Seks
alle pijlers
Minnaar
donderdag 2 oktober 2008 om 01:08
quote:Iza80 schreef op 02 oktober 2008 @ 01:06:
ik denk dat als je geen moeite meer voor elkaar doet, je relatie veels te vanzelfsprekend wordt...
En als het goed is gaat dat ook allemaal vanzelf. Dan 'bedenk' je automatisch iets leuks, iets verrassends. En dan voelt het niet als moeite, maar krijg je er zelf ook energie van.
En ja Hela, we zeggen denk ik wel hetzelfde.
ik denk dat als je geen moeite meer voor elkaar doet, je relatie veels te vanzelfsprekend wordt...
En als het goed is gaat dat ook allemaal vanzelf. Dan 'bedenk' je automatisch iets leuks, iets verrassends. En dan voelt het niet als moeite, maar krijg je er zelf ook energie van.
En ja Hela, we zeggen denk ik wel hetzelfde.
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
donderdag 2 oktober 2008 om 01:16
quote:Helaholalalala schreef op 02 oktober 2008 @ 01:09:
Dat zijn precies de antwoorden die ik zoek, Iza.
Waarom mogen dingen niet vanzelfsprekend zijn, waarom moet het moeite kosten, waarom ?
Die vanzelfsprekendheid krijg je denk ik als alles lekker loopt. In het geval van Iza en mijzelf is dat op het moment niet het geval. En dan moet er gewerkt worden. Met als doel dat het op een gegeven moment weer "gewoon" vanzelf gaat.
Dan nog denk ik dat het altijd wel zaak is om in bepaalde mate de vinger aan de pols te houden. Gewoon om te checken of de ander wel zo gelukkig is als jij denkt.
Mijn relatie met mijn man is 14 jaar lang vanzelfsprekend geweest. Toch ging ergens in die vanzelfsprekendheid iets mis.
Ik denk dat je een relatie ook dood kunt praten, dat is zeker niet de bedoeling. Maar er zijn wel eens dingen die besproken moeten worden. Ik hoop geleerd te hebben dat in de toekomst te doen voor er dit soort toestanden plaats gaan vinden.
Dat zijn precies de antwoorden die ik zoek, Iza.
Waarom mogen dingen niet vanzelfsprekend zijn, waarom moet het moeite kosten, waarom ?
Die vanzelfsprekendheid krijg je denk ik als alles lekker loopt. In het geval van Iza en mijzelf is dat op het moment niet het geval. En dan moet er gewerkt worden. Met als doel dat het op een gegeven moment weer "gewoon" vanzelf gaat.
Dan nog denk ik dat het altijd wel zaak is om in bepaalde mate de vinger aan de pols te houden. Gewoon om te checken of de ander wel zo gelukkig is als jij denkt.
Mijn relatie met mijn man is 14 jaar lang vanzelfsprekend geweest. Toch ging ergens in die vanzelfsprekendheid iets mis.
Ik denk dat je een relatie ook dood kunt praten, dat is zeker niet de bedoeling. Maar er zijn wel eens dingen die besproken moeten worden. Ik hoop geleerd te hebben dat in de toekomst te doen voor er dit soort toestanden plaats gaan vinden.
donderdag 2 oktober 2008 om 09:00
Ik vraag me ook wel af of veel mensen (waaronder ik) blijven zitten in een relatie omdat het op zich allemaal best goed is, maar is dat goed genoeg? Zou er niet "meer" zijn? Ik dacht ook altijd dat ik toch wel gelukkig was, dat dit het was... Maar als het echt goed zou zijn, waarom heb ik dan al jaren die "onrust"? Zoek ik iets wat ik thuis in al die jaren niet gevonden heb... Wat zegt dat dan over mij en mijn relatie?
Er is voor mij een vraag die het hele proces in werking heeft gezet... 'In hoeverre ben je jezelf kwijtgeraakt in je relatie?'. Ben je echt jezelf, of heb je jezelf misschien teveel aangepast aan de ander en ben je daardoor eigenlijk gewoon ontevreden en heb je het zelf nog niet door...
Pfff... de beerput opentrekken is niet altijd even makkelijk.
Er is voor mij een vraag die het hele proces in werking heeft gezet... 'In hoeverre ben je jezelf kwijtgeraakt in je relatie?'. Ben je echt jezelf, of heb je jezelf misschien teveel aangepast aan de ander en ben je daardoor eigenlijk gewoon ontevreden en heb je het zelf nog niet door...
Pfff... de beerput opentrekken is niet altijd even makkelijk.
donderdag 2 oktober 2008 om 11:35
Ik herken mijzelf zo in jouw berichtje en je ervaring van de afgelopen tijd, Girl. Die onrust....
Toch geloof ik niet dat jezelf kwijtraakt in je relatie. Wel geloof ik dat je verandert. Dat kan zo sterk dat het lijkt alsof je jezelf kwijt bent....... en dat is van invloed op je houding. Het ligt dan niet aan je relatie maar wel aan de manier waarop jezelf in het leven staat.
Toch geloof ik niet dat jezelf kwijtraakt in je relatie. Wel geloof ik dat je verandert. Dat kan zo sterk dat het lijkt alsof je jezelf kwijt bent....... en dat is van invloed op je houding. Het ligt dan niet aan je relatie maar wel aan de manier waarop jezelf in het leven staat.
donderdag 2 oktober 2008 om 11:42
quote:Helaholalalala schreef op 02 oktober 2008 @ 11:35:
Toch geloof ik niet dat jezelf kwijtraakt in je relatie. Wel geloof ik dat je verandert. Dat kan zo sterk dat het lijkt alsof je jezelf kwijt bent....... en dat is van invloed op je houding. Het ligt dan niet aan je relatie maar wel aan de manier waarop jezelf in het leven staat.
Daar ben ik het niet mee eens Hela. In principe verander je niet als mens, niet wezenlijk. Maar door je omgeving, je relatie, kun je je gedwongen zien je dusdanig aan te passen om de situatie waarin je je bevindt maar voort te kunnen laten duren, te overleven. En dat gaat zo geleidelijk, je realiseert je niet eens dat er zoiets aan de hand is. Althans, dat is mij ooit overkomen.
Bij mij was het zelfs zo erg dat ik er écht van overtuigd was dat ik als klein joch ook heel rustig en bedeesd was geweest. Nah, fout, jullie kennen me onderhand wel, vroeger at ik ook al bijdehandjes voor het ontbijt .
Toch geloof ik niet dat jezelf kwijtraakt in je relatie. Wel geloof ik dat je verandert. Dat kan zo sterk dat het lijkt alsof je jezelf kwijt bent....... en dat is van invloed op je houding. Het ligt dan niet aan je relatie maar wel aan de manier waarop jezelf in het leven staat.
Daar ben ik het niet mee eens Hela. In principe verander je niet als mens, niet wezenlijk. Maar door je omgeving, je relatie, kun je je gedwongen zien je dusdanig aan te passen om de situatie waarin je je bevindt maar voort te kunnen laten duren, te overleven. En dat gaat zo geleidelijk, je realiseert je niet eens dat er zoiets aan de hand is. Althans, dat is mij ooit overkomen.
Bij mij was het zelfs zo erg dat ik er écht van overtuigd was dat ik als klein joch ook heel rustig en bedeesd was geweest. Nah, fout, jullie kennen me onderhand wel, vroeger at ik ook al bijdehandjes voor het ontbijt .
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
donderdag 2 oktober 2008 om 12:09
De verandering staat natuurlijk niet los van de belevenissen, ervaringen die je meemaakt, Ro. Ik ben de laatste jaren enorm veranderd door die belevenissen, ervaringen, ziekte. Dat is van invloed op mijn persoon en daardoor op mijn relatie.
Ervaringen kunnen maken dat je op een andere manier naar je relatie en je partner kijkt....... Door de ervaring met een sv bijvoorbeeld verander je toch? Dat doet iets met je, dat lees ik ook hier steeds terug. Het kan je laten zien dat je je levenswijze wel of niet wil aanpassen. En dat is juist het moeilijke! Wat is wijsheid?
Ervaringen kunnen maken dat je op een andere manier naar je relatie en je partner kijkt....... Door de ervaring met een sv bijvoorbeeld verander je toch? Dat doet iets met je, dat lees ik ook hier steeds terug. Het kan je laten zien dat je je levenswijze wel of niet wil aanpassen. En dat is juist het moeilijke! Wat is wijsheid?
donderdag 2 oktober 2008 om 12:10
Ik zie het als rijden in een auto, waar heel langzaam de band van leeg loopt. Hij's niet lek, maar bijvoorbeeld doordat je een keer een stoepje geraakt hebt ontsnapt er heeeeel langzaam lucht.
Omdat het zo langzaam gaat, merk je niets van de stuurkwaliteiten, maar toch knaagt het na verloop van tijd aan je. Mmm, hij trekt wel wat naar links ... maar ach, "dat doettie altijd al". En je hebt niet eens in de gaten dat je een excuus zoekt voor een probleem waar je geen weet van hebt.
Totdat iemand je erop wijst of je toevallig uit jezelf eens naar je banden staat te kijken. Dan kan je drie dingen doen: je band oppompen en kijken oftie nu wel volbijft en regelmatig blijven controleren. Je kan ook een andere auto erbij kopen, heb je nergens last van, en het feit dat auto nr1 een beetje naar links trekt kan je wel hebben, tenslotte heb je ook een auto die goed rijdt.
Dan kan je je ook verdiepen in het waarom. Waarom is die band leeggelopen en waarom heb ik er niets van gemerkt? Had ik opmerkzamer moeten zijn ? Je kan dan overwegen een grote investering te doen en een nieuwe band te kopen ... je blijft rijden in dezelfde auto, maar je gaat op nieuwe voorwaarden verder. En als je ondertussen al een nieuwe auto had gekocht voor erbij ... tja, dan sta je voor een moeilijke keuze ...
Echt een man om een metafoor te verzinnen op een forum met veel vrouwen, maar de moraal van dit verhaal is dat het er mogelijk allemaal langzaam insluipt. Je hebt het niet in de gaten, noch jij, noch je partner ... en een ieder zal voor zichzelf moeten bepalen in welke fase je wilt blijven hangen en voor hoe lang ... en soms is dat geen bewuste keuze, maar iets waar je pas achteraf achter kan komen wat er aan de hand was ...
justmy2cents, somsbestlief
Omdat het zo langzaam gaat, merk je niets van de stuurkwaliteiten, maar toch knaagt het na verloop van tijd aan je. Mmm, hij trekt wel wat naar links ... maar ach, "dat doettie altijd al". En je hebt niet eens in de gaten dat je een excuus zoekt voor een probleem waar je geen weet van hebt.
Totdat iemand je erop wijst of je toevallig uit jezelf eens naar je banden staat te kijken. Dan kan je drie dingen doen: je band oppompen en kijken oftie nu wel volbijft en regelmatig blijven controleren. Je kan ook een andere auto erbij kopen, heb je nergens last van, en het feit dat auto nr1 een beetje naar links trekt kan je wel hebben, tenslotte heb je ook een auto die goed rijdt.
Dan kan je je ook verdiepen in het waarom. Waarom is die band leeggelopen en waarom heb ik er niets van gemerkt? Had ik opmerkzamer moeten zijn ? Je kan dan overwegen een grote investering te doen en een nieuwe band te kopen ... je blijft rijden in dezelfde auto, maar je gaat op nieuwe voorwaarden verder. En als je ondertussen al een nieuwe auto had gekocht voor erbij ... tja, dan sta je voor een moeilijke keuze ...
Echt een man om een metafoor te verzinnen op een forum met veel vrouwen, maar de moraal van dit verhaal is dat het er mogelijk allemaal langzaam insluipt. Je hebt het niet in de gaten, noch jij, noch je partner ... en een ieder zal voor zichzelf moeten bepalen in welke fase je wilt blijven hangen en voor hoe lang ... en soms is dat geen bewuste keuze, maar iets waar je pas achteraf achter kan komen wat er aan de hand was ...
justmy2cents, somsbestlief
donderdag 2 oktober 2008 om 12:15
@Hela - Er is voor beide wat te zeggen... ik ben het wel met je eens dat je zelf ook verandert als je ouder wordt, door dingen die je meemaakt of hoe je je verder ontwikkelt. Maar de basis van je karakter verandert niet echt, maar wordt meer "bijgeschaafd" ofzo. Maar dit is niet waar ik het over heb met mezelf kwijtraken... Ik ben, even als voorbeeld, al heel lang niet meer echt vrolijk, maf, ontspannen en open zoals ik vroeger was. Ik weet heel goed dat dat stukje voor een groot deel door mijn relatie komt. En omdat het heel geleidelijk gaat, heb je dat niet zo zeer in de gaten.
donderdag 2 oktober 2008 om 12:25
quote:Girl_Next_Door schreef op 02 oktober 2008 @ 12:15:
Ik ben, even als voorbeeld, al heel lang niet meer echt vrolijk, maf, ontspannen en open zoals ik vroeger was.
Zou dat komen door het vreemdgaan an-sich of doordat je inmiddels zoveel geheimen hebt dat je bij alles wat je tegen je nr1 zegt eerst hard na moeten denken?
(niet zo hard bedoeld als ik het schrijf ...)
Ik ben, even als voorbeeld, al heel lang niet meer echt vrolijk, maf, ontspannen en open zoals ik vroeger was.
Zou dat komen door het vreemdgaan an-sich of doordat je inmiddels zoveel geheimen hebt dat je bij alles wat je tegen je nr1 zegt eerst hard na moeten denken?
(niet zo hard bedoeld als ik het schrijf ...)
donderdag 2 oktober 2008 om 12:32
donderdag 2 oktober 2008 om 12:35
quote:somsbestlief schreef op 02 oktober 2008 @ 12:25:
[...]
Zou dat komen door het vreemdgaan an-sich of doordat je inmiddels zoveel geheimen hebt dat je bij alles wat je tegen je nr1 zegt eerst hard na moeten denken?
(niet zo hard bedoeld als ik het schrijf ...)Dat heeft niks met het vreemdgaan te maken hoor en ook niet met het hebben van geheimen (alsof ik altijd maar vreemd ga... ). Het heeft te maken met het karakter van mijn partner en wat dat met mij doet...
[...]
Zou dat komen door het vreemdgaan an-sich of doordat je inmiddels zoveel geheimen hebt dat je bij alles wat je tegen je nr1 zegt eerst hard na moeten denken?
(niet zo hard bedoeld als ik het schrijf ...)Dat heeft niks met het vreemdgaan te maken hoor en ook niet met het hebben van geheimen (alsof ik altijd maar vreemd ga... ). Het heeft te maken met het karakter van mijn partner en wat dat met mij doet...
donderdag 2 oktober 2008 om 12:36
@ GND, merkt jouw man die verandering in jou dan nooit? Verder ben ik het ook met Hela eens dat je zeker verandert naarmate je ouder wordt en meer levenservaring krijgt.Soms staat de een wat stil of vindt dat hij best wel gelukkig is. In mijn omgeving merk ik dat veel vriendinnen best wel veeleisend zijn. Alles moet perfect zijn. Lukt dat niet dan ligt dat vaak aan hun man (vinden zij). En ik heb ook een paar vriendinnen die om financiele niet bij hun man weg zouden gaan en maar door blijven modderen. Ik vind dat als je echt ongelukkig bent en er samen niet meer uitkomt je er beter een punt achter kunt zetten.Het lijkt dan net of je je leven uit zit, dat is pas echt triest.
donderdag 2 oktober 2008 om 12:43
@Stew, jawel hoor... maar dat is vaak pas als je er bewust over na gaat denken en praat. Het gaat allemaal zo geleidelijk, dan valt het niet zo op. Maar volgens mij ga ik hier ook volledig off-topic en moet ik als een gek naar de relatiepijler .
Maar waar ik wel achter ben gekomen, is dat ook al lijkt het voor veel mensen vooral om de spanning te doen, het hebben van een SV, het is toch vaak een teken dat er iets niet goed zit in je relatie, dat je toch wel degelijk iets mist.
En natuurlijk heb je altijd de uitzonderingen...
Maar waar ik wel achter ben gekomen, is dat ook al lijkt het voor veel mensen vooral om de spanning te doen, het hebben van een SV, het is toch vaak een teken dat er iets niet goed zit in je relatie, dat je toch wel degelijk iets mist.
En natuurlijk heb je altijd de uitzonderingen...
donderdag 2 oktober 2008 om 12:46
Ik ben echt een uitzondering. Ik ben heel gelukkig in mijn relatie en zou er ook niets aan willen veranderen. Puur voor de spanning en het heerlijke gevoel wat het je geeft. Dat is voor mij dus ook het verschil tussen een sv en een minnaar. Ik denk dat je in jouw geval dus eerder over een minnaar zou spreken.
