Relaties
alle pijlers
Vriend wil ineens (waarschijnlijk) geen kinderen meer
donderdag 11 juli 2019 13:36
Goedemiddag allemaal,
Graag wil ik het verhaal even van mij afschrijven en jullie advies. Ik heb ongeveer 10 maanden een relatie met een hele leuke man. Al op de eerste date besproken dat ik ooit graag kinderen wil, hij vroeg daar toen naar. Hij heeft toen ook aangegeven dit te willen. De laatste weken twijfelt hij alleen ineens of hij wel echt kinderen wil en het neigt steeds meer naar nee. Deze twijfel bij hem brengt bij ons allebei veel spanning op dit moment. Ik weet al sinds dat ik heel jong ben dat ik ontzettend graag kinderen wil.
We zijn allebei in de dertig, dus ik wil ook niet jaren wachten als hij zeker weet dat hij geen kinderen wilt. Over een aantal weken gaan we op vakantie, maar ik weet niet of dat slim is. Hij wil op de vakantie uitzoeken of zijn nee mogelijk toch nog kan verschuiven naar een ja. Als we meer samen zijn en het er wat rustiger over kunnen hebben.
Het geeft op dit moment bij beiden zoveel druk omdat hij er continu nu mee bezig is en mij zo snel mogelijk een antwoord wil geven. Ik heb het idee dat dit ook een onderwerp is wat je soms even moet laten rusten. We zijn nog niet heel erg lang samen en het lijkt mij ook iets waar je naar toe moet groeien samen (of niet).
Zijn er mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten? Of die iets van advies kunnen geven?
Graag wil ik het verhaal even van mij afschrijven en jullie advies. Ik heb ongeveer 10 maanden een relatie met een hele leuke man. Al op de eerste date besproken dat ik ooit graag kinderen wil, hij vroeg daar toen naar. Hij heeft toen ook aangegeven dit te willen. De laatste weken twijfelt hij alleen ineens of hij wel echt kinderen wil en het neigt steeds meer naar nee. Deze twijfel bij hem brengt bij ons allebei veel spanning op dit moment. Ik weet al sinds dat ik heel jong ben dat ik ontzettend graag kinderen wil.
We zijn allebei in de dertig, dus ik wil ook niet jaren wachten als hij zeker weet dat hij geen kinderen wilt. Over een aantal weken gaan we op vakantie, maar ik weet niet of dat slim is. Hij wil op de vakantie uitzoeken of zijn nee mogelijk toch nog kan verschuiven naar een ja. Als we meer samen zijn en het er wat rustiger over kunnen hebben.
Het geeft op dit moment bij beiden zoveel druk omdat hij er continu nu mee bezig is en mij zo snel mogelijk een antwoord wil geven. Ik heb het idee dat dit ook een onderwerp is wat je soms even moet laten rusten. We zijn nog niet heel erg lang samen en het lijkt mij ook iets waar je naar toe moet groeien samen (of niet).
Zijn er mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten? Of die iets van advies kunnen geven?
donderdag 11 juli 2019 15:47
Dat zal ik zeker niet doen, als het nee is dan is het nee.
donderdag 11 juli 2019 15:48
Vlinder133 schreef: ↑11-07-2019 14:02Het gaat er voornamelijk om dat hij niet verantwoordelijk wil zijn en zijn vrijheid niet wil opgeven. Kinderen lijken hem veel te beperkend en de jonge kinderjaren lijken hem (ineens) echt helemaal niets. Dag en nacht klaar moeten staan, dingen moeten opgeven etc. Eigenlijk wijst alles er zo op dat hij geen kinderen wil.
Hij wil blijkbaar niet volwassen worden? Je hebt een overjarige puber als vriend dus.
donderdag 11 juli 2019 15:49
Ik denk niet dat hij er echt goed bij stil heeft gestaan en dat nu pas aan het doen is. Wat het voor zijn leven zou betekenen.chocolol schreef: ↑11-07-2019 15:15Klinkt voor mij nu een beetje alsof hij zei kinderen te willen omdat hij dacht dat hij het wilde omdat dat bij het leven hoort. En nu, nu het serieus is tussen jullie en de tijd is gekomen om er eens echt over na te denken dat hij er achter is gekomen dat hij eigenlijk geen kinderen wil. Heeft hij voordat jullie een relatie kregen er weleens echt bij stil gestaan wat het hebben van kinderen betekent? Want er zit een verschil tussen 'ja lijkt me leuk' en wat daar op praktisch gebied allemaal bij komt kijken, Zeker als jullie nu al een druk leven hebben.
donderdag 11 juli 2019 15:53
Wat betekent dat?Vlinder133 schreef: ↑11-07-2019 14:21Dit is inderdaad precies wat ik wil weten en wat nu juist veranderd is. Alleen of het uberhaupt een optie is en als het zo is dan kan je verder het samen verkennen.
Je wilt dat hij er héél precies over nadenkt. Zijn gevoel onder woorden brengt, of (als dat niet lukt) rationele argumenten moet verzinnen. Want jij wilt precies weten waarom.
En wat betekent 'samen verkennen' anders dan: "we gaan namen verzinnen voor als het een jongetje wordt". Volgens mij is 'verkennen' gewoon 'het antwoord is JA, dus nu voorbereiden'.
Ik vind meteen alles afbreken trouwens grote onzin.
Jij hebt hier vanaf jongsafaan over nagedacht. Je loopt dus zo'n 15 jaar vóór op een denkproces dat bij hem nu net begint.
En omdat hij niet meteen het gewenste antwoord geeft, schiet jij in de stress.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
donderdag 11 juli 2019 16:03
Zeker, vooral als die vraag "Wel of Geen!" zo dichtbij komt.
Ik geef TO trouwens best een kans, als zij op vakantie het onderwerp even helemaal los kan laten.
Dit is echt zoiets waar de druk om te antwoorden je kansen op een "nee" fors groter maakt.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
donderdag 11 juli 2019 16:05
Ik heb dus zo iemand gekend. Zij wilde graag kinderen. Hij niet. Zij nu te oud. Hij een kind met een ander.Suy schreef: ↑11-07-2019 14:03Als hij echt echt echt geen kinderen wil (met jou) dan zou ik met deze relatie stoppen.
Je zou de eerste niet zijn die dan maar haar kinderwens aan de kant zet voor een man en er vervolgens 10 jaar later, als ze zelf te oud is, achter komt dat hij verliefd is op een ander waarmee hij binnen no-time wel een kind krijgt.
Persoonlijk zou ik niet meer op vakantie gaan. Die gesprekken niet daar voeren, maar gewoon thuis. En als hij echt niet wil, de relatie verbreken.
donderdag 11 juli 2019 16:06
Come on, je gaat mij niet vertellen dat iemand van ca 38 jaar nog niet al eerder met deze situatie gedeald heeft. Ik kan me dat niet voorstellen, tenzij de vriend van TO een totaal groentje is op relatiegebied. Als dat laatste niet het geval is, dan heeft hij eerder met dit bijltje gehakt en er dus écht wel over nagedacht. Óf hij is tot nu toe elke keer afgehaakt toen puntje bij paaltje kwam.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑11-07-2019 15:53Wat betekent dat?
Je wilt dat hij er héél precies over nadenkt. Zijn gevoel onder woorden brengt, of (als dat niet lukt) rationele argumenten moet verzinnen. Want jij wilt precies weten waarom.
En wat betekent 'samen verkennen' anders dan: "we gaan namen verzinnen voor als het een jongetje wordt". Volgens mij is 'verkennen' gewoon 'het antwoord is JA, dus nu voorbereiden'.
Ik vind meteen alles afbreken trouwens grote onzin.
Jij hebt hier vanaf jongsafaan over nagedacht. Je loopt dus zo'n 15 jaar vóór op een denkproces dat bij hem nu net begint.
En omdat hij niet meteen het gewenste antwoord geeft, schiet jij in de stress.
Toen ik mijn man leerde kennen was hij jonger dan de man hier in kwestie, toch wist ie overduidelijk wat hij wilde.
Als je zelf 34-36 jaar bent, zoals TO, dan heb je niet nog maanden om dit te gaan afwachten en uitzoeken.
Ik zou de vakantie ofwel gebruiken om het nog één keer bespreken en dan conclusies te trekken
Of op vakantie gaan en afscheid nemen van elkaar
Ofwel niet meer op vakantie gaan en meteen verder zoeken naar een welwillende aanstaande vader.
Sterkte en succes TO.
donderdag 11 juli 2019 16:07
donderdag 11 juli 2019 16:09
Wat een onzin zeg!
Dus als je de verantwoordelijkheid over kinderen te groot vindt en je niet beperkt wil voelen in je vrijheid dan ben je een onvolwassen en overjarige puber?
Als ik sommige verhalen lees over man/vrouw die ondoordacht maar kinderen op de wereld plempen, de verantwoordelijkheid totaal niet willen nemen of aankunnen en hun kinderen verwaarlozen (of nog erger)............geef mij dan maar zo’n overjarige onvolwassen puber die er niet aan begint omdat hij bang is voor deze verantwoordelijkheid. Vind ik een hele goede onderbouwing overigens.
donderdag 11 juli 2019 16:11
donderdag 11 juli 2019 16:28
Dit dus. Het grootste deel van de bevolking is zelfs ongeschikt voor het ‘nemen’ van kinderen, men is nog niet eens bereid om bij elkaar te blijven na een paar ruzies. De meeste kinderen staan er tegenwoordig alleen voor in het gezin, want hun ouders moeten zo nodig massaal uit elkaar om hun eigen leven te leiden. Intussen spelen hun ouders maar wat graag de slachtofferrol, te heulen naar iedereen “ah ja, t ging niet meer tussen ons” of hoe slecht de andere partner wel niet is, of dat ‘zij’ het zooo zwaar hebben als opvoeder. Nee, de kinderen, die hebben het pas zwaar. Men kiest wel massaal voor kinderen omdat het ze goed uitkomt ‘op dat moment’ maar niet voor een steady relatie of omgeving. Wat zijn dat voor beloftes aan je kind.loisnvt schreef: ↑11-07-2019 16:09Wat een onzin zeg!
Dus als je de verantwoordelijkheid over kinderen te groot vindt en je niet beperkt wil voelen in je vrijheid dan ben je een onvolwassen en overjarige puber?
Als ik sommige verhalen lees over man/vrouw die ondoordacht maar kinderen op de wereld plempen, de verantwoordelijkheid totaal niet willen nemen of aankunnen en hun kinderen verwaarlozen (of nog erger)............geef mij dan maar zo’n overjarige onvolwassen puber die er niet aan begint omdat hij bang is voor deze verantwoordelijkheid. Vind ik een hele goede onderbouwing overigens.
Dát is pas puberaal en zeer onvolwassen. Blehhh. Echt om te kotsen.
donderdag 11 juli 2019 17:24
Je bent nu al op een leeftijd dat je niet meer moet wachten met kinderen krijgen. Je vriend heeft je vast ‘ingepakt’ door te zeggen dat hij graag kinderen wilde. En toen was je ‘binnen’, is de nieuwigheid er vanaf en vindt hij het allemaal niet meer zo boeiend. Niet boeiend genoeg om een gezin met je te stichten.
Je hebt geen tijd meer voor getwijfel. Je kent hem nog maar kort, dus kijk verder naar een andere leuke man, voordat het te laat is en jij ongewild kinderloos achterblijft.
Je hebt geen tijd meer voor getwijfel. Je kent hem nog maar kort, dus kijk verder naar een andere leuke man, voordat het te laat is en jij ongewild kinderloos achterblijft.
vrijdag 12 juli 2019 09:28
TO is midden 30, dus is toch echt wel redelijk 'now or never' voor haar, helemaal als je meerdere kinderen wil, begint de tijd echt wel te dringen. Dat is nou eenmaal de realiteit van vrouwen, daar kun je je als man niet aan ontrekken.SteunEndeToeverlaet schreef: ↑11-07-2019 15:53Wat betekent dat?
Je wilt dat hij er héél precies over nadenkt. Zijn gevoel onder woorden brengt, of (als dat niet lukt) rationele argumenten moet verzinnen. Want jij wilt precies weten waarom.
En wat betekent 'samen verkennen' anders dan: "we gaan namen verzinnen voor als het een jongetje wordt". Volgens mij is 'verkennen' gewoon 'het antwoord is JA, dus nu voorbereiden'.
Ik vind meteen alles afbreken trouwens grote onzin.
Jij hebt hier vanaf jongsafaan over nagedacht. Je loopt dus zo'n 15 jaar vóór op een denkproces dat bij hem nu net begint.
En omdat hij niet meteen het gewenste antwoord geeft, schiet jij in de stress.
Verder lees ik hier een hoop wantrouwen naar mannen die twijfelen, het zal vast bestaan, maar het kán ook gewoon dat de beste man 'gewoon' is gaan twijfelen hè? Juist op zo'n druk moment in zijn leven vraagt hij zich af of hij daar wel een baby bij wil. Niet omdat hij dit niet bij haar wil, niet omdat hij de buiten nu binnen heeft, maar gewoon. Omdat hij het niet zeker weet. Dat kan best.
TO is alleen midden 30 en heeft een antwoord nodig. Ik zou wel op vakantie gaan, maar het niet 'loslaten' of fase twee: samen onderzoeken. Voor het rustig bekijken of onderzoeken heb je simpelweg geen tijd meer.
Dus ik zou hem in de vakantie zeggen dat je zijn twijfel snapt, maar dat de tijd voor twijfelen voor jou simpelweg voorbij is. En dat je snapt dat het heel vervelend voor hem is, maar dat je een antwoord nodig hebt. En het echt niet weten is dan dus ook een antwoord. Gewoon liefdevol en niet vijandig, nergens voor nodig. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
vrijdag 12 juli 2019 09:51
vrijdag 12 juli 2019 09:57
Als je geen kinderen wilt ben je niet volwassen? Ik heb medelijden met je dat je zo'n levensvisie hebt. Al denk ik dat je niet de enige bent en dat er daarom ook een heleboel ongelukkige mensen met kinderen zijn die er om de verkeerde redenen voor hebben gekozen.
vrijdag 12 juli 2019 10:03
En het is nee toch?
vrijdag 12 juli 2019 10:09
Heeft je vriend het de laatste tijd heel druk gehad met zijn werk of misschien problemen in zijn familie? Kan het zijn dat zijn hoofd momenteel wat overloopt door andere zaken en dat hij zich nu niet kan/wil bezig houden met de vraag of hij kinderen wil?
Ik zou wel op vakantie gaan en proberen te ontspannen samen, misschien dat je elkaar dan ook weer wat terugvind en elkaar beter begrijpt.
Ik zou wel op vakantie gaan en proberen te ontspannen samen, misschien dat je elkaar dan ook weer wat terugvind en elkaar beter begrijpt.
vrijdag 12 juli 2019 10:18
Dit. Wat wordt de vriend van TO neergesabeld zeg. Hij wil wel maar niet met haar, hij heeft aan gestrikt door te zeggen dat hij wel kinderen wilde etc.DeKenau schreef: ↑12-07-2019 09:28Verder lees ik hier een hoop wantrouwen naar mannen die twijfelen, het zal vast bestaan, maar het kán ook gewoon dat de beste man 'gewoon' is gaan twijfelen hè? Juist op zo'n druk moment in zijn leven vraagt hij zich af of hij daar wel een baby bij wil. Niet omdat hij dit niet bij haar wil, niet omdat hij de buiten nu binnen heeft, maar gewoon. Omdat hij het niet zeker weet. Dat kan best.
Niet iedereen weet zijn hele leven al dat hij/zij kinderen wil. Ik ken genoeg mannen (ja meestal zijn dat mannen) die niet zo bezig zijn met kinderen krijgen, tot ze een relatie krijgen met iemand die wel wil. En dan is het alleen maar goed om na te denken of hij dat ook echt wil.
vrijdag 12 juli 2019 11:00
Iemand die geen verantwoordelijkheid wil dragen en maar wil doen wat en wanneer hij daar zin in heeft.
Zogenaamde vrijheid niet willen opgeven en niet beperkt willen zijn, ja dat klinkt allemaal heel puberaal en is geen volwassen houding en gedrag.
Heeft an sich niks met kinderen krijgen te maken, maar iemand die geen verantwoordelijkheden wil en niet beperkt wil zijn en maar zogezegde "vrijheid" wil is geen volwassen persoon, dat is inderdaad een overjarige puber. En helaas zijn de meeste twintigers/begin dertigers zo. De verwende millenials, waar ik officieel wel bij hoor, maar me totaal niet in thuis voel.
vrijdag 12 juli 2019 11:08
Wat een dom onderbuik gezwets toch weer.LAgirl82 schreef: ↑12-07-2019 11:00Iemand die geen verantwoordelijkheid wil dragen en maar wil doen wat en wanneer hij daar zin in heeft.
Zogenaamde vrijheid niet willen opgeven en niet beperkt willen zijn, ja dat klinkt allemaal heel puberaal en is geen volwassen houding en gedrag.
Heeft an sich niks met kinderen krijgen te maken, maar iemand die geen verantwoordelijkheden wil en niet beperkt wil zijn en maar zogezegde "vrijheid" wil is geen volwassen persoon, dat is inderdaad een overjarige puber. En helaas zijn de meeste twintigers/begin dertigers zo. De verwende millenials, waar ik officieel wel bij hoor, maar me totaal niet in thuis voel.
En ik heb wel kinderen.
