Relaties
alle pijlers
Vriend voor het eerst in 10 jaar terug naar eigen land
maandag 28 december 2009 om 16:42
Hallo lady's
Mijn vriend met wie ik al zo'n 4 jaar een relatie heb is hier niet geboren. Hij komt uit een ver land en is op zijn 15e naar Nederland gekomen zonder naaste familie.
Nou woont hij hier al 10 jaar en voelt zich hier helemaal thuis. Hij heeft het hier goed voor elkaar en is echt 'vernederlandst'.
Familie heeft hij hier dus niet. Werk, vrienden en mij wel.
Over een aantal maanden gaat hij echter voor het eerst weer terug naar zijn geboorteland om zijn familie op te zoeken.
Hij blijft hier 2 maanden.
Ik kan niet mee om verschillende redenen dus gaat hij alleen.
Natuurlijk vind ik het fantastisch voor hem. Eindelijk ziet hij zijn familie weer!
Maar ergens ben ik ook wel een beetje bang..
Wat nou als hij het zo ontzettend leuk vind daar en hij daar weer wil gaan wonen?
Een beetje egoistisch misschien, dat dit mij bezig houdt.. maar ik wil hem niet kwijt!
Heeft iemand zoiets meegemaakt? Ben je terug gegaan naar je geboorteland na een hele tijd? Of je partner?
En hoe was dat voor jullie?
Heeft het iets veranderd?
Groetjes!
Mijn vriend met wie ik al zo'n 4 jaar een relatie heb is hier niet geboren. Hij komt uit een ver land en is op zijn 15e naar Nederland gekomen zonder naaste familie.
Nou woont hij hier al 10 jaar en voelt zich hier helemaal thuis. Hij heeft het hier goed voor elkaar en is echt 'vernederlandst'.
Familie heeft hij hier dus niet. Werk, vrienden en mij wel.
Over een aantal maanden gaat hij echter voor het eerst weer terug naar zijn geboorteland om zijn familie op te zoeken.
Hij blijft hier 2 maanden.
Ik kan niet mee om verschillende redenen dus gaat hij alleen.
Natuurlijk vind ik het fantastisch voor hem. Eindelijk ziet hij zijn familie weer!
Maar ergens ben ik ook wel een beetje bang..
Wat nou als hij het zo ontzettend leuk vind daar en hij daar weer wil gaan wonen?
Een beetje egoistisch misschien, dat dit mij bezig houdt.. maar ik wil hem niet kwijt!
Heeft iemand zoiets meegemaakt? Ben je terug gegaan naar je geboorteland na een hele tijd? Of je partner?
En hoe was dat voor jullie?
Heeft het iets veranderd?
Groetjes!
maandag 28 december 2009 om 17:05
Een zwak voor je geboorteland zul je idd altijd houden...is hij om financiele redenen nooit eerder teruggegaan naar zijn geboorteland?
Gaat het om een westers land of een 'arm' land?
Ik neem aan (gezien je leeftijd als 87 je geboortejaar is) dat je het geld niet hebt om mee te gaan?
mijn moeder is geboren in spanje en als kind hebben wij nooit in spanje gewoond, maar het 'offer' dat vader moest brengen was dat zo goed als elke vakantie daar gevierd werd...
Dat je daar niet wilt wonen is één ding...maar zou je wel bereid zijn om bij wijze van spreken elke vakantie daar heen te gaan? In hoeverre zou je bereid zijn water bij de wijn te doen?
Gaat het om een westers land of een 'arm' land?
Ik neem aan (gezien je leeftijd als 87 je geboortejaar is) dat je het geld niet hebt om mee te gaan?
mijn moeder is geboren in spanje en als kind hebben wij nooit in spanje gewoond, maar het 'offer' dat vader moest brengen was dat zo goed als elke vakantie daar gevierd werd...
Dat je daar niet wilt wonen is één ding...maar zou je wel bereid zijn om bij wijze van spreken elke vakantie daar heen te gaan? In hoeverre zou je bereid zijn water bij de wijn te doen?
maandag 28 december 2009 om 17:07
Heb je besproken met hem dat jij het aan de ene kant heel fijn vindt voor hem dat hij terug gaat naar zijn geboorteland maar dat het ook wat angst bij je oproept? Want dan kun je het er samen over hebben. Ik neem aan dat hij vooral gaat om zijn familie weer te zien, niet zozeer om er weer te gaan wonen.
En is er een mogelijkheid dat jij ergens in die twee maanden toch die kant opgaat? Dan ben jij ook even in zijn geboorteland, kun je zijn familie zien, kunnen zij jou zien.
En is er een mogelijkheid dat jij ergens in die twee maanden toch die kant opgaat? Dan ben jij ook even in zijn geboorteland, kun je zijn familie zien, kunnen zij jou zien.
maandag 28 december 2009 om 17:08
quote:zomer87 schreef op 28 december 2009 @ 16:54:
Hij is inderdaad vernederlandst maar komen je eigen roots niet heel snel weer naar boven als je je geboorteland weer bezoekt? Ik denk van wel..Heeft mijn vriend (Europees land) gelukkig geen last van. Natuurlijk mist hij bepaalde dingen, maar hij zou er voor geen goud meer willen wonen.
Hij is inderdaad vernederlandst maar komen je eigen roots niet heel snel weer naar boven als je je geboorteland weer bezoekt? Ik denk van wel..Heeft mijn vriend (Europees land) gelukkig geen last van. Natuurlijk mist hij bepaalde dingen, maar hij zou er voor geen goud meer willen wonen.
maandag 28 december 2009 om 17:12
Mijn man is hier ook niet geboren en gaat om het jaar terug naar zijn familie. Hij kijkt er altijd enorm naar uit. Is maanden bezig met voorbereiden en voorpret. En inderdaad, zijn roots komen weer helemaal boven. Het is gewoon letterlijk thuiskomen voor hem.
Maar... die Nederlander in hem zit er ook in. Na een paar weken begint hij thuis (mij en ons huis dus) weer te missen. Bovendien woont hij niet voor niets in Nederland, dat zal bij jouw vriend ook het geval zijn. Dus dat hij niet meer terug wil komen, zou ik niet bang voor zijn.
Wat mijn man wel heeft is dat hij na een bezoek aan zijn familie nog even heimwee heeft hier. De eerste keer vond ik dat wel lastig. Ik was zo blij dat hij weer thuis was, terwijl hij zich helemaal niet happy voelde. Inmiddels weet ik dat dat zo is, dus geef ik hem de ruimte om weer te landen.
Wellicht is dat ook een tip voor jou. Probeer oprecht blij voor hem te zijn en te vertrouwen in de liefde die jullie de afgelopen vier jaar hebben opgebouwd. Die zal met twee maanden thuis bezoek echt niet zomaar afgebroken worden.
Als je nog vragen of twijfels hebt, stel ze gerust. Ik vind het wel leuk om mee te denken.
Maar... die Nederlander in hem zit er ook in. Na een paar weken begint hij thuis (mij en ons huis dus) weer te missen. Bovendien woont hij niet voor niets in Nederland, dat zal bij jouw vriend ook het geval zijn. Dus dat hij niet meer terug wil komen, zou ik niet bang voor zijn.
Wat mijn man wel heeft is dat hij na een bezoek aan zijn familie nog even heimwee heeft hier. De eerste keer vond ik dat wel lastig. Ik was zo blij dat hij weer thuis was, terwijl hij zich helemaal niet happy voelde. Inmiddels weet ik dat dat zo is, dus geef ik hem de ruimte om weer te landen.
Wellicht is dat ook een tip voor jou. Probeer oprecht blij voor hem te zijn en te vertrouwen in de liefde die jullie de afgelopen vier jaar hebben opgebouwd. Die zal met twee maanden thuis bezoek echt niet zomaar afgebroken worden.
Als je nog vragen of twijfels hebt, stel ze gerust. Ik vind het wel leuk om mee te denken.
maandag 28 december 2009 om 17:13
Is er echt geen mogelijkheid om mee te gaan. Jouw vriend gaat door zo'n reis wel veranderen denk ik. Het zal een emotionele reis worden. Als hij terug is in Nederland zal hij daar honderduit over vertellen, maar jij kunt het dan niet met hem delen. Dat zal voro beiden heel lastig kunnen zijn. Het vertellen is namelijk zoiets anders dan het ervaren.
Denk maar aan de vakantie foto's. Ik kan wel vertellen hoe geweldig het was op die berg die op de foto staat, als je het niet zelf ervaren hebt kun je je er een voorstelling van maken. Deze wijkt echter af van de werkelijkheid.
Denk maar aan de vakantie foto's. Ik kan wel vertellen hoe geweldig het was op die berg die op de foto staat, als je het niet zelf ervaren hebt kun je je er een voorstelling van maken. Deze wijkt echter af van de werkelijkheid.
maandag 28 december 2009 om 17:18
quote:gelukkigmeisje schreef op 28 december 2009 @ 17:05:
mijn moeder is geboren in spanje en als kind hebben wij nooit in spanje gewoond, maar het 'offer' dat vader moest brengen was dat zo goed als elke vakantie daar gevierd werd...
Dat je daar niet wilt wonen is één ding...maar zou je wel bereid zijn om bij wijze van spreken elke vakantie daar heen te gaan? In hoeverre zou je bereid zijn water bij de wijn te doen?Tja, dat "offer" moet ik dus ook brengen. Mijn meisjesdromen dat ik de hele wereld rond zou reizen zijn hiermee in de verdrukking gekomen. Maar goed, ik zie het als een consessie die het hebben van een relatie met zich mee brengt en gewijzigde vakantieplannen zijn voor mij geen dealbreaker.
mijn moeder is geboren in spanje en als kind hebben wij nooit in spanje gewoond, maar het 'offer' dat vader moest brengen was dat zo goed als elke vakantie daar gevierd werd...
Dat je daar niet wilt wonen is één ding...maar zou je wel bereid zijn om bij wijze van spreken elke vakantie daar heen te gaan? In hoeverre zou je bereid zijn water bij de wijn te doen?Tja, dat "offer" moet ik dus ook brengen. Mijn meisjesdromen dat ik de hele wereld rond zou reizen zijn hiermee in de verdrukking gekomen. Maar goed, ik zie het als een consessie die het hebben van een relatie met zich mee brengt en gewijzigde vakantieplannen zijn voor mij geen dealbreaker.
maandag 28 december 2009 om 17:31
Hij komt oorspronkelijk uit zuid-amerika. Arm is zijn familie niet.
Hij had nooit het geld om daar heen te gaan. Heeft lang gespaard.
Ik heb ook geen geld en kan geen vrij krijgen (zelfs geen week) Dus daarom kan ik niet mee.
Erg jammer, want dit betekend heel veel voor hem. En ik wil daar graag deel van uit maken.
Natuurlijk zou ik wel bereid zijn om elk jaar op vakantie te gaan. Maar daar wonen? Nee, ik ben te gehecht aan Nederland en wat dat betreft ook een schijterd haha..
Ik heb hem natuurlijk wel over mijn angst verteld.
Hij zei dat hij dat niet wou (daar wonen) en als het toch zo was, dan ging ik toch gewoon mee?
Nouja, zo gemakkelijk gaat dat niet natuurlijk.
Ik ben eerlijk gezegd niet een beetje bang, maar heel erg bang!
Weet gewoon niet wat ik kan verwachten..
Hij had nooit het geld om daar heen te gaan. Heeft lang gespaard.
Ik heb ook geen geld en kan geen vrij krijgen (zelfs geen week) Dus daarom kan ik niet mee.
Erg jammer, want dit betekend heel veel voor hem. En ik wil daar graag deel van uit maken.
Natuurlijk zou ik wel bereid zijn om elk jaar op vakantie te gaan. Maar daar wonen? Nee, ik ben te gehecht aan Nederland en wat dat betreft ook een schijterd haha..
Ik heb hem natuurlijk wel over mijn angst verteld.
Hij zei dat hij dat niet wou (daar wonen) en als het toch zo was, dan ging ik toch gewoon mee?
Nouja, zo gemakkelijk gaat dat niet natuurlijk.
Ik ben eerlijk gezegd niet een beetje bang, maar heel erg bang!
Weet gewoon niet wat ik kan verwachten..
maandag 28 december 2009 om 17:54
Zomer, ik snap dat het moeilijk voor je is en herken het ook wel een beetje, maar dan omgekeerd. Ik ga komende zomer naar Nl, ben daar dan ruim zes jaar niet meer geweest en man vindt dat ook moeilijk. Terwijl ik nu al weet dat ik met plezier weer terug zal gaan. Maar ik kijk er wel heel erg naar uit, om familie weer te zien, alle dingen die ik gemist heb weer te zien/eten etc.
Jij kunt denk ik niet zoveel doen, behalve hem laten merken dat je blij voor hem bent en luisteren naar zijn verhalen. Hem laten voelen dat je weet dat het belangrijk voor hem is. Ik wens je heel veel sterkte en je vriend heel veel plezier.
Jij kunt denk ik niet zoveel doen, behalve hem laten merken dat je blij voor hem bent en luisteren naar zijn verhalen. Hem laten voelen dat je weet dat het belangrijk voor hem is. Ik wens je heel veel sterkte en je vriend heel veel plezier.
maandag 28 december 2009 om 18:00
oh zie net dat je t hem al hebt verteld.
nja weetje...als hij thuis echt zo mist was dit wel eerder opgekomen. denk niet dat je je er te veel zorgen om moet maken. en je niet van te voren te druk gaan maken. tuurlijk, je vindt t misschien een beetje eng, maar waarschijnlijk zal t allemaal best meevallen.
nja weetje...als hij thuis echt zo mist was dit wel eerder opgekomen. denk niet dat je je er te veel zorgen om moet maken. en je niet van te voren te druk gaan maken. tuurlijk, je vindt t misschien een beetje eng, maar waarschijnlijk zal t allemaal best meevallen.
maandag 28 december 2009 om 18:12
ja maar gemis komt ook juist door contact/bezoek. Ik heb ook 4/5 jaar in het buitenland gewoond. Zodra ik wist dat ik weer naar NL zou gaan...begon ik NL te missen...en zodra ik er net was geweest...snapte ik niet waarom ik niet terugging naar NL.
Ik zou me er dus zeker op voorbereiden dat hij niet als vrolijke Frans terugkomt maar met een heeeel dubbel gevoel...misschien kun je proberen je flink in te lezen over zijn land...over de cultuur te lezen zodat je er toch 'een heel klein beetje' bij bent...misschien kun je proberen in die twee maanden dat hij weg is een beetje spaans/portugees/frans te leren (ik weet niet welk land precies het is) denk dat hij dat gigantisch zou waarderen!!!
Ik zou me er dus zeker op voorbereiden dat hij niet als vrolijke Frans terugkomt maar met een heeeel dubbel gevoel...misschien kun je proberen je flink in te lezen over zijn land...over de cultuur te lezen zodat je er toch 'een heel klein beetje' bij bent...misschien kun je proberen in die twee maanden dat hij weg is een beetje spaans/portugees/frans te leren (ik weet niet welk land precies het is) denk dat hij dat gigantisch zou waarderen!!!
maandag 28 december 2009 om 18:25
Ik denk dat het met daar willen wonen wel los zal lopen. Mijn zwager komt uit ander Europees land. Als hij een tijdje niet geweest is, is alles hier slecht, niets deugt en daar is alles geweldig. Mijn broer is dan altijd blij als hij een tripje naar zijn ouders gemaakt heeft, want dan blijkt Nederland toch niet zo heel vreselijk te zijn.
Natuurlijk zal hij dingen tegen komen die hij vreselijk mist als hij in NL is. Maar hij zal waarschijnlijk ook ontdekken dat hij vernederlandsd is. Hij heeft nu zijn leven in NL, zijn leven met jou. Dus ik denk dat de kans dat hij daar wil blijven niet heel groot is. Maar wel goed dat je het gezegd hebt.
Natuurlijk zal hij dingen tegen komen die hij vreselijk mist als hij in NL is. Maar hij zal waarschijnlijk ook ontdekken dat hij vernederlandsd is. Hij heeft nu zijn leven in NL, zijn leven met jou. Dus ik denk dat de kans dat hij daar wil blijven niet heel groot is. Maar wel goed dat je het gezegd hebt.
maandag 28 december 2009 om 18:28
quote:zomer87 schreef op 28 december 2009 @ 16:54:
Hij is inderdaad vernederlandst maar komen je eigen roots niet heel snel weer naar boven als je je geboorteland weer bezoekt? Ik denk van wel..
Elke keer als ik in Nederland ben zie ik weer waarom ik "anders" ben dan de mensen hier waar ik nu woon, hoe ik Nederlands ben dus. Maar tegelijkertijd zie ik ook hoe veranderd ik ben sinds ik weggegaan ben. Hoe vanzelfsprekendheden in Nederland niet langer vanzelfsprekend zijn. (En ik woon nog geen tien jaar in het buitenland, ben pas veel later vertrokken en kom zo eens per jaar nog eens terug.) Dus ja, je roots komen misschien wel naar boven, maar ook de invloed van het land waarin je nu woont denk ik.
Overigens: nu ik hier ben mis ik Nederland een beetje en als ik in Nederland ben, mis ik het hier een beetje.
Hij is inderdaad vernederlandst maar komen je eigen roots niet heel snel weer naar boven als je je geboorteland weer bezoekt? Ik denk van wel..
Elke keer als ik in Nederland ben zie ik weer waarom ik "anders" ben dan de mensen hier waar ik nu woon, hoe ik Nederlands ben dus. Maar tegelijkertijd zie ik ook hoe veranderd ik ben sinds ik weggegaan ben. Hoe vanzelfsprekendheden in Nederland niet langer vanzelfsprekend zijn. (En ik woon nog geen tien jaar in het buitenland, ben pas veel later vertrokken en kom zo eens per jaar nog eens terug.) Dus ja, je roots komen misschien wel naar boven, maar ook de invloed van het land waarin je nu woont denk ik.
Overigens: nu ik hier ben mis ik Nederland een beetje en als ik in Nederland ben, mis ik het hier een beetje.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
maandag 28 december 2009 om 18:59
Bedankt, zoveel reacties al!
Ik ga mijn vriend zeker de ruimte geven als hij dat nodig heeft.
Maar zal het wel moeilijk vinden..
Ik wou dat ik erbij kon zijn, kan me nu zo moeilijk in hem verplaatsen.
@ Hadea
Waar ik bang voor ben?
Ik ben bang dat hij het zo geweldig vindt dat hij terug wil.
Dat hij mij 'vergeet'. Dat ik hem niet dat 'thuis' gevoel kan geven.
Dat alles anders wordt wanneer hij weer thuis komt.
Ik ga mijn vriend zeker de ruimte geven als hij dat nodig heeft.
Maar zal het wel moeilijk vinden..
Ik wou dat ik erbij kon zijn, kan me nu zo moeilijk in hem verplaatsen.
@ Hadea
Waar ik bang voor ben?
Ik ben bang dat hij het zo geweldig vindt dat hij terug wil.
Dat hij mij 'vergeet'. Dat ik hem niet dat 'thuis' gevoel kan geven.
Dat alles anders wordt wanneer hij weer thuis komt.
maandag 28 december 2009 om 19:38
quote:zomer87 schreef op 28 december 2009 @ 18:59:
Waar ik bang voor ben?
Ik ben bang dat hij het zo geweldig vindt dat hij terug wil.
Dat hij mij 'vergeet'. Dat ik hem niet dat 'thuis' gevoel kan geven.
Dat alles anders wordt wanneer hij weer thuis komt.
- Dat hij terug wil, zou kunnen. Dat wil niet zeggen dat hij ook meteen daar blijft of op korte termijn terug gaat. Hij is toch niet voor niets hier? Mijn man verlangt er diep in zijn hart ook naar om "ooit" terug te gaan. En zoals hier door meer mensen beaamd, is dat gevoel sterker als hij net weer terug geweest is. Zo lang dit niet concreet aan de orde is, weiger ik me daar echter druk om te maken. Dat vind ik namelijk zinloos.
- Jouw vergeten? Jullie zijn toch 4 jaar samen? Ik weet niet hoe het verder tussen jullie gaat, maar als de relatie stabiel is, mag je hem wel iets meer krediet geven.
- Het "thuis" gevoel. Mijn man heeft 2 "thuizen". Daar waar hij opgegroeid is en hier waar hij nu woont en zijn eigen gezin heeft.
- Wat bedoel je met "alles anders"?
Ik begrijp je wel, hoor. Er is een belangrijk deel van hem aan de andere kant van de wereld en daar wordt jij nu voor het eerst mee geconfronteerd. Dat deel zal er altijd zijn en dat kun jij niet voor hem vervangen. Dat wil niet zeggen dat jij niet ook belangrijk voor hem bent.
Hoe gingen jullie hier tot nu toe mee om? Heb je zijn familie aan de telefoon gesproken? Praat hij veel over thuis?
Waar ik bang voor ben?
Ik ben bang dat hij het zo geweldig vindt dat hij terug wil.
Dat hij mij 'vergeet'. Dat ik hem niet dat 'thuis' gevoel kan geven.
Dat alles anders wordt wanneer hij weer thuis komt.
- Dat hij terug wil, zou kunnen. Dat wil niet zeggen dat hij ook meteen daar blijft of op korte termijn terug gaat. Hij is toch niet voor niets hier? Mijn man verlangt er diep in zijn hart ook naar om "ooit" terug te gaan. En zoals hier door meer mensen beaamd, is dat gevoel sterker als hij net weer terug geweest is. Zo lang dit niet concreet aan de orde is, weiger ik me daar echter druk om te maken. Dat vind ik namelijk zinloos.
- Jouw vergeten? Jullie zijn toch 4 jaar samen? Ik weet niet hoe het verder tussen jullie gaat, maar als de relatie stabiel is, mag je hem wel iets meer krediet geven.
- Het "thuis" gevoel. Mijn man heeft 2 "thuizen". Daar waar hij opgegroeid is en hier waar hij nu woont en zijn eigen gezin heeft.
- Wat bedoel je met "alles anders"?
Ik begrijp je wel, hoor. Er is een belangrijk deel van hem aan de andere kant van de wereld en daar wordt jij nu voor het eerst mee geconfronteerd. Dat deel zal er altijd zijn en dat kun jij niet voor hem vervangen. Dat wil niet zeggen dat jij niet ook belangrijk voor hem bent.
Hoe gingen jullie hier tot nu toe mee om? Heb je zijn familie aan de telefoon gesproken? Praat hij veel over thuis?
maandag 28 december 2009 om 19:59
Ik woon nu zelf in het buitenland, en je wortels kun je nu eenmaal niet verloochenen.
Ik denk dat als je in een gemengde relatie stapt (gemengd als in je partner uit een ander land afkomstig als jijzelf) je altijd moet proberen je zoveel mogelijk in het land van de partner te verdiepen, dat komt de relatie enorm ten goede omdat jij hem veel beter zult begrijpen en hij zich veel beter begrepen voelt.
Dus:
leer de taal, de geschiedenis, cultuur, koken zoals het daar gebruikelijk is en als het enigzins mogelijk is ga er heen.
Je kunt nu eenmaal niet de illusie hebben met een ´gewone´ Nederlander een relatie te hebben, want dat is niet zo, ook al is hij nog zo vernederlandst. De mogelijkheid dat hij ooit terugwil, bestaat altijd. Daar moet je goed over praten, duidelijk en helder krijgen wat jouw en zijn ideeen daarover zijn. Als het je allemaal teveel angst aanjaagt kun je de relatie verbreken, maar het kan juist ook een enorme verrijking zijn, de voordelen van twee culturen, respect voor elkaar, een hele bijzondere relatie dus.
Ik denk dat als je in een gemengde relatie stapt (gemengd als in je partner uit een ander land afkomstig als jijzelf) je altijd moet proberen je zoveel mogelijk in het land van de partner te verdiepen, dat komt de relatie enorm ten goede omdat jij hem veel beter zult begrijpen en hij zich veel beter begrepen voelt.
Dus:
leer de taal, de geschiedenis, cultuur, koken zoals het daar gebruikelijk is en als het enigzins mogelijk is ga er heen.
Je kunt nu eenmaal niet de illusie hebben met een ´gewone´ Nederlander een relatie te hebben, want dat is niet zo, ook al is hij nog zo vernederlandst. De mogelijkheid dat hij ooit terugwil, bestaat altijd. Daar moet je goed over praten, duidelijk en helder krijgen wat jouw en zijn ideeen daarover zijn. Als het je allemaal teveel angst aanjaagt kun je de relatie verbreken, maar het kan juist ook een enorme verrijking zijn, de voordelen van twee culturen, respect voor elkaar, een hele bijzondere relatie dus.
maandag 28 december 2009 om 20:06
Hij heeft nooit het verlangen gehad om daar terug te gaan wonen. En nee, hij zal op korte termijn natuurlijk ook niet terug kunnen gaan ivm werk enzo. Dus ja, misschien maak ik me wel druk om niets.
En tsjah, onze relatie is niet altijd even stabiel, maar liefde is er wel altijd geweest en plannen voor de toekomst zijn er ook zeker. Ja misschien ben ik wel bang dat ik niet belangrijk genoeg voor hem blijk te zijn.
Hij praat wel vaak over zijn familie, en ze bellen ook regelmatig, maar nee ik heb ze nog nooit gesproken want ik spreek hun taal niet en zij ook geen engels.
Hij is al zo gewend zonder familie dat hij ze ook nauwelijks meer mist..
Maar ja, dat zal straks natuurlijk weer helemaal terug komen.
Ik vraag me af, als je zolang je familie al niet gezien hebt en je ziet ze weer na 10 jaar is het dan niet wat vreemd/ongemakkelijk? Of zal het net zijn alsof ze elkaar nooit gemist hebbn?
Ik ken hem veel beter dan zij. Hij is ontzettend veranderd in die jaren.
En tsjah, onze relatie is niet altijd even stabiel, maar liefde is er wel altijd geweest en plannen voor de toekomst zijn er ook zeker. Ja misschien ben ik wel bang dat ik niet belangrijk genoeg voor hem blijk te zijn.
Hij praat wel vaak over zijn familie, en ze bellen ook regelmatig, maar nee ik heb ze nog nooit gesproken want ik spreek hun taal niet en zij ook geen engels.
Hij is al zo gewend zonder familie dat hij ze ook nauwelijks meer mist..
Maar ja, dat zal straks natuurlijk weer helemaal terug komen.
Ik vraag me af, als je zolang je familie al niet gezien hebt en je ziet ze weer na 10 jaar is het dan niet wat vreemd/ongemakkelijk? Of zal het net zijn alsof ze elkaar nooit gemist hebbn?
Ik ken hem veel beter dan zij. Hij is ontzettend veranderd in die jaren.
