Relaties
alle pijlers
Zus verkracht door eigen vader en twee van zijn vrienden
donderdag 21 januari 2010 om 13:47
Ineens wordt je geschiedenis herschreven.
Gisteren vertelde mijn zus mij dat ze, op vijftienjarige leeftijd, verkracht is door mijn vader en twee van zijn vrienden.
Ons gezin is al een gebroken gezin, maar nooit was duidelijk waarom dat eigenlijk zo was. Nu staat alles in een compleet ander perspectief.
Alles wat ik toen niet begreep, krijgt nu een plek.
Ik ben een beetje verdwaasd, het besef dat mijn eigen pa tot zoiets in staat is, dat mijn pa/ouders (??) dertig jaar lang van hun leven een grote leugen hebben gemaakt. Dat alles anders is. Dat mijn zus haar leven in puin ligt en haar pijn het niet toeliet dit met anderen/mij te delen.
Dit alles doet zeer, erg zeer
Ik ben woedend, teleurgesteld en verdrietig.
Ik sta nu voor een keuze. Wat te doen en wat niet.
Moet ik het contact ook verbreken of juist niet.
Het voortouw nemen, als oudste kind, en redden wat er te redden valt of juist niet.
De rest van de familie inlichten of juist niet
Mijn behoefte is eerlijkheid en duidelijkheid krijgen, maar hoe krijg je die, na zo'n lange tijd van leugens??
Voor de volledigheid: ik ben een man.
Gisteren vertelde mijn zus mij dat ze, op vijftienjarige leeftijd, verkracht is door mijn vader en twee van zijn vrienden.
Ons gezin is al een gebroken gezin, maar nooit was duidelijk waarom dat eigenlijk zo was. Nu staat alles in een compleet ander perspectief.
Alles wat ik toen niet begreep, krijgt nu een plek.
Ik ben een beetje verdwaasd, het besef dat mijn eigen pa tot zoiets in staat is, dat mijn pa/ouders (??) dertig jaar lang van hun leven een grote leugen hebben gemaakt. Dat alles anders is. Dat mijn zus haar leven in puin ligt en haar pijn het niet toeliet dit met anderen/mij te delen.
Dit alles doet zeer, erg zeer
Ik ben woedend, teleurgesteld en verdrietig.
Ik sta nu voor een keuze. Wat te doen en wat niet.
Moet ik het contact ook verbreken of juist niet.
Het voortouw nemen, als oudste kind, en redden wat er te redden valt of juist niet.
De rest van de familie inlichten of juist niet
Mijn behoefte is eerlijkheid en duidelijkheid krijgen, maar hoe krijg je die, na zo'n lange tijd van leugens??
Voor de volledigheid: ik ben een man.
donderdag 21 januari 2010 om 14:25
Jeetje HVJ, wat afschuwelijk.
Er zijn voor je zus is denk ik alles wat je kan doen.
En confronteren? Tja, als deze leugen al tientallen jaren wordt verzwegen/ontkent vraag ik me af of dat zin heeft. Ze doen een lijmpoging wetende wat er onder de oppervlakte broeit, of ze hebben het zover weg gestopt en gebagatelliseerd dat het niet meer bestaat en ze zodoende niet eens begrijpen waarom er geen contact is en daarom lijmpogingen doen.. (snap je het nog... wat een lange zin...)
Zijn je ouders nog samen dan? Zou je moeder er vanaf hebben geweten?
Dit roept meer vragen op dan er antwoorden zijn...
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik zou moeten doen in jouw plaats. Kan me voorstellen dat je het contact wil verbreken met je vader.
Moeilijk moeilijk.
Wees een goede broer, sterkte.
Je kan het verleden niet meer veranderen, de toekomst wel.
Er zijn voor je zus is denk ik alles wat je kan doen.
En confronteren? Tja, als deze leugen al tientallen jaren wordt verzwegen/ontkent vraag ik me af of dat zin heeft. Ze doen een lijmpoging wetende wat er onder de oppervlakte broeit, of ze hebben het zover weg gestopt en gebagatelliseerd dat het niet meer bestaat en ze zodoende niet eens begrijpen waarom er geen contact is en daarom lijmpogingen doen.. (snap je het nog... wat een lange zin...)
Zijn je ouders nog samen dan? Zou je moeder er vanaf hebben geweten?
Dit roept meer vragen op dan er antwoorden zijn...
Ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik zou moeten doen in jouw plaats. Kan me voorstellen dat je het contact wil verbreken met je vader.
Moeilijk moeilijk.
Wees een goede broer, sterkte.
Je kan het verleden niet meer veranderen, de toekomst wel.
donderdag 21 januari 2010 om 14:25
donderdag 21 januari 2010 om 14:27
quote:houvanjezelf schreef op 21 januari 2010 @ 14:21:
Mijn zus start volgende week met therapie.
Ik weet dat we, ieder apart, ons eigen proces hebben.
Ik kan niet leven met de leugens die steeds verteld zijn.
Er is nog een wil om contact te hebben, maar dat kan alleen als er geen dingen meer verdoezeld worden.
Mijn valkuil is vredestichter worden en mezelf vergeten....Vredestichter, in zoiets als dit?
Mijn zus start volgende week met therapie.
Ik weet dat we, ieder apart, ons eigen proces hebben.
Ik kan niet leven met de leugens die steeds verteld zijn.
Er is nog een wil om contact te hebben, maar dat kan alleen als er geen dingen meer verdoezeld worden.
Mijn valkuil is vredestichter worden en mezelf vergeten....Vredestichter, in zoiets als dit?
donderdag 21 januari 2010 om 14:34
Mijn vraag is ook of mijn moeder het wist.
Ik heb mijn vermoedens, maar dat blijven vermoedens.
Ik denk dat je de relatie tussen anderen ook tussen anderen moet laten. Het is niet aan jou om te beslissen wie er hoe contact heeft en in de realiteit heb je er ook geen controle over.
Eens, maar als die anderen niet weten wat er nu precies aan ten grondslag ligt, kun je die relatie nooit verbeteren. Dit heb ik zelf kunnen ondervinden
Ik heb mijn vermoedens, maar dat blijven vermoedens.
Ik denk dat je de relatie tussen anderen ook tussen anderen moet laten. Het is niet aan jou om te beslissen wie er hoe contact heeft en in de realiteit heb je er ook geen controle over.
Eens, maar als die anderen niet weten wat er nu precies aan ten grondslag ligt, kun je die relatie nooit verbeteren. Dit heb ik zelf kunnen ondervinden
donderdag 21 januari 2010 om 14:35
Wat moet je zus door een hel zijn gegaan al die jaren dat ze het heeft verzwegen. En samen sta je sterker. Ik denk dat het voor je zus een hele grote opluchting is dat ze dit eindelijk heeft verteld. Ik wens je alle sterkte met je besluit. Je vader ermee confronteren lijkt me de enige logische optie. Hij mag er in ieder geval niet mee wegkomen. En dat je ouders proberen het weer goed te maken. Ze durven wel. Weet je moeder er van? Zo ja steken ze wel hun kop in het zand. Hoe oud zijn je ouders nu?
Het zal je maar gebeuren als 15 jarige. Verschrikkelijk. Wat lijkt me dit vreselijk moeilijk voor jullie allebei.
Het zal je maar gebeuren als 15 jarige. Verschrikkelijk. Wat lijkt me dit vreselijk moeilijk voor jullie allebei.
donderdag 21 januari 2010 om 14:39
donderdag 21 januari 2010 om 14:39
donderdag 21 januari 2010 om 14:45
Zuslief is eindelijk zover dat ze het durft uit te spreken.
Dus nee, ze heeft dit niet naar onze ouders kunnen uiten nog.
Daar zit al een dilemma.
Moet ik degene zijn die confronteerd of moet zuslief dat doen.
als ik het doe, dan komt mijn valkuil om de hoek. Ik wil iedereen weer bij elkaar brengen dan.
Mijn ouders zijn 71 en 74 jaar.
Ontkennen, wegstoppen of bagatelliseren... ik heb geen idee dus. Daar zit nog een stuk mysterie.
Dus nee, ze heeft dit niet naar onze ouders kunnen uiten nog.
Daar zit al een dilemma.
Moet ik degene zijn die confronteerd of moet zuslief dat doen.
als ik het doe, dan komt mijn valkuil om de hoek. Ik wil iedereen weer bij elkaar brengen dan.
Mijn ouders zijn 71 en 74 jaar.
Ontkennen, wegstoppen of bagatelliseren... ik heb geen idee dus. Daar zit nog een stuk mysterie.
donderdag 21 januari 2010 om 14:48
Lastig HVJ, maar jouw prioriteit ligt volgens mij bij je zus. Steun haar zoveel je kan en laat het voorlopig daarbij. Dat geeft je de tijd om het zelf een plaats te geven. Je bent nu te verbijsterd allicht om de draagwijdte van die pas verworven kennis te overzien. Confronteer je vader niet, dat heeft (voorlopig) geen enkele zin want die heeft zijn antwoord al klaar, al jaren. Ik denk dat ik in jouw plaats wel mijn moeder (in bedekte termen) zou uitvragen. Als je ooit beslist om het contact met beide te verbreken heb je tenminste toch haar woorden ter overweging. Maar doe het zeer subtiel, zonder haar in het defensief te dringen. Uiteindelijk zal blijken aan de hand van haar versie of ze het weet en welke keuzes ze heeft gemaakt, en op basis daarvan beslis jij vervolgens hoe verder.
Amaai, veel sterkte zeg!
Amaai, veel sterkte zeg!
donderdag 21 januari 2010 om 14:49
quote:houvanjezelf schreef op 21 januari 2010 @ 14:45:
Zuslief is eindelijk zover dat ze het durft uit te spreken.
Dus nee, ze heeft dit niet naar onze ouders kunnen uiten nog.
Daar zit al een dilemma.
Moet ik degene zijn die confronteerd of moet zuslief dat doen.
als ik het doe, dan komt mijn valkuil om de hoek. Ik wil iedereen weer bij elkaar brengen dan.
Mijn ouders zijn 71 en 74 jaar.
Ontkennen, wegstoppen of bagatelliseren... ik heb geen idee dus. Daar zit nog een stuk mysterie.
Weer dat 'moeten'....
Wil jij degene zijn die je ouders confronteert met wat je zus heeft verteld? Wil je zus dat jij dat doet? Waarom wil je zus dat jij dat doet?
Waarom wil je iedereen 'bij elkaar brengen'? En wat stel je je daarbij voor?
Over welk 'mysterie' heb je het?
Zuslief is eindelijk zover dat ze het durft uit te spreken.
Dus nee, ze heeft dit niet naar onze ouders kunnen uiten nog.
Daar zit al een dilemma.
Moet ik degene zijn die confronteerd of moet zuslief dat doen.
als ik het doe, dan komt mijn valkuil om de hoek. Ik wil iedereen weer bij elkaar brengen dan.
Mijn ouders zijn 71 en 74 jaar.
Ontkennen, wegstoppen of bagatelliseren... ik heb geen idee dus. Daar zit nog een stuk mysterie.
Weer dat 'moeten'....
Wil jij degene zijn die je ouders confronteert met wat je zus heeft verteld? Wil je zus dat jij dat doet? Waarom wil je zus dat jij dat doet?
Waarom wil je iedereen 'bij elkaar brengen'? En wat stel je je daarbij voor?
Over welk 'mysterie' heb je het?
donderdag 21 januari 2010 om 14:51
Wat een vreselijk verhaal!
Ik snap dat je zus excuses wil en ik snap ook dat jij graag iedereen weer bij elkaar zou zien, maar ik denk dat beide wensen niet erg realistisch zijn in dit geval.
Doe in ieder geval niets zonder met je zus te praten. Je zou in overleg met haar met je ouders kunnen gaan praten, maar verwacht er niet te veel van, grote kans dat ze het er absoluut niet over willen hebben. Weet je iets van het verleden van je ouders? Soms helpt dat om te begrijpen wie ze zijn.
Wel heel goed dat je zus in therapie gaat. Welicht kun jij een keer mee om deze zaken te bespreken?
Maar vooral: voel je niet te verantwoordelijk voor alles, als je je zus kunt steunen doe je al heel veel goed!
Ik snap dat je zus excuses wil en ik snap ook dat jij graag iedereen weer bij elkaar zou zien, maar ik denk dat beide wensen niet erg realistisch zijn in dit geval.
Doe in ieder geval niets zonder met je zus te praten. Je zou in overleg met haar met je ouders kunnen gaan praten, maar verwacht er niet te veel van, grote kans dat ze het er absoluut niet over willen hebben. Weet je iets van het verleden van je ouders? Soms helpt dat om te begrijpen wie ze zijn.
Wel heel goed dat je zus in therapie gaat. Welicht kun jij een keer mee om deze zaken te bespreken?
Maar vooral: voel je niet te verantwoordelijk voor alles, als je je zus kunt steunen doe je al heel veel goed!
Het is zoals het is
donderdag 21 januari 2010 om 14:54
Djezus, wat erg zeg.
Hoe moet je daar in vredesnaam mee omgaan?
Hoe verwerk je zoiets, verkachting en dan ook nog eens door diegene die je moet beschermen.
Vriendin is verkracht door haar broer en neef toen ze circa 15 jaar was.
Nu meer dan 30 jaar later heeft ze nog steeds te kampen met de gevolgen hiervan.
Sterkte...
Hoe moet je daar in vredesnaam mee omgaan?
Hoe verwerk je zoiets, verkachting en dan ook nog eens door diegene die je moet beschermen.
Vriendin is verkracht door haar broer en neef toen ze circa 15 jaar was.
Nu meer dan 30 jaar later heeft ze nog steeds te kampen met de gevolgen hiervan.
Sterkte...
donderdag 21 januari 2010 om 15:00
Wie er confronterend moet zijn zou ik ter zijner tijd bespreken met je zus. Misschien wil ze je wel niet bij het eerste gesprek erbij hebben. Overleg eerst met je zus wat zij wanneer wil.
Probeer er in ieder geval rekening mee te houden dat dit soort dingen (bijna) nooit verlopen zoals je wil of hoopt.
Misschien hard, maar een man die in staat is zijn dochter te verkrachten (en het anderen te laten doen) en daar vervolgens jaren en jaren over liegt reageert waarschijnlijk niet erg sympathiek.
Toen mijn vriendin het gesprek aanging werden haar gevoelens van tafel geveegd en werd er gezegd dat ze zich aanstelde. Ze was niet ** keer verkracht, het was maar ** keer. "Overdrijven is ook een vak."
Probeer er in ieder geval rekening mee te houden dat dit soort dingen (bijna) nooit verlopen zoals je wil of hoopt.
Misschien hard, maar een man die in staat is zijn dochter te verkrachten (en het anderen te laten doen) en daar vervolgens jaren en jaren over liegt reageert waarschijnlijk niet erg sympathiek.
Toen mijn vriendin het gesprek aanging werden haar gevoelens van tafel geveegd en werd er gezegd dat ze zich aanstelde. Ze was niet ** keer verkracht, het was maar ** keer. "Overdrijven is ook een vak."
donderdag 21 januari 2010 om 15:03
quote:houvanjezelf schreef op 21 januari 2010 @ 14:49:
[...]
Ja, mijn zus wil graag bevestiging en excuus.
Lieve HVJ, die gaat ze niet krijgen. Dat is wat ze moet gaan accepteren.
Die bevestiging krijgt ze van jou en dat is heel belangrijk.
Deze beerput gaan je ouders echt niet open trekken, vergeet het maar.
Klinkt wel erg hard, sorry.
[...]
Ja, mijn zus wil graag bevestiging en excuus.
Lieve HVJ, die gaat ze niet krijgen. Dat is wat ze moet gaan accepteren.
Die bevestiging krijgt ze van jou en dat is heel belangrijk.
Deze beerput gaan je ouders echt niet open trekken, vergeet het maar.
Klinkt wel erg hard, sorry.
donderdag 21 januari 2010 om 15:06
@hvj Ten eerste, wat is dit een ontzettende K.U.T. situatie voor je zus, maar ook voor jou.
Natuurlijk wil je haar nu helpen, haar de excuses en bevestiging van jullie vader geven die ze zegt zo nodig te hebben.
En ik kan me zo voorstellen dat je in tweestrijd bent over je vader en je gevoelens voor hem.
Hij is toch tot nu je vader geweest, met zijn gebreken zoals ieder mens maar toch.... en nu moet je ineens onder ogen zien dat hij iets heeft gedaan dat zo slecht is, zover afstaat van de man die jij als vader hebt gezien....
Je gelooft je zus, en ik twijfel geen seconde aan je oordeel daarin, dus betekend dit voor jou dat je hele beeld van hoe hij is en was op zijn kop staat.
Mijn advies?
Doe even helemaal niets naar hem en je moeder toe.
Wees er voor je zus, zeg haar wat je voelt en dat je er voor haar wil zijn.
Als je niet weet hoe je dat moet doen, zeg haar dat dan ook.
Ik denk dat het feit dat je er voor haar bent / wil zijn en dat je haar gelooft voor nu genoeg is.
Veel sterkte voor jou, en je zus
Natuurlijk wil je haar nu helpen, haar de excuses en bevestiging van jullie vader geven die ze zegt zo nodig te hebben.
En ik kan me zo voorstellen dat je in tweestrijd bent over je vader en je gevoelens voor hem.
Hij is toch tot nu je vader geweest, met zijn gebreken zoals ieder mens maar toch.... en nu moet je ineens onder ogen zien dat hij iets heeft gedaan dat zo slecht is, zover afstaat van de man die jij als vader hebt gezien....
Je gelooft je zus, en ik twijfel geen seconde aan je oordeel daarin, dus betekend dit voor jou dat je hele beeld van hoe hij is en was op zijn kop staat.
Mijn advies?
Doe even helemaal niets naar hem en je moeder toe.
Wees er voor je zus, zeg haar wat je voelt en dat je er voor haar wil zijn.
Als je niet weet hoe je dat moet doen, zeg haar dat dan ook.
Ik denk dat het feit dat je er voor haar bent / wil zijn en dat je haar gelooft voor nu genoeg is.
Veel sterkte voor jou, en je zus
"Mensen zullen vergeten wat je zei. Mensen zullen vergeten wat je deed. Maar mensen zullen nooit vergeten hoe je hen liet voelen." ( Maya Angelou )
donderdag 21 januari 2010 om 15:06
Ik denk niet dat je zus dit nu kan (mijn vriendin in ieder geval nu niet), maar probeer in je achterhoofd te houden dat je soms niets te willen hebt.
In een relatie staan twee personen en als de één iets wil (bevestiging, excuses, liefde) maar de ander wil of kan dat niet geven houdt het op.
Er is een grote kans dat je zus nooit van haar vader zal krijgen wat ze nodig heeft. Hopelijk vindt ze het ter zijner tijd in zichzelf.
In een relatie staan twee personen en als de één iets wil (bevestiging, excuses, liefde) maar de ander wil of kan dat niet geven houdt het op.
Er is een grote kans dat je zus nooit van haar vader zal krijgen wat ze nodig heeft. Hopelijk vindt ze het ter zijner tijd in zichzelf.
