Relaties
alle pijlers
Vriend met bindingsangst, please help
woensdag 17 oktober 2007 om 11:58
He hoi,
Ik ben helemaal nieuw hier op dit forum dus ik zal beginnen met me voor te stellen voor ik mijn verhaal ga doen.
Ik ben Jaccolien, 25 jaar en zoals de titel ook wel doet verwachten heb ik problemen met met (ex)vriend. Ik ben hem 3 jaar geleden in het buitenland tegengekomen waar hij werkt en woont. Hij is fransman, inmiddels 38jaar oud. Toen ik hem voor het eerst zag tijdens mijn vakantie daar sprong de vonk over, en ondanks dat hij zei zich niet meer aan een relatie op afstand te wagen ivm eerdere mislukte ervaringen, besloten we het een kans te geven. Zo n 6x per jaar zochten we elkaar op, waren enkele weken samen, en hielden via de mail, tel en sms veel contact. Dit heeft zo n twee en half jaar geduurd, de momenten samen waren onvergetelijk en super hecht, al was het tussendoor natuurlijk wel eens zwaar om elkaar te moeten missen. Desalniettemin wilden we nog niet ons leven overhoop gooien in het prille begin en gaan verhuizen etc. De relatie werd steeds serieuzer en we hadden het steeds vaker over de toekomst. Hij wilde gezien zijn leeftijd toch wel plannen maken over de toekomst, en het maakte mij niet uit waar hij heen zou gaan in de wereld, mij leven was nog jong en invulbaar dus ik zou gewoon mee gaan, niets stond ons in de weg, zo leek het.
Aan het begin van dit jaar besloot hij ineens er een punt achter te zetten, terwijl we een paar weken daarvan nog besloten hadden dat ik dit jaar, zo in deze periode, mijn tas zou pakken en voor langere tijd bij hem zou zijn om te zien of we ons leven verder samen gingen indelen.
Nu moet je weten dat zijn leven op liefdesgebied behoorlijk dramatisch is verlopen, ik weet ook niet waarom ik altijd dat soort mannen aantrek! Waarschijnlijk is het avontuurlijke, de moeilijkheid om ze zo ver te krijgen zich aan je te binden de grote uitdaging die ik zoek.
In elk geval zijn zijn ouders gescheiden toen hij 8jr oud was. Dit is nogal dramatisch geweest, veel vechtpartijen, drank etc. Zijn stiefmoeder was iemand die hem helemaal niet aanstond, en toen hij een jaar of 16 was ging hij samen met zijn broer in een flat wonen. Zijn broer is een jaar ouder en een ramp. Zijn drugs en drankverslavingen zijn toen al begonnen en tot de dag van vandaag beheersen zij het leven van zijn familie. Hijzelf woont dus in EGypte en wordt er minder mee geconfronteerd maar steeds wanneer hij nr Frankrijk gaat is het weer een big issue.
Na diverse liefdes besloot hij toen hij 26 was te trouwen met een francaise, dit heeft al met al nog 4 jaar geduurd. Hij zegt dat op het moment dat hij voor het altaar stond en ja zei al aan het bedenken was hoe hij weer weg kon komen. Na deze relatie heeft hij een vriendin gehad uit Hongarije, zij is in Egypte komen wonen en kon daar niet aarden, dus is hij naar Hongarije gegaan, waar hun relatie na anderhalf jaar ook strandde. Hij geeft steeds allerlei redenen aan waarom het misliep maar ikg eloof dat ik langzaamaan het echt begin te begrijpen.
Ik ben zojuist terug van een 2weekse vakantie waar ik hem weer heb opgezocht. Vorig jaar november had ik hem dus voor het laatst gezien en was alles nog helemaal koek en ei. In de daarop volgende maand heeft hij een ongelooflijke rot periode gehad. Om in Egypte een werkvisum te verlengen moet je elke 6 maanden een hiv test doen. Deze test bleek ineens positief en zijn leven, en dat van mij, stond op zijn kop. Want hoe kon dat, we waren elkaar trouw geweest, etc, en ik heb ook niet aan hem getwijfeld overigens! Gevolg was dat hij het land uit moest en gedurende bijna 3 maanden in Frankrijk heeft gezeten en aan een scale van medische tests onderworpen werd. Aan het einde van het verhaal bleek dat iets in zijn lijf op een vreemde manier op de tests gereageerd heeft, dit schijnt zeldzaam voor te komen, want nu zijn de tests weer negatief. Ik heb ook al die papieren gezien enzo, de vertrouwensband tussen ons is heel sterk.
In die tijd in Frankrijk is hij enorm gaan twijfelen over zichzelf, zijn toekomst, wat hij nu wil, waar hij heen gaat etc. Ook is hij zijn oude vrienden in Hongarije op gaan zoeken en heeft ook zijn ex die inmiddels getrouwd is en een kindje heeft weer gezien. Ik voelde dat hij in die tijd van me af dreef maar ik begreep dat hij een heel moeilijke tijd doormaakte en vond dat een geldige reden. Echter, in februari besloot hij dat het genoeg geweest was tussen ons en wilde hij me niet meer zien. Hij zei zelfs dat hij me niet onder ogen durfde te komen om er over te praten omdat hij te zwak zou zijn en er dan geen punt achter kon zetten. Ik had dit nooit aan zien komen en was compleet kapot, geruineerd. In de afgelopen weken ben ik langzaam weer opgekrabbeld maar no way dat er iemand anders in mijn leven opdoemde als eventuele nieuwe partnerkandidaat, mijn hoofd zat nog veel te vol met hem.
In september heb ik toen de vlucht naar Egypte geboekt, in overleg met hem, omdat we elkaar toch weer wilden zien. De dagen ervoor had ik bijna de trip gecanceld omdat ik zo bang was weer emotioneel upsite down te raken. Echter, toen we elkaar zagen was het alsof alles weer als daarvoor was. We zijn bijna anderhalve week lang onafscheidelijk geweest. In het begin toch bewust een afstand houden, maar steeds meer toelaten. Aan het einde van de vakantie heb ik hem gezegd hoe gek ik op hem ben, nog steeds, en dat ik niets liever wil dan hem gelukkig maken. Hij nam me in mijn armen en zei dat ik het liefste meisje was wat hij ooit gehad had. Wat ik niet moet vergeten te vertellen om het verhaal compleet te maken is dat hij een maand voordat ik kwam een francaise had ontmoet die tijdelijk in egypte kwam wonen. Zij hebben naar zijn zeggen een paar ontmoetingen gehad, maar het is nog vrij oppervlakkig allemaal en hij twijfelt of dit verder zal gaan. Hij zegt dat toen hij mij weer zag ik zijn wereld om zijn kop zette en nu niet wat wat te doen.
Toen ik hem gisteren sprak heb ik hem gevraagd me nu te vertellen waar ik aan toe ben, wat ik van hem kan verwachten. Het tel gesprek duurde anderhalf uur en hij is heel open met me geweest. Hij zegt dat hij steeds als een relatie serieus wordt weg rent, dat hij het niet durft, bang is. Bang om zich te binden omdat hij of er niet in gelooft dat het mogelijk is, of om weer verlaten te worden. Dat ik een perfecte meid voor hem ben, dat het super is als we samen zijn, maar dat hij niet verder durft te gaan dan dat. Dat dat andere franse meisje iemand is waarvan het waarschijnlijk nooit serieus gaat worden en dat het daarom veilig lijkt. Hoe dan ook, de band tussen ons is heel sterk. Hij heeft het overlijden van mijn broer meegemaakt, ik heb hem in zijn hiv periode geholpen, we respecteren elkaar heel erg en zijn ook duidelijk hartstikke dol op elkaar. Hij zegt zelf dat hij beseft dat hij een probleem heeft. Dat hij aan de ene kant heel graag een familieleven wil met een partner en kinderen, maar dat hij aan de andere kant panisch wordt van het idee en steeds weg rent als het dichterbij komt. Hij gaf zelf aan dat hij hier misschien hulp voor moet zoeken...
Ik heb het hele internet afgespeurd en ik denk dat hij echt iets van bindingsangst heeft. Er wordt altijd heel geinig over gedaan, en ik moet zelf eigenlijk niets hebben van therapeuten etc maar ik zou hem wel heel graag willen helpen. Mijn vraag is nu: HOE? Ik wil mezelf niet voor de gek houden en jaren van mijn leven eraan opofferen zonder resultaat, maar ik hou zoveel van hem, bijna op het extreme af, dat ik hem wil helpen, al is het maar als vriend, en al komt die hulp voor mij misschien te laat. Is er iemand die me hier een serieus antwoord op kan geven?
Sorry voor dit mega lange verhaal, maar ik ben echt zwaar op zoek naar advies....
Bedankt voor alle tips in elk geval.
Ik ben helemaal nieuw hier op dit forum dus ik zal beginnen met me voor te stellen voor ik mijn verhaal ga doen.
Ik ben Jaccolien, 25 jaar en zoals de titel ook wel doet verwachten heb ik problemen met met (ex)vriend. Ik ben hem 3 jaar geleden in het buitenland tegengekomen waar hij werkt en woont. Hij is fransman, inmiddels 38jaar oud. Toen ik hem voor het eerst zag tijdens mijn vakantie daar sprong de vonk over, en ondanks dat hij zei zich niet meer aan een relatie op afstand te wagen ivm eerdere mislukte ervaringen, besloten we het een kans te geven. Zo n 6x per jaar zochten we elkaar op, waren enkele weken samen, en hielden via de mail, tel en sms veel contact. Dit heeft zo n twee en half jaar geduurd, de momenten samen waren onvergetelijk en super hecht, al was het tussendoor natuurlijk wel eens zwaar om elkaar te moeten missen. Desalniettemin wilden we nog niet ons leven overhoop gooien in het prille begin en gaan verhuizen etc. De relatie werd steeds serieuzer en we hadden het steeds vaker over de toekomst. Hij wilde gezien zijn leeftijd toch wel plannen maken over de toekomst, en het maakte mij niet uit waar hij heen zou gaan in de wereld, mij leven was nog jong en invulbaar dus ik zou gewoon mee gaan, niets stond ons in de weg, zo leek het.
Aan het begin van dit jaar besloot hij ineens er een punt achter te zetten, terwijl we een paar weken daarvan nog besloten hadden dat ik dit jaar, zo in deze periode, mijn tas zou pakken en voor langere tijd bij hem zou zijn om te zien of we ons leven verder samen gingen indelen.
Nu moet je weten dat zijn leven op liefdesgebied behoorlijk dramatisch is verlopen, ik weet ook niet waarom ik altijd dat soort mannen aantrek! Waarschijnlijk is het avontuurlijke, de moeilijkheid om ze zo ver te krijgen zich aan je te binden de grote uitdaging die ik zoek.
In elk geval zijn zijn ouders gescheiden toen hij 8jr oud was. Dit is nogal dramatisch geweest, veel vechtpartijen, drank etc. Zijn stiefmoeder was iemand die hem helemaal niet aanstond, en toen hij een jaar of 16 was ging hij samen met zijn broer in een flat wonen. Zijn broer is een jaar ouder en een ramp. Zijn drugs en drankverslavingen zijn toen al begonnen en tot de dag van vandaag beheersen zij het leven van zijn familie. Hijzelf woont dus in EGypte en wordt er minder mee geconfronteerd maar steeds wanneer hij nr Frankrijk gaat is het weer een big issue.
Na diverse liefdes besloot hij toen hij 26 was te trouwen met een francaise, dit heeft al met al nog 4 jaar geduurd. Hij zegt dat op het moment dat hij voor het altaar stond en ja zei al aan het bedenken was hoe hij weer weg kon komen. Na deze relatie heeft hij een vriendin gehad uit Hongarije, zij is in Egypte komen wonen en kon daar niet aarden, dus is hij naar Hongarije gegaan, waar hun relatie na anderhalf jaar ook strandde. Hij geeft steeds allerlei redenen aan waarom het misliep maar ikg eloof dat ik langzaamaan het echt begin te begrijpen.
Ik ben zojuist terug van een 2weekse vakantie waar ik hem weer heb opgezocht. Vorig jaar november had ik hem dus voor het laatst gezien en was alles nog helemaal koek en ei. In de daarop volgende maand heeft hij een ongelooflijke rot periode gehad. Om in Egypte een werkvisum te verlengen moet je elke 6 maanden een hiv test doen. Deze test bleek ineens positief en zijn leven, en dat van mij, stond op zijn kop. Want hoe kon dat, we waren elkaar trouw geweest, etc, en ik heb ook niet aan hem getwijfeld overigens! Gevolg was dat hij het land uit moest en gedurende bijna 3 maanden in Frankrijk heeft gezeten en aan een scale van medische tests onderworpen werd. Aan het einde van het verhaal bleek dat iets in zijn lijf op een vreemde manier op de tests gereageerd heeft, dit schijnt zeldzaam voor te komen, want nu zijn de tests weer negatief. Ik heb ook al die papieren gezien enzo, de vertrouwensband tussen ons is heel sterk.
In die tijd in Frankrijk is hij enorm gaan twijfelen over zichzelf, zijn toekomst, wat hij nu wil, waar hij heen gaat etc. Ook is hij zijn oude vrienden in Hongarije op gaan zoeken en heeft ook zijn ex die inmiddels getrouwd is en een kindje heeft weer gezien. Ik voelde dat hij in die tijd van me af dreef maar ik begreep dat hij een heel moeilijke tijd doormaakte en vond dat een geldige reden. Echter, in februari besloot hij dat het genoeg geweest was tussen ons en wilde hij me niet meer zien. Hij zei zelfs dat hij me niet onder ogen durfde te komen om er over te praten omdat hij te zwak zou zijn en er dan geen punt achter kon zetten. Ik had dit nooit aan zien komen en was compleet kapot, geruineerd. In de afgelopen weken ben ik langzaam weer opgekrabbeld maar no way dat er iemand anders in mijn leven opdoemde als eventuele nieuwe partnerkandidaat, mijn hoofd zat nog veel te vol met hem.
In september heb ik toen de vlucht naar Egypte geboekt, in overleg met hem, omdat we elkaar toch weer wilden zien. De dagen ervoor had ik bijna de trip gecanceld omdat ik zo bang was weer emotioneel upsite down te raken. Echter, toen we elkaar zagen was het alsof alles weer als daarvoor was. We zijn bijna anderhalve week lang onafscheidelijk geweest. In het begin toch bewust een afstand houden, maar steeds meer toelaten. Aan het einde van de vakantie heb ik hem gezegd hoe gek ik op hem ben, nog steeds, en dat ik niets liever wil dan hem gelukkig maken. Hij nam me in mijn armen en zei dat ik het liefste meisje was wat hij ooit gehad had. Wat ik niet moet vergeten te vertellen om het verhaal compleet te maken is dat hij een maand voordat ik kwam een francaise had ontmoet die tijdelijk in egypte kwam wonen. Zij hebben naar zijn zeggen een paar ontmoetingen gehad, maar het is nog vrij oppervlakkig allemaal en hij twijfelt of dit verder zal gaan. Hij zegt dat toen hij mij weer zag ik zijn wereld om zijn kop zette en nu niet wat wat te doen.
Toen ik hem gisteren sprak heb ik hem gevraagd me nu te vertellen waar ik aan toe ben, wat ik van hem kan verwachten. Het tel gesprek duurde anderhalf uur en hij is heel open met me geweest. Hij zegt dat hij steeds als een relatie serieus wordt weg rent, dat hij het niet durft, bang is. Bang om zich te binden omdat hij of er niet in gelooft dat het mogelijk is, of om weer verlaten te worden. Dat ik een perfecte meid voor hem ben, dat het super is als we samen zijn, maar dat hij niet verder durft te gaan dan dat. Dat dat andere franse meisje iemand is waarvan het waarschijnlijk nooit serieus gaat worden en dat het daarom veilig lijkt. Hoe dan ook, de band tussen ons is heel sterk. Hij heeft het overlijden van mijn broer meegemaakt, ik heb hem in zijn hiv periode geholpen, we respecteren elkaar heel erg en zijn ook duidelijk hartstikke dol op elkaar. Hij zegt zelf dat hij beseft dat hij een probleem heeft. Dat hij aan de ene kant heel graag een familieleven wil met een partner en kinderen, maar dat hij aan de andere kant panisch wordt van het idee en steeds weg rent als het dichterbij komt. Hij gaf zelf aan dat hij hier misschien hulp voor moet zoeken...
Ik heb het hele internet afgespeurd en ik denk dat hij echt iets van bindingsangst heeft. Er wordt altijd heel geinig over gedaan, en ik moet zelf eigenlijk niets hebben van therapeuten etc maar ik zou hem wel heel graag willen helpen. Mijn vraag is nu: HOE? Ik wil mezelf niet voor de gek houden en jaren van mijn leven eraan opofferen zonder resultaat, maar ik hou zoveel van hem, bijna op het extreme af, dat ik hem wil helpen, al is het maar als vriend, en al komt die hulp voor mij misschien te laat. Is er iemand die me hier een serieus antwoord op kan geven?
Sorry voor dit mega lange verhaal, maar ik ben echt zwaar op zoek naar advies....
Bedankt voor alle tips in elk geval.
vrijdag 30 mei 2008 om 13:01
quote:noa schreef op 30 mei 2008 @ 12:30:
Bindingsangst of niet, als iemand echt van je houdt en voor je wil gaan, dan zal hij er alles aan doen om dat te verwezenlijken, desnoods therapie.Dat is precies wat ik ook al had verwoord; daarom zou ik ook uitkijken om iets meteen bindingsangst te noemen..
Bindingsangst of niet, als iemand echt van je houdt en voor je wil gaan, dan zal hij er alles aan doen om dat te verwezenlijken, desnoods therapie.Dat is precies wat ik ook al had verwoord; daarom zou ik ook uitkijken om iets meteen bindingsangst te noemen..
vrijdag 30 mei 2008 om 13:10
vrijdag 30 mei 2008 om 13:14
Ja dat zal nog even zo blijven. Hij kan zich niet losmaken van jou. Hij is je al kwijt (shit dat was niet volgens zijn scenario) en raakt nu ook de controle kwijt. Dat is eng..
Daar moet hij mee dealen, dat is nu niet meer jouw probleem. Daar wilde je juist vanaf, en dat moet je hem misschien duidelijk maken. Hij wil duidelijk nog die invloed hebben in jouw leven, hij ziet zichzelf nog als onderdeel in jouw leven.
Daar moet hij mee dealen, dat is nu niet meer jouw probleem. Daar wilde je juist vanaf, en dat moet je hem misschien duidelijk maken. Hij wil duidelijk nog die invloed hebben in jouw leven, hij ziet zichzelf nog als onderdeel in jouw leven.
vrijdag 30 mei 2008 om 14:58
Hij heeft idd op allerlei vlakken geprobeerd de afgelopen weken om die controle over me te houden. Hij had geld van me geleend en bleef erom liegen dat ie het had overgemaakt. Uiteindelijk kwam ie het geld zelf brengen en viel ie dus door de mand want hij had het toch zogenaamd overgemaakt? Een antwoord waarom had ie niet. Ik kreeg zelf het gevoel dat ie door niet over te maken wist dat ik contact zou leggen en houden met hem. Een andere truc was sex in de wetenschap dat ik liefde en sex niet los koppel. Ik heb eigenlijk nog niet ergens kunnen lezen dat manipulatie ook tot dit syndroom behoort?
maandag 2 juni 2008 om 23:27
woww als ik jouw verhaal lees, sorry dat ik misschien wat direct reageer, maar ik zeg.. wegwezen... dit is veel ingewikkelder dan alleen het woord bindingsangst. Tot de eerste alinea denk ik ok dit is een neutraal verhaal, maar als het hele verhaal komt over alles wat hij in zijn leven heeft meegemaakt en nog steeds meemaakt, het is best een verhaal hoor. Ik proef in wat jij schrijft een ontzettende afhankelijkheid. In alles lees ik dat jij hem wilt helpen en dat hij een heftige tijd doormaakte en veel heeft meegemaakt op relatiegebied, je hebt heel veel begrip voor zijn kant van de zaak, hij heeft ondertussen allerlei ontmoetingen maar ja in het kader van zijn bindingsangst en problemen tja en het was toch allemaal oppervlakkig. En ondertussen speur jij het hele internet op zoek naar een oplossing voor hem en om hem om te praten, maar een vraagje wat doet HIJ eraan om het te laten werken? Ik geloof heel goed dat het een hele mooie tijd samen is geweest maar is het heel hard als ik misschien me afvraag of jij wellicht niet verliefd bent geraakt op hem maar ook een klein beetje op het hele drama en vechten voor jullie samenzijn? Als jij echt op zoek bent naar stabiliteit en een rustig partnerleven opbouwen met iemand, waarom blijf je zo lang 'hangen' in iemand die zo heftig op alles reageert en met heel heftige problemen die hij eerst zelf zal moeten oplossen? Ik schrijf dit omdat ik het wel van mezelf herken, of meen te herkennen, ik was ook in een relatie waarbij ik op een gegeven moment meer bezig was met het hele gedoe eromheen en vastklampen om maar niet los te moeten laten, dan dat ik zag wat deze man me echt nog te bieden had. Ik ben hard gevallen maar wel een stuk wijzer en zelfverzekerder geworden en nu toe aan een relatie die wel kans van slagen heeft. Sorry, hij zal het best op zijn manier met je menen maar dit ruikt mij naar een man met te veel problemen die jou op dit moment niks kan bieden. De vraag is of jij voor jezelf de stap durft te nemen om hier los van te komen en voor iemand wil kiezen waarmee een echte relatie wel mogelijk is.
