Relaties
alle pijlers
Zorgen om huisgenoot
donderdag 26 februari 2009 om 01:55
Mijn huisgenoot dus. Via-via kon ik pas geleden een appartementje huren. Heel fijn, maar net iets te duur, dus ik ging op zoek naar een huisgenoot. Goed, we wonen nu ruim een maand samen (kenden elkaar van tevoren niet) en delen eigenlijk alles behalve de slaapkamer.
Nu ben ik op zich niet heel veel thuis en vaak ligt hij al op bed (of heeft hij zich in ieder geval teruggetrokken op z'n kamer) tegen de tijd dat ik eens thuis aan kom zetten, maar als we er allebei zijn is het meestal gezellig. Omdat ik nogal van het leven en laten leven ben, weet ik niet zo gek veel van hem. Geen probleem, ik ken hem ook nog maar kort. Maar het maakt het voor mij wel moeilijk het volgende te plaatsen.
Ik begin namelijk steeds meer te vermoeden dat hij met eten rotzooit. De dingen die hij zegt, badkamergeluiden (meestal gedempt, dat wel) en -geuren en vandaag, toen hij waarschijnlijk dacht dat ik niet thuis was (lag net op bed te nappen toen hij thuis kwam), hoorde ik het overduidelijk - een tijdje na het eten dus. Al met al niet heel direct, maar wel genoeg voor vermoedens, bij mij althans. Voor het complete plaatje: hij is tamelijk lang en ontzettend dun.
En nu weet ik dus niet wat ik hiermee moet. Zoals ik al zei, in principe wil ik me niet bemoeien met zaken die hij als privé beschouwt. Bovendien heb ik natuurlijk geen harde "bewijzen" en kan een insinuatie of vraag helemaal natuurlijk compleet verkeerd vallen, ook als ik alleen maar geesten blijk te hebben gezien. Moet ik het dan maar aanzien? Afwachten of die vermoedens waar blijken te zijn? Maar wat als mijn vermoedens nu versterkt worden? Ik merk dat ik het lastig vind in te schatten wat ik kan en moet doen. Praten of juist niet? Helpen of juist niet? Afwachten of juist niet? Of is dit totaal niet mijn zaak en zou ik het beste kunnen doen alsof mijn neus bloedt? Ideeën?
Nu ben ik op zich niet heel veel thuis en vaak ligt hij al op bed (of heeft hij zich in ieder geval teruggetrokken op z'n kamer) tegen de tijd dat ik eens thuis aan kom zetten, maar als we er allebei zijn is het meestal gezellig. Omdat ik nogal van het leven en laten leven ben, weet ik niet zo gek veel van hem. Geen probleem, ik ken hem ook nog maar kort. Maar het maakt het voor mij wel moeilijk het volgende te plaatsen.
Ik begin namelijk steeds meer te vermoeden dat hij met eten rotzooit. De dingen die hij zegt, badkamergeluiden (meestal gedempt, dat wel) en -geuren en vandaag, toen hij waarschijnlijk dacht dat ik niet thuis was (lag net op bed te nappen toen hij thuis kwam), hoorde ik het overduidelijk - een tijdje na het eten dus. Al met al niet heel direct, maar wel genoeg voor vermoedens, bij mij althans. Voor het complete plaatje: hij is tamelijk lang en ontzettend dun.
En nu weet ik dus niet wat ik hiermee moet. Zoals ik al zei, in principe wil ik me niet bemoeien met zaken die hij als privé beschouwt. Bovendien heb ik natuurlijk geen harde "bewijzen" en kan een insinuatie of vraag helemaal natuurlijk compleet verkeerd vallen, ook als ik alleen maar geesten blijk te hebben gezien. Moet ik het dan maar aanzien? Afwachten of die vermoedens waar blijken te zijn? Maar wat als mijn vermoedens nu versterkt worden? Ik merk dat ik het lastig vind in te schatten wat ik kan en moet doen. Praten of juist niet? Helpen of juist niet? Afwachten of juist niet? Of is dit totaal niet mijn zaak en zou ik het beste kunnen doen alsof mijn neus bloedt? Ideeën?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
donderdag 26 februari 2009 om 02:08
iemand die niet geholpen wil doen valt moeilijk te helpen.
als je er wat van zegt ''valt ie miss aan'', ''schiet in de verdediging (smoesjes)'' en gaat ie het als je vermoeden juist is miss nog stiekumer doen...
je kan er wat beter op letten? gewoon meer met um omgaan miss? zodat ie miss zelf je in vertrouwen neemt....
(weet het ook niet)
als je er wat van zegt ''valt ie miss aan'', ''schiet in de verdediging (smoesjes)'' en gaat ie het als je vermoeden juist is miss nog stiekumer doen...
je kan er wat beter op letten? gewoon meer met um omgaan miss? zodat ie miss zelf je in vertrouwen neemt....
(weet het ook niet)
donderdag 26 februari 2009 om 02:44
Ik vind het gewoon ontzettend lastig omdat ik hem pas zo kort ken. Wel redelijk intensief contact, maar niet per se diepgaand dus. En precies, het is moeilijk in te schatten hoe hij zo'n opmerking (en wat zou ik in hemelsnaam moeten zeggen dan - "Goh, ik denk dat je een eetprobleem hebt" lijkt me ook niet direct de beste manier) op zou nemen. Inderdaad, het gevaar is dat hij dan sowieso gaat ontkennen en daarna meer op z'n hoede gaat zijn.
Maar hoe lang wacht ik dan met iets doen/zeggen? Lijkt me stug dat hij me binnenkort eens even over zijn (vermoedelijke hè, ik weet het dus niet helemaal zeker) eetprobleem gaat vertellen die hij nu zo hard probeert te verbergen.
Maar hoe lang wacht ik dan met iets doen/zeggen? Lijkt me stug dat hij me binnenkort eens even over zijn (vermoedelijke hè, ik weet het dus niet helemaal zeker) eetprobleem gaat vertellen die hij nu zo hard probeert te verbergen.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
donderdag 26 februari 2009 om 08:02
Ik zou het hem dus wel op de man af vragen.. Gewoon zeggen dat je een vermoeden hebt omdat je dingen hebt gehoord en je zorgen maakt, geef hem de kans om te reageren.. (als in, vertel hem dat je hem niet voor het blok wilt zetten maar dat het wel slim is om hier over te praten, jullie wonen per slot van rekening onder 1 dak).
Als hij idd een es heeft zal hij waarschijnlijk eerder opgelucht zijn dat je je vermoedens benoemd, er zijn teveel mensen die het namelijk niet zien of niet willen zien en er dus het gesprek niet over aangaan (is mijn ervaring vanuit de positie van degene met de es..)
Helpen kan idd alleen als hij geholpen wil worden, maar een 'partner in crime" kan al een goede stok achter de deur zijn voor iemand die wel geholpen wil worden maar een klein duwtje in de rug nodig heeft..
En als hij geen es heeft is er toch ook geen man over boord.. dan heb je misschien wel een basis gelegd voor meer diepgang in gesprekken...
Als hij idd een es heeft zal hij waarschijnlijk eerder opgelucht zijn dat je je vermoedens benoemd, er zijn teveel mensen die het namelijk niet zien of niet willen zien en er dus het gesprek niet over aangaan (is mijn ervaring vanuit de positie van degene met de es..)
Helpen kan idd alleen als hij geholpen wil worden, maar een 'partner in crime" kan al een goede stok achter de deur zijn voor iemand die wel geholpen wil worden maar een klein duwtje in de rug nodig heeft..
En als hij geen es heeft is er toch ook geen man over boord.. dan heb je misschien wel een basis gelegd voor meer diepgang in gesprekken...
donderdag 26 februari 2009 om 09:12
Je hoeft toch niet direct te zeggen dat je een eetstoornis vermoedt? Begin eens te zeggen dat je gehoord hebt dat hij een aantal keer moest braken en vraag hem of hij wel in orde is. Nog niet direct conclusies op tafel leggen. Dan heb je in ieder geval een opening en hoeft hij zich niet direct te verdedigen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 26 februari 2009 om 11:41
Ja, de tip van Poezewoes vind ik ook zo gek nog niet. Gewoon zeggen dat je hem een paar keer hebt horen braken en vragen of het wel goed gaat..
Er toch over praten is sowieso een goed idee; als je het mis hebt is dat in ieder geval uit de lucht en als je het bij het rechte eind hebt dan help je hem wellicht door het aan te kaarten.
Succes ermee!
Er toch over praten is sowieso een goed idee; als je het mis hebt is dat in ieder geval uit de lucht en als je het bij het rechte eind hebt dan help je hem wellicht door het aan te kaarten.
Succes ermee!
donderdag 26 februari 2009 om 13:19
Heb iets vergelijkbaars meegemaakt. Ben het eens met Poezewoes: geef wel aan dat je merkt dat hij braakt, uit je bezorgdheid en laat weten dat je open staat voor een gesprek. Als het inderdaad om een eetstoornis gaat, jaag je hem alleen maar op de kast en in zijn harnas door hem hier direct op aan te spreken. Had zelf een huisgenote met bulimia. Heb eerst aangegeven dat ik dacht dat ze ziek was. Zij begon toen over maagproblemen. Toen het braken aanhield, ben ik rustig het gesprek aangegaan door te vragen of ze wel lekker in haar vel zat en of er misschien meer aan de hand was. Dat bleek inderdaad het geval en ze was best blij daar eens met iemand met wie ze geen close relatie onderhield over te praten. Ben kort daarop verhuisd en weet niet hoe het nu met haar is. Wees in elk geval niet veroordelend en aanvallend, maar speel het op je zorg om zijn (mentale en lichamelijke) gezondheid.
donderdag 26 februari 2009 om 14:31
Ik hoor hem braken, denk ik, Pilous.
Da's waar. Ik hoef natuurlijk ook niet meteen mijn vermoedens op tafel te gooien. Indirect doe ik dat misschien wel door te vragen of alles wel ok gaat, vooral als hij de halve avond dat ik met hem in de kamer heb gezeten niks over zich slecht/ziek voelen zegt. Maar beter dat natuurlijk dan dat hij het gevoel krijgt zich te moeten verdedigen. Stom eigenlijk dat ik dat zelf niet kon bedenken, is het duidelijk dat ik niet zo tactisch ben?
Stomme vraag misschien, maar zou hij het braken dan in het vervolg niet gewoon beter gaan verhullen?
Da's waar. Ik hoef natuurlijk ook niet meteen mijn vermoedens op tafel te gooien. Indirect doe ik dat misschien wel door te vragen of alles wel ok gaat, vooral als hij de halve avond dat ik met hem in de kamer heb gezeten niks over zich slecht/ziek voelen zegt. Maar beter dat natuurlijk dan dat hij het gevoel krijgt zich te moeten verdedigen. Stom eigenlijk dat ik dat zelf niet kon bedenken, is het duidelijk dat ik niet zo tactisch ben?
Stomme vraag misschien, maar zou hij het braken dan in het vervolg niet gewoon beter gaan verhullen?
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
vrijdag 27 februari 2009 om 00:38
Die kans zit er inderdaad altijd in. Wil inderdaad niet aanvallend overkomen, maar wat ik ook zeg, hij zal hoe dan ook weten dat ik hem hoor (of denk te horen). Maar goed, als hij het écht zou willen verbergen dan kan ik daar natuurlijk vrij weinig aan doen.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
vrijdag 27 februari 2009 om 00:45
vrees het ook daffo...
beste optie vind ik wel die van poes... gewoon of ie zich soms niet lekker voelt (kun je aan de houding, hoe die daar op reageert ook wel veel afleiden). Als hij er niet over wil praten, kun je hem niet dwingen. Als hij geen hulp wil zoeken, kun je hem ook niet dwingen. Als hij het ''beter'' wil verbergen, kun je daar vrij weinig tegen doen. Hij moet zelf willen....
beste optie vind ik wel die van poes... gewoon of ie zich soms niet lekker voelt (kun je aan de houding, hoe die daar op reageert ook wel veel afleiden). Als hij er niet over wil praten, kun je hem niet dwingen. Als hij geen hulp wil zoeken, kun je hem ook niet dwingen. Als hij het ''beter'' wil verbergen, kun je daar vrij weinig tegen doen. Hij moet zelf willen....
vrijdag 27 februari 2009 om 00:49
trouwens
je zegt dat je het vermoedt door dingen...
wat voor dingen zegt hij dan?
hoelang na eten (jah ongeveer je zal um niet op zn bord zitten kijken en erna op de klok om te timen) hoor je die ''badkamergeluiden''?
hoe vaak komt het ongeveer voor? (elke dag? pas een weekje?)
geuren? echt ''kotslucht'' dus?
je zegt dat je het vermoedt door dingen...
wat voor dingen zegt hij dan?
hoelang na eten (jah ongeveer je zal um niet op zn bord zitten kijken en erna op de klok om te timen) hoor je die ''badkamergeluiden''?
hoe vaak komt het ongeveer voor? (elke dag? pas een weekje?)
geuren? echt ''kotslucht'' dus?
vrijdag 27 februari 2009 om 02:01
Precies en ik ben ook niet van plan hem te dwingen iets te doen waar hij niet achter staat. Eigenlijk ben ik helemaal niks van plan, maar ik maak me wel zorgen en vraag me af hoe ik het het beste bespreekbaar kan maken (en of ik het bespreekbaar zou moeten maken).
Wat voor dingen hij zegt? Hij is ontzettend ontwijkend qua eten of eetgewoontes. Soms heb ik het idee dat hij doet alsof hij kookt en (afgewassen) afwas maakt die er niet is. Gisteren bijvoorbeeld stonden er opeens pannen te drogen terwijl ik zeker weet dat hij niet gekookt had. Of soms ligt er (dezelfde) verpakking van een pak koekjes dagenlang bovenaan in de afvalbak.
Qua braken, ik schat een uurtje, misschien anderhalf na het eten. Meestal hangt er een enorme zeep- of deogeur, samen met iets onbestemds. Het ruikt in ieder geval niet naar de gangbare toiletluchten. Geen idee of dit allang bezig is (als het dus echt bezig is, het is uiteindelijk nog steeds een vermoeden) eigenlijk - achteraf gezien misschien al vanaf het begin, maar is het me pas later gaan opvallen. Ik ben vrij weinig thuis en meestal rond etenstijd al helemaal niet. Misschien drie avonden per week maximaal.
Wat voor dingen hij zegt? Hij is ontzettend ontwijkend qua eten of eetgewoontes. Soms heb ik het idee dat hij doet alsof hij kookt en (afgewassen) afwas maakt die er niet is. Gisteren bijvoorbeeld stonden er opeens pannen te drogen terwijl ik zeker weet dat hij niet gekookt had. Of soms ligt er (dezelfde) verpakking van een pak koekjes dagenlang bovenaan in de afvalbak.
Qua braken, ik schat een uurtje, misschien anderhalf na het eten. Meestal hangt er een enorme zeep- of deogeur, samen met iets onbestemds. Het ruikt in ieder geval niet naar de gangbare toiletluchten. Geen idee of dit allang bezig is (als het dus echt bezig is, het is uiteindelijk nog steeds een vermoeden) eigenlijk - achteraf gezien misschien al vanaf het begin, maar is het me pas later gaan opvallen. Ik ben vrij weinig thuis en meestal rond etenstijd al helemaal niet. Misschien drie avonden per week maximaal.
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
