zeur ik?

Ja, je zeurt.



Een nieuwe partner is geen nieuwe papa en heeft geen rechten maar ook geen plichten ten aanzien van jouw kinderen. Dat betekent dus ook dat hij zich naar eigen behoefte kan terug trekken uit het gezinsleven. Het zijn jouw kinderen en wil je ook jouw eigen sociale bezigheden dan zul jij dat zelf moeten regelen.



Deze man doet niets verkeerd.

Je vindt het niet zijn verantwoording om op te passen, maar neemt het hem wel kwalijk dat hij dat niet doet, terwijl hij het wel wil maar jij dat weer niet nodig vindt...



Dus ja, je zeurt.



'Profiteer' er van dat hij best wel een keer wil oppassen (noem je dat eigenlijk nog zo, als hij bij je woont? is dat niet gewoon 'voor de kinderen zorgen'?) en geniet er ook van.

Niet blijven hangen in het 'ik ben zielig want...'

quote:Prima69 schreef op 19 februari 2009 @ 17:55:

Wat een lieverd heb ik dan getroffen die mij en mijn 2 kinderen in zijn leven heeft toegelaten, hij heeft daar 100% voor gekozen en hij ziet voor zichzelf wel degelijk een rol naar mijn kinderen toe. Ik snap niet zo goed dat iemand voor een vrouw met 4 kinderen kiest, maar daarvan niet de consequenties wil nemen. Want het is "part of the package", als hij dat niet had gewild dan had hij zeker niet aan een dergelijke relatie moeten beginnen en zeker niet moeten gaan samenwonen. Die kinderen horen bij die vrouw, klaar. Je kunt als man op je vingers natellen dat een gezin met 4 kinderen behoorlijk druk is, als je daar niets mee van doen wilt, begin er dan niet aan.lezen prima69: TO schrijft juist dat haar vent best wil oppassen en graag met haar gaat samenwonen... alleen ze wil ZELF niet dat hij oppast (misplaatst schuldgevoel) en TO doet zelf niet veel om een sociaal leven op gang te brengen.

Je kan de man in kwestie niet aanrekenen dat hij zijn eigen sociaal leven (net als een normaal mens) op orde houdt.

En waarom doen jullie samen niets leuks ? Omdat hij dat niet regelt ? Waarom regel jij dat dan niet ? In het geval dat jij een ex hebt neem ik aan dat jullie zo af en tijd zonder kinderen hebben .

Hoe vinden je kinderen het om te verhuizen , trouwens ?

quote:mellie001 schreef op 19 februari 2009 @ 17:09:

[...]





@Elinjoo: had hier wel een reactie van jou verwacht. Waarom had zij de pil moeten slikken? Omdat jij zo anti-kind bent? Uiteraard niet om mij. Maar als je met je volle verstand 4 kinderen op de wereld zet moet je naderhand niet gaan zeuren dat je geen tijd (of geld) meer hebt voor leuke dingen. Je kunt in 't leven niet alles hebben: de een heeft z'n leuke hobbies, de andere heeft d'r kids waar ze neem ik aan voor gekozen heeft omdat ze dat leuk vond.

quote:elninjoo schreef op 19 februari 2009 @ 18:17:

[...]



Uiteraard niet om mij. Maar als je met je volle verstand 4 kinderen op de wereld zet moet je naderhand niet gaan zeuren dat je geen tijd (of geld) meer hebt voor leuke dingen. Je kunt in 't leven niet alles hebben: de een heeft z'n leuke hobbies, de andere heeft d'r kids waar ze neem ik aan voor gekozen heeft omdat ze dat leuk vond.



En daar ben ik het toevallig helemaal mee eens.



TO, je zeurt inderdaad. Als je zo graag zelf dingen wil doen buiten je kinderen om, regel dan iets en ga niet lopen mekkeren over je vriend, die niks verkeerd doet.

quote:mips schreef op 19 februari 2009 @ 18:08:

[...]





lezen prima69: TO schrijft juist dat haar vent best wil oppassen en graag met haar gaat samenwonen... alleen ze wil ZELF niet dat hij oppast (misplaatst schuldgevoel) en TO doet zelf niet veel om een sociaal leven op gang te brengen.

Je kan de man in kwestie niet aanrekenen dat hij zijn eigen sociaal leven (net als een normaal mens) op orde houdt.



Je hebt gelijk, ik las het inderdaad anders, misschien kwam dat ook door de reacties erna dat ik eroverheen gelezen had.



Zij zou ook een sociaal leven kunnen hebben als ze dat toelaat, maar ze vindt het blijkbaar moeilijk om hem te vragen eens een avond op te passen als zij ook ergens naartoe wil gaan of een oppas regelen als ze samen iets willen doen. De wil bij hem is er kennelijk dus wel, maar zij heeft schroom dat te vragen.



Hij doet zijn ding, dat deed hij al voordat hij een relatie kreeg, op zich is het dan weer niet zo vreemd dat hij daarmee doorgaat.

Maar als ze eenmaal samenwonen zullen ze allebei rekening met elkaar moeten gaan houden. Dan vorm je toch een gezin en dan horen daar zowel de lusten als de lasten bij.



TO, praat er met hem over, je kunt van hem niet verwachten dat hij in je hoofd kan kijken. Jij wilt ook graag een sociaal leven naast je kinderen en je werk, moet toch ook mogelijk zijn?

Jeetje, bespreek het toch met hem. Dan kom je niet zo in de knoop met jezelf. Je vriend klinkt als een redelijke man. Als je hebt vertelt over wat je voelt denk ik dat jullie tot een goede overeenkomst kunnen komen waar jullie allebei blij mee zijn.

Overigens vind ik niet dat je zeurt als je iets van hem verwacht, maar wel als je iets van hem verwacht zonder dat je hem laat weten dat je iets van hem verwacht. Hij kan je gedachten niet lezen. Jullie hebben samen een relatie, jullie gaan ook samenwonen, dan word je een gezinnetje met z'n allen. Logisch dat hij dan ook een deel van de zorg voor de kinderen op zich neemt.

quote:runner84 schreef op 19 februari 2009 @ 18:27:

Logisch dat hij dan ook een deel van de zorg voor de kinderen op zich neemt.



Waarom is dat logisch? Ik ben het daar niet mee eens. Hij hoeft geen zorgtaken op zich te nemen. Zorgen is voor vader en de moeder (al dan niet gescheiden). Van de nieuwe partner mag je best verwachten dat hij rekening houdt met haar en de kinderen. Echter hoeft de nieuwe partner niet te zorgen voor de kinderen.



Een sociaal leven opbouwen kan ook door een oppas te nemen om lekker je eigen ding te gaan doen.

Princess, misschien verwoord ik het te overdreven. Ik bedoelde meer als ze gaan samenwonen vind ik het logisch dan ze dan ook samen voor de kinderen zorgen. Als ze nog niet samenwonen zou ik ook niet verwachten dat hij komt oppassen oid. Wel idd dat hij rekening houdt met haar en de kinderen zoals jij al schreef.

Waar is TO eigenlijk?

nou mijn eerste reactie is ook, vertel het hem dan!!



Verder begrijp ik heel goed dat het lastig is omdat hij er gelijk 4 kids bij heeft 'gekregen' toen hij verliefd werd op jou! Ik heb 2 kids en sinds een jaar een nieuwe vriend, ik vraag hem ook nooit of hij op wil passen hoor. Wel issie gek op de kids, en neemt ze vaak onder zijn hoede in het weekend, gaan ze naar de winkel ofzo en dan kan ik thuis dingen doen...dit biedt hij zelf aan. en ik vind het erg lief van hem, maar verlang of verwacht dat dus echt niet.

Maar als jij vindt dat je het niet kan vragen, waarom vind je het dan een probleem dat hij het niet doet?

En hoe deed jij je eigen dingen dan voordat je je vriend leerde kennen?

Doordeweeks is er bij mij niet veel veranderd, ik zit op dansen 1xpw en heb daar ook vaak avondjes uit door, daar heb ik nu nog steeds dezelfde oppas voor als voor ik mijn vriend leerde kennen.



Hoe zie jij het in de toekomst? als jullie samenwonen??

Ik durf nog lang niet aan samenwonen te denken namelijk, en dan voornamelijk om de reden dat zijn leven zo gaat veranderen. Mijn leven zou alleen maar leuker en wat makkelijker worden denk ik.

Ik vind wel dat als wij ooit samen gaan wonen hij meer een papa/verzorger voor de kids is, niet alleen de vriend van hun moeder. En ook als ik aan de kinderen denk, dan wil ik nog lang niet samenwonen. Wat zou het voor hun wennen zijn dat ze ineens een 'papa' erbij hebben...

Ik heb het hier vaak over met mijn vriend trouwens, ook over dat ik het moeilijk vind dat ik hem 'opscheep' met 2 kids...Hij ziet het allemaal wel zitten trouwens.Wil graag een gezin vormen!

quote:bibibibi schreef op 19 februari 2009 @ 16:43:





We wonen apart van elkaar maar in de praktijk is hij bijna dagelijks in mijn gezin.

Maar de toekomst is dat we dit jaar gaan samenwonen.



Ik werk volg een opleiding en heb het altijd druk met mijn kinderen.

Nu is het zo dat mijn vriend een stuk verderop woont en werkt.

Omdat we daar ook gaan wonen heeft hij zijn vereniginsleven daar aangehouden.



Dat houd in dat hij iedere week 1 a 2 keer daar verblijft om zijn hobbys uit te voeren.



Omdat ik moeder ben en er voor de kinderen moet zijn ben ik nergens lid van en ga ik ook nooit ergens heen s"avonds.



Omdat het zijn kinderen niet zijn vraag ik eigenlijk nooit of hij wil oppassen omdat ik dat niet zijn verantwoording vind.

Maar dat houd in dat hij zijn eigen leventje kan blijven handhaven en ik naar hem voeg.

Er zijn weleens momenten dat het bij mij niet lekker zit dat hij voor zijn eigen wel leuke dingen doet en onderneemt maar niet rekening houd met dat ik ook weleens leuke dingen wil doen en eigenlijk het liefst met hem.



Hij overlegt het altijd wel met mij en als ik zou zeggen ik vind het fijn als je bij mij bent dan zou hij dat dan wel een keer willen afzeggen maar dan beperk ik hem dus zeg ik altijd maar met knoop in de buik :leuk joh tuurlijk vind ik dat goed.

Terwijl ik eigenlijk baal dat hij geen moeite doet om het zo te regelen dat we samen iets kunnen doen.

Hij lijkt er al op te rekenen dat ik gewoon thuis ben.



Ik heb geen tijd voor mijn sociale contakten en zo is er ook totaal geen ruimte voor mij.



Van de week vertelde dat hij graag naar een concert wilde gaan vanavond en ik heb gezegd LEUK joh.

Maar baal dan omdat hij ook al dinsdag weg was en ik naar 2 oudergesprekken op school moest en nog moest werken sävonds en mijn dochter op moest laten passen op de jongste.

Hij voelt dan totaal niet aan dat ik dan op hulp van hem wacht maar dat zeg ik dan niet omdat ik hem dan beperk



Vanochtend toch met lood in de schoenen gezegd dat ik verstandelijk het hem gun maar gevoelsmatig het me niet lekker zit.

Hij besloot niet te gaan waarop ik dan me weer rot voel en zeg dat hij dan maar toch moet gaan.

Hij ging geirriteerd de deur uit en niets meer gehoord in de vorm van sms wat we altijd tussen klienten door doen.



samen gevat :

Ik vind dat mijn vriend voor zichzelf een leuke wereld creeert en ik stil sta in mijn eigen behoeften en het doet me zeer dat hij dat niet oppikt.

En net zo"n moment van vanmorgen durf ik dat te zeggenen dan voelt dat heel naar omdat ik iets voor mezelf vraag en dus egoistische overkom .



Zeur ik als ik ook iets van hem verwacht?

Of is het zo dat ik mijn situatie niet bij hem mag neerleggen?



wil iemand hier zijn mening over geven?



De eerste stap is bepalen wat je nu precies van hem verwacht. Wil je nou wel of niet dat hij een actieve en verzorgende rol speelt in het leven van de kinderen? Wat wil hij? Kunnen jullie daar samen afspraken over maken?



Stap twee is bedenken dat de goede man waarschijnlijk niet heldervoelend is en dat je dus niet kunt verwachten dat hij snapt wat je bedoelt als je eerst zegt dat je hem liever thuis hebt en daarna dat hij beter kan gaan. Daar kan zo'n man natuurlijk niets mee.



Tot slot kun je je afvragen wat het over jou zegt dat je er een probleem mee hebt dat hij 1 a 2 avonden per week iets voor zichzelf doet. Dat lijkt mij namelijk niet overdreven veel. Wordt het niet een beetje tijd om zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor een prettig sociaal leven?

Het is onvermijdelijk dat wanneer je gaat samenwonen met iemand die inwonende kinderen heeft je ook min of meer mee gaat zorgen. Je draagt dan wel niet de verantwoordelijkheid, dat blijft bij de ouder, maar als je kookt, kook je ook voor de kinderen van je partner, bij boodschappen doen precies hetzelfde.

Ik vind dat je je behoorlijk passief opstelt TO. Je zegt letterlijk dat je je naar hem voegt.



Jij wilt leuke dingen doen, maar verwacht dat hij die regelt.

Jij wilt 'eigen tijd', maar wacht daarmee tot vriend spontaan aanbiedt op te passen.

Jij verwijt vriend een eigen leven, en verwacht dat hij dat zo oppikt uit de lucht

Jij liegt over je werkelijke gevoelens als hij overlegt, maar verwacht wel dat hij weet hoe je je echt voelt.

Jij zegt dat je hem liever bij je houdt een avond, zegt dan dat hij toch moet gaan en verwijt hem dan dat hij geirriteerd is,

Jij 'staat stil in je behoeften' en verwacht van vriend dat hij daar iets mee doet.



Joh, doe zelf eens wat! Zorg voor een oppas, plan een avond plezier, neem een hobby, regel een diner met vriend, etc.

Zoals ik je post lees verwacht je van je vriend dat hij dit allemaal oppikt en regelt, omdat jij de moeder bent en 'dus' geen tijd hebt. Lijkt mij een kwestie van tijd maken, plannen etc. En dat kan je zelf net zo goed.

Dus ja, je zeurt nogal.



Je kinderen zullen je sowieso enigszins beperken, al is het alleen omdat je wat meer zult moeten plannen, maar hier sluit ik me aan bij anderen: daar heb je ook bewust voor gekozen. Vind het een beetje flauw alles op je moeder-zijn te schuiven en dan van anderen te verwachten dat zij je opvangen.

quote:Annepanne1 schreef op 19 februari 2009 @ 19:00:

Ik vind dat je je behoorlijk passief opstelt TO. Je zegt letterlijk dat je je naar hem voegt.



Dus ja, je zeurt nogal.



Eens, met de hele post!

Ik zou inderdaad maar eens kijken hoe ik ZELF dingen kon gaan oplossen ipv vriend te verwachten dat hij dat voor je doet. En daarnaast, vind je het niet snel om nu al te gaan samenwonen? Ik zou eerst proberen je eigen (sociale!) leven op orde te krijgen.

Kollere zeg...wat kan jij moeilijk doen!



Zolang jij het niet tegen hem zegt is het je eigen verantwoordelijkheid dat ie het niet door heeft.

quote:elninjoo schreef op 19 februari 2009 @ 16:55:

[...]



Excuse me????



Jij houdt er toch ook je eigen leventje op na: dan had je de pil maar moeten slikken ipv maar liefst 4 koters op de wereld te zetten. Moet je nu niet klagen dat je geen tijd meer over hebt om andere leuke dingen te doen. Zonder kinderen had je zelf ook 'n bloeiend sociaal leven gehad kunnen hebben met vele hobbies. Je zadelt je vriend al genoeg op met je kinderen doordat ze bij jullie moeten wonen.Hey Elninjo heb je eigenlijk wel een idee wat je nick betekent? en zo ja, zou je dan geen nieuwe nick gaan verzinnen?

Ik vind ook dat je een beetje zeurt. Ook vraag ik me af waar de vader van jouw kinderen in dit hele verhaal is ?



Ik ben gescheiden, heb een dochter. Mijn vriend is ook gescheiden , hij heeft een zoon. Samen hebben we ook een zoon. ( jawel, ubersamengesteld ) en ik ga gewoon weg op zaterdag-avond als ik daar zin an heb en mijn dochter is thuis. Dat is toch verdorie geen "oppassen" wat Vriend dan doet, maar gewoon thuis zijn zodat ik ook eens weg kan. En anders om ook trouwens, als hij eens met zijn vrienden op stap gaat ben ik ook gewoon thuis, bij zijn zoon. Niet moeilijk doen.



jullie hebben samen gekozen om met zijn 6en verder te gaan, dus mag je best aan je vriend vragen of hij eens een avond thuis wil zijn en dat jij dan weg kan.

quote:princessofthefnggalaxy schreef op 19 februari 2009 @ 18:07:

Ja, je zeurt.



Een nieuwe partner is geen nieuwe papa en heeft geen rechten maar ook geen plichten ten aanzien van jouw kinderen. Dat betekent dus ook dat hij zich naar eigen behoefte kan terug trekken uit het gezinsleven. Het zijn jouw kinderen en wil je ook jouw eigen sociale bezigheden dan zul jij dat zelf moeten regelen.



Deze man doet niets verkeerd.



Je middelste alinea ben ik het niet mee eens. Wanneer je bewust in een relatie stapt met een vrouw met 4 kinderen vind ik niet dat je je naar eigen behoefte je terug kan trekken uit het gezinsleven. Een verplichting om op te passen heeft man natuurlijk niet, maar je kiest voor een gezin, dan maak je er ook onderdeel van uit en horen dingen als af en toe oppassen zodat je partner wat kan doen er ook bij.



In dit geval wil de man het echter wel, maar TO houdt het tegen en "zeurt" vervolgens. Dus TO, gewoon een keer vragen aan je vriend. Of anders iemand anders inschakelen die een keer een avond op wil passen.

Ik kan me wel voorstellen dat je je afvraagt of je nu wel of niet iets van hem kan verwachten wat betreft oppassen etc.



Ik denk dat als je echt serieus van plan bent samen jullie leven te delen, dat je dit wel mag verwachten van hem. Of je moet het zelf niet willen en je kinderen echt jouw verantwoordelijkheid vinden.

Het voelt niet goed zoals het nu gaat, zeg je. En je wilt gaan verhuizen naar de plek waar hij al woont en zich thuis voelt.

Ik denk dat het tijd wordt voor een serieus gesprek waar je heel eerlijk en open over dit soort dingen praat. Zeker omdat het niet goed voelt zul je je steeds meer gaan ergeren.



Ik heb 3 kinderen en ook een vriend die hier vaak is, en bij ons gaan deze dingen vanzelf, hij brengt middelste naar voetbal als ik met oudste naar schaatsen moet, past af en toe op als ik studiedag heb, brengt ze naar school als ik vroeg weg moet..

En ik had er eigenlijk nog niet zo over nagedacht maar vind dit toch wel erg fijn dat hij er helemaal voor gaat en ik voel me daardoor echt helemaal geaccepteerd mét kinderen.



Aan de andere kant kan ik me ook voorstellen dat je als alleenstaande moeder met kinderen een meer afstandelijke relatie hebt en dat dat ook goed gaat. Het gaat erom wat bij jóu goed voelt.

quote:borodini schreef op 19 februari 2009 @ 19:22:





dus mag je best aan je vriend vragen of hij eens een avond thuis wil zijn en dat jij dan weg kan.





Ik denk ........ dat dat " thuis " nou juist het punt is ; vriend woont daar niet , al is hij er vaak . ( toch ? ) Dus wat is nou thuis voor hem ?Wat denkt TO ? Wat denkt TO dat haar vriend denkt ? En ... wat vindt vriend zélf nou " thuis " ?

En ik weet niet of TO straks bij haar partner intrekt , ( waarom eigenlijk ? Hij vindt dat op en neer rijden naar zijn werk nu toch ook geen punt , of wel ? En kan hij zijn hobbys niet bij jou uitoefenen of wil hij persé bij zijn vereniging(en) blijven ? ) maar hoe ziet ze het dan ; is het dan ineens wél een gezin waarin haar partner een avond thuis moet zijn omdat TO bezigheden buitenshuis heeft ? Of zou ze de keren dat hij weggaat extra kwalijk nemen omdat zij al zoveel voor deze relatie heeft opgeofferd ?

quote:bibibibi schreef op 19 februari 2009 @ 16:43:





Omdat ik moeder ben en er voor de kinderen moet zijn ben ik nergens lid van en ga ik ook nooit ergens heen s"avonds.







Deze snap ik niet.

Dit wereldje heb jezelf gecreeerd, waarom kan je niet voor af en toe eens een oppas regelen? En gaan de kinderen nooit naar hun vader?

Je hebt zelf een wereld gecreeerd waarin je onmisbaar lijkt.

Lijkt, want dat ben je niet. Gewoon af en toe oppas regelen, dan kunnen jullie samen weg, of vragen of hij een keer op wil passen dat jij alleen weg kunt.

Hij heeft blijkbaar geen kinderen, dus je kunt het hem niet kwalijk nemen dat hij geen idee heeft hoe het er aan oegaat in een gezin.

Moet wel eerlijk zeggen dat ik altijd de kriebels krijg van die moeders die nooit iets voor zichzelf doen, zich helemaal op de kinderen storten en ze nooit een bij een oppas achterlaten.

Het lijkt me ook zeer relevant dat TO eens met haar vriend bespreekt wat de verwachtingen van vriend zijn mbt het samenleven.



Ik vermoed sterk dat TO verwacht meer tijd voor zichzelf te krijgen omdat vriend er dan echt is, terwijl vriend verwacht dat er weinig verandert in de taakverdeling..