Relaties
alle pijlers
Vriend is vreemdgegaan :-(
donderdag 11 december 2008 om 21:04
Hallo allemaal,
Ik wil echt even mijn ei kwijt en eens andere meningen horen over mijn situatie.
Al een poosje liep het niet zo lekker met mijn vriend. Hij deed niet echt moeite meer voor mij, we praatten steeds minder, weinig interesse meer in wat ik doe, denk en voel. Een paar weken geleden heb ik hem hierop aangesproken en hij zei niet meer zo zeker te weten of hij nog verder wilde met mij. MAAR hij wilde mij ook niet kwijt. We woonden samen, maar hij stelde voor zelf weer een poosje bij zijn ouders te gaan wonen, wie weet gaf wat meer afstand de boost die we nodig hadden. Klonk niet heel vreemd in de oren, ik dacht, inderdaad, wie weet. Hij vertrok, we zagen elkaar een paar avonden in de week. Maar hij was af en toe ook ineens totaal niet bereikbaar, stond zijn telefoon uit of hij nam gewoon niet op. Dat vond ik erg vreemd, en bovendien werd het er niet beter op, leek wel. Had een slecht gevoel erbij. Vorige week belde ik zijn moeder, omdat ik hem weer eens niet te pakken kreeg. Zij vertelde mij dat hij niet thuis was, hij was ook niet thuis geweest. Mijn hart bonkte in mijn keel, ik VOELDE gewoon dat er iets niet in de haak was. Belde hem op, hij nam niet op. Een uurtje later belde hij me terug en zei dat hij gewoon thuis was, hij had geslapen en was de avond ervoor al vroeg in slaap gevallen. Ben uit mijn pan gegaan, hem verrot gescholden voor leugenaar, etc. Hij bleef ontkennen dat hij weg was geweest en niet thuis had geslapen. Ik vertelde het dat zijn ma had gezegd dat hij niet thuis was. Dat was niet waar, ze had niet eens gekeken volgens hem, of hij niet in bed lag. Ik sprak later zijn moeder erop aan, en die trok haar verhaal ook ineens terug.... Ben gaan spitten, in zijn hotmail en vond een email van een andere vrouw, waarin ze bevestigde dat zij elkaar die avond zouden zien en of hij zou blijven slapen. Ben naar hem toe gegaan, hem een klap in zijn gezicht gegeven en weggelopen. Hij belde daarna nog en toen ik hem hiermee confronteerde, gaf hij het toe. Hij had haar nu een paar keer gezien (ik weet dat dat niet klopt, ben hem wel vaker "kwijt" geweest dan slechts een paar keer) en hij wilde mij niet kwijt, had zo;n spijt. Heb hem gezegd dat hij de boom in kan. Maar nu, een week later..... ik hou nog zo van hem en hij lijkt echt spijt te hebben. Wat moet ik nou doen??? Kunnen mensen dit soort fouten eenmalig maken en echt veranderen?
Ik wil echt even mijn ei kwijt en eens andere meningen horen over mijn situatie.
Al een poosje liep het niet zo lekker met mijn vriend. Hij deed niet echt moeite meer voor mij, we praatten steeds minder, weinig interesse meer in wat ik doe, denk en voel. Een paar weken geleden heb ik hem hierop aangesproken en hij zei niet meer zo zeker te weten of hij nog verder wilde met mij. MAAR hij wilde mij ook niet kwijt. We woonden samen, maar hij stelde voor zelf weer een poosje bij zijn ouders te gaan wonen, wie weet gaf wat meer afstand de boost die we nodig hadden. Klonk niet heel vreemd in de oren, ik dacht, inderdaad, wie weet. Hij vertrok, we zagen elkaar een paar avonden in de week. Maar hij was af en toe ook ineens totaal niet bereikbaar, stond zijn telefoon uit of hij nam gewoon niet op. Dat vond ik erg vreemd, en bovendien werd het er niet beter op, leek wel. Had een slecht gevoel erbij. Vorige week belde ik zijn moeder, omdat ik hem weer eens niet te pakken kreeg. Zij vertelde mij dat hij niet thuis was, hij was ook niet thuis geweest. Mijn hart bonkte in mijn keel, ik VOELDE gewoon dat er iets niet in de haak was. Belde hem op, hij nam niet op. Een uurtje later belde hij me terug en zei dat hij gewoon thuis was, hij had geslapen en was de avond ervoor al vroeg in slaap gevallen. Ben uit mijn pan gegaan, hem verrot gescholden voor leugenaar, etc. Hij bleef ontkennen dat hij weg was geweest en niet thuis had geslapen. Ik vertelde het dat zijn ma had gezegd dat hij niet thuis was. Dat was niet waar, ze had niet eens gekeken volgens hem, of hij niet in bed lag. Ik sprak later zijn moeder erop aan, en die trok haar verhaal ook ineens terug.... Ben gaan spitten, in zijn hotmail en vond een email van een andere vrouw, waarin ze bevestigde dat zij elkaar die avond zouden zien en of hij zou blijven slapen. Ben naar hem toe gegaan, hem een klap in zijn gezicht gegeven en weggelopen. Hij belde daarna nog en toen ik hem hiermee confronteerde, gaf hij het toe. Hij had haar nu een paar keer gezien (ik weet dat dat niet klopt, ben hem wel vaker "kwijt" geweest dan slechts een paar keer) en hij wilde mij niet kwijt, had zo;n spijt. Heb hem gezegd dat hij de boom in kan. Maar nu, een week later..... ik hou nog zo van hem en hij lijkt echt spijt te hebben. Wat moet ik nou doen??? Kunnen mensen dit soort fouten eenmalig maken en echt veranderen?
vrijdag 12 december 2008 om 09:51
Het is misschien wat simpel gesteld.... maar ik zou helemaal geen zin hebben om het nog 's te proberen, er keihard voor te vechten, in therapie gaan, hem weer leren vertrouwen en dus alle keren dat ik hem niet kan bereiken niet gelijk denken dat het weer mis is, die eerste weken zouden me slapeloze nachten bezorgen en daarna zou ik met vlagen boos en verdrietig worden.
Bij vreemdgaan neem je wat mij betreft niet alleen de toekomst weg (zoals bij een sterfgeval), maar ook heden én verleden.
Bij vreemdgaan neem je wat mij betreft niet alleen de toekomst weg (zoals bij een sterfgeval), maar ook heden én verleden.
vrijdag 12 december 2008 om 09:56
quote:Plosie schreef op 12 december 2008 @ 09:44:
Je schrijft dat je hem zoooo mist. Dat gevoel gaat over. Je schrijft dat je nog zo van hem houdt. Ook dat zal minder worden. Als je los laat.Belangrijk is ook je te realiseren dat je mist hoe het was . Je mist waarschijnlijk het gevoel dat het goed zat tussen jullie, het gevoel geliefd te zijn, het gevoel de ander te kennen en te begrijpen.
Dat komt niet meer terug. Het wordt namelijk nooit meer zoals het was, je blijkt hem dus niet te kennen of te begrijpen, etc.
Je schrijft dat je hem zoooo mist. Dat gevoel gaat over. Je schrijft dat je nog zo van hem houdt. Ook dat zal minder worden. Als je los laat.Belangrijk is ook je te realiseren dat je mist hoe het was . Je mist waarschijnlijk het gevoel dat het goed zat tussen jullie, het gevoel geliefd te zijn, het gevoel de ander te kennen en te begrijpen.
Dat komt niet meer terug. Het wordt namelijk nooit meer zoals het was, je blijkt hem dus niet te kennen of te begrijpen, etc.
Peas on earth!
vrijdag 12 december 2008 om 12:13
In dit geval zeg ik ook; laat gaan. Mijn vriend ging vreemd en biechtte het al vrij snel op, en maakte direct zijn keuze.
Keihard maar wel eerlijk. /Het is naderhand goed gekomen, sinds een jaar, en dat gaat goed, om 1 reden; dat hij vanaf het begin eerlijk was en nooit heeft gelogen. Bovendien heeft hij enorme spijt en toont dat ook, al 1 jaar lang. Had hij hetzelfde gedaan als jouw vriend, dan was ik nooit met hem doorgegaan.
Niet het vreemdging is het ergste, maar het gevoel dat je vriend in staat is om een dubbelleven te leiden, om jou in die leugen te laten leven. Dat is zorgelijk.
Keihard maar wel eerlijk. /Het is naderhand goed gekomen, sinds een jaar, en dat gaat goed, om 1 reden; dat hij vanaf het begin eerlijk was en nooit heeft gelogen. Bovendien heeft hij enorme spijt en toont dat ook, al 1 jaar lang. Had hij hetzelfde gedaan als jouw vriend, dan was ik nooit met hem doorgegaan.
Niet het vreemdging is het ergste, maar het gevoel dat je vriend in staat is om een dubbelleven te leiden, om jou in die leugen te laten leven. Dat is zorgelijk.
zaterdag 13 december 2008 om 22:42
Ik voel me vreselijk!!!!
Hij belt me steeds en betuigt spijt, smst me hoeveel hij van me houdt.... Ik zou hem zo graag geloven, maar het lukt niet.
Toch kan ik ook niet geloven dat onze liefde voorbij is hiermee.... Ik heb hoop dat het over een poosje weer mogelijk is, dat hij dan genoeg eenzaamheid heeft geproefd om het wel weer exclusief aan te kunnen...
Hij belt me steeds en betuigt spijt, smst me hoeveel hij van me houdt.... Ik zou hem zo graag geloven, maar het lukt niet.
Toch kan ik ook niet geloven dat onze liefde voorbij is hiermee.... Ik heb hoop dat het over een poosje weer mogelijk is, dat hij dan genoeg eenzaamheid heeft geproefd om het wel weer exclusief aan te kunnen...
zondag 14 december 2008 om 01:17
Hallo Miserable,
wie ben ik om tegen je te zeggen wat je moet doen? niemand waarschijnijk. Maar toch wil ik het proberen, omdat ik denk dat niemand, maar dan ook niemand zo weinig waard is dat hij/zij genoegen met nemen met een partner die glashard in je gezicht liegt, en blijft liegen. Dat kan echt niet. En ik kan me voorstellen dat je mist wat jullie hadden, maar dit kan toch gewoon niet? Dat hij vreemdgaat is 1, maar er ook nog over door blijven liegen...Dan betuig je je spijt gewoonweg te laat. En het gaat niet om of hij eenzaamheid kan/zal proeven om het exclusief aan te kunnen, het gaat erom dat JIJ gelukkig mag worden in je leven. Dat JIJ een relatie verdient waarin je niet achterdochtig hoeft te zijn, of alleen maar kan HOPEN dat iemand de waarheid spreekt, terwijl er in je achterhoofd een stemmetje de waarheid tegen je spreekt en zegt: nee , hij spreekt vast de waarheid niet.
Meid heel veelsterkte.
En nogmaals, ik ben jou niet, wie ben ik om iets te zeggen, maar het greep me aan dat je zo blijft hopen op iemand die kennelijk nogal issues heeft ofzo. Hij moet maar volwassen worden, een echte kerel spreekt ook de waarheid als het hard is. (een echte meid ook,. vooral als ze op dr toekomst is voorbereid , maar dat terzijde)
wie ben ik om tegen je te zeggen wat je moet doen? niemand waarschijnijk. Maar toch wil ik het proberen, omdat ik denk dat niemand, maar dan ook niemand zo weinig waard is dat hij/zij genoegen met nemen met een partner die glashard in je gezicht liegt, en blijft liegen. Dat kan echt niet. En ik kan me voorstellen dat je mist wat jullie hadden, maar dit kan toch gewoon niet? Dat hij vreemdgaat is 1, maar er ook nog over door blijven liegen...Dan betuig je je spijt gewoonweg te laat. En het gaat niet om of hij eenzaamheid kan/zal proeven om het exclusief aan te kunnen, het gaat erom dat JIJ gelukkig mag worden in je leven. Dat JIJ een relatie verdient waarin je niet achterdochtig hoeft te zijn, of alleen maar kan HOPEN dat iemand de waarheid spreekt, terwijl er in je achterhoofd een stemmetje de waarheid tegen je spreekt en zegt: nee , hij spreekt vast de waarheid niet.
Meid heel veelsterkte.
En nogmaals, ik ben jou niet, wie ben ik om iets te zeggen, maar het greep me aan dat je zo blijft hopen op iemand die kennelijk nogal issues heeft ofzo. Hij moet maar volwassen worden, een echte kerel spreekt ook de waarheid als het hard is. (een echte meid ook,. vooral als ze op dr toekomst is voorbereid , maar dat terzijde)
zondag 14 december 2008 om 11:22
