Relaties
alle pijlers
Vorige week nog aan het latten, nu is het uit
maandag 10 augustus 2009 om 15:16
Hallo Allemaal,
ik vind het erg interresant hoe iedereen zijn relatie invuld. Ik zit momenteel ook in een LAT relatie en ken ook weinig mensen die dat hebben.
Mijn vriendin is 12 jaar ouder dan ik en heeft 2 kinderen. We hebben elkaar 3 jaar geleden ontmoet, en zij had net een relatie van 18 jaar achter de rug. In dat zelfde jaar is mijn moeder overleden aan een hartinfarct. Onze omgeving zei dan ook dat we het maar moesten zien als een troost relatie. En we zijn nog steeds bij elkaar.
Ik was ook niet gelukkig met mijn huidige beroep, en zij heeft me heel erg geholpen om steward te worden, wat ik nu dus al een tijdje ben! Ook heeft ze me gholpen aan een huisje in haar woonplaats en we wonen nu 5 minuutjes bij elkaar vandaan. Voor die tijd had zij al een appartement gekocht. Dit appartement is te klein om met zijn vieren in te wonen. Vandaar dat wij dus een latrelatie hebben.
Toch vind ik sommige dingen best moeilijk. Ik heb hele onregelmatige werktijden dus soms zien we elkaar veel en soms weinig.
Ik ga eigenlijk alleen maar naar haar toe. En dit komt natuurlijk ook omdat zij 2 kids heeft. We hebben afgesproken dat ik 200 euro per maand naar haar overmaak wat puur kostendekkend moet zijn. Heeft iemand van jullie ook zulke afspraken gemaakt?
Ook boodschappen doen vind ik lastig want als ik veel bij haar ben ligt hier alles te bederven in de koelkast. Dus ik gooi alles in de vriezer, koop kleine blikjes cola. Blikken soep etc..
We besteden best veel tijd samen en dan lijkt mijn huisje soms meer op een dure kledingkast.
En waar ik moeite mee heb is het feit dat haar huis niet mijn huis is, logisch natuurlijk. Maar het is officeel niet mijn thuis. En als ik dan weer bij mij ben voel ik me ook weer niet echt thuis. Ik ken hier namelijk ook niemand verder.
Ze zegt dat ze voorlopig niet wil samenwonen, haar kinderen staan op nr 1. Is logisch en als we wel zouden gaan samenwonen moet ze de mogelijkheid hebben om mij er uit te schoppen als het ussen ons mis zou gaan.
Ik voel me dus af en toe een soort vriendje die op afroep beschikbar is haha.
Gister bij haar geslapen, vandaag moet ze werken daarna spreekt ze iets af met een vriendin. En morgen zelfde verhaal.
Ik ben zelf drie dagen vrij en heb dus geen zin om in haar huis te zijn omdat dat niet mijn huis is. Maar ik vind het wel lekker om tegen haar aan te liggen. wat dus weer een gedoe word omdat ik thuis ben. Dus slaap ik thuis terwijl ik nu eigenlijk drie dagen vrij ben. Maar ik kan ook niet van haar verwachten dat ze aldoor rekeing houd met mijn vliegrooster. Ik heb wel bij haar neergelegd dat ik het soms best moeilijk vind.
Ik weet het niet, er is nu niet echt een andere optie dan een lat relatie. En ik zie er zeker de voordelen van in. Maar samenwonen zou voor mij duidelijker zijn denk ik ofsow.
Groetjes,
Rob
ik vind het erg interresant hoe iedereen zijn relatie invuld. Ik zit momenteel ook in een LAT relatie en ken ook weinig mensen die dat hebben.
Mijn vriendin is 12 jaar ouder dan ik en heeft 2 kinderen. We hebben elkaar 3 jaar geleden ontmoet, en zij had net een relatie van 18 jaar achter de rug. In dat zelfde jaar is mijn moeder overleden aan een hartinfarct. Onze omgeving zei dan ook dat we het maar moesten zien als een troost relatie. En we zijn nog steeds bij elkaar.
Ik was ook niet gelukkig met mijn huidige beroep, en zij heeft me heel erg geholpen om steward te worden, wat ik nu dus al een tijdje ben! Ook heeft ze me gholpen aan een huisje in haar woonplaats en we wonen nu 5 minuutjes bij elkaar vandaan. Voor die tijd had zij al een appartement gekocht. Dit appartement is te klein om met zijn vieren in te wonen. Vandaar dat wij dus een latrelatie hebben.
Toch vind ik sommige dingen best moeilijk. Ik heb hele onregelmatige werktijden dus soms zien we elkaar veel en soms weinig.
Ik ga eigenlijk alleen maar naar haar toe. En dit komt natuurlijk ook omdat zij 2 kids heeft. We hebben afgesproken dat ik 200 euro per maand naar haar overmaak wat puur kostendekkend moet zijn. Heeft iemand van jullie ook zulke afspraken gemaakt?
Ook boodschappen doen vind ik lastig want als ik veel bij haar ben ligt hier alles te bederven in de koelkast. Dus ik gooi alles in de vriezer, koop kleine blikjes cola. Blikken soep etc..
We besteden best veel tijd samen en dan lijkt mijn huisje soms meer op een dure kledingkast.
En waar ik moeite mee heb is het feit dat haar huis niet mijn huis is, logisch natuurlijk. Maar het is officeel niet mijn thuis. En als ik dan weer bij mij ben voel ik me ook weer niet echt thuis. Ik ken hier namelijk ook niemand verder.
Ze zegt dat ze voorlopig niet wil samenwonen, haar kinderen staan op nr 1. Is logisch en als we wel zouden gaan samenwonen moet ze de mogelijkheid hebben om mij er uit te schoppen als het ussen ons mis zou gaan.
Ik voel me dus af en toe een soort vriendje die op afroep beschikbar is haha.
Gister bij haar geslapen, vandaag moet ze werken daarna spreekt ze iets af met een vriendin. En morgen zelfde verhaal.
Ik ben zelf drie dagen vrij en heb dus geen zin om in haar huis te zijn omdat dat niet mijn huis is. Maar ik vind het wel lekker om tegen haar aan te liggen. wat dus weer een gedoe word omdat ik thuis ben. Dus slaap ik thuis terwijl ik nu eigenlijk drie dagen vrij ben. Maar ik kan ook niet van haar verwachten dat ze aldoor rekeing houd met mijn vliegrooster. Ik heb wel bij haar neergelegd dat ik het soms best moeilijk vind.
Ik weet het niet, er is nu niet echt een andere optie dan een lat relatie. En ik zie er zeker de voordelen van in. Maar samenwonen zou voor mij duidelijker zijn denk ik ofsow.
Groetjes,
Rob
woensdag 12 augustus 2009 om 20:03
Ach jeetje Rob, wat een ontzettend klote nieuws zeg!
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het al wel een beetje aan zag komen.
Hebben jullie wel een beetje op een rustige manier kunnen praten?
Ik ben wel blij dat je zelf ook inziet dat je jezelf ontzettend te kort deed in deze relatie.
Maar het blijft waardeloos.
Werk ze strakkies...
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het al wel een beetje aan zag komen.
Hebben jullie wel een beetje op een rustige manier kunnen praten?
Ik ben wel blij dat je zelf ook inziet dat je jezelf ontzettend te kort deed in deze relatie.
Maar het blijft waardeloos.
Werk ze strakkies...
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 12 augustus 2009 om 20:05
woensdag 12 augustus 2009 om 20:19
quote:Rob77 schreef op 10 augustus 2009 @ 15:41:
En 1 keer boodschappen doen kost al snel 40 euro. Ik douche daar en ze gooit ook af en toe mijn kleren in de was etc daarom die 200 euro. Puur kostendekkend lijkt me.
Lijkt mij afzetterij, want je hebt je kosten thuis ook nog. En die boodschappen die zij doet zijn wel voor haar en haar kinderen en daar betaal jij op die manier aan mee.
Ik zou allang gezegd hebben dat ik gekke henkie niet ben. Latten is natuurlijk helemaal top, maar dan wel zodanig dat je zelf je eigen woonomgeving en eigen huis niet verliest. Jij hebt jezelf laten verleiden in haar woonplaats te gaan wonen ipv je eigen stekkie in je eigen sociale omgeving aan te houden.
En 1 keer boodschappen doen kost al snel 40 euro. Ik douche daar en ze gooit ook af en toe mijn kleren in de was etc daarom die 200 euro. Puur kostendekkend lijkt me.
Lijkt mij afzetterij, want je hebt je kosten thuis ook nog. En die boodschappen die zij doet zijn wel voor haar en haar kinderen en daar betaal jij op die manier aan mee.
Ik zou allang gezegd hebben dat ik gekke henkie niet ben. Latten is natuurlijk helemaal top, maar dan wel zodanig dat je zelf je eigen woonomgeving en eigen huis niet verliest. Jij hebt jezelf laten verleiden in haar woonplaats te gaan wonen ipv je eigen stekkie in je eigen sociale omgeving aan te houden.
woensdag 12 augustus 2009 om 20:29
Verdrietig Rob dat het uit is. Het was dus buigen of barsten. Jammer dat het zo gelopen is tussen jullie. Maar ik hoop wel dat je inziet dat als je in deze relatie was gebleven je jezelf nog meer kwijt was geraakt dan nu al het geval was en jij maar de hoopvolle, begripvolle afwachtende man was geweest in deze. Want op deze manier waren jullie jaren en jaren verder gegaan zonder dat er voor jou ooit een toekomst in zou zitten. (iets wat jij heel erg naar verlangt) Sterkte.
woensdag 12 augustus 2009 om 20:53
Jullie zijn wijs en lief, bedankt voor jullie steun. Het is het beste zo want het was een oneerlijke relatie vind zei ook. Zij vond het ook niet eerlijk tegen over mij. en dat we nu zo begripvol naar elkaar zijn maakt het eigenlijk alleen maar moeilijker of zo. Het doet zo veel pijn en het voeld zo oneerlijk! Ik bedoel als ze echt wilde was dit toch niet gebeurd? Of heb ik haar te veel lopen claimen. Heb wel het gevoel dat ik het behoorlijk heb verneukd eerlijk gezegd. Maar goed moet ik maar niet aan proberen te denken.
woensdag 12 augustus 2009 om 20:58
woensdag 12 augustus 2009 om 21:07
Hey lieve Rob!
Wat kut zeg. Ik was er ook wel een beetje bang voor, maar tegelijk dacht ik 'jezus, als je al 3 jaar een relatie met iemand hebt...' Juist ook omdát zij kinderen heeft en jij blijkbaar al goed met hen opschoot.
Heb het gevoel dat zij er nu wel heel makkelijk het bijltje bij neergooit, of heb jij misschien al een tijd je kop in het zand gestoken? Je zit er nu niet op te wachten, maar in dat geval kan je wel een hoop leren van deze verbroken relatie.
Sterkte in ieder geval en hopelijk werk je in ieder geval fijn morgen!!
Wat kut zeg. Ik was er ook wel een beetje bang voor, maar tegelijk dacht ik 'jezus, als je al 3 jaar een relatie met iemand hebt...' Juist ook omdát zij kinderen heeft en jij blijkbaar al goed met hen opschoot.
Heb het gevoel dat zij er nu wel heel makkelijk het bijltje bij neergooit, of heb jij misschien al een tijd je kop in het zand gestoken? Je zit er nu niet op te wachten, maar in dat geval kan je wel een hoop leren van deze verbroken relatie.
Sterkte in ieder geval en hopelijk werk je in ieder geval fijn morgen!!
donderdag 13 augustus 2009 om 10:03
Lieve Rob,
Vanuit Amsterdam even een welgemeende dikke KNUFFEL!
Ik ga niet zeggen dat ik het zag aankomen, want wie verwacht er nou een breuk na 3 jaar wanneer je rustig een eerlijk zegt wat je voelt, verwacht en denkt.
Op dit moment is het goed dat jullie beide rust hebben om je gedachten te ordenen en wie weet dat over een paar dagen het gemis aan beide kanten dusdanig is dat er compromissen gesloten kunnen worden.
Vraag ik me wel af: WAAROM is het nu over? Aan welk deel van jouw ongerieven over de situatie kan zij niets veranderen?
Waar is het gestagneerd vraag ik me af.
Ik ga nu niet de clichés naar voren halen, die ken je onderhand allemaal wel.
Ik hoop dat je, alhoewel je hartje nu even een beste barst vertoond, je de boel weer snel onder controle hebt en wie weet...
Laat je nog even van je horen hoe het met je gaat?
Enneh, je hebt het niet verneukt/verkloot of wat dan ook: je bent eerlijk uitgekomen voor je gevoel en jezelf verloochenen of achterstellen daar ben je verder mee van huis.
Take care!
Vanuit Amsterdam even een welgemeende dikke KNUFFEL!
Ik ga niet zeggen dat ik het zag aankomen, want wie verwacht er nou een breuk na 3 jaar wanneer je rustig een eerlijk zegt wat je voelt, verwacht en denkt.
Op dit moment is het goed dat jullie beide rust hebben om je gedachten te ordenen en wie weet dat over een paar dagen het gemis aan beide kanten dusdanig is dat er compromissen gesloten kunnen worden.
Vraag ik me wel af: WAAROM is het nu over? Aan welk deel van jouw ongerieven over de situatie kan zij niets veranderen?
Waar is het gestagneerd vraag ik me af.
Ik ga nu niet de clichés naar voren halen, die ken je onderhand allemaal wel.
Ik hoop dat je, alhoewel je hartje nu even een beste barst vertoond, je de boel weer snel onder controle hebt en wie weet...
Laat je nog even van je horen hoe het met je gaat?
Enneh, je hebt het niet verneukt/verkloot of wat dan ook: je bent eerlijk uitgekomen voor je gevoel en jezelf verloochenen of achterstellen daar ben je verder mee van huis.
Take care!
zaterdag 15 augustus 2009 om 09:55
Hallo Allen!
Zo, heb net 2 dagen gevlogen, was wel goed voor de afleiding. Voelde me welliswaar een zonbie maar goed. Gister nog mijn ex pffff gebeld. Jezus mijn ex dus nu. Ze heeft het de kids verteld en schijnt nogal een drama te zijn daar in huis. Ik had nog een mobieltje voor haar dochters verjaardag, maar die kon ik beter op marktplaats zetten volgens haar. Maar goed mijn fiets staat ook nog daar, en ik geloof dat mijn horloge daar ook nog is. Maar goed ze nam dus gewoon op en ook al is het niet echt gezond voor het verwerrkingsproces, we waren het er allebei over eens dat dit maar het beste moet zijn dan. Zij kan of durft mij niet te geven wat ik nodig heb Maar dit wisten jullie al. Wat ook een belangrijk punt is is dat ik dus gewoon helemaal niemand anders heb. Ik heb me zo op haar gestort en op ons geluk dat het me niets kon schelen dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden of eigen dingen heb. Dan is het ook nog eens zo dat ik geen goede relatie met mijzelf heb. Ik ben mezelf kwijt, vind mezelf niet leuk genoeg. En heeft te maken met vroeger. Ze heeft een kennis die coach conceler is waarmee ze samen de zelfde opleiding heeft gevolgd en gaf me haar nummer. Dus daar ga ik aankomende dinsdag naar toe. Ik moet enorm met mezelf aan de slag. En ik moet eerst hier doorheen. Toen ik haar had gesproken slaakte ik een zucht van verlichting, alles klopte weer en alle pijn was weg, als een soort drugs. Maar helaas maar voor even. Want mijn gevoel zegt dat ik alles om moet draaien, ik moet mezelf rustig proberen te houden. Rustig nadenken over hoe ik mijn eigen leven ga oppakken. Ben nog niet echt in paniek geraakt maar betrap mezelf er soms op dat ik 3000 rondjes aan het rondlopen ben. We hebben nogmaals besproken dat we allebei niet happy waren met onze relatie, en dat tussen ons niet goed komt. Ik praat met veel mensen, en ga haar wel op een andere manier bekijken af en toe. Zij is denk ik ook gewoon heel erg onzeker, vandaar dat ze de aandacht die ze van andere mannen kreeg ook bijzonder interresant vond. Maar dit is weer een heel ander onderwerp wat heeft meegespeeld bij ons. Hierdoor werd ik onzeker, en raakte ik ook mezelf kwijt. Ik ben nu maar bezig met de was en dingen in huis. Ik moet wat. En ik moet mezelf aanleren dat ik dingen ga ondernemen, dit doe ik niet waardoor ik niet onder de mensen kom. word vandaag gebeld door een vriendin van haar om ff te praten, en morgen ga ik een kop koffie doen met een collega, heb ik toch al een beetje wat te doen, ik moet er over praten! Zo voeld het, het is een kutgevoel, herken dit ook niet van vorige relaties. En het gekke is dat ik pasweer moest huilen toen ik haar stem hoorde. Maar ook vooral omdat ze vertelde dat het aan de kinderen heeft verteld. Een duidelijke bevestiging! Onomkeerbaar, ze wil ook nog steeds niet in de toekomst kijken. Wat ik wel wil. ik heb zekerheid nodig! Maar ik moet eerst zorgen dat ik zelf een goed basis BEN! En toch hoop ik stiekem dat we voor elkaar bestemd zijn, en als we allebei. Want het kan niet anders dat zijzelf ook nog met een hoop dingen te dealen heeft, een relatie van 18 jaar come on! We hebben heel veel aan elkaarg gehad, iedereen zei dit is een troostrelatie, leeftijdsverschil klopt niet! Dat maakt mij nog niet eens zozeer uit. Maar blikken vanuit de omgeving, iedereen weet dat het niet klopt want we verkeren allebei in een hele andere levens fase met andere wensen en verwachtingen. Tenminste de wensen en verwachtingen die ik inmiddels zo ervaar in het begin was mijn motto, het is zoals het is! Maar zei heeft geen verwachtingen, wil niet in de toekomst kijken durft niet samen te wonen. Het klopte niet, het was geen eerlijke relatie, en hoe hard ik nu ook mezelf probeer te overtuigen, mijn gevoel is het er dus totoaal niet mee eens!
Zo, voel nu voor het eerst een jankmoment aankomen, eindelijk....
Zo, heb net 2 dagen gevlogen, was wel goed voor de afleiding. Voelde me welliswaar een zonbie maar goed. Gister nog mijn ex pffff gebeld. Jezus mijn ex dus nu. Ze heeft het de kids verteld en schijnt nogal een drama te zijn daar in huis. Ik had nog een mobieltje voor haar dochters verjaardag, maar die kon ik beter op marktplaats zetten volgens haar. Maar goed mijn fiets staat ook nog daar, en ik geloof dat mijn horloge daar ook nog is. Maar goed ze nam dus gewoon op en ook al is het niet echt gezond voor het verwerrkingsproces, we waren het er allebei over eens dat dit maar het beste moet zijn dan. Zij kan of durft mij niet te geven wat ik nodig heb Maar dit wisten jullie al. Wat ook een belangrijk punt is is dat ik dus gewoon helemaal niemand anders heb. Ik heb me zo op haar gestort en op ons geluk dat het me niets kon schelen dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden of eigen dingen heb. Dan is het ook nog eens zo dat ik geen goede relatie met mijzelf heb. Ik ben mezelf kwijt, vind mezelf niet leuk genoeg. En heeft te maken met vroeger. Ze heeft een kennis die coach conceler is waarmee ze samen de zelfde opleiding heeft gevolgd en gaf me haar nummer. Dus daar ga ik aankomende dinsdag naar toe. Ik moet enorm met mezelf aan de slag. En ik moet eerst hier doorheen. Toen ik haar had gesproken slaakte ik een zucht van verlichting, alles klopte weer en alle pijn was weg, als een soort drugs. Maar helaas maar voor even. Want mijn gevoel zegt dat ik alles om moet draaien, ik moet mezelf rustig proberen te houden. Rustig nadenken over hoe ik mijn eigen leven ga oppakken. Ben nog niet echt in paniek geraakt maar betrap mezelf er soms op dat ik 3000 rondjes aan het rondlopen ben. We hebben nogmaals besproken dat we allebei niet happy waren met onze relatie, en dat tussen ons niet goed komt. Ik praat met veel mensen, en ga haar wel op een andere manier bekijken af en toe. Zij is denk ik ook gewoon heel erg onzeker, vandaar dat ze de aandacht die ze van andere mannen kreeg ook bijzonder interresant vond. Maar dit is weer een heel ander onderwerp wat heeft meegespeeld bij ons. Hierdoor werd ik onzeker, en raakte ik ook mezelf kwijt. Ik ben nu maar bezig met de was en dingen in huis. Ik moet wat. En ik moet mezelf aanleren dat ik dingen ga ondernemen, dit doe ik niet waardoor ik niet onder de mensen kom. word vandaag gebeld door een vriendin van haar om ff te praten, en morgen ga ik een kop koffie doen met een collega, heb ik toch al een beetje wat te doen, ik moet er over praten! Zo voeld het, het is een kutgevoel, herken dit ook niet van vorige relaties. En het gekke is dat ik pasweer moest huilen toen ik haar stem hoorde. Maar ook vooral omdat ze vertelde dat het aan de kinderen heeft verteld. Een duidelijke bevestiging! Onomkeerbaar, ze wil ook nog steeds niet in de toekomst kijken. Wat ik wel wil. ik heb zekerheid nodig! Maar ik moet eerst zorgen dat ik zelf een goed basis BEN! En toch hoop ik stiekem dat we voor elkaar bestemd zijn, en als we allebei. Want het kan niet anders dat zijzelf ook nog met een hoop dingen te dealen heeft, een relatie van 18 jaar come on! We hebben heel veel aan elkaarg gehad, iedereen zei dit is een troostrelatie, leeftijdsverschil klopt niet! Dat maakt mij nog niet eens zozeer uit. Maar blikken vanuit de omgeving, iedereen weet dat het niet klopt want we verkeren allebei in een hele andere levens fase met andere wensen en verwachtingen. Tenminste de wensen en verwachtingen die ik inmiddels zo ervaar in het begin was mijn motto, het is zoals het is! Maar zei heeft geen verwachtingen, wil niet in de toekomst kijken durft niet samen te wonen. Het klopte niet, het was geen eerlijke relatie, en hoe hard ik nu ook mezelf probeer te overtuigen, mijn gevoel is het er dus totoaal niet mee eens!
Zo, voel nu voor het eerst een jankmoment aankomen, eindelijk....
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:14
hey rob77
Zo te lezen heb jij het op een rijtje!
Ontzettend knap dat je je zo kranig houdt en bepaalde dingen onder ogen ziet.
Het is moeilijk om te constateren na het verbreken van een relatie dat je eigenlijk alleen staat. Echt letterlijk alleen.
De sociale contacten moeten opgebouwd worden en daarvoor moet je je echt even 'vermannen'.
Wat dat aangaat zou ik gewoon zeggen: Alle mogelijkheden aanpakken om een heel ander leven te beginnen.
Fijn dat je voor jezelf inziet dat jij ook 'issues' hebt, maar staat dat niet helemaal los van hetgeen er tussen jullie scheef lag?
Sterkte!
Zo te lezen heb jij het op een rijtje!
Ontzettend knap dat je je zo kranig houdt en bepaalde dingen onder ogen ziet.
Het is moeilijk om te constateren na het verbreken van een relatie dat je eigenlijk alleen staat. Echt letterlijk alleen.
De sociale contacten moeten opgebouwd worden en daarvoor moet je je echt even 'vermannen'.
Wat dat aangaat zou ik gewoon zeggen: Alle mogelijkheden aanpakken om een heel ander leven te beginnen.
Fijn dat je voor jezelf inziet dat jij ook 'issues' hebt, maar staat dat niet helemaal los van hetgeen er tussen jullie scheef lag?
Sterkte!
anoniem_88727 wijzigde dit bericht op 15-08-2009 10:15
Reden: stijlfout
Reden: stijlfout
% gewijzigd
zaterdag 15 augustus 2009 om 10:19
Gewoon lekker janken Rob, tranen geven ruimte.
Vind het goed van je dat je met jezelf aan de slag gaat.
je moet alleen geen hoop houden.
Daar maak je jezelf alleen maar knettergek mee.
De zinnen, wat als....
en misschien dat...
Zijn zinnen waar je even niet mee bezig moet zijn.
Ook moet je proberen niet te analyseren.
Want het antwoord waarom het misging ligt al op tafel
Jij wilt het ene, zij wil iets anders...
Niemand heeft daar schuld aan en het heeft al helemaal geen zin om te gaan bedenken hoe dat dan komt
het IS gewoon zo.
Wat het verdriet niet minder maakt hoor, begrijp me niet verkeerd.
Wat je schrijft is goed, en ga daar ook mee aan de slag
Een basis maken voor jezelf.
Niet om voor een ander leuker te worden maar omdat je altijd moet kunnen terugvallen op jezelf'.
Je moet jezelf blind kunnen vertrouwen en weten waar je staat.
Tis een moeilijke maar wel hele leuke weg om te bewandelen.
Ik heb er ten minste nog steeds schik in...
Een troost relatie is ook een relatie, maar zoals het is met relaties.....ze kunnen stoppen..
Heel veel sterkte met alles...
Sum
Vind het goed van je dat je met jezelf aan de slag gaat.
je moet alleen geen hoop houden.
Daar maak je jezelf alleen maar knettergek mee.
De zinnen, wat als....
en misschien dat...
Zijn zinnen waar je even niet mee bezig moet zijn.
Ook moet je proberen niet te analyseren.
Want het antwoord waarom het misging ligt al op tafel
Jij wilt het ene, zij wil iets anders...
Niemand heeft daar schuld aan en het heeft al helemaal geen zin om te gaan bedenken hoe dat dan komt
het IS gewoon zo.
Wat het verdriet niet minder maakt hoor, begrijp me niet verkeerd.
Wat je schrijft is goed, en ga daar ook mee aan de slag
Een basis maken voor jezelf.
Niet om voor een ander leuker te worden maar omdat je altijd moet kunnen terugvallen op jezelf'.
Je moet jezelf blind kunnen vertrouwen en weten waar je staat.
Tis een moeilijke maar wel hele leuke weg om te bewandelen.
Ik heb er ten minste nog steeds schik in...
Een troost relatie is ook een relatie, maar zoals het is met relaties.....ze kunnen stoppen..
Heel veel sterkte met alles...
Sum
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:11
Ik ga een leuke weg tegemoet! uiteindelijk... haha
hebben jullie nog tips, of voorstellen wat ik zou kunnen doen wat helpt? Waar ik heen zou kunnen gaan bijvoorbeeld?
Het geen wat wat tussen ons scheef lag klopte niet nee, maar zij voelde zich uiteneindelijk verantwoordelijk en schuldig voor mijn geluk en mijn ongeluk, natuurlijk wilde ik dit niet maar dat deed ze wel. Oke kut! het is uit punt
Het ging niet goed, het zat niet oke.
Ik hou alleen nog zoveel van haar. Ik ga mijn eigen weg, maar ik hou de deur mooi wel op een kier! Er was harmonie tussen ons, het was liefdevol, ik weet dat het het beste is zo voor ons allebei. En als we voor elkaar bestemd zijn zal dat moeten blijken. Maar nu is het uit. En ik moet haar los gaan laten, het accepteren. Fijn dat ik hoor dat het niemands zijn schuld is. Maar ook dat voeld nog niet zo. verantwoordelijheid nemen voor mijn eigen leven.
Ik vind het alleen doodeng..eerst maar gewoon alleen vandaag
thnx,
hebben jullie nog tips, of voorstellen wat ik zou kunnen doen wat helpt? Waar ik heen zou kunnen gaan bijvoorbeeld?
Het geen wat wat tussen ons scheef lag klopte niet nee, maar zij voelde zich uiteneindelijk verantwoordelijk en schuldig voor mijn geluk en mijn ongeluk, natuurlijk wilde ik dit niet maar dat deed ze wel. Oke kut! het is uit punt
Het ging niet goed, het zat niet oke.
Ik hou alleen nog zoveel van haar. Ik ga mijn eigen weg, maar ik hou de deur mooi wel op een kier! Er was harmonie tussen ons, het was liefdevol, ik weet dat het het beste is zo voor ons allebei. En als we voor elkaar bestemd zijn zal dat moeten blijken. Maar nu is het uit. En ik moet haar los gaan laten, het accepteren. Fijn dat ik hoor dat het niemands zijn schuld is. Maar ook dat voeld nog niet zo. verantwoordelijheid nemen voor mijn eigen leven.
Ik vind het alleen doodeng..eerst maar gewoon alleen vandaag
thnx,
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:24
zaterdag 15 augustus 2009 om 11:32
Je vraagt tips, maar geeft eigenlijk zelf al het antwoord. Gewoon stapje voor stapje. Wees trots als je ondanks je verdriet, praktische dingen toch door laat gaan (de was ophangen, e.d.). Wees trots als je ondanks je verdriet, toch gewoon eet en zo. Ga inderdaad een bakkie doen met collega's. Misschien is er ruimte voor sporten of een hobbie, zodat je andere mensen ontmoet.
En wees bovenal trots dat je ondanks een groot houden van gevoel, toch in staat ben geweest een keus te maken die voor jou uiteindelijk veel beter is. (de meeste mensen doe het je niet na en blijven veel te lang in een ongelukkige relatie hangen).....dus wees trots op jezelf.
En wees bovenal trots dat je ondanks een groot houden van gevoel, toch in staat ben geweest een keus te maken die voor jou uiteindelijk veel beter is. (de meeste mensen doe het je niet na en blijven veel te lang in een ongelukkige relatie hangen).....dus wees trots op jezelf.
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
maandag 17 augustus 2009 om 09:25
Hey Rob,
Wat een heftig verhaal jo! Dat er nu zo veel meer loskomt dan 'alleen maar' het verbreken van je relatie. Rot voor je, maar ergens ben ik blij voor je dat je het nú ontdekt. Het is nooit te laat om aan jezelf te werken en er achter te komen dat je het roer van je leven om moet gooien (al voelt het soms wel zo... been there!).
Super dat je alles zo op een rij hebt. Dat voelt voor jou misschien nog niet helemaal zo, maar zoals ik het lees ben je goed bezig. En je mag heus af en toe dat 3000e rondje lopen of een paniekmoment hebben, als je daarna jezelf weer zo bij elkaar kan rapen als je hier tot nu toe hebt gedaan ben je goed bezig.
En je mag blijven posten natuurlijk!!
Sterkte hoor!
Wat een heftig verhaal jo! Dat er nu zo veel meer loskomt dan 'alleen maar' het verbreken van je relatie. Rot voor je, maar ergens ben ik blij voor je dat je het nú ontdekt. Het is nooit te laat om aan jezelf te werken en er achter te komen dat je het roer van je leven om moet gooien (al voelt het soms wel zo... been there!).
Super dat je alles zo op een rij hebt. Dat voelt voor jou misschien nog niet helemaal zo, maar zoals ik het lees ben je goed bezig. En je mag heus af en toe dat 3000e rondje lopen of een paniekmoment hebben, als je daarna jezelf weer zo bij elkaar kan rapen als je hier tot nu toe hebt gedaan ben je goed bezig.
En je mag blijven posten natuurlijk!!
Sterkte hoor!
maandag 17 augustus 2009 om 09:38
woensdag 19 augustus 2009 om 17:47
Hallo allemaal,
Dus...de eerste week zit er op en het was een hel! ze is me zondag op komen halen omdat mijn fiets nog bij haar stond. We hebben nog een afscheidswip gemaakt. En daarna heeft ze me bij haar thuis nog ff heel goed vastgepakt. Ik had een paar roseetjes op en net 18 uur gewerkt dus ben er redelijk verdoofd doorheen gehobbeld. Maandag heb ik een kop koffie gedaan met een collega.
Dus, ik heb gister gesprek gehad van 1 uur met een coach, of hier nu dingen uitgekomen zijn die ik nog niet wist kan ik eigenlijk niet zeggen. Zei vond dat ik mezelf wegcijferde in de relaties in mijn leven, denk zelf dat afhankelijkheid het sleutelwoord is.
Ze gaat me in ieder geval proberen te helpen met het op een rijtje zetten van alles, en wat ik misschien kan doen om mijn eigen leven en onafhankelijkheid op te bouwen. Doelen stellen, hoe daarna te handelen etc, volgende week woensdag heb ik het 2e gesprek met haar om 9.30h
Vanacht droomde ik dat mijn huis gesloopt werd terwijl ik er in zat! pfff
Ik heb wijze vriendin van haar gebeld of ik met haar kan praten. Maandag doen we een strandwandeling samen.
Ga binnenkort een keertje eten bij kennisen
En vandaag ben ik op de fiets gestapt richting kijkduin! Om mijn hoofd een beetje leeg te maken. Heen nogal omgereden. dus ik besloot de terugweg door de duinen richting scheveningen te fietsen. Ik had alleen erg moeite om door te fietsen toen ik haar auto zag staan. Pffff Maar ben doorgefietst en thuis probeerde ik dan maar mensen te bellen, omdat ik eigenlijk heel graag naar haar toe wilde lopen op dat strand, ik vond het zo'n raar idee! Dat ze zo vlakbij was en ik alleen maar dat strand hoefde op te lopen, Ik wilde ineens haar armen om me heen, en vertellen hoe veel ik van haar hou, Maar dan zou ik dus juist het gene doen wat...
Ik heb het dus niet gedaan, en ben doorgefietst thuis nam niemand op en heb ik haar bewust onbekwaam proberen te bellen. ze nam niet op, maar vandaar dat ik belde, sorry ff zwak momentje dus!
ff later werd ik door iemand gebeld gelukkig, i have too face it now. Maar het is zo moeilijk, ik ken niemand hier. En ik heb ook niet echt echte vrienden. Ik moet dingen gaan ondernemen om in contact te komen met mensen. En al wil ik nu ff alleen zijn ik vind er niks meer aan.
Soms moet je eerst sterven voor je opnieuw geboren kan worden.
Dus...de eerste week zit er op en het was een hel! ze is me zondag op komen halen omdat mijn fiets nog bij haar stond. We hebben nog een afscheidswip gemaakt. En daarna heeft ze me bij haar thuis nog ff heel goed vastgepakt. Ik had een paar roseetjes op en net 18 uur gewerkt dus ben er redelijk verdoofd doorheen gehobbeld. Maandag heb ik een kop koffie gedaan met een collega.
Dus, ik heb gister gesprek gehad van 1 uur met een coach, of hier nu dingen uitgekomen zijn die ik nog niet wist kan ik eigenlijk niet zeggen. Zei vond dat ik mezelf wegcijferde in de relaties in mijn leven, denk zelf dat afhankelijkheid het sleutelwoord is.
Ze gaat me in ieder geval proberen te helpen met het op een rijtje zetten van alles, en wat ik misschien kan doen om mijn eigen leven en onafhankelijkheid op te bouwen. Doelen stellen, hoe daarna te handelen etc, volgende week woensdag heb ik het 2e gesprek met haar om 9.30h
Vanacht droomde ik dat mijn huis gesloopt werd terwijl ik er in zat! pfff
Ik heb wijze vriendin van haar gebeld of ik met haar kan praten. Maandag doen we een strandwandeling samen.
Ga binnenkort een keertje eten bij kennisen
En vandaag ben ik op de fiets gestapt richting kijkduin! Om mijn hoofd een beetje leeg te maken. Heen nogal omgereden. dus ik besloot de terugweg door de duinen richting scheveningen te fietsen. Ik had alleen erg moeite om door te fietsen toen ik haar auto zag staan. Pffff Maar ben doorgefietst en thuis probeerde ik dan maar mensen te bellen, omdat ik eigenlijk heel graag naar haar toe wilde lopen op dat strand, ik vond het zo'n raar idee! Dat ze zo vlakbij was en ik alleen maar dat strand hoefde op te lopen, Ik wilde ineens haar armen om me heen, en vertellen hoe veel ik van haar hou, Maar dan zou ik dus juist het gene doen wat...
Ik heb het dus niet gedaan, en ben doorgefietst thuis nam niemand op en heb ik haar bewust onbekwaam proberen te bellen. ze nam niet op, maar vandaar dat ik belde, sorry ff zwak momentje dus!
ff later werd ik door iemand gebeld gelukkig, i have too face it now. Maar het is zo moeilijk, ik ken niemand hier. En ik heb ook niet echt echte vrienden. Ik moet dingen gaan ondernemen om in contact te komen met mensen. En al wil ik nu ff alleen zijn ik vind er niks meer aan.
Soms moet je eerst sterven voor je opnieuw geboren kan worden.
vrijdag 21 augustus 2009 om 22:19
quote:Rob77 schreef op 19 augustus 2009 @ 17:47:Soms moet je eerst sterven voor je opnieuw geboren kan worden.Nou , nou, Rob, niet zo dramatisch. Ik zou eerder zeggen; eerst moeten er deuren gesloten worden, voordat er andere open kunnen. Gewoon blijven ademen jongen
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
