Seks
alle pijlers
Minnaar deel 27
donderdag 30 oktober 2014 om 16:38
Al 26 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
vrijdag 31 oktober 2014 om 21:51
vrijdag 31 oktober 2014 om 21:55
Ik lees al een poos mee en heb nu toch maar een account aangemaakt. Ik hoop dat ik met jullie mee mag schrijven.
Ik heb sinds een poosje een minnaar en herken veel in jullie verhalen. Erg prettig om mee te lezen. Reageren vind ik nog een beetje lastig omdat alles nieuw voor me is en ik nog veel aan het ontdekken ben.
Ik heb sinds een poosje een minnaar en herken veel in jullie verhalen. Erg prettig om mee te lezen. Reageren vind ik nog een beetje lastig omdat alles nieuw voor me is en ik nog veel aan het ontdekken ben.
sneeuwvlokje
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:12
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:14
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:17
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:19
Snowdrop, welkom! Wat fijn dat je een open relatie hebt! Mag ik vragen hoe dat zo ontstaan is?
Ja een heel weekend in een hotel krijg ik ook niet voor elkaar denk ik! Zijn er geen hotels die je voor een paar uur kunt regelen?
Ja een heel weekend in een hotel krijg ik ook niet voor elkaar denk ik! Zijn er geen hotels die je voor een paar uur kunt regelen?
That voice in your head that says 'buy the shoes', That's the one to listen to!
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:20
Wij hebben beiden een nr1 die ook beiden van niets weten (althans dat denken/hopen wij).
Wij hebben het geluk dat wij voor onze sport weg gingen. Samen.
Natuurlijk wel ieder een eigen kamer in het hotel. Met goedkeuring van beiden nrs 1.
Met tussenpozen van ongeveer drie maanden. Helaas zal het nu wel weer een tijdje duren.
Wij hebben het geluk dat wij voor onze sport weg gingen. Samen.
Natuurlijk wel ieder een eigen kamer in het hotel. Met goedkeuring van beiden nrs 1.
Met tussenpozen van ongeveer drie maanden. Helaas zal het nu wel weer een tijdje duren.
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:24
Ik weet eigenlijk niet precies hoe onze open relatie ontstaan is… ik heb wel altijd aangegeven dat ik van vrijheid hou.
Vorig jaar had ik online contact met iemand, daar wist mijn man van. Hij vond het leuk en spannend en gaf op een gegeven moment aan dat als ik hem in het echt wilde ontmoeten ik dat best mocht…
Dat is toen niet gebeurd, ondertussen 1,5 jaar en heeeeeel veel goede gesprekken verder heb ik dus wel een minnaar en bevalt het ons beiden tot nu toe goed
Vorig jaar had ik online contact met iemand, daar wist mijn man van. Hij vond het leuk en spannend en gaf op een gegeven moment aan dat als ik hem in het echt wilde ontmoeten ik dat best mocht…
Dat is toen niet gebeurd, ondertussen 1,5 jaar en heeeeeel veel goede gesprekken verder heb ik dus wel een minnaar en bevalt het ons beiden tot nu toe goed
sneeuwvlokje
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:27
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:32
Nee. Eigenlijk valt dat wel mee.
Voordat wij hier mee begonnen waren wij al goede vrienden en deden al veel samen. In onze sport is men redelijk gewend dat wij samen komen. En als wij ergens anders afspreken is dat ergens waar we hopen geen bekende te zien (in ieder geval geen bekenden van hem) en elkaar dan ook weer even kunnen voelen. En natuurlijk samen sporten. En dan echt alleen wij tweeën.
Voordat wij hier mee begonnen waren wij al goede vrienden en deden al veel samen. In onze sport is men redelijk gewend dat wij samen komen. En als wij ergens anders afspreken is dat ergens waar we hopen geen bekende te zien (in ieder geval geen bekenden van hem) en elkaar dan ook weer even kunnen voelen. En natuurlijk samen sporten. En dan echt alleen wij tweeën.
vrijdag 31 oktober 2014 om 22:51
Ja die vraag kwam ook bij mij op Joos, dat je dan normaal kan doen in het openbaar, lijkt me best lastig! Maar wel een goede dek mantel dat sporten! Mijn nr 1 en nr 2.kennen elkaar niet.Wanneer spreek je eigenlijk van een nr2? Wij hebben een soort aantrekkingskracht naar elkaar toe en er gebeurt wekelijks wel 'iets' kleine spannende momentjes die dus op zijn werk plaatsvinden(maakt het nog spannender) maar nog niet echt de daad zelf. Dat van die hotels wil ik ook wel eens weten, is dat echt zo dat je ze voor een paar uurtjes kan huren?
zaterdag 1 november 2014 om 01:28
Afscheidsbrief aan mijn gebonden vriendin:
Je zou nog bellen zei je eerder vanavond. Op dat moment kon ’t niet volgens jou. Het is al 01:07 en je hebt nog niet gebeld. Wat denk je? Zal ik er maar niet meer op wachten, vanavond? Of wel? Zal op zijn vroegst maandag worden, jou kennende.
Want dan is hij weer weg. Dan kan het wel.
Zijn douchekop van die spuitmachine ligt hier nog, hopelijk mist-ie die ’t weekend niet. Stel je voor dat ie feitelijk, reeel, geconfronteerd wordt met mij… oei oei oei. Zal-ie wel weer boos worden. Op mij.
Alsof ik die boel van hem hiernaartoe heb gesleept.
Alsof ik gebonden was toen jij en ik de 2e keer achter- en/of voor in zijn auto seks met elkaar hadden… en de week ervoor achterin mijn auto, daar in dat bos.
Alsof ik je met een pistool dwong 3 a 4 keer per week naar D. te komen.
Alsof ik je met een pistool dwong tot 2 keer toe ‘ja’ te zeggen op een best wel impactvolle vraag.
Lief… als jij ooit nog rust wilt vinden… ga in therapie. Langdurig. En wees dan wél compleet eerlijk. Anders werkt ’t niet. Net zoals een relatie tussen jou en mij niet werkt als ’t eerlijk moet zijn.
Of kabbel de rest van je leven ontevreden voort. Ik doe dat gewoon niet weer, niet nog 1 keer. Heb ’t nu net weer 2 jaar gedaan, met jou. Da’s klaar. Dan maar een jaar de pijn nemen om eroverheen te komen. Soit. Na regen komt zonneschijn.
Vrienden worden met jou is voor mij geen optie, sorry. Daarvoor voel ik veel te veel voor je. De enige manier waarop ik verder kan is door de rest van mijn leven jou niet meer te zien of spreken, of uberhaupt het idee te hebben dat je bestaat. Soit. C’est moi.
Ik zal de grond in gaan, hopelijk niet al heel snel, zonder je ooit te begrijpen. Zonder ooit te begrijpen hoe het kan dat je enerzijds zoveel liefde en passie aan me geeft en toch doet wat je elke keer, incl. vanavond, weer doet.
Ik ben te stom voor je. Je bent superieur aan me. Jij en je, beperkte, omgeving weten het beter dan ik en mijn omgeving.
Laat me met rust met opgeheven kin. Met jou is weinig mis, diep, heel diep, van binnen.
Tot nooit. Of verras me met het gegeven dat een mens meerdere levens heeft. En we elkaar in een ander leven nog eens ontmoeten. Ik geloof daar niet in maar voor jou wil ik ’t gaan proberen te geloven.
In dit leven zal ik het moeten blijven doen met naar de sterren kijken als ik weer eens een haven niet in kom. Dan zal ik aan jou terugdenken. Huilend, lachend, vloekend, rukkend, een berg emoties die nooit iemand in 1 persoon anders tegelijk in mij heeft los gemaakt.
Je hebt werkelijk geen flauw benul hoe erg je me gekwetst hebt.
Je zou nog bellen zei je eerder vanavond. Op dat moment kon ’t niet volgens jou. Het is al 01:07 en je hebt nog niet gebeld. Wat denk je? Zal ik er maar niet meer op wachten, vanavond? Of wel? Zal op zijn vroegst maandag worden, jou kennende.
Want dan is hij weer weg. Dan kan het wel.
Zijn douchekop van die spuitmachine ligt hier nog, hopelijk mist-ie die ’t weekend niet. Stel je voor dat ie feitelijk, reeel, geconfronteerd wordt met mij… oei oei oei. Zal-ie wel weer boos worden. Op mij.
Alsof ik die boel van hem hiernaartoe heb gesleept.
Alsof ik gebonden was toen jij en ik de 2e keer achter- en/of voor in zijn auto seks met elkaar hadden… en de week ervoor achterin mijn auto, daar in dat bos.
Alsof ik je met een pistool dwong 3 a 4 keer per week naar D. te komen.
Alsof ik je met een pistool dwong tot 2 keer toe ‘ja’ te zeggen op een best wel impactvolle vraag.
Lief… als jij ooit nog rust wilt vinden… ga in therapie. Langdurig. En wees dan wél compleet eerlijk. Anders werkt ’t niet. Net zoals een relatie tussen jou en mij niet werkt als ’t eerlijk moet zijn.
Of kabbel de rest van je leven ontevreden voort. Ik doe dat gewoon niet weer, niet nog 1 keer. Heb ’t nu net weer 2 jaar gedaan, met jou. Da’s klaar. Dan maar een jaar de pijn nemen om eroverheen te komen. Soit. Na regen komt zonneschijn.
Vrienden worden met jou is voor mij geen optie, sorry. Daarvoor voel ik veel te veel voor je. De enige manier waarop ik verder kan is door de rest van mijn leven jou niet meer te zien of spreken, of uberhaupt het idee te hebben dat je bestaat. Soit. C’est moi.
Ik zal de grond in gaan, hopelijk niet al heel snel, zonder je ooit te begrijpen. Zonder ooit te begrijpen hoe het kan dat je enerzijds zoveel liefde en passie aan me geeft en toch doet wat je elke keer, incl. vanavond, weer doet.
Ik ben te stom voor je. Je bent superieur aan me. Jij en je, beperkte, omgeving weten het beter dan ik en mijn omgeving.
Laat me met rust met opgeheven kin. Met jou is weinig mis, diep, heel diep, van binnen.
Tot nooit. Of verras me met het gegeven dat een mens meerdere levens heeft. En we elkaar in een ander leven nog eens ontmoeten. Ik geloof daar niet in maar voor jou wil ik ’t gaan proberen te geloven.
In dit leven zal ik het moeten blijven doen met naar de sterren kijken als ik weer eens een haven niet in kom. Dan zal ik aan jou terugdenken. Huilend, lachend, vloekend, rukkend, een berg emoties die nooit iemand in 1 persoon anders tegelijk in mij heeft los gemaakt.
Je hebt werkelijk geen flauw benul hoe erg je me gekwetst hebt.
