Relaties
alle pijlers
Vrouwelijke intuitie, hoe vaak klopt het?
woensdag 14 oktober 2009 om 13:24
quote:Kloddertje schreef op 13 oktober 2009 @ 20:03:
Ik vind aan de andere kant dat onder het mom van 'mijn intuïtie zegt dat er iets niet klopt' er veel in mail en telefoons van partners wordt gesnuffeld... Onzekere mensen moeten zeker niet blindvaren op wat hun 'gevoel zegt'... Dat je altijd wel gewoon je verstand moet blijven gebruiken, dus.
*denkt dat ze alweer teveel topics op het forum heeft gelezen vandaag*Ja dat bedoel ik inderdaad. Is het in dat geval wel echt je intuïtie, of is het gewoon gebaseerd op angst en onzekerheid? Dat maakt dat ik intuïtie vaak een erg vaag begrip vind. Want wanneer moet je er dan echt op vertrouwen?
Ik vind aan de andere kant dat onder het mom van 'mijn intuïtie zegt dat er iets niet klopt' er veel in mail en telefoons van partners wordt gesnuffeld... Onzekere mensen moeten zeker niet blindvaren op wat hun 'gevoel zegt'... Dat je altijd wel gewoon je verstand moet blijven gebruiken, dus.
*denkt dat ze alweer teveel topics op het forum heeft gelezen vandaag*Ja dat bedoel ik inderdaad. Is het in dat geval wel echt je intuïtie, of is het gewoon gebaseerd op angst en onzekerheid? Dat maakt dat ik intuïtie vaak een erg vaag begrip vind. Want wanneer moet je er dan echt op vertrouwen?
woensdag 14 oktober 2009 om 13:26
quote:linda76 schreef op 13 oktober 2009 @ 20:17:
[...]
Tja ik kan me hier helemaal in vinden. een ding laat me op het moment niet los. sinds 3 weken heb ik een nieuwe VW polo vanaf het eerste moment dat ik er in rij krijg ik een "hij wordt gestolen gevoel" . Hopelijk zit ik er nu eindelijk een keer naast, maar hou mijn hart vast......Dat kan ook gewoon angst zijn. Toen ik mijn allereerste gloednieuwe computer op mijn kamertje had staan was ik hier ook altijd bang voor. Gelukkig is er nooit iets mee gebeurd.
[...]
Tja ik kan me hier helemaal in vinden. een ding laat me op het moment niet los. sinds 3 weken heb ik een nieuwe VW polo vanaf het eerste moment dat ik er in rij krijg ik een "hij wordt gestolen gevoel" . Hopelijk zit ik er nu eindelijk een keer naast, maar hou mijn hart vast......Dat kan ook gewoon angst zijn. Toen ik mijn allereerste gloednieuwe computer op mijn kamertje had staan was ik hier ook altijd bang voor. Gelukkig is er nooit iets mee gebeurd.
woensdag 14 oktober 2009 om 13:34
quote:Solange78 schreef op 14 oktober 2009 @ 13:24:
[...]
Ja dat bedoel ik inderdaad. Is het in dat geval wel echt je intuïtie, of is het gewoon gebaseerd op angst en onzekerheid? Dat maakt dat ik intuïtie vaak een erg vaag begrip vind. Want wanneer moet je er dan echt op vertrouwen?
Dat bedoelde ik ook met mijn eerder posting: je intuïtie wordt vaak "gekleurd" door ervaringen en het is dus vaak zo dat je zuivere intuïtie daardoor niet herkend.
Intuïtie wordt, naar mijn idee dus, vaak overschaduwd/onzichtbaarder door allerlei gevoelens die er op dat moment niets mee te maken hebben.
Het is denk ik te vergelijken met een (zeer zacht!) stemmetje in jezelf.....maar zo gauw er gedachten en redeneringen op los worden gelaten, is het al niet meer zuiver. Komen er allerlei emotie's en gevoelens bij kijken, die we zoor onszelf gaan benoemen en analyseren.
Daarmee wordt de zuivere intuïtie 'vernietigend'.
Maar daarmee niet gezegd dat het niet bestaat....het is er wel degelijk, maar ernaar luisteren doen we vaak niet.
Wie gaat er nog af op zijn eerste 'gevoel'? Nee, want zus...en nee, want misschien zo..... en ja, want......want vorige keer....en mijn vriendin zegt ook.....
Daarom is intuïtie misschien het best te vergelijken met het allereerste gevoel wat je hebt voordat........ (zie hierboven)
En dat klopt altijd, zonder twijfel.
Maar dat kleine, zachte stemmetje in onszelf horen we niet altijd en als we het horen, luisteren we er niet altijd graag naar.
[...]
Ja dat bedoel ik inderdaad. Is het in dat geval wel echt je intuïtie, of is het gewoon gebaseerd op angst en onzekerheid? Dat maakt dat ik intuïtie vaak een erg vaag begrip vind. Want wanneer moet je er dan echt op vertrouwen?
Dat bedoelde ik ook met mijn eerder posting: je intuïtie wordt vaak "gekleurd" door ervaringen en het is dus vaak zo dat je zuivere intuïtie daardoor niet herkend.
Intuïtie wordt, naar mijn idee dus, vaak overschaduwd/onzichtbaarder door allerlei gevoelens die er op dat moment niets mee te maken hebben.
Het is denk ik te vergelijken met een (zeer zacht!) stemmetje in jezelf.....maar zo gauw er gedachten en redeneringen op los worden gelaten, is het al niet meer zuiver. Komen er allerlei emotie's en gevoelens bij kijken, die we zoor onszelf gaan benoemen en analyseren.
Daarmee wordt de zuivere intuïtie 'vernietigend'.
Maar daarmee niet gezegd dat het niet bestaat....het is er wel degelijk, maar ernaar luisteren doen we vaak niet.
Wie gaat er nog af op zijn eerste 'gevoel'? Nee, want zus...en nee, want misschien zo..... en ja, want......want vorige keer....en mijn vriendin zegt ook.....
Daarom is intuïtie misschien het best te vergelijken met het allereerste gevoel wat je hebt voordat........ (zie hierboven)
En dat klopt altijd, zonder twijfel.
Maar dat kleine, zachte stemmetje in onszelf horen we niet altijd en als we het horen, luisteren we er niet altijd graag naar.
woensdag 14 oktober 2009 om 13:42
quote:Tropicalgirl schreef op 14 oktober 2009 @ 12:28:
[...]
Nou solange..
enkele symptonen:
- buikpijn\diaree
- braken :puke:
- gevoelloze vingertoppen
- koud warm krijgen
- slecht eten
- slecht slapen.
kan zo nog meer opnoemen, de manier waarop je lichaam reageerd als je ergens aan denkt heeft ook met intuitie te maken. bij mij althans, toen mijhj ex vreemdgaan, toen mijn huidige vriend vreemd ging, en toen ik erachter kwam dta mijn vriend bi sex is.
Heeft niks met zweverigheid te make, onze voorouders hadden een veel beter ontwikkelde intuitie omdat ze gewoonweg geen inetrnet of telefoon hadden.De afstanden waren erg groot en moesten vaak op hun gevoel afgaan. Hier is echt een keer documentaire overgeweest op tv. we luisteren gewoon slecht en als ons lichaam protesteert gooien we het op een griepje , terwijl wij weten dat iets niet goed zit en er iets slechts aan komt.. dta is het dierlijke in de mens.. zo zijn we gemaakt door onze schepper..zeg maar..we moeten gewoon niet onze kop in het zand steken. Als ik mij nu zo voel kan ik mij vast mentaal op het ergste voorbereiden en komt de klap minder hard aan. Miij gevoel zegt dat sommigen van jullie heir iets mee kunnen..grapje
Lichamelijke symptomen van intuïtie? Dat heb ik nou nog nooit gehad Toen je dan die dingen ontdekte van je exen, ging je toen overgeven en had je diarree? Das toch meer een lichamelijke reactie op iets vreselijks dat je meemaakt. Het is toch niet zo dat je al die symptomen had en dat je daardoor het gevoel kreeg dat er iets mis was?
Overigens kan ik wel wat met het tweede deel van je post. Misschien is dat wel de echte intuïtie. Je denkt aan iemand, en ineens komt die persoon langs op zijn kameel. Een plant is rood, en dus eet je hem niet omdat je instinct zegt: giftig. Maar ik denk dat sommige dingen ook zijn ontwikkeld door ervaringen. Veel volkeren nu en in het verleden navigeren op de stand van de zon, maan en sterren, aan de stand van de zon leer je hoe laat het is, bepaalde planten hebben een bepaalde uitwerking. Een bison moet je zus en zo benaderen. Ik kan die dingen allemaal niet, maar ik ben er ook niet mee opgegroeid en had geen ouders die het me hebben kunnen leren. Ik ben het met je eens dat we soms niet naar ons lichaam luisteren. Waarom een zak chips opentrekken terwijl we net gegeten hebben? Waarom knikkebollend de film afkijken als je ook gewoon kunt gaan slapen? Maar ik denk dat dat ook iets universeels is voor de mens. Wij moeten gewoon door met werken, ook als we ons ziek voelen, omdat we moeten overleven. We vinden het moeilijk om dingen in het leven te accepteren zoals ze komen, omdat we ons leven zo maakbaar mogelijk willen hebben.
[...]
Nou solange..
enkele symptonen:
- buikpijn\diaree
- braken :puke:
- gevoelloze vingertoppen
- koud warm krijgen
- slecht eten
- slecht slapen.
kan zo nog meer opnoemen, de manier waarop je lichaam reageerd als je ergens aan denkt heeft ook met intuitie te maken. bij mij althans, toen mijhj ex vreemdgaan, toen mijn huidige vriend vreemd ging, en toen ik erachter kwam dta mijn vriend bi sex is.
Heeft niks met zweverigheid te make, onze voorouders hadden een veel beter ontwikkelde intuitie omdat ze gewoonweg geen inetrnet of telefoon hadden.De afstanden waren erg groot en moesten vaak op hun gevoel afgaan. Hier is echt een keer documentaire overgeweest op tv. we luisteren gewoon slecht en als ons lichaam protesteert gooien we het op een griepje , terwijl wij weten dat iets niet goed zit en er iets slechts aan komt.. dta is het dierlijke in de mens.. zo zijn we gemaakt door onze schepper..zeg maar..we moeten gewoon niet onze kop in het zand steken. Als ik mij nu zo voel kan ik mij vast mentaal op het ergste voorbereiden en komt de klap minder hard aan. Miij gevoel zegt dat sommigen van jullie heir iets mee kunnen..grapje
Lichamelijke symptomen van intuïtie? Dat heb ik nou nog nooit gehad Toen je dan die dingen ontdekte van je exen, ging je toen overgeven en had je diarree? Das toch meer een lichamelijke reactie op iets vreselijks dat je meemaakt. Het is toch niet zo dat je al die symptomen had en dat je daardoor het gevoel kreeg dat er iets mis was?
Overigens kan ik wel wat met het tweede deel van je post. Misschien is dat wel de echte intuïtie. Je denkt aan iemand, en ineens komt die persoon langs op zijn kameel. Een plant is rood, en dus eet je hem niet omdat je instinct zegt: giftig. Maar ik denk dat sommige dingen ook zijn ontwikkeld door ervaringen. Veel volkeren nu en in het verleden navigeren op de stand van de zon, maan en sterren, aan de stand van de zon leer je hoe laat het is, bepaalde planten hebben een bepaalde uitwerking. Een bison moet je zus en zo benaderen. Ik kan die dingen allemaal niet, maar ik ben er ook niet mee opgegroeid en had geen ouders die het me hebben kunnen leren. Ik ben het met je eens dat we soms niet naar ons lichaam luisteren. Waarom een zak chips opentrekken terwijl we net gegeten hebben? Waarom knikkebollend de film afkijken als je ook gewoon kunt gaan slapen? Maar ik denk dat dat ook iets universeels is voor de mens. Wij moeten gewoon door met werken, ook als we ons ziek voelen, omdat we moeten overleven. We vinden het moeilijk om dingen in het leven te accepteren zoals ze komen, omdat we ons leven zo maakbaar mogelijk willen hebben.
woensdag 14 oktober 2009 om 13:51
quote:jufdoortje schreef op 14 oktober 2009 @ 13:34:
[...]
Dat bedoelde ik ook met mijn eerder posting: je intuïtie wordt vaak "gekleurd" door ervaringen en het is dus vaak zo dat je zuivere intuïtie daardoor niet herkend.
Intuïtie wordt, naar mijn idee dus, vaak overschaduwd/onzichtbaarder door allerlei gevoelens die er op dat moment niets mee te maken hebben.
Het is denk ik te vergelijken met een (zeer zacht!) stemmetje in jezelf.....maar zo gauw er gedachten en redeneringen op los worden gelaten, is het al niet meer zuiver. Komen er allerlei emotie's en gevoelens bij kijken, die we zoor onszelf gaan benoemen en analyseren.
Daarmee wordt de zuivere intuïtie 'vernietigend'.
Maar daarmee niet gezegd dat het niet bestaat....het is er wel degelijk, maar ernaar luisteren doen we vaak niet.
Wie gaat er nog af op zijn eerste 'gevoel'? Nee, want zus...en nee, want misschien zo..... en ja, want......want vorige keer....en mijn vriendin zegt ook.....
Daarom is intuïtie misschien het best te vergelijken met het allereerste gevoel wat je hebt voordat........ (zie hierboven)
En dat klopt altijd, zonder twijfel.
Maar dat kleine, zachte stemmetje in onszelf horen we niet altijd en als we het horen, luisteren we er niet altijd graag naar.
Volgens mij zitten we wel op één lijn wat dat betreft. Het is heel moeilijk om je zuivere intuïtie te herkennen, omdat die altijd is gekleurd. Dat komt wel overeen met wat ik dacht: het is het onbestemde gevoel dat je hebt voordat je iets beredeneerd hebt. Misschien is het wel niet zo dat we (al dan niet bewust) niet luisteren, maar het gewoon niet herkennen. Daar kunnen we als mens ook niks aan doen. We zijn uitgerust met de kunst van de ratio, maar die vertroebelt tegelijkertijd onze intuïtie. Dieren kunnen niet beredeneren, maar zij nemen bepaalde beslissingen op hun instincten. Zou het misschien zo kunnen zijn dat intuïtie niets anders is dan je instinct?
En kijk, zo proberen we intuïtie toch weer te analyseren. Toch menseigen ben ik bang
[...]
Dat bedoelde ik ook met mijn eerder posting: je intuïtie wordt vaak "gekleurd" door ervaringen en het is dus vaak zo dat je zuivere intuïtie daardoor niet herkend.
Intuïtie wordt, naar mijn idee dus, vaak overschaduwd/onzichtbaarder door allerlei gevoelens die er op dat moment niets mee te maken hebben.
Het is denk ik te vergelijken met een (zeer zacht!) stemmetje in jezelf.....maar zo gauw er gedachten en redeneringen op los worden gelaten, is het al niet meer zuiver. Komen er allerlei emotie's en gevoelens bij kijken, die we zoor onszelf gaan benoemen en analyseren.
Daarmee wordt de zuivere intuïtie 'vernietigend'.
Maar daarmee niet gezegd dat het niet bestaat....het is er wel degelijk, maar ernaar luisteren doen we vaak niet.
Wie gaat er nog af op zijn eerste 'gevoel'? Nee, want zus...en nee, want misschien zo..... en ja, want......want vorige keer....en mijn vriendin zegt ook.....
Daarom is intuïtie misschien het best te vergelijken met het allereerste gevoel wat je hebt voordat........ (zie hierboven)
En dat klopt altijd, zonder twijfel.
Maar dat kleine, zachte stemmetje in onszelf horen we niet altijd en als we het horen, luisteren we er niet altijd graag naar.
Volgens mij zitten we wel op één lijn wat dat betreft. Het is heel moeilijk om je zuivere intuïtie te herkennen, omdat die altijd is gekleurd. Dat komt wel overeen met wat ik dacht: het is het onbestemde gevoel dat je hebt voordat je iets beredeneerd hebt. Misschien is het wel niet zo dat we (al dan niet bewust) niet luisteren, maar het gewoon niet herkennen. Daar kunnen we als mens ook niks aan doen. We zijn uitgerust met de kunst van de ratio, maar die vertroebelt tegelijkertijd onze intuïtie. Dieren kunnen niet beredeneren, maar zij nemen bepaalde beslissingen op hun instincten. Zou het misschien zo kunnen zijn dat intuïtie niets anders is dan je instinct?
En kijk, zo proberen we intuïtie toch weer te analyseren. Toch menseigen ben ik bang
woensdag 14 oktober 2009 om 13:56
Intuitie klopt altijd, wat je daar vervolgens mee doet is weer iets anders. Je intuitie verteld je slechts dat er iets gaande is, wat je daar zelf van maakt is geen intuitie meer maar gissen, bewijzen zoeken, jezelf iets doen laten geloven.
Je kan jezelf veel wijs maken, vooral als die ander ooit een fout maakte in het verleden of er gewoonweg niet is en je bent onzeker of jaloers. Je gaat dan van alles invullen / gedrag verklaren. Als diegene er is en je voelt dat alles ok is, maar zodra diegene weg is komen deze angsten weer dan gaat het niet over intuitie.
Je kan jezelf veel wijs maken, vooral als die ander ooit een fout maakte in het verleden of er gewoonweg niet is en je bent onzeker of jaloers. Je gaat dan van alles invullen / gedrag verklaren. Als diegene er is en je voelt dat alles ok is, maar zodra diegene weg is komen deze angsten weer dan gaat het niet over intuitie.
woensdag 14 oktober 2009 om 14:03
woensdag 14 oktober 2009 om 15:31
Jep klinkt heel vaag,maar ik wordt eerst behoorlijk ziek.. en dan komt de waarheid aan het ligt, heel vaak lopen al weken van te voren ziek te wezen. bij mijn ex wist ik dat hij vreemdging, ik kan het moeilijk uitleggen, hij deed in een keer gel in zijn haar toen hij naar roeien ging ( deed hij echt nooit) en ja hor pas na een half jaar maakte hij het uit en pas 3 maanden daarna wist ik dat hij was vreemdgegaan, dus 9 maanden ziek geweest met idee is het nou wel ofniet zo.
Mijn huidige vriend kreeg ik het gevoel bij stappen, toen hij aardig wat op had "zat hij aan mannen".
Ook bij vrienden werd erg handtastelijk bij zijn mannelijke vrienden moeilijk uit te leggen, niet vriendschappelijk werd er misselijk van iets klopte gewoon niet. toen ik hem confronteerde ontkende hij dat en doet zelfs homofoob.
Nu ben ik op een website gestuit waar hij op een forum zat, en idd bekende aan iemand ( die sukkel had zijn foto bijgeplaatst, was 5 jaar geleden dat hij dit had gepost) dat hij bie is.
Die tip van de website kreeg ik van zijn ex.( weer een ander verhaal). Maar ik had gelijk.
Als ik het eerder had geweten was ik helemaal klaar mee geweest. Alleen jammer dat hij niet over wil praten ik weet niet wat ik mee moet. ik hou zoveel van hem.. maar het misselijke ziekige gevoel is in elk geval weg en voelt zelfs als opluchting. ach ik zie het wel misschien open ik nog wel een aparte topic hiervoor.
Ik kan nog zat voorbeelden noemen.. waar ik achteraf gelijk had. het is geen angst gewoon een raar voorgevoel waarop ik heftig reageer. ik baal ervan... als kind kon ik ook slecht liegen werd ik net zo ziek van, misschien toch iets niet pluis in mijn hersens die contact maken met mijn geweten\ziel what ever.. vaag.. heb er mee leren leven en de waardheid en eerlijkheid is zoo belangrijk voor mij..
nou toedels..
Mijn huidige vriend kreeg ik het gevoel bij stappen, toen hij aardig wat op had "zat hij aan mannen".
Ook bij vrienden werd erg handtastelijk bij zijn mannelijke vrienden moeilijk uit te leggen, niet vriendschappelijk werd er misselijk van iets klopte gewoon niet. toen ik hem confronteerde ontkende hij dat en doet zelfs homofoob.
Nu ben ik op een website gestuit waar hij op een forum zat, en idd bekende aan iemand ( die sukkel had zijn foto bijgeplaatst, was 5 jaar geleden dat hij dit had gepost) dat hij bie is.
Die tip van de website kreeg ik van zijn ex.( weer een ander verhaal). Maar ik had gelijk.
Als ik het eerder had geweten was ik helemaal klaar mee geweest. Alleen jammer dat hij niet over wil praten ik weet niet wat ik mee moet. ik hou zoveel van hem.. maar het misselijke ziekige gevoel is in elk geval weg en voelt zelfs als opluchting. ach ik zie het wel misschien open ik nog wel een aparte topic hiervoor.
Ik kan nog zat voorbeelden noemen.. waar ik achteraf gelijk had. het is geen angst gewoon een raar voorgevoel waarop ik heftig reageer. ik baal ervan... als kind kon ik ook slecht liegen werd ik net zo ziek van, misschien toch iets niet pluis in mijn hersens die contact maken met mijn geweten\ziel what ever.. vaag.. heb er mee leren leven en de waardheid en eerlijkheid is zoo belangrijk voor mij..
nou toedels..
anoniem_41938 wijzigde dit bericht op 14-10-2009 16:33
Reden: tikfouten..
Reden: tikfouten..
% gewijzigd
woensdag 14 oktober 2009 om 16:24
En ga je daar dan ook slecht van typen ? Geintje hoor! Maar ik moet eerlijk zeggen dat je verhaal duidelijker leesbaar is als je interpunctie gebruikt en niet zoveel typefouten maakt. Misschien kunnen we je dan ook bruikbare tips geven.
Maar joh, nog nooit van gehoord dat iemand letterlijk ziek kan worden van een slecht voorgevoel. Wel bijzonder eigenlijk, dan is je intuïtie (als het dat is) wel goed ontwikkeld, want vind dit nou niet bepaald een situatie die is gebaseerd op beredeneringen, want je werd ziek en had geen idee wat daar nou achter kon zitten.
Maar joh, nog nooit van gehoord dat iemand letterlijk ziek kan worden van een slecht voorgevoel. Wel bijzonder eigenlijk, dan is je intuïtie (als het dat is) wel goed ontwikkeld, want vind dit nou niet bepaald een situatie die is gebaseerd op beredeneringen, want je werd ziek en had geen idee wat daar nou achter kon zitten.
