gevoel dat ik met hem moet gaan praten en hem moet overtuigen dat hij haar álles opbiegt. (zonder te dreigen dat ik het anders zelf doe, dat kan later altijd nog)
Maar ik vind het werkelijk heel heel erg moeilijk dat ik het lot van mijn beste vriendin in mijn hand houd en ze dankzij mij in het verdriet wordt gestort. Haar hele familie woont in het buitenland. Al hun vrienden zijn 'hun' vrienden. Met andere woorden: gezamenlijk. Zijn familie hier in Nederland is in feite haar familie geworden, verder heeft ze hier helemaal niemand. Ik houd echt ontzettend veel van haar en gun haar al het geluk ter wereld. Maar als ik uitga van mezelf en mijn gevoel laat spreken: als ik haar was zou ik het ondanks alles ook willen weten. En ik zou het verschrikkelijk vinden er achter te komen dat mijn beste vriendin het al lang wist en niets heeft gedaan...
Wat zou jij doen?
Lisa
anoniem_70717 wijzigde dit bericht op 02-08-2008 14:31
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
Reden: te veel details, waardoor anonimiteit in gevaar dreigde te komen.
% gewijzigd
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:05
Ik heb het aan den lijve ondervonden met vrienden van mij. Ik had met beiden een goede band en heb hem toen inderdaad voor de keuze gesteld: ik gaf hem een week om het te vertellen en anders zou ik het doen. Hij heeft het toen inderdaad verteld.
Maarrrrr, dit waren niet mijn beste vrienden. Zou dit mijn beste vriendin zijn geweest dan had ik anders gehandeld. En eerlijk gezegd had ik ook veel eerder gehandeld. Goed, dat kun je nog scharen onder "ik wist het niet zeker" maar dat excuus heb je nu niet meer.( Zelfs als ik het niet zeker wist zou ik mijn vermoedens met haar bespreken. Ze kent me, en ze weet dat ik altijd haar belangen voor ogen heb).
Ik vind het ook serieus belachelijk dat jij vindt dat jij het lot van je vriendins leven in handen hebt. Dat heeft zijzelf. Als jij tenminste het lef hebt om haar de waarheid te zeggen. En haar haar zelfbeschikkingsrecht terug te geven in plaats van daar zelf beslissingen in te nemen.
Ik hoop heel hard dat ik niet zo'n beste vriendin heb als jij. Als mijn beste vriendin dit namelijk voor mij verzwijgt, is ze exit. Want hoe doe je dat? Gesprekken met haar hebben over haar gevoelsleven, haar in de ogen kijken en glashard liegen?
Maarrrrr, dit waren niet mijn beste vrienden. Zou dit mijn beste vriendin zijn geweest dan had ik anders gehandeld. En eerlijk gezegd had ik ook veel eerder gehandeld. Goed, dat kun je nog scharen onder "ik wist het niet zeker" maar dat excuus heb je nu niet meer.( Zelfs als ik het niet zeker wist zou ik mijn vermoedens met haar bespreken. Ze kent me, en ze weet dat ik altijd haar belangen voor ogen heb).
Ik vind het ook serieus belachelijk dat jij vindt dat jij het lot van je vriendins leven in handen hebt. Dat heeft zijzelf. Als jij tenminste het lef hebt om haar de waarheid te zeggen. En haar haar zelfbeschikkingsrecht terug te geven in plaats van daar zelf beslissingen in te nemen.
Ik hoop heel hard dat ik niet zo'n beste vriendin heb als jij. Als mijn beste vriendin dit namelijk voor mij verzwijgt, is ze exit. Want hoe doe je dat? Gesprekken met haar hebben over haar gevoelsleven, haar in de ogen kijken en glashard liegen?
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:11
Ik heb het wel verteld, nadat ik er 100% van overtuigd was dat haar man vreemd ging. Ik heb me gerealiseerd dat zij mij mogelijk niet zou (willen) geloven, ook dat ik misschien wel als boosdoener gezien zou worden en dat dat voor mij 'exit' zou betekenen.
Zij wimpelde het in 1e instantie af: Nee joh, dat zou nooit..." etc.
Het was aan haar om iets of niets met die informatie te doen. Heb me er verder ook niet meer mee bemoeid, ben er niet meer over begonnen.
Ik kan mijzelf echter geen vriendin noemen en mijzelf nog in de spiegel aankijken in de wetenschap dat zoiets gaande is, meerdere mensen ervan weten. behalve het slachtoffer zelf.
Wat iemand anders al schreef, dat is toch een extra klap in je gezicht als jij er achterkomt dat je man vreemdgaat en dat je vriendin ervan wist. Ik zou me zo voor schut voelen staan, Ik zou me in mijn vriendschap ook verraden voelen (wel op een andere manier uiteraard), helemaal als zoveel mensen als in de openingstekst ervan weten.
Zij kwam er trouwens een maandje later achter dat hij inderdaad vreemdging. Zij zijn gescheiden, vriendschap is er nog steeds.
Ook als het anders had uitgepakt voor mij, voelde dit als enige juiste. Ik had het verdriet om een verloren vriendschap liever dan dat aan te zien.
ZIj had het recht om het te weten.
Zij wimpelde het in 1e instantie af: Nee joh, dat zou nooit..." etc.
Het was aan haar om iets of niets met die informatie te doen. Heb me er verder ook niet meer mee bemoeid, ben er niet meer over begonnen.
Ik kan mijzelf echter geen vriendin noemen en mijzelf nog in de spiegel aankijken in de wetenschap dat zoiets gaande is, meerdere mensen ervan weten. behalve het slachtoffer zelf.
Wat iemand anders al schreef, dat is toch een extra klap in je gezicht als jij er achterkomt dat je man vreemdgaat en dat je vriendin ervan wist. Ik zou me zo voor schut voelen staan, Ik zou me in mijn vriendschap ook verraden voelen (wel op een andere manier uiteraard), helemaal als zoveel mensen als in de openingstekst ervan weten.
Zij kwam er trouwens een maandje later achter dat hij inderdaad vreemdging. Zij zijn gescheiden, vriendschap is er nog steeds.
Ook als het anders had uitgepakt voor mij, voelde dit als enige juiste. Ik had het verdriet om een verloren vriendschap liever dan dat aan te zien.
ZIj had het recht om het te weten.
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:16
Ik zou het haar vertellen, direct, zulk soort dingen kan je beter gelijk weten, dan dat ze er na een bepaalde tijd achterkomt en zeker als hij onveilig heeft gevreeen, heeft ze recht om het te weten, ivm bepaalde ziektes.
Ik vind dat je haar voor de gek houdt door deze informatie achter te houden voor haar, zo wordt haar lijdensweg groter en later confronteert ze je daarmee en zegt ze tegen je: waarom heb je nooit wat verteld, terwijl je het al zo lang wist, ik ben altijd voor eerlijkheid, hoe hard de waarheid ook zal zijn, als er mensen tegen mij eerlijk waren geweest en ik had de waarheid in willen zien, dan was ik ook van heel wat ellende verschoond gebleven, maar ik kan me ook voorstellen hoe vreselijk moeilijk deze situatie voor jou is, want jij bevindt je in een enorme moeilijke positie, het lot van jouw vriendin ligt in jouw handen, zoals nlies al schreef en dat lijkt me een hele zware verantwoordelijkheid, maar als je vriendin er op een andere manier achterkomt en er dan ook nog es achterkomt dat jij het altijd hebt geweten, dat lijkt me nog moeilijker.
Sterkte met je beslissing, niet makkelijk voor je.
Ik vind dat je haar voor de gek houdt door deze informatie achter te houden voor haar, zo wordt haar lijdensweg groter en later confronteert ze je daarmee en zegt ze tegen je: waarom heb je nooit wat verteld, terwijl je het al zo lang wist, ik ben altijd voor eerlijkheid, hoe hard de waarheid ook zal zijn, als er mensen tegen mij eerlijk waren geweest en ik had de waarheid in willen zien, dan was ik ook van heel wat ellende verschoond gebleven, maar ik kan me ook voorstellen hoe vreselijk moeilijk deze situatie voor jou is, want jij bevindt je in een enorme moeilijke positie, het lot van jouw vriendin ligt in jouw handen, zoals nlies al schreef en dat lijkt me een hele zware verantwoordelijkheid, maar als je vriendin er op een andere manier achterkomt en er dan ook nog es achterkomt dat jij het altijd hebt geweten, dat lijkt me nog moeilijker.
Sterkte met je beslissing, niet makkelijk voor je.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:19
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:20
Het hangt ook van de vriendin in kwestie af.
Ik had een beste vriendin en die wilde het echt niet weten hoor dat haar man vreemdging, die stak liever haar kop in het zand. Ze had mij waarschijnlijk niet meer willen zien maar liever niet willen horen dat haar man naast de pot pieste.
Bij een van mijn andere vriendinnen zou ik het echt meteen vertellen. Nog zonder eerst met haar man te praten.
Ook in dit soort kwesties is niet iedereen hetzelfde.
Ik had een beste vriendin en die wilde het echt niet weten hoor dat haar man vreemdging, die stak liever haar kop in het zand. Ze had mij waarschijnlijk niet meer willen zien maar liever niet willen horen dat haar man naast de pot pieste.
Bij een van mijn andere vriendinnen zou ik het echt meteen vertellen. Nog zonder eerst met haar man te praten.
Ook in dit soort kwesties is niet iedereen hetzelfde.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:25
Waar ik best benieuwd naar ben: hoe komt het dan dat je als verteller de schuldige bent als de het weer goedkomt? Bij de vreemdganger kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar de vriendin? Misschien ben je even de boodschapper, daarna is het toch goed om te weten dat iemand aan je kant staat?
Het ultimatum daar was ik zelf niet opgekomen. Bij de eerste geruchten (als ik wist dat ze klopten) had ik al open kaart gespeeld. Omdat ik het zelf zo zou willen als het mij overkwam. Je kunt het beter aan als je het op tijd weet en actie kunt ondernemen. Dan voel je je minder voor schut gezet en je hebt zelf de regie in handen.
Het ultimatum daar was ik zelf niet opgekomen. Bij de eerste geruchten (als ik wist dat ze klopten) had ik al open kaart gespeeld. Omdat ik het zelf zo zou willen als het mij overkwam. Je kunt het beter aan als je het op tijd weet en actie kunt ondernemen. Dan voel je je minder voor schut gezet en je hebt zelf de regie in handen.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:27
Ik heb zelf ooit in zo'n soortgelijke situatie gezeten. Heb er toen, na veel getwijfel, voor gekozen om het wel te vertellen. Ik zou haar nooit meer recht in de ogen kunnen kijken als zij verdrietig naar mij toe zou komen met het nieuws dat haar man vreemdgaat. Wat doe je dan? Doe je dan alsof je van niks wist, of zeg je dan dat je het allang wist? Beiden waren voor mij geen opties. Dus heb het verteld.
Zij was heel verdrietig, maar nam het wel serieus. Heeft hem geconfronteerd en het bleek waar. Zij zijn uit elkaar, maar ik zie haar nog steeds.
Het is moeilijk, maar ik zou het wel vertellen. Helemaal nu zij gevaar loopt doordat hij onbeschermd vrijt. Wat een eikel trouwens.
Zij was heel verdrietig, maar nam het wel serieus. Heeft hem geconfronteerd en het bleek waar. Zij zijn uit elkaar, maar ik zie haar nog steeds.
Het is moeilijk, maar ik zou het wel vertellen. Helemaal nu zij gevaar loopt doordat hij onbeschermd vrijt. Wat een eikel trouwens.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:28
quote:Evidenza schreef op 01 augustus 2008 @ 21:17:
Je bent er ook nog eens van overtuigd dat hij onbeschermde seks met die vrouwen heeft. Dan heeft hij dat dus ook met jouw beste vriendin.
Je brengt haar gezondheid ook nog eens in gevaar.
Nou... dat doet hij.
Maar wel een goed punt en wat mij betreft nóg een reden om het te vertellen.
Leo, vind je dat wel te verdragen dan? Toen ik in 1e instantie niet geloofd werd, vond ik het erg moeilijk om van haar allerlei leuke verhalen over hem te horen of dat ze hem ophemelde o.i.d..
Vind ik serieus knap als je dat kunt. Dan moet je toch ergens een knop kunnen omzetten.
Ik kon dat niet, werd er echt beroerd van. Hoefde hem ook niet te zien.
Je bent er ook nog eens van overtuigd dat hij onbeschermde seks met die vrouwen heeft. Dan heeft hij dat dus ook met jouw beste vriendin.
Je brengt haar gezondheid ook nog eens in gevaar.
Nou... dat doet hij.
Maar wel een goed punt en wat mij betreft nóg een reden om het te vertellen.
Leo, vind je dat wel te verdragen dan? Toen ik in 1e instantie niet geloofd werd, vond ik het erg moeilijk om van haar allerlei leuke verhalen over hem te horen of dat ze hem ophemelde o.i.d..
Vind ik serieus knap als je dat kunt. Dan moet je toch ergens een knop kunnen omzetten.
Ik kon dat niet, werd er echt beroerd van. Hoefde hem ook niet te zien.
Known to cause insanity in laboratory mice
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:29
quote:Evidenza schreef op 01 augustus 2008 @ 21:19:
Houd toch eens op met die kul dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt. Daar ligt het nú ja, omdat Lisa te laf is om het te leggen waar het hoort. Dus nu beslist Lisa even dat haar vriendin niet hoeft te weten dat haar man met het halve dorp neukt.
Zo wat een oordeel. Dat beslist Lisa niet, dat beslist de partner van die vriendin nog altijd. Lisa is niet verantwoordelijk voor de relatie tussen haar vriendin en haar partner.
Ik zou het persoonlijk wel zeggen.
Maar dan alleen bij mijn beste vriendin.
Houd toch eens op met die kul dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt. Daar ligt het nú ja, omdat Lisa te laf is om het te leggen waar het hoort. Dus nu beslist Lisa even dat haar vriendin niet hoeft te weten dat haar man met het halve dorp neukt.
Zo wat een oordeel. Dat beslist Lisa niet, dat beslist de partner van die vriendin nog altijd. Lisa is niet verantwoordelijk voor de relatie tussen haar vriendin en haar partner.
Ik zou het persoonlijk wel zeggen.
Maar dan alleen bij mijn beste vriendin.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:31
quote:Tarantelle schreef op 01 augustus 2008 @ 21:25:
Waar ik best benieuwd naar ben: hoe komt het dan dat je als verteller de schuldige bent als de het weer goedkomt? Bij de vreemdganger kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar de vriendin? Misschien ben je even de boodschapper, daarna is het toch goed om te weten dat iemand aan je kant staat?
De brenger van het slechte nieuws is vaak een zondebok in dit soort gevallen. Mensen die bedrogen worden keren zich in veel gevallen instinctief tegen degene die ze uit hun veiligheid haalt. Het is een soort beschermende reactie en daarbij is de partner die 'verraden' werd door de beste vriendin not amused na zo'n gebeurtenis en dat heeft weer z'n weerslag op de vriendschap als ze toch besluiten bij elkaar te blijven. Dan is de vriendin de kwaaie kwiet.
Waar ik best benieuwd naar ben: hoe komt het dan dat je als verteller de schuldige bent als de het weer goedkomt? Bij de vreemdganger kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar de vriendin? Misschien ben je even de boodschapper, daarna is het toch goed om te weten dat iemand aan je kant staat?
De brenger van het slechte nieuws is vaak een zondebok in dit soort gevallen. Mensen die bedrogen worden keren zich in veel gevallen instinctief tegen degene die ze uit hun veiligheid haalt. Het is een soort beschermende reactie en daarbij is de partner die 'verraden' werd door de beste vriendin not amused na zo'n gebeurtenis en dat heeft weer z'n weerslag op de vriendschap als ze toch besluiten bij elkaar te blijven. Dan is de vriendin de kwaaie kwiet.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:31
Nee Lys, dat doet zíj. Zij vindt immers zelf dat zij het lot van haar vriendin in handen heeft? Dan heeft ze dit ook in handen en moet ze daar ook over nadenken. En wat te denken van een ander topic wat ik hier onlangs las? Dat manlief een ander bezwangerde tijdens een uitstapje?
Maar ik ben zo langzamerhand wel benieuwd wat TO er zelf van vindt na het lezen van deze reacties.
Maar ik ben zo langzamerhand wel benieuwd wat TO er zelf van vindt na het lezen van deze reacties.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:32
quote:shining schreef op 01 augustus 2008 @ 21:29:
[...]
Zo wat een oordeel. Dat beslist Lisa niet, dat beslist de partner van die vriendin nog altijd. Lisa is niet verantwoordelijk voor de relatie tussen haar vriendin en haar partner.
Ik zou het persoonlijk wel zeggen.
Maar dan alleen bij mijn beste vriendin.Dat is geen oordeel, dat zegt ze zélf. Zij zegt dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt ( wat natuurlijk grote kul is). Als je dat dus vindt, moet je die lijn ook doortrekken.
[...]
Zo wat een oordeel. Dat beslist Lisa niet, dat beslist de partner van die vriendin nog altijd. Lisa is niet verantwoordelijk voor de relatie tussen haar vriendin en haar partner.
Ik zou het persoonlijk wel zeggen.
Maar dan alleen bij mijn beste vriendin.Dat is geen oordeel, dat zegt ze zélf. Zij zegt dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt ( wat natuurlijk grote kul is). Als je dat dus vindt, moet je die lijn ook doortrekken.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:34
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:36
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:37
quote:Evidenza schreef op 01 augustus 2008 @ 21:32:
[...]
Dat is geen oordeel, dat zegt ze zélf. Zij zegt dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt ( wat natuurlijk grote kul is). Als je dat dus vindt, moet je die lijn ook doortrekken.
Nou ja, jij zegt dat ze het door moet trekken. Ik vind ook niet dat het lot van haar vriendin in Lisa's handen ligt.
Maar, ik vind eigenlijk dat je als vriendinnen dit soort dingen wel tegen elkaar zou moeten zeggen. Je hebt een vertrouwensband met elkaar. Ik zou mijn beste vriendin nooit meer vertrouwen als ik wist dat ze dit voor me achterhield.
[...]
Dat is geen oordeel, dat zegt ze zélf. Zij zegt dat het lot van haar vriendin in haar handen ligt ( wat natuurlijk grote kul is). Als je dat dus vindt, moet je die lijn ook doortrekken.
Nou ja, jij zegt dat ze het door moet trekken. Ik vind ook niet dat het lot van haar vriendin in Lisa's handen ligt.
Maar, ik vind eigenlijk dat je als vriendinnen dit soort dingen wel tegen elkaar zou moeten zeggen. Je hebt een vertrouwensband met elkaar. Ik zou mijn beste vriendin nooit meer vertrouwen als ik wist dat ze dit voor me achterhield.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:38
quote:shining schreef op 01 augustus 2008 @ 21:35:
[...]
Zo, daar dacht ik ook aan ja. Het zal niet de eerst ekeer zijn dat vriendin toch voor partner kiest.Nou, dat is toch prima? Dat betekent heus niet dat jij als vriendin het veld direct moet ruimen. Het betekent zelfs een hechtere band lijkt mij. Kijk, als mijn vriendin haar man kan vergeven, dan kan ik het zeker. Not my business. Maar ze zou gewoon weten dat ik altijd in haar hoek zou staan.
[...]
Zo, daar dacht ik ook aan ja. Het zal niet de eerst ekeer zijn dat vriendin toch voor partner kiest.Nou, dat is toch prima? Dat betekent heus niet dat jij als vriendin het veld direct moet ruimen. Het betekent zelfs een hechtere band lijkt mij. Kijk, als mijn vriendin haar man kan vergeven, dan kan ik het zeker. Not my business. Maar ze zou gewoon weten dat ik altijd in haar hoek zou staan.
vrijdag 1 augustus 2008 om 21:39
Wat een klote situatie!
Ik zelf zou het, als het om mijn beste vriendin gaat, direct vertellen. En ik zou hem flink de waarheid zeggen.( Ik kan mijn mond dan ook niet tegen hem houden) Dan maar met het risico dat ze mij niet geloofd, en zich misschien wel tegen mij gaat keren. Maar in zo een situatie zou ik naar mijzelf kijken. Wat ik zelf zou willen, en zou ik willen dat mijn beste vriendin mij dit zou zeggen? Ja absoluut! Zonder twijfel. Gaat het om oppervlakkige vrienden dan zou het voor mij weer anders zijn.
Veel sterkte!
Ik zelf zou het, als het om mijn beste vriendin gaat, direct vertellen. En ik zou hem flink de waarheid zeggen.( Ik kan mijn mond dan ook niet tegen hem houden) Dan maar met het risico dat ze mij niet geloofd, en zich misschien wel tegen mij gaat keren. Maar in zo een situatie zou ik naar mijzelf kijken. Wat ik zelf zou willen, en zou ik willen dat mijn beste vriendin mij dit zou zeggen? Ja absoluut! Zonder twijfel. Gaat het om oppervlakkige vrienden dan zou het voor mij weer anders zijn.
Veel sterkte!
