weet het niet meer

03-04-2010 15:01 13 berichten
Alle reacties Link kopieren
Normaal een lezer en niet echt een schrijver, maar nu weet ik het even niet meer.

Mijn man en ik hebben een lastige periode achter de rug. Hij is gescheden en zijn twee kinderen ziet hij niet meer. Dat is niet omdat hij dat wil, verre van. Maar omdat het nu eenmaal is gegaan zoals het is gegaan.

En nu na een aantal jaar lijkt het dan toch niet goed te gaan.

Er is iets in hem kapot gemaakt, dat zijn ook zijn woorden. En dat komt niet meer goed (en ja, ik ben eerlijk naar mijzelf als ik zeg dat dat nu net is wat ik zijn ex zo kwalijk neem, dat haar dat gelukt is).

En nu hangt hij rusteloos op de bank, hij wil niets leuk doen, komt weinig uit hem. En mijn voorstel om te praten met iemand, dan geeft hij aan dat niemand hem kan helpen. Ik denk wel eens dathet een depressie is, maar hij geeft aan van niet....

maar ik word verdrietig hiervan en weet neit wat ik er mee moet. Ik kan er wel met hem over praten maar zoals hij aangeeft er is iets kapot.

En ik kan wel janken (en ongesteld, dus tja... ;) )

Hebben jullie feedback, tips, ideeen. Hoe krijg ik hem uit deze masterdip vandaan.......
Alle reacties Link kopieren
Stel voor hem eens met een objectief persoon te laten praten. Die hem op zijn aandeel echter ook op het aandeel van anderen kan wijzen in keuzes die hij heeft gemaakt.



Een coach bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt mij dat hij niet eeuwig rusteloos op de bank kan blijven zitten. Hij zegt dat er 'iets' kapot is gemaakt in hem. Het lijkt mij belangrijk dat hij probeert er achter te komen wat dat 'iets' is.

Dan kan hij (samen met een deskundige) nagaan of het 'gemaakt' kan worden of dat hij ermee kan leren leven dat 'het kapot is'.



Ik denk dat hij moeite heeft om zijn gevoel van onrust en ellende niet kan plaatsen en er daarom niet mee kan omgaan. Heel vervelend dat hij aangeeft dat niemand hem kan helpen, omdat veel mensen pas geholpen kunnen worden als zij dit zelf willen.



Het lijkt mij vreselijk om zo thuis te moeten zitten op de bank, geef hem een schop onder zijn derriere en zeg dat hij buiten gaat uitwaaien of gaat sporten om zich (even) wat beter te voelen.



Het is lente, dat is (bij goed weer) het ideale seizoen om vrolijk te worden.



Op internet staat veel info over depressiviteit. Google eens op depressie+symptomen.
Alle reacties Link kopieren
Kan het juist komen door de Paasdagen en het voorjaar dat hij er last van heeft. Dat hij nu zijn kinderen meer mist dan anders?
Alle reacties Link kopieren
Dank voor jullie snelle reacties (zei zij die nu op de bank hangt omdat man (eindelijk) een lang eind met de hond is gaan lopen).

Ik ga proberen met hem te praten over een coach, maar hij staat er niet echt voor open om met een ander te praten dat maakt het lastiger.

Ik denk zeker dat het wat te maken heeft met depressiviteit want herken wel dingen als ik het lees. Alleen hoe ga je er mee om als hij zelf zegt dat hij niet depressief is....dat vind ik moeilijk.

De feestdagen zijn trouwens altijd inderdaad een probleem, dat zal ik niet ontkennen. Maar zo erg als het nu is herken ik het niet. Het heeft er ook mee te maken dat hij een niet zo leuke brief van zijn zoon heeft gehad. Dat maakt het allemaal weer extra lastig. Hij is gewoon op, moegestreden, leeg..... en dat vind ik moeilijk, want ik krijg hem er dus niet uit.

het rare is dat hij van nature juist superactief is en graag sport, maar nu lukt het hem niet. Ik weet niet zo goed hoe ik hem weer zo ver moet krijgen.



Misschien moet ik me harder opstellen maar ik weet dus niet hoe....
Alle reacties Link kopieren
jij kan hem niet uit deze zip halen, dat moet hij zelf willen/doen. Geef heel duidelijk je ideeen en grenzen aan. Ga je niet voor hem aanpassen, leef je eigen leven en geef hem de ruimte te ontdekken dat het zo niet goed gaat. Heel veel sterkte, dit zijn niet de makkelijkste dingen.
Alle reacties Link kopieren
Hoelang heeft hij ze niet gezien en waarom ziet hij ze niet meer?

Ik kan me goed voorstellen als je je kinderen niet meer ziet je daar depressief van wordt. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn kinderen nooit meer zou zien. Dus wat is de reden daarvan?
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft ze 6 jaar niet gezien. het is omslachtig om uit te leggen. Laat ik zo zeggen: hij kan zichzelf elke avond recht in de spiegel aankijken en kan zeggen dat hij er alles aan gedaan heeft om zijn kinderen te zien. Maar als er een conflict is tussen twee personen (lees; man en ex) dan zijn er twee personen nodig om het op te lossen. En dat is eigenlijk het probleem. Ex wil het niet oplossen.....

Het is niet zijn keuze om ze niet te zien - het is zo gegaan.

Klinkt voor een lezer misschien wat zwakjes, vind ik wel als ik het zo schrijf, maar wil liever niet te veel er over vertellen.....

Kinderen kennen 1 kant van het verhaal (waarom mijn man bij zijn ex is weggegaan) en hebben nooit man zijn kant gehoord, dus daar kan ik niet veel van verwachten..

Kan met net als jou stoeptegle niet voorstellen dat je je niet kinderen niet meer ziet. de mannen die op een gebouw in een superman pakje staan en zeggen: ik mag mijn kinderen niet zien. Leverden bij mij altijd op: jaja, er zal wel meer aan de hand zijn (superman zal wel wat uitgespookt hebben...). Maar de ervaring de afgelopen jaren heeft geleerd dat dat niet altijd zo hoeft te zijn.
Alle reacties Link kopieren
moi1978: Als je bedoelt dat hij er alles aan heeft gedaan, is dat dan inclusief gerechtelijke stappen om een omgangsregeling af te dwingen?
Alle reacties Link kopieren
Jij kunt daar weinig aan doen, misschien wil hij wel een kind van jou?



Verder blijft het lastig met een man uit een gebroken gezin met kinderen. Moet er zelf niet aan denken.

Maar laat het niet jou leven kapot maken, dat zou zonde zijn!

Hoe goed je het ook bedoeld, laat ze het lekker onderling oplossen. Jij was er ook niet bij toen ze getrouwd waren. (als het goed is, haha)
Alle reacties Link kopieren
He.

Nee geen gerechtelijke stappen, maar wil liever niet te veel op in gaan. Heeft meerdere redenen. Alles is anders gelopen dan besproken/gedacht/op papier gezet/verwacht/enz. Laat ik het kort houden door te zeggen: niets is wat het lijkt.....

Eigenlijk is de opmerking laat je leven niet kapot maken wel een goede dat moet ik ook goed in mijn achterhoofd houden.



Een kind van ons wordt het niet, maar dat is ook mede mijn schuld ;). Hoeveel ik van kinderen houd, van mezelf is dat toch een ander verhaal....



Merk dat het ook al oplucht het verhaal in het kort weliswaar hier gewoon neer te zetten.
Alle reacties Link kopieren
nou hij is wel een beetje aan het slachtoffertje spelen zeg. En daar ben jij de dupe van.
Alle reacties Link kopieren
quote:moi1978 schreef op 03 april 2010 @ 23:05:

He.

Nee geen gerechtelijke stappen, maar wil liever niet te veel op in gaan. Heeft meerdere redenen. Alles is anders gelopen dan besproken/gedacht/op papier gezet/verwacht/enz. Laat ik het kort houden door te zeggen: niets is wat het lijkt.....

Eigenlijk is de opmerking laat je leven niet kapot maken wel een goede dat moet ik ook goed in mijn achterhoofd houden.



Een kind van ons wordt het niet, maar dat is ook mede mijn schuld ;). Hoeveel ik van kinderen houd, van mezelf is dat toch een ander verhaal....



Merk dat het ook al oplucht het verhaal in het kort weliswaar hier gewoon neer te zetten.

Hij heeft er dus niet alles aan gedaan. Nu snap ik wel dat dingen anders kunnen lopen dan gepland. Laat dit dan een wijze les zijn voor de toekomst. Als er dingen die er toe doen met een ex geregeld moeten worden dan kun je dat beter niet alleen met zijn tweeën op papier regelen. Daar komt namelijk gezeur van, dat blijkt wel weer.



Jammer dat hij niet eerder naar een advocaat is gegaan, dan had hij een bezoekregeling misschien wel kunnen afdwingen. Maar na 6 jaar is dat natuurlijk wel wat laat.



Ik zou niet weten wat je nu nog kan doen eigenlijk. Sterkte.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven