Relaties
alle pijlers
Vervolg op 'Wat doe ik verkeerd...?''
maandag 12 juni 2023 09:18
Goedemorgen,
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-06-2023 09:47
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
8.52% gewijzigd
donderdag 28 december 2023 19:37
Houd het simpel voor jezelf, want je hoeft geen details te delen. Je kunt terloops tijdens het doen van de vaat oid zeggen "hé tante Agaath, ik ben bang dat ex mij zwart gaat lopen maken, want hij is boos dat ik bij hem weg ben gegaan. Mocht hij bij jou komen hoef je niks te geloven van wat hij zegt, want er is niks anders aan de hand dan dat hij in zijn woede (weer) om zichzelf heen slaat".
zaterdag 30 december 2023 17:20
zaterdag 30 december 2023 17:22
Ik weet niet zo goed hoe ik daar klein mee kan starten. Daarbij heeft dit alles best wel wat gedaan in mijn vertrouwen naar iedereen, maar vooral mezelf. Hoe kan ik mezelf en mijn eigen oordeel vertrouwen aangezien ik dat al die jaren ook niet goed heb gedaan?hanke321 schreef: ↑28-12-2023 17:22Laat het dan jouw besluit zijn dat je het nog te spannend vindt ipv enkel gefocust te zijn op zijn dreiging. Achter jezelf staan, het proces van los komen van je toxische schaamte.
(en tegelijk wel de momenten gaan pakken dat je voelt dat je eigenheid qua openheid, eigen behoeftes en grenzen kunt tonen. Dat hoeft niet te gaan over waar je je nog te kwetsbaar in voelt)
En aan de andere kant ben ik bang dat als ik eenmaal begin, ik veel te veel ga vertellen en niet meer stop, haha.
zaterdag 30 december 2023 18:39
Je hebt hem jarenlang op jouw niveau benadert.
Maar hij komt niet in de buurt van jouw niveau. Jij moest hem helpen met zijn werk nota bene!
Dus dat nu blijkt dat hij niet helemaal strategisch of doordacht is, ja, dat komt voor jou nu aan het licht. Omdat je bent gestopt een team met hem te zijn. En hem dus mee te sleuren op jou niveau.
Wees niet boos op jezelf dat jij hem hebt overschat. Jij ziet hoe hij had kunnen zijn, maar komt nu ook tot inzicht dat hij dat helemaal niet in zich heeft. Hij bent hem aan het beginnen te zien voor wie hij werkelijk is. En niet voor de droomprins voor wie je hem hield, als hij nu alleen even alles anders ging doen aan zichzelf.
En begin eens met praten tegen je psycholoog. Dat je zegt, weet je wat hij allemaal weet wat ik heb gezegd? En dan doe je je ogen dicht en begint te praten. In de veilige omgeving van het beroepsgeheim. Alsof je de biecht afneemt. Kijk maar eens wat er dan gebeurt
Maar hij komt niet in de buurt van jouw niveau. Jij moest hem helpen met zijn werk nota bene!
Dus dat nu blijkt dat hij niet helemaal strategisch of doordacht is, ja, dat komt voor jou nu aan het licht. Omdat je bent gestopt een team met hem te zijn. En hem dus mee te sleuren op jou niveau.
Wees niet boos op jezelf dat jij hem hebt overschat. Jij ziet hoe hij had kunnen zijn, maar komt nu ook tot inzicht dat hij dat helemaal niet in zich heeft. Hij bent hem aan het beginnen te zien voor wie hij werkelijk is. En niet voor de droomprins voor wie je hem hield, als hij nu alleen even alles anders ging doen aan zichzelf.
En begin eens met praten tegen je psycholoog. Dat je zegt, weet je wat hij allemaal weet wat ik heb gezegd? En dan doe je je ogen dicht en begint te praten. In de veilige omgeving van het beroepsgeheim. Alsof je de biecht afneemt. Kijk maar eens wat er dan gebeurt
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 30 december 2023 18:44
https://www.youtube.com/watch?v=4DzEL1n5X-w
Had ik deze nou al gedeeld? Was voor mijn echt dikke eye opener
Had ik deze nou al gedeeld? Was voor mijn echt dikke eye opener
maandag 1 januari 2024 13:59
dinsdag 2 januari 2024 11:37
Jahallo, ik lees af en toe mee en wil je ten eerste al bedanken voor je topic. Omdat jouw verhaal en de reacties van anderen mij ook weer hebben geholpen om eea te plaatsen. Dat wilde ik je wel gezegd hebben.Jahallo222 schreef: ↑30-12-2023 17:22Ik weet niet zo goed hoe ik daar klein mee kan starten. Daarbij heeft dit alles best wel wat gedaan in mijn vertrouwen naar iedereen, maar vooral mezelf. Hoe kan ik mezelf en mijn eigen oordeel vertrouwen aangezien ik dat al die jaren ook niet goed heb gedaan?
En aan de andere kant ben ik bang dat als ik eenmaal begin, ik veel te veel ga vertellen en niet meer stop, haha.
Wat ik me verder afvraag: jouw bekentenissen aan je ex weleer, zijn dat niet gewoon ontzettende eerlijke verhalen over mensen die jou destijds niet goed hebben behandeld of je niet gesteund hebben? Is dat eigenlijk niet gewoon een heel eerlijk verhaal waar jij geen schaamte over hoeft te hebben?
Ik begrijp dat je je zorgen maakt als die eerlijkheid bij die mensen terecht komt, zeker als je nu wel een redelijk contact hebt en je hebt toch al niet echt een heel gezond en royaal netwerk. Maar volgens mij zijn het hele eerlijke verhalen, waar jij je absoluut niet schuldig over hoeft te voelen. De mensen die je slecht behandeld hebben, zouden dit moeten doen ipv jij.
Het feit dat die mensen dan mogelijk lelijk reageren als de waarheid in hun gezicht terugkomt, reageren dan hetzelfde als je ex: niet in staat tot reflectie, niet in staat tot lerend vermogen en niet in staat om te dealen met het feit dat ze er eens een keer niet zo fraai vanaf komen. Dat is heel onvolwassen gedrag en zeker als ze dan (opnieuw) naar jou uithalen, heel toxisch. Maar probeer in je achterhoofd te houden dat je ten eerste niet verantwoordelijk bent voor dingen die feitelijk bij een ander vandaan komen. Dat je niet verantwoordelijk bent voor hoe zij omgaan met kritiek en dat je om die reden ook niet verantwoordelijk bent voor hun eigen deel van de relatie met jou.
Het is vooral erg verdrietig dat jouw netwerk is opgebouwd uit veel beschadigde mensen. En als jij een gezond leven wenst voor jezelf en je kind, dan zullen die beschadigde mensen daar vroeg of laat wel eens niet goed op kunnen reageren. Dat is nl. veel te confronterend voor ze. Maar laat je niet weerhouden hierdoor.
Daarom begrijp ik ook goed dat je je best wel met momenten leeg, verdrietig en eenzaam voelt. Omdat de waarheid van jouw leven nu pijnlijk duidelijk wordt en je merkt met hoe weinig broodkruimels je het hebt moeten zien te redden heel je leven. Als je dat ineens begint te beseffen, voel je de leegheid ervan. Ik hoop dat je jezelf toestaat om hier verdriet over te hebben en dit gevoel, hoe naar ook, echt te mogen voelen. Want als je jezelf dat toestaat, sta je jezelf ook toe om diep in je hart te gaan voelen hoeveel meer je waard bent. En dat zal uiteindelijk je drijvende kracht zijn om een nieuw en beter leven voor jezelf en je kindje op te bouwen. Met mooiere vriendschappen, eerlijkere en lievere mensen om je heen en vooral respect voor jezelf als basis. Dat is wat ik je erg gun voor de komende jaren, waarbij 2024 al een mooie weg ernaartoe kan zijn.
dinsdag 2 januari 2024 18:04
Wat een prachtige post Nomen Nescio.
Dat je jezelf de vraag stelt Jahallo, van hoe 'kan ik mezelf vertrouwen' is een hele goede. Maar laat het geen verwijt worden, waarin je jezelf naar beneden haalt! (kijkt liefdevol maar streng over een denkbeeldig leesbrilletje)
Wanrt bent vaardiger aan het worden in het waarnemen, waar ik in het vorige topic zo op hamerde.
Je woont niet meer samen met je hopelijk soon to be ex man.
En ja dat is raar, alleen, ongemakkelijk.
Je zit in de rouw tav die veilige plek van familielid die je zo plotseling ontvallen is. En je hebt qua eigenwaarde en free head space nog een wereld te winnen.
Vandaar die tips over gespecialiseerde traumabehandeling en loskomen van toxische schaamte en hersenspoeling.
Want daar heeft NN het eigenlijk ook over. Welke oorzaken (karig opgroeien qua steun en basisveiligheid) er aan ten grondslag liggen dat je dit nodig had om je aan te passen aan je omgeving.
Zou zo fijn zijn als je de mismoedigheid die je waarneemt bij jezelf zou kunnen splitsen als een ei. Met aan de ene kant de rouw en verdriet om wat er vooral allemaal niet was en aan de andere kant de onstuitbare drang om lief te hebben en eerlijk te zijn. En dat liefhebben kan ook anders er uit zien. Je kind liefhebben, jezelf, het leven de waardes die je daarin centraal wilt stellen, de natuur, vriendschap, plezier in hobbies.
Het ene scheiden van het andere en de allebei voor vol aanzien om doorheen te werken - het kan je veel gaan opleveren. Ik heb hoop voor je, voor 2024. Ik hoop op creatieve manieren waarin jij jezelf gaat waarnemen als authentiek, oprecht, eigen, mooi, liefdevol. Met een waardigheid om te kiezen voor waar jij wel en niet voor staat. Met grenzen. Met een nee.
Dat je jezelf de vraag stelt Jahallo, van hoe 'kan ik mezelf vertrouwen' is een hele goede. Maar laat het geen verwijt worden, waarin je jezelf naar beneden haalt! (kijkt liefdevol maar streng over een denkbeeldig leesbrilletje)
Wanrt bent vaardiger aan het worden in het waarnemen, waar ik in het vorige topic zo op hamerde.
Je woont niet meer samen met je hopelijk soon to be ex man.
En ja dat is raar, alleen, ongemakkelijk.
Je zit in de rouw tav die veilige plek van familielid die je zo plotseling ontvallen is. En je hebt qua eigenwaarde en free head space nog een wereld te winnen.
Vandaar die tips over gespecialiseerde traumabehandeling en loskomen van toxische schaamte en hersenspoeling.
Want daar heeft NN het eigenlijk ook over. Welke oorzaken (karig opgroeien qua steun en basisveiligheid) er aan ten grondslag liggen dat je dit nodig had om je aan te passen aan je omgeving.
Zou zo fijn zijn als je de mismoedigheid die je waarneemt bij jezelf zou kunnen splitsen als een ei. Met aan de ene kant de rouw en verdriet om wat er vooral allemaal niet was en aan de andere kant de onstuitbare drang om lief te hebben en eerlijk te zijn. En dat liefhebben kan ook anders er uit zien. Je kind liefhebben, jezelf, het leven de waardes die je daarin centraal wilt stellen, de natuur, vriendschap, plezier in hobbies.
Het ene scheiden van het andere en de allebei voor vol aanzien om doorheen te werken - het kan je veel gaan opleveren. Ik heb hoop voor je, voor 2024. Ik hoop op creatieve manieren waarin jij jezelf gaat waarnemen als authentiek, oprecht, eigen, mooi, liefdevol. Met een waardigheid om te kiezen voor waar jij wel en niet voor staat. Met grenzen. Met een nee.
woensdag 3 januari 2024 21:00
Zo zou ik het doen.Merkimer schreef: ↑28-12-2023 09:14En anders kan je altijd nog glashard ontkennen wat ie roept he
"Zo heb ik dingen nooit benoemd. Pietje is boos over de scheiding en probeert mij hier overduidelijk in een kwaad daglicht te stellen maar daar doe ik niet aan mee. Het is ook totaal niet meer relevant. Als je mij hier nu om gaat veroordelen zou dat jammer zijn maar daar heb ik geen invloed op. Wat mij betreft hoef je ook helemaal geen kant te kiezen. " En weer door.
Val niet in de valkuil om vervolgens dingen over hem ertegenin te gooien. De meeste mensen zitten echt niet te wachten op Ja maar hij deed dit en ja maar zij deed dat.
Door daar zelf weg te blijven sta je 10-0 voor. Je kan hem wel voor zijn door inderdaad bespreekbaar te maken dat ex om zich heen aan het slaan is en dingen beweert en als dit gebeurt en er ontstaan vragen over dat ze eerst maar even bij jou moeten zijn. Zou alleen daarin ook wegblijven van de inhoud. Meer zo van "nog even dit. Pietje schijnt nu zo gefrustreerd te zijn dat ie vanalles over mij romdstrooit. Ik hoop dat wanneer dit jou bereikt en aan het twijfelen brengt dat je dit eerst met me bespreekt in plaats van dat je conclusies eraan verbind. Hij is boos en gefrustreerd nu en ik wens daar niet aan mee te doen want daar is niemand bij gebaat."
En het zou waarschijnlijk niet ver bezijden de waarheid zijn want wat hij zou vertellen om je te schaden is 10 kansen op 10 flink aangedikt.
Ik zou echt niet nog eens een extra strijdtoneel creëren door hem ´voor te zijn´ en je issues op tafel te gooien.
Daar heb je toch de energie niet voor?
Het is nu niet het moment om dat te tackelen.
donderdag 4 januari 2024 13:37
@NomenNescio, het zijn denk ik wel eerlijke verhalen, maar ook dingen die lang geleden zijn gebeurd en waar ik juist twijfels bij had over hoe dat is gebeurd en wat de betekenis er van zou zijn (als die er al was). Andere dingen zijn wel zo gebeurd, zoals ik het me herinner in ieder geval, maar waar hij vrij heftig op reageerde. Op zich niet gek natuurlijk. Anderen die ik hier wel eens iets over verteld heb, reageerden hier ook heftig op. Maar hij vond dan ook dat ik heftigere maatregelen moest treffen, duidelijker moest zijn naar deze personen toe. Werd boos als ik dat dan niet deed, of langer erover deed om te reageren. Dat het ook een soort disrespect naar hem toe was dat ik dit zo liet gebeuren. Dat ik laf was, omdat ik geen keuzes maakte.
Uiteindelijk was voor mijn gevoel de enige optie nog dat ik het contact verbrak. Wat op zich niet raar was gezien de situatie, maar waar ik heel veel moeite mee heb gehad. Achteraf gezien denk ik dat er meerdere mogelijkheden waren waarin ik duidelijk grenzen had kunnen stellen. Maar voor mijn gevoel was er geen andere optie omdat ex anders boos zou zijn. En daartussen is heel veel gebeurd en heeft hij mij ook wel mogelijkheden tot contact gelaten. Maar hij kon hierin ook heel hard en boos zijn, waardoor ik bang was hem weer kwijt te raken.
Nu achteraf vraag ik me dus wel echt af tot in hoeverre alles echt mijn keuze is geweest, qua proces met name. Voorbeeld was met geboorte kind. Ex stelde zelf voor dat bovenstaand persoon langs zou komen. Dat vond ik fijn, maar voelde me wel opgelaten. Want waarom stelde hij dat voor. Toen deze persoon weer wegging na bezoek, deed ex vrij afstandelijk tegen mij. Want waarom nam ik niet meer afstand en kende hij mij wel echt aangezien deze persoon zo anders was.
Bij alle ingewikkelde dingen die er in mijn leven zijn gebeurd, met name in de periode dat wij samen waren, vraag ik me steeds meer af hoe ik tot bepaalde keuzes ben gekomen. Welke invloed hij daarop heeft gehad en of ik het eigenlijk niet anders had willen doen.
En bij best een aantal dingen heb ik destijds denk ik best wel een vervelend gevoel gehad en was dat misschien wel een signaal van dat het niet goed was. Maar blijkbaar toch altijd genegeerd en gedacht dat ik maar moest doen wat hij ervan vond. En wat hij daarmee van mij vond, want volgens hem had ik zelfs als kind een keuze. Was ik laf en slap.
Uiteindelijk was voor mijn gevoel de enige optie nog dat ik het contact verbrak. Wat op zich niet raar was gezien de situatie, maar waar ik heel veel moeite mee heb gehad. Achteraf gezien denk ik dat er meerdere mogelijkheden waren waarin ik duidelijk grenzen had kunnen stellen. Maar voor mijn gevoel was er geen andere optie omdat ex anders boos zou zijn. En daartussen is heel veel gebeurd en heeft hij mij ook wel mogelijkheden tot contact gelaten. Maar hij kon hierin ook heel hard en boos zijn, waardoor ik bang was hem weer kwijt te raken.
Nu achteraf vraag ik me dus wel echt af tot in hoeverre alles echt mijn keuze is geweest, qua proces met name. Voorbeeld was met geboorte kind. Ex stelde zelf voor dat bovenstaand persoon langs zou komen. Dat vond ik fijn, maar voelde me wel opgelaten. Want waarom stelde hij dat voor. Toen deze persoon weer wegging na bezoek, deed ex vrij afstandelijk tegen mij. Want waarom nam ik niet meer afstand en kende hij mij wel echt aangezien deze persoon zo anders was.
Bij alle ingewikkelde dingen die er in mijn leven zijn gebeurd, met name in de periode dat wij samen waren, vraag ik me steeds meer af hoe ik tot bepaalde keuzes ben gekomen. Welke invloed hij daarop heeft gehad en of ik het eigenlijk niet anders had willen doen.
En bij best een aantal dingen heb ik destijds denk ik best wel een vervelend gevoel gehad en was dat misschien wel een signaal van dat het niet goed was. Maar blijkbaar toch altijd genegeerd en gedacht dat ik maar moest doen wat hij ervan vond. En wat hij daarmee van mij vond, want volgens hem had ik zelfs als kind een keuze. Was ik laf en slap.
donderdag 4 januari 2024 14:01
Echt hoor, hoe meer je vertelt hier, hoe enger die ex wordt. Hij klinkt als zo’n eikel die bv tegen een verkrachtingsslachtoffer zegt ‘waarom heb je niet harder gegild, en hem weggeduwd, je had toch een keuze?’. Daarmee volstrekt voorbij gaand aan het feit dat ‘bevriezen’ in zo’n situatie een volkomen normale menselijke reactie is, en dus géén teken van zwakte. Dat iemand het misschien wel geprobeerd heeft, maar het niet lukte. Of wat dan ook. En daarmee een slachtoffer feitelijk de schuldige probeert te maken.
En bij kinderen is dat nog eens dubbel zo erg. Kinderen die verkeerd behandeld worden weten dat vaak niet eens, omdat ze afhankelijk zijn van betreffende persoon, of omdat ze gewoon niet beter weten. Plus dat ook voor hen alle bijkomende effecten van bevriezen etc ook gewoon gelden. Wat ongelofelijk eikel gedrag om dan te zeggen ‘je had toch een keuze!’. Je had dus (als kind) nota bene op moeten treden tegen een volwassene die je niet goed behandelde. Maar vervolgens mocht je als volwassene niet zelf bepalen hoe je je gedroeg, want dan zou hij je wel even vertellen hoe het moest. Toen vond hij het ineens niet zo leuk als je je eigen keuzes maakte of dat zelfs maar probeerde. Echt, wat een ontzettende lul de behanger. En nog maar weer knapper dat je je daar aan hebt weten te ontworstelen! Echt hoor, ik maak een diepe buiging voor je. Weg gaan uit zo’n relatie is altijd moeilijk, nog moeilijker als iemand je zo onzeker over je eigen mening gemaakt heeft, en nog moeilijker als je vanuit je jeugd al niet met een sterke eigenwaarde opgegroeid bent. En jij hebt het gewoon geflikt, en nog best wel snel ook. Echt, dat is zo zo zo ontzettend knap!
Probeer dat (in elke geval op bewust niveau als gevoelsmatig nog niet lukt) tot je door te laten dringen. En grijp elke hulp aan om je daarnaast ook gewoon weer goed over jezelf te voelen. Dat verdien jij, en dat verdient jouw dochter. Echt waar!
En bij kinderen is dat nog eens dubbel zo erg. Kinderen die verkeerd behandeld worden weten dat vaak niet eens, omdat ze afhankelijk zijn van betreffende persoon, of omdat ze gewoon niet beter weten. Plus dat ook voor hen alle bijkomende effecten van bevriezen etc ook gewoon gelden. Wat ongelofelijk eikel gedrag om dan te zeggen ‘je had toch een keuze!’. Je had dus (als kind) nota bene op moeten treden tegen een volwassene die je niet goed behandelde. Maar vervolgens mocht je als volwassene niet zelf bepalen hoe je je gedroeg, want dan zou hij je wel even vertellen hoe het moest. Toen vond hij het ineens niet zo leuk als je je eigen keuzes maakte of dat zelfs maar probeerde. Echt, wat een ontzettende lul de behanger. En nog maar weer knapper dat je je daar aan hebt weten te ontworstelen! Echt hoor, ik maak een diepe buiging voor je. Weg gaan uit zo’n relatie is altijd moeilijk, nog moeilijker als iemand je zo onzeker over je eigen mening gemaakt heeft, en nog moeilijker als je vanuit je jeugd al niet met een sterke eigenwaarde opgegroeid bent. En jij hebt het gewoon geflikt, en nog best wel snel ook. Echt, dat is zo zo zo ontzettend knap!
Probeer dat (in elke geval op bewust niveau als gevoelsmatig nog niet lukt) tot je door te laten dringen. En grijp elke hulp aan om je daarnaast ook gewoon weer goed over jezelf te voelen. Dat verdien jij, en dat verdient jouw dochter. Echt waar!
donderdag 4 januari 2024 14:07
@Hanke, ik hoop het ook. Tegelijkertijd geeft het ook spanning, want het voelt alsof ik iets te bereiken heb dit jaar. In mijn omgeving ook mensen die dan zeggen dat ze benieuwd zijn waar ik sta eind dit jaar, en dat het allemaal beter gaat worden. Terwijl ik alleen maar denk: hoe dan?
Ja, het gaat beter. En ja, ik ben blij met de keuze die ik gemaakt heb. Maar tegelijkertijd vinden ze op mijn werk wel dat ik eigenlijk ongelukkig was met het werk wat ik deed, dat ik wat anders zou moeten gaan doen. Waar ik op zich zelf ook zoekende in ben, of ik dit wel echt leuk vond en er goed in ben. Tegelijkertijd kan ik financieel die keuze niet maken, want vrijwel alles is lager qua salaris gezien inschaling. Ga ik ergens anders solliciteren, dan val ik misschien wel door de mand en zit ik vast.
Ik heb (niet slim, weet ik) een aantal keer afgesproken met verschillende mannen, waarna ik me ook weer super rot voelde, want ik hoorde daarna niks meer. Terwijl ik voor mezelf heel duidelijk had, en heb, dat ik voorlopig geen relatie meer wil en dat was ook duidelijk aan de voorkant bij deze mensen. Toch voelde ik me daarna weer alsof ik niet zoveel ben. Want ze nemen niet de moeite om nog wat te laten horen. Alsof ik totaal niks beteken. En dan dus ook weer: wat deed ik verkeerd, wat had ik anders kunnen doen?
Kortom: een beetje een bende wat dat betreft, haha. Tegelijkertijd voel ik me wel wat sterker. Ik heb (nou ja, mijn advocaat) een reactie gestuurd op een brief vanuit zijn kant. Met een aantal dingen waarin ik echt niet mee wil/kan gaan. Deze brief krijgt hij pas volgende week i.v.m. vakanties, dus ik ben benieuwd hoe hij daar op gaat reageren.
Ja, het gaat beter. En ja, ik ben blij met de keuze die ik gemaakt heb. Maar tegelijkertijd vinden ze op mijn werk wel dat ik eigenlijk ongelukkig was met het werk wat ik deed, dat ik wat anders zou moeten gaan doen. Waar ik op zich zelf ook zoekende in ben, of ik dit wel echt leuk vond en er goed in ben. Tegelijkertijd kan ik financieel die keuze niet maken, want vrijwel alles is lager qua salaris gezien inschaling. Ga ik ergens anders solliciteren, dan val ik misschien wel door de mand en zit ik vast.
Ik heb (niet slim, weet ik) een aantal keer afgesproken met verschillende mannen, waarna ik me ook weer super rot voelde, want ik hoorde daarna niks meer. Terwijl ik voor mezelf heel duidelijk had, en heb, dat ik voorlopig geen relatie meer wil en dat was ook duidelijk aan de voorkant bij deze mensen. Toch voelde ik me daarna weer alsof ik niet zoveel ben. Want ze nemen niet de moeite om nog wat te laten horen. Alsof ik totaal niks beteken. En dan dus ook weer: wat deed ik verkeerd, wat had ik anders kunnen doen?
Kortom: een beetje een bende wat dat betreft, haha. Tegelijkertijd voel ik me wel wat sterker. Ik heb (nou ja, mijn advocaat) een reactie gestuurd op een brief vanuit zijn kant. Met een aantal dingen waarin ik echt niet mee wil/kan gaan. Deze brief krijgt hij pas volgende week i.v.m. vakanties, dus ik ben benieuwd hoe hij daar op gaat reageren.
donderdag 4 januari 2024 14:21
Je hebt zoveel zelfinzicht gekregen. Je doorziet dat veel van jouw keuzes eigenlijk helemaal niet jouw keuzes waren. Dat je dat vooral deed om je ex tevreden te houden. Terwijl hij dat toch nooit zou zijn. Andere keuzes maak je vooral om anderen tevreden te houden, ook al voel je jezelf daar rot over en weet je eigenlijk el dat die keuze niet klopt.
Je werk zou ik voor nu laten wat het is, je hebt voor nu een stabiel inkomen nodig en genoeg andere zaken aan je hoofd die eerst op orde moeten komen.
Je zegt het zelf, nu met mannen afspreken is niet slim. Echt, ga eerst in goede traumatherapie voordat je überhaupt weer aan mannen denkt.
Heb je jezelf gewapend tegen de reactie van je ex?
Je werk zou ik voor nu laten wat het is, je hebt voor nu een stabiel inkomen nodig en genoeg andere zaken aan je hoofd die eerst op orde moeten komen.
Je zegt het zelf, nu met mannen afspreken is niet slim. Echt, ga eerst in goede traumatherapie voordat je überhaupt weer aan mannen denkt.
Heb je jezelf gewapend tegen de reactie van je ex?
donderdag 4 januari 2024 14:34
Ik heb wel wat (seksueel) grensoverschrijdende dingen meegemaakt in het verleden. En toen ik daar wat over deelde, reageerde hij onder andere ook met waarom ik dat nu pas vertelde. Dat ik niet open was, dat het ook mijn schuld was door mijn slachtofferschap, dat ik het zelf aantrok. Dat ik meer moest vechten, niet zo slachtofferachtig moest doen en dat ik zulke mensen daarmee aantrok.nausicaa schreef: ↑04-01-2024 14:01Echt hoor, hoe meer je vertelt hier, hoe enger die ex wordt. Hij klinkt als zo’n eikel die bv tegen een verkrachtingsslachtoffer zegt ‘waarom heb je niet harder gegild, en hem weggeduwd, je had toch een keuze?’. Daarmee volstrekt voorbij gaand aan het feit dat ‘bevriezen’ in zo’n situatie een volkomen normale menselijke reactie is, en dus géén teken van zwakte. Dat iemand het misschien wel geprobeerd heeft, maar het niet lukte. Of wat dan ook. En daarmee een slachtoffer feitelijk de schuldige probeert te maken.
Ik weet ook nog toen ik bovenstaande dus verteld had, dat ik zelf dus seks voorstelde in de avond. Terwijl ik dat eigenlijk niet wilde, maar waarom ik het wel voorstelde weet ik eigenlijk ook niet zo goed. Moest ik ook huilen, maar weet niet of hij dat toen gezien heeft. Daarna was ie weer wat boos en verdrietig, omdat hij vond dat ie me geforceerd had.
Los daarvan was seks soms ook wel wat lastig. Want als ik aangaf geen zin te hebben, dan kon hij ook wel boos worden (seksloos wijf, dat ik een huisgenoot was i.p.v. zijn vrouw, mij uitschelden). En als ik het dan toch deed, was hij daarna wel eens verdrietig ofzo. Hij wist dan ook wel dat ik eigenlijk niet wilde of dat het onvrijwillig was, maar ja, behoeftes hè.
En omdat ik soms niet reageerde op zijn toenaderingen, moest ik er wat mee doen (seksuoloog o.i.d.). Dat ik het alleen maar voor hem deed, met klamme handen (dat had ie dus door). Maar hoe moest hij dat allemaal weten? Of ik er wel aan dacht hoe dat voor hem was? Seks hebben op die manier en niet weten of ik eerlijk was.
Dus ook niets nieuws wat dat betreft.
donderdag 4 januari 2024 14:36
Klopt wat je zegt hoor. Maar wat betreft werk, mijn eigen werk vraagt wel aardig veel van me. Dus dat is sowieso veel belasting, zeg maar. En dat afspreken was niet bedoeld om daarin iets langdurigs ofzo op te bouwen. Dat wil ik helemaal niet.Dahlia74 schreef: ↑04-01-2024 14:21Je hebt zoveel zelfinzicht gekregen. Je doorziet dat veel van jouw keuzes eigenlijk helemaal niet jouw keuzes waren. Dat je dat vooral deed om je ex tevreden te houden. Terwijl hij dat toch nooit zou zijn. Andere keuzes maak je vooral om anderen tevreden te houden, ook al voel je jezelf daar rot over en weet je eigenlijk el dat die keuze niet klopt.
Je werk zou ik voor nu laten wat het is, je hebt voor nu een stabiel inkomen nodig en genoeg andere zaken aan je hoofd die eerst op orde moeten komen.
Je zegt het zelf, nu met mannen afspreken is niet slim. Echt, ga eerst in goede traumatherapie voordat je überhaupt weer aan mannen denkt.
Heb je jezelf gewapend tegen de reactie van je ex?
Ik heb mezelf daartegen niet gewapend nee, ik zou niet weten hoe. Want ik weet ook niet hoe en of hij gaat reageren.
donderdag 4 januari 2024 15:07
Het was voor die mannen toch ook duidelijk dat jij niks wilde opbouwen? Waarom zouden ze dan wat laten horen? Heb jij wat laten horen?Jahallo222 schreef: ↑04-01-2024 14:07@Hanke, ik hoop het ook. Tegelijkertijd geeft het ook spanning, want het voelt alsof ik iets te bereiken heb dit jaar. In mijn omgeving ook mensen die dan zeggen dat ze benieuwd zijn waar ik sta eind dit jaar, en dat het allemaal beter gaat worden. Terwijl ik alleen maar denk: hoe dan?
Ik heb (niet slim, weet ik) een aantal keer afgesproken met verschillende mannen, waarna ik me ook weer super rot voelde, want ik hoorde daarna niks meer. Terwijl ik voor mezelf heel duidelijk had, en heb, dat ik voorlopig geen relatie meer wil en dat was ook duidelijk aan de voorkant bij deze mensen. Toch voelde ik me daarna weer alsof ik niet zoveel ben. Want ze nemen niet de moeite om nog wat te laten horen. Alsof ik totaal niks beteken. En dan dus ook weer: wat deed ik verkeerd, wat had ik anders kunnen doen?
donderdag 4 januari 2024 15:30
Jahallo222..
Sorry.. dit klinkt misschien wat hard.. maar denk jij nou werkelijk dat het een goed idee is om nu met mannen af te spreken?
Waarom ga je niet harder met jezelf aan de gang mbt (groeps)therapie? Dat heb je nodig... Je bent op deze manier alleen maar aan het vermijden... in dezelfde cirkeltjes aan het draaien.. en jezelf weer zielig vinden in je 'zie je wel' echo... heel destructief gedrag.. stop daar mee.. ga in strenge, goede therapie.. en leer eens eens even om goed voor jezelf te zorgen voordat je een ander in je leven toelaat. Jouw brein heeft eerst andere, gezondere bedrading nodig.
Sorry.. dit klinkt misschien wat hard.. maar denk jij nou werkelijk dat het een goed idee is om nu met mannen af te spreken?
Waarom ga je niet harder met jezelf aan de gang mbt (groeps)therapie? Dat heb je nodig... Je bent op deze manier alleen maar aan het vermijden... in dezelfde cirkeltjes aan het draaien.. en jezelf weer zielig vinden in je 'zie je wel' echo... heel destructief gedrag.. stop daar mee.. ga in strenge, goede therapie.. en leer eens eens even om goed voor jezelf te zorgen voordat je een ander in je leven toelaat. Jouw brein heeft eerst andere, gezondere bedrading nodig.
donderdag 4 januari 2024 15:54
Omdat je je altijd hebt laten leiden door anderen, altijd hebt geleerd dat anderen het voortouw (moeten) nemen, dat is waarom je zo toegeeflijk bent (geweest).
Ik heb ook veel herbelevingen gehad. Dat schoot mij een situatie te binnen en dan plakte ik het inzicht van dat moment op het handelen van mij van toen. En schudde ik vol ongeloof mijn hoofd over zoveel tegenstrijdigheid.
Zorg dat je alle leidende stemmen uit je hoofd bant. Je bent ruim volwassen. Je bent moeder. Je kunt best zelf je leven regelen, wie daar toegang tot hebben en welke beslissingen je neemt.
En ironisch genoeg heb je iemand nodig om te leren je eigen koers te gaan varen. Zoek een professional die je daarin ondersteunt. Iemand met flink verstand van huiselijk geweld.
Ik heb ook veel herbelevingen gehad. Dat schoot mij een situatie te binnen en dan plakte ik het inzicht van dat moment op het handelen van mij van toen. En schudde ik vol ongeloof mijn hoofd over zoveel tegenstrijdigheid.
Zorg dat je alle leidende stemmen uit je hoofd bant. Je bent ruim volwassen. Je bent moeder. Je kunt best zelf je leven regelen, wie daar toegang tot hebben en welke beslissingen je neemt.
En ironisch genoeg heb je iemand nodig om te leren je eigen koers te gaan varen. Zoek een professional die je daarin ondersteunt. Iemand met flink verstand van huiselijk geweld.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 4 januari 2024 16:46
Dat ik hoop voor je heb, betekent niet dat jij resultaten moet gaan leveren. Die druk herken ik zo. Heel naar is dat, toch weer dat appèl voelen om volgens de mores van een ander te leven. Toen ik mijn laatste post schreef, had ik 'maar laat het geen moeten zijn' erin staan. Maar omdat ik het zo bevoogdend vond klinken had ik het gewist.
Je klinkt een beetje zoals ik over mezelf sprak, als een belofte die zichzelf niet waarmaakt, als capaciteiten die er maar niet uitkomen. Als één grote levende teleurstelling.
En weet je? Dat is dik vet verinnerlijkt interpersoonlijk trauma.
En daar valt dus wat aan te doen. In due time, in een tempo wat bij jou gaat passen.
Ook wat je deelt over het terugkijken, wat waar en waarom, je bent nu niet in staat daar met zelfcompassie naar te kijken.
En ik vraag me af met welk motief je terugkijkt en jezelf en je gedrag beoordeelt. Ben je je ergens toch aan het aanpassen aan de denktrant van naasten met een empathisch mankement ?
Maak je je eigen rol, jouw verantwoordelijkheid in een naar soort van zelfverwijt groter om de liefdeloosheid en het geweld maar niet tot je door te laten dringen?
Is dit een vorm van controle willen hebben qua overzicht waarin jij hoe dan ook het onderspit delft? En je de conclusie van dat daten (waar goddank nu even niks uitkomt) ook maar meteen aan vastplakt?
Het is geen verwijt, de vragen van me. Het is vooral veel herkenning. Zolang ik niet inzag dat het interpersoonlijk trauma en narcistisch misbruik was waar ik onder leed, kon ik mezelf niet de bescherming en erkenning gaan bieden die ik nodig had.
Ik vind dat nog steeds heel lastig maar bied het mezelf wel meer en meer. En kan steeds vaker zien wanneer ik me in mijn hoofd aanpas aan een dader. En daar dan wat afstand van te nemen.
Je klinkt een beetje zoals ik over mezelf sprak, als een belofte die zichzelf niet waarmaakt, als capaciteiten die er maar niet uitkomen. Als één grote levende teleurstelling.
En weet je? Dat is dik vet verinnerlijkt interpersoonlijk trauma.
En daar valt dus wat aan te doen. In due time, in een tempo wat bij jou gaat passen.
Ook wat je deelt over het terugkijken, wat waar en waarom, je bent nu niet in staat daar met zelfcompassie naar te kijken.
En ik vraag me af met welk motief je terugkijkt en jezelf en je gedrag beoordeelt. Ben je je ergens toch aan het aanpassen aan de denktrant van naasten met een empathisch mankement ?
Maak je je eigen rol, jouw verantwoordelijkheid in een naar soort van zelfverwijt groter om de liefdeloosheid en het geweld maar niet tot je door te laten dringen?
Is dit een vorm van controle willen hebben qua overzicht waarin jij hoe dan ook het onderspit delft? En je de conclusie van dat daten (waar goddank nu even niks uitkomt) ook maar meteen aan vastplakt?
Het is geen verwijt, de vragen van me. Het is vooral veel herkenning. Zolang ik niet inzag dat het interpersoonlijk trauma en narcistisch misbruik was waar ik onder leed, kon ik mezelf niet de bescherming en erkenning gaan bieden die ik nodig had.
Ik vind dat nog steeds heel lastig maar bied het mezelf wel meer en meer. En kan steeds vaker zien wanneer ik me in mijn hoofd aanpas aan een dader. En daar dan wat afstand van te nemen.
donderdag 4 januari 2024 17:14
Je wens en behoefte is echt niet raar Jahallo. De meeste mensen hebben de behoefte om een verbinding te hebben met een liefhebbende ander. Of als dat teveel is, een leuke gezellige tijd te hebben, met het gevoel gerespecteerd te worden. Dus dat je na je relatie met je ex de afleiding, bevestiging, bevrediging of wat dan ook zoekt, is voor veel mensen niet raar.
Maar je hebt de pech dat je heel slecht met jezelf in verbinding staat en ontzettend geneigd bent om jouw zelfbeeld bij een ander weg te halen. Als HIJ je maar leuk, lekker, knap of sexy vindt. Als ik maar voldoe aan de verwachting die de ander van mij heeft. Maar daarbij zal je veel te snel je eigen grenzen en wensen uit het oog verliezen. Omdat je naar mijn idee heel weinig besef hebt van die grenzen en wensen. Als ik daarmee trouwens teveel invul, mijn excuses. Ik lees alleen dat je ook hier graag wilt voldoen, niet wilt teleurstellen en wij zijn complete vreemden. Kun je nagaan als je daar al zo bewust van bent bij complete vreemden waarbij je niks te verliezen hebt. Toch voelt dat voor jou niet zo. Voor jou is het belangrijk dat niemand slecht over je denkt, je leuk lief en aardig vindt en dat je vooral voldoet aan het beeld dat anderen van je hebben. Of wat jij denkt dat anderen hebben.
En daarmee trek je ook mensen (bij daten mannen) aan die dat ruiken. Weten dat je vooral gericht bent op de ander en daar dus makkelijk erg losjes mee om kunnen gaan. Dat maakt je een prooi tot. Nou ja, dat kun je zelf wel bedenken. In ieder geval voor grensoverschrijdend gedrag, Maar ook een speeltje, iemand die je gebruikt voor je eigen behoefte en meer niet. Waarbij er een grote kans is dat er weinig aandacht aan jouw plezier wordt besteed.
Ik hoop natuurlijk dat je oprecht plezier hebt gehaald uit contact met mannen. Dat het een wederzijdse plezierige 'dienst' was. Maar ik vermoed dat jij hierbij vooral de pleasende partij bent geweest en die mannen niet veel aandacht aan jou hebben geschonken. En dat jij vooral in die rol (het gaat om hem, niet om mij) je geruststelling haalt. Maar niet uit wat die mannen voor JOU hebben gedaan.
Ik wens je toe dat je eerst jezelf leert liefhebben en goed leert voelen. Zodat je onderscheid kunt gaan maken tussen jezelf en de ander. Zodat je weet vanuit welke motieven je dingen doet. Dat je jezelf de vraag stelt "doe ik dit om te pleasen en niet teleur te stellen of doe ik dit echt omdat ik er zelf plezier in heb" en dat je dan ook het antwoord voelt. Dan kun je veel betere en voor jou gezondere keuzes maken.
donderdag 4 januari 2024 21:29
Het was geen daten als in dat ik op zoek was naar een relatie ofzo en dat wil ik ook absoluut niet. Gewoon afgesproken (is twee keer gebeurd) en soms gebeurde er meer, en was dat prima. Meer wilde ik niet. En daar ben ik aan de voorkant ook duidelijk over geweest. Dus het is inderdaad stom dat ik dan toch bezig was met dat ik vervolgens niks meer hoorde. Blijkbaar past dat toch niet bij mij.
Ik denk dat ik meer een stukje bevestiging zocht/zoek. Dat ik niet onuitstaanbaar ben, dat iemand mij wel knap of aantrekkelijk kan vinden, bla bla bla.
Dus inderdaad mijn zelfbeeld ergens anders zoeken. En ik besef me dat niemand anders dat voor mij kan oplossen, dat dat vanuit mezelf moet gaan komen. Heb dit ook besproken.
Ik denk dat ik meer een stukje bevestiging zocht/zoek. Dat ik niet onuitstaanbaar ben, dat iemand mij wel knap of aantrekkelijk kan vinden, bla bla bla.
Dus inderdaad mijn zelfbeeld ergens anders zoeken. En ik besef me dat niemand anders dat voor mij kan oplossen, dat dat vanuit mezelf moet gaan komen. Heb dit ook besproken.
donderdag 4 januari 2024 23:04
Sorry maar dat is echt helemaal niet handig in jouw situatie.Jahallo222 schreef: ↑04-01-2024 21:29Het was geen daten als in dat ik op zoek was naar een relatie ofzo en dat wil ik ook absoluut niet. Gewoon afgesproken (is twee keer gebeurd) en soms gebeurde er meer, en was dat prima. Meer wilde ik niet. En daar ben ik aan de voorkant ook duidelijk over geweest. Dus het is inderdaad stom dat ik dan toch bezig was met dat ik vervolgens niks meer hoorde. Blijkbaar past dat toch niet bij mij.
Ik denk dat ik meer een stukje bevestiging zocht/zoek. Dat ik niet onuitstaanbaar ben, dat iemand mij wel knap of aantrekkelijk kan vinden, bla bla bla.
Dus inderdaad mijn zelfbeeld ergens anders zoeken. En ik besef me dat niemand anders dat voor mij kan oplossen, dat dat vanuit mezelf moet gaan komen. Heb dit ook besproken.
Want dat een man seks met je wil hoeft echt geen compliment te zijn. Ik werk in een mannenwereld en de gemiddelde kerel neukt alles met een hartslag. Het zegt niks over of ie die vrouw aantrekkelijk of leuk vind om wie ze is. Zo zijn ze echt niet allemaal. Maar velen wel. Daarom hoor je daarna ook niks meer.
donderdag 4 januari 2024 23:11
Lieverd,Jahallo222 schreef: ↑04-01-2024 21:29Het was geen daten als in dat ik op zoek was naar een relatie ofzo en dat wil ik ook absoluut niet. Gewoon afgesproken (is twee keer gebeurd) en soms gebeurde er meer, en was dat prima. Meer wilde ik niet. En daar ben ik aan de voorkant ook duidelijk over geweest. Dus het is inderdaad stom dat ik dan toch bezig was met dat ik vervolgens niks meer hoorde. Blijkbaar past dat toch niet bij mij.
Ik denk dat ik meer een stukje bevestiging zocht/zoek. Dat ik niet onuitstaanbaar ben, dat iemand mij wel knap of aantrekkelijk kan vinden, bla bla bla.
Dus inderdaad mijn zelfbeeld ergens anders zoeken. En ik besef me dat niemand anders dat voor mij kan oplossen, dat dat vanuit mezelf moet gaan komen. Heb dit ook besproken.
Je bent goed genoeg zoals je bent. Focus op je herstel, op het schoonvegen van je jeugd en je relatie. Kom in verbinding met jezelf.
Ga naar yoga, ga mediteren, ga voelen waar je ergens 'zit' in je lijf. Voel je je linkerteen als je daar naartoe gaat met je gedachten? Of klinkt het je absurd in de oren dat je je kleine teen kan voelen zo gewoon, als het niet pijn doet? Ga lief zijn voor jezelf. Met jezelf. Omwille van jezelf
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
