Relaties
alle pijlers
zijn ex
dinsdag 15 juli 2008 om 13:30
Ik heb sinds 8 maanden een hele leuke lieve vriend.
Wij zijn helaas bij elkaar gekomen door met elkaar vreemd te gaan.
Hij heeft zijn vriendin ( waar hij 6 jaar mee had) dus bedrogen en ik mijn vriend ( 4 jaar). Uiteindelijk hebben we voor elkaar gekozen en de eerste paar maanden waren geweldig.
Nu heeft hj ontiegelijk last van schuldgevoel tegenover zijn ex.
Ik begrijp het allemaal heel goed alleen het probleem is dat hij hierdoor niet 100% voor mij kan gaan.
Hij zegt wel dat hij bij mij wilt zijn maar hij geeft ook toe dat hij nog van haar houdt en haar niet helemaal op wilt geven.
Hij wilt met mij verder gaan maar wat hij haar allemaal heeft aangedaan krijgt hij niet uit zijn hoofd en hij voelt zich een soort van schuldig om gelukkig met mij te zijn.
Hij wilt met zijn ex blijven omgaan en dat zou geen probleem zijn, zij het niet dat dat op dit moment onze relatie gewoon in de weg staat.
Een week geleden heeft zij hem verteld dat ze hem even een poosje niet meer wou zien. Ze wou haar leven weer even op orde brengen na de grote klap.
Hij moest huilen ( wat heel pijnlijk was voor mij om te zien).
Maar we waren het er beide over eens dat dit misschien ook wel even goed was voor ons omdat hun 'relatie' met elkaar heel verwarrend was voor mij.
Maar gisteren was ze jarig en dan gaat hij dus wel langs om een cadootje bij haar te brengen.
Ik weet nu niet meer wat ik moet denken.
Aan de ene kant weet ik dat je een relatie van 6 jaar lang niet zomaar vergeet en hij zal haar nooit helemaal opgeven.
Aan de andere kant ben ik bang voor wat er gaat gebeuren.
Misschien wortd hij wel weer verliefd op haar.
Ik heb het er erg moeilijk mee en dat heb ik hem ook verteld.
Hij zegt dat het is zoals het is en dat zij niks fout heeft gedaan en daarom haar nooit helemaal op zal geven.
Wat zouden jullie doen?
Wij zijn helaas bij elkaar gekomen door met elkaar vreemd te gaan.
Hij heeft zijn vriendin ( waar hij 6 jaar mee had) dus bedrogen en ik mijn vriend ( 4 jaar). Uiteindelijk hebben we voor elkaar gekozen en de eerste paar maanden waren geweldig.
Nu heeft hj ontiegelijk last van schuldgevoel tegenover zijn ex.
Ik begrijp het allemaal heel goed alleen het probleem is dat hij hierdoor niet 100% voor mij kan gaan.
Hij zegt wel dat hij bij mij wilt zijn maar hij geeft ook toe dat hij nog van haar houdt en haar niet helemaal op wilt geven.
Hij wilt met mij verder gaan maar wat hij haar allemaal heeft aangedaan krijgt hij niet uit zijn hoofd en hij voelt zich een soort van schuldig om gelukkig met mij te zijn.
Hij wilt met zijn ex blijven omgaan en dat zou geen probleem zijn, zij het niet dat dat op dit moment onze relatie gewoon in de weg staat.
Een week geleden heeft zij hem verteld dat ze hem even een poosje niet meer wou zien. Ze wou haar leven weer even op orde brengen na de grote klap.
Hij moest huilen ( wat heel pijnlijk was voor mij om te zien).
Maar we waren het er beide over eens dat dit misschien ook wel even goed was voor ons omdat hun 'relatie' met elkaar heel verwarrend was voor mij.
Maar gisteren was ze jarig en dan gaat hij dus wel langs om een cadootje bij haar te brengen.
Ik weet nu niet meer wat ik moet denken.
Aan de ene kant weet ik dat je een relatie van 6 jaar lang niet zomaar vergeet en hij zal haar nooit helemaal opgeven.
Aan de andere kant ben ik bang voor wat er gaat gebeuren.
Misschien wortd hij wel weer verliefd op haar.
Ik heb het er erg moeilijk mee en dat heb ik hem ook verteld.
Hij zegt dat het is zoals het is en dat zij niks fout heeft gedaan en daarom haar nooit helemaal op zal geven.
Wat zouden jullie doen?
dinsdag 15 juli 2008 om 13:37
Dit is erg lastig. Ik ben door mijn vriend bedrogen, en ik weet dat het meisje met wie hij vreemdging, het niet meer kon opbrengen dat hij niet los kon komen van mij..
om heel eerlijk te zijn, denk ik dat het vaak is dat relaties die zijn onstaan door bedrog, écht heel erg leuk kunnen zijn. Jij hebt je vriend bedrogen, heb je echt alles al verwerkt? Ik denk dat er nog een klap komt, jouw vriend heeft hem nu. Hij gaat zich nu bedenken wat hij met haar had en wat hij heeft opgegeven, en ja, daarbij wordt vergeleken. Ik weet van mijn vriend dat zij heel erg leuk leek, maar eigenlijk viel dat al snel tegen. Natuurlijk was zij spannend en nieuw, maar gaandeweg komen ook de minder leuke trekjes naar boven. En dat is het punt waarop je vriend zich realiseert; eigenijk was ex...vul maar in. Het zou kunnen hoor, dat jullie hier doorheen komen, maar je kunt elkaar eigenlijk al niet vertrouwen, omdat je allebei in staat bent geweest tot vreemdgaan. Dus die basis missen jullie al. En ja, hier geen positief bericht voor jou helaas..ook mijn vriend is bij me teruggekomen. Omdat hij zich realiseerde hoeveel ik te bieden had en dat hij zich gruwelijk had verkeken op dat groene gras. Maar ik wens je veel sterkte, het zal niet makkelijk zijn.
om heel eerlijk te zijn, denk ik dat het vaak is dat relaties die zijn onstaan door bedrog, écht heel erg leuk kunnen zijn. Jij hebt je vriend bedrogen, heb je echt alles al verwerkt? Ik denk dat er nog een klap komt, jouw vriend heeft hem nu. Hij gaat zich nu bedenken wat hij met haar had en wat hij heeft opgegeven, en ja, daarbij wordt vergeleken. Ik weet van mijn vriend dat zij heel erg leuk leek, maar eigenlijk viel dat al snel tegen. Natuurlijk was zij spannend en nieuw, maar gaandeweg komen ook de minder leuke trekjes naar boven. En dat is het punt waarop je vriend zich realiseert; eigenijk was ex...vul maar in. Het zou kunnen hoor, dat jullie hier doorheen komen, maar je kunt elkaar eigenlijk al niet vertrouwen, omdat je allebei in staat bent geweest tot vreemdgaan. Dus die basis missen jullie al. En ja, hier geen positief bericht voor jou helaas..ook mijn vriend is bij me teruggekomen. Omdat hij zich realiseerde hoeveel ik te bieden had en dat hij zich gruwelijk had verkeken op dat groene gras. Maar ik wens je veel sterkte, het zal niet makkelijk zijn.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:37
Het lijkt erop dat het avontuur voor hem voorbij is en hij gaat beseffen wat hij heeft weggegooid.
Hij is niet van plan haar te laten gaan lijkt, dus of je speelt tweederang of je laat hem teruggaan naar zijn ex.
Ik denk niet dat er veel toekomst in zit bij jullie als ik hoor wat hij allemaal zegt en doet,sorry.
Hij is niet van plan haar te laten gaan lijkt, dus of je speelt tweederang of je laat hem teruggaan naar zijn ex.
Ik denk niet dat er veel toekomst in zit bij jullie als ik hoor wat hij allemaal zegt en doet,sorry.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:39
Tja, het enige wat je echt zeker weet, is dat hij in staat is tot vreemdgaan. Maar dat ben je zelf ook, dus dat kun je hem niet verwijten.
Het is meestal goed om tussen twee relaties even een periode alleen te zijn om de relatie echt helemaal af te sluiten. Jullie hebben ervoor gekozen om dat niet te doen, waardoor er nu nog open eindes zijn.
Vreemdgaan is een lullige manier om een relatie te beëindigen en een slechte manier om er een te beginnen. Hard maar waar.
Het is meestal goed om tussen twee relaties even een periode alleen te zijn om de relatie echt helemaal af te sluiten. Jullie hebben ervoor gekozen om dat niet te doen, waardoor er nu nog open eindes zijn.
Vreemdgaan is een lullige manier om een relatie te beëindigen en een slechte manier om er een te beginnen. Hard maar waar.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:39
Aan heb vertellen dat je niet alles kan hebben.
Ook een beetje oneerlijk naar z'n ex toe. Zij wil tijd en ruimte hebben om haar leven op te pakken en hij gaat langs met een cadeautje voor haar verjaardag.
Dat is niet wat ze vroeg. Hij is weggegaan en confronteert haar steeds weer met zijn aanwezigheid, omdat hij zich schuldig voelt. Daar heeft zij toch niets mee te maken.
Een tijdje laten rusten. Als zij aangeeft dat het kan, kunnen ze wel weer vrienden worden.
Ook een beetje oneerlijk naar z'n ex toe. Zij wil tijd en ruimte hebben om haar leven op te pakken en hij gaat langs met een cadeautje voor haar verjaardag.
Dat is niet wat ze vroeg. Hij is weggegaan en confronteert haar steeds weer met zijn aanwezigheid, omdat hij zich schuldig voelt. Daar heeft zij toch niets mee te maken.
Een tijdje laten rusten. Als zij aangeeft dat het kan, kunnen ze wel weer vrienden worden.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:39
Als mijn vriend zijn ex niet los kon laten, zou ik hem niet hoeven... Voor mij geldt: een ex is niet voor niets een ex. Dit zou wel anders zijn als er kinderen in het spel zijn, maar dat is niet het geval bij jullie toch?
Je vriend is duidelijk nog te veel met zijn ex bezig. Zijn schuldgevoelens snap ik op zich wel, maar je blijft uit schuldgevoelens niet in een relatie zitten. Je zegt: 'hij zal haar nooit helemaal opgeven', maar wat bedoel je daarmee? Wil hij zijn ex blijven zien. En ben jij dan niet bang dat zijn gevoelens voor haar sterk blijven, of sterker worden? En zou het niet eerlijker tegenover jou zijn om 100% voor jou te gaan?
Je vriend is duidelijk nog te veel met zijn ex bezig. Zijn schuldgevoelens snap ik op zich wel, maar je blijft uit schuldgevoelens niet in een relatie zitten. Je zegt: 'hij zal haar nooit helemaal opgeven', maar wat bedoel je daarmee? Wil hij zijn ex blijven zien. En ben jij dan niet bang dat zijn gevoelens voor haar sterk blijven, of sterker worden? En zou het niet eerlijker tegenover jou zijn om 100% voor jou te gaan?
Count your blessings...
dinsdag 15 juli 2008 om 13:41
Ps als hij nu (en wellicht doet hij dat al sinds veel langere tijd) twijfelt of hij het juiste heeft gedaan, dan zie ik het somber in voor jullie. Dan gaat het als volgt; vriend zal proberen om contact met haar te krijgen, ze praten, hij overtuigt haar want zes jaar gooi je niet zomaar weg, zij twijfelt, want gekwetst, nog eens praten, hm er zitten nog gevoelens, totdat zij toegeeft. In feite is vreemdgaan een soort vlucht voor de realiteit, alles gaat zijn gangetje en je bent op dat moment even niet zo tevreden. Er komt iemand die alles lijkt te hebbenwat je partner niet heeft en in een vlaag van hoop op iets beters, neem je de beslissing. Na 8 maanden is het hele spannende erweer vanaf, en gaan je ogen open. Er is geen weloverwogen beslissing genomen, en dat breekt hem nu op.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:44
quote:absoluteEinstein schreef op 15 juli 2008 @ 13:39:
Aan heb vertellen dat je niet alles kan hebben.
Ook een beetje oneerlijk naar z'n ex toe. Zij wil tijd en ruimte hebben om haar leven op te pakken en hij gaat langs met een cadeautje voor haar verjaardag.
Dat is niet wat ze vroeg. Hij is weggegaan en confronteert haar steeds weer met zijn aanwezigheid, omdat hij zich schuldig voelt. Daar heeft zij toch niets mee te maken.
Een tijdje laten rusten. Als zij aangeeft dat het kan, kunnen ze wel weer vrienden worden.
En bedenk; ook al wil ZIJ hem niet meer terug, hij is met zijn gedachten toch bij haar. Heeft spijt en staat niet meer achter zijn beslissing. Hij kan dus niet voor 100% voor jou gaan. Die scharrel van mijn vriend zag heel duidelijk dat hij toch niet echt voor haar kon gaan zolang hij mij niet kon loslaten. Dat ik met hem door wilde, staat daar los van.
Bedenk of jij in feite tweede keuze wilt zijn, en hou er rekening mee dat dit lang tussen jullie in zal blijven staan. Geen fijne basis.
Aan heb vertellen dat je niet alles kan hebben.
Ook een beetje oneerlijk naar z'n ex toe. Zij wil tijd en ruimte hebben om haar leven op te pakken en hij gaat langs met een cadeautje voor haar verjaardag.
Dat is niet wat ze vroeg. Hij is weggegaan en confronteert haar steeds weer met zijn aanwezigheid, omdat hij zich schuldig voelt. Daar heeft zij toch niets mee te maken.
Een tijdje laten rusten. Als zij aangeeft dat het kan, kunnen ze wel weer vrienden worden.
En bedenk; ook al wil ZIJ hem niet meer terug, hij is met zijn gedachten toch bij haar. Heeft spijt en staat niet meer achter zijn beslissing. Hij kan dus niet voor 100% voor jou gaan. Die scharrel van mijn vriend zag heel duidelijk dat hij toch niet echt voor haar kon gaan zolang hij mij niet kon loslaten. Dat ik met hem door wilde, staat daar los van.
Bedenk of jij in feite tweede keuze wilt zijn, en hou er rekening mee dat dit lang tussen jullie in zal blijven staan. Geen fijne basis.
dinsdag 15 juli 2008 om 13:45
Tja persoonlijk lijkt het me ook erg moeilijk om me na een relatie van 6 jaar, zonder rustperiode, in een volgende relatie te storten. De dingen gaan dan natuurlijk heel erg door elkaar heen lopen. Je vriend (en jij ook trouwens trouwens) heeft nog helemaal geen tijd gehad om de relatie en de breuk te verwerken. Ik kan me voorstellen dat je de eerste maanden wel afgeleid wordt door je verliefdheid, maar wanneer dat allemaal wat went, komen je gevoelens tov je verbroken relatie pas boven.
Als je wil dat deze relatie gaat werken, zou ik zo weinig mogelijk druk op je vriend leggen. De kans is groot dat hij alleen maar meer afstand gaat nemen naarmate jij meer aan hem gaat trekken. 6 Jaar is niet niks en het is meer dan logisch dat het tijd kost voordat hij dat verwerkt heeft.
Neem ondertussen ook tijd voor jezelf, jij hebt waarschijnlijk ook nog wel het één en ander te verwerken.
Als je wil dat deze relatie gaat werken, zou ik zo weinig mogelijk druk op je vriend leggen. De kans is groot dat hij alleen maar meer afstand gaat nemen naarmate jij meer aan hem gaat trekken. 6 Jaar is niet niks en het is meer dan logisch dat het tijd kost voordat hij dat verwerkt heeft.
Neem ondertussen ook tijd voor jezelf, jij hebt waarschijnlijk ook nog wel het één en ander te verwerken.
The time is now
dinsdag 15 juli 2008 om 14:24
Moeilijk, je bent ervoor gegaan, hebt allebei iets opgegeven omdat je geloofde in een toekomst samen en dan blijkt toch dat hij zijn verleden niet zomaar weg kan doen.
Ik ben ook erg benieuwd hoe de ex van je vriend hier in staat?
Dit staat natuurlijk wel los van wat jij nu moet. Ik denk dat je duidelijkheid moet vragen aan je vriend. Waarom kan hij haar niet loslaten, is het een kwestie van vriendschap die hij graag met haar wil opbouwen (in dat geval moet ie toch respecteren dat zij daar nog niet aan toe is en is dat een consequentie van zijn vreemdgaan) of houdt hij nog van haar? Heeft hij spijt van zijn keuze?
Hoe dan ook; hij is de enige die hier een eerlijk antwoord op kan geven. En dan nog is eigenlijk belangrijker wat jij van zijn gedrag vindt. Hij doet je duidelijk pijn nu en is dat iets wat je opzij kunt zetten of begrip voor op kunt brengen? Geloof jij er nog in?
Sterkte!
Ik ben ook erg benieuwd hoe de ex van je vriend hier in staat?
Dit staat natuurlijk wel los van wat jij nu moet. Ik denk dat je duidelijkheid moet vragen aan je vriend. Waarom kan hij haar niet loslaten, is het een kwestie van vriendschap die hij graag met haar wil opbouwen (in dat geval moet ie toch respecteren dat zij daar nog niet aan toe is en is dat een consequentie van zijn vreemdgaan) of houdt hij nog van haar? Heeft hij spijt van zijn keuze?
Hoe dan ook; hij is de enige die hier een eerlijk antwoord op kan geven. En dan nog is eigenlijk belangrijker wat jij van zijn gedrag vindt. Hij doet je duidelijk pijn nu en is dat iets wat je opzij kunt zetten of begrip voor op kunt brengen? Geloof jij er nog in?
Sterkte!
dinsdag 15 juli 2008 om 14:25
quote:Julus schreef op 15 juli 2008 @ 13:44:
[...]
En bedenk; ook al wil ZIJ hem niet meer terug, hij is met zijn gedachten toch bij haar. Heeft spijt en staat niet meer achter zijn beslissing. Hij kan dus niet voor 100% voor jou gaan. basis.
Hier ben ik het niet mee eens. Dat hij met z'n gedachten bij z'n ex is wil nog niet zeggen dat hij spijt heeft van z'n beslissing en naar haar terug wilt. Hij heeft gewoon de tijd nodig om te 'rouwen' om de relatie die voorbij is (6 jaar is een lange tijd), ik zou zeggen geef hem die ruimte. Natuurlijk is het verkeerd en onvolwassen wat jullie gedaan hebben en dit zijn de consequenties die je moet aanvaarden. Het zou ook heel goed kunnen dat je zelf nog een terugslag krijgt en gaat twijfelen of je wel de juiste beslissing hebt genomen.
Probeer in ieder geval een open communicatie te houden met je vriend en praat goed over issues zoals vertrouwen en verwachtingen die je hebt in een relatie.
[...]
En bedenk; ook al wil ZIJ hem niet meer terug, hij is met zijn gedachten toch bij haar. Heeft spijt en staat niet meer achter zijn beslissing. Hij kan dus niet voor 100% voor jou gaan. basis.
Hier ben ik het niet mee eens. Dat hij met z'n gedachten bij z'n ex is wil nog niet zeggen dat hij spijt heeft van z'n beslissing en naar haar terug wilt. Hij heeft gewoon de tijd nodig om te 'rouwen' om de relatie die voorbij is (6 jaar is een lange tijd), ik zou zeggen geef hem die ruimte. Natuurlijk is het verkeerd en onvolwassen wat jullie gedaan hebben en dit zijn de consequenties die je moet aanvaarden. Het zou ook heel goed kunnen dat je zelf nog een terugslag krijgt en gaat twijfelen of je wel de juiste beslissing hebt genomen.
Probeer in ieder geval een open communicatie te houden met je vriend en praat goed over issues zoals vertrouwen en verwachtingen die je hebt in een relatie.
dinsdag 15 juli 2008 om 15:27
quote:JWvB schreef op 15 juli 2008 @ 13:39:
Het is meestal goed om tussen twee relaties even een periode alleen te zijn om de relatie echt helemaal af te sluiten. Jullie hebben ervoor gekozen om dat niet te doen, waardoor er nu nog open eindes zijn.
Vreemdgaan is een lullige manier om een relatie te beëindigen en een slechte manier om er een te beginnen. Hard maar waar.Wat super mooi gezegd!!!
Het is meestal goed om tussen twee relaties even een periode alleen te zijn om de relatie echt helemaal af te sluiten. Jullie hebben ervoor gekozen om dat niet te doen, waardoor er nu nog open eindes zijn.
Vreemdgaan is een lullige manier om een relatie te beëindigen en een slechte manier om er een te beginnen. Hard maar waar.Wat super mooi gezegd!!!
dinsdag 15 juli 2008 om 15:40
Nou dat hoeft natuurlijk ook niet altijd perse.
Manlief en ik zijn ook begonnen met elkaar door met elkaar vreemd te gaan. Ik had 14 jaar een relatie en hij 1 jaar.
Hij maakte het al snel uit (ging daarvoor al slecht en hadden ene time out) , ik had er even voor nodig (vooral uit medelijden, mijn gevoel was al heel lang weg) , maar het was wel goed overwogen.
Ik was volledig en 100% klaar met mijn ex en hij ook. Nooit 1 seconde spijt gehad, beste beslissing die ik ooit had genomen.
Beiden onze ex nooit meer gezien (wel tegengekomen, maar geen contact) en ook geen enkele behoefte aan gehad.
Nu al 7 jaar samen en 3 kinderen.
Dus het kan wel, maar dan moet het wel goed overwogen zijn en moet je eigenlijk al klaar zijn met de vorige relatie.
En de vriend van TO klinkt absoluut niet alsof hij er geen spijt van heeft/ eroverheen is.
Manlief en ik zijn ook begonnen met elkaar door met elkaar vreemd te gaan. Ik had 14 jaar een relatie en hij 1 jaar.
Hij maakte het al snel uit (ging daarvoor al slecht en hadden ene time out) , ik had er even voor nodig (vooral uit medelijden, mijn gevoel was al heel lang weg) , maar het was wel goed overwogen.
Ik was volledig en 100% klaar met mijn ex en hij ook. Nooit 1 seconde spijt gehad, beste beslissing die ik ooit had genomen.
Beiden onze ex nooit meer gezien (wel tegengekomen, maar geen contact) en ook geen enkele behoefte aan gehad.
Nu al 7 jaar samen en 3 kinderen.
Dus het kan wel, maar dan moet het wel goed overwogen zijn en moet je eigenlijk al klaar zijn met de vorige relatie.
En de vriend van TO klinkt absoluut niet alsof hij er geen spijt van heeft/ eroverheen is.
dinsdag 15 juli 2008 om 16:44
wauw, heel erg bedankt voor jullie reacties!
Ik wil alleen wat dingetjes toevoegen:
Als de situatie zo was dat hij twijfeld om bij haar terug te gaan, was ik em allang gepeert...maar de situatie is ingewikkelder.
Hij wilt niet terug naar haar, hij wilt bij mij zijn, hij heeft alleen spijt wat hij haar allemaal heeft aangedaan.
Het punt is alleen dat hij zich daardoor niet 100% op mij kan foccussen. Dingen zijn nogal veranderd ( die kleine dingetjes waarvan ik zeker weet dat elke vrouw wel weet wat ik daarmee bedoel;) ).
Ik heb hem vaak uitgelegd dat ik het begin weer terug wilt, maar het lukt gewoon niet. Hij begrijpt het wel, dan weer niet.
Hij zegt dat dit allemaal niks met zijn gevoel voor mij te maken heeft, dat dat niet veranderd is, maar op een een of andere manier doet hij dus wel anders tegenover mij.
Maar ik merk weer wel dat hij er heel erg zijn best voor doet.
Maar andere keren merk ik dat hij nog wel erg met haar bezig is.
Confusing dus.
En wat ook pijn doet is dat zij altijd heel veel voor hem zou betekenen.
Hij wilt haar dus absoluut houden als een vriendin ( hij ziet haar zelf nu als zijn 'best friend'/familielid).
Zijn ex heb ik zelf een paar keer ontmoet.
Al vanaf het begin is zij onbegrijpelijk begripvol en aardig geweest, ze heeft hem zelfs geholpen met de verhuizing.
Op dit moment zit zij zelf een beetje in de clinch door alles wat er gebeurd is en wil zij dus even geen contact.
Ik denk dat dit een goede beslissing is voor zowel hem als zij.
Alleen omdat het met haar niet zo goed gaat, zit hij er nog meer mee en zie ik hem dus ook geregeld huilen om haar.
En karma en what goes around comes around...helemaal gelijk in.
Ik heb ook spijt van wat ik geflikt heb tegenover mijn ex, maar op een een of andere manier laat ik het niet de relatie met mijn vriend nu door beinvloeden.
Ik ben emotioneel klaar met mijn ex.
Ik hou van hem op een andere manier dan dat ik van mijn vriend hou nu.
Bij mijn vriend heb ik daar dus twijfels over.
Als ik het vraag is het de ene keer: ik weet het niet, de andere keer: ik hou van dr, maar dat is logisch na 6 jaar en weer een andere keer wordt ie boos omdat ik ruzies uitlok met mijn vragen.
Ik heb hem ooit een keer gevraagd of hij terug zou komen bij zijn ex. Toen was zijn antwoord: nu niet.
Toen ben ik boos weggegaan.
Hij vond mijn reactie overdreven, maar snapt gewoon niet dat ik wil horen: nee, ik wil voor altijd bij jou blijven.
Hij is nuchter en ziet het meer van: je weet natuurlijk nooit wat er in de toekomst kan gebeuren. (wat ook zo is, maar het is en blijft natuurlijk een kutantwoord).
Ik wil alleen wat dingetjes toevoegen:
Als de situatie zo was dat hij twijfeld om bij haar terug te gaan, was ik em allang gepeert...maar de situatie is ingewikkelder.
Hij wilt niet terug naar haar, hij wilt bij mij zijn, hij heeft alleen spijt wat hij haar allemaal heeft aangedaan.
Het punt is alleen dat hij zich daardoor niet 100% op mij kan foccussen. Dingen zijn nogal veranderd ( die kleine dingetjes waarvan ik zeker weet dat elke vrouw wel weet wat ik daarmee bedoel;) ).
Ik heb hem vaak uitgelegd dat ik het begin weer terug wilt, maar het lukt gewoon niet. Hij begrijpt het wel, dan weer niet.
Hij zegt dat dit allemaal niks met zijn gevoel voor mij te maken heeft, dat dat niet veranderd is, maar op een een of andere manier doet hij dus wel anders tegenover mij.
Maar ik merk weer wel dat hij er heel erg zijn best voor doet.
Maar andere keren merk ik dat hij nog wel erg met haar bezig is.
Confusing dus.
En wat ook pijn doet is dat zij altijd heel veel voor hem zou betekenen.
Hij wilt haar dus absoluut houden als een vriendin ( hij ziet haar zelf nu als zijn 'best friend'/familielid).
Zijn ex heb ik zelf een paar keer ontmoet.
Al vanaf het begin is zij onbegrijpelijk begripvol en aardig geweest, ze heeft hem zelfs geholpen met de verhuizing.
Op dit moment zit zij zelf een beetje in de clinch door alles wat er gebeurd is en wil zij dus even geen contact.
Ik denk dat dit een goede beslissing is voor zowel hem als zij.
Alleen omdat het met haar niet zo goed gaat, zit hij er nog meer mee en zie ik hem dus ook geregeld huilen om haar.
En karma en what goes around comes around...helemaal gelijk in.
Ik heb ook spijt van wat ik geflikt heb tegenover mijn ex, maar op een een of andere manier laat ik het niet de relatie met mijn vriend nu door beinvloeden.
Ik ben emotioneel klaar met mijn ex.
Ik hou van hem op een andere manier dan dat ik van mijn vriend hou nu.
Bij mijn vriend heb ik daar dus twijfels over.
Als ik het vraag is het de ene keer: ik weet het niet, de andere keer: ik hou van dr, maar dat is logisch na 6 jaar en weer een andere keer wordt ie boos omdat ik ruzies uitlok met mijn vragen.
Ik heb hem ooit een keer gevraagd of hij terug zou komen bij zijn ex. Toen was zijn antwoord: nu niet.
Toen ben ik boos weggegaan.
Hij vond mijn reactie overdreven, maar snapt gewoon niet dat ik wil horen: nee, ik wil voor altijd bij jou blijven.
Hij is nuchter en ziet het meer van: je weet natuurlijk nooit wat er in de toekomst kan gebeuren. (wat ook zo is, maar het is en blijft natuurlijk een kutantwoord).
dinsdag 15 juli 2008 om 17:41
Hoi Bojane, gun je vriend de ruimte die hij nu blijkbaar nodig heeft. Misschien wordt hij wel weer echt verliefd op haar en zij misschien wel weer op hem. Dat kan maar dan weet je wel waar je aan toe bent. Misschien ontdekt hij dat het toch echt over is, dan kan hij zijn ex een plekje in het verleden geven en jou een plekje in de toekomst. Je kan iemand niet dwingen van jou te houden, al willen we dat soms wel heel graag.
dinsdag 15 juli 2008 om 17:43
Na je laatste posting blijf ik toch bij wat ik eerder al dacht; hij is er echt nog niet klaar mee, en denk dat hij wel degelijk de kans zou pakken om met haar verder te gaan.
Hij is echt nog lang niet klaar met haar emotioneel, er speelt mi meer dan alleen schuldgevoel. Want hij vertoont hetzelfde gedrag als mijn vriend destijds, staat er op precies dezelfde manier in. Kan het niet verkroppen wat hij me heeft aangedaan, en praatte daarover met haar. Dat je vriend boos wordt als je een vraag stelt over jou en hem/haar, vind ik ook typisch. Want waarom boos worden als je heel zeker bent van je gevoelens?
Hij weet ook wel dat dit niet zo eerlijk is tov jou, en kan daarmee niet overweg.
En oh ja,wat ook heeel belangrijk is in dit verhaal; de ex is begripvol. Daardoor beseft hij nog veel meer hoe waardevol zij eigenlijk is...want ook ik heb me zo opgesteld, en daarmee ziet hij ook wel in hoe ontzettend waardevol dat is, zoveel liefde. Ik zie dit niet goed komen, om eerlijk te zijn.
En dat hij nuchter is, zo kun je het ook zien, maar ik interpreteer dat anders. Hij twijfelt, dus kán jou niet beloven/zeggen dat jij de enige bent.
Hij is echt nog lang niet klaar met haar emotioneel, er speelt mi meer dan alleen schuldgevoel. Want hij vertoont hetzelfde gedrag als mijn vriend destijds, staat er op precies dezelfde manier in. Kan het niet verkroppen wat hij me heeft aangedaan, en praatte daarover met haar. Dat je vriend boos wordt als je een vraag stelt over jou en hem/haar, vind ik ook typisch. Want waarom boos worden als je heel zeker bent van je gevoelens?
Hij weet ook wel dat dit niet zo eerlijk is tov jou, en kan daarmee niet overweg.
En oh ja,wat ook heeel belangrijk is in dit verhaal; de ex is begripvol. Daardoor beseft hij nog veel meer hoe waardevol zij eigenlijk is...want ook ik heb me zo opgesteld, en daarmee ziet hij ook wel in hoe ontzettend waardevol dat is, zoveel liefde. Ik zie dit niet goed komen, om eerlijk te zijn.
En dat hij nuchter is, zo kun je het ook zien, maar ik interpreteer dat anders. Hij twijfelt, dus kán jou niet beloven/zeggen dat jij de enige bent.
dinsdag 15 juli 2008 om 18:44
Julus, ik waardeer je mening, vooral omdat jij en jouw man in dezelfde situatie heben gezeten.
Het punt is alleen dat we al een keer uit elkaar zijn geweest. Ik heb hem tijd en ruimte gegeven om erover na te denken en hij komt toch elke keer weer bij me terug.
Tís niet zo dat ik alleen hoor wat ik wil horen, anders had ik nooit gepost maar zou jij me misschien meer willen vertellen over de situatie waar jij en vooral jouw vriend en die toenmalige vrouw in zaten?
Hoe lang is hij bij die andere vrouw geweest en hoe was jullie contact in de tussentijd? Is hij in die tussentijd eerlijk geweest naar haar of moest zij erachter komen?
Misschien dat dat voor mij iets meer duidelijkheid kan scheppen.
Ik zie veel overeenkomsten, maar ook veel verschillen aangezien ik echt vaak al heb opgegeven. Het zou zo makkelijk zijn geweest voor hem om een paar maandjes geleden weer terug naar haar toe te gaan...toch heeft hij dat niet gedaan/geprobeerd.
Weet nou niet zo goed of ik begripvol moet zijn en doorvechten ( want maybe zit er wel een toekomst voor ons samen in) of dat ik beter mijn biezen kan pakken omdat de kans veel te groot is dat hij er vroeg of laat toch wel achterkomt dat hij terug wilt naar haar.
Heb hem net nog gesproken. Ik heb gezegd dat een vriendschap tussen exen eigenlijk moet kunnen als je daar allebij klaar voor bent en ik heb gezegd dat ik mijn angsten best los wil laten.
Heb hem gevraagd of ik mij zorgen moet maken en of hij mij recht in mijn ogen kan aankijken en kan zeggen dat hij echt over haar heen is.
Dat kon hij.
Óf Ik maakte de situatie in mijn hoofd erger dan het is óf hij is een meedogeloze leugenaar.
I dunno. Ik ben gewoon heel bang voor het laatste.
Ik ben heel bang om mijn angsten los te laten en na een jaar ofzo (wanneer ik NOG meer van hem hou) erachter te komen dat hij haar toch wel terug wilt.
Het punt is alleen dat we al een keer uit elkaar zijn geweest. Ik heb hem tijd en ruimte gegeven om erover na te denken en hij komt toch elke keer weer bij me terug.
Tís niet zo dat ik alleen hoor wat ik wil horen, anders had ik nooit gepost maar zou jij me misschien meer willen vertellen over de situatie waar jij en vooral jouw vriend en die toenmalige vrouw in zaten?
Hoe lang is hij bij die andere vrouw geweest en hoe was jullie contact in de tussentijd? Is hij in die tussentijd eerlijk geweest naar haar of moest zij erachter komen?
Misschien dat dat voor mij iets meer duidelijkheid kan scheppen.
Ik zie veel overeenkomsten, maar ook veel verschillen aangezien ik echt vaak al heb opgegeven. Het zou zo makkelijk zijn geweest voor hem om een paar maandjes geleden weer terug naar haar toe te gaan...toch heeft hij dat niet gedaan/geprobeerd.
Weet nou niet zo goed of ik begripvol moet zijn en doorvechten ( want maybe zit er wel een toekomst voor ons samen in) of dat ik beter mijn biezen kan pakken omdat de kans veel te groot is dat hij er vroeg of laat toch wel achterkomt dat hij terug wilt naar haar.
Heb hem net nog gesproken. Ik heb gezegd dat een vriendschap tussen exen eigenlijk moet kunnen als je daar allebij klaar voor bent en ik heb gezegd dat ik mijn angsten best los wil laten.
Heb hem gevraagd of ik mij zorgen moet maken en of hij mij recht in mijn ogen kan aankijken en kan zeggen dat hij echt over haar heen is.
Dat kon hij.
Óf Ik maakte de situatie in mijn hoofd erger dan het is óf hij is een meedogeloze leugenaar.
I dunno. Ik ben gewoon heel bang voor het laatste.
Ik ben heel bang om mijn angsten los te laten en na een jaar ofzo (wanneer ik NOG meer van hem hou) erachter te komen dat hij haar toch wel terug wilt.
dinsdag 15 juli 2008 om 20:27
Het is niet mijn bedoeling om je bang te maken, want ik begrijp heel goed jouw angst, want in feite heb ik in dezelfde angst gezeten, toen vriend twijfelde tussen hem en mij. Dus zelfde situatie in feite. En natuurlijk is elke situatie niet met elkaar te vergelijken, maar gebaseerd op wat jij schrijft, meen ik dingen te herkennen en bij ons is de afloop bekend.
Zal kort de situatie schetsen; vriend leerde meisje kennen (wij hadden toen 2 jr een relatie), ze raakten verliefd en gevoelens waren heel sterk. Te sterk, alsof het zo moest zijn.
Niet te negeren dus, in zijn ogen. Na drie weken biechtte hij het op, en ging het huis uit. Paar weken van twijfel, hij koos voor haar. Vanaf dat moment heel veel sms-contact, bellen, want ik probeerde heel begripvol te zijn, en wilde het gewoon begrijpen. Ik wilde vooral praten over het waarom, en of wij ng een kans hadden. Toen ik het niet trok omdat hij voor haar koos, radiostilte ingelast. Hij negeerde dat, bleef sms-en en bellen. Ik had het idee dat hij mij niet kon loslaten, oa vanwege het feit dat hij ons huis niet wilde verkopen..als je nl voor een ander kiest, moet je alles afsluiten, maar dat kon hij niet..
hij kwam regelmatig langs, bleef echt een lange dag en kwam ook niet echt weg. Zij wist ervan, het zat haar niet lekker en hij vond ook dat hij dat moest kunnen doen. Zij heeft toen afstand genomen en op dat punt waren wij al in gesprek over doorgaan met elkaar, hij wilde het uitmaken. Dat heeft zij aangevoeld, dat kan niet anders. En omdat hij altijd eerlijk was, ook haar verteld hoe hij erin stond. Zij was bang dat hij met mij zou vreemdgaan, en hij is idd een keer bijven slapen. Heeft nog gecheckt of hij wel thuis was gekomen, heeft aangevoeld dat het een keer mis zou gaan.
Jouw vriend is volgens mij ook zo'n eerlijke, maar dat betekent ook dat jij je er niet prettig bij voelt. Dat had zij ook, het kon alle kanten op. Feit ligt er wel, dat door haar onrustige gevoel, zij afstand ging nemen. En juist die afstand zorgde ervoor dat het tussen hen stukliep.
Dus als ik het verhaal doortrek naar jouw verhaal; probeer te blijven praten, trek grenzen maar ga niet heel veel afstand nemen. Hij zal daardoor de neiging kunnen hebben om meer werk van haar te maken, odmat hij ook bang is dat jij het laat afweten..hoop dat je iets aan hebt?
Zal kort de situatie schetsen; vriend leerde meisje kennen (wij hadden toen 2 jr een relatie), ze raakten verliefd en gevoelens waren heel sterk. Te sterk, alsof het zo moest zijn.
Niet te negeren dus, in zijn ogen. Na drie weken biechtte hij het op, en ging het huis uit. Paar weken van twijfel, hij koos voor haar. Vanaf dat moment heel veel sms-contact, bellen, want ik probeerde heel begripvol te zijn, en wilde het gewoon begrijpen. Ik wilde vooral praten over het waarom, en of wij ng een kans hadden. Toen ik het niet trok omdat hij voor haar koos, radiostilte ingelast. Hij negeerde dat, bleef sms-en en bellen. Ik had het idee dat hij mij niet kon loslaten, oa vanwege het feit dat hij ons huis niet wilde verkopen..als je nl voor een ander kiest, moet je alles afsluiten, maar dat kon hij niet..
hij kwam regelmatig langs, bleef echt een lange dag en kwam ook niet echt weg. Zij wist ervan, het zat haar niet lekker en hij vond ook dat hij dat moest kunnen doen. Zij heeft toen afstand genomen en op dat punt waren wij al in gesprek over doorgaan met elkaar, hij wilde het uitmaken. Dat heeft zij aangevoeld, dat kan niet anders. En omdat hij altijd eerlijk was, ook haar verteld hoe hij erin stond. Zij was bang dat hij met mij zou vreemdgaan, en hij is idd een keer bijven slapen. Heeft nog gecheckt of hij wel thuis was gekomen, heeft aangevoeld dat het een keer mis zou gaan.
Jouw vriend is volgens mij ook zo'n eerlijke, maar dat betekent ook dat jij je er niet prettig bij voelt. Dat had zij ook, het kon alle kanten op. Feit ligt er wel, dat door haar onrustige gevoel, zij afstand ging nemen. En juist die afstand zorgde ervoor dat het tussen hen stukliep.
Dus als ik het verhaal doortrek naar jouw verhaal; probeer te blijven praten, trek grenzen maar ga niet heel veel afstand nemen. Hij zal daardoor de neiging kunnen hebben om meer werk van haar te maken, odmat hij ook bang is dat jij het laat afweten..hoop dat je iets aan hebt?
dinsdag 15 juli 2008 om 21:42
Thnx Jules, tuurlijk heb ik wat aan je verhaal.
Veel overeenkomsten inderdaad. Enige verschil is dat hij heel veel kansen heeft gehad om haar weer terug te nemen omdat wij dus al een poos uit elkaar zijn gegaan. Heeft ie nooit wat mee gedaan, dat weet ik zeker.
Ik denk dat toen zij merkte dat hij nog moeite had om haar los te laten en het slecht ging tussen ons dat zij misschien ook weer een soort van hoop kreeg. Toen wij weer bij elkaar kwamen, omdat hij eigenlijk voor de 2e keer voor mij koos, wou zij even geen contact meer met hem. Ik denk omdat zij hem nu ook echt wilt loslaten omdat zij nu ook ziet dat hij misschien wel echt voor mij wilt gaan? I'm not sure.
Het stomme is, hij zegt de dingen die ik wil horen, zegt dat hij bij mij wilt zijn, met mij verder wilt gaan en met niemand anders.
Maar hij zegt dit alleen als ik erom vraag.
Nooit vanuit zichzelf.
Als ik zou merken dat hij onzeker zou zijn over mijn liefde voor hem zou ik alles uit de kast trekken om hem te overtuigen van mijn gevoel voor hem.
Hij lijkt ineens wat terughoudener. Alsof hij niet zeker is van onze toekomst. Weet niet wat ik hiermee aanmoet.
Kan het hem ook niet vragen want hij heeft echt geen idee waar ik het over heb en ik weet niet eens of het niet gewoon zo is dat hij zelf zo inelkaar zit of dat er echt iets aan de hand is.
Bleh, anyway, thnx for your help:)
@blijfgewoonbianca: dat is het eerste wat ik deed toen ik vermoedde dat hij nog niet over haar heen was. Ik ben (tijdelijk) even bij mijn ouders gaan wonen om elkaar even rust te geven.
Hij respecteerde die pauze en heeft veel nagedacht.
In die t ijd is het 100 keer aan en uit geweest. Hij miste me elke keer en wou me terug maar ik merkte elke keer dat hij toch nog niet 100% voor me ging dus ging ik weer weg.
uiteindelijk vertelde hij me dat hij me gelukkig wou maken en voor altijd bij mij wou zijn dus dat haalde me wel over om het toch weer te proberen.
Maar nu is hij weer mr-ik-zet-geen-stappen-meer himself wat me dus weer heel erg onzeker maakt.
Veel overeenkomsten inderdaad. Enige verschil is dat hij heel veel kansen heeft gehad om haar weer terug te nemen omdat wij dus al een poos uit elkaar zijn gegaan. Heeft ie nooit wat mee gedaan, dat weet ik zeker.
Ik denk dat toen zij merkte dat hij nog moeite had om haar los te laten en het slecht ging tussen ons dat zij misschien ook weer een soort van hoop kreeg. Toen wij weer bij elkaar kwamen, omdat hij eigenlijk voor de 2e keer voor mij koos, wou zij even geen contact meer met hem. Ik denk omdat zij hem nu ook echt wilt loslaten omdat zij nu ook ziet dat hij misschien wel echt voor mij wilt gaan? I'm not sure.
Het stomme is, hij zegt de dingen die ik wil horen, zegt dat hij bij mij wilt zijn, met mij verder wilt gaan en met niemand anders.
Maar hij zegt dit alleen als ik erom vraag.
Nooit vanuit zichzelf.
Als ik zou merken dat hij onzeker zou zijn over mijn liefde voor hem zou ik alles uit de kast trekken om hem te overtuigen van mijn gevoel voor hem.
Hij lijkt ineens wat terughoudener. Alsof hij niet zeker is van onze toekomst. Weet niet wat ik hiermee aanmoet.
Kan het hem ook niet vragen want hij heeft echt geen idee waar ik het over heb en ik weet niet eens of het niet gewoon zo is dat hij zelf zo inelkaar zit of dat er echt iets aan de hand is.
Bleh, anyway, thnx for your help:)
@blijfgewoonbianca: dat is het eerste wat ik deed toen ik vermoedde dat hij nog niet over haar heen was. Ik ben (tijdelijk) even bij mijn ouders gaan wonen om elkaar even rust te geven.
Hij respecteerde die pauze en heeft veel nagedacht.
In die t ijd is het 100 keer aan en uit geweest. Hij miste me elke keer en wou me terug maar ik merkte elke keer dat hij toch nog niet 100% voor me ging dus ging ik weer weg.
uiteindelijk vertelde hij me dat hij me gelukkig wou maken en voor altijd bij mij wou zijn dus dat haalde me wel over om het toch weer te proberen.
Maar nu is hij weer mr-ik-zet-geen-stappen-meer himself wat me dus weer heel erg onzeker maakt.
dinsdag 15 juli 2008 om 23:49
Hm, wat ik nu vooral uit je verhaal op kan maken, is dat in een betrekkelijk korte tijd, het al een keer uit is geweest omdat hij niet voor 100% ervoor kon gaan, in jouw ogen. En je zegt dat hij is blijven twijfelen. En nu heb je het idee dat hij nog steeds twijfelt, niet echt zich helemaal lijkt te geven.
Misschien moet je het even loskoppelen van het gedoe met zijn ex; als iemand zo vaak twijfelt in een relatief korte tijd, dan is dat vaak niet zo hoopvol. Want jij zult misschien altijd onzeker blijven over zijn commitment, ook al doet hij zijn best om je te overtuigen. Maar hij overtuigt je niet, dat is altans zoals jij het nu voelt. Dus de vraag is dan; denk je dat je er ooit overtuigd van zult raken dat hij voor je gaat (laat die ex maar even buiten beschouwing). En stel dat hij nu opeens enorm overtuigend uit de hoek komt, kun je daar dan verder mee? Dat zouden mijn overwegingen in jouw geval zijn.
Misschien moet je het even loskoppelen van het gedoe met zijn ex; als iemand zo vaak twijfelt in een relatief korte tijd, dan is dat vaak niet zo hoopvol. Want jij zult misschien altijd onzeker blijven over zijn commitment, ook al doet hij zijn best om je te overtuigen. Maar hij overtuigt je niet, dat is altans zoals jij het nu voelt. Dus de vraag is dan; denk je dat je er ooit overtuigd van zult raken dat hij voor je gaat (laat die ex maar even buiten beschouwing). En stel dat hij nu opeens enorm overtuigend uit de hoek komt, kun je daar dan verder mee? Dat zouden mijn overwegingen in jouw geval zijn.
