Minnaartopic deel 18

@vaintje; hoewel iedere situatie anders is en ik de wijsheid echt niet in pacht heb, kan ik je vanuit mijn ervaring wel meegeven dat afstand nemen van minnaar echt nodig is in dit soort processen. Vind de kracht om tegen je eigen gevoel in te gaan en het contact voor nu even te stoppen. Geef het tijd. Vind iemand tegen wie je kunt praten of schreeuwen als je denkt het niet vol te kunnen houden zonder minnaar, maar hou het vol. Pas dan kom je echt tot rust en kun je beter doordachte grote beslissingen nemen. Wens je alle wijsheid!



Ik maak nu ook even een pas op de plaats. Heb besloten eerst maar eens door het verdriet van het beeindigen van 5 jaar minnaarschap heen te gaan. Rebounden heeft me in die zin geholpen, dat ik me nu bewust richt op mezelf, het verdriet en mijn nr 1. Dat betekent ook dat ik nu vooral in de meeleesstand zit, simpelweg om dat ik merkte dat hoe meer ik postte, hoe meer ik terug werd gezogen in het gevoel voor minnaar. En dat moet ik nou net even niet hebben...

Rooss waar heb jij een penismassage zitten kijken???

Ja eerlijk zijn tegen peut gaan we doen hopelijk ziet m'n vriend ook in dat dat noodzakelijk is.

Sparkle, goed dat je je even terug trekt qua posten als dat je helpt.

Hoop dat je het nog een beetje trekt allemaal.

Ik heb bij het zoeken naar een peut juist heel bewust gekozen voor iemand bij wie ik mijn 'ei' over mijn minnaar kwijt kon. Een peut die ervaring heeft in relatietherapie in combi met polyamorie. Iemand die er niet negatief tegen over staat, en er op gericht is de waarheid en gevoelens naar boven te krijgen.



Knappe kop die het voor elkaar krijgt om bij een peut te zitten, minaar (res) te verzwijgen, en verwachten dat er dan uberhaubt iets uit te halen... Dan klopt de houding waarmee je de therapie instapt niet, en mag je nooit verwachten er dat uit te halen wat er in zit...

Groot gelijk, Sensual. Mijn vorige (individuele) peut heeft zeker weten haar best gedaan om zich in te leven en in te lezen in mijn zienswijze / levenswijze betreft mannen en relaties en seks.



De huidige (relatie-)therapeut is gespecialiseerd in de combi met autisme en daarom daar meer op gefocussed. Stiekem vind ik het wel prettig want ik ben zelf al lang en breed 'doorgezaagd'. Van de andere kant moet ik op eigen initiatief input geven voor mijn kant van het verhaal bij haar. Ik vind dat ergens storend maar begrijp het wel dus probeer me toch zo open en meewerkend mogelijk op te stellen. Maar merk vanwege die duidelijke focus (nu al) enige weerstand. Die ik dus bewust erbuiten probeer te houden, anders heeft het alsnog geen zin.

Klopt, en omdat autisme bij ons ook nog een probleem was, waar mijn nr1 overigens niet mee verder wil in therapie, liepen we wat vast. Onze peut wilde graag dat er een peut met meer specialisme over autisme bij kwam.. toen haakte (onder andere daardoor) mijn nr1 af..



Ik ben nog wel enige tijd individueel door gegaan bij deze peut, maar het was al snel duidelijk dat de blokkade tot communicatie niet aan mijn kant lag, en dat ik ook qua gevoel op de goede weg zit.. Het is aan mij om op dat goede pad te blijven.. en op tijd in te grijpen als dat de verkeerde kant op gaat.

quote:vaintje schreef op 02 oktober 2012 @ 10:39:

Voor mensen die hier meelezen omdat ze misschien wel vreemd denken te gaan binnenkort: doe het gewoon niet. Kijk eerst naar je eigen relatie. Had ik dit allemaal geweten, dan had ik het ook netjes andersom gedaan. Maar ja, ik moet er nu mee dealen...Dank je, Vaintje, dit is goed advies! Het staat natuurlijk in de context van jouw persoonlijke verhaal, en van een aantal andere verhalen hier, maar dit is sowieso het overheersende gevoel bij mij: doe het NIET! (Voor de duidelijkheid: ik overweeg - nee: overwoog! - vreemd te gaan, maar tot dusver is het bij filosoferen en piekeren gebleven, en bij heel erg verliefd zijn, dat ook, maar ik begon vooral op dit forum mee te lezen om wat meer inzicht in de situatie te krijgen).



Ik denk eigenlijk dat de keuze voor een minnaar (in het geheim, bedoel ik) een keuze is voor een ongelukkig leven. Of tenminste: een incompleet leven, want een groot deel speelt zich af in de schaduw, en dat vind ik incompleet. Je kunt er met niemand over praten, en daardoor bestaat dat deel van je leven eigenlijk niet echt. Ik zou dat heel beklemmend vinden.



Het 'afslagen'-verhaal van Roodhaar vind ik wel treffend. Ik denk dat het zeker zo kan werken. Natuurlijk, mensen groeien soms uit elkaar, maar dat is tegelijkertijd een beetje een cliché (of een dooddoener), want uit elkaar groeien is wel degelijk iets waaraan je zelf schuld draagt, immers: je bent minder geïnteresseerd geraakt in die ander, en daardoor ben je meer je eigen weg gegaan, in plaats van te proberen er sámen iets van te maken. Dat opleidingen en/of persoonlijke groei daar iets mee te maken zouden hebben... nee, dat denk ik niet; wel denk ik dat mensen soms van meet af aan voor de verkeerde partener kiezen, en dat ze daar pas heel veel later achter komen. Dat is ook heel pijnlijk, maar ik zou dat wel beschouwen als mijn eigen fout. Met 'uit elkaar groeien' heeft dat niet zoveel te maken.



Ik weet heel goed waarom ik ooit voor mijn man heb gekozen, en ik vind nog steeds dat het een briljante beslissing was. Voor mij is hij de beste man die ik ooit had kunnen treffen. Alleen: de seks is niet meer spannend. Dat zou ik graag willen veranderen, maar - dit klinkt bijna grappig - niet met hem. Helaas geldt het 'afslagen'-verhaal wat mij betreft nou uitgerekend níet voor dit aspect: je kunt niet teruggaan naar de eerste keer seks, simpelweg omdat - nou ja: omdat het feitelijk toch gewoon de tienduizendste keer is dat je met elkaar in bed ligt, haha.



Ik heb jarenlang kunnen leven met dat onbevredigde verlangen, en misschien kan ik het nog wel veel langer. Het is een beetje jammer dat ik nu een geweldige, spannende, opwindende man ben tegengekomen, eentje met wie ik best wel eens... als nou even niemand kijkt... en als ik net doe alsof het eigenlijk niet echt gebeurt... maar zo werkt het natuurlijk niet, en daarom denk ik dat ik er vanaf ga zien. Zoals Vaintje zegt: doe het gewoon niet. Toegegeven: 'gewoon' is iets te gemakkelijk gezegd, ik ben wel héél erg in de verleiding, maar ik ga de komende tijd proberen mijn verstand te volgen.

quote:samarinde schreef op 02 oktober 2012 @ 23:57:

[...]





Ik denk eigenlijk dat de keuze voor een minnaar (in het geheim, bedoel ik) een keuze is voor een ongelukkig leven. Of tenminste: een incompleet leven, want een groot deel speelt zich af in de schaduw, en dat vind ik incompleet. Je kunt er met niemand over praten, en daardoor bestaat dat deel van je leven eigenlijk niet echt. Ik zou dat heel beklemmend vinden.







Dat hangt toch echt van je eigen instelling af hoor!

Natuurlijk zijn er 'schaduw kanten' en mindere momenten. Maar het kan echt werken indien je in gaat zien dat je niet de negatieve kanten maar juist de positieve kanten bij elkaar op leert tellen.



Ik heb daar best lang over gedaan.. en nog lukt het niet altijd, maar mijn leven is niet ongelukkig, en ook niet incompleet.



Ik heb 2 heerlijke mannen in mijn leven, beiden hebben hun goede kanten, en geen van beide is perfect.. Beide bieden mij veel, op vele manieren.. en ik geniet van beiden, van het gezeldschap van beiden, de intimiteit van beiden (al is intimiteit niet altijd seks) van de gesprekken met beiden..



Ik heb geleerd om juist naar de positieve kanten te kijken.. En soms, soms lukt het niet.. dan kriebelen mijn nekharen overeind.. en voel ik pijn.. natuurlijk voel ik pijn, waarom het op deze manier moet, waarom kan ik niet 'gewoon' een gelukkige relatie hebben. Maar dan besef ik me weer hoeveel geluk ik heb met 2 heren, die beiden van mij houden, en wie mij beiden even lief zijn..



Dat ik met 1 van de 2 dan niet een permanente relatie heb, is dan maar zo.. maar ik besef me ook dat er een kans in had gezeten dat ik hem nooit zo had leren kennen.. en dan ben ik eerlijk naar mezelf, en weet dat ik dit, en hem nooit had willen missen..

quote:samarinde schreef op 02 oktober 2012 @ 23:57:

[...]





Dat zou ik graag willen veranderen, maar - dit klinkt bijna grappig - niet met hem. Helaas geldt het 'afslagen'-verhaal wat mij betreft nou uitgerekend níet voor dit aspect: je kunt niet teruggaan naar de eerste keer seks, simpelweg omdat - nou ja: omdat het feitelijk toch gewoon de tienduizendste keer is dat je met elkaar in bed ligt, haha.







Ook hier ben ik het niet mee eens.



Als ik ga rekenen, heb ik in de afgelopen 3 jaar vaker seks gehad met mijn minnaar dan in de afgelopen 12 jaar met mijn nr1



En hebben we een tijd lang toch echt op een gemiddelde van 3 x gezeten (minnaar...) Maar werd het saai? Nee .. nimmer.. Elke keer is anders, voelt anders, heftiger en mooier..

Doen wij rare 'spannende' dingen? Nee totaal niet..



Het is wel degelijk mogelijk om een langdurige spannende, enerverende seksuele relatie aan te gaan met 1 persoon.. maar dat hangt wel van het samenspel van de 2 mensen af.. Beiden moeten 'willen' .. en beiden bereid daar ook echt mee bezig te zijn.



Daarnaast denk ik dat juist jij wel 'terug' kan, in het geval van de afslagen.. Als 'saai' het enige probleem is in bed.. dan ligt er voor jullie beiden nog een wereld open.. Zie je dat met je nr1 niet zitten. dan is 'saai' niet het enige probleem en zul je je af moeten vragen waar het in je 'briljante' beslissing toch niet al te briljant was...

Sjongejonge, wat een discussie! Ik lees er een beetje uit dat er vanuit wordt gegaan dat ik mijn therapeut niet alles vertel. Gelukkig heb ik nog wel enig verstand



Samarinde, fijn dat je dat toch gelezen hebt uit dit topic, dat een minnaar nemen niet zo makkelijk is. Ik las gisteren elders op Viev weer een vette mening over ons, vrouwen die een man van een ander afpakken. En het is wel duidelijk dat degene die dat over dit topic schreef, hier niet echt meeleest, want dan had ze gezien dat het echt niet zo werkt.



Sense, daar waar jij nu staat, met je 2 mannen, dat is voor nu allemaal heel goed, maar dat is het niet zo geweest volgens mij? Je hebt zo te lezen heel wat moeten doorstaan om te staan waar je nu staat. Zo makkelijk is het ook bij jou niet geweest. Het is wel erg fijn dat jullie alledrie een modus hebben gevonden die voor jullie werkt. Maar voordat je zover bent...

Toch denk ik dat je de seks binnen een monogame relatie niet kunt vergelijken met de seks in een minnaarsrelatie.

In een minnaarsrelatie blijft er veel meer spanning, omdat het gestolen momenten zijn. Je kunt optimaal genieten van de tijd samen, er zijn geen dagelijkse beslommeringen, huishouden, zorgen, klusjes, rommeltjes, die deel uitmaken van de minnaarsrelatie en vaak zijn de ontmoetingen ook stiekem.



Een nr 1 relatie is al heel anders in de basis. Dat kun je niet met een minnaarsrelatie vergelijken.



En als de seks na drie jaar minnaarsrelatie nog nooit verveeld, staat dat niet in verhouding tot 'saaie' seks in een relatie die al 15-20 jaar duurt. Dan ken je elkaar zo door en door, maar weet je ook elkaars mindere kanten en zit je ook wel eens op elkaars irritatiespier.

Seks met een minnaar is meestal niet dagelijks mogelijk. Seks met nr 1 zou in theorie dagelijks mogelijk kunnen zijn, je slaapt immers in hetzelfde bed.



Ik heb nog nooit naast mijn minnaar geslapen, ben nog nooit naast hem wakker geworden. We zien elkaar niet heel vaak en hebben daarom nog heel erg veel te ontdekken in bed, ook na vijf jaar.

Vain, het was een vraag die gesteld werd, of je het je therapeut verteld had. Vandaar dat hier die discussie ontstond.



Dat topic heb ik ook gelezen, maar ik wil mijn vingers er niet aan branden. Laat maar lekker, ze hebben een mening en zullen daar bij blijven. Zo zou ik ook denken, wrs, als mijn man mij verlaten had voor iemand anders.



Ik heb nooit de intentie gehad iemands man af te pakken. Het kwam op mijn pad en ik heb gekozen om er mee in zee te gaan, maar daarom hoeft hij nog niet thuis weg te gaan.

Het enige dat ik hoop, is dat hij gelukkig is.



Mijn buurvrouw is 16 jaar lang een minnares geweest. Haar minnaar was getrouwd en had nog vele andere vrouwen naast haar, maar zij was er het langst. Ze heeft eigenlijk haar 'beste' jaren aan hem verspild. Heeft geen kinderen gekregen, omdat hij dat niet wilde, en daar heeft ze spijt van. Ze zou er heel hard voor weggelopen zijn, vertelde ze, als ze het over zou moeten doen.

Als ik haar verhaal hoor, vraag ik me ook wel eens af of ik er mee moet stoppen of er niet mee had moeten beginnen. Maar het beginnen ging zo makkelijk, toen heb ik nooit nagedacht over de toekomst. En nu is stoppen onwijs moeilijk.. geloof niet dat me dat nu lukt. Dan zou er iets moeten gebeuren, zoals bij Angel, om er in 1 keer helemaal klaar mee te zijn. Maar tot dan..

Een trouwe meelezer hier... Het moet me toch even van het hart, misschien gewoon alleen even als spiegel. Ik las over het voorval bij angel1971. Hoe goed ik het ook kan begrijpen dat je een minnaar of minnares hebt, hoe bijzonder vond ik de gekrenkte reactie van angel1971 toen ze ontdekte dat haar minnaar 'ondanks exclusiviteitsafspraken' het met een ander vrouw doet. Ik kan dat niet zo goed rijmen. Tuurlijk snap ik de gekrenktheid, maar ik denk dan nog één stapje verder en dat is dat angel1971 met haar man toch ook een 'exclusiviteitsafspraak' heeft? Dan denk ik, wat is het verschil? Waarom 'mag' angel1971 wel die 'afspraak' schenden met haar man, maar haar minnaar moet zich er wel aan houden? Nogmaals, ik snap het heel goed, het zijn allemaal emoties, maar ik wilde gewoon graag even melden hoe dubbel het overkomt: jij mag wel buiten de lijntjes kleuren maar je minnaar niet. Afijn, ik vind het boeiend



(ga weer in leesstand )

Goedemorgen,



Ik wil nog even terugkomen op de discussie die hier gisteravond is gevoerd. Ik vond de toonzetting niet prettig, fel en op de man spelend. Op het botte af zeg maar (opmerkingen als dat ik maar beter kan verdwijnen). Nu zullen jullie vast gaan zeggen "ja, maar dat is hoe wij forummen". Dat is dan prima, maar weet wel dat die manier van forummen veel mensen tegen de borst stuit. Ik dacht eerst dat het alleen aan mij lag, maar ik kreeg gisteravond van diverse mensen hier berichtjes die dat eens zijn met mij maar dat hier liever niet verkondigen om "de lieve vrede te bewaren".



Verder zie ik veel parallellen met een eerdere discussie die ook uit de klauwen liep. Jullie pakken meestal mijn eerste post en blijven daar op doorhakken. Latere posts van mij om e.e.a. te verduidelijken of nuanceren worden mss wel gelezen maar daar doen jullie (voor het gemak?) maar niets mee.



Jullie mogen al dan niet reageren op deze post maar ik doe er niets meer mee daar ik jullie op negeer heb gezet. En tja, ik hoop dat jullie er "achter de schermen" samen veel lol om kunnen hebben. Ik in ieder geval niet.

quote:Onrustig schreef op 03 oktober 2012 @ 09:56:

Ik dacht eerst dat het alleen aan mij lag, maar ik kreeg gisteravond van diverse mensen hier berichtjes die dat eens zijn met mij maar dat hier liever niet verkondigen om "de lieve vrede te bewaren".



Oh, en omdat jij fanmail hebt gehad, heb jij het bij het juiste eind? Iedereen mag hier zijn mening verkondigen en ik denk dat deze discussie hier nu een beetje vreemd naar voren komt, onnodig fel ook, maar daar gaat een klein geschiedenisje aan vooraf die veel mensen hier niet kennen. Misschien moet je dat er dan ook even bij zeggen, want dat kleurt eea behoorlijk natuurlijk.



Missdaisy schrok zich gisteren ook een hoedje toen ze hier kwam lezen, maar die mist dat deel van de voorgeschiedenis. Ik weet niet of jouw fans die info wel hebben.



Iedereen mag vinden van mijn postings wat hij/zij er van wil vinden. Ik kan niks met 'we zeggen het niet openbaar voor de lieve vrede' en kan best een weerwoord hebben. Graag zelfs.



quote:Jullie mogen al dan niet reageren op deze post maar ik doe er niets meer mee daar ik jullie op negeer heb gezet. En tja, ik hoop dat jullie er "achter de schermen" samen veel lol om kunnen hebben. Ik in ieder geval niet.Opgeschoond ivm onnodig verspilde energie.

Vain, ik hoop dat je een goede therapeut/coach hebt gevonden waar je een kik mee hebt. Heel veel sterkte in ieder geval.



Ik denk dat je seks binnen of buiten het huwelijk ook niet met elkaar kunt vergelijken. Net wat Nop ook zegt.

Babsieboe, ik ben het wel met je eens. Maar vraag me ook af waarom je dan in beginsel zo'n afspraak zou willen maken. Nu ben ik single en is het daarom miss ook anders, geen haar op mijn hoofd die nu in deze situatie exclusief voor 1 minnaar zou willen zijn.



Wat mijn minnaars buiten mij om doen, geen idee. Hoef ik ook niet te weten en ik vraag er ook eigenlijk nooit naar.

Als mijn minnaar zijn nr 1 met mij wil bedriegen, kan hij dat met willekeurig welke andere vrouw, en wie ben ik om daar paal en perk aan te willen stellen.



Als er eenmaal wel die afspraak gemaakt is, lijkt me trouwens wel dat dit binnen een minnaarsrelatie toch te bespreken is? Dat exclusiviteit misschien toch niet de juiste vorm is en de een meer wil ontdekken?

Mijn minnaars zijn mij iig geen trouw verplicht, echt niet. Wie ben ik om dat te vragen, terwijl zijn nr 1 er vanuit gaat dat hij haar ook trouw is?



Maar hoe dan ook, is dat iets dat per persoon en per relatie zal verschillen. Als er een afspraak ligt en die niet nagekomen blijkt, kan ik me voorstellen dat de ander boos en verdrietig wordt. Net als in een nr 1 relatie.

quote:Sensual_D schreef op 03 oktober 2012 @ 00:11:

[...]





Ook hier ben ik het niet mee eens.



Als ik ga rekenen, heb ik in de afgelopen 3 jaar vaker seks gehad met mijn minnaar dan in de afgelopen 12 jaar met mijn nr1



En hebben we een tijd lang toch echt op een gemiddelde van 3 x gezeten (minnaar...) Maar werd het saai? Nee .. nimmer.. Elke keer is anders, voelt anders, heftiger en mooier..

Doen wij rare 'spannende' dingen? Nee totaal niet..



Het is wel degelijk mogelijk om een langdurige spannende, enerverende seksuele relatie aan te gaan met 1 persoon.. maar dat hangt wel van het samenspel van de 2 mensen af.. Beiden moeten 'willen' .. en beiden bereid daar ook echt mee bezig te zijn.



Daarnaast denk ik dat juist jij wel 'terug' kan, in het geval van de afslagen.. Als 'saai' het enige probleem is in bed.. dan ligt er voor jullie beiden nog een wereld open.. Zie je dat met je nr1 niet zitten. dan is 'saai' niet het enige probleem en zul je je af moeten vragen waar het in je 'briljante' beslissing toch niet al te briljant was...



Ik denk dat het hier toch ook heel veel te maken heeft met de behoeften van iemand. Ik krijg een kick van de jacht. Van het exploreren, verkennen van het onbekende. Niet-weten wat ik kan verwachten is voor mij de belangrijkste drijfveer. Mijn man en ik hebben al meer dan 20 jaar een uitstekend sexleven. Helemaal niet saai, maar niet spannend. Omdat ik hem door en door ken en helemaal vertrouw. Dat is heel erg waardevol en dat wil ik ook absoluut niet kwijt. De sex met hem is ook altijd goed. Hij weet perfect hoe hij me moet verwennen en wat ik lekker vind. We zoeken nog steeds nieuwe grenzen samen op, experimenteren etc. Nou ja, ik geef toe: er is niet zo heel veel nieuw, want heel veel dingen hebben we al lang geleden ook voor het eerst geprobeerd.



Tijdens het swingen heb ik wel eens tegenvallende ervaringen. Klein nadeeltje van dat onbekende is namelijk dat het ook tegen kan vallen.



Mijn man ervaart diezelfde dingen. Maar allebei genieten we wel van het onbekende. Sense: jij hebt wel eens gezegd dat jij geen minnaar zou hebben als je man je wel sex kon geven. Dat jij in feite monogaam bent. Ik geloof dat zonder meer.



Bij mij kwamen de eerste kriebels al na een paar jaar. Ik ben nooit vreemdgegaan omdat ik ongelooflijk loyaal ben, maar niet omdat ik de behoefte niet heb. Het opvallende is dan dus dat ik die behoefte heb, terwijl ik een zeer bevredigend sexleven heb. En toch zijn die kriebels er.



Ik vergelijk het wel eens met vakanties. Ik sprak ooit iemand die al 20 jaar naar hetzelfde huisje op dezelfde camping ging. Ze baalde enorm, want ze moest dit jaar naar het buurhuisje. Ik zou gek worden als ik elk jaar hetzelfde vakantieadres zou hebben. Ik wil per se nieuwe dingen zien. En ik heb een heel prettig huis, voorzien van meer luxe dan welke vakantiebesteming ook. Toch wil ik 1 keer per jaar iets anders.

Ik vind het heerlijk om weer thuis te komen, maar ik geniet wel enorm van het uitstapje. Dat staat dus los van het hebben van een prettig (t)huis.

Ik laat heel die discussie maar voor wat het is maar Vaintje ik ben blij om te lezen dat je dat wel bespreekt (ik had ook eigenlijk al niet anders verwacht)

Ik had inderdaad totaal geen idee van de voorgeschiedenis dus kan er geen koek van maken en doe dat ook maar niet.



Sensual, ik denk dat jij ergens op een pad terecht bent gekomen waar ik naartoe aan het gaan ben. MEt als grote verschil dat mijn vriend wél individueel naar therapie wil en wij beiden erkennen dat mankementen in de communicatie voor een groot deel aan hem liggen. Niet alles maar wel veel.

Of misschien moet ik het anders zeggen; dat het zoveel moeite kost, ligt grotendeels aan hem.

Niet alles in 1 man kunnen vinden is iets wat je vaak hoort, als je denkt dat wel te kunnen geloof je in een utopie etc.

Nu denk ik voorál met autisme in het spel (en de partner hooggevoelig, zoals ik. deze discussie wil ik hier niet opwerpen maar voordat er vragen komen; ja ik ben officieel gediagnosticeerd) dan is de kans onnoemelijk groot dat de partner 'iets mist'. Hoe los je dat op? Wegrennen? Negeren? door wegrennen los je i.m.o. niets op, door negeren doe je jezelf, de ander en je relatie tekort. Werken dus, samen. Maar ondertussen blijft het gemis. Wat doe je daaraan? in mijn geval, open over zijn, niet stiekem, maar beseffen dat je het bij een ander moet zoeken. Gelukkig kan mijn vriend daarmee leven.



Hoe Sensual daarin is gegroeid zou ik graag verder met haar op in gaan, Sense wil je er eens met me over mailen of misschien in mijn eigen topic verder over praten?

(als je daar geen zin in / tijd voor hebt, jammer maar ook prima, laat het maar even weten).



Babsieboe, pasgeleden ging het hier al over exclusiviteitsafspraken met minnaars o.a. door Angel's rot ervaring. Ik weet niet of zij zin heeft er nogmaals op in te gaan maar misschien moet je even een paar weken teruglezen... en zien dat het niet zo simpel is als jij het stelt. Ook tussen degene met relatie en de minnaar / minnares kunnen afspraken zijn en speelt ook erg veel gevoel, dat jij dat scheef vindt geeft voor mij aan dat je je dat niet kunt voorstellen. Is niet erg maar ik kan me voorstellen dat de mensen die hier schrijven niet zo'n zin hebben dat nog weer allemaal te moeten uitleggen / verantwoorden.

Correct me if I'm wrong.



Hier zit een slotje op mijn hart, een muur om me heen, en ben me nog steeds volledig op studie en werk aan het storten. Hopelijk kan ik tijdens de komende eerste 'echte' therapiesessie (over 2dagen) mijn muur laten zakken, zou wel zo praktisch zijn....

mooie post weer, Roodhaarr. de vergelijking is ook duidelijk, Als je elke dag thuis iets eet wat heerlijk is, willen sommigen tóch weleens een afwisseling. Soms is die nóg lekkerder (of beter: anders lekker) en soms valt ie tegen, en ben je weer extra blij dat je thuis zo lekker te eten krijgt!

Onze seks is meestal prima, maar erg saai, mijn vriend heeft nog ontzettend veel te leren op dat vlak ook, en dat leren gaat héél langzaam. Door zijn manier van doen ebt mijn enthousiasme (dat ik in het begin nog veel meer had) ook weg, en ik heb niet altijd zin dat enthousiasme er zelf weer in te steken als ik toch niet hetzelfde enthousiasme terugkrijg. Maar de keren dat ik dat wél heb, is de seks spetterend en lig ik ook heel tevreden en voldaan in zijn armen daarna. Andere keren is het zin maken en niet altijd bevredigend, maar genoegen nemen met. Dat is best pijnlijk om over je eigen vriend te voelen.

Graag zou ik ook willen meeschrijven op dit topic. Ik lees al een hele tijd mee en heb speciaal voor deze gelegenheid een nieuwe Nick aangemaakt (heb een aantal vriendinnetjes op het forum).



Sinds zo'n twee maanden heb ik een 'minnaar'. Ik ga vreemd.. Mijn vriend weet van niks. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen, maar opeens moet ik het beeld dat ik van mezelf had drastisch bijstellen. Toch niet zo betrouwbaar als ik dacht.



Mijn relatie is over het algemeen goed; beetje ingedut, dat wel. Maar hij is lief, betrouwbaar (voor zover ik weet natuurlijk), we zijn allebei erg knuffelig, hij is intelligent, heeft een goede baan, ziet er goed uit.. Alles wat ik zoek in een man. Nou ja, niet ALLES blijkbaar. Ik mis de spanning.. en daarnaast heb ik al een tijdje twijfels. Is dit echt degene waar ik oud mee wil worden? Ben ik wel toe aan echt 'settelen'? Nu ik verliefd ben op een ander worden deze twijfels alleen maar erger. Afgelopen weekend heb ik ze eindelijk uitgesproken. Hij schrok enorm, maar we (ook ik) willen eraan werken om onze relatie weer helemaal goed te krijgen.



Als ik onze relatie echt weer goed wil krijgen zou dat inhouden dat ik moet stoppen met mijn zogenaamde nr. 2, maar dat wil ik niet. Ik voel me zo goed door hem! Ben echt verliefd. Het is spannend.. Hier lees ik ook dat het kan. Een nummer 2 hebben voor 'erbij'.

Maar aan de andere kant, ik word er zo verward van, onrustig, zit constant op whatsapp te kijken hoe laat hij online is geweest. Voel me al snel een stalker met mijn berichtjes. Het contact komt meer vanuit mij dan vanuit hem. Hij is trouwens single en ik heb niet het idee dat hij verliefd op mij is. Hij vindt me wel lief, lekker, mooi, geil.. dat spreekt hij ook vaak naar me uit. Maar hij weet dat ik in een 'stabiele' relatie zit en aangezien hij mijn vriend goed kent zijn wij als koppel haast geen realistische optie. Zelf denk ik ook dat het vooral de situatie is die hem zo aantrekkelijk voor mij maakt. Bang dat het uit komt ben ik wel. Dan ben ik alles kwijt. Het opbiechten is geen optie, mijn vriend kennende. En een open relatie voorstellen is niet wat ik wil. Ben ook nog eens heel egoistisch in deze.. ik wel, hij niet.



Heel verhaal.. Kortom: ik zou graag meekletsen hier.

Dankje Rooss, op dit moment ben ik zijn enige, maar hij heeft wel ontzettend veel vrouwelijke flirt-contacten. Hij is dan ook erg aantrekkelijk. Bij wijze van spreken aan elke vinger een aanbidster.



Laatst vroeg ik hem wat ik voor hem betekende. En dat ik me één van de zovele neukertjes voelde. Hij zei dat ik momenteel de enige ben (En dat geloof ik ook, want mag altijd al zijn whatsapp berichten lezen. Daar lachen we dan samen om; heel knus haha). En dat hij inderdaad iemand zou kunnen 'appen' als hij zin heeft, maar dan moet ie al erg veel zin hebben.. "het verschil is dat jij super knap (ja dat zei hij *straal) en lief en leuk bent. Jij bent niet zomaar een neukertje voor me." Dat is dus hoe hij erin staat. Ik ben zeker niet de enige die interesse in hem heeft, maar ik voel me toch wel redelijk speciaal.

Welkom, Supernova!