Seks
alle pijlers
vaginisme
vrijdag 18 oktober 2019 14:42
hoi!
Ik heb sinds een tijdje een vriend. hij is een schat maar ik merk dat hij langzamerhand meer wil op seksueel gebied.
Nu zit ik hier best wel mee, want ik krijg zelf niet eens een tampon naar binnen, of een vinger of iets dergelijks.
ik heb altijd maandverband gebruikt, puur uit angst voor de gedachte dat er iets in me zit. toen vertelde een vriendin van mij over vaginisme. ik ben het even op gaan zoeken en alles klopt ook. alle symptomen. en bij mij persoonlijk is het gewoon de angst dat ik iets daar beneden in mijn lichaam breng. daardoor spannen mijn spieren (en uiteindelijk mijn hele lichaam) zich zo erg aan dat er niks in kan. ik heb het nu afgelopen week met 2 vrienden besproken, en die begrijpen me gelukkig. nu ben ik ook van plan om een afspraak met de huisarts te gaan maken want ik wil hier echt van af en ik weet dat er behandelingen zijn. maar mijn vriend weet dus van niks. ik ben als de dood om hem te vertellen dat we niks kunnen doen omdat er bij mij gewoon niks naar binnen gaat. bij de gedachte dat ik dit gesprek met hem moet voeren wordt ik al gek. heeft iemand daarom misschien tips hoe ik dit aan hem kan vertellen, en misschien met zijn reactie om moet gaan? of tips voor vaginisme in het algemeen? alvast bedankt
Ik heb sinds een tijdje een vriend. hij is een schat maar ik merk dat hij langzamerhand meer wil op seksueel gebied.
Nu zit ik hier best wel mee, want ik krijg zelf niet eens een tampon naar binnen, of een vinger of iets dergelijks.
ik heb altijd maandverband gebruikt, puur uit angst voor de gedachte dat er iets in me zit. toen vertelde een vriendin van mij over vaginisme. ik ben het even op gaan zoeken en alles klopt ook. alle symptomen. en bij mij persoonlijk is het gewoon de angst dat ik iets daar beneden in mijn lichaam breng. daardoor spannen mijn spieren (en uiteindelijk mijn hele lichaam) zich zo erg aan dat er niks in kan. ik heb het nu afgelopen week met 2 vrienden besproken, en die begrijpen me gelukkig. nu ben ik ook van plan om een afspraak met de huisarts te gaan maken want ik wil hier echt van af en ik weet dat er behandelingen zijn. maar mijn vriend weet dus van niks. ik ben als de dood om hem te vertellen dat we niks kunnen doen omdat er bij mij gewoon niks naar binnen gaat. bij de gedachte dat ik dit gesprek met hem moet voeren wordt ik al gek. heeft iemand daarom misschien tips hoe ik dit aan hem kan vertellen, en misschien met zijn reactie om moet gaan? of tips voor vaginisme in het algemeen? alvast bedankt
vrijdag 18 oktober 2019 15:10
Nou, ik kan mij voorstellen omdat niet veel mannen zitten te wachten op een vriendin waar ze geen geslachtsgemeentschap mee kunnen hebben.QueenArachnia schreef: ↑18-10-2019 15:02Hoe verwacht je dat hij zal reageren, en waarom ben je daar bang voor?
En dat bedoel ik totaal niet rot. Absoluut niet!
Ik snap heel goed dat je met het aankomende gesprek in je maag zit en je er hulp bij zoekt. Sterkte meid!
vrijdag 18 oktober 2019 15:12
Dit MOET je gewoon bespreken met hem! En als hij daar geen zin in heeft moet je je afvragen of hij uiteindelijk de moeite wel waard is.
Het zou zeker een goed idee zijn om voor dit (mentale) probleem hulp te zoeken. Het zit echt in je gedachten dat er iets je lijf in gaat waarvan je het idee hebt dat dat niet kan of mag. Ontspan en laat hem voorzichtig z'n gang gaan.
Het zou zeker een goed idee zijn om voor dit (mentale) probleem hulp te zoeken. Het zit echt in je gedachten dat er iets je lijf in gaat waarvan je het idee hebt dat dat niet kan of mag. Ontspan en laat hem voorzichtig z'n gang gaan.
vrijdag 18 oktober 2019 15:21
Ja.. maar het IS nou eenmaal zo. Of je het vertelt of niet. Dus lijkt het mij nogal belangrijk hoe TO denkt dat hij erop gaat reageren.EsterInside schreef: ↑18-10-2019 15:10Nou, ik kan mij voorstellen omdat niet veel mannen zitten te wachten op een vriendin waar ze geen geslachtsgemeentschap mee kunnen hebben.
En dat bedoel ik totaal niet rot. Absoluut niet!
Ik snap heel goed dat je met het aankomende gesprek in je maag zit en je er hulp bij zoekt. Sterkte meid!
vrijdag 18 oktober 2019 15:22
Veel vrouwen hebben angst "voor de eerste keer". Bespreek dit met je vriend!
Seks is echt heel wat anders dan een tampon (vind ik ook vreselijk)
Je denkt er veel te veel over na. Ga samen genieten, en geef je grenzen aan. De eerste keer voor de meeste mensen echt niet zoals in boekjes of in de film. Hoort er allemaal bij.
Seks is echt heel wat anders dan een tampon (vind ik ook vreselijk)
Je denkt er veel te veel over na. Ga samen genieten, en geef je grenzen aan. De eerste keer voor de meeste mensen echt niet zoals in boekjes of in de film. Hoort er allemaal bij.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 18 oktober 2019 15:57
Er is, zeker in het begin, zoveel meer dan penetratie. Vertel hem de waarheid en begin gewoon eens met strelen, masseren, vingeren, aftrekken, beffen, pijpen. Dat hij misschien graag ook penetratie wil kan ik me voorstellen en daar kan je ook voor in behandeling gaan als dat inderdaad niet wil. Maar een seksleven kunnen jullie prima hebben zonder penetratie.
Het leven is niet eerlijk
vrijdag 18 oktober 2019 18:55
Ik snap je angst, heb zelf ook vaginisme. Een minitampon vind ik soms al pijnlijk. Gebruik liever maandverband. Als tiener dacht ik al: als zo'n mini ding al pijn doet, hoe kan er dan ooit een penis in?
Mijn 1e en enige bedpartner tot nu toe was een FWB (ook een maagd). We waren nieuwsgierig naar seks, maar wilden geen relatie. Vooraf met hem mijn angst besproken. Hij reageerde relaxt en had zoiets: We zien het wel. Als het pijn deed moest ik het gewoon zeggen. Hij zei ook dat ik er teveel bij nadacht. Geprobeerd en helaas, waar ik bang voor was gebeurde ook. Pijn en daardoor verkrampen. Hij kon er maar een klein stukje in. En de keren daarna bleef dat zo. Ik ben met die jongen gestopt, omdat ik er niet meer in geloofde. Terwijl hij nooit aandrong.
Maar ik voelde ook niet zoveel voor hem. Misschien scheelt dat. Ik weet niet hoe het met een ander is.
Bovenstaande hoeft niet voor jou gelden. Bij iedereen is het anders. Bij sommigen lukt het met de juiste man wel. Sommigen niet, maar er zijn ook mannen die penetratie minder belangrijk vinden.
Mijn 1e en enige bedpartner tot nu toe was een FWB (ook een maagd). We waren nieuwsgierig naar seks, maar wilden geen relatie. Vooraf met hem mijn angst besproken. Hij reageerde relaxt en had zoiets: We zien het wel. Als het pijn deed moest ik het gewoon zeggen. Hij zei ook dat ik er teveel bij nadacht. Geprobeerd en helaas, waar ik bang voor was gebeurde ook. Pijn en daardoor verkrampen. Hij kon er maar een klein stukje in. En de keren daarna bleef dat zo. Ik ben met die jongen gestopt, omdat ik er niet meer in geloofde. Terwijl hij nooit aandrong.
Maar ik voelde ook niet zoveel voor hem. Misschien scheelt dat. Ik weet niet hoe het met een ander is.
Bovenstaande hoeft niet voor jou gelden. Bij iedereen is het anders. Bij sommigen lukt het met de juiste man wel. Sommigen niet, maar er zijn ook mannen die penetratie minder belangrijk vinden.
vrijdag 18 oktober 2019 19:10
Allereerst: een tampon is heel anders dan een penis, echt. Ik zou sowieso langs de huisarts gaan: die zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar de gyneacoloog, en evt. seksuoloog en bekkenbodemtherapeut. Ik heb/had ook vaginisme. Het was een lang traject en mijn vriend heeft echt meer dan een jaar moeten wachten en het lukt nog steeds niet altijd (een tampon trouwens ook nog steeds helemaal niet). (Overigens hebben we in die periode wel op alle andere manieren van elkaar kunnen genieten zónder penetratie.)
Ik zou het echt begrepen hebben als mijn vriend op enig moment verder was gegaan zonder mij, maar hij is altijd begripvol geweest. En ook heel duidelijk: hij koos voor mij, ongeacht mijn vaginisme. Ik snap dat het eng is om te bespreken, maar echt: mannen zijn soms net mensen
Ik zou het echt begrepen hebben als mijn vriend op enig moment verder was gegaan zonder mij, maar hij is altijd begripvol geweest. En ook heel duidelijk: hij koos voor mij, ongeacht mijn vaginisme. Ik snap dat het eng is om te bespreken, maar echt: mannen zijn soms net mensen
maandag 25 november 2019 15:32
Hoi ik las toevallig je berichtje en was net een topic gestart hierover..
Ik kon nooit een tampon gebruiken en was al bang dat seks ook niet ging lukken. Ik kreeg toen een vriend en heb verteld dat een tampon indoen niet lukt en dat seks dus waarschijnlijk ook niet gaat lukken. We hebben geprobeerd seks te hebben en dat lukte inderdaad niet. We deden eerst gewoon rustig de 'dingen' eromheen. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, die inderdaad zei dat ik vaginisme had. Ben toen naar een seksuoloog gegaan, maar dit vond ik niet zo fijn en hielp niet echt voor mij. Met mijn vriend probeerde ik langzaam meer, maar een vinger deed heel veel pijn. Toch ging het steeds iets beter en na een tijdje lukte een vinger zonder pijn, en na 6 maanden proberen ongeveer lukte het om seks te hebben! Nu is het een paar maanden later en doet de seks helemaal geen pijn meer en kan ik zelfs een tampon inbrengen. Het voelt voor mij al als lang geleden nu dat seks niet lukte en denk dat jij er ook wel vanaf kan komen als je gewoon langzaam aan probeert en leert dat seks iets fijns is!
Ik ben ook 2 keer bij een bekkenbodemtherapeut geweest trouwens, maar dat was in de tijd dat het eigenlijk al steeds beter lukte. Toch is naar mijn ervaring de bekkenbodemtherapeut fijner dan de seksuoloog, maar iedereen heeft andere ervaringen daarmee natuurlijk!
Als je een vraag hebt, kan je of course berichtje sturen.
Succes!
Ik kon nooit een tampon gebruiken en was al bang dat seks ook niet ging lukken. Ik kreeg toen een vriend en heb verteld dat een tampon indoen niet lukt en dat seks dus waarschijnlijk ook niet gaat lukken. We hebben geprobeerd seks te hebben en dat lukte inderdaad niet. We deden eerst gewoon rustig de 'dingen' eromheen. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, die inderdaad zei dat ik vaginisme had. Ben toen naar een seksuoloog gegaan, maar dit vond ik niet zo fijn en hielp niet echt voor mij. Met mijn vriend probeerde ik langzaam meer, maar een vinger deed heel veel pijn. Toch ging het steeds iets beter en na een tijdje lukte een vinger zonder pijn, en na 6 maanden proberen ongeveer lukte het om seks te hebben! Nu is het een paar maanden later en doet de seks helemaal geen pijn meer en kan ik zelfs een tampon inbrengen. Het voelt voor mij al als lang geleden nu dat seks niet lukte en denk dat jij er ook wel vanaf kan komen als je gewoon langzaam aan probeert en leert dat seks iets fijns is!
Ik ben ook 2 keer bij een bekkenbodemtherapeut geweest trouwens, maar dat was in de tijd dat het eigenlijk al steeds beter lukte. Toch is naar mijn ervaring de bekkenbodemtherapeut fijner dan de seksuoloog, maar iedereen heeft andere ervaringen daarmee natuurlijk!
Als je een vraag hebt, kan je of course berichtje sturen.
Succes!
