Relaties
alle pijlers
Wil wel oud met hem worden...Maar nu nog niet!
dinsdag 15 april 2008 om 00:13
Herkent iemand dit? Ik heb/had een ontzettend lieve, mooie, slimme, aantrekkelijk vriend, B. We hebben zeven en een half jaar een relatie gehad en ik heb het vorige week uitgemaakt. Waarom? Omdat ik inene een beklemmend gevoel kreeg. Moet ik wel met hem verder? Moet ik eerst niet nog heel veel andere dingen doen?
Ik was bijna 18 toen we wat met elkaar kregen. Wist ik veel dat het meteen zo lang zou duren... Hij was niet mijn eerste vriendje, maar wel mijn eerste echte relatie. Ik heb nu (ben nu dus 25) het idee dat ik nog met andere mannen wat wil proberen. Gewoon weer eens een beetje daten, verliefd worden, spanning, etc. Maar ook lijkt het me heerlijk om op mezelf te wonen. We woonden al een tijdje samen, en ik heb niet langer dan een paar maanden op mezelf gewoond.
Om eerlijk te zijn, ik ben twee keer vreemd gegaan. De eerste keer was december vorig jaar en eigenlijk achteraf gezien niet de moeite waard. Ik dacht toen ook, dit gebeurt me nooit meer, ik heb mijn lesje geleerd en de seks was niet eens goed. Toch gebeurde het weer een maand geleden. Voor mijn werk ben ik veel in het buitenland en daar ontmoette ik hem, R., een compleet ander type dan waar ik normaal gesproken op val, maar het was geweldig. Niet alleen de seks, maar ook wat er tussen ons was. Twee hele nachten liggen praten, vrijen en naar elkaar kijken. (sorry het het klinkt een beetje klef, sorry). Toen we afscheid namen probeerde ik nuchter te blijven en te proberen niet te veel aan hem te denken, maar je raadt het al, ik was verliefd.
Toch heb ik B. hier niet over verteld. Het zou hem alleen maar heel veel onnodig pijn doen en dat verdient hij niet. Ik denk ook dat het gewoon nog een teken was dat er iets niet goed zat in onze relatie. En ik weet ook wel dat een relatie met R. zo goed als onmogelijk is, ik weet niet eens of we elkaar weer zien.
Dus nu ben ik bij B. weg en probeer een plekje te vinden voor mezelf. Hij is er kapot van. We hebben er veel over gepraat maar hij wil me terug en wil niet alleen verder. Ik kan niet uit medelijden nu naar hem terug gaan, moet eerst ontdekken waar al die gevoelens die ik heb vandaan komen. ALS ik met hem verder wil, moet ik 200% zeker zijn en wil ik bij wijze van spreken met hem trouwen.
Maar ik weet/denk/hoop dus wel diep van binnen dat B. de man is waarmee ik oud wil worden, waarmee ik kinderen wil krijgen en gelukkig mee kan worden. Alleen nu nog niet. Ik wil eerst vrijheid. Maar ik kan hem moeilijk op me laten wachten. Ik weet niet hoe lang deze 'fase' gaat duren. Paar maanden, jaar, paar jaar? En als ik dan bij hem terug wil, wil hij misschien wel niet meer, dat is het grote risico wat ik nu neem.
Herkent iemand dit? Alle tips, ervaringen en adviezen zijn welkom. In ieder geval is het al fijn om het op te schrijven zo.
Ik was bijna 18 toen we wat met elkaar kregen. Wist ik veel dat het meteen zo lang zou duren... Hij was niet mijn eerste vriendje, maar wel mijn eerste echte relatie. Ik heb nu (ben nu dus 25) het idee dat ik nog met andere mannen wat wil proberen. Gewoon weer eens een beetje daten, verliefd worden, spanning, etc. Maar ook lijkt het me heerlijk om op mezelf te wonen. We woonden al een tijdje samen, en ik heb niet langer dan een paar maanden op mezelf gewoond.
Om eerlijk te zijn, ik ben twee keer vreemd gegaan. De eerste keer was december vorig jaar en eigenlijk achteraf gezien niet de moeite waard. Ik dacht toen ook, dit gebeurt me nooit meer, ik heb mijn lesje geleerd en de seks was niet eens goed. Toch gebeurde het weer een maand geleden. Voor mijn werk ben ik veel in het buitenland en daar ontmoette ik hem, R., een compleet ander type dan waar ik normaal gesproken op val, maar het was geweldig. Niet alleen de seks, maar ook wat er tussen ons was. Twee hele nachten liggen praten, vrijen en naar elkaar kijken. (sorry het het klinkt een beetje klef, sorry). Toen we afscheid namen probeerde ik nuchter te blijven en te proberen niet te veel aan hem te denken, maar je raadt het al, ik was verliefd.
Toch heb ik B. hier niet over verteld. Het zou hem alleen maar heel veel onnodig pijn doen en dat verdient hij niet. Ik denk ook dat het gewoon nog een teken was dat er iets niet goed zat in onze relatie. En ik weet ook wel dat een relatie met R. zo goed als onmogelijk is, ik weet niet eens of we elkaar weer zien.
Dus nu ben ik bij B. weg en probeer een plekje te vinden voor mezelf. Hij is er kapot van. We hebben er veel over gepraat maar hij wil me terug en wil niet alleen verder. Ik kan niet uit medelijden nu naar hem terug gaan, moet eerst ontdekken waar al die gevoelens die ik heb vandaan komen. ALS ik met hem verder wil, moet ik 200% zeker zijn en wil ik bij wijze van spreken met hem trouwen.
Maar ik weet/denk/hoop dus wel diep van binnen dat B. de man is waarmee ik oud wil worden, waarmee ik kinderen wil krijgen en gelukkig mee kan worden. Alleen nu nog niet. Ik wil eerst vrijheid. Maar ik kan hem moeilijk op me laten wachten. Ik weet niet hoe lang deze 'fase' gaat duren. Paar maanden, jaar, paar jaar? En als ik dan bij hem terug wil, wil hij misschien wel niet meer, dat is het grote risico wat ik nu neem.
Herkent iemand dit? Alle tips, ervaringen en adviezen zijn welkom. In ieder geval is het al fijn om het op te schrijven zo.
dinsdag 15 april 2008 om 11:07
Toch heb ik B. hier niet over verteld. Het zou hem alleen maar heel veel onnodig pijn doen en dat verdient hij niet.
Maar hiermee houdt je wel essentële informatie voor hem achter. Informatie die je besluit voor hem veel duidelijker zou maken en ws de breuk acceptabeler.
Als je hem werkelijk geen pijn zou willen doen, had je beter niet vreemd kunnen gaan. Je reden om te zwijgen is dan ws ook meer eigenbelang. Je loopt immers het risico dat als hij alle info heeft, helemaal niet meer met je verder wil.
Ik zeg dit niet om je af te katten, maar voor een juist besluit is het altijd handig om alle feiten helder te hebben en eerlijk te zijn, vooral voor en tegen jezelf.
Het feit dat je hem geen onnodige pijn wil doen klinkt natuurlijk wel lief, maar daarmee reduceer je hem (zwart-wit gezegd) wel tot een onmondig jongetje die gespaard moet worden voor de barre feiten des levens, door jou. Hiermee plaats je jezelf dus boven hem, ook al reden genoeg om de relatie minstens eens te evalueren.
Je kunt naar mijn mening niet bij iemand blijven omdat hij wel een goede partij is; omdat hij een geschikte vader zal zijn; omdat je misschien later wel spijt krijgt; omdat je misschien niemand anders vindt; uit medelijden.
Vlg mij is liefde de enige goede reden (waarbij het natuurlijk wel nuttig is dat de randomstandigheden/voorwaarden ook kloppen).
Kan het zijn dat bij jullie de liefde nog wel degelijk aanwezig is, maar ondergesneeuwd in de wat versufte omstandigheden?
Maar hiermee houdt je wel essentële informatie voor hem achter. Informatie die je besluit voor hem veel duidelijker zou maken en ws de breuk acceptabeler.
Als je hem werkelijk geen pijn zou willen doen, had je beter niet vreemd kunnen gaan. Je reden om te zwijgen is dan ws ook meer eigenbelang. Je loopt immers het risico dat als hij alle info heeft, helemaal niet meer met je verder wil.
Ik zeg dit niet om je af te katten, maar voor een juist besluit is het altijd handig om alle feiten helder te hebben en eerlijk te zijn, vooral voor en tegen jezelf.
Het feit dat je hem geen onnodige pijn wil doen klinkt natuurlijk wel lief, maar daarmee reduceer je hem (zwart-wit gezegd) wel tot een onmondig jongetje die gespaard moet worden voor de barre feiten des levens, door jou. Hiermee plaats je jezelf dus boven hem, ook al reden genoeg om de relatie minstens eens te evalueren.
Je kunt naar mijn mening niet bij iemand blijven omdat hij wel een goede partij is; omdat hij een geschikte vader zal zijn; omdat je misschien later wel spijt krijgt; omdat je misschien niemand anders vindt; uit medelijden.
Vlg mij is liefde de enige goede reden (waarbij het natuurlijk wel nuttig is dat de randomstandigheden/voorwaarden ook kloppen).
Kan het zijn dat bij jullie de liefde nog wel degelijk aanwezig is, maar ondergesneeuwd in de wat versufte omstandigheden?
dinsdag 15 april 2008 om 12:01
Hoi Trinity.
Ik heb de overige reacties niet gelezen.... Maar wil je effe een hart onder de riem steken (naja, haha, ik weet niet in hoeverre dat ik dat hiermee bereik, ik denk zelfs helemaal niet maja) dat er meer mensen zijn die in dezelfde situatie zitten als jij. Ik ben er één van. Lange relatie, samenwonen, op zich wel oud willen worden met vriendlief... maar zelf nog jong zijn en het gevoel hebben dat je NU al binden toch te vroeg is. Ik ben ook vreemdgegaan, vriend weet dit niet, en zit nu op het punt van: uitmaken of bij hem blijven? Het is zo lastig.
Als je erover wil praten hoor ik het graag.
x en sterkte met alles.
Ik heb de overige reacties niet gelezen.... Maar wil je effe een hart onder de riem steken (naja, haha, ik weet niet in hoeverre dat ik dat hiermee bereik, ik denk zelfs helemaal niet maja) dat er meer mensen zijn die in dezelfde situatie zitten als jij. Ik ben er één van. Lange relatie, samenwonen, op zich wel oud willen worden met vriendlief... maar zelf nog jong zijn en het gevoel hebben dat je NU al binden toch te vroeg is. Ik ben ook vreemdgegaan, vriend weet dit niet, en zit nu op het punt van: uitmaken of bij hem blijven? Het is zo lastig.
Als je erover wil praten hoor ik het graag.
x en sterkte met alles.
dinsdag 15 april 2008 om 13:31
In de eerste plaats, bedankt voor jullie reacties, het doet me goed om zowel alle lieve als harde woorden te horen.
Ik wil als eerste zeggen; ik verdien het, ik ben een trut, hij verdient beter dan mij en vreemdgaan is nooit goed (tenzij je daar afspraken over hebt).
Iets meer achterdgrond info (en sorry dat ik daar nu pas mee kom, maar ik dacht als ik dit er ook allemaal bijschrijf wordt het zo'n lang verhaal). In die zeven en een half jaar hebben we wel een half jaar een flinke dip gehad, het is ook een paar maanden uit geweest. Reden was dat ik er achter kwam dat hij vreemd was gegaan... Toch bleek later dat dat niet de belangrijkste oorzaak was, toen pas vertelde hij over zijn twijfels over ons, eigenlijk dezelfde soort twijfels als dat ik nu heb. Hij had een soort van affaire met iemand, maar het heeft niet lang geduurd. Mijn naiviteit was wel in een keer weg, ik had het totaal niet zien aankomen. We zijn een tijdje uit elkaar geweest, ik miste hem heel erg en langzaamaan kwam het weer goed. Nu gaat het dus voor de tweede keer mis, om dezelfde redenen, maar nu liggen de twijfels bij mij.
Dat ik nu ben vreemdgegaan is niet een soort van 'dat heb ik nog tegoed'. Ook na die eerste break ben ik hem trouw gebleven, pas een half jaar geleden ben ik voor het eerste flink de fout ingegaan. Over of ik het hem moet vertellen of niet, ik respecteer jullie meningen daarover maar ik denk nog steeds dat ik het niet moet vertellen. Laf inderdaad, maar het is niet de hoofdreden dat ik de relatie verbreek.
Ik schrijf even verder in een volgend bericht om nog iets specifieker op jullie reacties te reageren.
Ik wil als eerste zeggen; ik verdien het, ik ben een trut, hij verdient beter dan mij en vreemdgaan is nooit goed (tenzij je daar afspraken over hebt).
Iets meer achterdgrond info (en sorry dat ik daar nu pas mee kom, maar ik dacht als ik dit er ook allemaal bijschrijf wordt het zo'n lang verhaal). In die zeven en een half jaar hebben we wel een half jaar een flinke dip gehad, het is ook een paar maanden uit geweest. Reden was dat ik er achter kwam dat hij vreemd was gegaan... Toch bleek later dat dat niet de belangrijkste oorzaak was, toen pas vertelde hij over zijn twijfels over ons, eigenlijk dezelfde soort twijfels als dat ik nu heb. Hij had een soort van affaire met iemand, maar het heeft niet lang geduurd. Mijn naiviteit was wel in een keer weg, ik had het totaal niet zien aankomen. We zijn een tijdje uit elkaar geweest, ik miste hem heel erg en langzaamaan kwam het weer goed. Nu gaat het dus voor de tweede keer mis, om dezelfde redenen, maar nu liggen de twijfels bij mij.
Dat ik nu ben vreemdgegaan is niet een soort van 'dat heb ik nog tegoed'. Ook na die eerste break ben ik hem trouw gebleven, pas een half jaar geleden ben ik voor het eerste flink de fout ingegaan. Over of ik het hem moet vertellen of niet, ik respecteer jullie meningen daarover maar ik denk nog steeds dat ik het niet moet vertellen. Laf inderdaad, maar het is niet de hoofdreden dat ik de relatie verbreek.
Ik schrijf even verder in een volgend bericht om nog iets specifieker op jullie reacties te reageren.
dinsdag 15 april 2008 om 13:57
@Miesteph: dankje, ik denk niet echt na wanneer ik iets typ en als ik het later teruglees komt het soms hard over.
@Charlotte: ik heb een tijdje geen contact gehad met R, maar nu sinds een week weer wel via email en msn.
@Eleonora: Je hebt gelijk, uit is uit en geen contact is het beste. Ik besef me heel goed dat hij geen back-up is, dat hij een geweldig mens is die een ander geweldig persoon verdient en dat hij zo iemand best tegen het lijf kan lopen nu ik bij hem weg ben. Als dat zo is, dan is het zo. Ik zou inderdaad graag vrienden willen blijven, maar je hebt gelijk als je zegt dat dat niet kan zolang er nog gevoelens zijn. Ik hoop dat als alle praktische zaken zijn afgehandeld we het contact ook echt kunnen verbreken. Onze levens zijn alleen zo met elkaar verbonden (vrienden, huisdieren, wonen in dezelfde stad) dat dat niet zo 123 gebeurd is.
@Marieke: Ik ben niet op zoek naar een andere relatie, voorlopig wil ik alleen zijn. Dat ik over een toekomst met R. spreek is alleen om duidelijk te maken dat dat niet de hoofdreden is om nu te stoppen met B. R. woont in een ander land, ik heb hem daar ontmoet en het voelde speciaal. Of ik hem ooit nog zie weet ik niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat hij nog zeker wel in mijn hoofd zit. Nu spreek ik mezelf weer tegen waarschijnlijk... sorry het is ook niet allemaal even helder voor mezelf. Bedankt dat je me hiermee confronteert, het klinkt ook erg scheef allemaal.
@pom508; we hebben veel gepraat over mijn 'vrijheidsdrang' en kwamen tot de conclusie dat dat niet gaat in onze relatie. Hij laat me zeker wel vrij in een hoop dingen maar zou het niet fijn vinden als ik bijv. een half jaar weg ga. En hij wil al helemaal niet praten over iets anders dan monogamy, en eerlijk gezegd vind ik dat ook geen basis voor een goede relatie (maar ieder zijn eigen ding, dat respecteer ik).
@domidomi: ik houd ontzettend veel van B., maar misschien op een andere manier dan eerst. En misschien inderdaad te weinig. Wanneer houd je genoeg van iemand? Dan voel je dat wel toch?
@Felicitaatje&Summerdance: ik voel me nu wel opgelucht dat de knoop is doorgehakt. De situatie is natuurlijk heel raar, ik slaap bij een vriendin totdat ik iets voor mezelf heb. Ik denk er nog steeds veel aan, en word daar ook verdrietig van, maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing. Het moeilijkste vind ik het om met mijn ouders of zijn ouders erover te praten, ik zie hoe moeilijk zij het ermee hebben en word dan zelf ook emotioneel.
@dippy: misschien heb je gelijk. Daarom was deze beslissing ook zo moeilijk, ik kan niet over een paar maandjes met hangende schouders terugkeren en vragen of hij me terug wil omdat het toch wel een beetje tegenviel in de echte wereld. Voor mijn werk reis ik veel en ben gewend om alleen te zijn. Ik ben ook iemand denk ik die makkelijk alleen kan zijn. Maar helemaal alleen? Ik weet het niet, ik zal het moeten uitvinden.
@Akkies; ik stuur je een berichtje.
@Charlotte: ik heb een tijdje geen contact gehad met R, maar nu sinds een week weer wel via email en msn.
@Eleonora: Je hebt gelijk, uit is uit en geen contact is het beste. Ik besef me heel goed dat hij geen back-up is, dat hij een geweldig mens is die een ander geweldig persoon verdient en dat hij zo iemand best tegen het lijf kan lopen nu ik bij hem weg ben. Als dat zo is, dan is het zo. Ik zou inderdaad graag vrienden willen blijven, maar je hebt gelijk als je zegt dat dat niet kan zolang er nog gevoelens zijn. Ik hoop dat als alle praktische zaken zijn afgehandeld we het contact ook echt kunnen verbreken. Onze levens zijn alleen zo met elkaar verbonden (vrienden, huisdieren, wonen in dezelfde stad) dat dat niet zo 123 gebeurd is.
@Marieke: Ik ben niet op zoek naar een andere relatie, voorlopig wil ik alleen zijn. Dat ik over een toekomst met R. spreek is alleen om duidelijk te maken dat dat niet de hoofdreden is om nu te stoppen met B. R. woont in een ander land, ik heb hem daar ontmoet en het voelde speciaal. Of ik hem ooit nog zie weet ik niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat hij nog zeker wel in mijn hoofd zit. Nu spreek ik mezelf weer tegen waarschijnlijk... sorry het is ook niet allemaal even helder voor mezelf. Bedankt dat je me hiermee confronteert, het klinkt ook erg scheef allemaal.
@pom508; we hebben veel gepraat over mijn 'vrijheidsdrang' en kwamen tot de conclusie dat dat niet gaat in onze relatie. Hij laat me zeker wel vrij in een hoop dingen maar zou het niet fijn vinden als ik bijv. een half jaar weg ga. En hij wil al helemaal niet praten over iets anders dan monogamy, en eerlijk gezegd vind ik dat ook geen basis voor een goede relatie (maar ieder zijn eigen ding, dat respecteer ik).
@domidomi: ik houd ontzettend veel van B., maar misschien op een andere manier dan eerst. En misschien inderdaad te weinig. Wanneer houd je genoeg van iemand? Dan voel je dat wel toch?
@Felicitaatje&Summerdance: ik voel me nu wel opgelucht dat de knoop is doorgehakt. De situatie is natuurlijk heel raar, ik slaap bij een vriendin totdat ik iets voor mezelf heb. Ik denk er nog steeds veel aan, en word daar ook verdrietig van, maar ik sta nog steeds achter mijn beslissing. Het moeilijkste vind ik het om met mijn ouders of zijn ouders erover te praten, ik zie hoe moeilijk zij het ermee hebben en word dan zelf ook emotioneel.
@dippy: misschien heb je gelijk. Daarom was deze beslissing ook zo moeilijk, ik kan niet over een paar maandjes met hangende schouders terugkeren en vragen of hij me terug wil omdat het toch wel een beetje tegenviel in de echte wereld. Voor mijn werk reis ik veel en ben gewend om alleen te zijn. Ik ben ook iemand denk ik die makkelijk alleen kan zijn. Maar helemaal alleen? Ik weet het niet, ik zal het moeten uitvinden.
@Akkies; ik stuur je een berichtje.
dinsdag 15 april 2008 om 15:03
Wat een volwassen reactie van je Trinity.
Ik herken dat gevoel van 'die had je nog tegoed' wel trouwens. Ik heb mijn nu ex ook bedrogen, helemaal aan het eind van onze relatie. Hij ging vaak vreemd, ik heb me er geen seconde schuldig over gevoeld, nooit.
Hak die knoop door met je ex, als je het zo voelt zoals je beschrijft. Opgelucht zijn betekent dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Ik herken dat gevoel van 'die had je nog tegoed' wel trouwens. Ik heb mijn nu ex ook bedrogen, helemaal aan het eind van onze relatie. Hij ging vaak vreemd, ik heb me er geen seconde schuldig over gevoeld, nooit.
Hak die knoop door met je ex, als je het zo voelt zoals je beschrijft. Opgelucht zijn betekent dat je de juiste beslissing hebt genomen.
dinsdag 15 april 2008 om 22:23
Trinity,
Wanneer hou je genoeg van iemand vroeg je mij? Ja, moeilijke vraag ! Volgens mij : heel verliefd zijn en ook blijven na jaren en dat is simpel : als je in zijn ogen kijkt, moet je smelten. De sex moet steeds het van het zijn en jaloers zijn als hij een blik maar werpt op andere vrouwen al is het maar voor de fun. Alles kunnen verdragen van hem, tegen jouw principe maar het kunnen. Gewoon veel over hebben voor je partner al doe je jezelf tekort. Succes.
Wanneer hou je genoeg van iemand vroeg je mij? Ja, moeilijke vraag ! Volgens mij : heel verliefd zijn en ook blijven na jaren en dat is simpel : als je in zijn ogen kijkt, moet je smelten. De sex moet steeds het van het zijn en jaloers zijn als hij een blik maar werpt op andere vrouwen al is het maar voor de fun. Alles kunnen verdragen van hem, tegen jouw principe maar het kunnen. Gewoon veel over hebben voor je partner al doe je jezelf tekort. Succes.
dinsdag 15 april 2008 om 23:14
Domidomi ; heb jij een jarenlange relatie ? En smelt jij als je 's morgens na een doorwaakte nacht vol kinderkots en gehuil in de wél uitgeslapen ogen van je partner kijkt ? En hang je elke keer vol geiligheid aan de lamp om gepassioneerd drie uur de liefde te bedrijven ? En ben je na al die jaren nog steeds jaloers als de jongere slankere buurvrouw je partner goeiemorgen wenst ? En verdraag jij het als hij urenlang met zijn voet wiebelt waardoor jij er steeds net naast zit bij het invullen van je sudoko ?
Gossiehé........... en hoelang ben jij al in die relatie ?
Gossiehé........... en hoelang ben jij al in die relatie ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 april 2008 om 23:40
Ik ben alleen al voor mijzelf blij dat ik dat anders ervaar Domidomi. Maar ook voor mijn man. Het zou anders flink vermoeiend zijn denk ik . En dingen doen die tegen je principes ingaan? Lijkt mij niet goed. Maar goed, da's mijn mening.
En ik denk ook dat je een goede keus hebt gemaakt Trinity. Blijf dicht bij je eigen gevoel. Dat anderen er verdrietig over zijn is vervelend voor hen maar dit is jouw leven. Als dit jou nu beter lijkt, dan heb je alle recht om het te doen.
Het lijkt me alsnog niet makkelijk, veel sterkte gewenst. En geniet van je vrijheid .
En ik denk ook dat je een goede keus hebt gemaakt Trinity. Blijf dicht bij je eigen gevoel. Dat anderen er verdrietig over zijn is vervelend voor hen maar dit is jouw leven. Als dit jou nu beter lijkt, dan heb je alle recht om het te doen.
Het lijkt me alsnog niet makkelijk, veel sterkte gewenst. En geniet van je vrijheid .
woensdag 16 april 2008 om 00:05
hallo blijfgewoonbianca,
Ik heb al 8 jaar een relatie met mijn vriend. En ja, ik bedrijf de liefde nog altijd met heel veel passie, niet alle dagen sex hebbende, maar dat hoeft ook niet als we inderdaad niet 'uitgeslapen zijn'. Ik erger mij ook soms aan dingen van hem maar je moet houden van wat hij is en niet van wat jij zou willen dat hij is want dat bij voor je man toch ook niet denk ik?quote:blijfgewoonbianca schreef op 15 april 2008 @ 23:14:
Domidomi ; heb jij een jarenlange relatie ? En smelt jij als je 's morgens na een doorwaakte nacht vol kinderkots en gehuil in de wél uitgeslapen ogen van je partner kijkt ? En hang je elke keer vol geiligheid aan de lamp om gepassioneerd drie uur de liefde te bedrijven ? En ben je na al die jaren nog steeds jaloers als de jongere slankere buurvrouw je partner goeiemorgen wenst ? En verdraag jij het als hij urenlang met zijn voet wiebelt waardoor jij er steeds net naast zit bij het invullen van je sudoko ?
Gossiehé........... en hoelang ben jij al in die relatie ?
Ik heb al 8 jaar een relatie met mijn vriend. En ja, ik bedrijf de liefde nog altijd met heel veel passie, niet alle dagen sex hebbende, maar dat hoeft ook niet als we inderdaad niet 'uitgeslapen zijn'. Ik erger mij ook soms aan dingen van hem maar je moet houden van wat hij is en niet van wat jij zou willen dat hij is want dat bij voor je man toch ook niet denk ik?quote:blijfgewoonbianca schreef op 15 april 2008 @ 23:14:
Domidomi ; heb jij een jarenlange relatie ? En smelt jij als je 's morgens na een doorwaakte nacht vol kinderkots en gehuil in de wél uitgeslapen ogen van je partner kijkt ? En hang je elke keer vol geiligheid aan de lamp om gepassioneerd drie uur de liefde te bedrijven ? En ben je na al die jaren nog steeds jaloers als de jongere slankere buurvrouw je partner goeiemorgen wenst ? En verdraag jij het als hij urenlang met zijn voet wiebelt waardoor jij er steeds net naast zit bij het invullen van je sudoko ?
Gossiehé........... en hoelang ben jij al in die relatie ?
woensdag 16 april 2008 om 12:05
Hoe jij het voelt en wat je verteld waarom je je relatie hebt verbroken, is volgens mij precies hoe mijn ex vriend nu ook denkt.
Toen hij aan mij probeerde uit te leggen zei ie ook: ik vind je heel lief en leuk, maar niet voor mij, niet NU. En toen dacht ik: hoezo niet nu?? En is elke keer heel tegenstrijdig in de dingen die hij zegt: hij weet dat het voorlopig zo moet blijven hoe t nu is, maar zeg nooit nooit dat we ooit weer bij elkaar komen, hij weet niet waar ie over 1 of 2 jaar staat. Maar dan denk ik ook: wat bedoel je nou en wat wil je dan?
Hij zegt dat ik niet moet hopen dat t goedkomt maar met zulke dingen maakt hij t wel verwarrend vind ik, maar misschien is dat ook alleen omdat ik dat WIL zien.
Hij is ook van plan om alleen naar t buitenland te gaan van de zomer voor stage, het liefst naar Afrika. Alleen.
Ben dus heel benieuwd hoe ie zich dan daar voelt enzo..
Toen hij aan mij probeerde uit te leggen zei ie ook: ik vind je heel lief en leuk, maar niet voor mij, niet NU. En toen dacht ik: hoezo niet nu?? En is elke keer heel tegenstrijdig in de dingen die hij zegt: hij weet dat het voorlopig zo moet blijven hoe t nu is, maar zeg nooit nooit dat we ooit weer bij elkaar komen, hij weet niet waar ie over 1 of 2 jaar staat. Maar dan denk ik ook: wat bedoel je nou en wat wil je dan?
Hij zegt dat ik niet moet hopen dat t goedkomt maar met zulke dingen maakt hij t wel verwarrend vind ik, maar misschien is dat ook alleen omdat ik dat WIL zien.
Hij is ook van plan om alleen naar t buitenland te gaan van de zomer voor stage, het liefst naar Afrika. Alleen.
Ben dus heel benieuwd hoe ie zich dan daar voelt enzo..
woensdag 16 april 2008 om 12:53
Hoi Trinity,
ik herken veel van je onrust...en die vrijheidsdrang bij mij maar dan van vroeger.
Ook ik had al vanaf mijn 17e een relatie , uiteindelijk ben ik na 9 jaar bij hem weggegaan, ik wilde ontdekken, leven, alles uit het leven halen wat er in zat....
en weet je wat ik ontdekt heb ???! 7 jaar na de scheiding....:
Dat er uiteindelijk niet méér is dan je nu hebt, echt niet....
Je zal nooit meer iemand treffen die JOU vanaf je jeugd hebt meegemaakt, JIJ zal nooit meer iemand treffen met wie JIJ die vanzelfsprekende vertrouwdheid hebt....Iemand die jou door en door kent....neem dat met je mee....dat is onvervangbaar!
(hoewel ik nu in een relatie zit die die vertrouwdheid bijna evenaart....maar die ook weer de nodige problemen oplevert.
ze zeggen wel eens dat je spijt krijgt van de dingen die je niet gedaan hebt, Maar je hebt je avontuurtjes gehad...en wat levert het op: Illusies....trust me...
Probeer aan je relatie te werken, ga samen ontdekken, neem hem mee op reis...verander dingen in jullie patronen, het zou nog wel eens héél spannend kunnen worden.....
groetjes, honesty.
en doe een SOA-test....(??)
ik herken veel van je onrust...en die vrijheidsdrang bij mij maar dan van vroeger.
Ook ik had al vanaf mijn 17e een relatie , uiteindelijk ben ik na 9 jaar bij hem weggegaan, ik wilde ontdekken, leven, alles uit het leven halen wat er in zat....
en weet je wat ik ontdekt heb ???! 7 jaar na de scheiding....:
Dat er uiteindelijk niet méér is dan je nu hebt, echt niet....
Je zal nooit meer iemand treffen die JOU vanaf je jeugd hebt meegemaakt, JIJ zal nooit meer iemand treffen met wie JIJ die vanzelfsprekende vertrouwdheid hebt....Iemand die jou door en door kent....neem dat met je mee....dat is onvervangbaar!
(hoewel ik nu in een relatie zit die die vertrouwdheid bijna evenaart....maar die ook weer de nodige problemen oplevert.
ze zeggen wel eens dat je spijt krijgt van de dingen die je niet gedaan hebt, Maar je hebt je avontuurtjes gehad...en wat levert het op: Illusies....trust me...
Probeer aan je relatie te werken, ga samen ontdekken, neem hem mee op reis...verander dingen in jullie patronen, het zou nog wel eens héél spannend kunnen worden.....
groetjes, honesty.
en doe een SOA-test....(??)
woensdag 16 april 2008 om 13:04
Pffff, confronterend hoor dit alles...
Ik zit nu ook in zo;n situatie, zonder het vreemdgaan enzo.
Ik ben bijna 5,5 jaar samen met mijn vriend (ben nu 22). Het is mijn maatje, mijn moppie, beste vriend en mijn schatje.
Mja, het is mijn eerste vriend, de eerste jongen met wie ik sex heb gehad. Nu krijg ik steeds meer een 'ojee is dit alles, moet ik niet flierefluiten en scharrelen?' idee.
Maar hoe meer ik erover nadenk (pieker) hoe meer de wanhoop me naar mn keel grijpt, want ik wil wel heel veel dingen, maar ik wil hem NIET kwijt.
We hebben het nu ook meer over een huis kopen, volgend jaar ongeveer. Ene kant denk ik: JA! En aan de andere kant dat hele irritante naaistemmetje dat zegt dat er zoveel meer is dan alleen hij.
Ik ben echt heel blij met hem, maar soms krijg ik zo'n benauwend sleur idee. Is dit alles, wil ik niet meer, wil ik niet hoppakee elke week hete seks met een ander (helaas, zo zit ik niet inelkaar, maarja, wishfull thinking), wil ik meer uitdaging want ik ken em nu al zo lang..
Maar dan... Staan de tranen in mn ogen.. Want ik wil hem niet kwijt.
Daarnaast is het nog verwarrender, want is dit iets wat grote problemen aangeeft, of zijn zulke twijfels normaal. Ik weet van mezelf dat ik dingen erg op 'ons' kan projecteren. Momenteel zijn er ook veel dingen gaande in mn leven, veel veranderingen en dingen waar ik geen grip op heb. Ik heb dan snel de neiging om dat unheimliche gevoel op mijn relatie te richten, terwijl dat niet nodig is. Maarja, aan de andere kant kan ik me helemaal sufpiekeren, waarom dat dan zo is (dat ik dat op mn relatie richt, terwijl dat eigenlijk niet nodig is) . Ik ben mn eigen mindf*ck denk ik..
Ik ga van t zomer voor 6 weken naar Zuid-Afrika, om daar vrijwilligerswerk te doen. Ik heb hem al gezegd dat ik hem dan ook niet te veel wil smsn omdat dit mijn ervaring moet zijn. Even iets ECHT voor mezelf. Even groeien. Wat Noukaa zegt maar dan voor mezelf; ik ben benieuwd hoe ik terugkom.
Daarnaast heeft hij me ook wel gerustgesteld dat als we volgend jaar een huis zouden kopen, ik echt niet vast zit ofzo. Dat ik nog kan reizen, dat ik nog mn ding kan doen. En sowieso, als ik met die twijfels zit, denk ik dat het huiskopen op zich zal laten wachten.
Blagh......
Ik zit nu ook in zo;n situatie, zonder het vreemdgaan enzo.
Ik ben bijna 5,5 jaar samen met mijn vriend (ben nu 22). Het is mijn maatje, mijn moppie, beste vriend en mijn schatje.
Mja, het is mijn eerste vriend, de eerste jongen met wie ik sex heb gehad. Nu krijg ik steeds meer een 'ojee is dit alles, moet ik niet flierefluiten en scharrelen?' idee.
Maar hoe meer ik erover nadenk (pieker) hoe meer de wanhoop me naar mn keel grijpt, want ik wil wel heel veel dingen, maar ik wil hem NIET kwijt.
We hebben het nu ook meer over een huis kopen, volgend jaar ongeveer. Ene kant denk ik: JA! En aan de andere kant dat hele irritante naaistemmetje dat zegt dat er zoveel meer is dan alleen hij.
Ik ben echt heel blij met hem, maar soms krijg ik zo'n benauwend sleur idee. Is dit alles, wil ik niet meer, wil ik niet hoppakee elke week hete seks met een ander (helaas, zo zit ik niet inelkaar, maarja, wishfull thinking), wil ik meer uitdaging want ik ken em nu al zo lang..
Maar dan... Staan de tranen in mn ogen.. Want ik wil hem niet kwijt.
Daarnaast is het nog verwarrender, want is dit iets wat grote problemen aangeeft, of zijn zulke twijfels normaal. Ik weet van mezelf dat ik dingen erg op 'ons' kan projecteren. Momenteel zijn er ook veel dingen gaande in mn leven, veel veranderingen en dingen waar ik geen grip op heb. Ik heb dan snel de neiging om dat unheimliche gevoel op mijn relatie te richten, terwijl dat niet nodig is. Maarja, aan de andere kant kan ik me helemaal sufpiekeren, waarom dat dan zo is (dat ik dat op mn relatie richt, terwijl dat eigenlijk niet nodig is) . Ik ben mn eigen mindf*ck denk ik..
Ik ga van t zomer voor 6 weken naar Zuid-Afrika, om daar vrijwilligerswerk te doen. Ik heb hem al gezegd dat ik hem dan ook niet te veel wil smsn omdat dit mijn ervaring moet zijn. Even iets ECHT voor mezelf. Even groeien. Wat Noukaa zegt maar dan voor mezelf; ik ben benieuwd hoe ik terugkom.
Daarnaast heeft hij me ook wel gerustgesteld dat als we volgend jaar een huis zouden kopen, ik echt niet vast zit ofzo. Dat ik nog kan reizen, dat ik nog mn ding kan doen. En sowieso, als ik met die twijfels zit, denk ik dat het huiskopen op zich zal laten wachten.
Blagh......
woensdag 16 april 2008 om 13:05
quote:honesty schreef op 16 april 2008 @ 12:53:
Hoi Trinity,
ik herken veel van je onrust...en die vrijheidsdrang bij mij maar dan van vroeger.
Ook ik had al vanaf mijn 17e een relatie , uiteindelijk ben ik na 9 jaar bij hem weggegaan, ik wilde ontdekken, leven, alles uit het leven halen wat er in zat....
en weet je wat ik ontdekt heb ???! 7 jaar na de scheiding....:
Dat er uiteindelijk niet méér is dan je nu hebt, echt niet....
Je zal nooit meer iemand treffen die JOU vanaf je jeugd hebt meegemaakt, JIJ zal nooit meer iemand treffen met wie JIJ die vanzelfsprekende vertrouwdheid hebt....Iemand die jou door en door kent....neem dat met je mee....dat is onvervangbaar!
(hoewel ik nu in een relatie zit die die vertrouwdheid bijna evenaart....maar die ook weer de nodige problemen oplevert.
ze zeggen wel eens dat je spijt krijgt van de dingen die je niet gedaan hebt, Maar je hebt je avontuurtjes gehad...en wat levert het op: Illusies....trust me...
Probeer aan je relatie te werken, ga samen ontdekken, neem hem mee op reis...verander dingen in jullie patronen, het zou nog wel eens héél spannend kunnen worden.....
groetjes, honesty.
Bah, hiervan lopen de tranen over mn wangen.. Dank je wel.
Hoi Trinity,
ik herken veel van je onrust...en die vrijheidsdrang bij mij maar dan van vroeger.
Ook ik had al vanaf mijn 17e een relatie , uiteindelijk ben ik na 9 jaar bij hem weggegaan, ik wilde ontdekken, leven, alles uit het leven halen wat er in zat....
en weet je wat ik ontdekt heb ???! 7 jaar na de scheiding....:
Dat er uiteindelijk niet méér is dan je nu hebt, echt niet....
Je zal nooit meer iemand treffen die JOU vanaf je jeugd hebt meegemaakt, JIJ zal nooit meer iemand treffen met wie JIJ die vanzelfsprekende vertrouwdheid hebt....Iemand die jou door en door kent....neem dat met je mee....dat is onvervangbaar!
(hoewel ik nu in een relatie zit die die vertrouwdheid bijna evenaart....maar die ook weer de nodige problemen oplevert.
ze zeggen wel eens dat je spijt krijgt van de dingen die je niet gedaan hebt, Maar je hebt je avontuurtjes gehad...en wat levert het op: Illusies....trust me...
Probeer aan je relatie te werken, ga samen ontdekken, neem hem mee op reis...verander dingen in jullie patronen, het zou nog wel eens héél spannend kunnen worden.....
groetjes, honesty.
Bah, hiervan lopen de tranen over mn wangen.. Dank je wel.
woensdag 16 april 2008 om 13:18
Trinity, ik heb het ook meegemaakt, 16 jr toen relatie begon, na 9 jaar eruit gestapt. Ik had toen niet het gevoel dat ik op later moment toch nog wel oud met hem wilde worden. Het was gewoon op - op vriendschappelijke manier uit elkaar gegaan.
Mijn behoefte om op eigen benen te staan was enorm.
Ik heb er geen spijt van gehad, geen seconde. En ik ben inmiddels heel wat jaartjes verder.
Ik ben het overigens met je eens dat je niet vertelt over het vreemdgaan. Jouw ex heeft al genoeg pijn, waarom het erger maken? Wat heeft dat voor toegevoegde waarde? De conclusies die hij zou trekken uit jouw vreemdgaan, komen sowieso niet overeen met de werkelijkheid. De enige juiste conclusie is dat je niet toegewijd genoeg bent - dat weet hij nu ook al.
(het zou voor mij anders zijn als de ex vreemdgaan vermoedt en de vertrekkende partner blijft ontkennen).
Mijn behoefte om op eigen benen te staan was enorm.
Ik heb er geen spijt van gehad, geen seconde. En ik ben inmiddels heel wat jaartjes verder.
Ik ben het overigens met je eens dat je niet vertelt over het vreemdgaan. Jouw ex heeft al genoeg pijn, waarom het erger maken? Wat heeft dat voor toegevoegde waarde? De conclusies die hij zou trekken uit jouw vreemdgaan, komen sowieso niet overeen met de werkelijkheid. De enige juiste conclusie is dat je niet toegewijd genoeg bent - dat weet hij nu ook al.
(het zou voor mij anders zijn als de ex vreemdgaan vermoedt en de vertrekkende partner blijft ontkennen).
woensdag 16 april 2008 om 13:33
Ik wou dat ik durfde wat jij hebt gedaan... Het is natuurlijk vreselijk om iemand van wie je houdt zo erg te kwetsen, maar ik kan het aan de andere kant ook wel begrijpen... Ik zit op dit moment met hetzelfde probleem en ik vind mezelf zo egoistisch.. maar kan er niets aan doen. Ik heb nu 25 maanden een relatie met mn vriend en af en toe krijg ik gewoon een benauwd gevoel en dan denk ik: ik ben nog maar 19, ik heb nog alle mogelijkheden enz enz... Maar ik ben als de dood om alleen te zijn (heb alles opgegeven voor hem - had ik nooit moeten doen) en wil hem absoluut niet kwetsen (hoewel hij dat wel zo ontzettend vaak bij mij doet). Maar ik kan er niet meer tegen en kan er niet aan denken om hem pijn te doen. Dus... dat blijft tobben.
woensdag 16 april 2008 om 13:34
Ik ken een meisje dat na een lange goede relatie van 12 jaar dacht dat ze er niet aan toe was om zich te settelen. Ze wilde niet trouwen, geen huiseigenaar zijn en een verantwoordelijke volwassene zijn. Ze wilde uitgaan, reizen, plezier hebben. Ze verliet haar vriend (ze hadden net het jaar ervoor een huis gekocht) en ging "zichzelf ontdekken".
Ze ontdekte uiteindelijk na 8 maanden vrijheid dat ze haar ex vreselijk miste en ging hem achterna lopen. Maar toen had hij inmiddels een andere, beginnende relatie (waar hij uiteindelijk ook mee getrouwd is). Tranen met tuiten heeft ze om hem en wat ze allemaal had opgegeven gehuild.
Don't it always seem to go, that you don't know what you've got till it's gone...
Ze ontdekte uiteindelijk na 8 maanden vrijheid dat ze haar ex vreselijk miste en ging hem achterna lopen. Maar toen had hij inmiddels een andere, beginnende relatie (waar hij uiteindelijk ook mee getrouwd is). Tranen met tuiten heeft ze om hem en wat ze allemaal had opgegeven gehuild.
Don't it always seem to go, that you don't know what you've got till it's gone...
woensdag 16 april 2008 om 13:40
woensdag 16 april 2008 om 13:57
quote:Mystic1989 schreef op 16 april 2008 @ 13:33:
Ik wou dat ik durfde wat jij hebt gedaan... Het is natuurlijk vreselijk om iemand van wie je houdt zo erg te kwetsen, maar ik kan het aan de andere kant ook wel begrijpen... Ik zit op dit moment met hetzelfde probleem en ik vind mezelf zo egoistisch.. maar kan er niets aan doen. Ik heb nu 25 maanden een relatie met mn vriend en af en toe krijg ik gewoon een benauwd gevoel en dan denk ik: ik ben nog maar 19, ik heb nog alle mogelijkheden enz enz... Maar ik ben als de dood om alleen te zijn (heb alles opgegeven voor hem - had ik nooit moeten doen) en wil hem absoluut niet kwetsen (hoewel hij dat wel zo ontzettend vaak bij mij doet). Maar ik kan er niet meer tegen en kan er niet aan denken om hem pijn te doen. Dus... dat blijft tobben.
Dit vind ik wel heel erg treurig, aangezien je nog maar 19 bent.
En wat is dat "alles" wat je voor hem hebt opgegeven? En je hebt het niet voor hem opgegeven, maar voor jezelf, omdat je een relatie met hem wilde.
Waarom zou je hem kwetsen als je de relatie beëindigt? Natuurlijk hij zal een poosje liefdesverdriet hebben, maar hij is een grote jongen, daar komt hij wel overheen. Ik vindt dat je iemand erger kwetst door uit medelijden bij hem te blijven.
En verder kan het ook nog erg meevallen, want als hij zo gek op je was zou hij je niet òntzettend vaak kwetsen ...........
Ik wou dat ik durfde wat jij hebt gedaan... Het is natuurlijk vreselijk om iemand van wie je houdt zo erg te kwetsen, maar ik kan het aan de andere kant ook wel begrijpen... Ik zit op dit moment met hetzelfde probleem en ik vind mezelf zo egoistisch.. maar kan er niets aan doen. Ik heb nu 25 maanden een relatie met mn vriend en af en toe krijg ik gewoon een benauwd gevoel en dan denk ik: ik ben nog maar 19, ik heb nog alle mogelijkheden enz enz... Maar ik ben als de dood om alleen te zijn (heb alles opgegeven voor hem - had ik nooit moeten doen) en wil hem absoluut niet kwetsen (hoewel hij dat wel zo ontzettend vaak bij mij doet). Maar ik kan er niet meer tegen en kan er niet aan denken om hem pijn te doen. Dus... dat blijft tobben.
Dit vind ik wel heel erg treurig, aangezien je nog maar 19 bent.
En wat is dat "alles" wat je voor hem hebt opgegeven? En je hebt het niet voor hem opgegeven, maar voor jezelf, omdat je een relatie met hem wilde.
Waarom zou je hem kwetsen als je de relatie beëindigt? Natuurlijk hij zal een poosje liefdesverdriet hebben, maar hij is een grote jongen, daar komt hij wel overheen. Ik vindt dat je iemand erger kwetst door uit medelijden bij hem te blijven.
En verder kan het ook nog erg meevallen, want als hij zo gek op je was zou hij je niet òntzettend vaak kwetsen ...........
woensdag 16 april 2008 om 14:00
Trinity,
hier nog een met een relatie van bijna 8 jaar. (ook net 17 dat we wat met elkaar begonnen). Ik heb vaak de bekende twijfels gehad. Met samenwonen, (ben verhuisd van de grote stad, naar een klein dorp) en later ook nog wel een aantal keer. Ik ben een keer bijna de mist in gegaan en heb me daarna afgevraagd waarom, want achteraf viel het erg tegen....
Zo'n 2 jaar terug heb ik verliefde (bijna verliefd eigenlijk ) gevoelens gehad voor een ander. Weer bijna de fout in gegaan, maar toch altijd m'n hoofd erbij gehouden. Hier ben ik trouwens erg blij om geweest, want hoe meer ik deze jongen leerde kennen, hoe meer ik erachter kwam dat hij eigenlijk helemaal niet bij mij paste en toch ook best wel een klootak was..... (je romantiseerd een hoop als je gek op iemand bent, en bovendien is het gras altijd groener bij een ander natuurlijk... ) Wellicht een vekeerde manier, maar hierdoor ben ik er wel achter dat ik echt wel bij de goede zit en dat ik hem nooit meer kwijt wil! Voor mij persoonlijk denk ik niet dat ik gelukkiger wordt van het naar bed gaan met een ander of meer zelfstandigheid, maar dat voor jou anders liggen natuurlijk....
hier nog een met een relatie van bijna 8 jaar. (ook net 17 dat we wat met elkaar begonnen). Ik heb vaak de bekende twijfels gehad. Met samenwonen, (ben verhuisd van de grote stad, naar een klein dorp) en later ook nog wel een aantal keer. Ik ben een keer bijna de mist in gegaan en heb me daarna afgevraagd waarom, want achteraf viel het erg tegen....
Zo'n 2 jaar terug heb ik verliefde (bijna verliefd eigenlijk ) gevoelens gehad voor een ander. Weer bijna de fout in gegaan, maar toch altijd m'n hoofd erbij gehouden. Hier ben ik trouwens erg blij om geweest, want hoe meer ik deze jongen leerde kennen, hoe meer ik erachter kwam dat hij eigenlijk helemaal niet bij mij paste en toch ook best wel een klootak was..... (je romantiseerd een hoop als je gek op iemand bent, en bovendien is het gras altijd groener bij een ander natuurlijk... ) Wellicht een vekeerde manier, maar hierdoor ben ik er wel achter dat ik echt wel bij de goede zit en dat ik hem nooit meer kwijt wil! Voor mij persoonlijk denk ik niet dat ik gelukkiger wordt van het naar bed gaan met een ander of meer zelfstandigheid, maar dat voor jou anders liggen natuurlijk....
donderdag 17 april 2008 om 13:10
Ik heb op dit moment hetzelfde..alleen dan zonder het vreemdgaan! Ik heb vanaf mn 16e een relatie met mn vriend en woon sinds een jaar samen. We hebben nooit ruzie en houden nog veel van elkaar, alleen we twijfelen of dit iets is wat we voor altijd willen. We zijn nog zo jong, en dan nu al voor altijd gebonden zijn..
Ook is er een jongen op werk die me wel aandacht geef en die ik ook wel leuk vind.
Ik loop met zo veel twijfels in mn hoofd en weet echt niet wat ik moet doen..
Het grootste probleem wat ik met mijn vriend heb is dat hij niet echt 'moeite'doet. Hij neemt me voor lief zeg maar..& dat heeft ie altijd al gedaan..
En zijn probleem met mij is dat ik hem belemmer in zn doen en laten.
hebben jullie tips/ervaring?
Ook is er een jongen op werk die me wel aandacht geef en die ik ook wel leuk vind.
Ik loop met zo veel twijfels in mn hoofd en weet echt niet wat ik moet doen..
Het grootste probleem wat ik met mijn vriend heb is dat hij niet echt 'moeite'doet. Hij neemt me voor lief zeg maar..& dat heeft ie altijd al gedaan..
En zijn probleem met mij is dat ik hem belemmer in zn doen en laten.
hebben jullie tips/ervaring?
donderdag 17 april 2008 om 22:33
Op wat voor manier belemmer je hem dan?
Hoe heb je hem laten weten dathij je meer aandacht mag geven?
Ik heb dat namelijk ook gehad (soms nog steeds), het gevoel dat hij me voor lief nam.
Echt; breng het ter sprake en vertel hem wat hij dan precies doet (mannen schijnen dat niet te zien) en wat voor gevoel jou dat geeft. Sinds ik dat bij mijn vriend heb gedaan, heeft hij steeds meer inzicht in hoe dat bij me werkt.
Nog steeds gaat het niet zo vlekkenloos altijd (mgoed, dat kan.) maar dan zegt hij soms zelf al dat hij dat doorheeft. En dat hij inderdaad zelf ook merkt dat hij wat langs me heen gaat. En dat,als ik weg ben ofzo, hij pas merkt hoe graag hij me bij zich heeft. (mgoed, als hij dat niet tegen me zegt of aan me laat merken zal ik het niet weten..)
O, nog even naar TO.
Ik denk dat je een goede keus hebt gemaakt door het uit te maken. Maar ook door niet te vertellen dat je bent vreemd geweest. (Ergens stond van iemand een heel goed argument waarom. Maar ik weet neit meer wie of wat. )
Ga eerst je eigen pad, ik denk dat er nu teveel tussen jou en B instaat om het nu te laten werken. Misschien kom je bij hem terug, misschien niet. Tijd zal het uitwijzen. Ik denk dat je eerst voor jezelf even uit moet vinden wat je nu wil. En jezelf n btje vinden? (klinkt wat zweverig,...)
Toch sta k er van te kijken hoeveel mensen dit herkennen. Omdat ik er zelf ook mee zit, en me helemaal suf kan piekeren, lijkt het echt alsof ik er alleen in ben. Gelukkig zijn er ook mensen die het herkennen en van wie ik hun verhaal herken. Toch wel fijn om te lezen...
Hoe heb je hem laten weten dathij je meer aandacht mag geven?
Ik heb dat namelijk ook gehad (soms nog steeds), het gevoel dat hij me voor lief nam.
Echt; breng het ter sprake en vertel hem wat hij dan precies doet (mannen schijnen dat niet te zien) en wat voor gevoel jou dat geeft. Sinds ik dat bij mijn vriend heb gedaan, heeft hij steeds meer inzicht in hoe dat bij me werkt.
Nog steeds gaat het niet zo vlekkenloos altijd (mgoed, dat kan.) maar dan zegt hij soms zelf al dat hij dat doorheeft. En dat hij inderdaad zelf ook merkt dat hij wat langs me heen gaat. En dat,als ik weg ben ofzo, hij pas merkt hoe graag hij me bij zich heeft. (mgoed, als hij dat niet tegen me zegt of aan me laat merken zal ik het niet weten..)
O, nog even naar TO.
Ik denk dat je een goede keus hebt gemaakt door het uit te maken. Maar ook door niet te vertellen dat je bent vreemd geweest. (Ergens stond van iemand een heel goed argument waarom. Maar ik weet neit meer wie of wat. )
Ga eerst je eigen pad, ik denk dat er nu teveel tussen jou en B instaat om het nu te laten werken. Misschien kom je bij hem terug, misschien niet. Tijd zal het uitwijzen. Ik denk dat je eerst voor jezelf even uit moet vinden wat je nu wil. En jezelf n btje vinden? (klinkt wat zweverig,...)
Toch sta k er van te kijken hoeveel mensen dit herkennen. Omdat ik er zelf ook mee zit, en me helemaal suf kan piekeren, lijkt het echt alsof ik er alleen in ben. Gelukkig zijn er ook mensen die het herkennen en van wie ik hun verhaal herken. Toch wel fijn om te lezen...
vrijdag 18 april 2008 om 09:28
Ik sta er, net als Galagoogoo, van te kijken dat er toch zoveel meiden zijn die dit herkennen. Dus klets ik toch nog maar effe mee op het forum. Ik zit in eenzelfde soort situatie, inclusief vreemdgaan (ik ben 24, relatie duurt 5,5 jaar, wonen samen). Alleen heb ik de stap nog niet gezet om het uit te maken. En dat is dus ook precies waar ik over twijfel.
Wat bij mij helpt om mijn eigen gevoelens duidelijk te krijgen, is erover mailen met een vriendin/bekende/forummer oid. Op die manier staan je woorden en gedachtes zwart op wit en kun je ze nog eens nalezen. Dit is voor mij een manier om bewust te worden van mijn eigen hersenspinsels.
Maar, hoe dan ook, het is verschrikkelijk klote.... je voelt dingen die je niet wil voelen, en je weet niet wat je er mee moet. Je kan er niet fatsoenlijk met je vriend over praten (althans ik niet) omdat hij het simpelweg niet begrijpt. Soms denk ik: had ik maar de gave om met mijn vingers te knippen, waarna ineens alles opgelost was.
Iedereen: sterkte ermee. En onthou: Hou van jezelf!
Wat bij mij helpt om mijn eigen gevoelens duidelijk te krijgen, is erover mailen met een vriendin/bekende/forummer oid. Op die manier staan je woorden en gedachtes zwart op wit en kun je ze nog eens nalezen. Dit is voor mij een manier om bewust te worden van mijn eigen hersenspinsels.
Maar, hoe dan ook, het is verschrikkelijk klote.... je voelt dingen die je niet wil voelen, en je weet niet wat je er mee moet. Je kan er niet fatsoenlijk met je vriend over praten (althans ik niet) omdat hij het simpelweg niet begrijpt. Soms denk ik: had ik maar de gave om met mijn vingers te knippen, waarna ineens alles opgelost was.
Iedereen: sterkte ermee. En onthou: Hou van jezelf!
vrijdag 18 april 2008 om 22:36
Iedereen: sterkte ermee. En onthou: Hou van jezelf!
En toch snap ik dat dan niet....want waarom plaats jejezelf dan in zo een onrustige situatie ?
Vreemdgaan overkomt je niet, je hebt een keuze....
Kijk naar je relatie, maak er wat van òf rond het af....
Gun jezelf die tijd en rust....dan houd je pas van jezelf.
En toch snap ik dat dan niet....want waarom plaats jejezelf dan in zo een onrustige situatie ?
Vreemdgaan overkomt je niet, je hebt een keuze....
Kijk naar je relatie, maak er wat van òf rond het af....
Gun jezelf die tijd en rust....dan houd je pas van jezelf.
