Relaties
alle pijlers
Waarom erger ik me zo?
vrijdag 6 februari 2009 om 00:55
Er moet me iets van het hart, en alle adviezen zijn welkom.
Ik erger me om de een of andere reden kapot aan en vriendin/collega van me (de aanduiding vriendin/collega is om aan te geven dat we vriendinen zijn en ook samen werken).
Wat is het geval, zij en andere collega hebben 4 maanden lang om elkaar heeb lopen draaien, terwijl hij een vriendin had. Ik was van alle gevoelens van haar kant op de hoogte, was min of meer haar enige vertrouwens persoon (en waarschuwde in het begin ook al 'dit verhaal is nog niet afgelopen') en hoopte eigenlijk dat ze een leuker iemand tegen zou komen. Hij vond haar aandacht wel leuk (wat ik dan weer ergelijk vond) en gaf haar te kennen dat hij voor haar wel vreemd zou gaan (wat ik nog ergerlijker vond natuurlijk ). Uiteindelijk dan toch drie weken geleden seks gehad, toen nog een paar keer en heeft hij het van de week uitgemaakt met zijn vriendin (wat dan toch nog van iets van ruggegraat toont aan zijn kant).
Kijk, ik wéét rationeel gezien dat mij dit niks aangaat. Iets wat ik haar ook altijd zei 'dit is iets tussen jou, hem en zijn vriendin, wat wij vinden is secundair', dus ben ook de eerste die dat roept!
Mar nu he, nu de 'storm' over is zeg maar en hij voor haar gekozen heeft, kan ik er gewoon niks meer over horen. Echt, ik merk dat ik haar ontwijk en irriteer me een ongeluk als ik er iets over hoor . Ik heb helemaal geen zin om te horen hoe leuk ze samen hebben gegeten en dat ze samen een weekendje weg hebben gepland.
Maar waarom??! Ben ik jaloers ofzo? Waar komt dit vandaan??? Ik snap niks van mezelf, normaal ben ik vrij 'leven en laten leven'. Ik herken me er ook helmaal niet, ben normaal vrij 'go with the flow'...In het begin maakte ik me vooral zorgen, en zei dat ik hoopte dat ze zichzelf niet pijn ging doen, maar het lijkt wel of de koek wat betreft empathie mijnerzijds even helemaal op is. En dat terwijl het nu zeg maar 'legitiem' is tussen hen.
Nou ja, als iemand deze gevoelens voor me kan ophelderen, graag!!!
Ik erger me om de een of andere reden kapot aan en vriendin/collega van me (de aanduiding vriendin/collega is om aan te geven dat we vriendinen zijn en ook samen werken).
Wat is het geval, zij en andere collega hebben 4 maanden lang om elkaar heeb lopen draaien, terwijl hij een vriendin had. Ik was van alle gevoelens van haar kant op de hoogte, was min of meer haar enige vertrouwens persoon (en waarschuwde in het begin ook al 'dit verhaal is nog niet afgelopen') en hoopte eigenlijk dat ze een leuker iemand tegen zou komen. Hij vond haar aandacht wel leuk (wat ik dan weer ergelijk vond) en gaf haar te kennen dat hij voor haar wel vreemd zou gaan (wat ik nog ergerlijker vond natuurlijk ). Uiteindelijk dan toch drie weken geleden seks gehad, toen nog een paar keer en heeft hij het van de week uitgemaakt met zijn vriendin (wat dan toch nog van iets van ruggegraat toont aan zijn kant).
Kijk, ik wéét rationeel gezien dat mij dit niks aangaat. Iets wat ik haar ook altijd zei 'dit is iets tussen jou, hem en zijn vriendin, wat wij vinden is secundair', dus ben ook de eerste die dat roept!
Mar nu he, nu de 'storm' over is zeg maar en hij voor haar gekozen heeft, kan ik er gewoon niks meer over horen. Echt, ik merk dat ik haar ontwijk en irriteer me een ongeluk als ik er iets over hoor . Ik heb helemaal geen zin om te horen hoe leuk ze samen hebben gegeten en dat ze samen een weekendje weg hebben gepland.
Maar waarom??! Ben ik jaloers ofzo? Waar komt dit vandaan??? Ik snap niks van mezelf, normaal ben ik vrij 'leven en laten leven'. Ik herken me er ook helmaal niet, ben normaal vrij 'go with the flow'...In het begin maakte ik me vooral zorgen, en zei dat ik hoopte dat ze zichzelf niet pijn ging doen, maar het lijkt wel of de koek wat betreft empathie mijnerzijds even helemaal op is. En dat terwijl het nu zeg maar 'legitiem' is tussen hen.
Nou ja, als iemand deze gevoelens voor me kan ophelderen, graag!!!
zaterdag 7 februari 2009 om 19:16
zondag 8 februari 2009 om 13:22
Ik vind het leuk om te horen dat je er wat aan hebt heejhallo . En wat ik echt superknap vind is dat je bereid bent om je eigen gedrag onder de loupe te nemen en dat je daarin openstaat 'kritische' punten van anderen. Pik eruit waar je wat mee kan en verder is dit ook geen probleem om tot op het bot te psychologiseren .
Heb je je inmiddels trouwens uit kunnen spreken naar haar toe, of was het moment er niet naar?
Heb je je inmiddels trouwens uit kunnen spreken naar haar toe, of was het moment er niet naar?
zondag 8 februari 2009 om 15:45
quote:Spinster schreef op 08 februari 2009 @ 13:22:
Ik vind het leuk om te horen dat je er wat aan hebt heejhallo . En wat ik echt superknap vind is dat je bereid bent om je eigen gedrag onder de loupe te nemen en dat je daarin openstaat 'kritische' punten van anderen. Pik eruit waar je wat mee kan en verder is dit ook geen probleem om tot op het bot te psychologiseren .
Heb je je inmiddels trouwens uit kunnen spreken naar haar toe, of was het moment er niet naar?
Ja, ik heb het er wel over gehad. Op een niet te zware manier hoor, maar gewoon, dat ik het moeilijk vond blij mee te doen omdat ik nog in een 'hij is een lul' modus zat. Ik geloof dat ze daar zelf ook wel moeite mee heeft, het is niet bepaald een vliegende start van een relatie.
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
Ik vind echt dat er hier op het forum een paar mensen zitten met veel diepgang, van wie altijd weer wat te leren valt, dus ik was blij dat juli ewilden reageren.
(Inmiddels is er al weer wat 'drama' tussen beide voorgevallen, ik zal er niet op ingaan hier wat. Maar ze voelde zich nogal stom, maar was oko boos op hem. Toen hoorde ik mezelf zeggen dat ze haar gevoelens niet hoefde te ontkennen of hoefde te veroordelen, ook al vond ze die verstandelijk misschien verwerpelijk........ik zat dus eigenlijk gewoon jullie na te praten )
Ik vind het leuk om te horen dat je er wat aan hebt heejhallo . En wat ik echt superknap vind is dat je bereid bent om je eigen gedrag onder de loupe te nemen en dat je daarin openstaat 'kritische' punten van anderen. Pik eruit waar je wat mee kan en verder is dit ook geen probleem om tot op het bot te psychologiseren .
Heb je je inmiddels trouwens uit kunnen spreken naar haar toe, of was het moment er niet naar?
Ja, ik heb het er wel over gehad. Op een niet te zware manier hoor, maar gewoon, dat ik het moeilijk vond blij mee te doen omdat ik nog in een 'hij is een lul' modus zat. Ik geloof dat ze daar zelf ook wel moeite mee heeft, het is niet bepaald een vliegende start van een relatie.
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
Ik vind echt dat er hier op het forum een paar mensen zitten met veel diepgang, van wie altijd weer wat te leren valt, dus ik was blij dat juli ewilden reageren.
(Inmiddels is er al weer wat 'drama' tussen beide voorgevallen, ik zal er niet op ingaan hier wat. Maar ze voelde zich nogal stom, maar was oko boos op hem. Toen hoorde ik mezelf zeggen dat ze haar gevoelens niet hoefde te ontkennen of hoefde te veroordelen, ook al vond ze die verstandelijk misschien verwerpelijk........ik zat dus eigenlijk gewoon jullie na te praten )
zondag 8 februari 2009 om 15:46
Ik kan er echt volkomen naast zitten, maar is het misschien zo dat je zelf een keer bent gedumpt voor iemand anders en dat die gekwetste gevoelens van toen nu weer terugkomen? Nu is je vriendin dat meisje waarvoor jij toen in de steek gelaten werd. Waardoor je eigenlijk gewoon onredelijk kwaad op haar bent. Wat zich uit in die irritatie die je voelt.
Ik gis maar wat, maar dit is wel wat meteen bij me opkomt als ik je verhaal lees...
Ik gis maar wat, maar dit is wel wat meteen bij me opkomt als ik je verhaal lees...
zondag 8 februari 2009 om 15:55
quote:Boomkat schreef op 08 februari 2009 @ 15:46:
Ik kan er echt volkomen naast zitten, maar is het misschien zo dat je zelf een keer bent gedumpt voor iemand anders en dat die gekwetste gevoelens van toen nu weer terugkomen? Nu is je vriendin dat meisje waarvoor jij toen in de steek gelaten werd. Waardoor je eigenlijk gewoon onredelijk kwaad op haar bent. Wat zich uit in die irritatie die je voelt.
Ik gis maar wat, maar dit is wel wat meteen bij me opkomt als ik je verhaal lees...Het is me nooit precies zo overkomne, maar ik heb me inderdaad wel eens slecht laten behandelen door een man en ik denk ook dat dit er wel wat mee te maken heeft ja. Inmiddels ben ik wat afgekoeld .
Ik kan er echt volkomen naast zitten, maar is het misschien zo dat je zelf een keer bent gedumpt voor iemand anders en dat die gekwetste gevoelens van toen nu weer terugkomen? Nu is je vriendin dat meisje waarvoor jij toen in de steek gelaten werd. Waardoor je eigenlijk gewoon onredelijk kwaad op haar bent. Wat zich uit in die irritatie die je voelt.
Ik gis maar wat, maar dit is wel wat meteen bij me opkomt als ik je verhaal lees...Het is me nooit precies zo overkomne, maar ik heb me inderdaad wel eens slecht laten behandelen door een man en ik denk ook dat dit er wel wat mee te maken heeft ja. Inmiddels ben ik wat afgekoeld .
zondag 8 februari 2009 om 16:24
quote:heejhallo schreef op 08 februari 2009 @ 15:45:
[...]
Ja, ik heb het er wel over gehad. Op een niet te zware manier hoor, maar gewoon, dat ik het moeilijk vond blij mee te doen omdat ik nog in een 'hij is een lul' modus zat. Ik geloof dat ze daar zelf ook wel moeite mee heeft, het is niet bepaald een vliegende start van een relatie.
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
Ik vind echt dat er hier op het forum een paar mensen zitten met veel diepgang, van wie altijd weer wat te leren valt, dus ik was blij dat juli ewilden reageren.
(Inmiddels is er al weer wat 'drama' tussen beide voorgevallen, ik zal er niet op ingaan hier wat. Maar ze voelde zich nogal stom, maar was oko boos op hem. Toen hoorde ik mezelf zeggen dat ze haar gevoelens niet hoefde te ontkennen of hoefde te veroordelen, ook al vond ze die verstandelijk misschien verwerpelijk........ik zat dus eigenlijk gewoon jullie na te praten ) Helemaal waar is het natuurlijk niet, jij hebt er jouw eigen vertaling van gemaakt, anders had je dat nooit op een rustige manier tegen haar kunnen zeggen.
Lief compliment trouwens .
[...]
Ja, ik heb het er wel over gehad. Op een niet te zware manier hoor, maar gewoon, dat ik het moeilijk vond blij mee te doen omdat ik nog in een 'hij is een lul' modus zat. Ik geloof dat ze daar zelf ook wel moeite mee heeft, het is niet bepaald een vliegende start van een relatie.
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
Ik vind echt dat er hier op het forum een paar mensen zitten met veel diepgang, van wie altijd weer wat te leren valt, dus ik was blij dat juli ewilden reageren.
(Inmiddels is er al weer wat 'drama' tussen beide voorgevallen, ik zal er niet op ingaan hier wat. Maar ze voelde zich nogal stom, maar was oko boos op hem. Toen hoorde ik mezelf zeggen dat ze haar gevoelens niet hoefde te ontkennen of hoefde te veroordelen, ook al vond ze die verstandelijk misschien verwerpelijk........ik zat dus eigenlijk gewoon jullie na te praten ) Helemaal waar is het natuurlijk niet, jij hebt er jouw eigen vertaling van gemaakt, anders had je dat nooit op een rustige manier tegen haar kunnen zeggen.
Lief compliment trouwens .
zondag 8 februari 2009 om 19:45
quote:heejhallo schreef op 08 februari 2009 @ 15:45:
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
He fijn Heej, het is ook zo maar dat vergeet je makkelijk wanneer je het niet gewoon meegekregen hebt. Ik herken het en ik merk dat ik er nu om kan grinniken wanneer ik even vol verwondering naar mezelf zit te kijken. "Oh jaaa... dat voel ik dus... aha!"
Hoort er allemaal bij. Als je het jezelf verbiedt heeft het het gevreesde roze olifant effect.
(En ik weet niet of het ook voor mij bedoeld was maar ik vond het lief wat je zei.)
Maar vooral voor mezelf het idee, dat gevoelens er soms gewoon zijn, en dat je je er niet voor hoeft te schamen, dat was wel iets wat ik even moest horen.
He fijn Heej, het is ook zo maar dat vergeet je makkelijk wanneer je het niet gewoon meegekregen hebt. Ik herken het en ik merk dat ik er nu om kan grinniken wanneer ik even vol verwondering naar mezelf zit te kijken. "Oh jaaa... dat voel ik dus... aha!"
Hoort er allemaal bij. Als je het jezelf verbiedt heeft het het gevreesde roze olifant effect.
(En ik weet niet of het ook voor mij bedoeld was maar ik vond het lief wat je zei.)
zondag 8 februari 2009 om 23:09
quote:Feliciaatje schreef op 08 februari 2009 @ 19:45:
[...]
He fijn Heej, het is ook zo maar dat vergeet je makkelijk wanneer je het niet gewoon meegekregen hebt. Ik herken het en ik merk dat ik er nu om kan grinniken wanneer ik even vol verwondering naar mezelf zit te kijken. "Oh jaaa... dat voel ik dus... aha!"
Hoort er allemaal bij. Als je het jezelf verbiedt heeft het het gevreesde roze olifant effect.
(En ik weet niet of het ook voor mij bedoeld was maar ik vond het lief wat je zei.)
Ja, gek he? Niet dat ik nou een enorm verknipte jeugd heb gehad o.i.d., maar het idee dat mijn gevoelens, gewoon in hun puurste vorm, als ik ze heb, er gewoon mogen zijn, dat heb ik nooit automatisch meegekregen van huis. En soms speelt dat op. Het idee van 'je niet aanstellen' zit er al van kleins af aan in.
De ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer. En ook dat accepteren, dat ik gewoon niet altijd ook meteen een plekje aan de dingen kan geven (ook al heb ik een hekel aan die uitdrukking), dat is een 'uitdaging'.
Eigenlijk is het natuurlijk heel normaal dat we geen statische indentiteiten zijn, maar af en toe emotioneel uit de bocht vliegen, ook al is dat niet leuk, het hoort er gewoon allemaal bij. Het is ook veel aantrekkelijker om de prettige en lichte en kanten van jezelf te accepteren, terwijl juist ook de donkere kanten, of de dingen waar we niet trots op zijn ons zoveel over onzelf kunnen leren (of klink ik nou heel vaag?). Gelukkig zijn er dan altijd wel mensen of dingen of situaties die je een andere blik op de dingen kunnen geven. Zoals jullie hier op het forum. (Dus ja feliciaatje, het was ook voor jou bedoeld , eingelijk iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren).
[...]
He fijn Heej, het is ook zo maar dat vergeet je makkelijk wanneer je het niet gewoon meegekregen hebt. Ik herken het en ik merk dat ik er nu om kan grinniken wanneer ik even vol verwondering naar mezelf zit te kijken. "Oh jaaa... dat voel ik dus... aha!"
Hoort er allemaal bij. Als je het jezelf verbiedt heeft het het gevreesde roze olifant effect.
(En ik weet niet of het ook voor mij bedoeld was maar ik vond het lief wat je zei.)
Ja, gek he? Niet dat ik nou een enorm verknipte jeugd heb gehad o.i.d., maar het idee dat mijn gevoelens, gewoon in hun puurste vorm, als ik ze heb, er gewoon mogen zijn, dat heb ik nooit automatisch meegekregen van huis. En soms speelt dat op. Het idee van 'je niet aanstellen' zit er al van kleins af aan in.
De ene keer kan ik er beter mee omgaan dan de andere keer. En ook dat accepteren, dat ik gewoon niet altijd ook meteen een plekje aan de dingen kan geven (ook al heb ik een hekel aan die uitdrukking), dat is een 'uitdaging'.
Eigenlijk is het natuurlijk heel normaal dat we geen statische indentiteiten zijn, maar af en toe emotioneel uit de bocht vliegen, ook al is dat niet leuk, het hoort er gewoon allemaal bij. Het is ook veel aantrekkelijker om de prettige en lichte en kanten van jezelf te accepteren, terwijl juist ook de donkere kanten, of de dingen waar we niet trots op zijn ons zoveel over onzelf kunnen leren (of klink ik nou heel vaag?). Gelukkig zijn er dan altijd wel mensen of dingen of situaties die je een andere blik op de dingen kunnen geven. Zoals jullie hier op het forum. (Dus ja feliciaatje, het was ook voor jou bedoeld , eingelijk iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren).
maandag 9 februari 2009 om 00:09
quote:heejhallo schreef op 08 februari 2009 @ 23:09:
Het is ook veel aantrekkelijker om de prettige en lichte en kanten van jezelf te accepteren, terwijl juist ook de donkere kanten, of de dingen waar we niet trots op zijn ons zoveel over onzelf kunnen leren (of klink ik nou heel vaag?).
Nee helemaal niet vaag. Voor mij is het een van de helderste uitgangspunten, wanneer ik het idee heb dat ik reageer op een manier waar ik achteraf niet geheel of helemaal niet blij mee ben. Niet omdat ik mezelf veroordeel maar omdat het wringt op de een of andere manier. Dan ben ik blijkbaar een grens van mijzelf overgegaan en reageer ik daar later op (ik heb vaak last van vertraging, juist doordat ik emoties niet altijd goed herken ). Ik leer daar het meest van over mijzelf. Waar ik nog aan kan werken. Het hoeft niet per se maar ik weet het meestal wanneer ik mezelf in de vingers snijd, die emotionele reacties kunnen goede leidraden zijn wat dat betreft.
Dat vind ik zelf het nare van opgroeien met emoties weggedrukt, het heeft me veel tijd gekost om mezelf daarin helder te plaatsen. Wanneer het terecht is. Wanneer ik het toch echt aan mijzelf te danken heb (en dus ook wat aan kan doen, da's dan weer het positieve ervan). Blijft trial and error. En dat is idd zo fijn van zo'n forum als dit, het heeft me veel nieuwe uitgangspunten en perspectieven geboden. Het is fijn dat het gedeeld kan worden.
En lekker dat het allemaal mag. Juist leuk dat we zo menselijk zijn met alles erop en eraan .
Het is ook veel aantrekkelijker om de prettige en lichte en kanten van jezelf te accepteren, terwijl juist ook de donkere kanten, of de dingen waar we niet trots op zijn ons zoveel over onzelf kunnen leren (of klink ik nou heel vaag?).
Nee helemaal niet vaag. Voor mij is het een van de helderste uitgangspunten, wanneer ik het idee heb dat ik reageer op een manier waar ik achteraf niet geheel of helemaal niet blij mee ben. Niet omdat ik mezelf veroordeel maar omdat het wringt op de een of andere manier. Dan ben ik blijkbaar een grens van mijzelf overgegaan en reageer ik daar later op (ik heb vaak last van vertraging, juist doordat ik emoties niet altijd goed herken ). Ik leer daar het meest van over mijzelf. Waar ik nog aan kan werken. Het hoeft niet per se maar ik weet het meestal wanneer ik mezelf in de vingers snijd, die emotionele reacties kunnen goede leidraden zijn wat dat betreft.
Dat vind ik zelf het nare van opgroeien met emoties weggedrukt, het heeft me veel tijd gekost om mezelf daarin helder te plaatsen. Wanneer het terecht is. Wanneer ik het toch echt aan mijzelf te danken heb (en dus ook wat aan kan doen, da's dan weer het positieve ervan). Blijft trial and error. En dat is idd zo fijn van zo'n forum als dit, het heeft me veel nieuwe uitgangspunten en perspectieven geboden. Het is fijn dat het gedeeld kan worden.
En lekker dat het allemaal mag. Juist leuk dat we zo menselijk zijn met alles erop en eraan .
