
Minnaartopic deel 18

vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?

maandag 20 augustus 2012 om 18:50
H0ier niks in het verschiet...
Wij hebben een typische aantrekken-afstoten minnaarrelatie.
Ik begin er de lol van in te zien
Mijn gevoelens ten opzichte van hem zijn veranderd in die zin dat ik niet eindeloos ga zitten wachten op een bericht, hij niet meer de geweldigste vent on earth meer is (zou ik verliefd zijn geweest? of ernstig verlust?), en hij merkt dat.
Hij zit in de aantrek-periode, en ik hou (plagend) de boot af.
Tot hij me heeft waar hij me hebben wil, dan stoot hij me weer af..
En zo voorts
Wij daten niet veel, mailen en FB wel. Ik ken hem nu een jaar of 3 en hem 5 dates gehad, waarvan 1x seks.
Ik ben goddank uit mn negatieve spiraal en vind het weer helemaal leuk
(Niks zo veranderlijk als een mens he...)
Wij hebben een typische aantrekken-afstoten minnaarrelatie.
Ik begin er de lol van in te zien
Mijn gevoelens ten opzichte van hem zijn veranderd in die zin dat ik niet eindeloos ga zitten wachten op een bericht, hij niet meer de geweldigste vent on earth meer is (zou ik verliefd zijn geweest? of ernstig verlust?), en hij merkt dat.
Hij zit in de aantrek-periode, en ik hou (plagend) de boot af.
Tot hij me heeft waar hij me hebben wil, dan stoot hij me weer af..
En zo voorts
Wij daten niet veel, mailen en FB wel. Ik ken hem nu een jaar of 3 en hem 5 dates gehad, waarvan 1x seks.
Ik ben goddank uit mn negatieve spiraal en vind het weer helemaal leuk
(Niks zo veranderlijk als een mens he...)
maandag 20 augustus 2012 om 20:42
@dame30: wat jij daar beschrijft van afduwen en terug aantrekken dat ervaar ik dus (in mijnbeperkte ervaring) nu ook met mijn...tja mijn wat eigenlijk (het is meer dan SV, maar minnaar vind ik nogal zwaar beladen)
Hij lijkt ook altijd van gedacht te veranderen: laatste hoofdstuk om boek te sluiten. maar dan wel weer dingen aluderen naar de toekomst toe. Gezien hij dus nog verliefd is op iemand anders (op mij verlust zegt hij, + hij houdt ervan door mij intellectueel uitgedaagd te worden) en ik geen zin heb om op vlak van aandacht te krijgen, derde viool te spelen ....denk ik niet dat ik dat echt ga aankunnen. Als ik er negatieve gevoelens bij krijg (op vlak van eigenwaarde) dan hoeft het voor mij niet meer. Ik heb hem dat ook al gezegd, en morgen zouden we het daar nog eens over hebben. Ik heb zoiets: dan gun ik hem MIJ niet.
Wel is het dank zij hem dat ik mezelf ben tegengekomen, en ik inderdaad wel behoefte heb aan een monogame minnaar. En dat gaat om veel meer om sex. Sex is dan zelfs eerder bijzaak, ik heb ook die nood aan intellectuele aandacht.
En na heel veel kaf van koren te scheiden, heb ik hieromtrent donderdag (met potentiele minnaar) een verkennende afspraak. Een persoon waar ik een heel goed gevoel bij heb, en hopelijk laat mijn mensenkennis me niet in de steek.
Hij lijkt ook altijd van gedacht te veranderen: laatste hoofdstuk om boek te sluiten. maar dan wel weer dingen aluderen naar de toekomst toe. Gezien hij dus nog verliefd is op iemand anders (op mij verlust zegt hij, + hij houdt ervan door mij intellectueel uitgedaagd te worden) en ik geen zin heb om op vlak van aandacht te krijgen, derde viool te spelen ....denk ik niet dat ik dat echt ga aankunnen. Als ik er negatieve gevoelens bij krijg (op vlak van eigenwaarde) dan hoeft het voor mij niet meer. Ik heb hem dat ook al gezegd, en morgen zouden we het daar nog eens over hebben. Ik heb zoiets: dan gun ik hem MIJ niet.
Wel is het dank zij hem dat ik mezelf ben tegengekomen, en ik inderdaad wel behoefte heb aan een monogame minnaar. En dat gaat om veel meer om sex. Sex is dan zelfs eerder bijzaak, ik heb ook die nood aan intellectuele aandacht.
En na heel veel kaf van koren te scheiden, heb ik hieromtrent donderdag (met potentiele minnaar) een verkennende afspraak. Een persoon waar ik een heel goed gevoel bij heb, en hopelijk laat mijn mensenkennis me niet in de steek.
maandag 20 augustus 2012 om 23:06
Pfff... Het valt hier nog steeds niet mee. Na 5 jaar geen nr 2 meer. Merk net dat hij me overal geblokt heeft. Ik snap het wel, maar dit komt wel even hard aan. Ben trouwens ook best boos! Dus misschien snap ik het dan toch niet zo goed?!
En wat me ook zo overvalt is het alleen moeten vewerken van dit verdriet. Daar had ik eerder nooit bij stilgestaan! Best naïef eigenlijk bedenk ik me nu. Maar ja, als hevig verluste vrouw dacht ik daar niet over na.
Dus allen: geniet van jullie dates en pluk de dag!
En wat me ook zo overvalt is het alleen moeten vewerken van dit verdriet. Daar had ik eerder nooit bij stilgestaan! Best naïef eigenlijk bedenk ik me nu. Maar ja, als hevig verluste vrouw dacht ik daar niet over na.
Dus allen: geniet van jullie dates en pluk de dag!
dinsdag 21 augustus 2012 om 01:05
quote:justacuteguy schreef op 20 augustus 2012 @ 23:13:
@ sparkle....dont waste your time thinking back.....when there are so much oppertunies (leuke mannen) ahead
zeg je dat ook als iemand een naaste kwijt raakt door bijvoorbeeld een ongeval?
Sorry hoor, maar het is een rouwproces waar Sparkle even door heen gaat.. terug denken, verwerken is dan GEEN waste of time...
@ sparkle....dont waste your time thinking back.....when there are so much oppertunies (leuke mannen) ahead
zeg je dat ook als iemand een naaste kwijt raakt door bijvoorbeeld een ongeval?
Sorry hoor, maar het is een rouwproces waar Sparkle even door heen gaat.. terug denken, verwerken is dan GEEN waste of time...

dinsdag 21 augustus 2012 om 06:17
@sparkle: ik snap je helemaal.. toen ik brak met de man die ik 11 jaar "had" voelde ik een enorme leegte die niemand anders dan hij kon opvullen.. radeloos was ik!!
Geloof me, tijd heelt alle wonden...
Ik snap dat je boos bent dat hij je overal gewist heeft, stelde het dan allemaal niks voor, is het voor hem zo makkelijk?? Nee, voor hem is het ook niet makkelijk (al zijn mannen over het algemeen iets "simpeler" in een break up...)
Maar wat hij doet (alle contact verbreken) is WEL het beste.. de pijn die er is, slijt dan eerder dan wanneer je nog contact houdt..
Sterkte!
Geloof me, tijd heelt alle wonden...
Ik snap dat je boos bent dat hij je overal gewist heeft, stelde het dan allemaal niks voor, is het voor hem zo makkelijk?? Nee, voor hem is het ook niet makkelijk (al zijn mannen over het algemeen iets "simpeler" in een break up...)
Maar wat hij doet (alle contact verbreken) is WEL het beste.. de pijn die er is, slijt dan eerder dan wanneer je nog contact houdt..
Sterkte!
dinsdag 21 augustus 2012 om 08:42
@sensual: dank je!
@dame30 en @ Liesbethtje: jullie hebben natuurlijk vast gelijk. Hij heeft het ook moeilijk en dit is zijn manier om er mee om te gaan. En het moet ook zo drastisch anders is de verleiding om toch weer contact te zoeken veel te groot. En toch... Ik wil weten wat er nou precies is gebeurd en inderdaad vooral horen dat hij het ook moeilijk heeft. Liefst nog veel moeilijker dan ik
Vannacht nauwelijks geslapen dus heb mezelf vanochtend streng toegesproken. Verdriet hebben mag, maar ik moet het wel in proportie blijven zien. Heb nog altijd een heerlijke nr 1!
@dame30 en @ Liesbethtje: jullie hebben natuurlijk vast gelijk. Hij heeft het ook moeilijk en dit is zijn manier om er mee om te gaan. En het moet ook zo drastisch anders is de verleiding om toch weer contact te zoeken veel te groot. En toch... Ik wil weten wat er nou precies is gebeurd en inderdaad vooral horen dat hij het ook moeilijk heeft. Liefst nog veel moeilijker dan ik
Vannacht nauwelijks geslapen dus heb mezelf vanochtend streng toegesproken. Verdriet hebben mag, maar ik moet het wel in proportie blijven zien. Heb nog altijd een heerlijke nr 1!

dinsdag 21 augustus 2012 om 09:02
Zo is het maar net!!
Ik weet dat het moeilijk is, maar contact houden met iemand die niet wil wat jij wil, is 100000x moeilijker, geloof me...
Die drang naar willen weten gaat over, gun het tijd. 5 jaar is niet niks, daar ben je niet binnen een week mee klaar.
Het komt goed hoor
Tip: begin niet aan een rebound, dan projecteer je jouw gevoelens voor ex op nieuwe lover en dan is het hek helemaal van de dam (uit eigen ervaring wederom)
Ik weet dat het moeilijk is, maar contact houden met iemand die niet wil wat jij wil, is 100000x moeilijker, geloof me...
Die drang naar willen weten gaat over, gun het tijd. 5 jaar is niet niks, daar ben je niet binnen een week mee klaar.
Het komt goed hoor

Tip: begin niet aan een rebound, dan projecteer je jouw gevoelens voor ex op nieuwe lover en dan is het hek helemaal van de dam (uit eigen ervaring wederom)

dinsdag 21 augustus 2012 om 10:05
@Aviv; ik worstel er wel mee om het de ruimte te geven. Want hoe dan? Ik kan niks laten merken aan de buitenwereld. En door werk, manlief, vrienden en sporten zijn er niet zoveel momenten dat ik alleen ben. Zo idioot dat ik niet weet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik heb al vaker heel wat hartzeer moeten verwerken, maar nooit in een situatie met een nr 1 en 2. En dus ben ik helemaal in de war.
@dame30; dank voor je tips. Rebound zit er niet in voor mij denk ik. Zeg ik nu
@dame30; dank voor je tips. Rebound zit er niet in voor mij denk ik. Zeg ik nu
dinsdag 21 augustus 2012 om 10:44
@sparkle, Suffer in silence.
.. je kan het niet weg stoppen, toen exnr2 en ik stopten , voelde het alsof ik mijn beste vriend had verloren en ik kon en mocht er met niemand over praten zeker niet met nr1 !! En ik stopte het weg, en het vrat mij op.
Ik had veel verdriet en de spaarzame momenten dat ik alleen was ( op de fiets naar werk, alleen met sporten ) liet ik mijn verdriet de vrije loop. Ik huilde , ik was boos, verdrietig, en soms berustend in het feit dat het over was.
En je hebt gelijk het is ook een idiote situatie, het is een storm die je zal doorstaan.
@dame30, Het hart is een dagboek, waarin, zonder dat wij het weten, elk uur van ons leven zijn opmerkingen opschrijft

Ik had veel verdriet en de spaarzame momenten dat ik alleen was ( op de fiets naar werk, alleen met sporten ) liet ik mijn verdriet de vrije loop. Ik huilde , ik was boos, verdrietig, en soms berustend in het feit dat het over was.
En je hebt gelijk het is ook een idiote situatie, het is een storm die je zal doorstaan.
@dame30, Het hart is een dagboek, waarin, zonder dat wij het weten, elk uur van ons leven zijn opmerkingen opschrijft

dinsdag 21 augustus 2012 om 10:49
quote:aviv72 schreef op 21 augustus 2012 @ 10:44:
@sparkle, Suffer in silence.
.. je kan het niet weg stoppen, toen exnr2 en ik stopten , voelde het alsof ik mijn beste vriend had verloren en ik kon en mocht er met niemand over praten zeker niet met nr1 !! En ik stopte het weg, en het vrat mij op.
Ik had veel verdriet en de spaarzame momenten dat ik alleen was ( op de fiets naar werk, alleen met sporten ) liet ik mijn verdriet de vrije loop. Ik huilde , ik was boos, verdrietig, en soms berustend in het feit dat het over was.
En je hebt gelijk het is ook een idiote situatie, het is een storm die je zal doorstaan.
@dame30, Het hart is een dagboek, waarin, zonder dat wij het weten, elk uur van ons leven zijn opmerkingen opschrijft
Mooi gezegd. En wat je schrijft aan Sparkle heb ik ook ervaren, alleen duurde het maaaaaanden voor ik mn tranen kon laten gaan. Ik heb me toen voorgenomen nooit never meer een nr 2 ZO dichtbij te laten komen. Hij was ook mijn maatje, mn alles en dat klankbord was ik ineens kwijt. En dat doet pijn, ondanks een nr1.
En inderdaad, dat je nergens je verhaal, je gevoelens kwijt kunt is echt kut (om het ff plat te zeggen).
Dat maakt het nog erger, bij een legale relatie die stukloopt, knal je je verhaal er 100x uit en dat lucht op.
Daarom is dit topic een goeie steun voor o.a. Sparkle
@sparkle, Suffer in silence.

Ik had veel verdriet en de spaarzame momenten dat ik alleen was ( op de fiets naar werk, alleen met sporten ) liet ik mijn verdriet de vrije loop. Ik huilde , ik was boos, verdrietig, en soms berustend in het feit dat het over was.
En je hebt gelijk het is ook een idiote situatie, het is een storm die je zal doorstaan.
@dame30, Het hart is een dagboek, waarin, zonder dat wij het weten, elk uur van ons leven zijn opmerkingen opschrijft
Mooi gezegd. En wat je schrijft aan Sparkle heb ik ook ervaren, alleen duurde het maaaaaanden voor ik mn tranen kon laten gaan. Ik heb me toen voorgenomen nooit never meer een nr 2 ZO dichtbij te laten komen. Hij was ook mijn maatje, mn alles en dat klankbord was ik ineens kwijt. En dat doet pijn, ondanks een nr1.
En inderdaad, dat je nergens je verhaal, je gevoelens kwijt kunt is echt kut (om het ff plat te zeggen).
Dat maakt het nog erger, bij een legale relatie die stukloopt, knal je je verhaal er 100x uit en dat lucht op.
Daarom is dit topic een goeie steun voor o.a. Sparkle
dinsdag 21 augustus 2012 om 11:19
@aviv en @dame30
Zou me zooooo graag laten gaan, maar het lukt me niet. Ik voel me schuldig over het verdriet omdat ik het thuis zo goed heb. Dus wat klaag ik dan? Het zal wel een fase zijn. Eens moet het eruit, toch?
Aviv, ben wel benieuwd wat je bedoelt met " het vrat me op." Wat gebeurde er met je en wat heb je daar uiteindelijk aan gedaan? En inderdaad: je beschrijft precies hoe ik me nu voel. Dat helpt me gek genoeg toch wel.
Ja Dame, lang leve dit forum! Toch bijzonder. Had ik zolang een minnaar, toch pas sinds enkele maanden forummer en nu blijkt het een grote steun. Toeval bestaat niet. Herken veel in jouw ervaringen, voor mij ook even geen nr 2 meer die zo dichtbij komt. De pijn is het me nu nog even niet waard. Hoop dat het zal slijten tot een mooie herinnering zonder te scherpe randjes.
Zou me zooooo graag laten gaan, maar het lukt me niet. Ik voel me schuldig over het verdriet omdat ik het thuis zo goed heb. Dus wat klaag ik dan? Het zal wel een fase zijn. Eens moet het eruit, toch?
Aviv, ben wel benieuwd wat je bedoelt met " het vrat me op." Wat gebeurde er met je en wat heb je daar uiteindelijk aan gedaan? En inderdaad: je beschrijft precies hoe ik me nu voel. Dat helpt me gek genoeg toch wel.
Ja Dame, lang leve dit forum! Toch bijzonder. Had ik zolang een minnaar, toch pas sinds enkele maanden forummer en nu blijkt het een grote steun. Toeval bestaat niet. Herken veel in jouw ervaringen, voor mij ook even geen nr 2 meer die zo dichtbij komt. De pijn is het me nu nog even niet waard. Hoop dat het zal slijten tot een mooie herinnering zonder te scherpe randjes.

dinsdag 21 augustus 2012 om 11:36
Sparkle, wat heftig. Ik snap hoe je je voelt.
Ik ben denk ik wel ruim een half jaar bezig geweest om los te komen van mijn nr2. (en eigenlijk langer, want we probeerden elkaar al heel lang los te laten)
Soms ging het een tijdje goed, en dan opeens was ik weer zó boos en verdrietig. Alle scenario's heb ik voorbij laten komen, het aan zijn vrouw vertellen uit wraak bijvoorbeeld. Dan toch weer contact zoeken, vragen stellen en verklaringen eisen. Boos worden, weer verdrietig worden, enzovoorts.
Ik zag ook alleen nog de negatieve kanten en keek er naar op terug.
Maar inmiddels, na al die (vrij heftige) fases is het nu rustig. Het is klaar, het hele schrijnende gevoel is weg. Ik mis hem niet meer écht, heb af en toe contact over koetjes en kalfjes, ik ben niet meer boos, snap zijn kant van het verhaal beter en ik kijk weer positiever terug op wat er was. Ik wil hem ook niet meer terug, ook niet als hij nu op de stoep zou staan.
Maar man man man, er waren dagen dat zo'n beetje elk liedje op de radio me tot een huilbui bracht
Nog zijn er dingen, liedjes, situaties of voorwerpen waarbij ik aan hem denk, maar nu dan met een glimlach en ik hoop dat het goed gaat met hem.
Dat had ik een maand of 3 geleden niet verwacht, echt niet.
Ik ben denk ik wel ruim een half jaar bezig geweest om los te komen van mijn nr2. (en eigenlijk langer, want we probeerden elkaar al heel lang los te laten)
Soms ging het een tijdje goed, en dan opeens was ik weer zó boos en verdrietig. Alle scenario's heb ik voorbij laten komen, het aan zijn vrouw vertellen uit wraak bijvoorbeeld. Dan toch weer contact zoeken, vragen stellen en verklaringen eisen. Boos worden, weer verdrietig worden, enzovoorts.
Ik zag ook alleen nog de negatieve kanten en keek er naar op terug.
Maar inmiddels, na al die (vrij heftige) fases is het nu rustig. Het is klaar, het hele schrijnende gevoel is weg. Ik mis hem niet meer écht, heb af en toe contact over koetjes en kalfjes, ik ben niet meer boos, snap zijn kant van het verhaal beter en ik kijk weer positiever terug op wat er was. Ik wil hem ook niet meer terug, ook niet als hij nu op de stoep zou staan.
Maar man man man, er waren dagen dat zo'n beetje elk liedje op de radio me tot een huilbui bracht
Nog zijn er dingen, liedjes, situaties of voorwerpen waarbij ik aan hem denk, maar nu dan met een glimlach en ik hoop dat het goed gaat met hem.
Dat had ik een maand of 3 geleden niet verwacht, echt niet.
dinsdag 21 augustus 2012 om 11:46
@dame30 kan mij alleen maar aansluite bij je verhaal.
@sparkle, het vrat mij op, ik probeer het uit te leggen..
Het verdriet. pijn, hartzeer, gevoel van verlies kwam naar boven , en ik stopte het net zo hard weer terug , ik negeerde mijn verdriet over en voor exnr2 omdat het niet eerlijk was tov nr1.
Maar ik ging er kapot aan ( depressie, agessief/defensief reageren op mensen om mij heen) omdat ik mijzelf niet toeliet om verdriet te hebben , ik mocht niet rouwen om iets wat niet echt was, mijn relatie met nr1 was echt, exnr2 was maar een "fling"
Wat ik er aan gedaan heb om dat gevoel wat ik toen had, kwijt te raken , ik denk dat het voor ieder verschillend is.
Ik schreef, ik luisterde naar muziek, die mij raakte, bv i See you van Mika.
Ik gaf mij zelf vaak een schop onder me kont ( en soms nog steeds), om er voor te zorgen dat mijn gevoelens niet mijn leven ging lijden <--- zie je wat ik gedaan heb
ik nam uiteindelijk weer de regie over mijn leven. En ja ook ik had mezelf beloofd om nooit meer een eventuele nr2 zo dichtbij te laten komen.
@sparkle, het vrat mij op, ik probeer het uit te leggen..
Het verdriet. pijn, hartzeer, gevoel van verlies kwam naar boven , en ik stopte het net zo hard weer terug , ik negeerde mijn verdriet over en voor exnr2 omdat het niet eerlijk was tov nr1.
Maar ik ging er kapot aan ( depressie, agessief/defensief reageren op mensen om mij heen) omdat ik mijzelf niet toeliet om verdriet te hebben , ik mocht niet rouwen om iets wat niet echt was, mijn relatie met nr1 was echt, exnr2 was maar een "fling"
Wat ik er aan gedaan heb om dat gevoel wat ik toen had, kwijt te raken , ik denk dat het voor ieder verschillend is.
Ik schreef, ik luisterde naar muziek, die mij raakte, bv i See you van Mika.
Ik gaf mij zelf vaak een schop onder me kont ( en soms nog steeds), om er voor te zorgen dat mijn gevoelens niet mijn leven ging lijden <--- zie je wat ik gedaan heb

dinsdag 21 augustus 2012 om 12:30
@aviv: dank voor je verhaal. Ik vrees dat ik er een beetje hetzelfde in zit: dit is niet echt en mag dus geen pijn doen. Het is goed voor me om te lezen dat het niet zo werkt. Ik ga straks meteen dat liedje opzoeken. Thanks!
@herfstig: wat een herkenning. Ik voel wat jij voelde. Heeeel fijn om te lezen dat jij je na 3 mnd al veel beter voelde. Dat geeft me echt hoop.
Fijn om zoveel steun te krijgen hier. Zat net in de auto en heb toen bewust "onze" cd opgezet en toen gingen zowaar de sluizen open. Voel me nu enigszins opgelucht...
@herfstig: wat een herkenning. Ik voel wat jij voelde. Heeeel fijn om te lezen dat jij je na 3 mnd al veel beter voelde. Dat geeft me echt hoop.
Fijn om zoveel steun te krijgen hier. Zat net in de auto en heb toen bewust "onze" cd opgezet en toen gingen zowaar de sluizen open. Voel me nu enigszins opgelucht...