Relaties
alle pijlers
Vreemd gegaan, en nu?
vrijdag 13 juni 2008 om 19:34
Oke, lang verhaal. En ik weet dat ik veel heftige reacties kan krijgen, maar dat mag, heb ik verdiend.
Een paar maanden geleden kreeg ik wat meer contact met een collega van mij. Helaas is dat uit de hand gelopen. We hebben een aantal malen wat intiemer contact gehad. Ik ben getrouwd, hij is getrouwd.
In een wat later stadium vertelde hij mij dat hij naast zijn vrouw en dus de intieme onderonsjes met mij, een vriendin heeft. Op de een of andere manier heb ik dit weg weten te stoppen en ben ik nog met hem doorgegaan. Veel zagen we elkaar niet.
Nu gaat er iets gigantisch mis. Zijn vrouw is achterdochtig geworden. Ze is benaderd via internet (hoe weet ik niet) met de opmerking dat hij vreemd zou zijn gegaan. Er schijnt zelfs een bepaalde situatie te zijn genoemd, waaruit hij kan opmaken dat het om zijn (andere) vriendin zou gaan. En dus niet om mij. Of dit zo is, weet ik natuurlijk niet. Ik kan alleen maar afgaan op wat hij zegt.
(Nog een bijkomende frustratie: hij heeft me laten weten dat hij mij ervan verdenkt dat ik contact heb gezocht met zijn vrouw! Nou, lekker dan! Waarom zou ik dat in godsnaam doen? Alsof dat het risico voor mij niet groter maakt! Dat heb ik hem ook verteld. Ik was boos en gekwetst. Hij krabbelde na dat gesprek ook wat terug, maar toch blijft het nu knagen. Ben echt woest, maar vooral gekwetst. Maar goed, daar kom ik wel over heen.)
Nu speel ik er al een tijdje mee dat dit toch echt niet kan. Mijn man en ik hebben wel een redelijk losse relatie. Hadden al vaker gesproken over de mogelijkheid dat zoiets als dit kan gebeuren. We hebben ook afgesproken:' of je vertelt het van te voren, zodat wij er een eind aan kunnen maken, of je houdt nadietijd je mond dicht'.
De gebeurtenissen van de afgelopen periode hebben mij bloednerveus gemaakt. Zo erg dat ik op het punt sta om met mijn man te gaan praten. Ik weet het niet meer. Met die collega ben ik gestopt. Heb gezegd dat ik dit zo niet wil en kan. Heb ook gezegd dat ik al een tijdje twijfel omdat ik, ondanks dat mijn man en ik redelijk 'los' over dit soort dingen, mij toch bezwaard voel. Maar nu? Ik sta op knappen. Ben bang dat het lijntje toch richting mij wordt getrokken door zijn vrouw. Je weet immers maar nooit. In dat geval ben ik beter af als ik mijn man zelf vertel hoe het zit.
Ik zit nog na te denken om misschien niet alles te vertellen, maar gewoon te vertellen dat er een soort van klik is geweest en dat ik dat heb verbroken omdat ik het niet uit de hand wil laten lopen. Niet helemaal eerlijk, ik weet het. Maar ik ben bang voor wat er gebeurt als ik wel de waarheid vertel.
Ik weet het, wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. Ik heb alleen nooit beseft dat mijn geweten zo op zou spelen. Ik heb nooit gedacht dat, ondanks de afspraken die ik met mijn man heb, ik er zo mee zou komen te zitten. En nu? Vertellen/ niet vertellen, met het risico dat het vanzelf uit komt? Ik weet het niet.
Iemand, afgezien van commentaar op wat ik fout heb gedaan (want dat heb ik, en dat weet ik ook), misschien tips? Iemand misschien in een zelfde situatie gezeten?
Sorry, erg lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt. Misschien ook een beetje warrig. Als jullie iets verduidelijkt willen zien, dan zeg je het maar.
Ik weet dat het niet op prijs wordt gesteld als een TO enige tijd verdwijnt, dus ik zeg maar van te voren dat ik dit weekend waarschijnlijk niet veel kans meer heb om te reageren op jullie reacties.
Een paar maanden geleden kreeg ik wat meer contact met een collega van mij. Helaas is dat uit de hand gelopen. We hebben een aantal malen wat intiemer contact gehad. Ik ben getrouwd, hij is getrouwd.
In een wat later stadium vertelde hij mij dat hij naast zijn vrouw en dus de intieme onderonsjes met mij, een vriendin heeft. Op de een of andere manier heb ik dit weg weten te stoppen en ben ik nog met hem doorgegaan. Veel zagen we elkaar niet.
Nu gaat er iets gigantisch mis. Zijn vrouw is achterdochtig geworden. Ze is benaderd via internet (hoe weet ik niet) met de opmerking dat hij vreemd zou zijn gegaan. Er schijnt zelfs een bepaalde situatie te zijn genoemd, waaruit hij kan opmaken dat het om zijn (andere) vriendin zou gaan. En dus niet om mij. Of dit zo is, weet ik natuurlijk niet. Ik kan alleen maar afgaan op wat hij zegt.
(Nog een bijkomende frustratie: hij heeft me laten weten dat hij mij ervan verdenkt dat ik contact heb gezocht met zijn vrouw! Nou, lekker dan! Waarom zou ik dat in godsnaam doen? Alsof dat het risico voor mij niet groter maakt! Dat heb ik hem ook verteld. Ik was boos en gekwetst. Hij krabbelde na dat gesprek ook wat terug, maar toch blijft het nu knagen. Ben echt woest, maar vooral gekwetst. Maar goed, daar kom ik wel over heen.)
Nu speel ik er al een tijdje mee dat dit toch echt niet kan. Mijn man en ik hebben wel een redelijk losse relatie. Hadden al vaker gesproken over de mogelijkheid dat zoiets als dit kan gebeuren. We hebben ook afgesproken:' of je vertelt het van te voren, zodat wij er een eind aan kunnen maken, of je houdt nadietijd je mond dicht'.
De gebeurtenissen van de afgelopen periode hebben mij bloednerveus gemaakt. Zo erg dat ik op het punt sta om met mijn man te gaan praten. Ik weet het niet meer. Met die collega ben ik gestopt. Heb gezegd dat ik dit zo niet wil en kan. Heb ook gezegd dat ik al een tijdje twijfel omdat ik, ondanks dat mijn man en ik redelijk 'los' over dit soort dingen, mij toch bezwaard voel. Maar nu? Ik sta op knappen. Ben bang dat het lijntje toch richting mij wordt getrokken door zijn vrouw. Je weet immers maar nooit. In dat geval ben ik beter af als ik mijn man zelf vertel hoe het zit.
Ik zit nog na te denken om misschien niet alles te vertellen, maar gewoon te vertellen dat er een soort van klik is geweest en dat ik dat heb verbroken omdat ik het niet uit de hand wil laten lopen. Niet helemaal eerlijk, ik weet het. Maar ik ben bang voor wat er gebeurt als ik wel de waarheid vertel.
Ik weet het, wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. Ik heb alleen nooit beseft dat mijn geweten zo op zou spelen. Ik heb nooit gedacht dat, ondanks de afspraken die ik met mijn man heb, ik er zo mee zou komen te zitten. En nu? Vertellen/ niet vertellen, met het risico dat het vanzelf uit komt? Ik weet het niet.
Iemand, afgezien van commentaar op wat ik fout heb gedaan (want dat heb ik, en dat weet ik ook), misschien tips? Iemand misschien in een zelfde situatie gezeten?
Sorry, erg lang verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt. Misschien ook een beetje warrig. Als jullie iets verduidelijkt willen zien, dan zeg je het maar.
Ik weet dat het niet op prijs wordt gesteld als een TO enige tijd verdwijnt, dus ik zeg maar van te voren dat ik dit weekend waarschijnlijk niet veel kans meer heb om te reageren op jullie reacties.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:42
Tsja..ingewikkeld verhaal. Wees maar blij dat je met hem bent gestopt. Wat een eikel zeg.
Je hebt met je man afgesproken om het van tevoren te zeggen of nadien je mond houden. Hij zal zich sowieso gigantisch belazerd voelen als je het hem nu vertelt.
Het ligt eraan wat jij met je huwelijk wil. Als jij zo de behoefte had om vreemd te gaan dan zou ik eerst eens bedenken waar die behoefte vandaan kwam.
Je hebt met je man afgesproken om het van tevoren te zeggen of nadien je mond houden. Hij zal zich sowieso gigantisch belazerd voelen als je het hem nu vertelt.
Het ligt eraan wat jij met je huwelijk wil. Als jij zo de behoefte had om vreemd te gaan dan zou ik eerst eens bedenken waar die behoefte vandaan kwam.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:44
vrijdag 13 juni 2008 om 19:46
je zegt het zelf al inderdaad, wie zich brandt moet op de blaren zitten.
en ondanks de afspraak dat jullie dit niet aan elkaar zouden vertellen, denk ik dat je geweten je uiteindelijk zo gek zal maken dat je het toch vertelt...
vergeet niet, hoe dan ook, vreemdgaan komt ál-tijd uit.
ben dan trouw aan jezelf en ben eerlijk tegen je vent. je hebt hem al bedrogen. heeft hij trouwens verder geen enkel idee?
en ondanks de afspraak dat jullie dit niet aan elkaar zouden vertellen, denk ik dat je geweten je uiteindelijk zo gek zal maken dat je het toch vertelt...
vergeet niet, hoe dan ook, vreemdgaan komt ál-tijd uit.
ben dan trouw aan jezelf en ben eerlijk tegen je vent. je hebt hem al bedrogen. heeft hij trouwens verder geen enkel idee?
vrijdag 13 juni 2008 om 19:47
Lekkere kerel, en nog een vriendin erbij, en jou als extra.
Voor zijn vrouw zou ik zeggen, ik hoop dat ze er achter komt. Je zal met zon man getrouwd zijn...... arme vrouw,.
En ook jou man is belazerd en zou ik het maar wel opbiechten., en niet omdat je, je in het nauw gedreven voelt, dat is wel een beetje laf. Maar omdat je open en eerlijk wilt zijn.
Maar je zegt dat je eens met je man besproken hebt, als je over de scheef bent gegaan houd je nadien je mond dicht. Tja ik weet niet in hoeverre die regel bij jullie loopt.?. Misschien gebruikt je man die regel ook wel. Ik persoonlijk zou dat echt niet kunnen. En zou het gewoon opbiechten dan.
Wel zo eerlijk en heb je weer een goed geweten,. Hoe moeilijk het ook moet zijn.
Voor zijn vrouw zou ik zeggen, ik hoop dat ze er achter komt. Je zal met zon man getrouwd zijn...... arme vrouw,.
En ook jou man is belazerd en zou ik het maar wel opbiechten., en niet omdat je, je in het nauw gedreven voelt, dat is wel een beetje laf. Maar omdat je open en eerlijk wilt zijn.
Maar je zegt dat je eens met je man besproken hebt, als je over de scheef bent gegaan houd je nadien je mond dicht. Tja ik weet niet in hoeverre die regel bij jullie loopt.?. Misschien gebruikt je man die regel ook wel. Ik persoonlijk zou dat echt niet kunnen. En zou het gewoon opbiechten dan.
Wel zo eerlijk en heb je weer een goed geweten,. Hoe moeilijk het ook moet zijn.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:48
quote:tantetje schreef op 13 juni 2008 @ 19:34:
Ik weet het, wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. Ik heb alleen nooit beseft dat mijn geweten zo op zou spelen. Ik heb nooit gedacht dat, ondanks de afspraken die ik met mijn man heb, ik er zo mee zou komen te zitten. En nu? Vertellen/ niet vertellen, met het risico dat het vanzelf uit komt? Ik weet het niet.
.
Ik denk niet dat het je geweten is dat opspeelt, maar meer de angst dat het uitkomt...
Je kunt altijd, als het uitkomt, zeggen dat je 't niet verteld hebt vanwege jullie afspraak om achteraf niks te zeggen.
Ik weet het, wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten. Ik heb alleen nooit beseft dat mijn geweten zo op zou spelen. Ik heb nooit gedacht dat, ondanks de afspraken die ik met mijn man heb, ik er zo mee zou komen te zitten. En nu? Vertellen/ niet vertellen, met het risico dat het vanzelf uit komt? Ik weet het niet.
.
Ik denk niet dat het je geweten is dat opspeelt, maar meer de angst dat het uitkomt...
Je kunt altijd, als het uitkomt, zeggen dat je 't niet verteld hebt vanwege jullie afspraak om achteraf niks te zeggen.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:51
Als jullie hebben afgesproken om niets te vertellen dan vind ik dat je nu ook je mond moet houden . Erg rot voor jou als jij met samengeknepen billen loopt uit angst dat het uitkomt , maar als je ervan overtuigd bent dat je verder wil met je huwelijk ... waarom zou je man dan mee moeten lijden ; gedeelde smart is halve smart , nu kan je het een en ander nog in jouw voordeel verdraaien , dan is het maar van jouw hart ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 13 juni 2008 om 19:59
vrijdag 13 juni 2008 om 20:53
Mond houden. Omdat jij last hebt gekregen van je geweten wil je die last nu bij je man dumpen. Nee hoor, jullie hebben hier afspraken over gemaakt en daar heb je je aan te houden. In het hypothetische geval dat mevrouw de connectie naar jou legt, kun je altijd nog clean komen. Maar niet nu je man diep ongelukkig maken omdat het je te heet onder de voeten wordt.
zaterdag 14 juni 2008 om 00:38
quote:bergamot schreef op 13 juni 2008 @ 20:53:
Mond houden. Omdat jij last hebt gekregen van je geweten wil je die last nu bij je man dumpen. Nee hoor, jullie hebben hier afspraken over gemaakt en daar heb je je aan te houden. In het hypothetische geval dat mevrouw de connectie naar jou legt, kun je altijd nog clean komen. Maar niet nu je man diep ongelukkig maken omdat het je te heet onder de voeten wordt.
sluit me hier bij aan, die last die je nu voelt mag je niet bij je man gaan neerleggen. Je schiet er niks mee op, je gaat er alleen maar op achteruit. Het voelt even als opluchting, en dan heb je de poppen aan het dansen.
En waarom ga je iets aan met zo'n slappe flapdrol? Excusez le mot.... Je weet dat hij getrouwd is, dan komt er nog een vriendin uit de hoge hoed. Jeeeeemig, word je toch niet blij van? En dan word je ook nog eens uitgemaakt voor verrader... Ben ik nou zo romantisch dromerig ingesteld? Mocht ik ooit een uitglijer maken, wat me onwaarschijnlijk lijkt, moet het een soort kortstondige passionele romance zijn. Zo eentje waarover je schrijft als je oud bent, ik bedenk opeens dat dit erg Bridges of Madison County klinkt.....
Mond houden. Omdat jij last hebt gekregen van je geweten wil je die last nu bij je man dumpen. Nee hoor, jullie hebben hier afspraken over gemaakt en daar heb je je aan te houden. In het hypothetische geval dat mevrouw de connectie naar jou legt, kun je altijd nog clean komen. Maar niet nu je man diep ongelukkig maken omdat het je te heet onder de voeten wordt.
sluit me hier bij aan, die last die je nu voelt mag je niet bij je man gaan neerleggen. Je schiet er niks mee op, je gaat er alleen maar op achteruit. Het voelt even als opluchting, en dan heb je de poppen aan het dansen.
En waarom ga je iets aan met zo'n slappe flapdrol? Excusez le mot.... Je weet dat hij getrouwd is, dan komt er nog een vriendin uit de hoge hoed. Jeeeeemig, word je toch niet blij van? En dan word je ook nog eens uitgemaakt voor verrader... Ben ik nou zo romantisch dromerig ingesteld? Mocht ik ooit een uitglijer maken, wat me onwaarschijnlijk lijkt, moet het een soort kortstondige passionele romance zijn. Zo eentje waarover je schrijft als je oud bent, ik bedenk opeens dat dit erg Bridges of Madison County klinkt.....
zaterdag 14 juni 2008 om 01:00
zaterdag 14 juni 2008 om 08:35
Goedemorgen Tantetje,
Ik sluit me aan bij o.a. Bianca en Bergamot; hou je aan je afspraak en die afspraak luidt 'zelf dealen met zo'n situatie'. Je kunt het wel vertellen maar daarmee maak je waarschijnlijk alleen nog maar meer rommel. Ik denk dat dit een wijze en harde les voor je was. Heel erg vervelend en dat meen ik, je wilde het vast niet zo af laten lopen. Op de een of andere manier is het een puinhoop geworden en het enige wat je kunt doen is gewoon kalm blijven en proberen niet in paniek te raken want dat is nergens voor nodig.
Je ex lover wil de schuld van zijn misere op jou afschuiven. Ineens is dan de 'liefde' over. Tekenend voor hoe zo iemand in elkaar zit. Het stelt allemaal niks voor en jij als persoon bent nu niet meer in de gratie bij hem en hij niet bij jou. Heel vergankelijk allemaal, zo'n avontuurtje.
Maar dat doet er nu allemaal niet meer toe want het is voorbij en jij en hij hebben seksueel niks meer met elkaar te maken. Jij wil gaan puin ruimen en je man er bij betrekken voor een ander het doet, maar hoe rot ook voor jou, dat moet je dus zelf doen.
Het beste advies wat ik ik je kan geven is; trigger die ex-lover van je niet. Hij heeft zich blijkbaar in zijn hoofd gehaald dat jij degene bent die gekletst heeft en als het tussen zijn vrouw en hem misgaat, dan zal hij dat op jou afreageren. Dus ga hem niet uit de weg, als collega, doe normaal tegen hem en hou het zakelijk. Hopelijk waait het allemaal over en dan hoef jij je alleen nog maar bezig te houden met je eigen schuldgevoel.
Lees het boek 'De Duivelsdriekhoek' van Caroline Roodvoets eens. Het zal je veel leren over de verschillende fases van vreemdgaan. Helaas is jouw collega beland in de zogenaamde 'slangenkuil' waarschijnlijk, de fase waarin de echtgenote achter zijn bedrog gaat komen en stukje bij beetje uit gaat vinden hoezeer ze belazerd wordt.
Dat is het begin van het einde van zijn geheime leven. Heel interessant om eens te lezen en het zal je leren dat het gewoon hoort bij (veel) vreemdgangerssituaties. Op een dag wordt de echtgenote meer dan achterdochtig, al dan niet getriggerd door signalen van anderen. Dat is nu aan de hand in zijn huwelijk. Dat moet hij zelf oplossen, jij moet dealen met jouw eigen bedrog en dat zal nog lang nadreunen in je leven.
Vanzelfsprekend staat het jou helemaal vrij om met je man te gaan praten. Als dat je beslissing is raad ik je aan om dan eerlijk te zijn en niet alleen de 'klik' maar ook de fysieke acties na die klik te bespreken. Niet half gaan zitten doen. De kans dat je jezelf klem zet door te veel te liegen is erg groot.
Áls je het doet, al is het tegen de afspraak, doe het dan helemaal.
(f) sterkte!
Ik sluit me aan bij o.a. Bianca en Bergamot; hou je aan je afspraak en die afspraak luidt 'zelf dealen met zo'n situatie'. Je kunt het wel vertellen maar daarmee maak je waarschijnlijk alleen nog maar meer rommel. Ik denk dat dit een wijze en harde les voor je was. Heel erg vervelend en dat meen ik, je wilde het vast niet zo af laten lopen. Op de een of andere manier is het een puinhoop geworden en het enige wat je kunt doen is gewoon kalm blijven en proberen niet in paniek te raken want dat is nergens voor nodig.
Je ex lover wil de schuld van zijn misere op jou afschuiven. Ineens is dan de 'liefde' over. Tekenend voor hoe zo iemand in elkaar zit. Het stelt allemaal niks voor en jij als persoon bent nu niet meer in de gratie bij hem en hij niet bij jou. Heel vergankelijk allemaal, zo'n avontuurtje.
Maar dat doet er nu allemaal niet meer toe want het is voorbij en jij en hij hebben seksueel niks meer met elkaar te maken. Jij wil gaan puin ruimen en je man er bij betrekken voor een ander het doet, maar hoe rot ook voor jou, dat moet je dus zelf doen.
Het beste advies wat ik ik je kan geven is; trigger die ex-lover van je niet. Hij heeft zich blijkbaar in zijn hoofd gehaald dat jij degene bent die gekletst heeft en als het tussen zijn vrouw en hem misgaat, dan zal hij dat op jou afreageren. Dus ga hem niet uit de weg, als collega, doe normaal tegen hem en hou het zakelijk. Hopelijk waait het allemaal over en dan hoef jij je alleen nog maar bezig te houden met je eigen schuldgevoel.
Lees het boek 'De Duivelsdriekhoek' van Caroline Roodvoets eens. Het zal je veel leren over de verschillende fases van vreemdgaan. Helaas is jouw collega beland in de zogenaamde 'slangenkuil' waarschijnlijk, de fase waarin de echtgenote achter zijn bedrog gaat komen en stukje bij beetje uit gaat vinden hoezeer ze belazerd wordt.
Dat is het begin van het einde van zijn geheime leven. Heel interessant om eens te lezen en het zal je leren dat het gewoon hoort bij (veel) vreemdgangerssituaties. Op een dag wordt de echtgenote meer dan achterdochtig, al dan niet getriggerd door signalen van anderen. Dat is nu aan de hand in zijn huwelijk. Dat moet hij zelf oplossen, jij moet dealen met jouw eigen bedrog en dat zal nog lang nadreunen in je leven.
Vanzelfsprekend staat het jou helemaal vrij om met je man te gaan praten. Als dat je beslissing is raad ik je aan om dan eerlijk te zijn en niet alleen de 'klik' maar ook de fysieke acties na die klik te bespreken. Niet half gaan zitten doen. De kans dat je jezelf klem zet door te veel te liegen is erg groot.
Áls je het doet, al is het tegen de afspraak, doe het dan helemaal.
(f) sterkte!
zaterdag 14 juni 2008 om 09:27
Mee eens: niet vertellen.
Dat je het wil vertellen aan je man is omdat je dan jezelf weer wat comfortabeler voelt, jij bent het 'geheim' dan kwijt. Maar je zadelt je man met een probleem op waar hij niet om gevraagd heeft en sterker nog: waar jullie samen blijkbaar duidelijke afspraken over hebben gemaakt.
Een ander zei het al: dit is de consequentie van vreemdgaan. Jij hebt die keus gemaakt en jij zal met de consequenties moeten omgaan.
Ik moet zeggen dat ik in een soortgelijke situatie heb gezeten, al ging dat alleen om iets anders. Ik kneep hem op een gegeven moment net zo erg als jij. En ik weet dat dat geen leven is. Maar als jij er nu mee gestopt bent en absoluut geen contact meer hebt op welke manier dan ook en alles in het werk stelt om je man nr 1 te laten zijn, dan zou je relatie deze storm kunnen overwinnen. Maar dan moet je ook echt stoppen en het niet meer laten gebeuren, en de beste reden is niet voor een ander, maar omdat je zelf nooit meer zover wil komen.
Dit is geen veroordeling, maar een advies.
Dat je het wil vertellen aan je man is omdat je dan jezelf weer wat comfortabeler voelt, jij bent het 'geheim' dan kwijt. Maar je zadelt je man met een probleem op waar hij niet om gevraagd heeft en sterker nog: waar jullie samen blijkbaar duidelijke afspraken over hebben gemaakt.
Een ander zei het al: dit is de consequentie van vreemdgaan. Jij hebt die keus gemaakt en jij zal met de consequenties moeten omgaan.
Ik moet zeggen dat ik in een soortgelijke situatie heb gezeten, al ging dat alleen om iets anders. Ik kneep hem op een gegeven moment net zo erg als jij. En ik weet dat dat geen leven is. Maar als jij er nu mee gestopt bent en absoluut geen contact meer hebt op welke manier dan ook en alles in het werk stelt om je man nr 1 te laten zijn, dan zou je relatie deze storm kunnen overwinnen. Maar dan moet je ook echt stoppen en het niet meer laten gebeuren, en de beste reden is niet voor een ander, maar omdat je zelf nooit meer zover wil komen.
Dit is geen veroordeling, maar een advies.
zaterdag 14 juni 2008 om 10:58
maandag 16 juni 2008 om 16:37
Allemaal bedankt voor de reacties. Mijn OP was nogal impulsief en in een emotionele opwelling geschreven. Niet dat het niet juist is wat er staat trouwens.
Ik ben inmiddels wat gekalmeerd. Ik heb mijn man niets verteld en ga dat ook niet doen. Jullie hebben gelijk, afspraak is afspraak. Mocht er alsnog shit van komen en hij komt er op een andere manier achter, dan zal ik dan moeten gaan puinruimen.
Collega heb ik dit weekend niet meer gehoord. Dat was het eerste weekend in maanden. Ik wist vooraf dat er niets zou komen en ik moet zeggen, ik heb me in tijden niet zo rustig gevoeld. Geen stress om die telefoon.
Vanochtend had ik verwacht dat hij weer zou beginnen, maar het was echt stil. Heerlijk. Ik had niet gedacht dat dat zo zou voelen. Op eerdere momenten miste ik hem behoorlijk. Maar nu ik heb gezien en gehoord hoe hij over me denkt, ben ik er klaar mee.
Hij zei me vrijdag nog dat hij me nog iets moest vertellen. Op mijn vraag om dat dan direct maar te doen (was aan telefoon) zei hij dat het een lang verhaal was en dat het nog wel een keer kwam. Ik heb nog gevraagd of het met mij te maken heeft, of dat het invloed op mij heeft op wat voor manier dan ook. Hij zei dat dat niet het geval was. Ik denk dat ik het dan ook maar niet meer wil weten.
Einde contact. Ik kap er mee.
bedankt voor jullie reacties.
Ik ben inmiddels wat gekalmeerd. Ik heb mijn man niets verteld en ga dat ook niet doen. Jullie hebben gelijk, afspraak is afspraak. Mocht er alsnog shit van komen en hij komt er op een andere manier achter, dan zal ik dan moeten gaan puinruimen.
Collega heb ik dit weekend niet meer gehoord. Dat was het eerste weekend in maanden. Ik wist vooraf dat er niets zou komen en ik moet zeggen, ik heb me in tijden niet zo rustig gevoeld. Geen stress om die telefoon.
Vanochtend had ik verwacht dat hij weer zou beginnen, maar het was echt stil. Heerlijk. Ik had niet gedacht dat dat zo zou voelen. Op eerdere momenten miste ik hem behoorlijk. Maar nu ik heb gezien en gehoord hoe hij over me denkt, ben ik er klaar mee.
Hij zei me vrijdag nog dat hij me nog iets moest vertellen. Op mijn vraag om dat dan direct maar te doen (was aan telefoon) zei hij dat het een lang verhaal was en dat het nog wel een keer kwam. Ik heb nog gevraagd of het met mij te maken heeft, of dat het invloed op mij heeft op wat voor manier dan ook. Hij zei dat dat niet het geval was. Ik denk dat ik het dan ook maar niet meer wil weten.
Einde contact. Ik kap er mee.
bedankt voor jullie reacties.
