Minnaar deel 25.

20-07-2014 22:35 3008 berichten
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?

Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?



Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.



Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Alle reacties Link kopieren
Adviezen van anderen hebben vooral nut als je zelf helder hebt waar je naar toe werkt...
En dan nog, hoe komen jullie er in de vredesnaam bij dat ik niet eerlijk ben tegen mijn psych? Als ik dat niet ben dan dan kan ik inderdaad net zo goed de centen in mijn zak houden.



Dat haal ik uit onderstaande:



quote:bella03 schreef op 08 september 2014 @ 08:24:

Oh en diver? Hoe kan ik verwachten dat een psych mij kan helpen als ik niet alles daar vertel?Maar misschien bedoel je het anders, je schrijft voor mij niet altijd even duidelijk.
quote:Rooss4 schreef op 08 september 2014 @ 14:30:

En dan nog, hoe komen jullie er in de vredesnaam bij dat ik niet eerlijk ben tegen mijn psych? Als ik dat niet ben dan dan kan ik inderdaad net zo goed de centen in mijn zak houden.



Dat haal ik uit onderstaande:





[...]





Maar misschien bedoel je het anders, je schrijft voor mij niet altijd even duidelijk.Volgens mij bedoelt ze juist dat ze wél alles vertelt want hoe zou ze anders kunnen verwachten dat ze ook echt wat aan de hulp van de psych heeft.
Blauwevrouw, ik zie mezelf nog jaren geleden in tranen tegen mijn partner roepen hoe iemand me ooit leuk kan vinden als mijn eigen vader me al niet eens leuk vond. Oei, een issue.

En daar moet je dan mee aan de slag.



Hoe dat dan precies moet weet ik nog steeds niet 123, hoe pomp je er common sense en zelfzekerheid in? Hoe maak je iets heel dat al 40 jaar een bloedende wond is? En hoe controleer je of iets daadwerkelijk geheeld is? Voor nu is het rustig maar goed, het speelt ook niet... er zijn op dit moment geen mannen op dat gebied in mijn leven.

En wat er over is van mijn heelheid als het weer speelt zal de tijd wellicht uitwijzen.
Roos : geen mannen toelaten uit zelfbescherming geeft juist aan dat er nog veel gevoeligheid zit. Persoonlijk zit hier ook mijn thema , afwijzing en onveilig gehecht zijn heeft schijnbaar invloed op mijn liefdesleven.
Alle reacties Link kopieren
Oh, die vaders toch...

Ik denk niet dat het ooit heel zal worden, maar ik hoop dat ik het beter leer herkennen als het weer speelt. Zodat ik eerder tegen mezelf kan zeggen dat ik hoe dan ook wel de moeite waard ben, voordat ik me laat meezuigen in die negatieve beoordeling van mezelf. Het voelt echt als een zwart gat wanneer dat gebeurt. Ik kom het overigens niet alleen tegen in mijn relaties met mannen, maar in vrijwel alle aspecten van mijn dagelijks leven. Werk, vriendschappen, ouderschap, noem maar op. Altijd wanneer het wat minder loopt, zie ik daarin de oorzaak bij een ENORME fout in mijzelf liggen en ga ik vervolgens twijfelen aan al mijn kwaliteiten.

Inmiddels weet ik dat het onzin is, maar voordat ik het in mezelf bespeur en mezelf weer kan inprenten dat ik heus wel ergens voor deug, zit ik alweer een heel eind in dat zwarte gat.
Klopt Lena, zo bedoelde ik dat ook.



Ik vind sommige adviezen hier erg lief hoor. En soms denk ik ook ja, daar gaan we wat mee doen! Maar inderdaad zoals roodkapje zegt heb ik gewoon nog niet het vermogen Bello aan de kant te zetten. Ook al is het maar voor even.



En ja, ik hobbel zeker wel eens in mijn emoties en snap dat ik daardoor soms moeilijk te volgen ben.



Maar inderdaad heb ik net zo als roodkapje geleerd dat het aan mezelf is wat ik met die adviezen doe.



En dingen voor mezelf duidelijk? Ik geloof dat ik dat nu redelijk heb hint. Maar ik heb echter ook met man af gesproken om eerst lekker op vakantie te gaan en dan kijken we wel weer verder.
Alle reacties Link kopieren
Zou het misschien zo kunnen zijn dat veel minnaar-schrijfsters nog met vader-issues zitten? Of geldt dat in z'n algemeenheid voor veel vrouwen... vader/dochter relaties brengen vaak problemen met zich mee, daar zijn we vast ook weer niet uniek in hier. Al was hij wel een geval apart hoor, mijn vader. Niks kwaads in de zin, maar gewoon totaal onvermogend om warmte te uiten. Vooral niet naar zichzelf.



Rooss, ik denk ook wel dat de manier waarop je mannen nu 'buitensluit' en die laag beton in je hart die je eerder al eens vermeldde, tekenen zijn van er nog niet klaar mee zijn.



De tip die ik kreeg is een mooi staaltje omgekeerde-psychologie: ga iedere dag voor de spiegel staan en zeg dan hardop tegen jezelf: ik deug niet, ik kan niks, ik ben waardeloos, ik ben geen aandacht of liefde waard. Dat soort teksten. En op den duur kun je dat gewoon niet eens meer zeggen zonder hard te moeten lachen, omdat je op alle niveaus wéét dat het niet waar is. Dan kun je die niet-constructieve overtuigingen omzetten in meer liefdevolle gedachten over jezelf.
Engel, eigenlijk is het dus helemaal niet verkeerd dat je voor de bijl bent gegaan en dat je daardoor die zeepbel door kon prikken. En nu? Rouw? Of voel je je juist bevrijd?



Lookske, waarom ben je weer stuk? Minnaartechnisch of gezondheidstechnisch?
Ehm nee, geen vader issues hier. Ik kom uit een zeer warm nest.



Ik zie dat er veel geschreven is maar hier slechts even een korte ego post. Ik heb iets interessants ontdekt.. zaterdagavond ben ik uitgeweest met vrienden. Een van de aanwezige mannen is iemand die ik al heel lang aantrekkelijk vind, en dat bleek zaterdag wederzijds. Dus nu wordt er op de app flink geflirt, vooral van zijn kant. Meneer is ook getrouwd maar blijkbaar niet de brave huisvader die ik dacht dat hij was. En nu.. doet het me niks! Als hij dit een jaar geleden had gedaan dan had ik zeker gehapt. Maar nu? Nee hoor. Ik ken het patroon nu, de jacht, de spanningsopbouw. Ik hoef niet meer zo nodig. En al helemaal niet met iemand die zo dicht bij staat (50 mile rule!). Ik heb mijn lesje wel geleerd. Goed he?
quote:roodkapjeendewolf schreef op 08 september 2014 @ 15:05:

Roos : geen mannen toelaten uit zelfbescherming geeft juist aan dat er nog veel gevoeligheid zit. Persoonlijk zit hier ook mijn thema , afwijzing en onveilig gehecht zijn heeft schijnbaar invloed op mijn liefdesleven.Ik weet niet eens of ik dat doe, geen mannen toelaten uit zelfbescherming. Als er nou 3 per week op mijn pad kwamen die ik leuk vond maar allemaal afwees dan zou dit het geval kunnen zijn maar dat is niet zo aan de orde. Ik wacht tot iemand me eens op blind date stuurt!
Alle reacties Link kopieren
Good for you karamella!

En wat doe je er verder mee? Laat je het hem toe, of kap je hem af?
Heel goed Karamella!



Blauwevrouw, zo diep zit het denk ik bij mij niet. Ik kom uit een goed nest, heb een prima jeugd gehad en heb warme herinneringen maar ik had niet de band met mijn vader die ik o zo graag wilde terwijl ik er als kind zo mijn best voor deed. Dat voelde natuurlijk als afwijzing. De mannen die daarna komen kunnen dat niet goed maken, dat is jammer. Dat is een stukkigheidje in mezelf. Ondertussen weet ik dat het mijn schuld niet is (gek hè, hoe je als kind kan denken dat dat soort dingen jouw schuld zijn) en ik weet ook dat hij gek met me was. Hij is dood dus we kunnen er niet meer over bomen maar ik ben naar een medium geweest om dit op een rij te krijgen.



Het beton in mijn hart koppel ik niet aan mijn vader. Ik vrees dat dat te maken heeft met iemand anders die ik veel te dichtbij heb laten komen. Alleen was diegene het écht niet waard.
Alle reacties Link kopieren
Zat ik weer even lekker te projecteren



Ik weet overigens ook dat het mijn schuld niet is, en dat mijn vader op zijn manier ook heus gek op mij was. Ik neem hem ook niks kwalijk; gezien zijn voorgeschiedenis is het niet zo raar dat hij wat verknipt met z'n emoties omging. Heb ik lang genoeg over gedaan om tot dat inzicht te komen, zeg maar de 12 jaar na zijn dood. Maar wat precies de impact is geweest van de manier waarop het er in mijn ouderlijk huis aan toeging, dat bevat ik nog steeds niet helemaal. Stukje bij beetje kom ik tot meer inzicht daarover. Zoals ook nu weer.
Alle reacties Link kopieren
En dat is wel weer genoeg geleuter over mijn psychische issues. Het ging hier over minnaars, toch?

O ja, daar heb ik niks meer over te melden....



Zal jullie af en toe wel updaten hoe het met mij en nr1 verder gaat. Of heel misschien eens om advies vragen hoe het aan te pakken met hem/ons.
Dat herken ik dan weer wel heel erg, heftige voorgeschiedenis en niet bij machte zijn om goed om te gaan met het vaderschap en alle bijbehorende emoties. Ik denk dat onze jeugd echt bepalend is voor een groot deel van ons volwassen leven. Het is mooi als er soms een stuk besef omhoog komt, daar kan je dan weer een poosje op kauwen en verwerken.
*grijns* ja inderdaad!

En toch denk ik dat de zoektocht naar liefde onderdeel zou kunnen zijn van gaten die in de jeugd zijn geslagen. En ik denk dat het aangaan van minnaarrelaties een ware zoektocht is naar liefde. Niet eens zozeer naar mannenliefde alswel naar eigenliefde.
Als ik kon, dan begon ik met Rooss4 een pijler, waar verder niemand bij kon. Haar inzichten zou ze hier blijven posten, zodat er voor jullie ook wat Rooss4 over zou blijven. Vergeef mij deze romantische inval.
Loeder :-)
Alle reacties Link kopieren
Goedenavond allen.

Ik heb alles alle tijd mee gelezen maar mij onthouden van commentaar omdat ik eigenlijk niet goed weet wat ik er over moet zeggen.

Wel zetten sommige tips en commentaren mij aan het denken. Wat natuurlijk altijd goed is.



Verder lees ik weinig meer over minnaars



Hier gaat het eigenlijk wel fijn.

Echte minnaars kan ik onszelf op dit met moment niet noemen. Na die ene keer in ons weekend is er geen tijd meer geweest voor een tweede keer. Wel zien we elkaar regelmatig maar verder dan een beetje zoenen komt het niet. Wel goede en fijne gesprekken. Maar die hadden we voor die tijd ook al.



En dan zijn er de "aparte" situaties. Zoals feestjes waar wij met beide nrs1 (en soms kids) zijn. Eigenlijk zijn die wel gezellig hoor. Wij vinden dat wij dat zelf redelijk goed kunnen.

Alleen mijn oudste dochter vindt het leuk om net wat meer aandacht van hem op te eisen.
Alle reacties Link kopieren
quote:joos01 schreef op 08 september 2014 @ 19:15:

Verder lees ik weinig meer over minnaars



Ik was bijna minnaar geworden (nog steeds is die kans aanwezig, maar wel aanzienlijk geslonken), maar hier geregeld meelezen heeft me er tot nog toe aardig van weerhouden.

Stiekum wel ge-tongworstelt, maar toen ze voorstelde dat ik ook maar bleef slapen (ze is gescheiden, mijn nr1 was dat weekend ook weg) heb ik besloten hier nog niet klaar voor te zijn en als ik zo dit topic blijf volgen gaat dat ook niet meer gebeuren, dat.... ehhhh, klaarkomen om vreemd te gaan bedoel ik.
One life, live it !
Alle reacties Link kopieren
Uhmmmm, wat kan ik vertellen over mijn minnaar. De laatste tijd is hij bezig met aantrekken en afstoten. Hij had daar sowieso wat de neiging van, maar op dit moment heeft hij het wel heel sterk. En verder heb ik niet gedate afgelopen tijd omdat ik ziek was en nu is hij weer under the weather.
@Al bundy : net zo goed een vorm van vreemdgaan , om er zo naar te verlangen en mee bezig te zijn en dan net niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het heel erg oneens met Roodkapje!

Of je moet het hebben over gradaties van vreemdgaan. En dan is dit ongeveer een 1 op een schaal van 10 (of 100).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven