Relaties
alle pijlers
Vrijheid in een relatie
woensdag 25 november 2009 om 22:53
Eigenlijk is dit een soortgelijk onderwerp als mijn topic "waar blijft mijn kind?" .
In onze relatie zijn wij (schijnbaar) heel vrij. Als ik 5 dagen alleen naar een ander land wil dan doe ik dat. Ik overleg, ik vraag of hij mee wil etc maar als er niets tegen is dan ga ik. Ik heb de tijd alleen nodig (soms) of ik vind de ervaring leuk en hij niet.
Andere mensen oordelen dan. Ik zou geen goede relatie hebben. Ik ben toch getrouwd, dan hoor ik thuis te zijn.. Ik werd tijdens mijn laatste reis aangesproken door twee vrouwelijke leeftijdsgenoten. Zij keken heel anders naar een huwelijk en gingen er van uit dat het dan klaar zou zijn met uitgaan, alleen zijn, en eigenlijk alles wat hun leven nu definieerd.
Ik ben onder genot van een guinness de discussie aangegaan en het was heel gezellig. Toch hadden ze medelijden met me.
Mijn man had jaloers moeten zijn. Ik had hem zo moeten missen dat ik eigenlijk niet een leuke tijd had.
Ook hier weer mijn vraag: hoe zouden jullie met deze opmerkingen om gaan? Ik vind de verschillen niet erg maar wel de oordelen over mijn relatie. En ik weet het niet uit te leggen hoe het zit in mijn relatie en dat we echt niets te kort komen. (eigenlijk, waarom verdedig ik me?? )
mmm ben benieuwd naar jullie mening. Ik zal proberen ook te blijven reageren (niet mijn sterkste forumkant)
Groet,
Em.
In onze relatie zijn wij (schijnbaar) heel vrij. Als ik 5 dagen alleen naar een ander land wil dan doe ik dat. Ik overleg, ik vraag of hij mee wil etc maar als er niets tegen is dan ga ik. Ik heb de tijd alleen nodig (soms) of ik vind de ervaring leuk en hij niet.
Andere mensen oordelen dan. Ik zou geen goede relatie hebben. Ik ben toch getrouwd, dan hoor ik thuis te zijn.. Ik werd tijdens mijn laatste reis aangesproken door twee vrouwelijke leeftijdsgenoten. Zij keken heel anders naar een huwelijk en gingen er van uit dat het dan klaar zou zijn met uitgaan, alleen zijn, en eigenlijk alles wat hun leven nu definieerd.
Ik ben onder genot van een guinness de discussie aangegaan en het was heel gezellig. Toch hadden ze medelijden met me.
Mijn man had jaloers moeten zijn. Ik had hem zo moeten missen dat ik eigenlijk niet een leuke tijd had.
Ook hier weer mijn vraag: hoe zouden jullie met deze opmerkingen om gaan? Ik vind de verschillen niet erg maar wel de oordelen over mijn relatie. En ik weet het niet uit te leggen hoe het zit in mijn relatie en dat we echt niets te kort komen. (eigenlijk, waarom verdedig ik me?? )
mmm ben benieuwd naar jullie mening. Ik zal proberen ook te blijven reageren (niet mijn sterkste forumkant)
Groet,
Em.
\"Float down a river forever and ever, Emily, Emily There is no other day Let\'s try it another way\" see.emily.play1@gmail.com
donderdag 26 november 2009 om 00:50
Ik denk dat het er ook vanaf hangt van de mensen met wie je omgaat. Ik krijg nooit commentaar op mijn relatie, ook al wonen we anderhalf uur van elkaar vandaan en ben ik vorig jaar (en ga ik volgend jaar) drie maanden reizen (zonder hem). Mijn vrienden zijn eigenlijk net zo! Niet iedereen natuurlijk, maar het is ook niet 'raar' om geen huisje boompje beesje relatie te hebben. Overigens vind ik niet dat daar wat mis mee is, het is maar net hoe je zelf bent! Als ik wel commentaar zou krijgen, zou ik wel een beetje geirriteerd raken denk ik.
donderdag 26 november 2009 om 01:06
Je moet 'de omgeving' eens horen als je in je eentje kerst viert! Vorig jaar kwam het om meerdere redenen beter uit om kerst op een andere dag dan 25 december te vieren, en zat ik op die -voor mij dus doodgewone avond- heerlijk met kat en wijn een filmpje te kijken, terwijl mijn vrienden bijna het Leger des Heils hadden gebeld om me op te halen zo 'zielig' was ik
Ik vind het niet raar hoor, in mijn familie is het heel normaal om zonder elkaar dingen te doen af en toe. (Overleggen is wel wenselijk denk ik - was dit jaar vriendlief even 'vergeten' toen ik in al mijn enthousiasme 2 maand buitenland toezegde. Maar ook dat is goedgekomen )
Ik vind het niet raar hoor, in mijn familie is het heel normaal om zonder elkaar dingen te doen af en toe. (Overleggen is wel wenselijk denk ik - was dit jaar vriendlief even 'vergeten' toen ik in al mijn enthousiasme 2 maand buitenland toezegde. Maar ook dat is goedgekomen )
donderdag 26 november 2009 om 01:20
quote:Koester je goede relatie, Seeemilyplay, het is een groot goed om niet in benauwdheid en met ongegronde angst te leven in een relatie. Om je niet te conformeren aan de burgerlijkheid om je heen
amen.
ik vraag me trouwens wel af in wat voor omgeving jij je bevind TO...het klinkt nogal 'dorps'. Het doet mij nogal ouderwets aan, of misschien is dat mijn oordeel wel...ieder z'n relatie, maar een uitspraak als 'Ik ben toch getrouwd, dan hoor ik thuis te zijn'...kom op, we leven toch niet meer in de jaren 50?
amen.
ik vraag me trouwens wel af in wat voor omgeving jij je bevind TO...het klinkt nogal 'dorps'. Het doet mij nogal ouderwets aan, of misschien is dat mijn oordeel wel...ieder z'n relatie, maar een uitspraak als 'Ik ben toch getrouwd, dan hoor ik thuis te zijn'...kom op, we leven toch niet meer in de jaren 50?
donderdag 26 november 2009 om 07:09
DeKenau, dat vroeg ik me ook net af. Hoe goed kennen je vrienden je da eigenlijk, als je kennelijk steeds weer tegen die discussies aanloopt?
Ik kan voorzichtig zeggen dat ik een niet heel erg standaardleven heb. Maar als er weer eens iets gebeurd waarvan men toch minstens denken kan 'hmmm, niet echt Libelle' dan zijn mijn vrienden juist niet verbaasd. Want die kennen mij soms beter dan dat ik mij ken.
Ik kan voorzichtig zeggen dat ik een niet heel erg standaardleven heb. Maar als er weer eens iets gebeurd waarvan men toch minstens denken kan 'hmmm, niet echt Libelle' dan zijn mijn vrienden juist niet verbaasd. Want die kennen mij soms beter dan dat ik mij ken.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 26 november 2009 om 07:10
Overigens, burgerlijkheid vind ik een wel heel negatief woord. Als samen zou wonen en ik had ergens een diner waarbij de aanhang ook werd verwacht, zou ik t toch wel op prijs stellen als mn vriend meeging. Als hij daar dan geen zin in heeft dan kan hij het ook voor mij doen. Dat is ook wat een relatie is toch?
En stel ik verloof me met een voetbalfanaat, dan zal ik ook heus wel eens een druilerige zondag naar het voetbal gaan. Voor hem.
En stel ik verloof me met een voetbalfanaat, dan zal ik ook heus wel eens een druilerige zondag naar het voetbal gaan. Voor hem.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 26 november 2009 om 07:58
Dat klopt spijker maar het hoeft toch niet zo te zijn dat je dan iedere week langs de lijn staat? Af en toe om je belangstelling te laten blijken maar niet iedere week?
Mijn man ging in het begin van onze relatie al vaak stappen met zijn vrienden.Soms ging ik mee maar ik ben niet zo van het stappen.
Voor we samenwoonde was dat geen enkel probleem maar na het samenwonen werd van ons verwacht dat we iedere zaterdagavond samen zouden doorbrengen.
Nou niet dus.Ik ging lekker op tijd naar bed en hij ging stappen.
Schande volgens de schoonfamilie.Zo zou onze relatie zeker stranden.
Nu zijn we bijna 20 jaar verder en nog steeds heel gelukkig samen.
En ja mijn man gaat nog steeds iedere zaterdagavond stappen.
Commentaar krijgen we niet zo vaak meer gelukkig maar hem wordt toch nog met regelmaat verweten dat hij zijn prioriteiten niet goed voor elkaar heeft.
Lekker belangrijk denk ik dan!
Ons leven en wij bepalen zelf wel wat we wel en niet doen!
Mijn man ging in het begin van onze relatie al vaak stappen met zijn vrienden.Soms ging ik mee maar ik ben niet zo van het stappen.
Voor we samenwoonde was dat geen enkel probleem maar na het samenwonen werd van ons verwacht dat we iedere zaterdagavond samen zouden doorbrengen.
Nou niet dus.Ik ging lekker op tijd naar bed en hij ging stappen.
Schande volgens de schoonfamilie.Zo zou onze relatie zeker stranden.
Nu zijn we bijna 20 jaar verder en nog steeds heel gelukkig samen.
En ja mijn man gaat nog steeds iedere zaterdagavond stappen.
Commentaar krijgen we niet zo vaak meer gelukkig maar hem wordt toch nog met regelmaat verweten dat hij zijn prioriteiten niet goed voor elkaar heeft.
Lekker belangrijk denk ik dan!
Ons leven en wij bepalen zelf wel wat we wel en niet doen!
donderdag 26 november 2009 om 08:03
Eens Pinolover, maar ik zit me gewoon af te vragen waarom TO kennelijk vaker tegen dat soort discussies aanloopt. Ik dacht: presenteer je soms zelf je eigen levensstijl als 'beter' want 'minder burgerlijk' zonder te zien dat die andere keuzes ook iets begrijpelijks en fijns hebben?
Dan kan ik me namelijk voorstellen dat anderen ook in de verdediging schieten.
Ik proef een beetje uit beide topics dat TO die andere keuzes eigenlijk maar minder vindt. En daardoor misschien een beetje een radicaal standpunt inneemt. Dan zijn er mensen die daar juist tegenin gaan, niet omdat ze je willen overtuigen maar omdat zij anders kiezen en zich daarmee heus niet meteen burgerlijk en ouderwets voelen.
Dan kan ik me namelijk voorstellen dat anderen ook in de verdediging schieten.
Ik proef een beetje uit beide topics dat TO die andere keuzes eigenlijk maar minder vindt. En daardoor misschien een beetje een radicaal standpunt inneemt. Dan zijn er mensen die daar juist tegenin gaan, niet omdat ze je willen overtuigen maar omdat zij anders kiezen en zich daarmee heus niet meteen burgerlijk en ouderwets voelen.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 26 november 2009 om 08:09
Ja jammer dat anderen oordelen. Niks aan te doen maar zolang jij zelf weet hoe het zit lijkt het me verder niet zo'n punt.
Mijn man en ik zijn ook vrij in wat we doen en ik hoor er nooit iemand over. Ik ben net 10 dagen van huis geweest om te werken en wij hebben een dochter. Geen hond over gehoord. Waarom zou men er iets van vinden? We hebben het kunnen regelen, ik kon weg, man is thuis gebleven met kind, klaar. Onze zaak.
Vervelend dat je zoveel mensen kent die zich met een ander bemoeien, lijkt me vermoeiend.
Mijn man en ik zijn ook vrij in wat we doen en ik hoor er nooit iemand over. Ik ben net 10 dagen van huis geweest om te werken en wij hebben een dochter. Geen hond over gehoord. Waarom zou men er iets van vinden? We hebben het kunnen regelen, ik kon weg, man is thuis gebleven met kind, klaar. Onze zaak.
Vervelend dat je zoveel mensen kent die zich met een ander bemoeien, lijkt me vermoeiend.
donderdag 26 november 2009 om 08:14
Herkenbaar, die reacties! Ik ben onlangs alleen op reis geweest (naar een land in Afrika). Vrienden en collega's reageerden afwisselend; de een vond het stoer, de ander verbaasde zich erover dat mijn man niet meeging. Mijn moeder was ronduit negatief over het feit dat hij niet mee zou gaan. Dat 'doe je toch niet', waarom ga je niet gewoon samen op reis, waarom wacht je niet gewoon tot hij ook weer mee kan, dat soort 'vragen'. Capiman en ik waren het er echter helemaal over eens dat ik alleen zou gaan, hij had er zelfs nog minder moeite mee dan ik! Ik heb het gesputter van mijn moeder dus maar een beetje genegeerd. Ik weet hoe ze er over denkt, maar dat heeft geen invloed gehad op onze beslissing. Ik proefde een beetje uit haar woorden dat ze bang was dat we uit elkaar zouden groeien (of al uit elkaar gegroeid zouden zijn), maar daar was echt geen sprake van. Integendeel! Juist door een tijdje niet op elkaars lip te zitten voel je nog meer hoezeer je elkaar kunt missen.
donderdag 26 november 2009 om 08:16
Bij ons is het gelukkig een stuk minder geworden maar nu mijn schoonvader ziek is duikt het toch wel weer vaak op.
Net alsof mijn schoonvader ineens beter wordt als mijn man niet meer gaat stappen.
Kan me er wel eens kwaad over maken maar daar schiet ik natuurlijk ook niets mee op.
Ik kan er ook helemaal niet tegen als mensen zicht met mijn zaken bemoeien en als ik vrienden zou hebben die dat wel doen dan zijn het al snel geen vrienden meer van me.
Net alsof mijn schoonvader ineens beter wordt als mijn man niet meer gaat stappen.
Kan me er wel eens kwaad over maken maar daar schiet ik natuurlijk ook niets mee op.
Ik kan er ook helemaal niet tegen als mensen zicht met mijn zaken bemoeien en als ik vrienden zou hebben die dat wel doen dan zijn het al snel geen vrienden meer van me.
donderdag 26 november 2009 om 08:27
Nee, natuurlijk wordt je schoonvader niet minder ziek als je man niet gaat stappen. Maar je kan je tijd, energie, geld, allemaal maar een keer gebruiken. Dus misschien wel dat mensen redeneren dat je ook thuis zou kunnen blijven en extra energie en aandacht geven aan je zieke schoonvader?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 26 november 2009 om 08:56
donderdag 26 november 2009 om 09:08
Ik ben er een van een stel die juist bijna alles samen doet. We zijn niet dorps, wonen midden in de stad. We zitten ook niet elke avond samen op de bank, maar zijn wel graag samen. Samen (natuurlijk ook met zoontje) op vakantie, naar vrienden, zelfs boodschappen doen vinden we gezelliger samen dan alleen. Daar krijg ik ook veel meningen over te horen, hoor. Het is blijkbaar ontzettend niet hip om niet alleen of met vriendinnen naar een borrel/vakantie/etc te gaan maar met je eigen man. Zo zie je dat je altijd met anderen meningen om moet gaan, maakt niet uit hoe je je leven indeelt.
donderdag 26 november 2009 om 09:32
quote:pomodori schreef op 26 november 2009 @ 09:08:
Ik ben er een van een stel die juist bijna alles samen doet. We zijn niet dorps, wonen midden in de stad. We zitten ook niet elke avond samen op de bank, maar zijn wel graag samen. Samen (natuurlijk ook met zoontje) op vakantie, naar vrienden, zelfs boodschappen doen vinden we gezelliger samen dan alleen. Daar krijg ik ook veel meningen over te horen, hoor. Het is blijkbaar ontzettend niet hip om niet alleen of met vriendinnen naar een borrel/vakantie/etc te gaan maar met je eigen man. Zo zie je dat je altijd met anderen meningen om moet gaan, maakt niet uit hoe je je leven indeelt.
Ik heb dezelfde ervaring als pomodori., namelijk dat je ook wel eens negatief beoordeeld wordt als je een erg close relatie hebt en veel dingen samen doet.
Ik ben een heel zelfstandige vrouw en heb in mijn leven genoeg (soms onconventionele) dingen alleen gedaan en me daar prima bij gevoeld. Ik genoot van mijn vrijheid. Maar sinds mijn man in mijn leven is (ik was al in de veertig) vind ik het veel fijner om dingen samen met hem te doen. (Niet álles weliswaar; ik heb ook hobby's waarvoor ik er 's avonds alleen op uittrek). Maar uitjes, reizen en ja zelfs boodschappen, vind ik veel gezelliger met mijn man. Ik voel me nog net even vrij als vroeger, het is alleen een gezelliger soort vrijheid. En ja, ook ik heb het idee dat sommige mensen denken dat ik een afhankelijk vrouwtje ben, terwijl ik alleen maar een ontzettend gelukkige relatie heb en mijn man heel aangenaam gezelschap vind. Als mensen in onze huis- of slaapkamer zouden kijken, zouden ze ons vast een 'klef' stel vinden, want we vinden het heerlijk om te knuffelen, te zoenen en op andere manieren lichamelijk met elkaar bezig te zijn. Ik vraag me af waarom dat door zovelen als iets negatiefs beschouwd wordt. Wat de een afschuwelijk vindt, vindt de ander juist heerlijk.
Ik ben er een van een stel die juist bijna alles samen doet. We zijn niet dorps, wonen midden in de stad. We zitten ook niet elke avond samen op de bank, maar zijn wel graag samen. Samen (natuurlijk ook met zoontje) op vakantie, naar vrienden, zelfs boodschappen doen vinden we gezelliger samen dan alleen. Daar krijg ik ook veel meningen over te horen, hoor. Het is blijkbaar ontzettend niet hip om niet alleen of met vriendinnen naar een borrel/vakantie/etc te gaan maar met je eigen man. Zo zie je dat je altijd met anderen meningen om moet gaan, maakt niet uit hoe je je leven indeelt.
Ik heb dezelfde ervaring als pomodori., namelijk dat je ook wel eens negatief beoordeeld wordt als je een erg close relatie hebt en veel dingen samen doet.
Ik ben een heel zelfstandige vrouw en heb in mijn leven genoeg (soms onconventionele) dingen alleen gedaan en me daar prima bij gevoeld. Ik genoot van mijn vrijheid. Maar sinds mijn man in mijn leven is (ik was al in de veertig) vind ik het veel fijner om dingen samen met hem te doen. (Niet álles weliswaar; ik heb ook hobby's waarvoor ik er 's avonds alleen op uittrek). Maar uitjes, reizen en ja zelfs boodschappen, vind ik veel gezelliger met mijn man. Ik voel me nog net even vrij als vroeger, het is alleen een gezelliger soort vrijheid. En ja, ook ik heb het idee dat sommige mensen denken dat ik een afhankelijk vrouwtje ben, terwijl ik alleen maar een ontzettend gelukkige relatie heb en mijn man heel aangenaam gezelschap vind. Als mensen in onze huis- of slaapkamer zouden kijken, zouden ze ons vast een 'klef' stel vinden, want we vinden het heerlijk om te knuffelen, te zoenen en op andere manieren lichamelijk met elkaar bezig te zijn. Ik vraag me af waarom dat door zovelen als iets negatiefs beschouwd wordt. Wat de een afschuwelijk vindt, vindt de ander juist heerlijk.
donderdag 26 november 2009 om 10:00
De tekst hieronder is van Kahlil Gibran een man die naar mijn mening wist waar het leven echt om ging. Hij heeft vele mooie en diepzinnige gedichten geschreven. Een daarvan is getiteld "het huwelijk". Misschien dat je daar wat aan hebt.
Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat liefde niet te bezitten is, ook niet te vangen, je kan liefde niet afdwingen, vervormen of manipuleren. Dat dit door de mens aldoor gedaan wordt betekent eerder dat we niet begrijpen wat echt liefde is. De mens maakt van de liefde iets exclusiefs en maakt er vaak iets armoedigs van. Een van de eigenschappen van liefde is vrijheid. Gekooide liefde is geen liefde.
Het huwelijk:
Je zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja je zult samen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laat er tussenruimten zijn in je te samenzijn.
Laat de winden des hemelen tussen je dansen.
Heb elkaar lief, maar maak van de liefde geen band: Laat zij veeleer een golvende zee tussen de kusten van je zielen zijn.
Vul elkaars bekers, maar drink niet uit dezelfde beker.
Geef elkaar van je brood, maar eet niet van het zelfde stuk.
Zing en dans tezamen en wees blij, maar bent ieder alleen, zoals de snaren van een viool op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkaar in bewaring.
Want alleen de hand de levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: Want de zuilen van een tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en de cypres groeien niet in elkaars schaduw.
Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat liefde niet te bezitten is, ook niet te vangen, je kan liefde niet afdwingen, vervormen of manipuleren. Dat dit door de mens aldoor gedaan wordt betekent eerder dat we niet begrijpen wat echt liefde is. De mens maakt van de liefde iets exclusiefs en maakt er vaak iets armoedigs van. Een van de eigenschappen van liefde is vrijheid. Gekooide liefde is geen liefde.
Het huwelijk:
Je zult tezamen zijn, als de witte vleugelen van de dood je dagen verstrooien.
Ja je zult samen zijn in Gods stille herinnering.
Maar laat er tussenruimten zijn in je te samenzijn.
Laat de winden des hemelen tussen je dansen.
Heb elkaar lief, maar maak van de liefde geen band: Laat zij veeleer een golvende zee tussen de kusten van je zielen zijn.
Vul elkaars bekers, maar drink niet uit dezelfde beker.
Geef elkaar van je brood, maar eet niet van het zelfde stuk.
Zing en dans tezamen en wees blij, maar bent ieder alleen, zoals de snaren van een viool op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkaar in bewaring.
Want alleen de hand de levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: Want de zuilen van een tempel staan ieder op zichzelf, en de eik en de cypres groeien niet in elkaars schaduw.
donderdag 26 november 2009 om 10:04
Er zijn ook veel mannen die voor hun werk dagen van huis zijn of vaak in het buitenland moeten zijn.
Jij doet dat voor vakantie.
Als jullie het daar beiden mee eens zijn dan lijkt me dat er geen probleem is.
En als je vrienden/kennissen dat raar vinden: tja, zij maken hun keuzes. Zolang jij maar zeker weet dat jij en je man er allebei achterstaan.
Die opmerkingen zou ik langs me heen laten gaan.
Jij doet dat voor vakantie.
Als jullie het daar beiden mee eens zijn dan lijkt me dat er geen probleem is.
En als je vrienden/kennissen dat raar vinden: tja, zij maken hun keuzes. Zolang jij maar zeker weet dat jij en je man er allebei achterstaan.
Die opmerkingen zou ik langs me heen laten gaan.
donderdag 26 november 2009 om 10:04
donderdag 26 november 2009 om 10:43
quote:Reiger100 schreef op 26 november 2009 @ 10:04:
Sprankeling, mooie tekst, maar daar gaat het hier toch niet over?
Niemand zegt hier toch dat je je partner mag kooien?
En vrijheid in samenzijn is toch ook mogelijk?
Je hoeft toch niet apart met vakantie te gaan als je dat liever samen doet, omdat je elkaar anders zogezegd niet vrij laat?
Helemaal mee eens je kan vrij zijn in het samenzijn. Dat is iets heel moois als dat kan in een relatie!
Maar de worsteling die ik in de tekst lees tussen de dames die een huwelijk te beklemmend vinden, dat ze het raar vinden dat zij alleen op vakantie gaat en dat haar man jaloers zou moeten zijn...daar proef ik wel een discussie over het verschil in elkaar vrijlaten.
De reagerende dames in de tekst gaan een huwelijk niet aan omdat ze hun vrijheid denken kwijt te raken...ze weten dus eigenlijk niet wat liefde echt is. Aan de andere kant denken ze dat een man jaloers zou moeten worden als de vrouw een aantal dagen alleen weg gaat. De andere dames zijn dus bang dat als ze een huwelijk of relatie aan gaan dat ze aan jaloerse en bezitterige man aantrekken die hun vrijheid beperkt. En die angst of beperking projeteren ze op de dame die alleen op vakantie gaat.
Sprankeling, mooie tekst, maar daar gaat het hier toch niet over?
Niemand zegt hier toch dat je je partner mag kooien?
En vrijheid in samenzijn is toch ook mogelijk?
Je hoeft toch niet apart met vakantie te gaan als je dat liever samen doet, omdat je elkaar anders zogezegd niet vrij laat?
Helemaal mee eens je kan vrij zijn in het samenzijn. Dat is iets heel moois als dat kan in een relatie!
Maar de worsteling die ik in de tekst lees tussen de dames die een huwelijk te beklemmend vinden, dat ze het raar vinden dat zij alleen op vakantie gaat en dat haar man jaloers zou moeten zijn...daar proef ik wel een discussie over het verschil in elkaar vrijlaten.
De reagerende dames in de tekst gaan een huwelijk niet aan omdat ze hun vrijheid denken kwijt te raken...ze weten dus eigenlijk niet wat liefde echt is. Aan de andere kant denken ze dat een man jaloers zou moeten worden als de vrouw een aantal dagen alleen weg gaat. De andere dames zijn dus bang dat als ze een huwelijk of relatie aan gaan dat ze aan jaloerse en bezitterige man aantrekken die hun vrijheid beperkt. En die angst of beperking projeteren ze op de dame die alleen op vakantie gaat.
donderdag 26 november 2009 om 14:23
het verschil zit 'm in of je reageert vanuit een 'dat hoort zo' gedachte of vanuit je gevoel, omdat jij je daar fijn bij voelt, zonder daarbij te oordelen over een ander. Ik denk dat mensen die oordelen meer bezig zijn met wat 'zo hoort', wat helemaal niet hoeft te betekenen dat ze daar zelf ook écht gelukkig van worden.
donderdag 26 november 2009 om 23:45
quote:Yayasister schreef op 26 november 2009 @ 00:15:
Ik heb in de ogen van veel mensen een heel rare relatie. We wonen samen, maar leiden totaal eigen levens, ik ook nog eens met avonddiensten. Mijn vriend gaat bijvoorbeeld ook nooit ergens mee naartoe. Ik vind dat helemaal niet erg, ben jaren alleen geweest, toen deed ik dat ook. Voor mij is belangrijk dat ik weet dat hij altijd de laatste persoon is die ik op een dag zie en spreek.
Laatst moest ik naar een groot diner en ik merkte dat mensen me toch een beetje 'zielig' vonden. Een vrouw alleen. ' Je rooit het toch allemaal maar.' 'Ik heb echt bewondering voor je.' Onzin, ik had het naar mijn zin, in mijn eentje, ook omdat ik wist dat hij na afloop thuis op me zat te wachten. Moet eerlijk zeggen dat het wel verschil maakt dat er iemand is.
Gisteren lunchte ik met een vriendin met twee jonge kinderen en een man. Ze klaagde niet, maar had wel klachten, over haar man, die vaak helemaal niet leuk meedoet en veel op reis is. Over de ruzies die ze maken. Dan denk ik: heb ik godzijdank allemaal niet.
Ik heb een man met wie ik het op onze eigen manier buitengewoon goed heb en zou met niemand willen ruilen. Of ik bepaalde dingen die hij doet wel goed vind? Wie ben ik om hem iets te verbieden? Zolang hij niet over mijn grenzen heengaat, is alles goed.
Koester je goede relatie, Seeemilyplay, het is een groot goed om niet in benauwdheid en met ongegronde angst te leven in een relatie. Om je niet te conformeren aan de burgerlijkheid om je heen.
Ik kan me helemaal in je verhaal vinden. Mijn schoonmoeder had altijd commentaar over mij tegen mijn man en in het begin van onze relatie tegen mij. Ik heb haar eens flink de waarheid gezegd, ik werd er niet meer goed van. Waarom gaat Leeuwenwelp niet mee naar de verjaardag van ..... ? Je moet zoveel alleen doen, ze gaat bijna nooit mee.... ? Urggggggggg, ze heeft zoveel gezegd en de nodige andere dingen. Ik ben klaar met haar, ze respecteert me maar, zo niet jammer dan. Leven en laten leven !
Doe waar je jezelf prettig bij voelt, en als je het echt niet wil, doe het dan niet !
Ik heb in de ogen van veel mensen een heel rare relatie. We wonen samen, maar leiden totaal eigen levens, ik ook nog eens met avonddiensten. Mijn vriend gaat bijvoorbeeld ook nooit ergens mee naartoe. Ik vind dat helemaal niet erg, ben jaren alleen geweest, toen deed ik dat ook. Voor mij is belangrijk dat ik weet dat hij altijd de laatste persoon is die ik op een dag zie en spreek.
Laatst moest ik naar een groot diner en ik merkte dat mensen me toch een beetje 'zielig' vonden. Een vrouw alleen. ' Je rooit het toch allemaal maar.' 'Ik heb echt bewondering voor je.' Onzin, ik had het naar mijn zin, in mijn eentje, ook omdat ik wist dat hij na afloop thuis op me zat te wachten. Moet eerlijk zeggen dat het wel verschil maakt dat er iemand is.
Gisteren lunchte ik met een vriendin met twee jonge kinderen en een man. Ze klaagde niet, maar had wel klachten, over haar man, die vaak helemaal niet leuk meedoet en veel op reis is. Over de ruzies die ze maken. Dan denk ik: heb ik godzijdank allemaal niet.
Ik heb een man met wie ik het op onze eigen manier buitengewoon goed heb en zou met niemand willen ruilen. Of ik bepaalde dingen die hij doet wel goed vind? Wie ben ik om hem iets te verbieden? Zolang hij niet over mijn grenzen heengaat, is alles goed.
Koester je goede relatie, Seeemilyplay, het is een groot goed om niet in benauwdheid en met ongegronde angst te leven in een relatie. Om je niet te conformeren aan de burgerlijkheid om je heen.
Ik kan me helemaal in je verhaal vinden. Mijn schoonmoeder had altijd commentaar over mij tegen mijn man en in het begin van onze relatie tegen mij. Ik heb haar eens flink de waarheid gezegd, ik werd er niet meer goed van. Waarom gaat Leeuwenwelp niet mee naar de verjaardag van ..... ? Je moet zoveel alleen doen, ze gaat bijna nooit mee.... ? Urggggggggg, ze heeft zoveel gezegd en de nodige andere dingen. Ik ben klaar met haar, ze respecteert me maar, zo niet jammer dan. Leven en laten leven !
Doe waar je jezelf prettig bij voelt, en als je het echt niet wil, doe het dan niet !
vrijdag 27 november 2009 om 07:24
quote:leeuwenwelp schreef op 26 november 2009 @ 23:45:
Doe waar je jezelf prettig bij voelt, en als je het echt niet wil, doe het dan niet !Tja, het zal wel modern zijn... Maar ik vind t toch bot. Als je schoonfamilie dat op prijs stelt ga je toch voor hen mee naar zo'n verjaardag? Gewoon even lief blijven lachen en een stukje taart eten, klaar. Hoeveel moeite is dat nou?
Doe waar je jezelf prettig bij voelt, en als je het echt niet wil, doe het dan niet !Tja, het zal wel modern zijn... Maar ik vind t toch bot. Als je schoonfamilie dat op prijs stelt ga je toch voor hen mee naar zo'n verjaardag? Gewoon even lief blijven lachen en een stukje taart eten, klaar. Hoeveel moeite is dat nou?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 27 november 2009 om 08:03
'Geen verjaardagsmens zijn' kan je je toch best even overheen zetten op iemands anders verjaardag die wél een verjaardagsmens is?
En dat je je eigen verjaardag niet viert, dat moeten zij inderdaad maar accepteren dan.
Tjee, je familie, al dan niet aangetrouwd, daar doe je toch gewoon even moeite voor?
En dat je je eigen verjaardag niet viert, dat moeten zij inderdaad maar accepteren dan.
Tjee, je familie, al dan niet aangetrouwd, daar doe je toch gewoon even moeite voor?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 27 november 2009 om 08:24
