Relaties
alle pijlers
Vriend wil ineens (waarschijnlijk) geen kinderen meer
donderdag 11 juli 2019 13:36
Goedemiddag allemaal,
Graag wil ik het verhaal even van mij afschrijven en jullie advies. Ik heb ongeveer 10 maanden een relatie met een hele leuke man. Al op de eerste date besproken dat ik ooit graag kinderen wil, hij vroeg daar toen naar. Hij heeft toen ook aangegeven dit te willen. De laatste weken twijfelt hij alleen ineens of hij wel echt kinderen wil en het neigt steeds meer naar nee. Deze twijfel bij hem brengt bij ons allebei veel spanning op dit moment. Ik weet al sinds dat ik heel jong ben dat ik ontzettend graag kinderen wil.
We zijn allebei in de dertig, dus ik wil ook niet jaren wachten als hij zeker weet dat hij geen kinderen wilt. Over een aantal weken gaan we op vakantie, maar ik weet niet of dat slim is. Hij wil op de vakantie uitzoeken of zijn nee mogelijk toch nog kan verschuiven naar een ja. Als we meer samen zijn en het er wat rustiger over kunnen hebben.
Het geeft op dit moment bij beiden zoveel druk omdat hij er continu nu mee bezig is en mij zo snel mogelijk een antwoord wil geven. Ik heb het idee dat dit ook een onderwerp is wat je soms even moet laten rusten. We zijn nog niet heel erg lang samen en het lijkt mij ook iets waar je naar toe moet groeien samen (of niet).
Zijn er mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten? Of die iets van advies kunnen geven?
Graag wil ik het verhaal even van mij afschrijven en jullie advies. Ik heb ongeveer 10 maanden een relatie met een hele leuke man. Al op de eerste date besproken dat ik ooit graag kinderen wil, hij vroeg daar toen naar. Hij heeft toen ook aangegeven dit te willen. De laatste weken twijfelt hij alleen ineens of hij wel echt kinderen wil en het neigt steeds meer naar nee. Deze twijfel bij hem brengt bij ons allebei veel spanning op dit moment. Ik weet al sinds dat ik heel jong ben dat ik ontzettend graag kinderen wil.
We zijn allebei in de dertig, dus ik wil ook niet jaren wachten als hij zeker weet dat hij geen kinderen wilt. Over een aantal weken gaan we op vakantie, maar ik weet niet of dat slim is. Hij wil op de vakantie uitzoeken of zijn nee mogelijk toch nog kan verschuiven naar een ja. Als we meer samen zijn en het er wat rustiger over kunnen hebben.
Het geeft op dit moment bij beiden zoveel druk omdat hij er continu nu mee bezig is en mij zo snel mogelijk een antwoord wil geven. Ik heb het idee dat dit ook een onderwerp is wat je soms even moet laten rusten. We zijn nog niet heel erg lang samen en het lijkt mij ook iets waar je naar toe moet groeien samen (of niet).
Zijn er mensen die in een vergelijkbare situatie hebben gezeten? Of die iets van advies kunnen geven?
vrijdag 12 juli 2019 11:45
Ik zou op vakantie gaan en daar in alle rust eens goed met elkaar praten en kijken waar jullie uitkomen. Jij wil sowieso kinderen. Volg hierin je hart.Vlinder133 schreef: ↑12-07-2019 11:43Dit zou voor hem niet werken, daar hebben we het eerder over gehad. Als hij voor kinderen zou gaan, dan wil hij dit ook voor de volle 100 procent doen en er helemaal achter staan. Dan wil hij ook de zorg op zich nemen en niet op een afstand.
vrijdag 12 juli 2019 12:02
Het lijkt er eerder op dat jij ervan baalt dat je wel in de (zelfopgelegde) "zo heurt het" val bent getrapt. Jaloezie staat niemand mooi.LAgirl82 schreef: ↑12-07-2019 11:17Dat mag jij vinden.
Maar het is een feit dat men steeds later trouwt en aan kinderen begint. En steeds meer verantwoordelijkheden uit de weg gaat en maar zogenaamd "vrij" wil zijn en niet "gebonden" wil zijn.
Tegenwoordig blijft men adolescent tot men 35 of 40 is, en dat is gewoon zielig gedrag.
Deze generatie (de millennials en zeker de Generatie Z) wil gewoon niet meer volwassen worden. Ze noemen deze generatie soms ook wel Generation Wuss, niet voor niks lijkt me.
vrijdag 12 juli 2019 12:11
Stel dat hij tijdens de vakantie zegt wel weer kinderen te willen, en jullie spreken een ultimatum af wanneer het dan gaat gebeuren, zeg over een 2 jaar.
Goed, 2 jaar zijn voorbij en hij haakt opnieuw af?
Wil je dat riskeren?
Ik zou het uitmaken. Jij hebt een houdbaarheidsdatum qua kinderen, hij niet. Hij kan gemakkelijk praten. Straks is hij een 50 jarige lamlul die met een jong grietje alsnog kinderen wil omdat hij "intussen genoeg van zijn vrijheid heeft genoten".
Dus speel op safe als kinderen werkelijk belangrijk voor jou zijn en maak het uit.
Goed, 2 jaar zijn voorbij en hij haakt opnieuw af?
Wil je dat riskeren?
Ik zou het uitmaken. Jij hebt een houdbaarheidsdatum qua kinderen, hij niet. Hij kan gemakkelijk praten. Straks is hij een 50 jarige lamlul die met een jong grietje alsnog kinderen wil omdat hij "intussen genoeg van zijn vrijheid heeft genoten".
Dus speel op safe als kinderen werkelijk belangrijk voor jou zijn en maak het uit.
vrijdag 12 juli 2019 12:24
Bij mij gebeurde ook zoiets. Ik wilde altijd kinderen en was voordat ik mijn man ontmoette ook actief bezig de BAM-mogelijkheden te onderzoeken.
En toen ontmoette ik manlief.....en in het begin wilde ik ze nog wel, maar na ca 6 maanden ineens niet meer. Of in elk geval: voorlopig niet. Het leven was met hem zo verschrikkelijk leuk en die vrijheid en samen alles kunnen doen, wilde ik niet opgeven. Ineens zag ik alleen maar de nadelen van kinderen, omdat het huidige leven zo ontzettend leuk was.
Na een jaar twijfelen toch besloten de sprong te wagen. Omdat de tijd wat op begon te raken en ik wist dat ik ze ooit wel heel graag had gewild. En man ze sowieso heel graag wilde. Dus als je toch twijfelt, maakt de uitkomst ook niet zo uit. Je past je wel aan.
Man heeft we altijd gezegd: liever jou zonder kinderen, dan kinderen zonder jou. Dat scheelde wel, want dat gaf mij minder druk. Waardoor ik op een gegeven moment ook de leuke dingen van kinderen wel weer kon zien, en dus in het diepe durfde te springen.
En toen duurde het nog 3,5 jaar (en nog steeds helaas).
En toen ontmoette ik manlief.....en in het begin wilde ik ze nog wel, maar na ca 6 maanden ineens niet meer. Of in elk geval: voorlopig niet. Het leven was met hem zo verschrikkelijk leuk en die vrijheid en samen alles kunnen doen, wilde ik niet opgeven. Ineens zag ik alleen maar de nadelen van kinderen, omdat het huidige leven zo ontzettend leuk was.
Na een jaar twijfelen toch besloten de sprong te wagen. Omdat de tijd wat op begon te raken en ik wist dat ik ze ooit wel heel graag had gewild. En man ze sowieso heel graag wilde. Dus als je toch twijfelt, maakt de uitkomst ook niet zo uit. Je past je wel aan.
Man heeft we altijd gezegd: liever jou zonder kinderen, dan kinderen zonder jou. Dat scheelde wel, want dat gaf mij minder druk. Waardoor ik op een gegeven moment ook de leuke dingen van kinderen wel weer kon zien, en dus in het diepe durfde te springen.
En toen duurde het nog 3,5 jaar (en nog steeds helaas).
vrijdag 12 juli 2019 12:31
Hier ook iets als de vriend van TO.
Vroeger had ik het altijd over "later als er kinderen zijn" bladiebla. Uit een soort automatisme zei ik dat. Toen we vorig jaar zoiets hadden van "oke we zijn nu wel op een punt dat dat "later" nu is, dus laten we eens proberen".
Gestopt met de anticonceptie. Toen het niet gelijk raak was merkte ik dat ik baalde, niet zozeer omdat er geen kind kwam maar omdat mijn lichaam "faalde" voor mijn gevoel. Dat had ik niet verwacht. Toen de maanden verstreken dacht ik steeds meer "wacht, wil ik wel een kind?". Ik merkte dat ik bewust op de vruchtbare dagen ging letten en dan juist géén seks wilde. Mensen om ons heen kregen kinderen en hoewel ik ze best schattig vond, zag ik van heel dichtbij hoe hun leven eruit ging zien en alles in mij schreeuwde "NEE!!". Toen begon ik pas in te zien dat geen kinderen willen óók een optie is.
Dus, op dat punt ben ik nu. Mijn man wil ze wel graag, maar heeft wel zoiets van "als het niet lukt is het ook niet erg", maar hij wil het wel echt proberen. Ik daarentegen zit vól twijfel en neig eerder naar nee dan naar ja. En dan heeft niks met mijn man te maken.
Vroeger had ik het altijd over "later als er kinderen zijn" bladiebla. Uit een soort automatisme zei ik dat. Toen we vorig jaar zoiets hadden van "oke we zijn nu wel op een punt dat dat "later" nu is, dus laten we eens proberen".
Gestopt met de anticonceptie. Toen het niet gelijk raak was merkte ik dat ik baalde, niet zozeer omdat er geen kind kwam maar omdat mijn lichaam "faalde" voor mijn gevoel. Dat had ik niet verwacht. Toen de maanden verstreken dacht ik steeds meer "wacht, wil ik wel een kind?". Ik merkte dat ik bewust op de vruchtbare dagen ging letten en dan juist géén seks wilde. Mensen om ons heen kregen kinderen en hoewel ik ze best schattig vond, zag ik van heel dichtbij hoe hun leven eruit ging zien en alles in mij schreeuwde "NEE!!". Toen begon ik pas in te zien dat geen kinderen willen óók een optie is.
Dus, op dat punt ben ik nu. Mijn man wil ze wel graag, maar heeft wel zoiets van "als het niet lukt is het ook niet erg", maar hij wil het wel echt proberen. Ik daarentegen zit vól twijfel en neig eerder naar nee dan naar ja. En dan heeft niks met mijn man te maken.
vrijdag 12 juli 2019 13:09
Slappe kerel? Omdat hij niet zeker weet of hij kinderen wil?
De reden waarom hij geen kinderen wil doet er niet toe.
Als TO kinderen wil, en hij niet, moet ze de relatie verbreken.
vrijdag 12 juli 2019 13:10
LAgirl82 schreef: ↑12-07-2019 11:17Dat mag jij vinden.
Maar het is een feit dat men steeds later trouwt en aan kinderen begint. En steeds meer verantwoordelijkheden uit de weg gaat en maar zogenaamd "vrij" wil zijn en niet "gebonden" wil zijn.
Tegenwoordig blijft men adolescent tot men 35 of 40 is, en dat is gewoon zielig gedrag.
Deze generatie (de millennials en zeker de Generatie Z) wil gewoon niet meer volwassen worden. Ze noemen deze generatie soms ook wel Generation Wuss, niet voor niks lijkt me.
Is geen feit. Jij vind iets. Dat heet een mening.
Eentje die vol zit met onderbuikgezwets.
vrijdag 12 juli 2019 13:13
Gebruik je dan weer wel anticonceptie nu?Snowpink schreef: ↑12-07-2019 12:31Hier ook iets als de vriend van TO.
Vroeger had ik het altijd over "later als er kinderen zijn" bladiebla. Uit een soort automatisme zei ik dat. Toen we vorig jaar zoiets hadden van "oke we zijn nu wel op een punt dat dat "later" nu is, dus laten we eens proberen".
Gestopt met de anticonceptie. Toen het niet gelijk raak was merkte ik dat ik baalde, niet zozeer omdat er geen kind kwam maar omdat mijn lichaam "faalde" voor mijn gevoel. Dat had ik niet verwacht. Toen de maanden verstreken dacht ik steeds meer "wacht, wil ik wel een kind?". Ik merkte dat ik bewust op de vruchtbare dagen ging letten en dan juist géén seks wilde. Mensen om ons heen kregen kinderen en hoewel ik ze best schattig vond, zag ik van heel dichtbij hoe hun leven eruit ging zien en alles in mij schreeuwde "NEE!!". Toen begon ik pas in te zien dat geen kinderen willen óók een optie is.
Dus, op dat punt ben ik nu. Mijn man wil ze wel graag, maar heeft wel zoiets van "als het niet lukt is het ook niet erg", maar hij wil het wel echt proberen. Ik daarentegen zit vól twijfel en neig eerder naar nee dan naar ja. En dan heeft niks met mijn man te maken.
vrijdag 12 juli 2019 13:25
Jahoor, alweer sinds een tijdje. We hebben het nu on hold staan en zien het over een jaartje wel weer verdee.
vrijdag 12 juli 2019 13:28
En dat is mijn ogen ook volwassen.redbulletje schreef: ↑12-07-2019 13:14Je verantwoordelijkheid dragen is ook terug durven komen op iets wat je eerder wel zag zitten.
vrijdag 12 juli 2019 13:28
Lijkt me dat je zelf een scherpe keuze moet maken. of bij hem blijven met risico van geen (klein)kinderen of uitmaken en een andere man proberen te vinden die dit wel met je wil.
Blijkbaar kan of wil je vriend hierin geen keuze maken dus zul je dit zelf moeten doen.
Laat je niet door je vriend aan het lijntje houden. Elke maand telt en er is altijd wel wat. Het gaat hier om een levensbepalende keuze. Wellicht eens met een psycholoog ofzo bespreken? Wellicht dat je zo tot nieuwe inzichten komt.
Blijkbaar kan of wil je vriend hierin geen keuze maken dus zul je dit zelf moeten doen.
Laat je niet door je vriend aan het lijntje houden. Elke maand telt en er is altijd wel wat. Het gaat hier om een levensbepalende keuze. Wellicht eens met een psycholoog ofzo bespreken? Wellicht dat je zo tot nieuwe inzichten komt.
vrijdag 12 juli 2019 13:32
Waarom vind je dat zo erg? Het is toch juist mooi dat iedereen een leven leeft dat bij hem of haar past?! En of je nu een huisje-boompje-beestje leven leeft in een nieuwbouwwijk of al reizend de wereld over wilt gaan zonder je - letterlijk en figuurlijk - vast te willen leggen (of alles wat er tussenin zit), wat maakt jou dat uit? Ik vind het juist mooi en ben blij dat mensen nu veel meer de keuze hebben dan vroeger om het leven te leiden wat ze willen!LAgirl82 schreef: ↑12-07-2019 11:17Dat mag jij vinden.
Maar het is een feit dat men steeds later trouwt en aan kinderen begint. En steeds meer verantwoordelijkheden uit de weg gaat en maar zogenaamd "vrij" wil zijn en niet "gebonden" wil zijn.
Tegenwoordig blijft men adolescent tot men 35 of 40 is, en dat is gewoon zielig gedrag.
Deze generatie (de millennials en zeker de Generatie Z) wil gewoon niet meer volwassen worden. Ze noemen deze generatie soms ook wel Generation Wuss, niet voor niks lijkt me.
vrijdag 12 juli 2019 13:35
Ja dat ga ik denk ik ook doen en volg daarin zeker mijn hart. Ik weet namelijk ook al heel lang wat ik wel wil en dat wil ik nu niet van iemand laten afhangen. Dus daarin zal ik mijn eigen weg moeten volgen.Coconuts12 schreef: ↑12-07-2019 11:45Ik zou op vakantie gaan en daar in alle rust eens goed met elkaar praten en kijken waar jullie uitkomen. Jij wil sowieso kinderen. Volg hierin je hart.
vrijdag 12 juli 2019 13:36
Dat is het zeker en dat respecteer ik ook alleen maar van hem, ik eb daar ook verder geen oordeel over of ben daar niet boos over. Ik ben alleen maar blij dat hij het eerlijk heeft aangegeven en dat we het erover kunnen hebben.redbulletje schreef: ↑12-07-2019 13:14Je verantwoordelijkheid dragen is ook terug durven komen op iets wat je eerder wel zag zitten.
vrijdag 12 juli 2019 13:44
Ik vind aan kinderen beginnen, niet omdat jij en je partner dat graag willen, maar omdat je toe bent aan extra verantwoordelijkheid in het leven juist erg onverantwoordelijk.LAgirl82 schreef: ↑12-07-2019 11:17Dat mag jij vinden.
Maar het is een feit dat men steeds later trouwt en aan kinderen begint. En steeds meer verantwoordelijkheden uit de weg gaat en maar zogenaamd "vrij" wil zijn en niet "gebonden" wil zijn.
Tegenwoordig blijft men adolescent tot men 35 of 40 is, en dat is gewoon zielig gedrag.
Deze generatie (de millennials en zeker de Generatie Z) wil gewoon niet meer volwassen worden. Ze noemen deze generatie soms ook wel Generation Wuss, niet voor niks lijkt me.
vrijdag 12 juli 2019 14:16
Absoluut waar!redbulletje schreef: ↑12-07-2019 13:14Je verantwoordelijkheid dragen is ook terug durven komen op iets wat je eerder wel zag zitten.
En nadenken over de consequenties van je keuze.
vrijdag 12 juli 2019 14:23
Pffff, gelukkig kon je niet meer verkeerd zitten!
Heeft niks met jaloezie te maken, totaal niet zelfs, maar wel een heldere kijk op deze generatie die niet volwassen wil worden.
vrijdag 12 juli 2019 14:25
Lucifer2018 schreef: ↑12-07-2019 13:10Is geen feit. Jij vind iets. Dat heet een mening.
Eentje die vol zit met onderbuikgezwets.
Het is wél een feit dat men steeds later trouwt (of zelfs niet meer trouwt) en op latere leeftijd aan kinderen begint.
Dat is geen mening, de cijfers kan je opzoeken.
vrijdag 12 juli 2019 14:27
Tijden veranderen, gras is groen. Trouwen en kinderen zijn geen noodzaak meer, maar een keuze en dat begint men steeds meer te beseffen.
vrijdag 12 juli 2019 14:29
Wat een ontzettend lastige situatie TO. Als ik in jouw schoenen stond zou ik inderdaad de vakantie cancelen en de relatie verbreken. De tijd staat het je gewoon niet toe om af te wachten tot (=OF!) zijn visie nog omdraait. Ik zou in jouw plaats op deze leeftijd vervolgens ook een BAM traject starten.
Dat gezegd hebbend; dat kan voor jou heel anders liggen. Zou je zoiets willen? BAM zijn? Heb je er vertrouwen in dat het lukt een andere fijne liefde met kinderwens te vinden voordat de klok te ver doortikt? Zo nee, zou je je ook af kunnen vragen of deze relatie het dan niet waard is om te blijven.
Heel veel sterkte met wat je ook kiest.
Dat gezegd hebbend; dat kan voor jou heel anders liggen. Zou je zoiets willen? BAM zijn? Heb je er vertrouwen in dat het lukt een andere fijne liefde met kinderwens te vinden voordat de klok te ver doortikt? Zo nee, zou je je ook af kunnen vragen of deze relatie het dan niet waard is om te blijven.
Heel veel sterkte met wat je ook kiest.
anoniem_381375 wijzigde dit bericht op 12-07-2019 14:32
3.25% gewijzigd
