Relaties
alle pijlers
Wie geeft mij hoop?
zondag 20 april 2008 om 16:35
Hoi,
Wie kan mij helpen en zeggen dat het allemaal goed komt?
Na een relatie van 9 jaar (waarvan 3 jaar getrouwd) heeft mijn ex echtscheiding aangevraagd. We zijn nu met de hele procedure bezig en ik heb momenten dat ik het helemaal niet meer zie zitten. Daarom wil ik hier even mijn hart luchten.
In februari is er een eind gekomen aan onze relatie. Ik merkte al langer dat het wat stroef liep allemaal maar ik had nooit verwacht dat mijn ex wilde scheiden. Toen het kwartje bij mij was gevallen heb ik nog therapie voorgesteld maar hij zag geen hoop meer. Ik ben toen voor een paar dagen (dacht ik) bij mijn moeder gaan logeren zodat hij bedenktijd had. Op valentijnsdag kreeg ik de mededeling dat het definitief over was. Een dag later ben ik met mijn broers al mijn persoonlijke spullen gaan halen. De meubels etc. heb ik allemaal bij hem achtergelaten zodat hij niet in een (half) leeg huis zou zitten. De dag erna ben ik nog wat spullen gaan halen en toen waren de sloten al veranderd. Vier weken later ben ik erachter gekomen dat hij na drie weken al een ONS had gehad. Ik ben toen helemaal uitgeflipt en heb hem en het meubilair aangevallen. Daar ben ik niet trots op maar op dat moment stortte de wereld (wat daar nog van over was) compleet in. Ik woon nu nog steeds bij mijn moeder en zal daar waarschijnlijk blijven tot het eind van mijn studie (over 3 jaar) omdat ik volgens mijn ex geen alimentatie hoef te verwachten. Ik wil hem niet uitkleden maar ik heb het gevoel dat ik pas echt verder kan als ik een plek voor mezelf heb met mijn eigen spulletjes en mijn eigen leven weer kan leiden. Van mijn studiefinanciering alleen kan ik niet rondkomen en ik heb er geen behoefte aan om in een studentenkamer te gaan zitten op mijn 25e met een grote hond en na 6 jaar een zeer zelfstandig leven te hebben geleid.
Ik voel me zo enorm in de steek gelaten. Ik dacht altijd dat liefde alles kon overwinnen maar dat is dus niet zo. Ik voel me ook eenzaam omdat ik bijna geen vriendinnen heb. Ik had aan onze gezamelijke vrienden genoeg maar daar heb ik geen contact meer mee omdat ik totaal geen steun van ze krijg. Ik voel me ook niet geroepen met hun contact op te nemen. Ik kan mijn verhaal dus eigenlijk nergens kwijt, vandaar dat ik het hier plaats. Mijn familie wil ik ook niet lastig vallen met mijn verdriet omdat ze genoeg problemen zelf hebben en soms is een onafhankelijk advies wel zo prettig.
Wie heeft eenzelfde of vergelijkbare ervaring gehad en kan mij vertellen dat alles weer goed komt? Ik ben mijn vertrouwen in relaties kwijt en ik weet niet hoe ik mezelf hier bovenop moet helpen.
Ik besef dat het een lang en beetje onsamenhangend verhaal is maar ik moest het kwijt.
Wie kan mij helpen en zeggen dat het allemaal goed komt?
Na een relatie van 9 jaar (waarvan 3 jaar getrouwd) heeft mijn ex echtscheiding aangevraagd. We zijn nu met de hele procedure bezig en ik heb momenten dat ik het helemaal niet meer zie zitten. Daarom wil ik hier even mijn hart luchten.
In februari is er een eind gekomen aan onze relatie. Ik merkte al langer dat het wat stroef liep allemaal maar ik had nooit verwacht dat mijn ex wilde scheiden. Toen het kwartje bij mij was gevallen heb ik nog therapie voorgesteld maar hij zag geen hoop meer. Ik ben toen voor een paar dagen (dacht ik) bij mijn moeder gaan logeren zodat hij bedenktijd had. Op valentijnsdag kreeg ik de mededeling dat het definitief over was. Een dag later ben ik met mijn broers al mijn persoonlijke spullen gaan halen. De meubels etc. heb ik allemaal bij hem achtergelaten zodat hij niet in een (half) leeg huis zou zitten. De dag erna ben ik nog wat spullen gaan halen en toen waren de sloten al veranderd. Vier weken later ben ik erachter gekomen dat hij na drie weken al een ONS had gehad. Ik ben toen helemaal uitgeflipt en heb hem en het meubilair aangevallen. Daar ben ik niet trots op maar op dat moment stortte de wereld (wat daar nog van over was) compleet in. Ik woon nu nog steeds bij mijn moeder en zal daar waarschijnlijk blijven tot het eind van mijn studie (over 3 jaar) omdat ik volgens mijn ex geen alimentatie hoef te verwachten. Ik wil hem niet uitkleden maar ik heb het gevoel dat ik pas echt verder kan als ik een plek voor mezelf heb met mijn eigen spulletjes en mijn eigen leven weer kan leiden. Van mijn studiefinanciering alleen kan ik niet rondkomen en ik heb er geen behoefte aan om in een studentenkamer te gaan zitten op mijn 25e met een grote hond en na 6 jaar een zeer zelfstandig leven te hebben geleid.
Ik voel me zo enorm in de steek gelaten. Ik dacht altijd dat liefde alles kon overwinnen maar dat is dus niet zo. Ik voel me ook eenzaam omdat ik bijna geen vriendinnen heb. Ik had aan onze gezamelijke vrienden genoeg maar daar heb ik geen contact meer mee omdat ik totaal geen steun van ze krijg. Ik voel me ook niet geroepen met hun contact op te nemen. Ik kan mijn verhaal dus eigenlijk nergens kwijt, vandaar dat ik het hier plaats. Mijn familie wil ik ook niet lastig vallen met mijn verdriet omdat ze genoeg problemen zelf hebben en soms is een onafhankelijk advies wel zo prettig.
Wie heeft eenzelfde of vergelijkbare ervaring gehad en kan mij vertellen dat alles weer goed komt? Ik ben mijn vertrouwen in relaties kwijt en ik weet niet hoe ik mezelf hier bovenop moet helpen.
Ik besef dat het een lang en beetje onsamenhangend verhaal is maar ik moest het kwijt.
zondag 20 april 2008 om 16:39
Het kan goed komen in de zin van dat jij je leven op gaat pakken.
Ik denk niet dat het met je huwelijjk goed komt.
Als je het nodig hebt, moet je mss hulp zoeken bij een maatschappelijk werker. En verder, heel chliche, maar tijd heelt alle wonden, echt waar.
Veel sterkte met het verwerken van je misgelopen relatie.
Borodini
Ik denk niet dat het met je huwelijjk goed komt.
Als je het nodig hebt, moet je mss hulp zoeken bij een maatschappelijk werker. En verder, heel chliche, maar tijd heelt alle wonden, echt waar.
Veel sterkte met het verwerken van je misgelopen relatie.
Borodini
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zondag 20 april 2008 om 16:45
Ik vind het jammer dat je je vertrouwen in relaties kwijt bent om 1 man.
Er loopt namelijk iiig wel iemand rond die jou dit kan doen vergeten, maar dan moet je je er wel voor openstellen en dat doe je niet door geen vertrouwen meer in relaties te hebben.
Geef je verdriet de tijd en stort je op je studie.
Wil gewoon niet dat je morgen al niet meer verdrietig bent, dat kan niet, het was niet jouw keuze, dus jij hebt het wat moeilijker dan hij , wat dat betreft.
Dat hij na 3 weken al iemand had wil alleen maar zeggen dat hij al langer met het gegeven rondliep dat het niks meer was tussen jullie, hij was in zijn hoofd al verder dan jij.
Maar voor jou is het 3 weken.En dat komt hard aan, alsof je zo snel vergeten bent.
Misschien is het ook handig als je een advocaat in de hand neemt, want hij kan niet zomaar beslissen dat jij geen alimentatie krijgt.
Ik hoop dat je een verzekering daarvoor hebt, is wel zo handig.
Vergeet hem verder ook maar.
Jouw tijd komt nog.
Er loopt namelijk iiig wel iemand rond die jou dit kan doen vergeten, maar dan moet je je er wel voor openstellen en dat doe je niet door geen vertrouwen meer in relaties te hebben.
Geef je verdriet de tijd en stort je op je studie.
Wil gewoon niet dat je morgen al niet meer verdrietig bent, dat kan niet, het was niet jouw keuze, dus jij hebt het wat moeilijker dan hij , wat dat betreft.
Dat hij na 3 weken al iemand had wil alleen maar zeggen dat hij al langer met het gegeven rondliep dat het niks meer was tussen jullie, hij was in zijn hoofd al verder dan jij.
Maar voor jou is het 3 weken.En dat komt hard aan, alsof je zo snel vergeten bent.
Misschien is het ook handig als je een advocaat in de hand neemt, want hij kan niet zomaar beslissen dat jij geen alimentatie krijgt.
Ik hoop dat je een verzekering daarvoor hebt, is wel zo handig.
Vergeet hem verder ook maar.
Jouw tijd komt nog.
zondag 20 april 2008 om 16:47
Borodini, bedankt voor je reactie. Ik vrees dat ik idd op de cliches moet teruggrijpen om de toekomst positief te zien 
De hoop dat het met mijn huwelijk goed komt heb ik allang opgegeven. Ik wil hem ook niet meer terug na alles wat is gebeurd en gezegd de laatste weken. Ik zit alleen zo met mezelf in de knoei. Ben ik echt zo blind geweest? Is het zo moeilijk om met mij samen te leven? Dat soort vragen spoken door mijn hoofd.
De hoop dat het met mijn huwelijk goed komt heb ik allang opgegeven. Ik wil hem ook niet meer terug na alles wat is gebeurd en gezegd de laatste weken. Ik zit alleen zo met mezelf in de knoei. Ben ik echt zo blind geweest? Is het zo moeilijk om met mij samen te leven? Dat soort vragen spoken door mijn hoofd.
zondag 20 april 2008 om 16:52
Waarschijnlijk is het juist wèl een goed idee op nu op een studentenkamer te gaan wonen. De kortste klap om je leven weer op de rit te krijgen. Je hebt direct contact met je mede-huisbewoners en zij slepen je wel het 'echte' leven weer in. Wie weet ben je binnen de kortste keren wel bevriend met je huisgenoten.
Het belangrijkste voor jou is op dit moment een eigen leven te krijgen. Met bij je moeder gaan wonen zul je dat minder snel bereiken.
Het is enorm kl*te voor je dat dit allemaal gebeurd is, maar je bent echt niet de enige en je gaat je echt wel weer beter voelen. Alleen heeft het even tijd nodig.
Je zult door alle fases heen moeten gaan; ontkenning, angst, woede, depressie en uiteindelijk acceptatie. Een hoop self-help geleuter , I know. Maar dit is echt waar.
Sterkte!
Het belangrijkste voor jou is op dit moment een eigen leven te krijgen. Met bij je moeder gaan wonen zul je dat minder snel bereiken.
Het is enorm kl*te voor je dat dit allemaal gebeurd is, maar je bent echt niet de enige en je gaat je echt wel weer beter voelen. Alleen heeft het even tijd nodig.
Je zult door alle fases heen moeten gaan; ontkenning, angst, woede, depressie en uiteindelijk acceptatie. Een hoop self-help geleuter , I know. Maar dit is echt waar.
Sterkte!
zondag 20 april 2008 om 16:54
zondag 20 april 2008 om 17:04
Wat Quinty zegt! Geen 3 jaar tegen je zin in bij je moeder blijven wonen. Ik denk ook dat dat niet meer gaat werken, je bent te lang uit huis nu. Voor de hond is echt wel een passende oplossing te vinden.
Verder,. laten we hopen dat een goede advocaat er voor gaat zorgen dat jij krijgt waar je recht op hebt.
Helaas, zo'n ONS is niet leuk, maar je ligt in scheiding en dat soort dingen kunnen gebeuren.
Meid, veel sterkte. Je zit nu in een diep dal, maar al heel snel zal het beter gaan met je.
Verder,. laten we hopen dat een goede advocaat er voor gaat zorgen dat jij krijgt waar je recht op hebt.
Helaas, zo'n ONS is niet leuk, maar je ligt in scheiding en dat soort dingen kunnen gebeuren.
Meid, veel sterkte. Je zit nu in een diep dal, maar al heel snel zal het beter gaan met je.
zondag 20 april 2008 om 17:28
quote:Fel schreef op 20 april 2008 @ 16:54:
Ik wil me zeker weer openstellen voor relaties maar wie wil nou een meid van 25 die gescheiden is en bij haar moeder woont? En als je weinig vrienden hebt kom je ook niet veel buiten de deur en ik ga niet alleen in een cafe of discotheek staan.
Of je nu gescheiden bent of je 'verkering' is net uit dat ziet niemand aan jouw buitenkant. Tenzij je in die slachtofferrol blijft hangen. Dan straal je dat uit.
Denk in mogelijkheden en niet in moeilijkheden. Je bent pas 25 en hebt nog een heel lang en waanzinnig leven voor je.
Ga positieve en veel sociale dingen doen; sporten in teamverband, stappen (sleep je broers maar een keertje mee, of hun vriendinnen ), ga mee met uitstapjes vanuit je studie, ga in de uni-bibliotheek hangen enz.
Je moet je op dit moment helemaal niet met relaties bezig houden. Uitsluitend met jou en jezelf en je eigen leven. De rest komt vanzelf, zodra jij weer super in je vel zit. En zoals eerder gezegd, dat heeft echt wel even tijd nodig.
Geluk zit in jezelf, maar dat moet je nog even ontdekken.
Geniet van het leven!!
Love your life
Love yourself
Let your star shine!!!
Ik wil me zeker weer openstellen voor relaties maar wie wil nou een meid van 25 die gescheiden is en bij haar moeder woont? En als je weinig vrienden hebt kom je ook niet veel buiten de deur en ik ga niet alleen in een cafe of discotheek staan.
Of je nu gescheiden bent of je 'verkering' is net uit dat ziet niemand aan jouw buitenkant. Tenzij je in die slachtofferrol blijft hangen. Dan straal je dat uit.
Denk in mogelijkheden en niet in moeilijkheden. Je bent pas 25 en hebt nog een heel lang en waanzinnig leven voor je.
Ga positieve en veel sociale dingen doen; sporten in teamverband, stappen (sleep je broers maar een keertje mee, of hun vriendinnen ), ga mee met uitstapjes vanuit je studie, ga in de uni-bibliotheek hangen enz.
Je moet je op dit moment helemaal niet met relaties bezig houden. Uitsluitend met jou en jezelf en je eigen leven. De rest komt vanzelf, zodra jij weer super in je vel zit. En zoals eerder gezegd, dat heeft echt wel even tijd nodig.
Geluk zit in jezelf, maar dat moet je nog even ontdekken.
Geniet van het leven!!
Love your life
Love yourself
Let your star shine!!!
zondag 20 april 2008 om 17:54
quote:Fel schreef op 20 april 2008 @ 16:54:
Ik wil me zeker weer openstellen voor relaties maar wie wil nou een meid van 25 die gescheiden is en bij haar moeder woont? En als je weinig vrienden hebt kom je ook niet veel buiten de deur en ik ga niet alleen in een cafe of discotheek staan.
Ik ben een gescheiden 'meid' van bijna 42, met een dochter en ben bepaald niet een van de slanksten, maar er zijn er genoeg die mij willen......
Alleen omdat jouw verhaal bijna een blauwdruk van de mijne is, valt het niet mee om mij open te stellen voor anderen.
Over die alimentatie: als jouw studie jou over 3 jaar een goed uitzicht biedt op werk, zal hij moeten lappen. Ten eerste, bij een huwelijk zonder kinderen is alimentatie meestal berekend over de duur van het huweljik, in jouw geval 3 jaar. Ten tweede kan de rechter meenemen in zijn oordeel (meenemen, geen garantie) dat jij al op jezelf woonde en dus misschien lastiger terug kan gaan naar een studentenflat. Het is nog maar de vraag of je daar door de 'veekeuring' heen zou komen qua leeftijd. Weet ik niet, ik bedenk even iets, voor hetzelfde geld maakt dat niet uit. Maar ik denk wel dat de rechter je leeftijd meeneemt. Verder, jullie woonden samen (als getrouwd stel) en dus heb je recht op de helft van de meubels.....
Ga naar een advocaat. Die kan in ieder geval een voorlopige voorziening regelen, en misschien zorgen dat je snel woonruimte krijgt. Roep tegen iedereen die je kent dat je nog spullen nodig hebt. Kijk op sites als 'gratis af te halen' enzo en Marktplaats. Kijk ook hoe je studie te combineren is met een baan. Maar vraag je advocaat. Ga niet samen met hem dingen regelen. Het is heel verleidelijk, om twee redenen (1) je wilt de boel niet op scherp stellen en (2) je kan je niet voorstellen dat je vent je erin luist, en toch: doen. Ik heb mijn hoofd koel gehouden, heel zakelijk opgesteld (janken deed ik thuis wel) en daarom ben ik - zeker financieel - vrij goed uit de echtscheiding gerold. Mede omdat meneer de rechter inzag dat ik met mijn studie (die ik combineerde met parttime werk) over enkele jaren vrij snel financieel onafhankelijk kon worden en die periode kon overbruggen voor de zorg van een nog wel klein kind (met leer- en gedragsproblemen).
En voor nu: veel sterkte.
Ik wil me zeker weer openstellen voor relaties maar wie wil nou een meid van 25 die gescheiden is en bij haar moeder woont? En als je weinig vrienden hebt kom je ook niet veel buiten de deur en ik ga niet alleen in een cafe of discotheek staan.
Ik ben een gescheiden 'meid' van bijna 42, met een dochter en ben bepaald niet een van de slanksten, maar er zijn er genoeg die mij willen......
Alleen omdat jouw verhaal bijna een blauwdruk van de mijne is, valt het niet mee om mij open te stellen voor anderen.
Over die alimentatie: als jouw studie jou over 3 jaar een goed uitzicht biedt op werk, zal hij moeten lappen. Ten eerste, bij een huwelijk zonder kinderen is alimentatie meestal berekend over de duur van het huweljik, in jouw geval 3 jaar. Ten tweede kan de rechter meenemen in zijn oordeel (meenemen, geen garantie) dat jij al op jezelf woonde en dus misschien lastiger terug kan gaan naar een studentenflat. Het is nog maar de vraag of je daar door de 'veekeuring' heen zou komen qua leeftijd. Weet ik niet, ik bedenk even iets, voor hetzelfde geld maakt dat niet uit. Maar ik denk wel dat de rechter je leeftijd meeneemt. Verder, jullie woonden samen (als getrouwd stel) en dus heb je recht op de helft van de meubels.....
Ga naar een advocaat. Die kan in ieder geval een voorlopige voorziening regelen, en misschien zorgen dat je snel woonruimte krijgt. Roep tegen iedereen die je kent dat je nog spullen nodig hebt. Kijk op sites als 'gratis af te halen' enzo en Marktplaats. Kijk ook hoe je studie te combineren is met een baan. Maar vraag je advocaat. Ga niet samen met hem dingen regelen. Het is heel verleidelijk, om twee redenen (1) je wilt de boel niet op scherp stellen en (2) je kan je niet voorstellen dat je vent je erin luist, en toch: doen. Ik heb mijn hoofd koel gehouden, heel zakelijk opgesteld (janken deed ik thuis wel) en daarom ben ik - zeker financieel - vrij goed uit de echtscheiding gerold. Mede omdat meneer de rechter inzag dat ik met mijn studie (die ik combineerde met parttime werk) over enkele jaren vrij snel financieel onafhankelijk kon worden en die periode kon overbruggen voor de zorg van een nog wel klein kind (met leer- en gedragsproblemen).
En voor nu: veel sterkte.
zondag 20 april 2008 om 18:08
Als je nu weinig inkomen hebt, hoef je ook weinig voor een advocaat te betalen. Je krijgt dan een zogenaamde toevoeging, ook wel pro deo advocaat genoemd. Bij de gemeente kunnen ze je verder helpen.
Ik denk dat er juridisch en financieel veel meer mogelijk is dan jij nu denkt. Je relatie/huwelijk is voorbij. Dat is een enorme klap, maar richt je op je toekomst! Handel je scheiding goed af, let vooral op je eigen belang, dat doet je ex tenslotte ook.
Ik denk dat er juridisch en financieel veel meer mogelijk is dan jij nu denkt. Je relatie/huwelijk is voorbij. Dat is een enorme klap, maar richt je op je toekomst! Handel je scheiding goed af, let vooral op je eigen belang, dat doet je ex tenslotte ook.
zondag 20 april 2008 om 18:57
quote:wanda_p schreef op 20 april 2008 @ 18:08:
Als je nu weinig inkomen hebt, hoef je ook weinig voor een advocaat te betalen. Je krijgt dan een zogenaamde toevoeging, ook wel pro deo advocaat genoemd. Bij de gemeente kunnen ze je verder helpen.Klopt! Vermoedelijk betaal je maar 90 euro, of het dubbele daarvan. Bovendien, je hoeft nu niet meer naar de gemeente, je advocaat vraagt hem voor je aan. Je moet wel eea. invullen over je inkomen. Enige domper kan nog zijn als je een koophuis hebt, dat wordt als inkomen gezien. Maar dat moet je met je advo bepraten hoe je dan de rekeningen voldoet. De advocaat zal ook snappen dat je niet gelijk liggende gelden hebt. Daarom: advocaat. Gelijk morgen even bellen. Je hebt bijv. advocaten gespecialiseerd in scheidingen - kijk onder www.vfas.nl
Als je nu weinig inkomen hebt, hoef je ook weinig voor een advocaat te betalen. Je krijgt dan een zogenaamde toevoeging, ook wel pro deo advocaat genoemd. Bij de gemeente kunnen ze je verder helpen.Klopt! Vermoedelijk betaal je maar 90 euro, of het dubbele daarvan. Bovendien, je hoeft nu niet meer naar de gemeente, je advocaat vraagt hem voor je aan. Je moet wel eea. invullen over je inkomen. Enige domper kan nog zijn als je een koophuis hebt, dat wordt als inkomen gezien. Maar dat moet je met je advo bepraten hoe je dan de rekeningen voldoet. De advocaat zal ook snappen dat je niet gelijk liggende gelden hebt. Daarom: advocaat. Gelijk morgen even bellen. Je hebt bijv. advocaten gespecialiseerd in scheidingen - kijk onder www.vfas.nl
zondag 20 april 2008 om 19:35
klinkt een beetje als mijn situatie.
Ik was 22 toen ik trouwde, 24 toen ik er zelf een punt achter zette. En direct daarop volgend ben ik gaan studeren.
Ik heb bijna geen inboedel meegenomen, dus dat wat ik wel meewilde, ging zonder problemen mee. Ik heb destijds wel besloten op een studentenflat te gaan wonen. Samen met 314 anderen! Ik vond het geweldig, ook al was ik een aantal jaren ouder dan een flink aantal van mijn medebewoners. Als ik rust wilde, deed ik mijn deur dicht, als ik gezelligheid wilde, was er altijd wel iemand om mee te praten/drinken/eten!
Over die advocaat: ik had dus ook geen inkomen. Ik hoefde alleen de griffierechten te betalen. Dat was toen 80 gulden. De rest betaalde de staat. Bel gewoon eens een advocaat op!
Die alimentatie wat je man zegt: onzin! ook ik heb alimentatie gehad. Ik heb overigens wel bij de advocaat moeten praten om het niet te hoog te stellen. Zij vond dat hij wel flink wat kon missen. Ik vond het wat overdreven en heb niet meer gevraagd dan ik nodig had (ik wist immers ook zijn vaste lasten. Als ik de advocaat haar gang had laten gaan, dan had hij niets over gehouden in de maand). Het heeft mij net op weg kunnen helpen, meer was niet nodig!
Denk dus toch eens na over dat studentengebeuren! juist leuk om zo nieuwe mensen te ontmoeten en gezelligheid te vinden! Dan voel je je wellicht ook minder alleen. En zie het positief: ik heb in die flat mijn (nieuwe) liefde ontmoet. We zijn inmiddels al weer 8 jaar samen!
Ik was 22 toen ik trouwde, 24 toen ik er zelf een punt achter zette. En direct daarop volgend ben ik gaan studeren.
Ik heb bijna geen inboedel meegenomen, dus dat wat ik wel meewilde, ging zonder problemen mee. Ik heb destijds wel besloten op een studentenflat te gaan wonen. Samen met 314 anderen! Ik vond het geweldig, ook al was ik een aantal jaren ouder dan een flink aantal van mijn medebewoners. Als ik rust wilde, deed ik mijn deur dicht, als ik gezelligheid wilde, was er altijd wel iemand om mee te praten/drinken/eten!
Over die advocaat: ik had dus ook geen inkomen. Ik hoefde alleen de griffierechten te betalen. Dat was toen 80 gulden. De rest betaalde de staat. Bel gewoon eens een advocaat op!
Die alimentatie wat je man zegt: onzin! ook ik heb alimentatie gehad. Ik heb overigens wel bij de advocaat moeten praten om het niet te hoog te stellen. Zij vond dat hij wel flink wat kon missen. Ik vond het wat overdreven en heb niet meer gevraagd dan ik nodig had (ik wist immers ook zijn vaste lasten. Als ik de advocaat haar gang had laten gaan, dan had hij niets over gehouden in de maand). Het heeft mij net op weg kunnen helpen, meer was niet nodig!
Denk dus toch eens na over dat studentengebeuren! juist leuk om zo nieuwe mensen te ontmoeten en gezelligheid te vinden! Dan voel je je wellicht ook minder alleen. En zie het positief: ik heb in die flat mijn (nieuwe) liefde ontmoet. We zijn inmiddels al weer 8 jaar samen!
maandag 21 april 2008 om 11:13
Hoi Fel, ik heb zelf geen echt vergelijkbare ervaring gehad, maar mijn man wel.
Elf jaar geleden zat mijn man (toen einde veertig) eenzaam in een goedkoop flatje, en was alles kwijt : zijn huwelijk (ex had hem gedumpt voor een nieuwe vriend), zijn kinderen, zijn huis, en de helft van zijn inkomen (wegens alimentatie). Hij had het gevoel dat zijn leven mislukt was. Een van zijn kinderen wou hem niet meer zien of spreken omdat haar moeder haar verteld had dat haar vader de volledige schuld had voor de scheiding (wat uiteraard onterecht was).
Het heeft ongeveer een half jaar geduurd voor hij zijn leven weer opgepakt heeft. Nog een jaar later hebben we elkaar ontmoet en het was liefde op het eerste gezicht. Dat is inmiddels negen jaar geleden. Mijn man zegt nu dat hij blij is dat zijn ex hem toen gedumpt heeft, omdat hij anders nooit zo gelukkig geweest zou zijn als hij nu is. Bijna iedere dag zegt hij me dat hij de gelukkigste man van de wereld is, en dat straalt hij volgens zijn familie ook uit.
Ik hoop van harte dat jij dezelfde ervaring zult hebben!
Elf jaar geleden zat mijn man (toen einde veertig) eenzaam in een goedkoop flatje, en was alles kwijt : zijn huwelijk (ex had hem gedumpt voor een nieuwe vriend), zijn kinderen, zijn huis, en de helft van zijn inkomen (wegens alimentatie). Hij had het gevoel dat zijn leven mislukt was. Een van zijn kinderen wou hem niet meer zien of spreken omdat haar moeder haar verteld had dat haar vader de volledige schuld had voor de scheiding (wat uiteraard onterecht was).
Het heeft ongeveer een half jaar geduurd voor hij zijn leven weer opgepakt heeft. Nog een jaar later hebben we elkaar ontmoet en het was liefde op het eerste gezicht. Dat is inmiddels negen jaar geleden. Mijn man zegt nu dat hij blij is dat zijn ex hem toen gedumpt heeft, omdat hij anders nooit zo gelukkig geweest zou zijn als hij nu is. Bijna iedere dag zegt hij me dat hij de gelukkigste man van de wereld is, en dat straalt hij volgens zijn familie ook uit.
Ik hoop van harte dat jij dezelfde ervaring zult hebben!
dinsdag 22 april 2008 om 01:10
Ik ben momenteel met een advocaat (met vergoeding van rechtsbijstand) bezig om de scheiding te regelen maar het duurt naar mijn gevoel zo lang. Wat is een normale termijn om een scheiding af te handelen (er van uitgaande dat we allebei niet moeilijk gaan doen)? Ik kan nog niet ver vooruit kijken omdat ik niet weet hoe ik er financieel bij kom te zitten en dat maakt me gek. Hij gaat ook gewoon door met zijn leven. Daar heeft hij ook alle recht toe maar hij zit wel lekker in zijn eigen huis.
Het is nu net alsof ik heel zielig ben maar dat is het niet. Ik wil gewoon die onzekerheid kwijt maar ik vrees dat ik alleen maar kan afwachten.
En DMJN: tuurlijk zijn er nog genoeg leuke mannen maar die moeten mij ook leuk vinden en de leukste mannen zijn meestal al getrouwd, zegt men
Het is nu net alsof ik heel zielig ben maar dat is het niet. Ik wil gewoon die onzekerheid kwijt maar ik vrees dat ik alleen maar kan afwachten.
En DMJN: tuurlijk zijn er nog genoeg leuke mannen maar die moeten mij ook leuk vinden en de leukste mannen zijn meestal al getrouwd, zegt men
dinsdag 22 april 2008 om 04:22
dinsdag 22 april 2008 om 04:53
Zoals al eerder is gezegd, hoop dat je relatie nog te redden is, kan niemand je geven, maar wel hoop en vooral geloof dat je het ook in je eentje kunt redden Sterkte meis
off topic:
er lopen ook een heleboel leuke ongetrouwde vrouwen rond hoor DMJN
off topic:
er lopen ook een heleboel leuke ongetrouwde vrouwen rond hoor DMJN
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 22 april 2008 om 09:40
