Ander huis kopen - spannend en leuk, wie ook?

Na jaren rondkijken op Funda wordt de wens om te verhuizen door diverse omstandigheden nu concreet. En als ik iets in mijn kop heb... Ik vind het leuk om met anderen ervaringen hier op het forum te delen rond deze zoektocht.
Onze situatie: ruime tweekapper van eind jaren '60, grote voortuin (rotding waar je niks aan hebt) en vrij ruime achtertuin met overkapping (wel regelmatig wat aan de tuin gedaan maar het onderhoud ervan is niet ons ding).
We wonen hier nu 21 jaar. Onze zoons zijn 20 en 21 en de tuin als speelplek is niet meer nodig. Wij zouden genoeg hebben aan een (dak)terras.
Het punt is dat we een beetje alle kanten op zwaaien qua huis waar we heen willen. Bij Kopen zonder kijken zouden ze gek van ons worden. Want het mag een huisje zijn in het buitengebied, maar ook een appartement in het centrum. Ik zit zo in elkaar dat mijn wensen zich voegen naar de omstandigheden, ik ben wat dat betreft heel pragmatisch.
In onze woonplaats is een oud schoolgebouw omgebouwd tot appartementencomplex. Daar hebben we in de loop der jaren twee keer een appartement bezichtigd zelfs, maar toen waren de kinderen nog klein en was het qua buitenruimte niet passend. Ik ben echter altijd dol gebleven op dat complex. Heel af en toe komt er iets te koop, maar daar kun je natuurlijk niet op wachten. Ik ken een vrouw die er woont, van de week heb ik haar gevraagd of er misschien een nieuwsbrief of zoiets is van de VvE, waar ik een vraag in kan stellen. Want wie weet wil er wel iemand ruilen, een gezin dat ook verkoop niet goed aandurft omdat je niet weet of je wel binnen afzienbare tijd een passend ander huis kunt vinden. Als je zo kunt 'ruilen'? Wat denk je, gisteren heeft ze die vraag doorgezet, kreeg ik daarnet al een telefoontje. Zondag ga ik kijken. Maandag ga ik ook bezichtigen, een prachtig huis in een oud stadje, maar wel veel duurder en eigenlijk voor onze zoons niet geschikt omdat er 's morgens vroeg nog geen bussen naar het station gaan, waar ze wel bijna dagelijks naartoe moeten omdat ze naar school en studie moeten. Daar zijn wel creatieve oplossingen voor, mijn bedrijfsruimte hou ik aan, die is in onze huidige woonplaats vlak bij het busstation, daar kan ik heel prima een slaapkamer inrichten. Overigens, ik heb het nu steeds over ik die gaat bezichtigen, omdat mijn man momenteel op reis is. Sowieso moeten hier thuis de initiatieven van mij komen.
Enfin, mijn hoofd loopt om.
Wie is ook op zoek en vindt het leuk om de perikelen te delen?

Toitoitoi alvast!

Ik heb net weer op Funda gekeken, een paar nieuwe huizen te koop erbij in mijn zoekgebied. Een wel aantrekkelijk pand in een naburig dorp, daar moet je ook bij inschrijving op bieden. Er komt een aantal kijkmomenten. Ik zal het wel aan mijn man laten zien, maar als je zo de foto's kijkt dan zie ik alles wat we in ons huidige huis in de loop der jaren hebben aangepakt (schrootjes, stenen muren zonder stucwerk, persplaten plafond, badkamer met tegels uit de jaren '50/'60... Eerlijk gezegd word ik al moe als ik eraan denk om alles weer opnieuw te moeten doen.
Verder zit er niets interessants bij.

Ja, dat is goed he, wat je met ChatGPT kunt 'bespreken'! Ik heb het ook al een paar keer gedaan.

Ik had me er na de twee bezichtigingen al een beetje bij neergelegd dat het heel moeilijk zal worden om een geschikte woning te vinden. En ik ben wel zo pragmatisch van aard dat ik ons huis dan weer met andere ogen bekijk en het nog niet zo slecht vind. Als we daar nu toch eens onze toekomst voor pakweg zeker nog tien jaar op richten, dan moeten we wat investeringen doen die ik liever niet uit het spaargeld betaal. Misschien de hypotheek wat ophogen; we hebben veel overwaarde en een vrij lage maandlast (ten opzichte van wat je zou betalen als je zou huren zeker). Daar heb ik ook met ChatGPT over gechat, de kans lijkt groot dat dat kan. Onze schuifpui is aan zijn eind, de garagedeuren ook, de voordeur mag echt een keer vervangen worden door een exemplaar zonder tochtkieren. De kunststof kozijnen aan de voorzijde van het huis bladderen af. Ik wil nieuwe frontjes in de keuken en de bovenkastjes weg. Alles bij elkaar een aardige ingreep. Ik heb al een afspraak aangevraagd bij de hypotheekadviseur.

Maar. Mijn vaste ritueel is al jarenlang elke dag even op Funda kijken als ik mijn laptop open. En wat denk je, is er vandaag een nieuw huis vlakbij en dat is echt een van mijn droomhuisjes. Klein, maar wel met twee badkamers en drie slaapkamers. En in een van de twee nog enigszins pittoreske straten in onze woonplaats. Eigenlijk zou het wel wat zijn voor mijn moeder; zij woont daar op een steenworp afstand vandaan maar haar huis is veel te groot voor haar alleen. Ze woont er heerlijk en wil niet weg, maar ze kan het eigenlijk ook niet goed hebben dat ze in haar eentje zo'n ruime woning bewoont. Daarom verhuurt ze regelmatig gastenkamers op de eerste verdieping, dus ze doet er wel wat mee. Maar als zij in dat kleine huisje zou gaan wonen, zouden mijn man en ik het te zijner tijd van haar kunnen overnemen. Haha, ik zie het natuurlijk weer helemaal zitten. Maar er moet wel veel aan verduurzaamd worden. Mijn moeder klaagt echter soms dat ze te weinig te doen heeft, nou... Ik heb de link naar haar doorgestuurd en een bezichtiging aangevraagd. You never know.

Dat het 'nu' was, was door hevige irritaties die ik had doordat mijn buren een jaccuzzi hadden neergezet die 24/7 aanstond en dus ook continu geluid produceerde, waardoor buiten zitten voor mij niet prettig was. Dat heb je misschien in mijn andere topic gelezen. Dat wakkerde een min of meer sluimerende verhuiswens opeens enorm aan. Ik heb vaker van die periodes gehad, we wonen al 21 jaar in ons huidige huis en dat is een prima huis, maar ik hou nu eenmaal van de stijl van oudere woningen en een karaktervollere omgeving dan onze straat. Van verhuizen is het tot nu toe nooit gekomen, omdat ons huis eerst jarenlang onder water stond en de huizenmarkt slecht en het daarom sowieso geen optie was. Juist omdat het niet kon, had ik toen extra veel zin in iets anders. Maar de conclusie was altijd: we wonen hier toch prima, wat heb je nog te wensen, tel je zegeningen. En dat deden we dan en waren weer een paar jaar tevreden. Er is een periode van vier jaar geweest dat we overlast hadden van een hond schuin achter ons, die in de tuin leefde en niet binnen mocht bij die mensen. Daar had ik heel veel last van, vooral vanwege het dierenleed. Dat is door verschillende acties van mij en van andere buurtbewoners uiteindelijk opgelost (hond opgenomen door een stichting, onder dwang van de woningcorporatie waar zij van huren). In die periode wilde ik ook graag weg en verhevigde de zoektocht weer. Maar ik was toen ook net met mijn tweede bedrijf gestart en kon gelukkig altijd daarheen, het is mijn tweede huis geworden en ik was wederom redelijk tevreden. Maar de wens om in een wat authentieker, karaktervoller huis en straat te wonen blijft wel. Ik heb er met mijn vader (die in 2000 overleed) wel eens een discussie over gehad. Hij begreep niet waarom ik toch een ander huis wilde, los van de periodes van overlast (die je inderdaad in je volgende huis opnieuw kunt treffen), was ik dan zo onrustig? Zo kende hij mij toch eigenlijk niet. Ik probeerde het hem uit te leggen met een voorbeeld, zodat hij het misschien zou snappen. Hij was altijd heel specifiek over wat voor auto hij wilde. Het merk en type moest hem gevoelsmatig aanspreken. Zo heeft hij jarenlang Saab gereden. Ik legde uit: pap, ik hoef geen andere man, geen ander werk, geen bepaalde auto, ik heb niks met spullen, niks met juwelen, ik ben met alles tevreden. Maar ik zou het zo fijn vinden als mijn huis bij mij een bepaald gevoel oproept, dat mijn hart er sneller van gaat slaan zeg maar, wat jij hebt met je auto. En dat heb ik niet bij jaren '60 huizen. Het is er prima, maar dat gevoel heb ik niet. Het is dus ook niet van levensbelang om ergens anders te gaan wonen, maar het zou fijn zijn dat gevoel bij een huis te hebben.
En zo is het nog steeds. Als er geen overlast is, wonen wij prima. Je hebt toch dat programma 'Weer verliefd op je huis'? Dat verliefd zijn op je huis, dat mis ik. Maar nogmaals, dat is geen onoverkomelijk iets natuurlijk. Dat gevoel heb ik in onze huidige woonplaats bij het gebouw waar ik vorige week een appartement heb bezichtigd en bij een paar stukjes straat, en dus ook waar nu dat huisje te koop staat. Ik heb de link doorgestuurd naar mijn moeder, die van nature alles altijd afwijst maar nu verliefd is! Op dat huisje! Ze ziet duizend bezwaren, het moet ook echt helemaal verduurzaamd worden, maar wie weet. We gaan in elk geval kijken. Het zou prachtig zijn, een groot project waar zij zich helemaal op kan storten en er daarna heerlijk wonen. En als zij er niet meer is of het huisje toch te groot voor haar wordt, gaan mijn man en ik erin.

smorre schreef: ↑

24-05-2025 10:27

Dit topic roept bij mij hele andere vragen op die ik je toch maar even stel TO…

Je lijkt inderdaad alle kanten op te gaan: steeds verschillende dorpen/stadjes (kweenie, een stadje zonder supermarkt lijkt me een dorp?)

Nee nee, dit plaatsje is klein maar heeft stadsrechten!

Haha, de makelaar belt net een minuut geleden. We gaan woensdag kijken.

Noëlle_ismijnnaam schreef: ↑

24-05-2025 13:06

Leuk Yella, ik ken het jaccuzi topic. Wij hebben ook een ander huis gekocht, en zijn druk bezig om ons eigen huis verkoopklaar te maken. Heel spannend allemaal. De huizenmarkt heeft me altijd getrokken, de funda mail met ons zoekgebied krijg ik ook altijd per mail.

Zeker spannend! Mag ik vragen hoe jullie die stap durfden zetten terwijl je eigen huis dus nog niet verkocht is? En hoe gaat dat in zijn werk?

Noëlle_ismijnnaam schreef: ↑

24-05-2025 14:11

We hebben best een buffer en waren bang dat het aangekochte huis weg zou zijn als wij eerst ons huis zouden verkopen. Hoe bedoel je precies hoe dat in zijn werk gaat?

Vooral hoe dat financieel dan gaat. Ik weet natuurlijk niet hoe groot je buffer is, maar waarschijnlijk niet de hele prijs van het huis. Dus je eigen hypotheek loopt gewoon ook nog door. Of passeert het huis dan pas later? Of gaat het via een overbruggingskrediet/hypotheek?
Ik hoor de laatste tijd vaak dat verkopers het liefst kiezen voor iemand die geen voorbehoud van financiering heeft. Maar wanneer heb je dat eigenlijk niet? Als je je eigen huis vrij hebt of een heel grote som geld op de bank? Wij hebben dit nog niet aan de hand gehad, omdat het ons eerste gezamenlijke huis is. Toen mijn man en ik samen gingen wonen huurde ik en had hij een eigen huis in een andere stad, dat heeft hij toen verkocht. We hebben een jaar of vier gehuurd voor we ons huis kochten.

We moeten het nog van binnen gaan zien komende week natuurlijk, maar op de foto's en als ik erlangs rijd kan ik wel al zien dat het echt klein is. Zeer waarschijnlijk voor ons gezin toch wel erg krap, al zijn er dan drie slaapkamers en twee badkamers. Het huisje behoeft sowieso heel veel werk, er is bijvoorbeeld nog geen centrale verwarming in (kaskachels nog). Ik kan niet goed overzien hoe wij dat zouden moeten doen, zonder precies ons budget te weten (want eigen huis nog niet verkocht). Mijn moeder heeft veel meer buffer dan wij. En vindt dus eigenlijk dat ze uit dat grote huis zou moeten. Dit huisje past qua grootte op dit moment beter bij haar. Ze is al in de tachtig trouwens. Ik zou het minder 'erg' vinden om in ons huidige huis te blijven met uitzicht t.z.t. op dat charmante huisje. Natuurlijk gaan we haar helpen bij een verbouwing, mocht het wat worden, en dat is fijner omdat het dan indirect ook al voor onszelf is.
We zijn best gespannen voor het kijken woensdag. Mijn moeder is echt verliefd. Maar ze is ook een huiverig type. Gisteren zag ze de droom instorten omdat het huisje geen oprit en garage heeft. (er zijn wel garages met opritten aan weerszijden maar geen van twee blijkt van het huisje te zijn maar van de buren) Dat leek haar onoverkomelijk. Ik was stomverbaasd. Wat maakt een oprit uit? Oké, het is fijn, maar hele volksstammen hebben geen oprit. In al mijn en mijn mans vorige woningen waren geen opritten. Mijn zus heeft ook geen oprit. Een garage heeft mijn moeder op dit moment ook niet. En al had ze die, daar zou ze haar auto toch niet inzetten. Ze heeft één keer eerder een huis bezichtigd en dat had ook geen oprit. Dus dit was wel een beetje zorgelijk, zo blindstaren op een - in mijn ogen - minor detail. Enfin. We gaan het zien.

Als mijn moeder dat huisje zou kopen, wil dat niet per se zeggen dat wij zelf niet door blijven kijken naar huizen.
En zo'n verbouwing als mijn moeder dan zou aangaan, moet door een aannemer gebeuren. Met het regelen helpen wij dan natuurlijk en mijn man is handig, die zal heus helpen als hij tijd heeft.

Smorre, tsja, er doen zich allerlei ontwikkelingen voor. Het komt allemaal een beetje samen, zaken waar ik beslissingen over moet nemen, en het kan inderdaad nog alle kanten op. Ik vind dat spannend en aan de andere kant wil ik ook duidelijkheid over hoe en wat, dus ook dat gaat alle kanten op Voor veel mensen zal dat chaotisch en raar overkomen, voor mij gelukkig ook niet alle periodes in mijn leven dagelijkse kost.
En natuurlijk heeft mijn moeder wensen. Uiteindelijk bepaalt zij uiteraard. Wat ik op dit moment eigenlijk denk is dat de modernisering/verduurzaming van het huisje behoorlijk kostbaar gaat worden, waardoor de uiteindelijke prijs eigenlijk te hoog wordt (meer dan een half miljoen voor een erg klein huisje, aankoopprijs en renovatie, vermoed ik) voor wat het huisje dan waard zal zijn. Maar, nogmaals, we gaan eerst eens kijken.

Ze gaat natuurlijk nog niet in het huisje wonen tijdens de renovatie/verduurzaming. Die zou moeten plaatsvinden terwijl ze gewoon nog in haar huidige huis woont, dat kan niet anders. En ik splits haar niks in de maag, ik heb de link aan haar doorgestuurd en ze is verliefd geworden op dat huisje. Ik ook, maar ik denk dus dat het voor ons gezin te krap is. Het lijkt juist zo'n mooie gedachte dat mijn moeder er eerst van zou kunnen gaan genieten voor zolang haar nog gegeven is en wij daarna. Maar we gaan overmorgen kijken, dan zal er veel meer duidelijk worden. En misschien is de conclusie al heel snel dat het te veel is, dat weten we dan pas natuurlijk. Er schijnt ook veel belangstelling te zijn dus de kans dat ze het ook kan kopen mocht ze echt willen, is misschien niet zo groot.

Ik denk trouwens dat het bij veel mensen zo gaat hoor. Je ziet een van je droomhuizen, liefde op het eerste gezicht. En dan komt de realiteit, wikken en wegen, voor- en nadelen, wel of niet mogelijk dan wel wenselijk, consequenties. alles afwegen, advies inwinnen enzovoort enzovoort. Dat lijkt mij ook heel gezond. Het kan overkomen als alle kanten op gaan, maar zo werkt het althans mijn leven en gedachten wel, waarna we uiteindelijk een - in mijn ogen in elk geval - weloverwogen besluit nemen.