Relaties
alle pijlers
Zus verkracht door eigen vader en twee van zijn vrienden
donderdag 21 januari 2010 om 13:47
Ineens wordt je geschiedenis herschreven.
Gisteren vertelde mijn zus mij dat ze, op vijftienjarige leeftijd, verkracht is door mijn vader en twee van zijn vrienden.
Ons gezin is al een gebroken gezin, maar nooit was duidelijk waarom dat eigenlijk zo was. Nu staat alles in een compleet ander perspectief.
Alles wat ik toen niet begreep, krijgt nu een plek.
Ik ben een beetje verdwaasd, het besef dat mijn eigen pa tot zoiets in staat is, dat mijn pa/ouders (??) dertig jaar lang van hun leven een grote leugen hebben gemaakt. Dat alles anders is. Dat mijn zus haar leven in puin ligt en haar pijn het niet toeliet dit met anderen/mij te delen.
Dit alles doet zeer, erg zeer
Ik ben woedend, teleurgesteld en verdrietig.
Ik sta nu voor een keuze. Wat te doen en wat niet.
Moet ik het contact ook verbreken of juist niet.
Het voortouw nemen, als oudste kind, en redden wat er te redden valt of juist niet.
De rest van de familie inlichten of juist niet
Mijn behoefte is eerlijkheid en duidelijkheid krijgen, maar hoe krijg je die, na zo'n lange tijd van leugens??
Voor de volledigheid: ik ben een man.
Gisteren vertelde mijn zus mij dat ze, op vijftienjarige leeftijd, verkracht is door mijn vader en twee van zijn vrienden.
Ons gezin is al een gebroken gezin, maar nooit was duidelijk waarom dat eigenlijk zo was. Nu staat alles in een compleet ander perspectief.
Alles wat ik toen niet begreep, krijgt nu een plek.
Ik ben een beetje verdwaasd, het besef dat mijn eigen pa tot zoiets in staat is, dat mijn pa/ouders (??) dertig jaar lang van hun leven een grote leugen hebben gemaakt. Dat alles anders is. Dat mijn zus haar leven in puin ligt en haar pijn het niet toeliet dit met anderen/mij te delen.
Dit alles doet zeer, erg zeer
Ik ben woedend, teleurgesteld en verdrietig.
Ik sta nu voor een keuze. Wat te doen en wat niet.
Moet ik het contact ook verbreken of juist niet.
Het voortouw nemen, als oudste kind, en redden wat er te redden valt of juist niet.
De rest van de familie inlichten of juist niet
Mijn behoefte is eerlijkheid en duidelijkheid krijgen, maar hoe krijg je die, na zo'n lange tijd van leugens??
Voor de volledigheid: ik ben een man.
vrijdag 22 januari 2010 om 14:15
vrijdag 22 januari 2010 om 15:11
Wil jij degene zijn die je ouders confronteert met wat je zus heeft verteld? Wil je zus dat jij dat doet? Waarom wil je zus dat jij dat doet?
Ik wil diegene wel zijn, maar of dat goed is voor mijn zus....
Goed punt, ga ik haar vragen of ze dat wil
Waarom wil je iedereen 'bij elkaar brengen'? En wat stel je je daarbij voor?
Dat is mijn valkuil, dat doe ik dus bijna onbewust. Ik wil dus juist voorkomen dat ik er inval.
----
Zie je zelf dat je er meteen intrapt door je zus te vragen of jij je ouders wilt gaan confronteren?
Misschien kun je je de relaties voorstellen als een driehoek. Er zijn dus drie relaties: jij en je ouders, jij en je zus, en je zus en je ouders. Maak niet de fout in de hoek van je zus te gaan staan en je met haar relatie met jullie ouders te bemoeien. Jij moet voor jezelf bepalen wat jóuw houding hierin is en welke band je met je zus en je ouders wilt. Je kunt besluiten je zus wel of niet onvoorwaardelijk te steunen, je kunt besluiten je vader wel of niet te geloven, je moeder wel of niet te vertrouwen, dat is allemaal wél aan jou.
Je bent niet de broer die zijn zusje verdedigt op het schoolplein. Je zus moet dit zelf oplossen. Meer dan haar steunen kun je niet doen.
Ik wil diegene wel zijn, maar of dat goed is voor mijn zus....
Goed punt, ga ik haar vragen of ze dat wil
Waarom wil je iedereen 'bij elkaar brengen'? En wat stel je je daarbij voor?
Dat is mijn valkuil, dat doe ik dus bijna onbewust. Ik wil dus juist voorkomen dat ik er inval.
----
Zie je zelf dat je er meteen intrapt door je zus te vragen of jij je ouders wilt gaan confronteren?
Misschien kun je je de relaties voorstellen als een driehoek. Er zijn dus drie relaties: jij en je ouders, jij en je zus, en je zus en je ouders. Maak niet de fout in de hoek van je zus te gaan staan en je met haar relatie met jullie ouders te bemoeien. Jij moet voor jezelf bepalen wat jóuw houding hierin is en welke band je met je zus en je ouders wilt. Je kunt besluiten je zus wel of niet onvoorwaardelijk te steunen, je kunt besluiten je vader wel of niet te geloven, je moeder wel of niet te vertrouwen, dat is allemaal wél aan jou.
Je bent niet de broer die zijn zusje verdedigt op het schoolplein. Je zus moet dit zelf oplossen. Meer dan haar steunen kun je niet doen.
Ga in therapie!
vrijdag 22 januari 2010 om 15:31
Kon bij het lezen van de diverse ervaringen mijn ogen niet helemaal doog houden. Wat smeerlappen zijn er. Bah.
In ieder geval vind ik het heel moedig dat jullie er hier over schrijven. Ook heel goed Hvj om professionele hulp te raadplegen en er vooral voor je zus te zijn. Geweldig hoe jullie er voor elkaar zijn.
Wens allen heel veel sterkte en een goed weekend toe.
Kan me voorstellen dat de weekenden het zwaarst zijn.
In ieder geval vind ik het heel moedig dat jullie er hier over schrijven. Ook heel goed Hvj om professionele hulp te raadplegen en er vooral voor je zus te zijn. Geweldig hoe jullie er voor elkaar zijn.
Wens allen heel veel sterkte en een goed weekend toe.
Kan me voorstellen dat de weekenden het zwaarst zijn.
vrijdag 22 januari 2010 om 15:38
Oef HVj en de anderen die hier soortgelijke situaties hebben gemeld. Sterkte.
@HVJ
Ik ben uiteindelijk heel wat te weten gekomen over mijn schoonouders, en hun gedrag naar hun dochter, mijn huidige vrouw. (Problemen van andere orde hier niet relevant)
Waar wij op een gegeven moment mee te maken kregen waren vragen? Waarom kom je niet zo vaak meer op visite??
We werden uiteindelijk geforceerd om het waarom" te vertellen, Iemand anders meldde het al, na een poosje kwam er een mailtje bij ons terecht.
"Hier kunnen we niet over praten te belastend".
Mijn punt in deze is. Hoe vaak ging en ga je nu nog naar je ouders? En, gedraag je je nog hetzelfde. Je zou namelijk in dezelfde situatie als wij toen kunnen raken.
@HVJ
Ik ben uiteindelijk heel wat te weten gekomen over mijn schoonouders, en hun gedrag naar hun dochter, mijn huidige vrouw. (Problemen van andere orde hier niet relevant)
Waar wij op een gegeven moment mee te maken kregen waren vragen? Waarom kom je niet zo vaak meer op visite??
We werden uiteindelijk geforceerd om het waarom" te vertellen, Iemand anders meldde het al, na een poosje kwam er een mailtje bij ons terecht.
"Hier kunnen we niet over praten te belastend".
Mijn punt in deze is. Hoe vaak ging en ga je nu nog naar je ouders? En, gedraag je je nog hetzelfde. Je zou namelijk in dezelfde situatie als wij toen kunnen raken.
vrijdag 22 januari 2010 om 18:05
@dubiootje:
Volgens mij stap ik juist niet voor haar in de bres dubioo.
Over confronteren van ouders is helemaal niet gesproken. Wij hebben ieder ons eigen proces. We houden elkaar op de hoogte.
Ik heb haar ook gewaarschuwd dat ze haar geluk niet moet laten afhangen van de excuses van mijn ouders.
Dan geeft ze haar geluk aan anderen weg.
@thijs:
Het is nog erg vers.
Er is dus nog geen vergelijk zeg maar.
Contact was al moeizaam, dus veel teruglopen kan haast niet.
Het verleden zal niet veranderen.
Een echte oplossing is er niet, alleen verliezers.
Volgens mij stap ik juist niet voor haar in de bres dubioo.
Over confronteren van ouders is helemaal niet gesproken. Wij hebben ieder ons eigen proces. We houden elkaar op de hoogte.
Ik heb haar ook gewaarschuwd dat ze haar geluk niet moet laten afhangen van de excuses van mijn ouders.
Dan geeft ze haar geluk aan anderen weg.
@thijs:
Het is nog erg vers.
Er is dus nog geen vergelijk zeg maar.
Contact was al moeizaam, dus veel teruglopen kan haast niet.
Het verleden zal niet veranderen.
Een echte oplossing is er niet, alleen verliezers.
