Ander huis kopen - spannend en leuk, wie ook?

Na jaren rondkijken op Funda wordt de wens om te verhuizen door diverse omstandigheden nu concreet. En als ik iets in mijn kop heb... Ik vind het leuk om met anderen ervaringen hier op het forum te delen rond deze zoektocht.
Onze situatie: ruime tweekapper van eind jaren '60, grote voortuin (rotding waar je niks aan hebt) en vrij ruime achtertuin met overkapping (wel regelmatig wat aan de tuin gedaan maar het onderhoud ervan is niet ons ding).
We wonen hier nu 21 jaar. Onze zoons zijn 20 en 21 en de tuin als speelplek is niet meer nodig. Wij zouden genoeg hebben aan een (dak)terras.
Het punt is dat we een beetje alle kanten op zwaaien qua huis waar we heen willen. Bij Kopen zonder kijken zouden ze gek van ons worden. Want het mag een huisje zijn in het buitengebied, maar ook een appartement in het centrum. Ik zit zo in elkaar dat mijn wensen zich voegen naar de omstandigheden, ik ben wat dat betreft heel pragmatisch.
In onze woonplaats is een oud schoolgebouw omgebouwd tot appartementencomplex. Daar hebben we in de loop der jaren twee keer een appartement bezichtigd zelfs, maar toen waren de kinderen nog klein en was het qua buitenruimte niet passend. Ik ben echter altijd dol gebleven op dat complex. Heel af en toe komt er iets te koop, maar daar kun je natuurlijk niet op wachten. Ik ken een vrouw die er woont, van de week heb ik haar gevraagd of er misschien een nieuwsbrief of zoiets is van de VvE, waar ik een vraag in kan stellen. Want wie weet wil er wel iemand ruilen, een gezin dat ook verkoop niet goed aandurft omdat je niet weet of je wel binnen afzienbare tijd een passend ander huis kunt vinden. Als je zo kunt 'ruilen'? Wat denk je, gisteren heeft ze die vraag doorgezet, kreeg ik daarnet al een telefoontje. Zondag ga ik kijken. Maandag ga ik ook bezichtigen, een prachtig huis in een oud stadje, maar wel veel duurder en eigenlijk voor onze zoons niet geschikt omdat er 's morgens vroeg nog geen bussen naar het station gaan, waar ze wel bijna dagelijks naartoe moeten omdat ze naar school en studie moeten. Daar zijn wel creatieve oplossingen voor, mijn bedrijfsruimte hou ik aan, die is in onze huidige woonplaats vlak bij het busstation, daar kan ik heel prima een slaapkamer inrichten. Overigens, ik heb het nu steeds over ik die gaat bezichtigen, omdat mijn man momenteel op reis is. Sowieso moeten hier thuis de initiatieven van mij komen.
Enfin, mijn hoofd loopt om.
Wie is ook op zoek en vindt het leuk om de perikelen te delen?

Waarom wil je man wachten, Kaatje-Ka?

Baggal, je zou denken dat Londen en omgeving wel gewild zijn, hopen dat het jullie snel gaat lukken. Al zal het in Nederland misschien niet meevallen om iets te kopen, de markt is zo overspannen. Al staat het huis dat ik maandag ga bezichtigen al best lang te koop, ik ben heel benieuwd waarom.

Helene_Amelie (sorry, ik laat de accenten even weg uit type-luiheid), soms kun je dat geluk natuurlijk hebben ja, dat je net iets tegenkomt dat anderen niet zo graag willen. Ik heb dat ook met mijn bedrijfsruimte, die is voor weinig bedrijven geschikt maar ik zag destijds helemaal voor me hoe ik het zou willen hebben en kon door de enorme griebes die het toen was heen kijken. Overigens wil de eigenaar het pand nu aan mij verkopen en mij daar zelfs een hypotheek voor verstrekken, daarmee zou ik dan ook de huurbaas worden van twee andere in het pand gevestigde bedrijven en verhuurde kamers erboven. Daar heb ik de afgelopen maanden veel over gedubd, we zouden de verdieping met de kamers kunnen moderniseren/verbouwen en er zelf gaan wonen, maar dat zou een forse en dure ingreep zijn en bovendien valt er dan een heel groot deel weg van de huurinkomsten uit het pand, waardoor we per saldo nauwelijks iets besparen en er wel veel werk bij krijgen. Dus die optie heb ik inmiddels voor 99% verworpen. Mijn man was er ook niet enthousiast over en die zou wel het meeste van het werk in en om het pand moeten doen.

Toen wij ons huidige huis kochten, 21 jaar geleden, hadden we daarvoor al een zoektocht gehad. Stuk of tien huizen bezichtigd, één keer een bod uitgebracht dat niet geaccepteerd werd, over geen van de huizen waren we echt enthousiast en we zetten de zoektocht in de ijskast, mede omdat we best fijn gehuurd woonden en geen grote haast hadden. We wilden er wel weg zijn voor onze inmiddels geboren oudste zoon buiten zou gaan spelen, want dat deel van de buurt was niet echt lekker. Ook daar had ik last van de buren, een vrouw met vier tieners die keiharde muziek draaiden (en de wandjes leken daar van karton). Toen ik weer eens de slaap niet kon vatten vanwege de muziek was voor mij de maat vol. Ik viste de krant uit de papierbak, ik dacht dat ik daar een huis in had zien staan dat misschien wel iets was. De volgende dag hadden we familie op bezoek voor kerst, we zijn een wandelingetje gaan maken langs dat huis en waren enthousiast. Gelukkig konden wij het kopen, omdat wij bereid waren akkoord te gaan met een langere tijd voor we erin zouden kunnen, omdat de verkoopster een appartement ging kopen dat nog gebouwd moest worden. Uiteindelijk kocht ze toch iets anders waardoor we sneller dan verwacht konden verhuizen.
Toen dus ook getriggerd door last van buren en dat is nu ook weer zo. Het heeft toen goed uitgepakt en nu hopelijk dus ook.

Zo, ik ben daarnet gaan kijken naar het appartement in het oude schoolgebouw. Wat ik al vreesde blijkt waar, het is te klein voor ons vieren. Badkamer en wc op de begane grond van het appartement, geen tweede wc. Het heeft in totaal drie verdiepingen, maar slechts één afgesloten slaapkamer, de rest loopt in elkaar over in open ruimtes. Ook allemaal wel wat aan te doen en eigenlijk hartstikke leuk, maar niet voor vier. Iedereen moet dan wel heel veel ruimte inleveren en vooral ook comfort, ten opzichte van nu. Dus dat gaat het niet worden.
Morgen kijken naar een huis in een ander dorp, maar ik twijfel of ik moet gaan of moet afzeggen. De kans dat wij daar op dit moment gaan wonen is klein, het is praktisch gewoon niet handig. Langere reistijd van en naar werk voor mijn man, geen bus 's morgens vroeg voor onze zoons om naar het station te komen, duur huis waardoor we hulp van mijn moeder nodig zullen hebben en die staat er niet achter, die wil niet dat we uit onze woonplaats weggaan (we wonen nu om de hoek). Maar wie weet. Ik denk dat ik toch maar ga kijken.

Het appartement dat ik bezichtigd heb staat nog niet te koop (het huis dat ik morgen ga bekijken staat al langer dan een halfjaar te koop). Ik heb via een kennis die in dat gebouw woont laten aangeven onder de eigenaren in dat complex dat wij interesse hebben om daar te wonen en dat we ons kunnen voorstellen dat er bijvoorbeeld gezinnen met kleine kinderen wonen die eigenlijk best wel een huis als het onze zouden willen, maar het risico van verkoop te groot vinden omdat het lang niet zeker is dat je iets terug kunt kopen binnen redelijke tijd. En dat we wie weet zogezegd zouden kunnen ruilen. Nadat zij die vraag had uitgezet, kreeg ik de volgende ochtend al telefoon van iemand die zijn appartement moet gaan verkopen. Hij zit niet te wachten op veel kijkers etc en dacht, wie weet, ik bel haar op. Zo kwam het.

Balen dat het in Londen zo stil is wat huizenverkoo betreft, heb je er vertrouwen in dat het binnen niet ál te lange tijd zal lukken?

De kinderen weten ervan. De jongste heeft straks de foto's bekeken op Funda van het huis dat ik morgen ga bekijken, hij was er wel weg van maar ja, dat stadje is wel de andere kant op van waar de meeste van zijn vrienden wonen (ook in andere dorpen maar wel te fietsen vanuit waar we nu wonen, wat hij ook veelvuldig doet in het weekend). Op zich kan er een prima slaapvertrek gerealiseerd worden in mijn bedrijfsruimte, zodat de jongens daar kunnen overnachten indien gewenst, als ze bij vrienden in onze huidige woonplaats zijn of er gaan stappen, of 's morgens vroeg de bus pakken etc, er zijn creatieve oplossingen, maar ja, maar ja, gedoe, is het dat waard?
Mijn man is tevreden met ons huis, maar is ook wel te vinden voor een verhuizing. Hij merkt weleens op het liefst ergens achteraf te willen wonen, maar dan heb je er eigenlijk altijd wel meer grond bij dan we nu hebben en dus veel werk.
Voor mij worden de criteria steeds duidelijker: het moet of een appartement zijn waar we met vieren kunnen wonen, of een woning waar mijn bedrijf in/bij gevestigd kan worden en dan ook nog redelijk betaalbaar. Best wel spelden in een hooiberg vrees ik.

Cypresshill, fijn dat je moeder toch de stap heeft gezet. Ik snap haar wel met die slaapkamers voor de kinderen, je hoort toch vaak dat mensen na een relatiebreuk weer thuis gaan wonen voor een tijdje. Heb ik zelf ook ooit gedaan en ik zie het nu veel bij vriendinnen.

Ik heb een prachtig huis gezien vanmiddag, in een prachtig straatje in een pittoresk stadje. Super mooi en heerlijk. Helemaal mijn stijl ook, oud en gerestaureerd en toch zeer energiezuinig. Maar over het geheel genomen te weinig voordelen om daarheen te verhuizen. Het stadje is ook echt heel klein, er is geen supermarkt en zelfs geen kleine levensmiddelenwinkel. Toen ik weer naar huis reed en dichter bij onze woonplaats kwam voelde ik dat ik daar thuis ben en die binding eigenlijk niet zomaar kwijt wil. Daar moet meer tegenover staan dan puur een pittoresk straatje en prachtig huis, dan moet het ook in praktische en financiële zin niet ál te lastig worden allemaal. Ik ga het nog even laten bezinken, heb mijn man al uitgebreid gesproken erover, we staan er wel zo'n beetje hetzelfde in maar hij is wel nieuwsgierig naar het huis.

Ja, dat zou zeker beter zijn. Maar dat duurt nog jaren (áls ze al ooit gaan...) Sowieso gaan ze beiden nog minimaal drie jaar naar school/studie.

Er speelt nog iets wat op dit moment overal doorheen loopt en verbanden heeft, en wat maakt dat we een keer een besluit moeten nemen. Ik wilde daar eerst niet op ingaan omdat het best ingewikkeld is, een lang verhaal en misschien te veel herkenbaarheid geeft, maar het is wel zeer relevant met het oog op eventueel verhuizen.
Ik huur dus een forse bedrijfsruimte (ik heb o.a. een horecabedrijf). In datzelfde pand zijn ook twee andere zaken gevestigd (dienstverleners) en erboven is een woning, waarin de eigenaar vier kamers verhuurt. Er is ruimte voor meer verhuurde kamers, maar op de tweede verdieping zou conform regelgeving dan eerst het dak verhoogd moeten worden en de eigenaar wil dat niet aan. Hij is op leeftijd en wil eigenlijk wel van het pand af. Hij wil het graag aan mij verkopen en is zelfs bereid mij daarvoor de volledige hypotheek te verschaffen. Ik heb een kennis van mij die makelaar is al rond laten kijken, de makelaar van de eigenaar is langs geweest voor een uitvoerig gesprek. Deze gaat uit van aankoop als beleggingspand: de huur is jaarlijks x en dan neem je 10 tot 12 x dat bedrag, dat is gemiddeld de prijs van zo'n pand. Als ik dat zou doen, word ik dus meteen ook huurbaas van twee ondernemers en vier kamerbewoners. Mijn idee was aanvankelijk om zelf boven te gaan wonen met ons gezin, maar na het gesprek met de makelaar was mij duidelijk dat er dan eigenlijk een veel te groot deel van de huurinkomsten wegvalt. Dan bespaar je nauwelijks maar krijg je er wel een hoop werk bij. Mijn man is er ook niet zo voor te vinden, maar die heeft de bovenruimte nog niet gezien. Die is echt enorm. Maar ja, nogal afgeleefd. Er is wel echt iets heel moois van te maken, ik zie het op zich toch wel zitten. Ik kan heel goed roeien met de riemen die er zijn, zeg maar, en er low budget toch iets leuks van maken. Mijn man gaat meer uit van hoe het perfect zou zijn, dat is meestal onbetaalbaar dus gebeurt er niks. Enfin. De prijs die de eigenaar in gedachte heeft is wel te hoog, daar wil ik het sowieso niet voor kopen. Maar ik kan natuurlijk altijd een bod doen. Als ik het niet koop, komt het pand op een beleggingspandensite te staan en dan krijgen we dus een andere huurbaas, die vrijwel zeker de huren fors zal gaan verhogen. Bijkomend voordeel van aankoop van dit pand zou zijn dat we dus altijd woonruimte voor onze zoons zouden hebben, zij zouden uiteraard daar dan t.z.t. een kamer (de eigenaar spreekt altijd van 'appartementen' maar dat is wat te veel gezegd omdat er een gezamenlijke keuken is) van ons kunnen huren.
Maar, stel dat ik dit zou doen, dan heb ik een verplichting en is het zeer waarschijnlijk over met het kopen van een ander huis. Ook is het maar de vraag of het pand zijn waarde behoudt, stel dat er iets met ons gebeurt en onze zoons moeten het verkopen, dan zitten ze misschien met een restschuld. Aan de andere kant kunnen zij het pand uiteraard ook gewoon doorverhuren. Pff. Duizend gedachten. Alles grijpt in elkaar. Ik heb contact met een vastgoedman die bij mijn moeder is geweest omdat hij interesse heeft in haar zakenpand, hij gaf mij toen aan best eens mee te willen kijken naar 'mijn' pand. Ik wacht dat eerst af, heb hem net nog geappt want hij zou vorige week bellen en heeft dat niet gedaan, hij heeft geantwoord dat ze te maken hebben met problemen bij een project wat hem opslokt, hij probeert volgende week af te spreken. Ik wacht dat eerst af.
Nou, lang verhaal. Maar omdat dit speelt en er wel een keer duidelijkheid moet komen, heb ik het toch maar even gedeeld hier. Wie het te lang vindt, sla gerust over hoor

Vanuit een duidelijke rol als huurbaas zou ik geen moeite hebben met aanspreken. Maar het afgeleefde van het pand en onduidelijke kosten die dat uiteindelijk met zich mee gaat brengen, ja, dat is wel het zwaarste punt.

Oeh, dat is spannend ja! Wel lastig ook, voor de bieders dan. Voor de verkopers is dat bieden op papier wel handig.
Als je met meer comfort en ruimte kunt wonen en niet zo veel waarde hecht aan de locatie, is het een goed idee denk ik. Wanneer is de bieding en weet je al wat je precies gaat bieden? Heb je iemand die daarbij adviseert?