Relaties
alle pijlers
zijn gevoel voor mij is weg
donderdag 5 februari 2009 om 15:00
hallo,
wie weet raadt, ik ben 11 jaar getrouwd kinderen maar mijn man zegt het gevoel niet meer te hebben, we leven al sinds december op gespannen voet, iedere keer denk ik we hebben het leuk, maar hij voelt het toch anders. het is gekomen door dat ik redelijk jarloers ben en dat is in de loop der jaren steeds opgebouwd daardoor is zijn gevoel voor mij veranderd, ik ben in de war en radeloos... is het een illusie voor mij om te denken dat het goed komt, paragnosten zeggen dat het goed komt, maar mijn gevoel zegt iets anders....
Ik doe vreselijk mijn best, maar mijn man zegt er is te veel kapot.
nu ga ik in de vakantie een weekje met de kids weg, dan is hij op zich zelf gewezen, hoefde nooit iets te doen omdat ik dat allemaal deed.
Wel heb ik gezegt nu kun je er achter komen hoe het is om alleen te zijn. Misschien ga je me missen...
Ik hoop zo dat we uit deze crissis komen, hij wil geen therapie...
Help
wie weet raadt, ik ben 11 jaar getrouwd kinderen maar mijn man zegt het gevoel niet meer te hebben, we leven al sinds december op gespannen voet, iedere keer denk ik we hebben het leuk, maar hij voelt het toch anders. het is gekomen door dat ik redelijk jarloers ben en dat is in de loop der jaren steeds opgebouwd daardoor is zijn gevoel voor mij veranderd, ik ben in de war en radeloos... is het een illusie voor mij om te denken dat het goed komt, paragnosten zeggen dat het goed komt, maar mijn gevoel zegt iets anders....
Ik doe vreselijk mijn best, maar mijn man zegt er is te veel kapot.
nu ga ik in de vakantie een weekje met de kids weg, dan is hij op zich zelf gewezen, hoefde nooit iets te doen omdat ik dat allemaal deed.
Wel heb ik gezegt nu kun je er achter komen hoe het is om alleen te zijn. Misschien ga je me missen...
Ik hoop zo dat we uit deze crissis komen, hij wil geen therapie...
Help
donderdag 5 februari 2009 om 15:06
donderdag 5 februari 2009 om 15:09
quote:mar70 schreef op 05 februari 2009 @ 15:00:
iedere keer denk ik we hebben het leuk, maar hij voelt het toch anders. het is gekomen door dat ik redelijk jarloers ben en dat is in de loop der jaren steeds opgebouwd daardoor is zijn gevoel voor mij veranderd
Wel heb ik gezegt nu kun je er achter komen hoe het is om alleen te zijn. Misschien ga je me missen...
Lekker bitchy. Gun je man eens ruimte zonder dat meteen aan jou te linken, maakt hem vast een stuk gelukkiger.
iedere keer denk ik we hebben het leuk, maar hij voelt het toch anders. het is gekomen door dat ik redelijk jarloers ben en dat is in de loop der jaren steeds opgebouwd daardoor is zijn gevoel voor mij veranderd
Wel heb ik gezegt nu kun je er achter komen hoe het is om alleen te zijn. Misschien ga je me missen...
Lekker bitchy. Gun je man eens ruimte zonder dat meteen aan jou te linken, maakt hem vast een stuk gelukkiger.
donderdag 5 februari 2009 om 15:12
Ik zou in deze ook op mn eigen gevoel afgaan en niet op wat anderen denken dat er misschien ooit eens zou kunnen gebeuren. Oke klinkt misschien cru, maar tis jouw leven niet het hunne. Doe wat jouw gevoel je ingeeft. Probeer van die vakantie te genieten met je kinderen en kijk of hij je gaat missen en of jij hem wel mist als hij niet bij je is. Laat de beslissing niet alleen van hem afhangen.
Succes in elk geval ermee!
Succes in elk geval ermee!
donderdag 5 februari 2009 om 15:20
Tja, als het gevoel werkelijk weg is bij je man, dan zal het waarschijnlijk einde verhaal zijn. Hoe pijnlijk dat ook is. Hij loopt hier misschien al veel langer mee rondt en heeft het dan al zo ver laten komen dat hij er geen heil meer in ziet. Als hij geen therapie wil, zal hij waarschijnlijk ook niet alles er aan willen doen om het weer goed te krijgen.
Mocht er na jouw weekje vakantie geen enkele verbetering van zijn kant zijn, dan zal het op een einde lopen.
Sterkte ermee!
Mocht er na jouw weekje vakantie geen enkele verbetering van zijn kant zijn, dan zal het op een einde lopen.
Sterkte ermee!
donderdag 5 februari 2009 om 15:59
Mar, wat naar. Ik vraag me ook af wat je dan wel gedaan hebt, dat je man zo stellig is over zijn gevoel en dat hij zelfs geen heil meer ziet in therapie. Mannen stappen meestal niet gauw uit een huwelijk (ze verliezen in de meeste gevallen het contact met hun kinderen, voor een groot deel of helemaal, en ze worden er financieel ook niet beter van). Dus lijkt me dat het voor je man wel heel erg op moet zijn, dat hij er zo stellig over is.
donderdag 5 februari 2009 om 16:05
heftig voor je! Wat naar voor je om te lezen dat je partner minder gevoelens voor je heeft. En dat hij vind dat er te veel kapot is.
Wens je als eerste erg veel sterkte in de week dat je weg zal zijn met de kids, het zal voor jou, aangezien je nogal jaloers bent, niet makkelijk zijn om hem alleen thuis te laten.
Maar misschien heeft je partner flink wat lucht nodig en wat tijd voor zichzelf! Hoe moeilijk het ook zal worden, probeer je aandacht bij de kinderen te houden. En laat je partner ook echt helemaal met rust, ook niet bellen of zoiets.
Ik kan niet goed uit je verhaal halen, wat er nou precies mis is gegaan, je partner zegt; er is teveel kapot. Wat dan??
Dit zal wel niet zijn van het ene op het andere moment... Jaloezie speelt al een poosje, maar wat voor dingen zijn er dan zoal gebeurd, kan je wat voorbeelden geven?
Wens je als eerste erg veel sterkte in de week dat je weg zal zijn met de kids, het zal voor jou, aangezien je nogal jaloers bent, niet makkelijk zijn om hem alleen thuis te laten.
Maar misschien heeft je partner flink wat lucht nodig en wat tijd voor zichzelf! Hoe moeilijk het ook zal worden, probeer je aandacht bij de kinderen te houden. En laat je partner ook echt helemaal met rust, ook niet bellen of zoiets.
Ik kan niet goed uit je verhaal halen, wat er nou precies mis is gegaan, je partner zegt; er is teveel kapot. Wat dan??
Dit zal wel niet zijn van het ene op het andere moment... Jaloezie speelt al een poosje, maar wat voor dingen zijn er dan zoal gebeurd, kan je wat voorbeelden geven?
donderdag 5 februari 2009 om 18:14
Ik had eigenlijk helemaal geen reden om jarloers te zijn, maar dat komt door mijn eigen onzekerheid ik vond iedereen al snel veel mooier slimmer en interesanter, terwijl ik er nu wel achter ben dat dit helemaal niet hoeft, ik zie er goed uit, ik ben best ook interesant, ik heb ook een baan, ik hou ook een gezin draaiende, mijn man hoefde nooit iets te doen, want ik regelde alles... ik hoop gewoon dat zijn gevoel terug komt, en dat we hier uit komen. maar hij zegt op een andere lijn te zitten dan ik qua gevoel dan...
Nu gaat hij zelf ook dingen regelen, ik laat hem meer los, ik heb 3 kinderen en geen 4.
ga dan ook meer dingen doen die ik leuk vind, en niet alleen maar om hem het na zijn zin te maken, want dat is ook een stuikelblok van mij, cijfer me zelf weg om een ander het maar naar zijn zin te maken maar ondertussen voelde ik me rot om dat ik dingen heb gezegt waar ik eigenlijk niet achter stond.
Dus ik heb een vakantie geboekt en nu zal hij een week op zich zelf moeten, met alles helemaal alleen... in de hoop dat hij toch mij gaat missen...
Ik ben helemaal geen bitsy women, was ik maar wat harder voor me zelf, dus die adviezen graag voor je houden... die dat opgeschreven heeft...
Nu gaat hij zelf ook dingen regelen, ik laat hem meer los, ik heb 3 kinderen en geen 4.
ga dan ook meer dingen doen die ik leuk vind, en niet alleen maar om hem het na zijn zin te maken, want dat is ook een stuikelblok van mij, cijfer me zelf weg om een ander het maar naar zijn zin te maken maar ondertussen voelde ik me rot om dat ik dingen heb gezegt waar ik eigenlijk niet achter stond.
Dus ik heb een vakantie geboekt en nu zal hij een week op zich zelf moeten, met alles helemaal alleen... in de hoop dat hij toch mij gaat missen...
Ik ben helemaal geen bitsy women, was ik maar wat harder voor me zelf, dus die adviezen graag voor je houden... die dat opgeschreven heeft...
donderdag 5 februari 2009 om 18:28
donderdag 5 februari 2009 om 18:59
quote:Doriane schreef op 05 februari 2009 @ 18:28:
Mar, wat rot voor je.
En wat laf van je vent, eerst 3 kinderen op de wereld zetten en er dan achter komen "dat zijn gevoel weg is". Wat dat dan ook wezen mag. Knok er dan tenminste eerst nog eens voor denk ik dan.
Ik hoop dat je een fijne vakantie hebt, waarin je goed na kunt denken wat jij wilt.Nee hoor we zijn al 11 jaar getrouwd, dus dat is het niet...
Mar, wat rot voor je.
En wat laf van je vent, eerst 3 kinderen op de wereld zetten en er dan achter komen "dat zijn gevoel weg is". Wat dat dan ook wezen mag. Knok er dan tenminste eerst nog eens voor denk ik dan.
Ik hoop dat je een fijne vakantie hebt, waarin je goed na kunt denken wat jij wilt.Nee hoor we zijn al 11 jaar getrouwd, dus dat is het niet...
donderdag 5 februari 2009 om 19:12
Jouw man heeft zelf verantwoordelijkheden, als hij bepaald gedrag van jou niet leuk vindt dan had ie dat al veel eerder kunnen bedenken en niet drie kinderen later.
In elke relatie zijn ups en downs en het kan na 11 jaar zeker gebeuren dat je elkaar even niet meer leuk vindt. Je kan dan weggaan en een nieuw liefje zoeken, maar daar kom je over 11 jaar op hetzelfde punt aan, je kan ook knokken voor je relatie, want alles is een fase en gaat weer over.
Weggaan in de hoop dat je je man op andere gedachten brengt lijkt me niet zo'n goed idee. Je kan namelijk niks doen om de gedachten/gevoelens van je man te beinvloeden. Richt je op jezelf en vraag jezelf af wat e jw ilt in een relatie
In elke relatie zijn ups en downs en het kan na 11 jaar zeker gebeuren dat je elkaar even niet meer leuk vindt. Je kan dan weggaan en een nieuw liefje zoeken, maar daar kom je over 11 jaar op hetzelfde punt aan, je kan ook knokken voor je relatie, want alles is een fase en gaat weer over.
Weggaan in de hoop dat je je man op andere gedachten brengt lijkt me niet zo'n goed idee. Je kan namelijk niks doen om de gedachten/gevoelens van je man te beinvloeden. Richt je op jezelf en vraag jezelf af wat e jw ilt in een relatie
donderdag 5 februari 2009 om 19:30
quote:meds schreef op 05 februari 2009 @ 19:12:
Jouw man heeft zelf verantwoordelijkheden, als hij bepaald gedrag van jou niet leuk vindt dan had ie dat al veel eerder kunnen bedenken en niet drie kinderen later.
In elke relatie zijn ups en downs en het kan na 11 jaar zeker gebeuren dat je elkaar even niet meer leuk vindt. Je kan dan weggaan en een nieuw liefje zoeken, maar daar kom je over 11 jaar op hetzelfde punt aan, je kan ook knokken voor je relatie, want alles is een fase en gaat weer over.
Weggaan in de hoop dat je je man op andere gedachten brengt lijkt me niet zo'n goed idee. Je kan namelijk niks doen om de gedachten/gevoelens van je man te beinvloeden. Richt je op jezelf en vraag jezelf af wat e jw ilt in een relatie
Hallo,,
We gaan maar een midweekje weg, ik wilde graag op vakantie, dat heb ik ook gezegt dat na 11 jaar er toch wel wat veranderd, maar hij zegt dat hij al een hele poos ongelukkig is, en hij verwijd hem zelf ook dat hij niet eerder paaltjes heeft geslagen, hij heeft het iedere keer ook maar op zich genomen, van kom op op naar de volgende crisis, maar het locomotiefje kan het niet meer trekken en daardoor is hij mij anders gaan zien en zijn zijn gevoelens verandert, de reden dat ik ook weg ga is dat hij er dan achterkomt wat er allemaal bij komt kijken en wat hij dan plotseling allemaal zelf moet doen, en hij kan ook nadenken wat hij wil net zoals ik... maar zo voor de buiten kant lijkt het allemaal goed, ik vind ook dat hij maar eens moet voelen hoe het is om alleen te zijn... want dat is bijna nooit gebeurt tijdens die 11 jaar. daarom hoop ik maar dat dit een fase is die we goed doorstaan.. en mocht er na die vakantie nog niets verandert zijn dan zie ik dan wel weer....
Jouw man heeft zelf verantwoordelijkheden, als hij bepaald gedrag van jou niet leuk vindt dan had ie dat al veel eerder kunnen bedenken en niet drie kinderen later.
In elke relatie zijn ups en downs en het kan na 11 jaar zeker gebeuren dat je elkaar even niet meer leuk vindt. Je kan dan weggaan en een nieuw liefje zoeken, maar daar kom je over 11 jaar op hetzelfde punt aan, je kan ook knokken voor je relatie, want alles is een fase en gaat weer over.
Weggaan in de hoop dat je je man op andere gedachten brengt lijkt me niet zo'n goed idee. Je kan namelijk niks doen om de gedachten/gevoelens van je man te beinvloeden. Richt je op jezelf en vraag jezelf af wat e jw ilt in een relatie
Hallo,,
We gaan maar een midweekje weg, ik wilde graag op vakantie, dat heb ik ook gezegt dat na 11 jaar er toch wel wat veranderd, maar hij zegt dat hij al een hele poos ongelukkig is, en hij verwijd hem zelf ook dat hij niet eerder paaltjes heeft geslagen, hij heeft het iedere keer ook maar op zich genomen, van kom op op naar de volgende crisis, maar het locomotiefje kan het niet meer trekken en daardoor is hij mij anders gaan zien en zijn zijn gevoelens verandert, de reden dat ik ook weg ga is dat hij er dan achterkomt wat er allemaal bij komt kijken en wat hij dan plotseling allemaal zelf moet doen, en hij kan ook nadenken wat hij wil net zoals ik... maar zo voor de buiten kant lijkt het allemaal goed, ik vind ook dat hij maar eens moet voelen hoe het is om alleen te zijn... want dat is bijna nooit gebeurt tijdens die 11 jaar. daarom hoop ik maar dat dit een fase is die we goed doorstaan.. en mocht er na die vakantie nog niets verandert zijn dan zie ik dan wel weer....
donderdag 5 februari 2009 om 19:39
donderdag 5 februari 2009 om 19:54
quote:meds schreef op 05 februari 2009 @ 19:36:
Ja maar ik lees toch echt dat je weggaat om hem tot inkeer te laten komen. Denk je nu echt dat 5 dagen zelf koken (of pizza bestellen) het gevoel voor jou doet terugkeren? Het klinkt een beetje manipulatiefNee dat denk ik niet, maar aan de andere kant is hij heel afhankelijk van mij... ik regelde alles, en nu moet hij dat doen, kijk als ik later als hem naar bed ga en hij staat 5 minutjes later beneden van kom je nog, want anders kan ik niet slapen..... hij worsteld enorm met de dingen en zijn gevoel en zichzelf, hij weet ook dat hij alles kwijt is mocht het op een scheiding uitdraaien... We hebben een prachtig huis, land en dieren, en dat is wel zijn passie... maar dat is natuurlijk niet de reden om daarom maar bijelkaar te blijven... en ook omdat hij bijna nog nooit voor zich zelf heeft gezorgt, kunnen die 5 dagen en nachten er vervelend zijn en bovendien zijn de kinderen er ook niet... en die gaat hij ook zeker missen. het blijft gewoon moeilijk dat is een feit. Maar ik geef niet op tenmiste dat wil ik nog niet...
Ja maar ik lees toch echt dat je weggaat om hem tot inkeer te laten komen. Denk je nu echt dat 5 dagen zelf koken (of pizza bestellen) het gevoel voor jou doet terugkeren? Het klinkt een beetje manipulatiefNee dat denk ik niet, maar aan de andere kant is hij heel afhankelijk van mij... ik regelde alles, en nu moet hij dat doen, kijk als ik later als hem naar bed ga en hij staat 5 minutjes later beneden van kom je nog, want anders kan ik niet slapen..... hij worsteld enorm met de dingen en zijn gevoel en zichzelf, hij weet ook dat hij alles kwijt is mocht het op een scheiding uitdraaien... We hebben een prachtig huis, land en dieren, en dat is wel zijn passie... maar dat is natuurlijk niet de reden om daarom maar bijelkaar te blijven... en ook omdat hij bijna nog nooit voor zich zelf heeft gezorgt, kunnen die 5 dagen en nachten er vervelend zijn en bovendien zijn de kinderen er ook niet... en die gaat hij ook zeker missen. het blijft gewoon moeilijk dat is een feit. Maar ik geef niet op tenmiste dat wil ik nog niet...
donderdag 5 februari 2009 om 19:56
quote:lampie2 schreef op 05 februari 2009 @ 19:39:
Je hebt het steeds over de huishoudelijke taken die op zijn schouders komen als je een paar dagen weg bent. Maar is dat wat je wil dat hij gaat missen dan, je huishoudelijke geregel??? Ik ben echt verbaasd over de steeds terugkerende opmerkingen over dit aspect van de relatie.hahah nee hoor, maar meer dat hij het idee krijgt van wat ik hier allemaal doe, ik ga ieder geval genieten van mijn vakantie samen met de kids, terwijl hij hier alleen zijn prakkie zit te eten.
Je hebt het steeds over de huishoudelijke taken die op zijn schouders komen als je een paar dagen weg bent. Maar is dat wat je wil dat hij gaat missen dan, je huishoudelijke geregel??? Ik ben echt verbaasd over de steeds terugkerende opmerkingen over dit aspect van de relatie.hahah nee hoor, maar meer dat hij het idee krijgt van wat ik hier allemaal doe, ik ga ieder geval genieten van mijn vakantie samen met de kids, terwijl hij hier alleen zijn prakkie zit te eten.
donderdag 5 februari 2009 om 20:25
Ik denk dat jij dat huishouden en het gemis van jou bij het uitvoeren van die taken als een soort strohalm ziet. Iets waarbij hij wel zal merken dat hij jou enorm zal gaan missen. Ik wil je adviseren dat idee los te laten.
Praktische zaken als koken, soppen, organiseren, zijn geen redenen om bij elkaar te blijven. As hij weer alleen woont kan hij een hulp in de huishouding nemen en kant en klaar maaltijden halen bij Albert Heijn. Daar heeft hij jou echt niet bij nodig. Geloof me.
Hij zegt dat zijn gevoel voor jou er niet meer is. Waarom zou je hem daarin niet geloven? Ik begrijp echt heel goed dat je veel pijn hebt als je hoort dat hij niet meer van je houdt maar het is wél wat hij voelt.
Richt je vooral ook op jezelf, op je eigen toekomst en klamp je niet al te vel vast aan je echtgenoot. Je doorzettingsvermogen is te bejubelen maar als het op is, ook al is dat éénzijdig, dan is het toch echt op. Daar zal een week vakantie geen verandering in brengen. Of denk jij oprecht van wel?
Praktische zaken als koken, soppen, organiseren, zijn geen redenen om bij elkaar te blijven. As hij weer alleen woont kan hij een hulp in de huishouding nemen en kant en klaar maaltijden halen bij Albert Heijn. Daar heeft hij jou echt niet bij nodig. Geloof me.
Hij zegt dat zijn gevoel voor jou er niet meer is. Waarom zou je hem daarin niet geloven? Ik begrijp echt heel goed dat je veel pijn hebt als je hoort dat hij niet meer van je houdt maar het is wél wat hij voelt.
Richt je vooral ook op jezelf, op je eigen toekomst en klamp je niet al te vel vast aan je echtgenoot. Je doorzettingsvermogen is te bejubelen maar als het op is, ook al is dat éénzijdig, dan is het toch echt op. Daar zal een week vakantie geen verandering in brengen. Of denk jij oprecht van wel?
donderdag 5 februari 2009 om 20:33
quote:eleonora schreef op 05 februari 2009 @ 20:25:
Ik denk dat jij dat huishouden en het gemis van jou bij het uitvoeren van die taken als een soort strohalm ziet. Iets waarbij hij wel zal merken dat hij jou enorm zal gaan missen. Ik wil je adviseren dat idee los te laten.
Praktische zaken als koken, soppen, organiseren, zijn geen redenen om bij elkaar te blijven. As hij weer alleen woont kan hij een hulp in de huishouding nemen en kant en klaar maaltijden halen bij Albert Heijn. Daar heeft hij jou echt niet bij nodig. Geloof me.
Hij zegt dat zijn gevoel voor jou er niet meer is. Waarom zou je hem daarin niet geloven? Ik begrijp echt heel goed dat je veel pijn hebt als je hoort dat hij niet meer van je houdt maar het is wél wat hij voelt.
Richt je vooral ook op jezelf, op je eigen toekomst en klamp je niet al te vel vast aan je echtgenoot. Je doorzettingsvermogen is te bejubelen maar als het op is, ook al is dat éénzijdig, dan is het toch echt op. Daar zal een week vakantie geen verandering in brengen. Of denk jij oprecht van wel?nee daar heb je helemaal gelijk in... op is op, maar toch is hij er ook nog niet helemaal zeker van... ik moet er gewoon rekening mee houden dat het misschien niet meer goed komt tussen ons.. hij heeft vanochtend pillen gekregen van de huisarts om wat meer rust te krijgen ( geen antidepresivia) Wij hebben samen ook kinderen en dat is ook moeilijk voor hem... hij houdt heus nog wel van mij alleen het gevoel is weg, en dat kan natuurlijk wel groeien, na 11 jaar huwelijk is er het een en ander verandert op alle fronten hadden we het goed. alleen ik heb het kapot gemaakt met mijn onzekerheid en daaruit voortvloeiende jarloezie. Hij staat er ook niet om te springen hij heeft het er ook enorm moeilijk mee... de wereld staat voor hem ook op zijn kop... daarom hoop ik gewoon dat we hier uit komen, al kan het nog een hele poos duren.
Ik denk dat jij dat huishouden en het gemis van jou bij het uitvoeren van die taken als een soort strohalm ziet. Iets waarbij hij wel zal merken dat hij jou enorm zal gaan missen. Ik wil je adviseren dat idee los te laten.
Praktische zaken als koken, soppen, organiseren, zijn geen redenen om bij elkaar te blijven. As hij weer alleen woont kan hij een hulp in de huishouding nemen en kant en klaar maaltijden halen bij Albert Heijn. Daar heeft hij jou echt niet bij nodig. Geloof me.
Hij zegt dat zijn gevoel voor jou er niet meer is. Waarom zou je hem daarin niet geloven? Ik begrijp echt heel goed dat je veel pijn hebt als je hoort dat hij niet meer van je houdt maar het is wél wat hij voelt.
Richt je vooral ook op jezelf, op je eigen toekomst en klamp je niet al te vel vast aan je echtgenoot. Je doorzettingsvermogen is te bejubelen maar als het op is, ook al is dat éénzijdig, dan is het toch echt op. Daar zal een week vakantie geen verandering in brengen. Of denk jij oprecht van wel?nee daar heb je helemaal gelijk in... op is op, maar toch is hij er ook nog niet helemaal zeker van... ik moet er gewoon rekening mee houden dat het misschien niet meer goed komt tussen ons.. hij heeft vanochtend pillen gekregen van de huisarts om wat meer rust te krijgen ( geen antidepresivia) Wij hebben samen ook kinderen en dat is ook moeilijk voor hem... hij houdt heus nog wel van mij alleen het gevoel is weg, en dat kan natuurlijk wel groeien, na 11 jaar huwelijk is er het een en ander verandert op alle fronten hadden we het goed. alleen ik heb het kapot gemaakt met mijn onzekerheid en daaruit voortvloeiende jarloezie. Hij staat er ook niet om te springen hij heeft het er ook enorm moeilijk mee... de wereld staat voor hem ook op zijn kop... daarom hoop ik gewoon dat we hier uit komen, al kan het nog een hele poos duren.
donderdag 5 februari 2009 om 21:59
Is het echt jouw onzekerheid en jaloezie die ervoor zorgen dat jullie relatie nu op klappen staat? Moet toch wel extreem geweest zijn.
Of is het zijn manier van uitleg waarom de relatie nu niet meer werkt?
Ik denk nl. niet dat jij voor de volle 100% verantwoordelijk bent, dit houdt toch een beetje op bij de 55%, voor de rest is hij toch echt veranwoordelijk.
Of is het zijn manier van uitleg waarom de relatie nu niet meer werkt?
Ik denk nl. niet dat jij voor de volle 100% verantwoordelijk bent, dit houdt toch een beetje op bij de 55%, voor de rest is hij toch echt veranwoordelijk.
donderdag 5 februari 2009 om 22:05
quote:pom508 schreef op 05 februari 2009 @ 21:59:
Is het echt jouw onzekerheid en jaloezie die ervoor zorgen dat jullie relatie nu op klappen staat? Moet toch wel extreem geweest zijn.
Of is het zijn manier van uitleg waarom de relatie nu niet meer werkt?
Ik denk nl. niet dat jij voor de volle 100% verantwoordelijk bent, dit houdt toch een beetje op bij de 55%, voor de rest is hij toch echt veranwoordelijk.
je moet je voorstellen dat ik me soms extreem gedragen heb, niemand zo dat pikken maar ik wilde er ook veel aan doen, het zat gewoon in me, en het gekke is dat ik dat nu niet meer zo erg heb... mss ook omdat ik meer bezig ben met om hem niet kwijt te raken...
maar bij bepaalde dingen sprong ik al uit mijn vel van jaloezie maar gebeurt dat niet, heb ik er niet veel last van raar is dat... daar had ik vele jaren geleden moeten doen, maar ja toen deed ik erniks mee...
maar wie heeft er in dezelfde situatie gezeten en is er toch goed uit gekomen???
Is het echt jouw onzekerheid en jaloezie die ervoor zorgen dat jullie relatie nu op klappen staat? Moet toch wel extreem geweest zijn.
Of is het zijn manier van uitleg waarom de relatie nu niet meer werkt?
Ik denk nl. niet dat jij voor de volle 100% verantwoordelijk bent, dit houdt toch een beetje op bij de 55%, voor de rest is hij toch echt veranwoordelijk.
je moet je voorstellen dat ik me soms extreem gedragen heb, niemand zo dat pikken maar ik wilde er ook veel aan doen, het zat gewoon in me, en het gekke is dat ik dat nu niet meer zo erg heb... mss ook omdat ik meer bezig ben met om hem niet kwijt te raken...
maar bij bepaalde dingen sprong ik al uit mijn vel van jaloezie maar gebeurt dat niet, heb ik er niet veel last van raar is dat... daar had ik vele jaren geleden moeten doen, maar ja toen deed ik erniks mee...
maar wie heeft er in dezelfde situatie gezeten en is er toch goed uit gekomen???
donderdag 5 februari 2009 om 22:18
Mar misschien moet je eens stoppen met proberen ervoor te zorgen dat je hem niet kwijtraakt.
Misschien eens gewoon gaan kijken wat er nog over is om voor te vechten en voor te gaan. Tuurlijk er zijn 2 kinderen en dat zou alleen al de moeite waard moeten zijn, maar die fase is hij althans al voorbij.
Als je alleen maar wilt vechten voor een relatie omdat je hem anders kwijtraakt, dan ga je volledig voorbij aan alles waar het in een relatie om draait.
Destijds was jij onzeker en uitte je dit in jaloersheid. Dan is er toch iets in de relatie niet goed wat maakt dat jij zo krampachtig reageert?
Er is pas een doorstart mogelijk wanneer er een basis is voor een goede relatie. Is die er wel bij jullie? Dat jij zo goed voor hem zorgt is geen basis om een relatie te handhaven.
Wat is er dan wel? Als jij het weet, dan kun je hem misschien ook overtuigen.
Misschien eens gewoon gaan kijken wat er nog over is om voor te vechten en voor te gaan. Tuurlijk er zijn 2 kinderen en dat zou alleen al de moeite waard moeten zijn, maar die fase is hij althans al voorbij.
Als je alleen maar wilt vechten voor een relatie omdat je hem anders kwijtraakt, dan ga je volledig voorbij aan alles waar het in een relatie om draait.
Destijds was jij onzeker en uitte je dit in jaloersheid. Dan is er toch iets in de relatie niet goed wat maakt dat jij zo krampachtig reageert?
Er is pas een doorstart mogelijk wanneer er een basis is voor een goede relatie. Is die er wel bij jullie? Dat jij zo goed voor hem zorgt is geen basis om een relatie te handhaven.
Wat is er dan wel? Als jij het weet, dan kun je hem misschien ook overtuigen.
donderdag 5 februari 2009 om 22:29
Hoi Mar,
wat vervelend voor je ik leef met je mee, en kan voelen wat jij voelt, met name de onzekerheid. Ik heb vorig jaar hetzelfde meegemaakt. 2 kleine kinderen van 3 jaar en 6 maanden en dan van je vriend te horen te krijgen na 13 jaar dat hij nog van je houd als de moeder van je kinderen. Ook hij wist het niet meer wou rust en ruimte.... Ik kwam er helaas na en poosje achter dat hij al een half jaar een "relatie" had met een collegaatje. Hij wou niet in therapie. Dat is eigenlijk wat ik hem nog het meest verwijd en nu dus ook jou man. Kinderen hebben recht op ouders die vechten voor elkaar ongeacht wat de uitslag daarvan is. Je kan het niet maken om ,als je zulke volwassen beslissingen neemt om kinderen op de wereld te zetten je er dan als een klein kind vanaf te maken. Ik wens je veel succes, hoop dat het nog niet te laat is.
Liefs Vlie
wat vervelend voor je ik leef met je mee, en kan voelen wat jij voelt, met name de onzekerheid. Ik heb vorig jaar hetzelfde meegemaakt. 2 kleine kinderen van 3 jaar en 6 maanden en dan van je vriend te horen te krijgen na 13 jaar dat hij nog van je houd als de moeder van je kinderen. Ook hij wist het niet meer wou rust en ruimte.... Ik kwam er helaas na en poosje achter dat hij al een half jaar een "relatie" had met een collegaatje. Hij wou niet in therapie. Dat is eigenlijk wat ik hem nog het meest verwijd en nu dus ook jou man. Kinderen hebben recht op ouders die vechten voor elkaar ongeacht wat de uitslag daarvan is. Je kan het niet maken om ,als je zulke volwassen beslissingen neemt om kinderen op de wereld te zetten je er dan als een klein kind vanaf te maken. Ik wens je veel succes, hoop dat het nog niet te laat is.
Liefs Vlie
vrijdag 6 februari 2009 om 00:49
Ik denk dat je met jezelf aan de slag moet i.p.v bedenken waarom hij gekomen is tot deze constatering en wat jij er aan kan doen om dit te veranderen. Je kan alleen jezelf veranderen. Jij zegt dat je onzeker bent en soms extreem reageert dat lijken mij zaken waarmee je aan de slag moet. Verder kan ik je berichten niet zo goed plaatsen, ze gaan van alle verantwoordelijkheid naar je toe trekken tot bagatelliseren/ ridiculiseren van je man. Neem je hem wel serieus?
