Seks
alle pijlers
Minnaar deel 24.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:00
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
dinsdag 8 juli 2014 om 10:23
quote:dymo9 schreef op 08 juli 2014 @ 09:29:
Almost wat moeilijk! Wat een pijn... En wat lijkt het me raar omheb nog weer tegen te komen. Sterkte!
Zeker.. en zo lastig om er niet over te kunnen praten. Met nr2 had ik een goede band, konden met elkaar altijd praten over hoe we ons voelden enzo. Uitgerekend bij dit onderwerp gaat dit nu niet, terwijl ik die behoefte nu juist zo hard voel. Daarom ook zo fijn om het hier even van me af te kunnen schrijven, ik kan bij niemand anders terecht.
Ik blijf mezelf gek maken. Zag hem net ook al online komen op facebook. Hij stond onder mijn chatfavorieten, heb hem er daar ook gelijk maar uitgehaald. Alles wat me aan hem herinnert doet op dit moment zeer.
Laatst er nog een gesprek met hem over gehad. Ik zei hem dat ik nooit verliefd op hem geworden was, nooit geen vlinders (afgezien van soms een geile), maar het is een houden van was, een sterk gevoel. We wisten allebei dat het niet voor altijd en eeuwig zou zijn, het leeftijdsverschil en onze verschillende kijk op het leven gaf daar geen kans voor. Maar ondanks dat voelt het toch een beetje als liefdesverdriet.
Almost wat moeilijk! Wat een pijn... En wat lijkt het me raar omheb nog weer tegen te komen. Sterkte!
Zeker.. en zo lastig om er niet over te kunnen praten. Met nr2 had ik een goede band, konden met elkaar altijd praten over hoe we ons voelden enzo. Uitgerekend bij dit onderwerp gaat dit nu niet, terwijl ik die behoefte nu juist zo hard voel. Daarom ook zo fijn om het hier even van me af te kunnen schrijven, ik kan bij niemand anders terecht.
Ik blijf mezelf gek maken. Zag hem net ook al online komen op facebook. Hij stond onder mijn chatfavorieten, heb hem er daar ook gelijk maar uitgehaald. Alles wat me aan hem herinnert doet op dit moment zeer.
Laatst er nog een gesprek met hem over gehad. Ik zei hem dat ik nooit verliefd op hem geworden was, nooit geen vlinders (afgezien van soms een geile), maar het is een houden van was, een sterk gevoel. We wisten allebei dat het niet voor altijd en eeuwig zou zijn, het leeftijdsverschil en onze verschillende kijk op het leven gaf daar geen kans voor. Maar ondanks dat voelt het toch een beetje als liefdesverdriet.
dinsdag 8 juli 2014 om 10:55
Almost, wat verdriettig allemaal! Ik weet nml dat ik tegenover jager hetzelfde zou doen en weet ook dat het mij ontzettend veel pijn zou doen. Hier idd ook een gevoelsmens en daardoor eigenlijk ongeschikt voor een minaars relatie.
Huil maar lekker uit! En neem jezelf een beetje in bescherming, blokkeer hem desnoods even tijdelijk op fb of op wa. Zelfs dat herken ik wel. Ik ga ook denken als jager zo lang online is en mij nog niet antwoord. Terwijl het in jager zijn geval meestal gewoon een vriend is waarmee hij druk is. In jou geval weet je alleen bin a zeker dat zei het is.
Wat mij ook wel eens helpt bij verdriet is gewoon lekker uit te gaan waaien met een hond. En ook zonder hond kun je dat lekker doen. Al is het maar om even je gedachten en emoties gewoon vrij te laten zonder dat iemand het ziet.
Of inderdaad lekker gaan sporten. In mijn geval hoeft dan niemand me te zien. Dat is in jou geval weer anders vlg mij.
Huil maar lekker uit! En neem jezelf een beetje in bescherming, blokkeer hem desnoods even tijdelijk op fb of op wa. Zelfs dat herken ik wel. Ik ga ook denken als jager zo lang online is en mij nog niet antwoord. Terwijl het in jager zijn geval meestal gewoon een vriend is waarmee hij druk is. In jou geval weet je alleen bin a zeker dat zei het is.
Wat mij ook wel eens helpt bij verdriet is gewoon lekker uit te gaan waaien met een hond. En ook zonder hond kun je dat lekker doen. Al is het maar om even je gedachten en emoties gewoon vrij te laten zonder dat iemand het ziet.
Of inderdaad lekker gaan sporten. In mijn geval hoeft dan niemand me te zien. Dat is in jou geval weer anders vlg mij.
dinsdag 8 juli 2014 om 11:20
Almost... Ik weet dat je er al veel hebt gekregen, maar wilde je toch even laten weten dat ik met je meeleef.
Zo moeilijk om met die gevoelens te worstelen en naar buiten toe te moeten doen alsof er niets aan de hand is. Ik had mijn pokerface ook bijna tot kunst verheven, maar inwendig doet het heel veel pijn... Pas als je hart en je verstand weer een beetje bij elkaar komen wordt het makkelijker, maar dat zal nog even duren.
Probeer er niet te veel tegen te vechten, accepteer het gevoel, het mag er zijn...
Zo moeilijk om met die gevoelens te worstelen en naar buiten toe te moeten doen alsof er niets aan de hand is. Ik had mijn pokerface ook bijna tot kunst verheven, maar inwendig doet het heel veel pijn... Pas als je hart en je verstand weer een beetje bij elkaar komen wordt het makkelijker, maar dat zal nog even duren.
Probeer er niet te veel tegen te vechten, accepteer het gevoel, het mag er zijn...
dinsdag 8 juli 2014 om 12:21
quote:louiloui schreef op 08 juli 2014 @ 09:18:
Wat ik wel zie is dat niet alleen ik veel meer ben gaan houden van nr 2, hij zich daar ook aan schuldig maakt. En wat ik merk is dat mijn relatie met nr 1 oppervlakkiger is geworden, en ik simpel weg steeds iets minder moeite ben gaan investeren. Dat is niet ok van me.Ik denk dat het zo ook bij mij begon, niet zo zeer het houden van mijn minnaar, ik heb niet van hem gehouden zoals ik van mijn lief houd, maar ik was wel verliefd, hierdoor nam ik afstand van nr1. Terugkijkend kan ik zeggen dat hierdoor de zenuwknopen bloot kwamen, een beetje dat kip en het ei verhaal.....Loui mijn advies, wat je hierboven beschrijft, als je hiervan bewust bent, ga dan op de rem staan met je nr2.
Wat ik wel zie is dat niet alleen ik veel meer ben gaan houden van nr 2, hij zich daar ook aan schuldig maakt. En wat ik merk is dat mijn relatie met nr 1 oppervlakkiger is geworden, en ik simpel weg steeds iets minder moeite ben gaan investeren. Dat is niet ok van me.Ik denk dat het zo ook bij mij begon, niet zo zeer het houden van mijn minnaar, ik heb niet van hem gehouden zoals ik van mijn lief houd, maar ik was wel verliefd, hierdoor nam ik afstand van nr1. Terugkijkend kan ik zeggen dat hierdoor de zenuwknopen bloot kwamen, een beetje dat kip en het ei verhaal.....Loui mijn advies, wat je hierboven beschrijft, als je hiervan bewust bent, ga dan op de rem staan met je nr2.
dinsdag 8 juli 2014 om 12:31
Wat is toch een gevoelsmens? Het spijt me zeer maar het is net alsof jullie lid zijn van een unieke orde. Het klinkt ergens ook wel een beetje als een excuus "jaaa ik heb het heel zwaar maar ja, ik ben dan ook een gevoelsmens hè *dramatische zucht*
Zoals Look schrijft, elk mens heeft een kop, een hart en gevoelens, door welk laatje je laat leiden bepaal jezelf. Je bent geen slaaf van je gevoelens, kom op zeg.
Mijn gevoel zit altijd enorm aan de oppervlakte, ik laat me opvoedtechnisch bv bijna volledig drijven op mijn gevoel. Dat is geen excuus, als het niet goed gaat geef ik mijn gevoel niet "de schuld", dan heb ik het gewoon niet handig gedaan.
Ben je een gevoelsmens of ben je gewoon vrouw?
Of nee, beter, ben je gewoon mens?
Zoals Look schrijft, elk mens heeft een kop, een hart en gevoelens, door welk laatje je laat leiden bepaal jezelf. Je bent geen slaaf van je gevoelens, kom op zeg.
Mijn gevoel zit altijd enorm aan de oppervlakte, ik laat me opvoedtechnisch bv bijna volledig drijven op mijn gevoel. Dat is geen excuus, als het niet goed gaat geef ik mijn gevoel niet "de schuld", dan heb ik het gewoon niet handig gedaan.
Ben je een gevoelsmens of ben je gewoon vrouw?
Of nee, beter, ben je gewoon mens?
dinsdag 8 juli 2014 om 12:34
quote:Lookolook schreef op 07 juli 2014 @ 22:27:
Uitgezonderd die wekelijkse date frequentie: ja. Ik heb ook gehouden van een minnaar. En hij was de eerste die dat uitsprak, meerdere malen. Maar als je er heel nuchter naar kijkt: je hoeft er niks mee. Je kan het gewoon voor waar aannemen en ervan genieten. Het niet groter maken, er niet meer van willen maken en voor ogen houden dat je beide al een fijn gezin hebt. Been there, done that. En misschien een dingetje wat je misschien niet wilt horen: het wordt ook weer minder. Minnaar is nog steeds iemand die een speciaal plekje heeft, maar ik voel niet meer wat ik toen voelde. Ik was niet bereid mijn gezin op te geven, de situatie werd er niet leuker op dus moest er iets veranderen (ja, dat klinkt heel nuchter, maar daar ging veel denkwerk en acceptatie aan vooraf). It's just hormones..
(Die date frequentie is natuurlijk oeverloos stom, maar waarom zou het mooipraterij zijn? Mannen hebben ook hormonen ).quote:highlander schreef op 07 juli 2014 @ 22:25:
Anouk, pak die 5 weken bezinning.
Kijk wat er van jouw gevoel overblijft wanneer hij (tijdelijk) uit beeld is.
Natuurlijk hebben anderen wel eens gevoelens in mij los gemaakt.
Vaak vervlogen die gevoelens net zo snel als ze los kwamen.
Daarbij, het is niet verplicht om elk gevoel op te volgen.
Je hebt altijd een keuze of je het doet of laat.Ik ben het eens met wat hierboven staat, het komt echter wel van twee mensen waarbij de relatie thuis op en toppie was/is, ik denk dat het erg lastig is voor jou Anouk, ik lees tussen de regels heel goed door dat jij je nr 1 mist. En op welke manier je deze leegte dan ook aan het oplossen bent, het gemis van je nr1 blijft een feit. Ik snap dat je nr1 van zijn werk houdt, maar aankomende weken zou ik toch echt met hem het hierover gaan hebben. Misschien kan hij een stap(je) terug doen in zijn carrière als hij het belangrijk vindt om samen met jou oud te worden. Sterkte met je overpeinzingen.
Uitgezonderd die wekelijkse date frequentie: ja. Ik heb ook gehouden van een minnaar. En hij was de eerste die dat uitsprak, meerdere malen. Maar als je er heel nuchter naar kijkt: je hoeft er niks mee. Je kan het gewoon voor waar aannemen en ervan genieten. Het niet groter maken, er niet meer van willen maken en voor ogen houden dat je beide al een fijn gezin hebt. Been there, done that. En misschien een dingetje wat je misschien niet wilt horen: het wordt ook weer minder. Minnaar is nog steeds iemand die een speciaal plekje heeft, maar ik voel niet meer wat ik toen voelde. Ik was niet bereid mijn gezin op te geven, de situatie werd er niet leuker op dus moest er iets veranderen (ja, dat klinkt heel nuchter, maar daar ging veel denkwerk en acceptatie aan vooraf). It's just hormones..
(Die date frequentie is natuurlijk oeverloos stom, maar waarom zou het mooipraterij zijn? Mannen hebben ook hormonen ).quote:highlander schreef op 07 juli 2014 @ 22:25:
Anouk, pak die 5 weken bezinning.
Kijk wat er van jouw gevoel overblijft wanneer hij (tijdelijk) uit beeld is.
Natuurlijk hebben anderen wel eens gevoelens in mij los gemaakt.
Vaak vervlogen die gevoelens net zo snel als ze los kwamen.
Daarbij, het is niet verplicht om elk gevoel op te volgen.
Je hebt altijd een keuze of je het doet of laat.Ik ben het eens met wat hierboven staat, het komt echter wel van twee mensen waarbij de relatie thuis op en toppie was/is, ik denk dat het erg lastig is voor jou Anouk, ik lees tussen de regels heel goed door dat jij je nr 1 mist. En op welke manier je deze leegte dan ook aan het oplossen bent, het gemis van je nr1 blijft een feit. Ik snap dat je nr1 van zijn werk houdt, maar aankomende weken zou ik toch echt met hem het hierover gaan hebben. Misschien kan hij een stap(je) terug doen in zijn carrière als hij het belangrijk vindt om samen met jou oud te worden. Sterkte met je overpeinzingen.
dinsdag 8 juli 2014 om 12:35
Loui, hoe komen jouw 1 én 2 ineens op dezelfde plek terecht? Ik snap nog steeds niet zo goed hoe jij in je relatie en je minnaarrelatie zit, je lijkt wel enorm met jezelf in de knoop te zitten, gaat het verder wel goed met je?
Zo klink je niet nl.
Jane, hoe weet je zo zeker dat het om een vriend gaat bij Jager, misschien heeft ook hij er wel een vriendinnetje bij. Ook jij bent een ster in het aannemen van denkmechanismen hè?
Almost, blokkeer hem lekker overal joh en ga ook niet meer samen sporten. Dit is zelfkwelling!
Ik ben zelf in elk geval ontzettend blij (nog steeds) dat ik mijn ooit-minnaar nergens meer zie en nergens meer lees. Het is de enige manier de wonden te laten helen.
Zo klink je niet nl.
Jane, hoe weet je zo zeker dat het om een vriend gaat bij Jager, misschien heeft ook hij er wel een vriendinnetje bij. Ook jij bent een ster in het aannemen van denkmechanismen hè?
Almost, blokkeer hem lekker overal joh en ga ook niet meer samen sporten. Dit is zelfkwelling!
Ik ben zelf in elk geval ontzettend blij (nog steeds) dat ik mijn ooit-minnaar nergens meer zie en nergens meer lees. Het is de enige manier de wonden te laten helen.
dinsdag 8 juli 2014 om 12:41
Roos ik zou er even voor gaan zitten, maar jij omschrijft het weer uitstekend!
Ik gooi er nog even een dooddoener is: zonder diepte- geen hoogtepunten.
Zoals Look zegt, blijven relativeren. Maar dat is een kunst, vooral als je verslaafd bent aan de hoogtepunten, aan de aandacht, aan alles wat op je af komt. En ja, van een verslaving af te komen, moet je afkicken.
Ik gooi er nog even een dooddoener is: zonder diepte- geen hoogtepunten.
Zoals Look zegt, blijven relativeren. Maar dat is een kunst, vooral als je verslaafd bent aan de hoogtepunten, aan de aandacht, aan alles wat op je af komt. En ja, van een verslaving af te komen, moet je afkicken.
dinsdag 8 juli 2014 om 12:51
quote:oranjexx schreef op 08 juli 2014 @ 12:41:
Ik gooi er nog even een dooddoener is: zonder diepte- geen hoogtepunten.
Zo, dat vind ik eigenlijk wel stierenpoep zeg. Want dan zou toch niemand aan een minnaar beginnen? No way, mijn hoogtepunten zijn niet meer te tellen hoor, daar staan echt niet zoveel dieptepunten tegenover
Ik gooi er nog even een dooddoener is: zonder diepte- geen hoogtepunten.
Zo, dat vind ik eigenlijk wel stierenpoep zeg. Want dan zou toch niemand aan een minnaar beginnen? No way, mijn hoogtepunten zijn niet meer te tellen hoor, daar staan echt niet zoveel dieptepunten tegenover
dinsdag 8 juli 2014 om 12:55
quote:aleksiss schreef op 08 juli 2014 @ 12:34:
[...]
[...]
Ik ben het eens met wat hierboven staat, het komt echter wel van twee mensen waarbij de relatie thuis op en toppie was/is, ik denk dat het erg lastig is voor jou Anouk, ik lees tussen de regels heel goed door dat jij je nr 1 mist. En op welke manier je deze leegte dan ook aan het oplossen bent, het gemis van je nr1 blijft een feit. Ik snap dat je nr1 van zijn werk houdt, maar aankomende weken zou ik toch echt met hem het hierover gaan hebben. Misschien kan hij een stap(je) terug doen in zijn carrière als hij het belangrijk vindt om samen met jou oud te worden. Sterkte met je overpeinzingen.
+1
Ik zeg ook niet dat het makkelijk is. Maar ik lees bij Anouk ook wel dat ze haar man niet wil verlaten. Des te meer redenen om afstand te nemen, er eens goed na te denken en eens een heel goed gesprek aan gaan met nr1 over het leven wat ze leven.
Ja doei, ik ben ook een gevoelsmens. Met een goed stel hersenen en inzicht in mijn handelen. If you can't stand the heat enz.
[...]
[...]
Ik ben het eens met wat hierboven staat, het komt echter wel van twee mensen waarbij de relatie thuis op en toppie was/is, ik denk dat het erg lastig is voor jou Anouk, ik lees tussen de regels heel goed door dat jij je nr 1 mist. En op welke manier je deze leegte dan ook aan het oplossen bent, het gemis van je nr1 blijft een feit. Ik snap dat je nr1 van zijn werk houdt, maar aankomende weken zou ik toch echt met hem het hierover gaan hebben. Misschien kan hij een stap(je) terug doen in zijn carrière als hij het belangrijk vindt om samen met jou oud te worden. Sterkte met je overpeinzingen.
+1
Ik zeg ook niet dat het makkelijk is. Maar ik lees bij Anouk ook wel dat ze haar man niet wil verlaten. Des te meer redenen om afstand te nemen, er eens goed na te denken en eens een heel goed gesprek aan gaan met nr1 over het leven wat ze leven.
Ja doei, ik ben ook een gevoelsmens. Met een goed stel hersenen en inzicht in mijn handelen. If you can't stand the heat enz.
dinsdag 8 juli 2014 om 13:00
Nogmaals bedankt voor alle hugs.. Ben er blij mee, het sterkt me echt!quote:Rooss4 schreef op 08 juli 2014 @ 12:31:
Wat is toch een gevoelsmens? Het spijt me zeer maar het is net alsof jullie lid zijn van een unieke orde. Het klinkt ergens ook wel een beetje als een excuus "jaaa ik heb het heel zwaar maar ja, ik ben dan ook een gevoelsmens hè *dramatische zucht*
Zoals Look schrijft, elk mens heeft een kop, een hart en gevoelens, door welk laatje je laat leiden bepaal jezelf. Je bent geen slaaf van je gevoelens, kom op zeg.
Mijn gevoel zit altijd enorm aan de oppervlakte, ik laat me opvoedtechnisch bv bijna volledig drijven op mijn gevoel. Dat is geen excuus, als het niet goed gaat geef ik mijn gevoel niet "de schuld", dan heb ik het gewoon niet handig gedaan.
Ben je een gevoelsmens of ben je gewoon vrouw?
Of nee, beter, ben je gewoon mens?Misschien heb ik me niet goed uitgedrukt. Ik ben bij het volle verstand, weet absoluut precies in mijn hoofd wat wel in niet goed voor me is. Maar in het gevecht tussen hart en hoofd komt het hart er meestal als winnaar uit. Dat maakt dus ook dat ik dan soms een slaaf van het gevoel wordt om begeert te willen worden, de heerlijke seks, aandacht. Vul het rijtje maar aan, we zijn er immers allemaal bekend mee.
In mijn geval probeer ik, hier thuis zittend, er alles aan te doen om het hoofd weer de leiding over te laten nemen. Zo weinig mogelijk FB en Whatsapp openen, hem niet meer in de lijsten voor laten komen. Op de handen zitten om niet te kijken of hij online is, steun zoeken bij jullie
Het gaat ook wel weer over, daar ben ik van overtuigd. Maar wil hem niet uit mijn leven bannen. Dat wil hij ook niet. Dus zullen we samen proberen er weer een normale situatie van te maken. Of dat gaat lukken? Tijd zal het leren. Ik zal hier nog wel eens terugkomen. Helaas zijn mijn bijdragen aan het topic op dit moment hierdoor vooral beperkt tot het spuien van mijn slechte gevoel. Het maakt in ieder geval dat ik me er ietsjes beter door voel. Als mensen dat zwak gedrag vinden en er niet op willen reageren dan snap ik dat. Mijn hoofd zegt ook: 'doorgaan en niet zeuren, het slechte gevoel gaat voorbij.' Nou alleen het hart nog overtuigen en daar werk ik hard aan.
Wat is toch een gevoelsmens? Het spijt me zeer maar het is net alsof jullie lid zijn van een unieke orde. Het klinkt ergens ook wel een beetje als een excuus "jaaa ik heb het heel zwaar maar ja, ik ben dan ook een gevoelsmens hè *dramatische zucht*
Zoals Look schrijft, elk mens heeft een kop, een hart en gevoelens, door welk laatje je laat leiden bepaal jezelf. Je bent geen slaaf van je gevoelens, kom op zeg.
Mijn gevoel zit altijd enorm aan de oppervlakte, ik laat me opvoedtechnisch bv bijna volledig drijven op mijn gevoel. Dat is geen excuus, als het niet goed gaat geef ik mijn gevoel niet "de schuld", dan heb ik het gewoon niet handig gedaan.
Ben je een gevoelsmens of ben je gewoon vrouw?
Of nee, beter, ben je gewoon mens?Misschien heb ik me niet goed uitgedrukt. Ik ben bij het volle verstand, weet absoluut precies in mijn hoofd wat wel in niet goed voor me is. Maar in het gevecht tussen hart en hoofd komt het hart er meestal als winnaar uit. Dat maakt dus ook dat ik dan soms een slaaf van het gevoel wordt om begeert te willen worden, de heerlijke seks, aandacht. Vul het rijtje maar aan, we zijn er immers allemaal bekend mee.
In mijn geval probeer ik, hier thuis zittend, er alles aan te doen om het hoofd weer de leiding over te laten nemen. Zo weinig mogelijk FB en Whatsapp openen, hem niet meer in de lijsten voor laten komen. Op de handen zitten om niet te kijken of hij online is, steun zoeken bij jullie
Het gaat ook wel weer over, daar ben ik van overtuigd. Maar wil hem niet uit mijn leven bannen. Dat wil hij ook niet. Dus zullen we samen proberen er weer een normale situatie van te maken. Of dat gaat lukken? Tijd zal het leren. Ik zal hier nog wel eens terugkomen. Helaas zijn mijn bijdragen aan het topic op dit moment hierdoor vooral beperkt tot het spuien van mijn slechte gevoel. Het maakt in ieder geval dat ik me er ietsjes beter door voel. Als mensen dat zwak gedrag vinden en er niet op willen reageren dan snap ik dat. Mijn hoofd zegt ook: 'doorgaan en niet zeuren, het slechte gevoel gaat voorbij.' Nou alleen het hart nog overtuigen en daar werk ik hard aan.
dinsdag 8 juli 2014 om 13:09
Almost, kunnen jullie niet een time out afspreken? Even een paar weken/maanden helemaal geen contact, uit Facebook en wa. Gewoon, cold turkey niks? Dat geeft jou tijd om al die emoties wat neer te laten dwarrelen en hem de gelegenheid om op zijn nieuwe vlam te concentreren (ook wel zo eerlijk naar haar, lijkt mij).
Elke keer zien dat hij online is, is peuren in de wond. En als jullie echt iets samen hadden, dan is er ook nog wel een band na een aantal maanden geen contact en zo niet, dan was er dan blijkbaar ook niet zoveel
Elke keer zien dat hij online is, is peuren in de wond. En als jullie echt iets samen hadden, dan is er ook nog wel een band na een aantal maanden geen contact en zo niet, dan was er dan blijkbaar ook niet zoveel
dinsdag 8 juli 2014 om 13:14
Almost, ik snap je echt wel hoor, ik wilde alleen even checken of jij het zelf ook snapt
Het is net alsof er gevoelsmensen en dan dus ook het equivalent, verstandsmensen bestaan.
Ikzelf denk dat er stabiele (in jullie ogen verstandsmensen) en labiele (gevoels)mensen bestaan. Dit staat trouwens compleet los van je liefdesverdriet. Natuurlijk heb je liefdesverdriet, dat mag ook, laat het compleet toe. Je hoeft nog niet te werken aan the mather of the heart, de tijd heelt die wonden wel.
Ongelooflijk onverstandig trouwens om contact te houden, het zal de littekens telkens doen openrijten, zeker wanneer je hart nog niet geheeld is, Je zou ook voor een tussenweg kunnen gaan, nl jezelf een paar maanden de tijd geven te helen en zijn geluk aan te kunnen. Met als evt bijkomend voordeel dat je tegen die tijd gewoon helemaal geen behoefte hebt hem nog te zien/contacten.
En dat hij contact wil houden, ja het zal. Ik zou daar totaal geen boodschap aan hebben, kies voor jezelf.
Het is net alsof er gevoelsmensen en dan dus ook het equivalent, verstandsmensen bestaan.
Ikzelf denk dat er stabiele (in jullie ogen verstandsmensen) en labiele (gevoels)mensen bestaan. Dit staat trouwens compleet los van je liefdesverdriet. Natuurlijk heb je liefdesverdriet, dat mag ook, laat het compleet toe. Je hoeft nog niet te werken aan the mather of the heart, de tijd heelt die wonden wel.
Ongelooflijk onverstandig trouwens om contact te houden, het zal de littekens telkens doen openrijten, zeker wanneer je hart nog niet geheeld is, Je zou ook voor een tussenweg kunnen gaan, nl jezelf een paar maanden de tijd geven te helen en zijn geluk aan te kunnen. Met als evt bijkomend voordeel dat je tegen die tijd gewoon helemaal geen behoefte hebt hem nog te zien/contacten.
En dat hij contact wil houden, ja het zal. Ik zou daar totaal geen boodschap aan hebben, kies voor jezelf.
dinsdag 8 juli 2014 om 13:16
Gevoelsmens, ik kan niet zo goed afstand nemen bijboorbeeld. Als ik een kamer binnen stap dan weet ik het gelijk als het niet goed met iemand gaat. Ik sluit mensen in mijn hart en daar zitten ze dan ook goed. Ik kan bijv niet zo goed die afstand nemen en relativeren zoals look. Zoals wat ik hier laatst beschreef over het gedoe van jager en zij ex. Ik heb dan echt niet eerder rust dan wanneer ik jager gesproken heb, omdat ik om hem geef en me dan dus zorgen maak. Mijn nr1 bijv kan heel makkelijk afstand nemen van bepaalde dingen, maar ook van mensen, ik kan dat niet. Ik vind hey een beetje moeilijk uit leggen. Ik bedoel nml niet te zeggen dat look bijv geen gevoel heeft, maar laat zich denk ik iets minder makkelijk mee slepen dan ik. Ik heb dat niet alleen bij jager hoor, net zo goed bij nr1, vrienden, familie. Ik denk dat wij (gevoelsmensen) wat meer moeite hebben met daadwerkelijk afstand nemen en dingen van een afstand bekijken.
Een ander voorbeeld, toen jager net in scheiding lag en ik via via wel dingen mee kreeg deed dit mij al pijn. (Dit was voor ons hele minnaars en laat staan hoge contact frequentie gebeuren) waarop ik dus zei, hij moet hier maar eens lekker komen eten, eens even lekker uit dat negatieve zijn en eens even in een andere leuke gezellige omgeving. Op dat moment neemt mijn gevoel het over zeg maar. Ok, ook naastenliefde te noemen, maar ik vind het wat moeilijk te onderbouwen.
Zo kan iemand mij ook heel veel maken, iemand kan heel erg ver gaan voordat ik zeg ok, tot hier en niet verder, merk ik echter dat iemand anders in mijn omgeving pijn wordt gedaan door een 3e dan wil ik er voor diegene zijn, niet dat ik me er zo maar mee zou bemoeien, maar ik voel bijvoorbeeld nu al weer aan dat het met een vriendin van mij niet goed gaat. Wat kan ik doen om te zorgen dat zei zich weer eventje beter voelt. Alles wat ik doe, doe ik met gevoel.
En roos, ik kan idd ook heel goed denken voor een ander hoe ik zo zeker weet dat hij druk met een vriend was is simpel, ik heb het gewoon gevraagd. Ik kreeg zelf nog bijna uitgebreid verslag van waar ze het over hadden.
Een ander voorbeeld, toen jager net in scheiding lag en ik via via wel dingen mee kreeg deed dit mij al pijn. (Dit was voor ons hele minnaars en laat staan hoge contact frequentie gebeuren) waarop ik dus zei, hij moet hier maar eens lekker komen eten, eens even lekker uit dat negatieve zijn en eens even in een andere leuke gezellige omgeving. Op dat moment neemt mijn gevoel het over zeg maar. Ok, ook naastenliefde te noemen, maar ik vind het wat moeilijk te onderbouwen.
Zo kan iemand mij ook heel veel maken, iemand kan heel erg ver gaan voordat ik zeg ok, tot hier en niet verder, merk ik echter dat iemand anders in mijn omgeving pijn wordt gedaan door een 3e dan wil ik er voor diegene zijn, niet dat ik me er zo maar mee zou bemoeien, maar ik voel bijvoorbeeld nu al weer aan dat het met een vriendin van mij niet goed gaat. Wat kan ik doen om te zorgen dat zei zich weer eventje beter voelt. Alles wat ik doe, doe ik met gevoel.
En roos, ik kan idd ook heel goed denken voor een ander hoe ik zo zeker weet dat hij druk met een vriend was is simpel, ik heb het gewoon gevraagd. Ik kreeg zelf nog bijna uitgebreid verslag van waar ze het over hadden.
dinsdag 8 juli 2014 om 13:24
Jane, geloof me, ik voel mensen ook aan. Ik zie ook wanneer een ander niet lekker in zijn vel zit. Sv heeft twee keer in een land gewoond waar er regelmatig aanslagen gepleegd werden, sommige nog geen km van zijn huis vandaan. En ja, daar heb ik me ook best zorgen om gemaakt. Maar het beheerst niet mijn leven. Ben ik dan geen gevoelsmens? Het kaderen en niet-catastroferen kan je leren. Niemand 'is' gewoon iets, iedereen is in ontwikkeling. En als jij daar in elke situatie zoveel last van hebt, zou ik daar serieus iets aan gaan doen.
Ik zeg niet dat ik nooit verdriet heb gehad of dat ik geen man heb gemist, dat slaat natuurlijk nergens op. Maar ik kies er wel voor om het niet mijn leven te laten beheersen of mijn gezinsleven te laten beïnvloeden. Want dan ben je gewoon niet goed bezig.
Ik zeg niet dat ik nooit verdriet heb gehad of dat ik geen man heb gemist, dat slaat natuurlijk nergens op. Maar ik kies er wel voor om het niet mijn leven te laten beheersen of mijn gezinsleven te laten beïnvloeden. Want dan ben je gewoon niet goed bezig.
dinsdag 8 juli 2014 om 13:34
Look, je hebt gelijk en gelukkig leer ik het ook steeds beter! Ook mede dankzij jager. Ik merk het bijvoorbeeld zelfs in mijn werk, mensen die ik amper ken en hop, jane voelt het weer aan! Voorheen ging ik me er maar druk om maken en nu neem ik daat bewust afstand van. Ik kan niet iedereen helpen, kan niet iedereen proberen te redden. Zo ren ik bijv mezelf ook heel makkelijk voorbij. Ik ben uitgenodigd daar en daar dus ik MOET daar naar toe, anders ben je niet dat ene leuke mens meer. Dat ik vervolgens van hot naar her vlieg doet er niet toe. En, met dit soort kleine dingetjes leer ik her gelukkig steeds beter! Ik heb nu met dit soort kleine dingetjes gewoon makkelijker zoiets van ja daag. Ik ga het niet redden, vemaak je maar zonder mij. En, gek genoeg heb ik dit meer sinds ik wat met jager heb.
En ja, ik heb nog een lange weg te gaan, maar deze kleine dingetjes zijn er gelukkig al.
Ech, jullie geloven nooit waar ik weg ben gekomen en nu al ben. Als je mij 4 jaar terug had verteld dat ik even een week weg zou gaan omdat ik een cursus wilde doen en dus echt de hele week van huis en haard zou zijn. Dan zou ik je compleet voor gek verklaard hebben! Maar ik heb het gedaan, omdat IK het wil en omdat IK het leuk vind.
En ik geloof zeker dat je kunt leren om met je gevoel en je gedachte om te gaan zonder daarbij jezelf uit het oog te verliezen.
En, ik geloof je gelijk hoor look! Als je meld dat jij dat ook aan kunt voelen.
Verschil is denk ik inderdaad maar net hoe ga je er mee om. En ik leer dat nog. Maar gaat steeds een stukje beter!
En ja, ik heb nog een lange weg te gaan, maar deze kleine dingetjes zijn er gelukkig al.
Ech, jullie geloven nooit waar ik weg ben gekomen en nu al ben. Als je mij 4 jaar terug had verteld dat ik even een week weg zou gaan omdat ik een cursus wilde doen en dus echt de hele week van huis en haard zou zijn. Dan zou ik je compleet voor gek verklaard hebben! Maar ik heb het gedaan, omdat IK het wil en omdat IK het leuk vind.
En ik geloof zeker dat je kunt leren om met je gevoel en je gedachte om te gaan zonder daarbij jezelf uit het oog te verliezen.
En, ik geloof je gelijk hoor look! Als je meld dat jij dat ook aan kunt voelen.
Verschil is denk ik inderdaad maar net hoe ga je er mee om. En ik leer dat nog. Maar gaat steeds een stukje beter!
dinsdag 8 juli 2014 om 13:45
quote:Rooss4 schreef op 08 juli 2014 @ 13:14:
Het is net alsof er gevoelsmensen en dan dus ook het equivalent, verstandsmensen bestaan.
Ikzelf denk dat er stabiele (in jullie ogen verstandsmensen) en labiele (gevoels)mensen bestaan.
+1
Elk mens heeft gevoel en is dus een gevoelsmens. Elk mens heeft verstand en is dus een verstandsmens.
Hoezeer je je mee laat slepen door je gevoelens, dat stukje verschilt. Stabiel vs labiel. Dat somt het voor mij wel aardig op. Overigens kan een stabiel mens in bepaalde fasen van het leven wel labiel zijn, en andersom.
Edit: ik ben in de kern rationeel, stabiel. Ik huil doorgaans weinig. De afgelopen maanden was ik vaker emotioneel en labiel. Ik merk dat dat nu minder word. Geen idee waardoor, want de situatie is onveranderd, maar ik kijk wel weer met een neutralere bril naar de situatie met buitenlander en naar mijn gezin. De roze/grijze/roze/grijze bril is de kast in gegaan, blijkbaar. De hormonen en vlinders zijn wat kalmer.
Nu is het zaak dat zo te houden!
Het is net alsof er gevoelsmensen en dan dus ook het equivalent, verstandsmensen bestaan.
Ikzelf denk dat er stabiele (in jullie ogen verstandsmensen) en labiele (gevoels)mensen bestaan.
+1
Elk mens heeft gevoel en is dus een gevoelsmens. Elk mens heeft verstand en is dus een verstandsmens.
Hoezeer je je mee laat slepen door je gevoelens, dat stukje verschilt. Stabiel vs labiel. Dat somt het voor mij wel aardig op. Overigens kan een stabiel mens in bepaalde fasen van het leven wel labiel zijn, en andersom.
Edit: ik ben in de kern rationeel, stabiel. Ik huil doorgaans weinig. De afgelopen maanden was ik vaker emotioneel en labiel. Ik merk dat dat nu minder word. Geen idee waardoor, want de situatie is onveranderd, maar ik kijk wel weer met een neutralere bril naar de situatie met buitenlander en naar mijn gezin. De roze/grijze/roze/grijze bril is de kast in gegaan, blijkbaar. De hormonen en vlinders zijn wat kalmer.
Nu is het zaak dat zo te houden!
dinsdag 8 juli 2014 om 13:49
Das dan weer het voordeel van een minnaar 200 km ver weg...
Toen was het praktisch niet handig, want je kan niet 'even' langs gaan voor iets leuks, maar aan de andere kant houdt dat de frequentie vanzelf zodanig dat het veilig blijft en de kans dat je betrapt wordt is maar héél klein.
En nu het over is, hoef ik echt niet bang te zijn dat ik hem opeens ergens tegen kom. Die 50-mile-rule is er niet voor niets, dat blijkt maar weer
Alleen jammer dat Skype en App alles toch weer heel dichtbij brengen, maar dat is weer een heel ander iets, daar moet ik nog een beetje van af leren blijven om het mezelf niet extra moeilijk te maken. Ik leer het nog wel eens... toch?
Toen was het praktisch niet handig, want je kan niet 'even' langs gaan voor iets leuks, maar aan de andere kant houdt dat de frequentie vanzelf zodanig dat het veilig blijft en de kans dat je betrapt wordt is maar héél klein.
En nu het over is, hoef ik echt niet bang te zijn dat ik hem opeens ergens tegen kom. Die 50-mile-rule is er niet voor niets, dat blijkt maar weer
Alleen jammer dat Skype en App alles toch weer heel dichtbij brengen, maar dat is weer een heel ander iets, daar moet ik nog een beetje van af leren blijven om het mezelf niet extra moeilijk te maken. Ik leer het nog wel eens... toch?
