Minnaar. Deel 22.

Jaaaa!!! Herkenbaar!! En dan schrijven wij ook nog in het Duits, dat is ook nog weer een puzzel soms. Laatst schreef ik iets wat hij verkeerd begreep, en soms moet ik zijn berichten door de vertaalmachine halen en nog 42 keer doorlezen om te zien wat hij nu precies bedoeld heeft.. dus taal maakt het ook nog lastiger. Maar ondanks dat, is communiceren via korte berichtjes lastig.



Tja, het is toch een beetje een groen monstertje dat op de loer ligt ofzo. Guus had een ONS en dat kwam bij mij terecht. Iemand die ik kende. Ik vond dat echt lastig even. Was niet boos en begreep het ook, wilde er ook niet moeilijk over doen en heb dat ook niet gedaan, maar heb wel moeten slikken. Oei.. ook omdat je weet hoe iemand in bed is, en dan komen er ineens beelden van hem met die andere vrouw op je netvlies. Heel vreemd hoe dat werkt.

Ik wil geen trouw van hem verlangen, maar weet nu wel dat als hij rond zou willen neuken, ik af moet haken en hem moet laten gaan. Ik word daar nl niet blij van, moeten delen. Ik laat het bij mij, hij is vrij in wat hij doet. Of ik daar mee wil leven, is aan mij.



Guus is 'megastolz' op mij en nu hij zag dat ik in gedrang kwam, is hij opgestaan en staat als een soort bodyguard naast me. Dit gaat trouwens voor thuis niet goed uitpakken. Het halve dorp weet straks dat hij zo naast mij staat in dit proces.. dat gaat opvallen straks…… Of ik me daar schuldig over voel, weet ik nog niet. Gister zag ik zijn vrouw. Ze zette haar auto op een enorme parkeerplaats, ver bij de deur vandaan, precies naast de mijne. Guus is er langs gereden, dat weet ik.. Het was volgens mij van haar een teken, dat ze er nog is. Het voelt voor het eerst dubbel, moet ik zeggen…



Het is jammer, geld en vriendschap gaat lastig samen. We wisten het, HIJ is degene die mij een poot uit wilde trekken, ik heb echt niets verkeerd gedaan en ben heel welwillend geweest. Maar nu blijkt dat hij niet zuiver was en geeft hij mij de schuld van de verstoorde verhouding. Omdat ik moeilijk doe. En ik doe niet eens op mijn moeilijkst!!! Het contract is klaar, iedereen helpt me waar hij/zij kan en het komt goed.

Heerlijk he, Heidi.. Zo'n steun tijdens een zakelijk conflict.. LD is er op een soortgelijke wijze ook voor mij geweest.. Het was voor nr 1 echt onmogelijk om mij bij te staan op dat moment, hij werkte niet bij dat bedrijf, kende de personen in kwestie niet, en begreep ook mijn emoties op dat vlak niet. Iemand naast je hebben staan die de kop erbij houdt, en ook nog weet hoe dingen zakelijk in elkaar steken is een zegen..



LD heeft er voor gezorgd dat ik met opgeheven hoofd door kon, en me niet zakelijk in een hoek heb laten drukken. Ik ben mijn baan wel kwijt geraakt.. Maar was niet degene die het gevecht verloren heeft

Hihi Heidi ik moest lachen om je posting. Belgisch Nederlands is al en wereld van verschil. Ik moest hem uitleggen wat ik bedoelde met: "ik vind je leuk". Leuk betekent in het Belgisch totaal iets anders als bij ons. Dus hij snapt niet wat ik bedoelde en werd eigenlijk onzeker of ik wel op dezelfde manier over hem dacht als hij over mij. Ik kan me voorstellen dat communiceren in het Duits nog veel lastiger is... Zo leer je leuke woorden. Megastolz.... Hihi. Ik hoor:" Ik heb je graag". In het nl betekent dat toch echt iets anders als in het Belgisch. Haha



Wat een toestanden maak jij mee zeg. Fijn dat hij zo goed voor je is. XXX

Ja, precies dat!! Je vertaalt het voor jezelf en soms gaat dat fout. De eerste keer dat hij zei: ich wünsch dir was - dacht ik, nou zeg, wat is dat nou voor stom iets. 'ik wens je wat'.

Maar hier betekent dat iets van 'ik wens je het allerallerbeste, -goeds en -liefs'. Moet je ook maar net weten, ik vond het helemaal niet zo aardig klinken!



Het is ook wel leuk, idd, omdat je ook veel meer praat over taal en betekenissen. Je leert er ook nog iets van . Maar het veroorzaakt soms ook wel onduidelijkheid, omdat je het voor jezelf anders interpreteert dan het bedoeld is.



Bij de overname van de inventaris van zijn vorige gepachte zaak, is het ook zo fout gegaan. Daar heeft hij ook alle spullen mee mogen nemen en heeft de nieuwe pachter alles zelf gekocht. Dus het ligt echt bij hem, want nu gebeurt precies hetzelfde weer opnieuw.



Sense, hoe is het met jou??

Ja, het is zo fijn als je iemand naast je hebt die je klankbord is, die je advies kan geven en die je helpt als het nodig is. Ik had nooit durven hopen dat hij zo voor mij op zou komen, zo fel zou worden! Dat maakt me helemaal emotioneel, dat ze zo blij met mij zijn.

Ook ik sta natuurlijk eigenlijk alleen. Mijn ouders zijn er wel, maar ook op afstand. Ik ben ook gewoon naief, geloof in het goede, maar nu zie ik het nare en moet ik zorgen dat het niet teveel beschadigd raakt. We moeten hier allebei door, maar dat betekent niet dat ik alles allemaal goed moet vinden en bij Guus kan ik in ieder geval spuien, boos worden, en weer verder. En dat is goud waard!

Vandaag met mijn beste vriend naar de sauna geweest. Hij is mijn enige vriend in mijn directe omgeving die op de hoogte is van onze keuze van het gaan kijken naar wat een single date zou doen voor ons. Aangezien ik hem de afgelopen 3 weken niet gesproken heb was hij verder niet op de hoogte van alle ontwikkelingen. Ik heb met hem heel rustig kunnen spreken over deze weken, en daarmee alles nog eens rustig op een rijtje gezet.



We hebben gesproken over wat ons er toe heeft gebracht dit te willen gaan proberen. Over hoe we beide uiteindelijk toch een ander idee over de inhoud van een single date hadden. Over hoe ik het ervaren heb, hoe zij het ervaren heeft, onze verschillen in opvatting van die avond. We hebben gesproken over wat het met mij heeft gedaan, de emoties die het met zich mee bracht. Hoe ik de keuze niet kon accepteren van ons zelf. Hoe ik daar mee om ging, of beter gezegd niet mee om ging.



Uiteindelijk heeft dit tot de kern van de zaak geleid. Ik voelde mij gedwongen, door mijzelf, om ook op zoek te gaan naar een dame. Om voor mijzelf het weer gelijk te trekken tussen ons. De frustratie die hier uit voort kwam stelde mij in staat dit als punt op te houden dat ik dat dan moest doen. En mijn vrouw stond hier in principe 'ok' in, er was op dat moment nog niet direct een rede om het niet door te laten gaan. Zij dacht dat ik ook een simpele neuk ergens vandaan zou halen en dat dat het dan was.



Toen ik mijn flirt leerde kennen en het spel met haar aan ging kwam in gesprek met mijn vrouw naar voren dat dit niet de bedoeling was en dat dit voor haar te ver ging. Ik gaf aan dat dit het spel voor mij was en dat ik dit ging spelen. Dat we er beide anders mee om gingen was niks anders dan een interpretatie van de single date. Ze vond het niet leuk, maar ze stemde er mee in dat ik voort mocht gaan.



Dit is het punt waar het om gaat. Hier leidde haar angst, dat ik het haar kwalijk zou nemen dat ik niet zou mogen, er toe dat ze haar eigen grenzen voorbij ging. En mijn frustratie, uit het niet accepteren van de keuze die we gemaakt hadden, leidde mij er toe dat ik daar over heen ging.



Eind vorige week kwam ik door gesprek met mijn vrouw tot het punt dat ik eindelijk de keuze die we gemaakt hebben hieraan te beginnen kon gaan accepteren. De frustratie en buien zakte weg en ik hervond een stuk rust. De verplichting die ik mijzelf op had gelegd kon ik eindelijk neerleggen. En ik kon gaan zien dat ik kon genieten van thuis en van mijn flirt. Ik kon alleen nog niet zien wat het echt met mijn vrouw deed. Ze stopte het weg en deed of het niet bestond. Dat we dagelijks er over spraken in een korte recap was fijn voor mij, maar niet voor haar. Ze kon er niks mee, niet tot ik er klaar mee was.



De week die er op volgde werd het contact beter en beter met mijn flirt. Ik was nog steeds in volle overtuiging dat dit hem ging worden. En met de rust die ik hervonden had kwam ik ook een stuk van mij tegen waar ik veel kracht uit haal. Mijn openheid. Ik begon mij open te stellen voor mijn flirt. We begonnen meer te delen dan alleen geyle berichten. Zij liet zich ook steeds meer zien. En ik merkte dat ik haar in mijn dagelijks leven aan het laten was. En ongemerkt vroeg ik het ook van haar. Ik was mij in aan het stellen op een nacht met haar. Een hele nacht vrijen zoals ik dat zo graag zou willen. Maar wel op de manier waarop ik dat kan. Met liefde.



Hier verschoof mijn flirt van sv naar minnares.



Om grip op de situatie te krijgen spraken we af dat het eenmalig was. Echter had ik thuis besproken dat als ik het nu zou laten, ik mij zou gaan richten op onze bruiloft, ik hier na onze bruiloft opnieuw een aantal maanden later contact op mocht nemen. Weer dat gebruik maken van haar angst. Onbewust was ik alles aan het voorbereiden. Alles aan het open leggen zodat ik dit niet hoefde op te geven. Ik wilde een open relatie, diep van binnen wilde ik een minnares. Dit was 100% niet wat we thuis afgesproken hadden voordat we hieraan begonnen. En ergens vertelde ik mijzelf dat ik nu 'ontwaak' en dat dit een gevolg van onze seksuele-herontdekking was.



Wat mij op vrat was dat ik niet kon zien wat het met mijn vrouw deed. Ze had zich afgesloten voor mij. Maar ergens moest het toch wat doen met haar. Ik moest het zien, ik wilde het zien. Het kon niet zo zijn dat ik mij zo open stel voor een ander dat het haar koud laat. Ik kon het niet geloven. Ik ken haar beter. Ik moet daarbij zien te komen. En dat deed ik.



Gisteravond sprak ik het uit. Alles. Dat ik mij open stel voor mijn flirt. Dat ik seks met liefde wilde. Dat ik een minnares en een open relatie wilde en dat ik niet wist of ik het op wilde geven na 1 keer. Maar vooral dat ik wilde zien wat het met haar deed. Waarom werd ze niet boos. Waarom ging ze niet schreeuwen. Waarom mocht het niet stoppen van haar. Waarom kon ik keer op keer over haar grenzen heen. Waarom liet zij het allemaal kapot gaan. Waarom trok ze niet aan de rem. En toen zag ik het.



Angst.



Angst dat ik het haar kwalijk zou nemen. Angst dat ze mij zou beperken. Angst dat het altijd tussen ons zou blijven staan. Zij was niet meer in staat om voor haar zelf te kiezen. Zij was niet meer in staat om voor ons te kiezen. Dus deed ik het.



Ik stop.



Ik stop er mee. Ik kap het af. Ik ben er klaar mee. Mijn toekomst met jou is mij meer dierbaar dan wie dan ook. Onze liefde samen is meer waard dan dit. Als we nu al weten dat de keuze slecht is en pijnlijk is. Als we nu al zien dat we het kapot maken, waarom zouden we dan in godsnaam nog door gaan met dit. Zodat we straks gebroken bij dat altaar kunnen staan en vanuit plichtsbesef met elkaar gaan trouwen. En dat we, áls we er al uit komen, over een paar jaar tot de conclusie komen dat we het mooiste wat we hadden gewoon samen kapot hebben laten gaan omdat we beide er alleen naar keken en we slachtoffers van onze eigen keuze werden. Nee. Ik zeg nee. Ik stop.



En toen gingen we een potje janken.



Ik heb een afsluitende mail afgelopen nacht naar mijn flirt gestuurd. Open en eerlijk. Dat ik het nu zie. Dat ik mijn keuze maak te stoppen. En dat ik wil dat ze weet waarom. Ik heb haar bedankt voor het spel en gezegd dat ze goed voor me was geweest. Liefs van mij.



Ik merk nu dat ik een stap verder ben. Ik heb weer één vrouw in mijn hoofd. Ik merk dat ik er weer bij ben. Ik richt me weer op de toekomst en zie dat mijn vrouw dat ook doet. We zijn nog lang niet klaar met dit verwerken, maar we weten dat we hier van gaan leren. Uiteindelijk zal het ergens vast positief eindigen, hoewel dat nu nog moeilijk te zien is. Ook dat geeft kracht. Het geeft mij kracht dat ik nu de juiste keuze heb gemaakt. Ik kies voor ons. Zij kiest voor ons. We hebben beide handen weer vast. Wel voorzichtig.



Ik realiseer me dat we tot het randje zijn gegaan. Ik ben tot het randje gegaan. Maar ik heb niet machteloos toe staan te kijken. En die wetenschap bied perspectief.



Ik merk dat ik mijn flirt mis. Een verliefdheid gestopt in haar sporen. En dat doet soms een beetje pijn. En soms ook niet. Dan zet ik beide benen weer op de grond, en ga ik met verheven hoofd door.



Ik heb een reactie terug gekregen. Ze respecteert mijn keuze. Ze waardeert mijn bericht aan haar. Dat we geen ellende achteraf hebben. Dat ze hoopt dat ik een mooie trouwdag zal hebben en dat ze mij bedankt voor het spel. Liefs van haar.



En dan doet het weer pijn. Gewoon alles.

Mooi bericht Summernights



Ik hoop dat jullie er sterker uitkomen, dat dit alles jullie nader tot elkaar heeft gebracht, dat het niet voor niets is geweest. Fijne voorbereiding naar jullie trouwdag toe samen, en veel geluk!

quote:oranjexx schreef op 05 april 2014 @ 13:28:

Merel, ik heb het destijds voor mezelf vertaald dat mijn werk (appen, afspreken onder werktijd) en mijn vriendschappen niet mogen lijden onder mijn gefladder. Helemaal zwart/wit is dat natuurlijk niet, maar met 1,5 schoten we daar de eerste maanden helemaal in door. Als je taken gaat verslonsen of deadlines met meer haalt ivm je minnaar, ben je net zo fout bezig en zet je ook je toekomst op het spel.

helemaal mee eens. Minnaar staat op een belangrijke nr 2 plaats, maar ik merkte op een gegeven moment wel dat hier taken versloften. Huis schoonhouden, was, post. Als ik thuis kwam was t hup even snel mn mail checken, en als hij dat op dat moment ook deed, tja, dan was er zo een hele boel tijd om, vaak rekening houden met wanneer wat gaan doen, is daar internet (toen nog geen abo), of kunnen we even bellen (even werd dan al snel 3 kwartier, een uur) enz. Nu een veel beter ritme daarin gevonden, en ik weet weer prioriteiten te stellen. En sjans? Ja. Had een paar weken terug iemand die wilde wel met me gaan wandelen in vaals, hihi, en hier in de plaatselijke supermarkt iemand die dacht 'dat we elkaar wel konden helpen', want zijn vriendin waar hij mee samenwoont duikt altijd vroeg haar bed in, en hij komt heel wat te kort.... wtf? Euh... nou nee. Sorry. Voor mijn vriendje moet ik thuis al zo veel regelen, dat kan er echt niet bij. Maar wel zo heerlijk om weer gezien te worden!

Heerlijk gevoel trouwens dat er (in mijn geval) zo'n 200 km verderop een vriendje is die ook veel om me geeft. Hebben jullie dat ook? Vind t af en toe nog steeds heel apart...

Summer, wat mooi verwoord, even stil van. Een moeilijke keuze. Maar wel de juiste. Diep respect voor jou! *hug*

Wauw summernights. Dat heb je erg mooi opgeschreven.

Het zal een lastige beslissing zijn geweest. Maar wat goed dat je de stap gezet hebt en dat je zo open en eerlijk bent geweest.

Mijn chat reageert niet op mijn berichtjes. Hij appje geeft aan dat ze bezorgd zijn, maar niet gelezen. Het kan zijn dat ik inderdaad geblokkeerd ben. Ik vrees het ergste. Baaaaaaal. Het is niets voor hem om zo lang niets te laten horen. In 99 van de 100 gevallen reageert hij direct als hij iets gelezen heeft.



Iemand nog suggesties?

misschien slaapt hij nog en staat zn mobiel gewoon aan? Dat hij ze daarom nog niet heeft gelezen maar ze wel bezorgd zijn? Nog een uurtje wachten?

Heb je nog andere lijntjes? Mail? Sms? (Of hebben jullie daar afspraken over, van in t weekend niet?)

Summernights idd mooi verwoord en ik hoop dat je ook volop weer de liefde voelt die jullie delen met elkaar. En natuurlijk een mooie dag voor jullie op jullie trouwdag.



Hi Bella als hij je echt geblokkeerd heeft vind ik dat wel zwak zonder dat hij durft te zeggen ik stop ermee, maar echt advies heb ik niet.

Alleen mss laat hem zitten hij is je aandacht, gedachten dan niet waard, maar dat is simpel want het is en blijft pijnlijk.







Ps. iedereen ik ben vooral een meelezer vind jullie verhalen mooi en herkenbaar al ben ik echt een groentje...vind het ook moeilijk om mijn gevoelens mee te delen. Ik ben heel blij dat dit forum eris en mss deel ik straks wat meer..

Lotje en Mel,



De frequentie van het appen is in het weekend wel iets lager. Dat ligt aan zijn plannen en aan die van zijn vrouw. Dus het kan wel.



Telefoonnummers uitwisselen kan niet. Valt te veel op een nl nummer op de telefoonrekening, of een Belgische op de mijne. Dus ik heb alleen kik en wordfeud.



Het is zeker te vroeg om op zondagochtend al een appje van hem te krijgen. Maar gisterochtend heb ik hem voor het laatst gesproken en dat is toch niet echt iets voor hem. Misschien is hij geïrriteerd of boos. (Dat is ook niks voor hem)



Ik snap ook niets van kik. Al die symbolen zijn verwarrend, als je niet zeker weet of je berichten nou aankomen of niet. Er staat nu D, voor deliverd. Maar of dat ook bezorgd betekent als ik geblokkeerd zou zijn, weet ik niet.

Sterk stuk, Summernights! Mooi staaltje zelfkennis, communicatie en liefde!

Mooie gesprekken Summer. Helaas moeten jullie nu concluderen dat jullie het van tevoren toch niet helemaal goed uit bedacht en besproken hadden als jullie allebei een met een totaal ander beeld de sprong genomen hebben.

Wat ik dan wel weer een beetje typisch vind, is dat het blijkbaar heel ok is dat jij over je grens geduwd wordt door je vriendin door zo snel te daten, maar dat nu zij het grote meisjesdeel moet gaan spelen, de boel afgeblazen wordt. Ben je niet bang voor die scheefstand? En ben je niet bang dat het alsnog gaat knagen? En "alleen nog maar mijn vriendin in mijn hoofd", ben je daar ook niet een beetje jezelf voor de gek aan het houden? Iemand die al je minnares is (voor mij is dat pas mogelijk als er seks is geweest, maar dat terzijde), is niet na 1 gesprek met je vriendin uit je hoofd. Tipje voor als je je echt wilt focussen op je huwelijk vanaf nu: laat dit forum ook even een poosje rusten. Sterkte en succes!

@look



Zoals ik op seksklets al opnieuw verwoordde. Ik heb de keuze gemaakt om nog maar 1 vrouw in mijn hoofd te willen hebben. Dat betekent niet dat meteen ook zo is. Natuurlijk ervaar ik gevoelens van missen. Dat zal gewoon moeten slijten.



Ik kan nu niet zeggen of het recht of scheef ism dat is voor mij voor nu niet belangrijk. Dit zal ongetwijfeld een hoofdstuk zijn wat nog wel ter sprake zal komen. Net als mijn verlangen naar een minnares.



En je tip zal ik ter harte nemen. Door hier te blijven lezen blijft het op de voorgrond. Ook mijn beeld van wat ik had kunnen hebben/ kunnen doen. Ik leer hier veel van jullie en van mijzelf. Maar ik denk dat ik een pauze neem. Ik zal jullie over een tijdje laten weten hoe het gaat. Tot ziens en bedankt allen!

Summer, een goede keuze denk ik. Dit werkt niet zo, zo vlak voor jullie huwelijk. Je gaat elkaar eeuwige liefde beloven en dat zou niet goed voelen met een andere vrouw in je hoofd. Je vriendin had het er ook moeilijk mee, duidelijk. Wel moeilijk voor je hoor, dus sterkte!



Mel, welkom. Ik ben ook een groentje, maar merk dat het topic me erg helpt.



Heeeidi, wat klinkt die Guus van jou fijn. Zou je hem niet voor jezelf willen eigenlijk? Want je bent single toch?



Ik zat me weer eens wat af te vragen. Ik heb me met mijn 'situatie' hier gemeld, met het idee dat ik nu dan wel iets met een andere man heb, maar dat dat niet mijn huwelijk moet gaat bedreigen. Veel andere vrouwen (en mannen) openen in zo'n geval juist een topic op de relatiepeiler '' ik ben verliefd op een ander' . Toch een andere insteek hoe komt dat?



Gisteren trouwens nog een gesprek met mijn man gehad. Zijn beste vriend heeft een affaire gehad, die uitgekomen is. Zijn vrouw heeft het hem vergeven en ze zijn dus nog steeds samen. Daar kan mijn man zich dus niets bij voorstellen. Die zou het me volgens eigen zeggen niet kunnen vergeven. Oeps. Andersom zou ik het ook niet echt geweldig vinden uiteraard, maar ik zou er niet snel een gezin door laten breken.

Nu ja, goed om te weten en we schroeven de veiligheidsmaatregelen maar weer eens op...

Bella, al wat gehoord trouwens? Wat killing kan dat zijn hè, zo'n stilte zonder aanwijsbare oorzaak... Ik zou de bal nu wel bij hem laten trouwens. Hij is al degene die zo moeilijk deed over een afspraak, hij mag wel wat beter zijn best voor je doen..

Pffff ja het is weer koek en ei hoor. Hij baalde van het beëindigen van het spelletje niet eens zozeer van wat ik schreef.



Moeite doet hij echt wel voor me hoor. Hij wil me gewoon beter leren kennen en dat is oké. Dat mag.



Ik ben zo opgelucht. Hihi

Daar ben ik het wel met Look eens, Summersvrouw had zelf binnen de kortste keren een date met een ex geregeld, had sex, maar meer 'omdat het kon' en nu zou Summernights op date en werd dat ineens te ingewikkeld en te lastig.



Nou ja, een gevolg wrs ook van foute keuzes op een fout moment en onverwachte gevoelens, waar geen rekening mee gehouden was geworden. Dit is voor haar ook wel het meest comfortabele, zij heeft immers haar date gehad, waar Summer ook buikpijn van heeft gehad en zich naar over voelde.

Nu hoeft zij daar niet mee te dealen. Niet dat die date door moet gaan om de balans te herstellen, want wrs gaat dat ook fout, ik denk dat dit wel schade aangericht heeft in de relatie en dat zij nog vrij makkelijk hier vanaf komt. Voor Summer was het al een kluif om met die date te dealen, Summervrouw hoefde niet meer te handelen dan het proces tot de date.



Het is de makkelijkste weg, voor mijn gevoel, en ik vind het ook een soort van flauw. Ze had het ook kunnen proberen, want misschien viel het uiteindelijk toch ook wel mee? Het hem kunnen gunnen, omdat zij het ook had gehad. Maar omdat zij geen trek heeft in een minnares voor haar man, of haar man wippend met iemand anders, omdat haar eigen wip ook een beetje tegenviel, wil ze dit nu ook niet.

Summer had niet veel te kiezen, toen was het al gebeurd. En nu is hij weer degene die moet dealen met het lastige stuk, het afscheid van de flirt.



Al is dit misschien wel de meest wijze beslissing, omdat de schade nu nog niet zo groot is. Maar ik vind het wel truttig van haar en niet fair tegenover Summer.

Maar wat Look zegt, Summer moest wel over die grens toen zij binnen no time een date had geregeld en nu het andersom is, is het ineens een probleem.





Annabel, tja.. het is zoals het is. Het heeft niet zoveel zin om te denken aan hem als mijn nr 1, al neemt hij natuurlijk wel aardig die plek in, in mijn leven. Al is het dan niet officieel.

Het begint mensen op te vallen, ik krijg er grapjes over. Guus slooft zich zo uit, dat mensen het zien. Niet handig, maar dat is zijn keuze.

Gisteravond sliep hij in Italie, onverwacht eigenlijk, hij had er op gerekend dat hij weer terug zou komen en we elkaar nog even konden zien in 'mijn' kroeg. Maar helaas.. hij baalde enorm, maar goed, het liep zo. Hij is er bijna nog meer mee bezig dan ik!



Het is hier al vaker voorbij gekomen, wat er gebeurt als vreemdgaan toch uitkomt. Ik zou een maanden/jarenlange verhouding erger vinden dan een ONS.



Bella, allemaal ergernissen om niks eigenlijk.. jij stopt abrupt een spelletje uit frustratie en hij wordt daar pissig-light om. Zonde van de energie toch? Vertrouw een beetje op het contact dat jullie hebben, maak je niet meteen druk als je even niks hoort. Er kunnen een miljoen redenen zijn en als je echt lang niks meer hoort, is het ook anders, maar soms loopt het even anders en lukt het even niet. Of heeft hij even iets anders aan zijn hoofd, of even geen zin.

Even niks horen betekent niet dat iemand je zomaar vergeten is. Dat bestaat nl niet. Maar soms is het andere leven even belangrijker, of ben jij even minder belangrijk.

Zo, weer een boel bij te lezen hier.



Summer, knappe keuze! Zal vast nog even moeilijk worden hier en daar.



App stilte en onzekerheid, heel herkenbaar! Ik wad daar ook erg goed in. Dan waren we leuk aan het appen en dan ineens was het stil waarop ik dacht, heb ik iets verkeerd gezecht? Maar wat blijkt achteraf, meneer is in slaap gevallen, was nog op bezoek bij een vriend, kreeg onverwacht visite, heeft het druk, heeft vergadering. Ik maak me er nu dus ook niet meer zo druk om. Ik heb nu een uur terug al een berichtje gestuurd. Nu nog geen antwoord op, masr ik weet nu dan toevallig ook dat hij bij een vriend op bezoek is. Als ik bij mijn vrienden ben loop ik ook niet de hele avond met mijn telefoon rond om nr2 te appen.



nu krijg ik waarschijnlijk tegen de tijd dat ik bijna slaap antwoord en denk dan ook heel makkelijk, morgen maar weer eens kijken.



dus inderdaad zoals heidi al zegt, er zjjn zo veel dingen die voor kunnen gaan.

Hi Bella wat heerlijk dat het contact er was en eigenlijk ook niet echt voorbij was..hebben de andere goed/ beter ingezien. Ben echt een groentje...

Wij hebben wel onze telefoonnummers gedeeld en sms'en ook regelmatig. Hij heeft geen internet op zijn mobiel dus als hij dan niet thuis is dan doen we dat zo.



Gisteren is hij bij mij thuis geweest en het was zo heerlijk, vertrouwd en zo rustgevend....en nu ook alles erop en eraan..wauw!!!! Na bijna een jaar chatten, skypen en een keer elkaar gezien te hebben op een openbare plek.

Zo super en toen hij s,avonds eigenlijk iets te laat vertrok was het ook goed..jammer maar goed.

Onderweg nog een sms en bij thuiskomst nog even kikken en hij was ook zo blij dat hij nu een beter beeld heeft hoe ik leef en woon en als we skypen dat hij nu precies weet waar ik zit, lig..

Hij vond het ook overheerlijk, gelukkig. Nu moet hij uit zijn bubbel komen maar wil gewoon contact houden. Nou hij zou aangeven wat hij wil.

En die flow blijft nog wel even maar ik weet ook dat ik helaas ook wel weer last vd onrust zal krijgen en dat is dan zwaar kl....

Dat is een knop wat ik nog moet ontdekken hoe mee om te gaan.

En dan ben ik blij met alle ervaringen / belevenissen die ik hier lees.

Daar bedank ik jullie dan wel voor al moet ik zeggen dat de meesten in mijn omgeving weten hoe het zit.. Dat ik iets heb met een getrouwde man...en de meningen zijn verdeeld en dat begrijp ik ook heel goed.

Nou ga nog even nagenieten ..fijne dag iedereen.x