Relaties
alle pijlers
Vriend onzeker
maandag 22 januari 2018 23:54
Hallo allemaal,
Graag zou ik aan jullie mijn verhaal eens kwijt willen.
Nou, ik ben 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben 21, hij 24.
Door zijn ietwat oudere leeftijd, en mijn toenmalige moeilijke thuissituatie, hebben we samen besloten om samen een leuk appartementje te huren. (April 2017)
Zoals ik jullie al aangaf in mijn vorige topics, ben ik iemand met ADD.
Ik begrijp dat dit niet altijd even makkelijk is voor hem. Mede ADD-ers zullen dit waarschijnlijk ook wel begrijpen..
Ikzelf, ik ben iemand die erg panisch is. Ik kan jullie zeggen dat, wanneer er een nieuwe gebeurtenis plaats vindt in mijn leven, of ik sta voor een moeilijke keuze, ben ik erg prikkelbaar/angstig en panikeer ik. Ook heb ik geen zelfvertrouwen, dat is echt zo.. Hier werk ik inmiddels aan.
Mijn vriend is iemand die erg "chill" is. Hij geniet van het leven, probeert zich zo weinig mogelijk zorgen te maken om nutteloze dingen. Hij is heel lief, echt mijn grootste steun in het leven. Hij heeft tonnen geduld én heeft veel respect voor anderen. Zowat het perfecte plaatje (in mijn ogen dan toch..
)
Mijn vriend is een motorcrosser, zit zijn hele leven al op de moto & had zijn vaste vriendengroep, gingen elk weekend weg, etc.
Nu bots ik tegen het volgende aan..
Hij heeft al enkele keren aangetoond dat hij zich niet altijd even lekker in zijn vel voelt. Ik merk dat meteen.
Al enkele keren heb ik geprobeerd om deftig met hem te praten en te begrijpen waar zijn gevoelens vandaan komen.
Hij zegt me soms dat hij zijn leventje van vroeger mist. Ik ben zijn eerste liefde. Dus hij moest vroeger nooit aan iemand denken, was vrij in zijn doen en laten. Kortom: hij moest met niemand rekening houden. Ik weet ook dat dit een grote aanpassing was/is in zijn leven.
Nou, toch ligt dit op mijn hart.
Door financiele omstandigheden is het een tijd niet meer mogelijk geweest om nog verder te motorcrossen, waardoor hij dus in een routine viel: opstaan-eten-werken-slapen. De relaties met zijn toenmalige vriendengroep verwaterden (we spraken nog 2-3x af per jaar) én telkens we samen zaten werd er gepraat over de motorcross.
(Hé, het klinkt misschien wat vreemd, maar voor hem is dit écht een hobby én passie..)
Later begon hij aan te geven dat hij soms denkt aan een leventje alleen. Dat hij zichzelf écht nog als éénzaad ziet..
Hij wilt de dingen terug doen zoals hij deed in het verleden.
Ik probeer hem hier ook in te begrijpen.
Vroeger had hij zo'n twijfel-periode eens om de 2-3 maand, nu beginnen deze periodes in te korten en worden dit enkele weken.
Ook hebben wij soms erg weinig intimiteit in onze relatie, knuffelt hij heel erg weinig en /of heb ik het gevoel dat hij me soms niet meer ziet staan. Dit doet natuurlijk erg veel pijn en maakt dit mij als persoon nog onzekerder. Het geeft me een gevoel "niet goed genoeg" te zijn voor hem. Hoewel ik diep vanbinnen weet dat dit helemaal niet zo is.
Hij is zó moeilijk in het uiten van zijn gevoelens. Ik moet het er echt telkens uittrekken, wat er in zijn koppie omgaat.
Ik begin wat bang te worden om me nog volledig te geven aan hem, om mij volledig open te stellen.
Ik hou zielsveel van hem en zou door vuur gaan voor hem, maar ergens in mijn achterhoofd ben ik er wel mee bezig dat er kans is dat hij op een dag gewoon opstapt.
Hij zegt me meerdere malen dat hij zielsveel van me houdt, maar toch ergens onzeker is.
Na veel maanden sparen heeft hij terug opnieuw een moto gekocht, en kan hij zijn leventje van vroeger terug wat oppikken.
Ik vraag me soms af: ligt het echt aan mij, dat hij zich niet goed voelt? Of ligt het probleem meer bij zichzelf?
Ik wil geen 4 jaar huren, en zou stilaan willen kijken om eventueel een huisje te kopen. Samen..
Maar door al deze rotsituaties die gebeurd zijn de afgelopen maanden, voel ik mij belemmert in het nemen van dat soort beslissingen. En ik wil écht verder.
Ik ben even ten einde raad.
Ik hoef helemaal geen negatieve commentaar e.d, een luisterend oor is al een hele hoop voor mij.
Nu hij terug een moto gekocht heeft, en opnieuw aan het cross-seizoen kan beginnen, wil ik zien hoe het met hem gaat. En hoe het verder tussen ons gaat.
Graag zou ik aan jullie mijn verhaal eens kwijt willen.
Nou, ik ben 3 jaar samen met mijn vriend. Ik ben 21, hij 24.
Door zijn ietwat oudere leeftijd, en mijn toenmalige moeilijke thuissituatie, hebben we samen besloten om samen een leuk appartementje te huren. (April 2017)
Zoals ik jullie al aangaf in mijn vorige topics, ben ik iemand met ADD.
Ik begrijp dat dit niet altijd even makkelijk is voor hem. Mede ADD-ers zullen dit waarschijnlijk ook wel begrijpen..
Ikzelf, ik ben iemand die erg panisch is. Ik kan jullie zeggen dat, wanneer er een nieuwe gebeurtenis plaats vindt in mijn leven, of ik sta voor een moeilijke keuze, ben ik erg prikkelbaar/angstig en panikeer ik. Ook heb ik geen zelfvertrouwen, dat is echt zo.. Hier werk ik inmiddels aan.
Mijn vriend is iemand die erg "chill" is. Hij geniet van het leven, probeert zich zo weinig mogelijk zorgen te maken om nutteloze dingen. Hij is heel lief, echt mijn grootste steun in het leven. Hij heeft tonnen geduld én heeft veel respect voor anderen. Zowat het perfecte plaatje (in mijn ogen dan toch..
) Mijn vriend is een motorcrosser, zit zijn hele leven al op de moto & had zijn vaste vriendengroep, gingen elk weekend weg, etc.
Nu bots ik tegen het volgende aan..
Hij heeft al enkele keren aangetoond dat hij zich niet altijd even lekker in zijn vel voelt. Ik merk dat meteen.
Al enkele keren heb ik geprobeerd om deftig met hem te praten en te begrijpen waar zijn gevoelens vandaan komen.
Hij zegt me soms dat hij zijn leventje van vroeger mist. Ik ben zijn eerste liefde. Dus hij moest vroeger nooit aan iemand denken, was vrij in zijn doen en laten. Kortom: hij moest met niemand rekening houden. Ik weet ook dat dit een grote aanpassing was/is in zijn leven.
Nou, toch ligt dit op mijn hart.
Door financiele omstandigheden is het een tijd niet meer mogelijk geweest om nog verder te motorcrossen, waardoor hij dus in een routine viel: opstaan-eten-werken-slapen. De relaties met zijn toenmalige vriendengroep verwaterden (we spraken nog 2-3x af per jaar) én telkens we samen zaten werd er gepraat over de motorcross.
(Hé, het klinkt misschien wat vreemd, maar voor hem is dit écht een hobby én passie..)
Later begon hij aan te geven dat hij soms denkt aan een leventje alleen. Dat hij zichzelf écht nog als éénzaad ziet..
Hij wilt de dingen terug doen zoals hij deed in het verleden.
Ik probeer hem hier ook in te begrijpen.
Vroeger had hij zo'n twijfel-periode eens om de 2-3 maand, nu beginnen deze periodes in te korten en worden dit enkele weken.
Ook hebben wij soms erg weinig intimiteit in onze relatie, knuffelt hij heel erg weinig en /of heb ik het gevoel dat hij me soms niet meer ziet staan. Dit doet natuurlijk erg veel pijn en maakt dit mij als persoon nog onzekerder. Het geeft me een gevoel "niet goed genoeg" te zijn voor hem. Hoewel ik diep vanbinnen weet dat dit helemaal niet zo is.
Hij is zó moeilijk in het uiten van zijn gevoelens. Ik moet het er echt telkens uittrekken, wat er in zijn koppie omgaat.
Ik begin wat bang te worden om me nog volledig te geven aan hem, om mij volledig open te stellen.
Ik hou zielsveel van hem en zou door vuur gaan voor hem, maar ergens in mijn achterhoofd ben ik er wel mee bezig dat er kans is dat hij op een dag gewoon opstapt.
Hij zegt me meerdere malen dat hij zielsveel van me houdt, maar toch ergens onzeker is.
Na veel maanden sparen heeft hij terug opnieuw een moto gekocht, en kan hij zijn leventje van vroeger terug wat oppikken.
Ik vraag me soms af: ligt het echt aan mij, dat hij zich niet goed voelt? Of ligt het probleem meer bij zichzelf?
Ik wil geen 4 jaar huren, en zou stilaan willen kijken om eventueel een huisje te kopen. Samen..
Maar door al deze rotsituaties die gebeurd zijn de afgelopen maanden, voel ik mij belemmert in het nemen van dat soort beslissingen. En ik wil écht verder.
Ik ben even ten einde raad.
Ik hoef helemaal geen negatieve commentaar e.d, een luisterend oor is al een hele hoop voor mij.
Nu hij terug een moto gekocht heeft, en opnieuw aan het cross-seizoen kan beginnen, wil ik zien hoe het met hem gaat. En hoe het verder tussen ons gaat.
anoniem_352855 wijzigde dit bericht op 22-01-2018 23:59
1.18% gewijzigd
dinsdag 23 januari 2018 10:10
Ja tuurlijk. Wij doen heus niet alles samen hoor.. is gewoon omdat dit gemeenschappelijke vrienden zijn. Hun vriendinnen zijn er ook altijd bij. Bij deze..Dikkoppie schreef: ↑23-01-2018 10:08Laat hem eens samen naar z'n vrienden gaan ipv dat je mee gaat. Hij heeft toch ook nog recht op een eigen leven. En stel voor om te gaan sparen voor een motor, geen nieuwe een tweedehandse en laat zien dat je hem dat gunt en dat hij die hobby alleen op kan pakken. Je hoeft toch niet alles samen te doen?
En die moto is hem ook van harte gegund
Ik moet vooral aan mezelf werken.
dinsdag 23 januari 2018 10:12
Waren het al gezamenlijke vrienden toen jullie wat met elkaar kregen? Of ben je daar via hem beland?Addertje1234 schreef: ↑23-01-2018 10:10Ja tuurlijk. Wij doen heus niet alles samen hoor.. is gewoon omdat dit gemeenschappelijke vrienden zijn. Hun vriendinnen zijn er ook altijd bij. Bij deze..
En die moto is hem ook van harte gegund
Ik moet vooral aan mezelf werken.
.
dinsdag 23 januari 2018 10:15
Dat is wel waar.
Voorzien, eigenlijk wel want hij had zijn motor enkele maanden voor het samenwonen al verkocht.
Maar, heel blij dat ie nu terug ene heeft!
dinsdag 23 januari 2018 10:21
TO, heb jij zelf ook vriendinnen? Werk of studie? (Misschien stond het ergens, maar ik heb niet alle pagina's gelezen).
Ik denk dat jullie iets meer ruimte nodig hebben.
Hij met zijn vrienden en moto, zijn passie, zijn hobby.
En jij met dingen die jij leuk vindt en evt. deelt met vriendinnen.
Maakt het des te leuker als je dan weer samen thuis bent en iets te vertellen hebt aan elkaar. Dat je ook los van elkaar van iets kunt genieten.
Ik denk dat jullie iets meer ruimte nodig hebben.
Hij met zijn vrienden en moto, zijn passie, zijn hobby.
En jij met dingen die jij leuk vindt en evt. deelt met vriendinnen.
Maakt het des te leuker als je dan weer samen thuis bent en iets te vertellen hebt aan elkaar. Dat je ook los van elkaar van iets kunt genieten.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 23 januari 2018 10:31
Omdat zijn motor te hard daalde in waarde. Daardoor heeft hij hem verkocht. Dan was hij eventjes out, maar wilde zo snel mogelijk een nieuwe kopen. Natuurlijk had hij dan wat andere kosten zoals school, een eigen auto, etc. En hops, opnieuw vanaf 0 beginnen en op eigen houtje terug beginnen sparen.
Nu heeft hij zijn doel bereikt
dinsdag 23 januari 2018 10:32
Ja hoor!Elmervrouw schreef: ↑23-01-2018 10:21TO, heb jij zelf ook vriendinnen? Werk of studie? (Misschien stond het ergens, maar ik heb niet alle pagina's gelezen).
Ik denk dat jullie iets meer ruimte nodig hebben.
Hij met zijn vrienden en moto, zijn passie, zijn hobby.
En jij met dingen die jij leuk vindt en evt. deelt met vriendinnen.
Maakt het des te leuker als je dan weer samen thuis bent en iets te vertellen hebt aan elkaar. Dat je ook los van elkaar van iets kunt genieten.
Zal wat meer weg gaan met vriendinnen.
En ik werk ook veel. Onregelmatige uren waardoor we mekaar soms ook 2u per dag zien.
dinsdag 23 januari 2018 12:46
Dat voel jij natuurlijk het beste aan! Bij mij hielp het in ieder geval.Addertje1234 schreef: ↑23-01-2018 10:00Hoi meid!
O ja, ik begrijp je gevoelens helemaal in je verhaal.
Ik voel me ook zo, die onzekerheid overheerst dan ook helemaal.
En op dit moment sta ik ook op 0,0
Ik heb hem nog niet voor blok gezet, want ik denk dat dit te heftig zal zijn voor hem. Meestal, als ik iets voel/denk zitten mijn gevoelens wel juist.
Tijd zal het uitwijzen. Ik forceer niets. Gewoon even mijn hart hier op uit storten was voldoende voor mij.
Hoe gaat het nu trouwens tussen jullie?
Liefs
Nu gaat het goed tussen ons, natuurlijk zijn er momenten dat het nog lastig is, vooral omdat ik niet goed in m'n vel zit.
Ik wens jullie het beste!
Liefs
dinsdag 23 januari 2018 13:07
Jawel hoor.Addertje1234 schreef: ↑23-01-2018 09:50Sorry, maar ga je serieus over zo'n details zeiken?
Jouw woordjes zoals "persé" is ook niet echt beschaafd AN hoor!
En het is bij wijze van spreken dat ik zijn gevoelens er moet "uit trekken". Als je 9-10 maand alleen woont en je ziet dat er iets scheelt maar hij kan er niet over praten. Dan is het lastig als je samen onder 1 dak woont.
In het vervolg zal ik mijn woorden 2-3 keer opnieuw afwegen om 100% zeker te zijn dat ik geen gezeur meer krijg.
Alvast bedankt voor je reactie!
Het is al duidelijk waarom je vriend 'onzeker' is.
Veel succes verder!
dinsdag 23 januari 2018 14:20
Als ik je andere topic lees over je medicatie dan denk ik dat je vriend het behoorlijk zwaar heeft gehad de afgelopen tijd.
Je schrijft vorige week (!) zelf dat je haast niet functioneerde , heel angstig bent etc. Jullie vakantie samen was één groot drama.
Als je daarnaast nog schrijft dat hij bijna nooit meer zijn eigen vrienden zag dan is het heel begrijpelijk dat hij terug verlangt naar zijn oude leventje.
Loop niet te hard van stapel met fantaseren over een koophuis, leer eerst eens even goed op eigen benen te staan en gun je vriend wat meer ruimte.
Je schrijft vorige week (!) zelf dat je haast niet functioneerde , heel angstig bent etc. Jullie vakantie samen was één groot drama.
Als je daarnaast nog schrijft dat hij bijna nooit meer zijn eigen vrienden zag dan is het heel begrijpelijk dat hij terug verlangt naar zijn oude leventje.
Loop niet te hard van stapel met fantaseren over een koophuis, leer eerst eens even goed op eigen benen te staan en gun je vriend wat meer ruimte.
dinsdag 23 januari 2018 16:34
Ja, dat is wel waar hoor.Nirakkam schreef: ↑23-01-2018 14:20Als ik je andere topic lees over je medicatie dan denk ik dat je vriend het behoorlijk zwaar heeft gehad de afgelopen tijd.
Je schrijft vorige week (!) zelf dat je haast niet functioneerde , heel angstig bent etc. Jullie vakantie samen was één groot drama.
Als je daarnaast nog schrijft dat hij bijna nooit meer zijn eigen vrienden zag dan is het heel begrijpelijk dat hij terug verlangt naar zijn oude leventje.
Loop niet te hard van stapel met fantaseren over een koophuis, leer eerst eens even goed op eigen benen te staan en gun je vriend wat meer ruimte.
Alles hangt wat samen hé. Maar mijn vriend is daar heel erg nuchter in, en hij relativeert erg goed. Ik daarentegen niet. Weet ik.
En die reis kwam door bepaalde mensen die mee waren, wat de reis erg moeilijk maakte. Had helemaal niets met hem te maken.
Daardoor ook besloten om met medicatie te beginnen, om wat meer te kunnen relativeren/functioneren.
Nu steeds neem ik nog mijn medicatie en gaat het al veel beter. Geen rebounds meer. Hij merkt ook verschil.
dinsdag 23 januari 2018 16:36
Dan zat ik toch juist met mijn opmerking dat TO vooral aan zichzelf moet gaan werken en de individuele therapie moet gaan starten.Nirakkam schreef: ↑23-01-2018 14:20Als ik je andere topic lees over je medicatie dan denk ik dat je vriend het behoorlijk zwaar heeft gehad de afgelopen tijd.
Je schrijft vorige week (!) zelf dat je haast niet functioneerde , heel angstig bent etc. Jullie vakantie samen was één groot drama.
Als je daarnaast nog schrijft dat hij bijna nooit meer zijn eigen vrienden zag dan is het heel begrijpelijk dat hij terug verlangt naar zijn oude leventje.
Loop niet te hard van stapel met fantaseren over een koophuis, leer eerst eens even goed op eigen benen te staan en gun je vriend wat meer ruimte.
dinsdag 23 januari 2018 20:39
Wacht eens even... ik heb ook geloept
Die vakantie was met zijn familie, en dat ging niet zo best? Daar krijgt een mens wel twijfels van ja...
Hij heeft destijds halsoverkop moeten beslissen om met je te gaan samenwonen omdat je eigen ouders je op straat hebben gezet, daar heeft hij die motor voor verkocht dus. Om jou te 'redden'.
(en hij is al eens regelmatig met je meegegaan naar therapie)
Ik lees jou eigenlijk nergens over wat je (behalve help roepen en AD) zoal hebt geprobeerd. Je hebt natuurlijk een diagnose dus ik wil je probleem niet bagatelliseren maar wat heb je nou werkelijk GEDAAN zelf aan ontspanning en aan je zelfbeeld. Hoe werk je daar precies aan?
Ik krijg vooral het idee dat je halve dagen probeert je vriends' gedachten te lezen en de rest van je tijd besteed aan dromen over een koophuis en de toekomst. Wat komt er zoal uit je handen ipv uit je hoofd?
Die vakantie was met zijn familie, en dat ging niet zo best? Daar krijgt een mens wel twijfels van ja...
Hij heeft destijds halsoverkop moeten beslissen om met je te gaan samenwonen omdat je eigen ouders je op straat hebben gezet, daar heeft hij die motor voor verkocht dus. Om jou te 'redden'.
(en hij is al eens regelmatig met je meegegaan naar therapie)
Ik lees jou eigenlijk nergens over wat je (behalve help roepen en AD) zoal hebt geprobeerd. Je hebt natuurlijk een diagnose dus ik wil je probleem niet bagatelliseren maar wat heb je nou werkelijk GEDAAN zelf aan ontspanning en aan je zelfbeeld. Hoe werk je daar precies aan?
Ik krijg vooral het idee dat je halve dagen probeert je vriends' gedachten te lezen en de rest van je tijd besteed aan dromen over een koophuis en de toekomst. Wat komt er zoal uit je handen ipv uit je hoofd?
Lorem Ipsum
