Relaties
alle pijlers
vrienschap van 1 kant
donderdag 21 augustus 2008 om 12:59
Weet niet of het een goed begin is van dit topic.
Maar ik moet het gewoon even van me af schrijven.
Ik heb een vriendschap waarvan ik het gevoel krijg dat het van 1 kant komt op het moment.En dat is een rot gevoel.En dan spreek ik niet over een vriendschap van een jaar maar van meerdere jaren.
Alleen ik voel het op het moment dat ik dus de gene ben die er voor zorgt dat het een vriendschap blijft door toch regelmatig mijn vriendin te bezoeken.Maar van haar kant is het al weer een heel tijdje terug dat ze zomaar eens een bakkie kom doen.En dat gevoel gaat me een beetje opspelen.weet gewoon even niet zo goed wat ik er mee moet.En misschien kunnen jullie me daar wel een antwoord op geven.Heb het er ook al eens over gehad met haar maar dan krijg ik het antwoord van ja maar heb het zo druk.Maar dat heb ik dus ook.Alleen wil haar niet kwijt.
Misschien hebben jullie een idee voor me wat ik kan doen.
Maar ik moet het gewoon even van me af schrijven.
Ik heb een vriendschap waarvan ik het gevoel krijg dat het van 1 kant komt op het moment.En dat is een rot gevoel.En dan spreek ik niet over een vriendschap van een jaar maar van meerdere jaren.
Alleen ik voel het op het moment dat ik dus de gene ben die er voor zorgt dat het een vriendschap blijft door toch regelmatig mijn vriendin te bezoeken.Maar van haar kant is het al weer een heel tijdje terug dat ze zomaar eens een bakkie kom doen.En dat gevoel gaat me een beetje opspelen.weet gewoon even niet zo goed wat ik er mee moet.En misschien kunnen jullie me daar wel een antwoord op geven.Heb het er ook al eens over gehad met haar maar dan krijg ik het antwoord van ja maar heb het zo druk.Maar dat heb ik dus ook.Alleen wil haar niet kwijt.
Misschien hebben jullie een idee voor me wat ik kan doen.
donderdag 21 augustus 2008 om 13:05
Eens een gesprek met haar aan gaan en het haar vertellen?
Door mijn schieidng van een aantal jaar geleden ben ik ook wel wat mensen in mijn vrienden/kennissenkring 'kwijtgeraakt'. Van die mensen die dan eerst nog wel bellen maar waar je later niets meer van hoort. Maar omdat dat mensen waren die ik ook niet zoveel meer te vertellen had heb ik het daarbij gelaten en heb ik hen ook niet meer gebeld.
Mijn échte vrienden beseften dat ik in die tijd misschien wel eens een extra belletje/bezoekje nodig had, later kwam dit gewoon weer van twee kanten! En dat is tot op heden dan ook gewoon leuk!
In je leven komen en gaan mensen aan je voorbij, sommigen blijven in je leven voor lange tijd, sommigen korter, sommigen je hele leven lang. That's life!
Door mijn schieidng van een aantal jaar geleden ben ik ook wel wat mensen in mijn vrienden/kennissenkring 'kwijtgeraakt'. Van die mensen die dan eerst nog wel bellen maar waar je later niets meer van hoort. Maar omdat dat mensen waren die ik ook niet zoveel meer te vertellen had heb ik het daarbij gelaten en heb ik hen ook niet meer gebeld.
Mijn échte vrienden beseften dat ik in die tijd misschien wel eens een extra belletje/bezoekje nodig had, later kwam dit gewoon weer van twee kanten! En dat is tot op heden dan ook gewoon leuk!
In je leven komen en gaan mensen aan je voorbij, sommigen blijven in je leven voor lange tijd, sommigen korter, sommigen je hele leven lang. That's life!
donderdag 21 augustus 2008 om 13:09
Vervelend want jij wil de vriendschap met haar niet kwijt, begrijp ik hieruit.
Een tijdje geleden is hier ook een topic over geweest.
Het is lastig om vanaf een afstand een mening hierover te geven want wat belangrijk is om te weten: gaat deze vriendin met al haar contacten zo om? Plant zij dingen sowieso niet? Is het een fladderaar, beetje chaotisch type dat afspraken wellicht dubbel plant áls ze al iets plant? Misschien vindt ze het heel leuk om met jou contact te hebben maar is dit haar patroon/verwachting van vriendschap. Dat zou zo maar kunnen. Dan is jouw verwachting t.a.v. vriendschap misschien niet dezelfde als die van haar maar dan weet jij wel waar je aantoe bent. Ik denk niet dat je haar daarin kunt veranderen...
Is het tussen jullie in feite altijd al zo geweest dat jij vaker bij haar langsgaat dan zij bij jou?
Ze zegt dat ze het zo druk heeft. Is ze misschien gaan werken, verhuisd, heeft ze een nieuwe vriend of hobby gekregen, of doet ze er een cursus bij?
Een tijdje geleden is hier ook een topic over geweest.
Het is lastig om vanaf een afstand een mening hierover te geven want wat belangrijk is om te weten: gaat deze vriendin met al haar contacten zo om? Plant zij dingen sowieso niet? Is het een fladderaar, beetje chaotisch type dat afspraken wellicht dubbel plant áls ze al iets plant? Misschien vindt ze het heel leuk om met jou contact te hebben maar is dit haar patroon/verwachting van vriendschap. Dat zou zo maar kunnen. Dan is jouw verwachting t.a.v. vriendschap misschien niet dezelfde als die van haar maar dan weet jij wel waar je aantoe bent. Ik denk niet dat je haar daarin kunt veranderen...
Is het tussen jullie in feite altijd al zo geweest dat jij vaker bij haar langsgaat dan zij bij jou?
Ze zegt dat ze het zo druk heeft. Is ze misschien gaan werken, verhuisd, heeft ze een nieuwe vriend of hobby gekregen, of doet ze er een cursus bij?
donderdag 21 augustus 2008 om 13:31
ik weet precies wat je bedoelt, maar heb helaas ook geen oplossing voor je. Heb namelijk precies hetzelfde met mijn beste vriendin... lekkere vriendin zou je zeggen, zeker als het je beste vriendin is... maar feit is, ik heb het altijd gepikt....
vorige week was mijn echtgenoot jarig, en dat vierden we afgelopen zaterdag. Vriendin had nog een verjaardag, maar zou daar eerst heen gaan en daarna naar ons komen. ze heeft 3 kinderen en kwam dus om half 8 binnen... haar jongste is nog geen jaar, en dus vond ik het al wat vreemd dat ze dan pas om half 8 binnen komen( zeker omdat wij het mede voor haar al vanaf 3 uur vierden).
Uiteraard was de jongste doodmoe, ze hadden tenslotte al vanaf 3 uur op die andere verjaardag gezeten, en dus ging ze binnen een half uur weer weg...
normaal eten mijn man en ik iedere week bij haar, maar ik heb de afspraak deze week afgezegd... ik kan het even niet meer opbrengen... ik doe veel moeite voor haar, pas op haar kids, kom altijd bij haar langs, omdat zij met de kinderen wat moeilijker bij mij langs kan komen, maar nu ben ik er even klaar mee..
vorige week was mijn echtgenoot jarig, en dat vierden we afgelopen zaterdag. Vriendin had nog een verjaardag, maar zou daar eerst heen gaan en daarna naar ons komen. ze heeft 3 kinderen en kwam dus om half 8 binnen... haar jongste is nog geen jaar, en dus vond ik het al wat vreemd dat ze dan pas om half 8 binnen komen( zeker omdat wij het mede voor haar al vanaf 3 uur vierden).
Uiteraard was de jongste doodmoe, ze hadden tenslotte al vanaf 3 uur op die andere verjaardag gezeten, en dus ging ze binnen een half uur weer weg...
normaal eten mijn man en ik iedere week bij haar, maar ik heb de afspraak deze week afgezegd... ik kan het even niet meer opbrengen... ik doe veel moeite voor haar, pas op haar kids, kom altijd bij haar langs, omdat zij met de kinderen wat moeilijker bij mij langs kan komen, maar nu ben ik er even klaar mee..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
donderdag 21 augustus 2008 om 13:33
Het is inderdaad altijd al zo geweest dat ik vaker bij haar ben dan zij bij mij.Maar daar had ik nooit problemen mee.Maar nu begint het gewoon een beetje te vreten.Weet ook niet hoe of dat het komt.Maar ik heb er al verschillende keren wat over gezegd.En heb ook al een keer gezegd dan kom ik ook niet meer.Maar weet je dat kan ik niet want ik ga haar dan toch weer missen.En als ze smst belt of mailt dan hoor ik ook altijd dat ze me mist.Maar ze zal zelf nooit eens een stap onder nemen naar mijn gevoel.Ze kan zich ook gewoon verplaatsen net als ik.Maar dat doet ze niet.
donderdag 21 augustus 2008 om 13:34
quote:biol schreef op 21 augustus 2008 @ 13:31:
ik weet precies wat je bedoelt, maar heb helaas ook geen oplossing voor je. Heb namelijk precies hetzelfde met mijn beste vriendin... lekkere vriendin zou je zeggen, zeker als het je beste vriendin is... maar feit is, ik heb het altijd gepikt....
vorige week was mijn echtgenoot jarig, en dat vierden we afgelopen zaterdag. Vriendin had nog een verjaardag, maar zou daar eerst heen gaan en daarna naar ons komen. ze heeft 3 kinderen en kwam dus om half 8 binnen... haar jongste is nog geen jaar, en dus vond ik het al wat vreemd dat ze dan pas om half 8 binnen komen( zeker omdat wij het mede voor haar al vanaf 3 uur vierden).
Uiteraard was de jongste doodmoe, ze hadden tenslotte al vanaf 3 uur op die andere verjaardag gezeten, en dus ging ze binnen een half uur weer weg...
normaal eten mijn man en ik iedere week bij haar, maar ik heb de afspraak deze week afgezegd... ik kan het even niet meer opbrengen... ik doe veel moeite voor haar, pas op haar kids, kom altijd bij haar langs, omdat zij met de kinderen wat moeilijker bij mij langs kan komen, maar nu ben ik er even klaar mee..
Je eet elke week al bij haar....dat verzorgd zij dus ...dan komt er toch een hele hoop van haar kant?
Wat draag jij zelf bij aan de relatie?
ik weet precies wat je bedoelt, maar heb helaas ook geen oplossing voor je. Heb namelijk precies hetzelfde met mijn beste vriendin... lekkere vriendin zou je zeggen, zeker als het je beste vriendin is... maar feit is, ik heb het altijd gepikt....
vorige week was mijn echtgenoot jarig, en dat vierden we afgelopen zaterdag. Vriendin had nog een verjaardag, maar zou daar eerst heen gaan en daarna naar ons komen. ze heeft 3 kinderen en kwam dus om half 8 binnen... haar jongste is nog geen jaar, en dus vond ik het al wat vreemd dat ze dan pas om half 8 binnen komen( zeker omdat wij het mede voor haar al vanaf 3 uur vierden).
Uiteraard was de jongste doodmoe, ze hadden tenslotte al vanaf 3 uur op die andere verjaardag gezeten, en dus ging ze binnen een half uur weer weg...
normaal eten mijn man en ik iedere week bij haar, maar ik heb de afspraak deze week afgezegd... ik kan het even niet meer opbrengen... ik doe veel moeite voor haar, pas op haar kids, kom altijd bij haar langs, omdat zij met de kinderen wat moeilijker bij mij langs kan komen, maar nu ben ik er even klaar mee..
Je eet elke week al bij haar....dat verzorgd zij dus ...dan komt er toch een hele hoop van haar kant?
Wat draag jij zelf bij aan de relatie?
donderdag 21 augustus 2008 om 13:43
Ik kamp daar ook vaak mee. Ik heb een aantal vriendschappen gehad, die zijn doodgebloed. Een ervan is altijd gebleven, omdat die vriend en ikzelf maar enkele tientallen meters van elkaar vandaan wonen. Een paar stappen, en ik sta bij zijn voordeur.
Mij kosten vriendschappen veel energie, maar dat vind ik geen probleem, mits de ander ook zijn best doet die vriendschappen te onderhouden.
Hierdoor is mijn verjaardag gisteren (ik ben nu 42) nogal sober verlopen. Aan de andere kant moet ik zeggen dat de sfeer best goed is.
Mij kosten vriendschappen veel energie, maar dat vind ik geen probleem, mits de ander ook zijn best doet die vriendschappen te onderhouden.
Hierdoor is mijn verjaardag gisteren (ik ben nu 42) nogal sober verlopen. Aan de andere kant moet ik zeggen dat de sfeer best goed is.
World of Warcraft: Legion
donderdag 21 augustus 2008 om 13:43
Zo herkenbaar maar ik heb me laatst eens iets afgevraagd, ben ik gewoon altijd iemand geweest die meer in een relatie steekt dan een ander (vriendinnen dan)? En daarop is mijn antwoord: JA! Misschien ben jij ook wel iemand, die zich net even wat meer bekommerd om een ander, de persoon die speciaal gaat zoeken naar het perfecte cadeau, omdat je diegene iets speciaals wilt geven (of gewoon dat het jezelf een goed gevoelt geeft dat je dat voor een ander overhebt?). Ben je een gever of nemer?
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:27
quote:Pientje030 schreef op 21 augustus 2008 @ 13:34:
[...]
Je eet elke week al bij haar....dat verzorgd zij dus ...dan komt er toch een hele hoop van haar kant?
Wat draag jij zelf bij aan de relatie?
ehh ja, ik eet elke week bij haar, van het eten dat ik zelf koop en nog klaarmaak ook, want ze vind zelf dat ze niet kan koken en qua inspiratie is ze ook wat leeg en dus smst ze me, doe jij boodschappen of ik( smiddags om 15.00, terwijl zij vrij is en ik aan t werk ben)... met daarbij de toevoeging dat we als zij boodschappen moet doen dit dan doen als ik er ben zodat ik kan rijden want anders moet ze lopend... en dus doe ik boodschappen voordat ik naar haar toe ga, want anders wordt het helemaal zo laat... dus nee dit verzorgt zij niet, dat doe ik.
het is alleen in haar huis.... verder pas ik heel vaak op haar kinderen, bel ik haar zo`n 3 keer in de week om te vragen hoe het met haar gaat, met haar kids etc ik heb deze week nog niet gebeld, en heb van haar ook niks gehoord....
het is lastig uitleggen hoe zo iets in elkaar zit, maar het blijkt dat dit gewoon iets is wat mijn vriendin doet...en wij pikken het allemaal maar... een andere vriendin van ons maakte er laatst ook een opmerking over.... zij heeft nog meer recht van spreken vind ik, want zij heeft zelf ook kleine kinderen, en ook daar moet het altijd van haar kant komen.
ik ben gewoon te scheiterig om eens van me af te bijten.... suf he...
[...]
Je eet elke week al bij haar....dat verzorgd zij dus ...dan komt er toch een hele hoop van haar kant?
Wat draag jij zelf bij aan de relatie?
ehh ja, ik eet elke week bij haar, van het eten dat ik zelf koop en nog klaarmaak ook, want ze vind zelf dat ze niet kan koken en qua inspiratie is ze ook wat leeg en dus smst ze me, doe jij boodschappen of ik( smiddags om 15.00, terwijl zij vrij is en ik aan t werk ben)... met daarbij de toevoeging dat we als zij boodschappen moet doen dit dan doen als ik er ben zodat ik kan rijden want anders moet ze lopend... en dus doe ik boodschappen voordat ik naar haar toe ga, want anders wordt het helemaal zo laat... dus nee dit verzorgt zij niet, dat doe ik.
het is alleen in haar huis.... verder pas ik heel vaak op haar kinderen, bel ik haar zo`n 3 keer in de week om te vragen hoe het met haar gaat, met haar kids etc ik heb deze week nog niet gebeld, en heb van haar ook niks gehoord....
het is lastig uitleggen hoe zo iets in elkaar zit, maar het blijkt dat dit gewoon iets is wat mijn vriendin doet...en wij pikken het allemaal maar... een andere vriendin van ons maakte er laatst ook een opmerking over.... zij heeft nog meer recht van spreken vind ik, want zij heeft zelf ook kleine kinderen, en ook daar moet het altijd van haar kant komen.
ik ben gewoon te scheiterig om eens van me af te bijten.... suf he...
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:39
Dat heb ik ook, ik bedoel, ik probeer altijd het goede van mensen te zien en laat daarom vaak mijn vragen onbeantwoord en doe veel te veel moeite voor vrienden die dat niet waard blijken te zijn. Geloof me........niets zo fijn als iemand die evenredig veel moeite doet, of in elk geval het gevoel geeft dat je het waard bent om iemands vriendin te zijn. Na lange tijd heb ik nu een vriendin waarbij ik een beetje moet wennen, het contact verloopt gelijkwaardig! Ze belt me regelmatig op om samen uit eten te gaan o.i.d. en ik doe dat ook. Ik ben niet meer diegene zich aanpast. Nu moet ik zeggen dat ik single was en vriendinnen niet. Dus leek het altijd logisch als ik me aanpastte aan de tijd en locatie. Nu woon ik zelf samen, hebben het druk maar er Is Altijd Plek voor lieve vrienden! Hoe druk ik het heb, huis niet aan de kant, vriendschap maakt het leven bijzonder.
Probeer na te gaan hoe je hier in staat, ik was mezelf achteraf voorbij aan het lopen door teveel energie te geven en niets terug te krijgen. Ik heb niet geleerd van me af te bijten maar laat dingen een beetje op zijn beloop. Het zegt genoeg als de contact uiterst vriendelijk worden en dan doodbloeden.
Nu heb ik het over 2 vriendschappen hoor, maar ik herken er veel in, ben zelf veel te lief in dat soort dingen.
Probeer na te gaan hoe je hier in staat, ik was mezelf achteraf voorbij aan het lopen door teveel energie te geven en niets terug te krijgen. Ik heb niet geleerd van me af te bijten maar laat dingen een beetje op zijn beloop. Het zegt genoeg als de contact uiterst vriendelijk worden en dan doodbloeden.
Nu heb ik het over 2 vriendschappen hoor, maar ik herken er veel in, ben zelf veel te lief in dat soort dingen.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:42
Ben eerlijk gezegd blij dat ik dat soort vriendschappen niet ken, waarbij het blijkbaar normaal gevonden wordt elkaar iedere week te zien en ook nog 'ns te bellen! Dat vreet toch energie al die sociale contacten?
Mijn vrienden en ik lopen de deur niet bij elkaar plat en als we iets afspreken dan is dat afwisselend van locatie (soms gaan we gewoon ergens in 't midden uit eten) of we gaan samen 'n weekend weg of maken samen een reis. Maar verder houden we 't bij mailen en af en toe dus 'n eetafspraak.
Met mensen waarvan ik voel dat ze minder voor mij over hebben dan ik voor hen, zet ik er zelf gewoon de rem op. Ofwel, ik handel dan gewoon passief. Dan komt er uiteindelijk misschien weer iets van die kant, of niet, maar ik steek er mijn energie dan niet meer in.
Mijn vrienden en ik lopen de deur niet bij elkaar plat en als we iets afspreken dan is dat afwisselend van locatie (soms gaan we gewoon ergens in 't midden uit eten) of we gaan samen 'n weekend weg of maken samen een reis. Maar verder houden we 't bij mailen en af en toe dus 'n eetafspraak.
Met mensen waarvan ik voel dat ze minder voor mij over hebben dan ik voor hen, zet ik er zelf gewoon de rem op. Ofwel, ik handel dan gewoon passief. Dan komt er uiteindelijk misschien weer iets van die kant, of niet, maar ik steek er mijn energie dan niet meer in.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:45
Er komt geen 'probleem' voorbij of ik herken mezelf er in hahaha!
Ik had ook zo'n 'beste' vriendin. Wat er gebeurde, was dat ik veranderde. Me ontwikkelde en (gezondere) behoeftes kreeg. Had ik altijd de behoefte om te pleasen..nu wilde ik ook eens gepleased worden. En dan gaat het wringen. Jij past misschien nog wel in haar plaatje maar zij niet meer in de jouwe. Het begon tussen ons fout te gaan toen ik bepaalde dingen niet meer pikte (waar ik voorheen geen probleem van maakte want ik was al blij dat ze mijn vriendin wilde zijn, zag ik nu dat ze me mij in een bepaalde rol wilde houden) Dat resulteerde er in dat ik soms tegengas gaf. Daar was onze vriendschap niet tegen bestand want ik vervulde haar behoefte niet meer en zij zeker niet de mijne.
En dat gemis ken ik ook. Je houdt tenslotte van die persoon...je bent niet zomaar vriendinnen van elkaar. Echt advies heb ik niet voor je. Ik heb het contact verbroken omdat ik nu eenmaal geloof dat een relatie (van welke aard dan ook) van twee kanten moeten komen. Ik verkies altijd de pijn van groeien boven de pijn van in een onevenwichtige relatie te zitten. De eerste levertje je ruimte, rust en eigenwaarde op. De tweede breekt het voorgenoemde af.
Ik had ook zo'n 'beste' vriendin. Wat er gebeurde, was dat ik veranderde. Me ontwikkelde en (gezondere) behoeftes kreeg. Had ik altijd de behoefte om te pleasen..nu wilde ik ook eens gepleased worden. En dan gaat het wringen. Jij past misschien nog wel in haar plaatje maar zij niet meer in de jouwe. Het begon tussen ons fout te gaan toen ik bepaalde dingen niet meer pikte (waar ik voorheen geen probleem van maakte want ik was al blij dat ze mijn vriendin wilde zijn, zag ik nu dat ze me mij in een bepaalde rol wilde houden) Dat resulteerde er in dat ik soms tegengas gaf. Daar was onze vriendschap niet tegen bestand want ik vervulde haar behoefte niet meer en zij zeker niet de mijne.
En dat gemis ken ik ook. Je houdt tenslotte van die persoon...je bent niet zomaar vriendinnen van elkaar. Echt advies heb ik niet voor je. Ik heb het contact verbroken omdat ik nu eenmaal geloof dat een relatie (van welke aard dan ook) van twee kanten moeten komen. Ik verkies altijd de pijn van groeien boven de pijn van in een onevenwichtige relatie te zitten. De eerste levertje je ruimte, rust en eigenwaarde op. De tweede breekt het voorgenoemde af.
donderdag 28 augustus 2008 om 12:38
Herkenbaar. Ik ben de afgelopen jaren heel veel vrienden kwijt geraakt, doordat onze levens uiteen begonnen te lopen. Op zich is dat wel logisch, maar veel van die vriendschappen betekenden voor mij meer dan alleen maar in dezelfde omstandigheden verkeren. Ik ben hierdoor heel diep gekwetst en heb heel erg aan mezelf getwijfeld. Had ik het anders moeten doen, was ik jaloers geweest? Uiteindelijk ben ik voor mezelf tot de conclusie gekomen dat ik niets verkeerd heb gedaan. Ik ben een goede vriendin voor hen geweest, maar zij niet voor mij. Onlangs heb ik tegen mijn voormalige beste vriendin gezegd dat het van mij niet meer hoeft. Jaren geleden al over begonnen, maar nooit echt opgelost. Het bleef bij een krampachtig proberen. Toen ik het aankaarte begon ze er meteen over dat het initiatief vooral van mijn kant kwam. Zij moest vreselijk huilen omdat ik echt niet meer verder wil met deze vriendschap. Ik voelde me vooral opgelucht. Beter een paar goede echte vrienden, dan een hele club mensen om me heen voor wie ik van alles doe, maar er weinig voor terug krijg.
For I may not have all the answers, I wouldn\'t want it any other way.
donderdag 28 augustus 2008 om 14:13
Ik heb ook een paar vriendschappen waarbij ik degene ben die steeds het contact zoekt. Eén van die vrienschappen duurt al 9 jaar. Ik voel me altijd welkom als ik bij haar ben, zo gauw ik binnen ben dekt ze de tafel voor me, het maakt niet uit op welk tijdstip ik kom. Ze vindt dat gezellig voor me omdat ik normaalgesproken alleen eet . En als ze van tevoren weet dat ik kom zorgt ze ervoor dat ze van alles in huis heeft.
Als ik haar bijvoorbeeld vertel dat ik ga exposeren biedt ze altijd spontaan haar hulp aan. De andere vriendschap waarbij het "van mijn kant komt" is ongeveer net zo. Ik ben nooit op het idee gekomen het moeilijk te vinden dat ik steeds degene ben die contact opneemt, maar misschien komt het omdat ik me zo welkom voel als ik er ben, en het ook wordt gezegd dat mijn aanwezigheid op prijs wordt gesteld.
Ik dénk dat het zo gegroeid is omdat deze vrouwen een druk chaotisch leven hebben.
Maar als je je niet welkom voelt als je contact opneemt, en/of je zelf het iedere week het eten moet koken als je bij je vrienden bent, is het natuurlijk weer een ander verhaal.
Als ik haar bijvoorbeeld vertel dat ik ga exposeren biedt ze altijd spontaan haar hulp aan. De andere vriendschap waarbij het "van mijn kant komt" is ongeveer net zo. Ik ben nooit op het idee gekomen het moeilijk te vinden dat ik steeds degene ben die contact opneemt, maar misschien komt het omdat ik me zo welkom voel als ik er ben, en het ook wordt gezegd dat mijn aanwezigheid op prijs wordt gesteld.
Ik dénk dat het zo gegroeid is omdat deze vrouwen een druk chaotisch leven hebben.
Maar als je je niet welkom voelt als je contact opneemt, en/of je zelf het iedere week het eten moet koken als je bij je vrienden bent, is het natuurlijk weer een ander verhaal.
