Thuis
alle pijlers
Geschrokken hond
vrijdag 6 december 2019 23:26
We hebben een grote speelse hond van 1 jaar. Dol op kinderen en nog nooit een vorm van agressie laten zien. Onze eigen kinderen kunnen alles met hem doen en ook vriendjes en vriendinnetjes worden met veel plezier binnengehaald.
Nu heeft er zich een maand geleden een incident voor gedaan. Vrienden hebben een kindje van 2 met vermoeden autisme. We merkte al een tijdje dat hind omgang met dit kindje lastig vond en toen zij langs kwamen hebben we de hond in de bench gedaan (plek waar hij zelf ook regelmatig gaat liggen) dit omdat ouders niet echt op het kindje letten en ik ivm de visite die er was ook niet continue de hond in de gaten kon houden.
Kindje heeft bij weg gaan een gigantische klap op de bench gegeven waardoor de hond vreselijk schrok en meteen uithaalde. Doordat hij in de bench zat heeft hij dit kindje niet gepakt maar kon dus ook geen kant op. Op dat moment was een nichtje in de buurt. Toen de visite weg was en hond weer los liep begon hij naar haar te grommen. Hebben hem toen meteen weer met haar oefeningen gedaan waarna ze de rest van de avond gewoon weer hebben liggen spelen en knuffelen en er niks meer aan de hand was.
Uit voorzorg spreken we nu met vrienden bij hun thuis af. Hond werd al zenuwachtig van het kleine mannetje en ik wil het risico na de klap op de bench niet lopen dat hij hem iets doet.
Nu kwam nichtje vandaag langs. Hond super en enthousiast totdat hij door kreeg wie het was en onrustig heen en weer ging lopen. Ineens naar haar hand hapte en begon te grommen.
In de afgelopen weken zijn er heel veel kinderen over de vloer geweest, bij allemaal is hij nog net zo gezellig en relaxt als voorheen dus het heeft echt met dit incident te maken.
Meteen weer met nichtje blijven oefenen, iets lekkers geven, aaien en dat gaat goed. Maar steeds als ze even uit zicht is en weer terug komt is hij op zijn hoedde en lijkt het weer opnieuw te beginnen. Hij gaat trillen en dan grommen dus echt een reactie vanuit angst.
Echt heel vervelend dat dit is gebeurd en neem het mezelf ook kwalijk dat dit heeft kunnen gebeuren toen hij op zijn veilige plek op deze wijze benaderd is en geen kant op kan. Boos dat ouders dit hebben laten gebeuren maar vooral verdrietig dat de hond waar geen kwaad in zat zich nu genoodzaakt voelt van zich af te "bijten".
Wie heeft er tips, wat kunnen we doen om.dit te doorbreken?
Nu heeft er zich een maand geleden een incident voor gedaan. Vrienden hebben een kindje van 2 met vermoeden autisme. We merkte al een tijdje dat hind omgang met dit kindje lastig vond en toen zij langs kwamen hebben we de hond in de bench gedaan (plek waar hij zelf ook regelmatig gaat liggen) dit omdat ouders niet echt op het kindje letten en ik ivm de visite die er was ook niet continue de hond in de gaten kon houden.
Kindje heeft bij weg gaan een gigantische klap op de bench gegeven waardoor de hond vreselijk schrok en meteen uithaalde. Doordat hij in de bench zat heeft hij dit kindje niet gepakt maar kon dus ook geen kant op. Op dat moment was een nichtje in de buurt. Toen de visite weg was en hond weer los liep begon hij naar haar te grommen. Hebben hem toen meteen weer met haar oefeningen gedaan waarna ze de rest van de avond gewoon weer hebben liggen spelen en knuffelen en er niks meer aan de hand was.
Uit voorzorg spreken we nu met vrienden bij hun thuis af. Hond werd al zenuwachtig van het kleine mannetje en ik wil het risico na de klap op de bench niet lopen dat hij hem iets doet.
Nu kwam nichtje vandaag langs. Hond super en enthousiast totdat hij door kreeg wie het was en onrustig heen en weer ging lopen. Ineens naar haar hand hapte en begon te grommen.
In de afgelopen weken zijn er heel veel kinderen over de vloer geweest, bij allemaal is hij nog net zo gezellig en relaxt als voorheen dus het heeft echt met dit incident te maken.
Meteen weer met nichtje blijven oefenen, iets lekkers geven, aaien en dat gaat goed. Maar steeds als ze even uit zicht is en weer terug komt is hij op zijn hoedde en lijkt het weer opnieuw te beginnen. Hij gaat trillen en dan grommen dus echt een reactie vanuit angst.
Echt heel vervelend dat dit is gebeurd en neem het mezelf ook kwalijk dat dit heeft kunnen gebeuren toen hij op zijn veilige plek op deze wijze benaderd is en geen kant op kan. Boos dat ouders dit hebben laten gebeuren maar vooral verdrietig dat de hond waar geen kwaad in zat zich nu genoodzaakt voelt van zich af te "bijten".
Wie heeft er tips, wat kunnen we doen om.dit te doorbreken?
zaterdag 7 december 2019 14:11
Nummer*Zoveel schreef: ↑07-12-2019 13:58Ja, lees jij snowdogs eens, dat lijkt me een heel goed idee. Misschien begrijp je dat wel.
zaterdag 7 december 2019 14:24
Ja precies. Het opvoeden kost misschien iets meer moeite maar prima te doen. Ik heb zelf 3 ongecastreerde reuen (12, 4 en anderhalf jaar) die onderling en met andere honden nooit problemen hebben. Het enige waar ik af en toe tegenaan loop is dat mijn honden castraten willen berijden.snowdogs schreef: ↑07-12-2019 14:10In jouw geval heb je het over een heel andere situatie en angst dan waar TO het over heeft. Bij TO is de situatie veel overzichtelijker en voorspelbaarder, maar worden de eerste signalen gewoon gemist.
Castreren op deze leeftijd kan angstgerelateerde gedragsproblemen in de hand werken. De reu heeft zijn hormonen nog keihard nodig om lichamelijk en geestelijk volwassen te worden. Castreren om gedragsredenen zou, wat mij betreft, altijd pas na een chemische castratie gedaan moeten worden. Een chemische castratie is representatief voor een chirurgische castratie, dus kan de eigenaar bezien of castreren het gewenste effect heeft.
zaterdag 7 december 2019 14:27
Jammer dat hij al gecastreerd is, maar het is niet anders.
Ik begrijp dat hij voorheen niet gromde tegen jullie nichtje. Daarom is het nu heel belangrijk om de signalen die hij afgeeft voordat hij gaat grommen te leren herkennen. Zonder je hond gezien te hebben durf ik al te beweren dat dit zeker 4-5 verschillende signalen zijn.
zaterdag 7 december 2019 14:30
Ah, zo bedoelde je het. Ik ben het inderdaad mee je eens dat castratie geen oplossing is voor angst en dat zelfs juist kan verergeren. Het kan wel een oplossing zijn voor overmatig macho gedrag, maar dat is in deze situatie natuurlijk niet aan de orde. En bij twijfel kan chemische castratie zeker een goede test zijn.snowdogs schreef: ↑07-12-2019 14:10In jouw geval heb je het over een heel andere situatie en angst dan waar TO het over heeft. Bij TO is de situatie veel overzichtelijker en voorspelbaarder, maar worden de eerste signalen gewoon gemist.
Castreren op deze leeftijd kan angstgerelateerde gedragsproblemen in de hand werken. De reu heeft zijn hormonen nog keihard nodig om lichamelijk en geestelijk volwassen te worden. Castreren om gedragsredenen zou, wat mij betreft, altijd pas na een chemische castratie gedaan moeten worden. Een chemische castratie is representatief voor een chirurgische castratie, dus kan de eigenaar bezien of castreren het gewenste effect heeft.
Of de situatie van mijn hond en die van TO veel verschilt vindt, vind ik lastig te beoordelen. De hond schrikt telkens bij herkenning, maar neemt na diezelfde herkenning toch ook wel weer lekkers aan. Het lijkt daarmee dat de reactie heel instinctief ipv rationeel is, wat ik bij mijn hond ook zie gebeuren, vandaar dat ik die vergelijking in het voorbeeld ook even maakte. Ook de reactie daarna lijkt hetzelfde. Als ik rustig blijf, dan wordt mijn hond dat ook weer. (Maar hij heeft mij daar wel bij nodig, want als bijv mijn man dat probeert, dan vertrouwt hij daar niet op). Maar goed, een goede gedragstherapeut zou dat goed moeten kunnen beoordelen.
zaterdag 7 december 2019 14:35
Afhankelijk van het moment dat je iets lekkers geeft kan dit ook aangeleerde (angst)gedrag zijn. Dat kan ook verklaren waarom hij bij jou anders reageert dan bij je man. Maar eigenlijk is dat op deze manier niet te beoordelenNummer*Zoveel schreef: ↑07-12-2019 14:30Ah, zo bedoelde je het. Ik ben het inderdaad mee je eens dat castratie geen oplossing is voor angst en dat zelfs juist kan verergeren. Het kan wel een oplossing zijn voor overmatig macho gedrag, maar dat is in deze situatie natuurlijk niet aan de orde. En bij twijfel kan chemische castratie zeker een goede test zijn.
Of de situatie van mijn hond en die van TO veel verschilt vindt, vind ik lastig te beoordelen. De hond schrikt telkens bij herkenning, maar neemt na diezelfde herkenning toch ook wel weer lekkers aan. Het lijkt daarmee dat de reactie heel instinctief ipv rationeel is, wat ik bij mijn hond ook zie gebeuren, vandaar dat ik die vergelijking in het voorbeeld ook even maakte. Ook de reactie daarna lijkt hetzelfde. Als ik rustig blijf, dan wordt mijn hond dat ook weer. (Maar hij heeft mij daar wel bij nodig, want als bijv mijn man dat probeert, dan vertrouwt hij daar niet op). Maar goed, een goede gedragstherapeut zou dat goed moeten kunnen beoordelen.
zaterdag 7 december 2019 14:42
Ja vind ik ook, maar helaas waren zijn ballen niet ingedaald maar 1 wel gigantisch gaan groeien. Dierenarts had al aangegeven dat wij dit goed in de gaten moesten houden omdat deze bal op den duur een gezwel kon worden. Toen hij een bobbel in zijn buik kreeg is besloten om te kijken hoe dit er can binnen uit zag en besloten beide ballen te verwijderen. Voor zijn castratie was het een echte reu maar echt prima te corrigeren dus als het niet nodig had geweest had ik er zeker niet voor gekozen.snowdogs schreef: ↑07-12-2019 14:27Jammer dat hij al gecastreerd is, maar het is niet anders.
Ik begrijp dat hij voorheen niet gromde tegen jullie nichtje. Daarom is het nu heel belangrijk om de signalen die hij afgeeft voordat hij gaat grommen te leren herkennen. Zonder je hond gezien te hebben durf ik al te beweren dat dit zeker 4-5 verschillende signalen zijn.
Nu is hij wat rustiger en knuffeliger dan voorheen. Aan zijn gedrag verder geen opvallendheden.
Voorheen gromde hij nooit naar nichtje, naar geen enkel kind.
Hij heeft 1x gegrond naar dat 2 jarige jongetje waarna we besloten hun niet meer samen te laten zoals ik eerder schreef. Nu nog steeds, kinderen groot en klein hij vindt ze allemaal nog even leuk. Zelfs kindjes die net zou oud en groot zijn als dat 2 jarige kereltje.
zaterdag 7 december 2019 14:50
Dat zal hij zeker. Doordat hij haar goed begroette dacht ik het is bij die ene keer gebleven en kmdat ze goed uit elkaar gingen die ene keer had ik er wel rekening mee gehouden.
Hij begroette haar goed, ging spelen en kwam naar haar terug. Wat ik merkte was dat hij onderdanig kweek en erg op zijn hoede leek. Nichtje bleef uit zijn buurt, bewust. Heb haar een kluifke gegeven en die is hij zelf gaan halen, niks aan de hand verder. Toen ze op stond en met mijn dovhter weg wilde lopen ging hij om mijn nichtje heen lopen alsof hij mijn dochter wilde beschermen en ze niet bij haar in de buurt kon komen en gromde toen ik er heen liep.
Daarna zijn ze naar boven gegaan is ze zelf naar beneden gekomen om iets lekkers aan hem te geven zoals ze vaker doet niks aan de hand. Ging zelfs zitten en gaf haar zonder te vragen een poot. Merkte wel dat hij wat onderdaniger was.
Toen ze weg ging en mij een kus wilde geven gromde hij weer. Het lijkt er dus op dat hij het gezin tegen haar wil beschermen.
zaterdag 7 december 2019 14:56
Ik snap wat je bedoelt; de hond van TO zou het lekkers als beloning voor de schrik op hebben kunnen vatten, afhankelijk van wanneer het lekkers werd gegeven.
Bij onze hond speelt lekkers geven niet. Hij krijgt genoeg lekkers, maar nooit als hij zo schrikt in eigen tuin. Man en ik stellen ons wel verschillend op ten opzichte van dat gedrag, en daar reageert de hond denk ik op. Maar het kan ook zijn omdat hij mij sowieso als zijn veilige anker beschouwt. (Ik heb hem destijds alleen opgehaald uit het asiel waar hij heel angstig was, dus ik ben sinds dat moment sowieso zijn held).
zaterdag 7 december 2019 15:12
Hier leek het voor jou alsof er niks aan de hand was, maar uit je beschrijvingen blijkt wat anders; er was wel wat aan de hand. Let eens op signalen als tongelen, hijgen, met zijn ogen knijpen, wegkijken, geeuwen en pootje heffen (al zal hij dat in dit stadium waarschijnlijk nog niet doen). Die singnalen geven al aan dat er bij de hond wat speelt en dat moet je leren zien. Een goede gedragstherapeut kan je daar bij helpen. Vraag eens aan je dierenarts of hondenschool met wie zij samenwerken.Tess1981 schreef: ↑07-12-2019 14:50Dat zal hij zeker. Doordat hij haar goed begroette dacht ik het is bij die ene keer gebleven en kmdat ze goed uit elkaar gingen die ene keer had ik er wel rekening mee gehouden.
Hij begroette haar goed, ging spelen en kwam naar haar terug. Wat ik merkte was dat hij onderdanig kweek en erg op zijn hoede leek. Nichtje bleef uit zijn buurt, bewust. Heb haar een kluifke gegeven en die is hij zelf gaan halen, niks aan de hand verder. Toen ze op stond en met mijn dovhter weg wilde lopen ging hij om mijn nichtje heen lopen alsof hij mijn dochter wilde beschermen en ze niet bij haar in de buurt kon komen en gromde toen ik er heen liep.
Daarna zijn ze naar boven gegaan is ze zelf naar beneden gekomen om iets lekkers aan hem te geven zoals ze vaker doet niks aan de hand. Ging zelfs zitten en gaf haar zonder te vragen een poot. Merkte wel dat hij wat onderdaniger was.
Toen ze weg ging en mij een kus wilde geven gromde hij weer. Het lijkt er dus op dat hij het gezin tegen haar wil beschermen.
zaterdag 7 december 2019 15:41
Ja, grommen is een waarschuwing. Maar mijn correctie is dat ook en feitelijk hetzelfde als een grom. Dat snapt een hond feilloos. Ik ben de top dog als het er op aankomt en als ik met mijn grom aan de hond aangeef dat hij niet moet grommen naar een ander, dan is dat super duidelijk voor de hond. Dat doen honden onderling precies zo, die corrigeren elkaar ook. Uiteraard geldt dat niet als er een duidelijke reden is voor het grommen. Als die autist op de kooi blijft rammen, dan moet je die oorzaak weghalen en niet je hond blijven corrigeren. Maar als de autist niks doet kun je de hond wel corrigeren.
zaterdag 7 december 2019 16:03
Ja je hebt helemaal gelijk. We gaan sowieso maandag achter een gedragsdeskundige aan. Maar hoe zou jij in dit geval handelen? Hij heeft de ruimte weg te gaan, en gromde juist toen nichtje met dichter weg wilde gaan alsof hij ons tegen haar wilde beschermen want later toen ze we gingen en nichtje mij een kus kwam geven gebeurde hetzelfde.snowdogs schreef: ↑07-12-2019 15:12Hier leek het voor jou alsof er niks aan de hand was, maar uit je beschrijvingen blijkt wat anders; er was wel wat aan de hand. Let eens op signalen als tongelen, hijgen, met zijn ogen knijpen, wegkijken, geeuwen en pootje heffen (al zal hij dat in dit stadium waarschijnlijk nog niet doen). Die singnalen geven al aan dat er bij de hond wat speelt en dat moet je leren zien. Een goede gedragstherapeut kan je daar bij helpen. Vraag eens aan je dierenarts of hondenschool met wie zij samenwerken.
Dit terwijl nichtje hem de hele avond niet opzocht en niks deed.
zaterdag 7 december 2019 16:30
Dat vind ik een lastige in dit geval, omdat ik de exacte situatie niet kan zien. Ik zou nichtje even niet uitnodigen tot je een gedragstherapeut hebt gesproken. Heel lullig voor nichtje, maar voorkomen is beter dan genezen.Tess1981 schreef: ↑07-12-2019 16:03Ja je hebt helemaal gelijk. We gaan sowieso maandag achter een gedragsdeskundige aan. Maar hoe zou jij in dit geval handelen? Hij heeft de ruimte weg te gaan, en gromde juist toen nichtje met dichter weg wilde gaan alsof hij ons tegen haar wilde beschermen want later toen ze we gingen en nichtje mij een kus kwam geven gebeurde hetzelfde.
Dit terwijl nichtje hem de hele avond niet opzocht en niks deed.
Onbewust vormt nichtje een trigger voor de hond en je moet weten wat die trigger is voordat je hem kunt sturen.
Let de komende dagen eens goed op je hond: welke kalmerende signalen (die mag je wel googlen
) geeft je hond en in welke situaties?Welk ras is je hond? Elk ras heeft specifieke behoeftes, mss dat je daar wat meer in kunt voorzien. Zodra je samen met hem gaat werken, zul je zien dat jullie band sterker wordt en je je hond beter gaat begrijpen.
zaterdag 7 december 2019 16:33
Ik vind de tip over kalmerende signalen wel een goede. Turid Rugaas heeft daar een goed boek over geschreven met heldere uitleg en goede foto's. Is online goed te bestellen! Neem ook niet de eerste de beste gedragstherapeut in de arm, maar kijk goed naar de opleidingen e.d. die ze genoten hebben. Er zit veel kaf tussen het koren.
...
zaterdag 7 december 2019 16:52
snowdogs schreef: ↑07-12-2019 16:30Dat vind ik een lastige in dit geval, omdat ik de exacte situatie niet kan zien. Ik zou nichtje even niet uitnodigen tot je een gedragstherapeut hebt gesproken. Heel lullig voor nichtje, maar voorkomen is beter dan genezen.
Onbewust vormt nichtje een trigger voor de hond en je moet weten wat die trigger is voordat je hem kunt sturen.
Let de komende dagen eens goed op je hond: welke kalmerende signalen (die mag je wel googlen
Welk ras is je hond? Elk ras heeft specifieke behoeftes, mss dat je daar wat meer in kunt voorzien. Zodra je samen met hem gaat werken, zul je zien dat jullie band sterker wordt en je je hond beter gaat begrijpen.
Je hebt een PB
zaterdag 7 december 2019 22:29
Tess1981 schreef: ↑07-12-2019 16:03Ja je hebt helemaal gelijk. We gaan sowieso maandag achter een gedragsdeskundige aan. Maar hoe zou jij in dit geval handelen? Hij heeft de ruimte weg te gaan, en gromde juist toen nichtje met dichter weg wilde gaan alsof hij ons tegen haar wilde beschermen want later toen ze we gingen en nichtje mij een kus kwam geven gebeurde hetzelfde.
Dit terwijl nichtje hem de hele avond niet opzocht en niks deed.
Omdat je hem dwingt om in haar buurt te zijn. Je trekt hem er niet letterlijk aan zijn haren bij maar om dat koekje te kunnen krijgen moet hij wel naar haar toekomen, daarbij gaat hij op dit moment over zijn grenzen heen, de spanning bouwt op en op het moment dat het meisje opstaat wordt ze nog bedreigender en wordt het hem teveel en gaat grommen.
Dus hoe je hiermee om moet gaan: zorgen dat je hond niets, maar dan ook echt niets met nichtje hoeft. Nee, ook dat koekje niet laten geven/halen. Afstand, gegarandeerd (en dan niet 'ze kon er niet bij' terwijl dat dus wel kon). En dan echt alleen onder begeleiding van een GT want verder advies moet echt ter plekke gegeven worden waarbij de GT je hond en de situatie goed kan lezen.
zaterdag 7 december 2019 23:08
Hoe ver moet je gaan?S-Groot schreef: ↑07-12-2019 22:29Omdat je hem dwingt om in haar buurt te zijn. Je trekt hem er niet letterlijk aan zijn haren bij maar om dat koekje te kunnen krijgen moet hij wel naar haar toekomen, daarbij gaat hij op dit moment over zijn grenzen heen, de spanning bouwt op en op het moment dat het meisje opstaat wordt ze nog bedreigender en wordt het hem teveel en gaat grommen.
Dus hoe je hiermee om moet gaan: zorgen dat je hond niets, maar dan ook echt niets met nichtje hoeft. Nee, ook dat koekje niet laten geven/halen. Afstand, gegarandeerd (en dan niet 'ze kon er niet bij' terwijl dat dus wel kon). En dan echt alleen onder begeleiding van een GT want verder advies moet echt ter plekke gegeven worden waarbij de GT je hond en de situatie goed kan lezen.
Iedereen kon altijd bij hem in de buurt komen en niks was te gek, behalve dat jongetje van 2. Alleen voor heb zat hij in de bench. De deur van de keuken dicht, hond in de bench aan de andere kant van de keuken. Iedereen geïnstrueerd en ja kindje is uiteindelijk in de keuken terecht gekomen. Het is idd mijn fout had misschien dit jongetje niet met in huis moeten laten maarja hoe zeg je tegen goede vrienden dat ze welkom zijn maar hij zoontje niet?
Er zal met hun zeker nog een gesprek volgen want dit wil ik echt nooit meer. Als zij hun kindje ook niet in de gaten houden dat houdt het op een kan hij hier gewoon niet meer over de vloer komen.
zondag 8 december 2019 08:41
Tess1981 schreef: ↑07-12-2019 23:08Hoe ver moet je gaan?
Iedereen kon altijd bij hem in de buurt komen en niks was te gek, behalve dat jongetje van 2. Alleen voor heb zat hij in de bench. De deur van de keuken dicht, hond in de bench aan de andere kant van de keuken. Iedereen geïnstrueerd en ja kindje is uiteindelijk in de keuken terecht gekomen. Het is idd mijn fout had misschien dit jongetje niet met in huis moeten laten maarja hoe zeg je tegen goede vrienden dat ze welkom zijn maar hij zoontje niet?
Er zal met hun zeker nog een gesprek volgen want dit wil ik echt nooit meer. Als zij hun kindje ook niet in de gaten houden dat houdt het op een kan hij hier gewoon niet meer over de vloer komen.
Je zegt zelf dat je heel goed wist dat die ouders zelf niet opletten noch er iets van zeggen als ze het wel zien. Verder zeg je dat je dat jochie meermaals bij de keuken weg hebt moeten halen... dan wist je dus heel goed dat het heel makkelijk mis kon gaan want het ging telkens al bijna mis. Dus hoever je had moeten gaan om contact voor te zijn weet je ook wel toch?
Ik begrijp wel dat je deze vergaande gevolgen niet had kunnen voorspellen en het voor jou geen halszaak was om kost wat kost contact te voorkomen tussen de hond en het kind want tot nog toe had het weinig gevolgen als het even mis ging en dat werkt wat laksigheid in de hand, is menselijk.
Deze keer heeft het mis gaan echter vervelende gevolgen dus ik hoop dat je vanaf nu wel op zeker speelt. Daar twijfel ik een beetje aan gezien deze zin: ''Als zij hun kindje ook niet in de gaten houden dat houdt het op een kan hij hier gewoon niet meer over de vloer komen.''. Dus zij zeggen straks dat ze hem in de gaten zullen houden, doen dat niet, het gaat faliekant mis want jij hebt niet de verantwoordelijkheid 100% bij jezelf gehouden en wie is de dupe? Juist. Dus zorg dat jij zélf de verantwoordelijkheid draagt voor de veiligheid van hond en kind en reken niet op die ander.
Ik heb een hond die ik niet met vreemden kan vertrouwen dus ik weet er alles van hoe je hond en mens veilig gescheiden houdt. Bij mijn hond kan ik me geen foutje permitteren, dat maakt dat ik er ook 100% voor zorg dat het niet mis kán gaan. Ik kan die verantwoordelijkheid niet aan een ander overlaten want die ander schat het gevaar gewoon niet goed in. Kinderen, maar helaas ook volwassenen, zoeken ook altijd grenzen op. Hond zit dan al achter een hekje maar ziet er zo mooi uit dus ze willen toch even dichterbij kijken of zelfs aaien, of 'ach, koekje geven kan toch wel?'. Kan níet. Dus als ik dat niet 100% in de gaten kan houden dan sluit ik de hond helemaal weg. En daar kan dan ook niemand bij. Mijn hond, mijn verantwoordelijkheid.
Ik heb ook een hond die wel veilig is bij vreemden en kinderen en waar ik dus makkelijker mee kan zijn, maar ik heb ook een meisje in de kennissenkring die dol is op dieren en te opdringerig is naar deze hond. Mijn hond kan met alles en is met 'eigen' helemaal vertrouwd maar ik weet niet wat zij doet als dit meisje haar pijn zou doen of zou 'verstikken'. Dus zolang hond en zij in dezelfde ruimte kunnen komen sta ik met mijn neus bovenop dat meisje (of de hond nou bij haar in de buurt is of niet). Kan ik dat niet dan sluit ik ook die hond weer weg, echt buiten bereik want ik ga niet een hond in een bench sluiten (wat toch een heel kwetsbare positie is voor de hond) terwijl iemand die zij niet vertrouwt haar daar ongewenst kan benaderen of vingers door de tralies kan steken.
En het is hier echt mijn taak en heeft mijn hoogste prioriteit, man heeft zijn prioriteit dan bij het bezoek. Moet ik naar de wc of even naar buiten dan zeg ik dat heel duidelijk tegen man en ligt zijn prioriteit zolang ik weg ben bij de hond/veiligheid (en dan moet drinken inschenken even wachten).
zondag 8 december 2019 09:12
Ik heb ook een hond van 1 jaar, toe hij zo'n beetje pup af was heb ik zijn bench verkocht, ik snap de meerwaarde van zo'n bench op volwassen leeftijd niet zo,(behalve als hij op het strandje gezwommen heeft en hij daar lekker op kon drogen..) lijkt me dat het en een veilige plek moet voorstellen maar dat dat heel makkelijk verkeerd gaat, als een hond angstig is of juist territorialer is dan gaat hij daar of schuilen of verdedigen of zoals nu heeft ie daar een trauma opgelopen.
zondag 8 december 2019 11:27
Ik heb dit bericht verplaats om hulp te vragen en niet om verwijten te ontvangen. Ik weet niet of je al mijn berichten gelezen hebt maar dan weet je ook dat de hond echt een prima hond is die echt met iedereen overweg kan, geen kwaad in zit. Ook schreef ik dat hij uit voorzorg apart zat omdat we veel visite hadden en ik niet de verantwoordelijheid kon dragen die ik graag zou wensen op dat moment en dit ook niet van de ouders verwachtte.S-Groot schreef: ↑08-12-2019 08:41Je zegt zelf dat je heel goed wist dat die ouders zelf niet opletten noch er iets van zeggen als ze het wel zien. Verder zeg je dat je dat jochie meermaals bij de keuken weg hebt moeten halen... dan wist je dus heel goed dat het heel makkelijk mis kon gaan want het ging telkens al bijna mis. Dus hoever je had moeten gaan om contact voor te zijn weet je ook wel toch?
Ik begrijp wel dat je deze vergaande gevolgen niet had kunnen voorspellen en het voor jou geen halszaak was om kost wat kost contact te voorkomen tussen de hond en het kind want tot nog toe had het weinig gevolgen als het even mis ging en dat werkt wat laksigheid in de hand, is menselijk.
Deze keer heeft het mis gaan echter vervelende gevolgen dus ik hoop dat je vanaf nu wel op zeker speelt. Daar twijfel ik een beetje aan gezien deze zin: ''Als zij hun kindje ook niet in de gaten houden dat houdt het op een kan hij hier gewoon niet meer over de vloer komen.''. Dus zij zeggen straks dat ze hem in de gaten zullen houden, doen dat niet, het gaat faliekant mis want jij hebt niet de verantwoordelijkheid 100% bij jezelf gehouden en wie is de dupe? Juist. Dus zorg dat jij zélf de verantwoordelijkheid draagt voor de veiligheid van hond en kind en reken niet op die ander.
Ik heb een hond die ik niet met vreemden kan vertrouwen dus ik weet er alles van hoe je hond en mens veilig gescheiden houdt. Bij mijn hond kan ik me geen foutje permitteren, dat maakt dat ik er ook 100% voor zorg dat het niet mis kán gaan. Ik kan die verantwoordelijkheid niet aan een ander overlaten want die ander schat het gevaar gewoon niet goed in. Kinderen, maar helaas ook volwassenen, zoeken ook altijd grenzen op. Hond zit dan al achter een hekje maar ziet er zo mooi uit dus ze willen toch even dichterbij kijken of zelfs aaien, of 'ach, koekje geven kan toch wel?'. Kan níet. Dus als ik dat niet 100% in de gaten kan houden dan sluit ik de hond helemaal weg. En daar kan dan ook niemand bij. Mijn hond, mijn verantwoordelijkheid.
Ik heb ook een hond die wel veilig is bij vreemden en kinderen en waar ik dus makkelijker mee kan zijn, maar ik heb ook een meisje in de kennissenkring die dol is op dieren en te opdringerig is naar deze hond. Mijn hond kan met alles en is met 'eigen' helemaal vertrouwd maar ik weet niet wat zij doet als dit meisje haar pijn zou doen of zou 'verstikken'. Dus zolang hond en zij in dezelfde ruimte kunnen komen sta ik met mijn neus bovenop dat meisje (of de hond nou bij haar in de buurt is of niet). Kan ik dat niet dan sluit ik ook die hond weer weg, echt buiten bereik want ik ga niet een hond in een bench sluiten (wat toch een heel kwetsbare positie is voor de hond) terwijl iemand die zij niet vertrouwt haar daar ongewenst kan benaderen of vingers door de tralies kan steken.
En het is hier echt mijn taak en heeft mijn hoogste prioriteit, man heeft zijn prioriteit dan bij het bezoek. Moet ik naar de wc of even naar buiten dan zeg ik dat heel duidelijk tegen man en ligt zijn prioriteit zolang ik weg ben bij de hond/veiligheid (en dan moet drinken inschenken even wachten).
Je hebt het over een volgende keer, maar een volgende keer komt er niet want dit kindje hoe rot ook wil ik niet meer over de vloer.
zondag 8 december 2019 11:48
+1Attraverso schreef: ↑07-12-2019 08:57Dat laatste zou ik ook doen. Geen denken aan dat ik voor hun mijn hond ga afzonderen als die dat niet gewend is.
zondag 8 december 2019 11:51
Ik begrijp dat dit een heel vervelend incident is geweest en ik hoop voor de ouders ook dat ze het advies van het dagverblijf ook opvolgen en hulp voor het kindje zoeken.
Maar daaarentegen mag je van goede vrienden ook meer begrip en inlevingsvermogen verwachten als een kindje een beperking heeft en de ouders nog in de fase zijn dat ze niet weten hoe daar mee om te gaan. Hoe het is om zelfs door je eigen goede vrienden de deur gewezen te worden. Ik hoop voor jou als je kinderen hebt of ooit krijgt dat deze gezond zijnen zo niet dat je vrienden begrip, compassie en inlevingsvermogen hebben om daar goed mee om te gaan.
zondag 8 december 2019 11:58
Jeetje, doe es lief.Yasmin1974 schreef: ↑08-12-2019 11:51Ik begrijp dat dit een heel vervelend incident is geweest en ik hoop voor de ouders ook dat ze het advies van het dagverblijf ook opvolgen en hulp voor het kindje zoeken.
Maar daaarentegen mag je van goede vrienden ook meer begrip en inlevingsvermogen verwachten als een kindje een beperking heeft en de ouders nog in de fase zijn dat ze niet weten hoe daar mee om te gaan. Hoe het is om zelfs door je eigen goede vrienden de deur gewezen te worden. Ik hoop voor jou als je kinderen hebt of ooit krijgt dat deze gezond zijnen zo niet dat je vrienden begrip, compassie en inlevingsvermogen hebben om daar goed mee om te gaan.
zondag 8 december 2019 12:07
Je hebt duidelijk de rest van mijn berichten niet gelezen.Yasmin1974 schreef: ↑08-12-2019 11:51Ik begrijp dat dit een heel vervelend incident is geweest en ik hoop voor de ouders ook dat ze het advies van het dagverblijf ook opvolgen en hulp voor het kindje zoeken.
Maar daaarentegen mag je van goede vrienden ook meer begrip en inlevingsvermogen verwachten als een kindje een beperking heeft en de ouders nog in de fase zijn dat ze niet weten hoe daar mee om te gaan. Hoe het is om zelfs door je eigen goede vrienden de deur gewezen te worden. Ik hoop voor jou als je kinderen hebt of ooit krijgt dat deze gezond zijnen zo niet dat je vrienden begrip, compassie en inlevingsvermogen hebben om daar goed mee om te gaan.
Heb zelf kinderen en jaren met kinderen met een beperking gewerkt en deze kindjes in mijn hart gesloten zoals ook dit kindje.
Hij kan hier niet meer over de vloer komen omdat hij nog jong is, onvoorspelbaar en je met hem in ieder geval voor nu geen afspraken kan maken en ik er ook niet vanuit kan dat ouders hierin ondersteunen.
Maar heb je ook gelezen dat we dus vanaf nu met ouders EN kind op andere plekken zonder hond afspreken?
Jammer dat je je voor deze reactie niet verdiept hebt in het hele verhaal. Dan had dit vervelende bericht echt onnodig geweest.
zondag 8 december 2019 21:10
Ik had zeker wel de rest van de berichten gelezen voordat ik mijn reactie schreef. En ik las uit je berichten vooral veel verwijten richting de ouders. Geen compassie met de situatie of het jongetje zelf. Wel dat je dan maar bij hen zal afspreken omdat het een goede vriend van je man is. De toon in dit bericht vind ik anders en heb ik je verkeerd beoordeelt. Dat spijt me.Tess1981 schreef: ↑08-12-2019 12:07Je hebt duidelijk de rest van mijn berichten niet gelezen.
Heb zelf kinderen en jaren met kinderen met een beperking gewerkt en deze kindjes in mijn hart gesloten zoals ook dit kindje.
Hij kan hier niet meer over de vloer komen omdat hij nog jong is, onvoorspelbaar en je met hem in ieder geval voor nu geen afspraken kan maken en ik er ook niet vanuit kan dat ouders hierin ondersteunen.
Maar heb je ook gelezen dat we dus vanaf nu met ouders EN kind op andere plekken zonder hond afspreken?
Jammer dat je je voor deze reactie niet verdiept hebt in het hele verhaal. Dan had dit vervelende bericht echt onnodig geweest.
