Relaties
alle pijlers
wederom een schoonouder topic - advies graag
maandag 22 december 2008 om 20:32
Hallo allemaal,
Al enige malen heb ik hier mijn verhaal gedaan over mijn schoonouders en de relatie tussen mijn man, mij en hen. In het kort de voorgeschiedenis. Mijn schoonvader kon tijdens ons huwelijk in mei niet van mijn beste vriendinnetje afblijven, zij hebben daarna er bewust voor gekozen om hier niet met ons over te praten (overigens wel met anderen) en net te doen alsof er niets aan de hand was. De relatie werd hier steeds koeler door en iedere deur die wij een klein beetje open probeerde te zetten, werd door hun net zo hard weer dicht geschopt. Zij doen alsof wij hen het grootste onrecht van de hele wereld hebben aangedaan. Terwijl het in mijn ogen precies andersom is.
Nu gaat het eigenlijk al lang niet meer over wat er is gebeurd op ons trouwen. Sterker nog, de grapjes worden er al over gemaakt onderling en ook mijn vriendin kan er weer om lachen. Maar het loopt voor geen meter tussen mijn schoonouders en ons. Ik verwijt hun eigenlijk dat ze geen excuus hebben aangeboden en net doen of er niets gebeurd is.
Mijn schoonmoeder verwijt mij heel wat. De beslissing mijn schoonvader niet meer te zoenen is daar ook niet in goede aarde gevallen. Mijn schoonmoeder vind dat ik hun zoon bij hun weg houd, terwijl het omgekeerde waar is. Ik probeer zo veel mogelijk te stimuleren om hem toch contact met zijn ouders te houden. Ondanks dat hij ze ook wel een beetje zat is. Dit een beetje in een notendop, er is nog meer gebeurd, maar is allemaal te langdradig en te miniem om op te schrijven, ondanks dat het wel onderhuids behoorlijk aan het broeden is.
Nu is er het volgende gebeurd. Wij hebben niets met hun besproken over de kerst, vooral omdat we er nu niet echt op zitten te wachten om deze dagen met hun door te brengen. Maar ook om te kijken wat hun reactie en/of actie zou zijn. Deze was dus nul.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Voor mij is het nu genoeg. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik mijn man enorm in de steek laat en er alleen voor laat staan, zijn mijn banden met mijn schoonouders nu kapot. Ik kan het niet meer opbrengen om met die mensen in 1 ruimte te moeten zijn. Ik heb ook uitgesproken dat ze hier in principe niet welkom zijn in huis, mits ik niet thuis ben. En dus ook niet onaangekondigd hier naar binnen kunnen komen. Mijn man respecteert dit en begrijpt het als geen ander. Ik weet ook dat dit nu mijn gevoel is, welke door emotie gevormd is. En deze kan natuurlijk altijd veranderen.
Maar mijn vraag aan jullie is het volgende. Wat moet ik nu doen? Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan. Vinden jullie dat ik mij aanstel? Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?
Ik hoor het graag.
Liefs Barbabella
p.s. excuus voor het langer verhaal
Al enige malen heb ik hier mijn verhaal gedaan over mijn schoonouders en de relatie tussen mijn man, mij en hen. In het kort de voorgeschiedenis. Mijn schoonvader kon tijdens ons huwelijk in mei niet van mijn beste vriendinnetje afblijven, zij hebben daarna er bewust voor gekozen om hier niet met ons over te praten (overigens wel met anderen) en net te doen alsof er niets aan de hand was. De relatie werd hier steeds koeler door en iedere deur die wij een klein beetje open probeerde te zetten, werd door hun net zo hard weer dicht geschopt. Zij doen alsof wij hen het grootste onrecht van de hele wereld hebben aangedaan. Terwijl het in mijn ogen precies andersom is.
Nu gaat het eigenlijk al lang niet meer over wat er is gebeurd op ons trouwen. Sterker nog, de grapjes worden er al over gemaakt onderling en ook mijn vriendin kan er weer om lachen. Maar het loopt voor geen meter tussen mijn schoonouders en ons. Ik verwijt hun eigenlijk dat ze geen excuus hebben aangeboden en net doen of er niets gebeurd is.
Mijn schoonmoeder verwijt mij heel wat. De beslissing mijn schoonvader niet meer te zoenen is daar ook niet in goede aarde gevallen. Mijn schoonmoeder vind dat ik hun zoon bij hun weg houd, terwijl het omgekeerde waar is. Ik probeer zo veel mogelijk te stimuleren om hem toch contact met zijn ouders te houden. Ondanks dat hij ze ook wel een beetje zat is. Dit een beetje in een notendop, er is nog meer gebeurd, maar is allemaal te langdradig en te miniem om op te schrijven, ondanks dat het wel onderhuids behoorlijk aan het broeden is.
Nu is er het volgende gebeurd. Wij hebben niets met hun besproken over de kerst, vooral omdat we er nu niet echt op zitten te wachten om deze dagen met hun door te brengen. Maar ook om te kijken wat hun reactie en/of actie zou zijn. Deze was dus nul.
Tot aan gisterenmiddag. Mijn schoonmoeder belde ons op, gewoon om een praatje te maken en vraagt aan mijn man wat onze plannen met kerst zijn. Man verteld deze en zij verteld de hare. Daarna kwam de vraag of oma ons niet gebeld had om ons uit te nodigen met de kerst. Ons antwoord hierop was dus nee.
Ze zit dus glashard tegen ons te liegen. Natuurlijk weet zij dat oma ons niet gebeld heeft en wij zijn blijkbaar gewoon niet welkom.
Voor mij is het nu genoeg. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik mijn man enorm in de steek laat en er alleen voor laat staan, zijn mijn banden met mijn schoonouders nu kapot. Ik kan het niet meer opbrengen om met die mensen in 1 ruimte te moeten zijn. Ik heb ook uitgesproken dat ze hier in principe niet welkom zijn in huis, mits ik niet thuis ben. En dus ook niet onaangekondigd hier naar binnen kunnen komen. Mijn man respecteert dit en begrijpt het als geen ander. Ik weet ook dat dit nu mijn gevoel is, welke door emotie gevormd is. En deze kan natuurlijk altijd veranderen.
Maar mijn vraag aan jullie is het volgende. Wat moet ik nu doen? Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan. Vinden jullie dat ik mij aanstel? Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?
Ik hoor het graag.
Liefs Barbabella
p.s. excuus voor het langer verhaal
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:16
Het enige advies wat ik je kan geven is in zijn algemeenheid, en ik heb het op diverse situaties uitgeprobeerd, en het werkt. Ik noem het 'emotioneel uitchecken".
In situaties waarbij je eigenlijk niet om elkaar heen kan maar gewoon niet met elkaar op kunt schieten ga ik er toch naartoe in plaats van met ze te breken of mijn gelijk te willen halen. Ik ga voor een kort bezoekje, houd het gezellig (is helemaal niet moeilijk als je jezelf dat voorneemt), lach vriendelijk (wat niet moeilijk is, want ik houd het gezellig), informeer naar mezus en mezo wat me helemaal niet interesseert maar waarvan ik weet dat zij het gezellig vinden en ga weer weg. Iedereen blij.
Emotioneel uitchecken en het gewoon gezellig houden. Of de diepte ingaan en het uitpraten of breken. Meer keuzes zijn er gewoon niet.
In situaties waarbij je eigenlijk niet om elkaar heen kan maar gewoon niet met elkaar op kunt schieten ga ik er toch naartoe in plaats van met ze te breken of mijn gelijk te willen halen. Ik ga voor een kort bezoekje, houd het gezellig (is helemaal niet moeilijk als je jezelf dat voorneemt), lach vriendelijk (wat niet moeilijk is, want ik houd het gezellig), informeer naar mezus en mezo wat me helemaal niet interesseert maar waarvan ik weet dat zij het gezellig vinden en ga weer weg. Iedereen blij.
Emotioneel uitchecken en het gewoon gezellig houden. Of de diepte ingaan en het uitpraten of breken. Meer keuzes zijn er gewoon niet.
maandag 22 december 2008 om 21:18
je vraagt of men vindt dat je je aanstelt. Kijk, ik vind dat je gevoel je gevoel is en als jij vindt dat je situatie zodanig is dat hetgerechtvaardigd is om het contact te verbreken moet je dat doen., maar zoals jij de hele situatie hier omschreven hebt, vind ik dat je je aanstelt. Dat kan natuurlijk heel goed komen omdat het moeilijk is om alles goed over te brengen wanneer je niet uitgebreid en met intonatie kunt vertellen wat gebeurt is.
Ik vind het alleen zo jammer als zo'n band verbroken wordt. Dat is namelijk erg definitief en hard allemaal. Ik kan me voorstellen dat het vanuit jouw gevoel niet kan, maar als objectieve buitenstaander zou ik zeggen dat ik zou proberen om er wat nuchterder in te staan. Bedenk gewoon bij alles wat ze doen "ze weten niet beter". Zie de irritante dingen die ze doen als bewijs van hun domheid en probeer er om te lachen met je man.
Het lijkt inmiddels bijna een principestrijd geworden.
Maar goed, ik kan me voorstellen dat ik, wanneer ik in dezelfde situatie zit, er anders naar kijk omdat mijn gevoel erbij betrokken is.
Ik vind het alleen zo jammer als zo'n band verbroken wordt. Dat is namelijk erg definitief en hard allemaal. Ik kan me voorstellen dat het vanuit jouw gevoel niet kan, maar als objectieve buitenstaander zou ik zeggen dat ik zou proberen om er wat nuchterder in te staan. Bedenk gewoon bij alles wat ze doen "ze weten niet beter". Zie de irritante dingen die ze doen als bewijs van hun domheid en probeer er om te lachen met je man.
Het lijkt inmiddels bijna een principestrijd geworden.
Maar goed, ik kan me voorstellen dat ik, wanneer ik in dezelfde situatie zit, er anders naar kijk omdat mijn gevoel erbij betrokken is.
maandag 22 december 2008 om 21:18
maandag 22 december 2008 om 21:19
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 21:14:
Lees nou is ff goed!
Daar gaat het nu gewoon ook niet meer om, het gaat wel om hun gedrag/reactie naar ons toe, alsof wij hun het grootste onrecht van de wereld hebben aangedaan, terwijl wij juist degene zijn die telkens geprobeerd hebben de deur open te zetten naar elkaar. Maar iedere keer kwamen we dan van een koude kermis terug.
Dat is een spel. Als iemand niet wil toegeven dat hij/zij fout is geweest dan is het een tactiek om zelf de gebeten hond uit te hangen. Trap er niet in. Ga niet serieus denken dat zij zich onrechtvaardig behandeld voelen. Het is gewoon een manier om de aandacht van de zere plek af te leiden.
Ik denk ook dat het allemaal zo ingewikkeld is en allemaal in het verleden ligt dat het geen zin heeft om het op te rakelen.
Het enige en effectiefste wat je kunt doen, is jouw houding veranderen. Laat je niet zo bespelen. Ze hebben je precies waar ze je hebben willen: op de kast
Lees nou is ff goed!
Daar gaat het nu gewoon ook niet meer om, het gaat wel om hun gedrag/reactie naar ons toe, alsof wij hun het grootste onrecht van de wereld hebben aangedaan, terwijl wij juist degene zijn die telkens geprobeerd hebben de deur open te zetten naar elkaar. Maar iedere keer kwamen we dan van een koude kermis terug.
Dat is een spel. Als iemand niet wil toegeven dat hij/zij fout is geweest dan is het een tactiek om zelf de gebeten hond uit te hangen. Trap er niet in. Ga niet serieus denken dat zij zich onrechtvaardig behandeld voelen. Het is gewoon een manier om de aandacht van de zere plek af te leiden.
Ik denk ook dat het allemaal zo ingewikkeld is en allemaal in het verleden ligt dat het geen zin heeft om het op te rakelen.
Het enige en effectiefste wat je kunt doen, is jouw houding veranderen. Laat je niet zo bespelen. Ze hebben je precies waar ze je hebben willen: op de kast
maandag 22 december 2008 om 21:22
Barbabella, meid, dat kun je gewoon nu beslissen. Dat je ze de eer niet gunt dat jij je druk zit te maken om hun hersenspinsels. Of die hersenspinsels nou terecht zijn of niet.
Het is je de tijd en de moeite toch niet waard zeg? Het zijn je schoonouders, en je man zijn ouders. Geen mensen waarmee je onder één dak woont en geen mensen waarvan je afhankelijk bent. Het zijn alleen maar mensen waar je moeilijk omheen kunt.
Het is allemaal niet zo Godsgruweljkvreselijk wat er gebeurd is, laat het gewoon gaan.
Succes!
Het is je de tijd en de moeite toch niet waard zeg? Het zijn je schoonouders, en je man zijn ouders. Geen mensen waarmee je onder één dak woont en geen mensen waarvan je afhankelijk bent. Het zijn alleen maar mensen waar je moeilijk omheen kunt.
Het is allemaal niet zo Godsgruweljkvreselijk wat er gebeurd is, laat het gewoon gaan.
Succes!
maandag 22 december 2008 om 21:24
quote:krokusje schreef op 22 december 2008 @ 21:18:
je vraagt of men vindt dat je je aanstelt. Kijk, ik vind dat je gevoel je gevoel is en als jij vindt dat je situatie zodanig is dat hetgerechtvaardigd is om het contact te verbreken moet je dat doen., maar zoals jij de hele situatie hier omschreven hebt, vind ik dat je je aanstelt. Dat kan natuurlijk heel goed komen omdat het moeilijk is om alles goed over te brengen wanneer je niet uitgebreid en met intonatie kunt vertellen wat gebeurt is.
Ik kan me voorstellen dat je dat vind. Ik zou dat denk ik zelf ook hebben als ik het verhaal lees als buitenstaander. Maar ik heb inderdaad niet iedere actie opgeschreven, omdat het dan helemaal ene lang verhala van zou maken.
Ik vind het alleen zo jammer als zo'n band verbroken wordt. Dat is namelijk erg definitief en hard allemaal. Ik kan me voorstellen dat het vanuit jouw gevoel niet kan, maar als objectieve buitenstaander zou ik zeggen dat ik zou proberen om er wat nuchterder in te staan. Bedenk gewoon bij alles wat ze doen "ze weten niet beter". Zie de irritante dingen die ze doen als bewijs van hun domheid en probeer er om te lachen met je man.
Ik kan me (wederom ) voorstellen dat een buitenstaander het zonde vind dat er een band verbroken gaat worden. Die band was er voor mij al niet zo. Ik "gedoogde" mijn schoonouders, klinkt misschien lulliger dan dat ik bedoel. Ik had niets met ze, vond het domme mensen en vooral mijn schoonouders heel irritant omdat hij alleen maar met zichzelf bezig was. Na alles heb ik mijzelf ook afgevraagd of ik dit een mooi handvat vond om het dus maar een goede aanleiding te vinden om te breken. Maar daarvoor heb ik te vaak geprobeerd om het contact weer te herstellen.
Het stukje "ze weten niet beter" vind ik te makkelijk. Ik hoef me niet keer op keer pijn te laten doen omdat ze niet beter weten.
Het lijkt inmiddels bijna een principestrijd geworden.
Dat is het ook, maar dan vooral in mijn hoofd
Maar goed, ik kan me voorstellen dat ik, wanneer ik in dezelfde situatie zit, er anders naar kijk omdat mijn gevoel erbij betrokken is.
je vraagt of men vindt dat je je aanstelt. Kijk, ik vind dat je gevoel je gevoel is en als jij vindt dat je situatie zodanig is dat hetgerechtvaardigd is om het contact te verbreken moet je dat doen., maar zoals jij de hele situatie hier omschreven hebt, vind ik dat je je aanstelt. Dat kan natuurlijk heel goed komen omdat het moeilijk is om alles goed over te brengen wanneer je niet uitgebreid en met intonatie kunt vertellen wat gebeurt is.
Ik kan me voorstellen dat je dat vind. Ik zou dat denk ik zelf ook hebben als ik het verhaal lees als buitenstaander. Maar ik heb inderdaad niet iedere actie opgeschreven, omdat het dan helemaal ene lang verhala van zou maken.
Ik vind het alleen zo jammer als zo'n band verbroken wordt. Dat is namelijk erg definitief en hard allemaal. Ik kan me voorstellen dat het vanuit jouw gevoel niet kan, maar als objectieve buitenstaander zou ik zeggen dat ik zou proberen om er wat nuchterder in te staan. Bedenk gewoon bij alles wat ze doen "ze weten niet beter". Zie de irritante dingen die ze doen als bewijs van hun domheid en probeer er om te lachen met je man.
Ik kan me (wederom ) voorstellen dat een buitenstaander het zonde vind dat er een band verbroken gaat worden. Die band was er voor mij al niet zo. Ik "gedoogde" mijn schoonouders, klinkt misschien lulliger dan dat ik bedoel. Ik had niets met ze, vond het domme mensen en vooral mijn schoonouders heel irritant omdat hij alleen maar met zichzelf bezig was. Na alles heb ik mijzelf ook afgevraagd of ik dit een mooi handvat vond om het dus maar een goede aanleiding te vinden om te breken. Maar daarvoor heb ik te vaak geprobeerd om het contact weer te herstellen.
Het stukje "ze weten niet beter" vind ik te makkelijk. Ik hoef me niet keer op keer pijn te laten doen omdat ze niet beter weten.
Het lijkt inmiddels bijna een principestrijd geworden.
Dat is het ook, maar dan vooral in mijn hoofd
Maar goed, ik kan me voorstellen dat ik, wanneer ik in dezelfde situatie zit, er anders naar kijk omdat mijn gevoel erbij betrokken is.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:29
Maar weet je, jij laat je gewoon pijn doen. Wanneer je er onverschilliger in staat, doet het je ook geen pijn. Nogmaals gezegd, ik kan me voorstellen dat het, door je gevoel, moeilijk is om er onverschillig in te staan. Toch lijkt me dat de enige oplossing.
Of het wordt inderdaad iedere keer heel lastig met jij die alleen thuis blijft als hij wel een keer naar z;n ouders gaat. Hebben jullie kindertjes? Lijkt me ook moeilijk, hoe zou je dat dan doen. Jij thuisblijven en je man en kind naar opa en oma? Vandaar dat leren onverschillig te worden mij eigenlijk nog de makkelijkste oplossing uit.
Of het wordt inderdaad iedere keer heel lastig met jij die alleen thuis blijft als hij wel een keer naar z;n ouders gaat. Hebben jullie kindertjes? Lijkt me ook moeilijk, hoe zou je dat dan doen. Jij thuisblijven en je man en kind naar opa en oma? Vandaar dat leren onverschillig te worden mij eigenlijk nog de makkelijkste oplossing uit.
maandag 22 december 2008 om 21:32
Inderdaad, de onverschilligheid is bij mij ver te zoeken, bij man niet, die is inmiddels zo ver dat hij zijn schouders erbij ophaalt.
Wij hebben nog geen kindertjes, helaas niet, dat laat al 1,5 jaar op zich wachten. Maar inderdaad zie ik het wel zo voor me. Moeders blijft thuis en paps gaat met de kinderen naar opa en oma.
Wij hebben nog geen kindertjes, helaas niet, dat laat al 1,5 jaar op zich wachten. Maar inderdaad zie ik het wel zo voor me. Moeders blijft thuis en paps gaat met de kinderen naar opa en oma.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:34
ik vind het heel ver gaan wanneer je definitief geen contact meer wil. Het is nl niet een vage kennis van je man die je niet meer wilt zien. Het zijn de ouders van je man. Zij heeft hem (met liefde, hoop ik) grootgebracht, voor hem gezorgd, een kusje op zijn knie gegeven als hij gevallen was, hij heeft hem leren fietsen enz enz enz. Wanneer de vrouw waar hij voor kiest dan (al dan niet terecht) geen contact te willen, lijkt me dat voor een man hoe dan ook vreselijk. Het zijn nl wel zijn ouders.
Zoals je je schoonouders omschrijft, zullen zij niet veranderen. Weten ze, misschien wel oprecht, niet beter. Vandaar dat ik vind dat jij de wijste "moet" zijn.
Verder vind ik het eigenlijk geen wereldschokkende dingen die gebeurd zijn. Alleen een beetje dom gedrag van 2 mensen die waarschijnlijk rare karakters hebben, en vind ik dat het door je gevoel, en principes wel heel hoog opspeelt.
Zoals je je schoonouders omschrijft, zullen zij niet veranderen. Weten ze, misschien wel oprecht, niet beter. Vandaar dat ik vind dat jij de wijste "moet" zijn.
Verder vind ik het eigenlijk geen wereldschokkende dingen die gebeurd zijn. Alleen een beetje dom gedrag van 2 mensen die waarschijnlijk rare karakters hebben, en vind ik dat het door je gevoel, en principes wel heel hoog opspeelt.
maandag 22 december 2008 om 21:36
Je zou het niet alleen voor hun doen maar ook voor je man als jij deze ruzie achter je laat. Want ik kan me niet voorstellen dat dit hem geen pijn doet.
Ik proef uit je stukjes ook een erg negatieve basishouding naar je schoonouders. Ik denk dat deze mensen ondertussen eigenlijk niets meer kunnen zeggen of doen dat jouw goedkeuring nog wel zou krijgen.
Het liefst wil je dat zij veranderen. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Ik denk dat jij al lang weet wat je wilt. Je wilt ze nooit meer zien en niks meer met ze te maken hebben. Dat is voor jou alleen wel een stuk makkelijker dan voor je man. Ik vind het heel erg voor hem dat jullie (je schoonouders en jij) op deze manier met elkaar omgaan.
Ik proef uit je stukjes ook een erg negatieve basishouding naar je schoonouders. Ik denk dat deze mensen ondertussen eigenlijk niets meer kunnen zeggen of doen dat jouw goedkeuring nog wel zou krijgen.
Het liefst wil je dat zij veranderen. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Ik denk dat jij al lang weet wat je wilt. Je wilt ze nooit meer zien en niks meer met ze te maken hebben. Dat is voor jou alleen wel een stuk makkelijker dan voor je man. Ik vind het heel erg voor hem dat jullie (je schoonouders en jij) op deze manier met elkaar omgaan.
maandag 22 december 2008 om 21:38
Als ik jou was zou ik voor mezelf kiezen, maar dit niet nadrukkelijk uitspreken. Ik zou wel zeggen dat ze niet onaangekondigd langs moeten komen, maar verder de afspraken die van hun kant komen (jij neemt lijkt me nu geen initiatief) afhouden, beperken tot het minimum en alleen het hoognodige doen.
Als je alleen het hoognodige doet, zolas bijvoorbeeld even op de koffie als je schoonmoeder jarig is, dan is dat makkelijker te behappen dan als ze 12 keer per jaar iets van je verwachten.
Verder is mijn advies; laat je niet kwetsen. Je kunt er best even heel boos en verdrietig over zijn, maar zet het dan van je af. Laat het afglijden. Denk er vooral niet teveel over na.
Ik heb heel wat te stellen (gehad) met ouders en schoonouders, en ik heb nu geaccepteerd dat de relatie zo is zoals ie is en niet beter wordt. Ik kies dus mijn momenten, en op die momenten doe ik leuk mee, en verder laat ik de verwijten en beledigingen langs me heen gaan. Echt, je zult zien dat het werkt als je voor jezelf duidelijk hebt dat het je niets meer doet. Dan doet het je nl ook niets meer, of in ieder geval veel minder dan voorheen.
Zorg ook dat je voor jezelf duidelijk hebt dat je hen niet hebt gekozen, je hebt ze gekregen en je zult het ermee moeten doen. Niemand dwingt je ergens toe, jij maakt uit of je ze ziet of niet.
Sterkte, ik weet hoe lastig het kan zijn.
Als je alleen het hoognodige doet, zolas bijvoorbeeld even op de koffie als je schoonmoeder jarig is, dan is dat makkelijker te behappen dan als ze 12 keer per jaar iets van je verwachten.
Verder is mijn advies; laat je niet kwetsen. Je kunt er best even heel boos en verdrietig over zijn, maar zet het dan van je af. Laat het afglijden. Denk er vooral niet teveel over na.
Ik heb heel wat te stellen (gehad) met ouders en schoonouders, en ik heb nu geaccepteerd dat de relatie zo is zoals ie is en niet beter wordt. Ik kies dus mijn momenten, en op die momenten doe ik leuk mee, en verder laat ik de verwijten en beledigingen langs me heen gaan. Echt, je zult zien dat het werkt als je voor jezelf duidelijk hebt dat het je niets meer doet. Dan doet het je nl ook niets meer, of in ieder geval veel minder dan voorheen.
Zorg ook dat je voor jezelf duidelijk hebt dat je hen niet hebt gekozen, je hebt ze gekregen en je zult het ermee moeten doen. Niemand dwingt je ergens toe, jij maakt uit of je ze ziet of niet.
Sterkte, ik weet hoe lastig het kan zijn.
maandag 22 december 2008 om 21:40
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 21:32:
Wij hebben nog geen kindertjes, helaas niet, dat laat al 1,5 jaar op zich wachten. Maar inderdaad zie ik het wel zo voor me. Moeders blijft thuis en paps gaat met de kinderen naar opa en oma.
Dit kun je toch niet menen? En denk je dat jullie kinderen dan neutraal tegenover opa en oma staan? En dat jouw man er neutraal in kan staan? Voor hem vind ik het nog wel het ergst.
Ik meen me trouwens te herinneren uit je vorige topic (over de billen van je vriendin) dat je vriendin er eigenlijk wel overheen was en het wel achter zich wilde laten. Of klopt dat niet?
Ik zou proberen me neutraal op te stellen, niet te veel met ze om te gaan maar ze ook niet te ontlopen. Gesprekken oppervlakkig houden en je irritaties onderdrukken. Niet voor je schoonouders maar voor je man.
Wij hebben nog geen kindertjes, helaas niet, dat laat al 1,5 jaar op zich wachten. Maar inderdaad zie ik het wel zo voor me. Moeders blijft thuis en paps gaat met de kinderen naar opa en oma.
Dit kun je toch niet menen? En denk je dat jullie kinderen dan neutraal tegenover opa en oma staan? En dat jouw man er neutraal in kan staan? Voor hem vind ik het nog wel het ergst.
Ik meen me trouwens te herinneren uit je vorige topic (over de billen van je vriendin) dat je vriendin er eigenlijk wel overheen was en het wel achter zich wilde laten. Of klopt dat niet?
Ik zou proberen me neutraal op te stellen, niet te veel met ze om te gaan maar ze ook niet te ontlopen. Gesprekken oppervlakkig houden en je irritaties onderdrukken. Niet voor je schoonouders maar voor je man.
maandag 22 december 2008 om 21:41
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 21:27:
Misschien een rare vraag voor jullie.
Maar waarom vinden jullie dat ik de oudste en de wijste moet zijn? Is dat "nobeler" dan voor mijzelf kiezen en geen contact meer te willen?
Ik vind helemaal niet dat je de oudste of wijste moet zijn. Ik vind gewoon dat je het jezelf zo makkelijk mogelijk moet maken. Vergis je niet, breken geeft een hoop gedoe.
Laat je niet zo op de huid zitten door die mensen. Of sterker nog, laat ze niet zo onder je huid kruipen. Zo zet je ze elke avond naast je op de bank terwijl ze er niet eens zijn.
Emotioneel uitchecken, gewoon beslissen dat het geen ene moer uitmaakt wat ze vinden.
Misschien een rare vraag voor jullie.
Maar waarom vinden jullie dat ik de oudste en de wijste moet zijn? Is dat "nobeler" dan voor mijzelf kiezen en geen contact meer te willen?
Ik vind helemaal niet dat je de oudste of wijste moet zijn. Ik vind gewoon dat je het jezelf zo makkelijk mogelijk moet maken. Vergis je niet, breken geeft een hoop gedoe.
Laat je niet zo op de huid zitten door die mensen. Of sterker nog, laat ze niet zo onder je huid kruipen. Zo zet je ze elke avond naast je op de bank terwijl ze er niet eens zijn.
Emotioneel uitchecken, gewoon beslissen dat het geen ene moer uitmaakt wat ze vinden.
maandag 22 december 2008 om 21:43
Ik ken de geschiedenis niet maar zoals ik er blanco tegenaan kijk vind ik dat je het wel hoog op laat lopen om iets onbenulligs (of oma al dan niet gebeld heeft over kerst).
Ik bedenk me dan dat het voor jou waarschijnlijk een soort druppel is, maar ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je hier over valt. Je wilt geen kerst met ze vieren, zij willen je op de een of andere onhandige manier laten weten dat jullie blijkbaar nog wel welkom zijn, en jij gaat over de zeik en wilt het contact hierom verbreken?
Dat andere voorval op jullie bruiloft kan ik me overigens wel iets bij voorstellen dat je daar over valt.
Weet je, ik heb geen goede band met mijn schoonmoeder en wat mij betreft zal die band er ook nooit komen, ze heeft iets stukgemaakt tijdens ruzies, wat wat mij betreft niet meer gerepareerd kan worden. Ik erger me vaak aan haar. Maar ze is de moeder van mijn man en de oma van mijn kinderen. Ik probeer gezellig tegen haar te doen als ze er is, ik nodig haar uit voor dingen waar ze bij aanwezig hoort te zijn en ga naar gelegenheden waarbij ik aanwezig hoor te zijn. Gewoon voor de gezellig even bellen zal ik niet doen. Ik probeer wel man te stimuleren dat te doen.
Man ergert zich overigens ook wel eens, maar het is ook zijn moeder, en hoewel ik ook wel eens tegen hem mijn gal spuw probeer ik daar wel op te letten dat ik dat niet continu doe. Is voor hem ook niet leuk om te horen.
Ik bedenk me dan dat het voor jou waarschijnlijk een soort druppel is, maar ik kan me werkelijk niet voorstellen dat je hier over valt. Je wilt geen kerst met ze vieren, zij willen je op de een of andere onhandige manier laten weten dat jullie blijkbaar nog wel welkom zijn, en jij gaat over de zeik en wilt het contact hierom verbreken?
Dat andere voorval op jullie bruiloft kan ik me overigens wel iets bij voorstellen dat je daar over valt.
Weet je, ik heb geen goede band met mijn schoonmoeder en wat mij betreft zal die band er ook nooit komen, ze heeft iets stukgemaakt tijdens ruzies, wat wat mij betreft niet meer gerepareerd kan worden. Ik erger me vaak aan haar. Maar ze is de moeder van mijn man en de oma van mijn kinderen. Ik probeer gezellig tegen haar te doen als ze er is, ik nodig haar uit voor dingen waar ze bij aanwezig hoort te zijn en ga naar gelegenheden waarbij ik aanwezig hoor te zijn. Gewoon voor de gezellig even bellen zal ik niet doen. Ik probeer wel man te stimuleren dat te doen.
Man ergert zich overigens ook wel eens, maar het is ook zijn moeder, en hoewel ik ook wel eens tegen hem mijn gal spuw probeer ik daar wel op te letten dat ik dat niet continu doe. Is voor hem ook niet leuk om te horen.
maandag 22 december 2008 om 21:45
quote:kaetje schreef op 22 december 2008 @ 21:40:
[...]
Dit kun je toch niet menen? En denk je dat jullie kinderen dan neutraal tegenover opa en oma staan? En dat jouw man er neutraal in kan staan? Voor hem vind ik het nog wel het ergst.
Denk je niet dat die kinderen daarmee opgroeien en niet beter weten?
Ik meen me trouwens te herinneren uit je vorige topic (over de billen van je vriendin) dat je vriendin er eigenlijk wel overheen was en het wel achter zich wilde laten. Of klopt dat niet?
Ja dit klopt, en dit is voor ons ook al klaar. Zoals ik hier al geschreven heb. Hier gaat het ook al niet meer om
Ik zou proberen me neutraal op te stellen, niet te veel met ze om te gaan maar ze ook niet te ontlopen. Gesprekken oppervlakkig houden en je irritaties onderdrukken. Niet voor je schoonouders maar voor je man.
[...]
Dit kun je toch niet menen? En denk je dat jullie kinderen dan neutraal tegenover opa en oma staan? En dat jouw man er neutraal in kan staan? Voor hem vind ik het nog wel het ergst.
Denk je niet dat die kinderen daarmee opgroeien en niet beter weten?
Ik meen me trouwens te herinneren uit je vorige topic (over de billen van je vriendin) dat je vriendin er eigenlijk wel overheen was en het wel achter zich wilde laten. Of klopt dat niet?
Ja dit klopt, en dit is voor ons ook al klaar. Zoals ik hier al geschreven heb. Hier gaat het ook al niet meer om
Ik zou proberen me neutraal op te stellen, niet te veel met ze om te gaan maar ze ook niet te ontlopen. Gesprekken oppervlakkig houden en je irritaties onderdrukken. Niet voor je schoonouders maar voor je man.
"ik ben het, Barbabelladingdong"
maandag 22 december 2008 om 21:51
Nee, dat eerste denk ik zeker niet. Jij bent negatief over je schoonouders, je schoonouders (waarschijnlijk) over jou. Je man staat ertussen. Dat geeft natuurlijk wel een spanning met zich mee en die voelen kinderen haarfijn aan.
Ik denk overigens dat het gedoe op de bruiloft nog helemaal niet "klaar" is voor jou/jullie. Je noemt het hier in je OP ook nog namelijk, het maakt dus onderdeel uit van de geschiedenis van dingen die gebeurt zijn tussen jou/jullie en de schoonouders. Als het geen rol meer speelde denk ik niet dat je het hier nog zou noemen. En ik kan het me wel voorstellen hoor. Ik kan zelf erg wrokkerig zijn en vergeet niet snel iets. Wel kan ik goed doen alsof voor de lieve vrede. Dat zou ik dus ook doen als ik jou was.
Ik denk overigens dat het gedoe op de bruiloft nog helemaal niet "klaar" is voor jou/jullie. Je noemt het hier in je OP ook nog namelijk, het maakt dus onderdeel uit van de geschiedenis van dingen die gebeurt zijn tussen jou/jullie en de schoonouders. Als het geen rol meer speelde denk ik niet dat je het hier nog zou noemen. En ik kan het me wel voorstellen hoor. Ik kan zelf erg wrokkerig zijn en vergeet niet snel iets. Wel kan ik goed doen alsof voor de lieve vrede. Dat zou ik dus ook doen als ik jou was.
maandag 22 december 2008 om 22:09
Ik vind niet zo zeer dat je je aanstelt, maar ik vind het wel heel ver gaan om geen contact meer te willen met je schoonouders. Ook al haalt je man er zijn schouders nu over op, het zijn en blijven wel zijn ouders, mensen die voor hem gezorgd hebben en van hem houden (daar ga ik maar vanuit tenminste), wil je dat voor je man? Je bent wel zijn vrouw, niet zomaar iemand.
Ik zou zeggen, geef jezelf wat afkoeltijd, accepteer dat je geen relatie met je schoonouders kunt hebben zoals je graag zou willen, hou de bezoekjes kort en oppervlakkig. Schoonouders horen er gewoon bij, (uitzonderingen daargelaten, maar ik denk dat het in jullie geval meer een-elkaar-niet-mogen-geval is en we moet allemaal wel eens omgaan met mensen die we niet mogen, dat lukt je heus wel)
Ik zou zeggen, geef jezelf wat afkoeltijd, accepteer dat je geen relatie met je schoonouders kunt hebben zoals je graag zou willen, hou de bezoekjes kort en oppervlakkig. Schoonouders horen er gewoon bij, (uitzonderingen daargelaten, maar ik denk dat het in jullie geval meer een-elkaar-niet-mogen-geval is en we moet allemaal wel eens omgaan met mensen die we niet mogen, dat lukt je heus wel)
maandag 22 december 2008 om 22:13
Hi,
Ik val een beetje laat in omdat het het het zoveelste topic schoonouders is eerder voorbij laten gaan.
Maar nu ik het gelezen heb wil ik toch even reageren.
Ik heb ook geen goede band met mijn schoonouders. Heel jammer. Ik heb me er heel kwaad om gemaakt. Boos teleurgesteld. Ze hebben mij in het verleden meer dan eens gekwets en nu vaak nog. Ze hebben het niet door. Praten helpt niet, op een mail reageren ze inderdaad ook op de punten en de komma's maar niet op mijn emotie.
Jij vraagt in je topic of je onvoorwaardelijk achter je man moet staan. Ja. En hij net zo achter jou. Wij hebben hier thuis afgesproken dat bij een ontmoeting we vertrekken als een van ons dat nodig acht.
En verder hebben we het heerlijk samen. Dat we kerst niet met hun vieren, pff gelukkig maar. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken.
Contact niet definitief verbroken, het blijven zijn ouders. Ik kom ze tegen op verjaardag van de familie. en verder eigenlijk niet. Heel soms wil mijn man toch even op de koffie. Ik ga dan mee. Ik wil er voor hem zijn. Vaak 'geneest' zo'n bezoekje ook weer voor maanden.
Waarom jij de wijste moet zijn?
Omdat dat minder energie kost dan dit. Dat doe je niet voor hun, maar voor jezelf en je man. Hou op met ruzie maken. Ruzie maken doe je met zijn tweeen. of meer. Wees geen partij. Sta op, loop weg. En volgende keer opnieuw. Probeer geen gelijk te krijgen. Laat het. Het geeft meer rust.
Heel heel moeilijk. Vooral als ze lelijk doen over mijn man, word ik woest. Dat ze gewoon niet zien wat voor geweldige vent het is. Maar het heeft geen zin, het is aan dovemansoren.
Beperkt het contact en heb er vrede mee.
Succes
Ik val een beetje laat in omdat het het het zoveelste topic schoonouders is eerder voorbij laten gaan.
Maar nu ik het gelezen heb wil ik toch even reageren.
Ik heb ook geen goede band met mijn schoonouders. Heel jammer. Ik heb me er heel kwaad om gemaakt. Boos teleurgesteld. Ze hebben mij in het verleden meer dan eens gekwets en nu vaak nog. Ze hebben het niet door. Praten helpt niet, op een mail reageren ze inderdaad ook op de punten en de komma's maar niet op mijn emotie.
Jij vraagt in je topic of je onvoorwaardelijk achter je man moet staan. Ja. En hij net zo achter jou. Wij hebben hier thuis afgesproken dat bij een ontmoeting we vertrekken als een van ons dat nodig acht.
En verder hebben we het heerlijk samen. Dat we kerst niet met hun vieren, pff gelukkig maar. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken.
Contact niet definitief verbroken, het blijven zijn ouders. Ik kom ze tegen op verjaardag van de familie. en verder eigenlijk niet. Heel soms wil mijn man toch even op de koffie. Ik ga dan mee. Ik wil er voor hem zijn. Vaak 'geneest' zo'n bezoekje ook weer voor maanden.
Waarom jij de wijste moet zijn?
Omdat dat minder energie kost dan dit. Dat doe je niet voor hun, maar voor jezelf en je man. Hou op met ruzie maken. Ruzie maken doe je met zijn tweeen. of meer. Wees geen partij. Sta op, loop weg. En volgende keer opnieuw. Probeer geen gelijk te krijgen. Laat het. Het geeft meer rust.
Heel heel moeilijk. Vooral als ze lelijk doen over mijn man, word ik woest. Dat ze gewoon niet zien wat voor geweldige vent het is. Maar het heeft geen zin, het is aan dovemansoren.
Beperkt het contact en heb er vrede mee.
Succes
maandag 22 december 2008 om 22:21
Ik heb ook problemen met mijn schoonouders en zij komen mij ook niet tegemoet, want ze vinden dat ik me aanstel. Ik en mijn man vinden dat niet, maar het is en blijven wel zijn ouders. Afgelopen twee jaar is hij er dus in zijn eentje heen geweest. Ik heb mijn gedachtes wel kenbaar gemaakt, maar kreeg toen alleen verwijten en geen 'sorry'. Ik ben toch blij dat ik niet heel hard de deur heb dichtgegooid. Misschien kun jij dat ook nog op een normale toon uitleggen wat er is en dan gewoon een tijd er niet meer heen gaan.
Die kerstuitnodiging vind ik er niet echt bij horen; zij voelen waarschijnlijk ook aan hun water dat je geen kerst met ze wil vieren en doe er je voordeel mee. Jij wil er toch ook geen kerst vieren? Oudere mensen veranderen echt niet meer, en deze situatie is waarschijnlijk logisch ook heel pijnlijk voor je familie dus ontkennen ze deze maar. Is niet juist, maar zo is het wel vaak. Ik kom er in mijn familie ook maar te vaak mee in aanraking dat dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn en dat moet je dan maar accepteren (ben ik het overigens niet mee eens, maar goed).
Die kerstuitnodiging vind ik er niet echt bij horen; zij voelen waarschijnlijk ook aan hun water dat je geen kerst met ze wil vieren en doe er je voordeel mee. Jij wil er toch ook geen kerst vieren? Oudere mensen veranderen echt niet meer, en deze situatie is waarschijnlijk logisch ook heel pijnlijk voor je familie dus ontkennen ze deze maar. Is niet juist, maar zo is het wel vaak. Ik kom er in mijn familie ook maar te vaak mee in aanraking dat dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn en dat moet je dan maar accepteren (ben ik het overigens niet mee eens, maar goed).
maandag 22 december 2008 om 22:27
quote:Bar_Ba_Bella schreef op 22 december 2008 @ 21:27:
Misschien een rare vraag voor jullie.
Maar waarom vinden jullie dat ik de oudste en de wijste moet zijn? Is dat "nobeler" dan voor mijzelf kiezen en geen contact meer te willen?Jij hebt er last van. Dus dan zul je iets aan de situatie moeten doen. Je schoonouders (of wie dan ook) kun je niet veranderen, alleen jezelf en je houding. Dan is er boven staan het beste maar kan me voorstellen dat je daar nog niet aan toe bent.
Misschien een rare vraag voor jullie.
Maar waarom vinden jullie dat ik de oudste en de wijste moet zijn? Is dat "nobeler" dan voor mijzelf kiezen en geen contact meer te willen?Jij hebt er last van. Dus dan zul je iets aan de situatie moeten doen. Je schoonouders (of wie dan ook) kun je niet veranderen, alleen jezelf en je houding. Dan is er boven staan het beste maar kan me voorstellen dat je daar nog niet aan toe bent.
maandag 22 december 2008 om 23:04
Met zulke schoonouders maak je nog eens wat mee! Het is toch ook wel gewoon hilarisch... schoonvader die niet van een vriendin van jou kan afblijven! Je zult er maar mee getrouwd zijn. Het zorgt in ieder geval dat er nog jaren gesproken wordt over jullie bruiloft! Alleen al uit een vaag medelijden met je schoonmoeder zou ik zeker de deur niet helemaal dichtgooien.
maandag 22 december 2008 om 23:23
Quote: "Maar mijn vraag aan jullie is het volgende.
1. Wat moet ik nu doen?
2. Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan.
3. Vinden jullie dat ik mij aanstel?
4. Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?"
1. Afkoelen, afstand nemen en je niet zo druk maken. Je kunt een ander niet veranderen. Je hebt alleen invloed op hoe je er zelf mee omgaat.
2. Nee. Waarom zou je? Om lekker ruzie te maken? Dat lucht op de korte termijn misschien op, maar op de lange termijn zeker niet.
3. Een beetje, maar ik denk dat je over een paar daagjes wel wat meer afgekoeld zal zijn. In ieder geval: dat hoop ik voor je. Je bent een volwassen vrouw; maak je niet zo druk... Je kunt de buitenwereld niet veranderen, alleen hoe je zelf op anderen reageert. En dat is op dit moment enorm (lees: veel te) emotioneel.
4. Volgens mij zijn dat twee verschillende dingen. Je kunt ook je eigen gevoel relativeren en sowieso achter je man blijven staan. Het blijven hoe dan ook zijn ouders. Doe een stapje terug, koel af, en bekijk wat het handigst is in deze situatie. Je kunt op je strepen gaan staan en roepen dat jij gelijk hebt. En dan? Wordt de sfeer er dan leuker op? Thuis of elders? Als jij je heel negatief voelt (boos, teleurgesteld, jaloers, noem maar op), dan beinvloed je hoe dan ook de sfeer om je heen. Gaat je omgeving genoeg van krijgen en is niet bepaald leuk voor je man... Reageer je lekker af door te gaan sporten, uit te waaien of juist eventjes te relaxen in een sauna ofzo. En... laat je schoonouders dan lekker in hun eigen sop gaar koken. Zo te lezen hebben die met zijn tweetjes meer dan genoeg aan hun hoofd
1. Wat moet ik nu doen?
2. Moet ik dit mijn schoonouders dit laten weten, zo ja in welke vorm dan.
3. Vinden jullie dat ik mij aanstel?
4. Of moet ik toch meer mijn eigen gevoel wegcijferen en onvoorwaardelijk achter mijn man gaan staan?"
1. Afkoelen, afstand nemen en je niet zo druk maken. Je kunt een ander niet veranderen. Je hebt alleen invloed op hoe je er zelf mee omgaat.
2. Nee. Waarom zou je? Om lekker ruzie te maken? Dat lucht op de korte termijn misschien op, maar op de lange termijn zeker niet.
3. Een beetje, maar ik denk dat je over een paar daagjes wel wat meer afgekoeld zal zijn. In ieder geval: dat hoop ik voor je. Je bent een volwassen vrouw; maak je niet zo druk... Je kunt de buitenwereld niet veranderen, alleen hoe je zelf op anderen reageert. En dat is op dit moment enorm (lees: veel te) emotioneel.
4. Volgens mij zijn dat twee verschillende dingen. Je kunt ook je eigen gevoel relativeren en sowieso achter je man blijven staan. Het blijven hoe dan ook zijn ouders. Doe een stapje terug, koel af, en bekijk wat het handigst is in deze situatie. Je kunt op je strepen gaan staan en roepen dat jij gelijk hebt. En dan? Wordt de sfeer er dan leuker op? Thuis of elders? Als jij je heel negatief voelt (boos, teleurgesteld, jaloers, noem maar op), dan beinvloed je hoe dan ook de sfeer om je heen. Gaat je omgeving genoeg van krijgen en is niet bepaald leuk voor je man... Reageer je lekker af door te gaan sporten, uit te waaien of juist eventjes te relaxen in een sauna ofzo. En... laat je schoonouders dan lekker in hun eigen sop gaar koken. Zo te lezen hebben die met zijn tweetjes meer dan genoeg aan hun hoofd
