Thuis
alle pijlers
Hekel aan feestjes...
zondag 13 september 2015 13:05
Ik heb -persoonlijk- een beetje een hekel aan sommige, niet alle, feestjes.
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
Aan verjaardagen, waarbij iedereen in een kringetje zit op een harde keukenstoel. Natuurlijk mag iedereen dat zelf weten. Dus iedereen kan in dit topic laten weten of hij/zij het ermee eens is. Zonder elkaar aan te vallen.
(Oorspronkelijke openingspost veranderd; eigen mening afgezwakt, humor eruit gehaald, hopelijk nu minder kans op misverstanden)
vrijdag 5 februari 2016 17:19
Janna-sophie : Het zou me zeer verbazen, maar het ZOU kunnen. 0,0001% kans dat ze niet doorvragen.
.
quote:2koffie schreef op 05 februari 2016 @ 14:04:
Gaat dat bij iedereen zo, ikbenik? In het gezin, bedoel ik. Krijgen die allemaal dezelfde reactie als jij krijgt? Of gooien zij allemaal hun plannen stante pede aan de kant als er familie wil komen theedrinken?
Ik ben nog degene die het 'moeilijkst' doet, 2koffie. De anderen gaan er veel vaker heen, of nodigen hun uit. Ik zoek dat niet zo. Dus als moeder wil komen theedrinken bij broers/zussen, tja, dan komt ze stante pede thee drinken. Mits je dus moet werken.
Wat een aantal broers dan ook maar doen. (of hier een verband tussen zit of toeval is weet ik niet ) Als je een dag niet werkt, moet je wel een andere 'Goede Reden' hebben om niet te kunnen. Goede Redenen kunnen zijn: begrafenis, ziekenhuisbezoek, iets dringends mbt de kinderen (orthodontist, opticiën, of iets anders medisch'). Afzeggen omdat je te moe bent (bijvoorbeeld ) kun je proberen, maar dan heb je kans op een goedbedoelde peptalk, waarna ze langskomen om mee te leven en je te vertellen dat je je leven toch echt beter anders in kunt richten, als je zo vaak moe bent.
Ik weet het nog redelijk vaak af te houden. (Vergeleken met hun)
.
quote:2koffie schreef op 05 februari 2016 @ 14:04:
Gaat dat bij iedereen zo, ikbenik? In het gezin, bedoel ik. Krijgen die allemaal dezelfde reactie als jij krijgt? Of gooien zij allemaal hun plannen stante pede aan de kant als er familie wil komen theedrinken?
Ik ben nog degene die het 'moeilijkst' doet, 2koffie. De anderen gaan er veel vaker heen, of nodigen hun uit. Ik zoek dat niet zo. Dus als moeder wil komen theedrinken bij broers/zussen, tja, dan komt ze stante pede thee drinken. Mits je dus moet werken.
Wat een aantal broers dan ook maar doen. (of hier een verband tussen zit of toeval is weet ik niet ) Als je een dag niet werkt, moet je wel een andere 'Goede Reden' hebben om niet te kunnen. Goede Redenen kunnen zijn: begrafenis, ziekenhuisbezoek, iets dringends mbt de kinderen (orthodontist, opticiën, of iets anders medisch'). Afzeggen omdat je te moe bent (bijvoorbeeld ) kun je proberen, maar dan heb je kans op een goedbedoelde peptalk, waarna ze langskomen om mee te leven en je te vertellen dat je je leven toch echt beter anders in kunt richten, als je zo vaak moe bent.
Ik weet het nog redelijk vaak af te houden. (Vergeleken met hun)
zaterdag 6 februari 2016 00:31
Ze zijn wel vaak op pad, geloof ik ja. Of dat vooral een tour rond de familie is weet ik niet, maar wel veel. Ze moeten ook nog naar hun eigen zussen en broers natuurlijk
Verder hebben ze meestal verschillende projecten als hobbie. Het kopen van een nieuwe auto, meubelstuk, of huisdier houdt ze altijd een poos bezig. Punt is wel dat na aanschaf het betreffende nieuwigheidje geshowd dient te worden. Zo staan we eigenlijk elk jaar tijdens een verjaardag wel weer buiten met de hele familie om hun nieuwe auto te bewonderen.
Verder hebben ze meestal verschillende projecten als hobbie. Het kopen van een nieuwe auto, meubelstuk, of huisdier houdt ze altijd een poos bezig. Punt is wel dat na aanschaf het betreffende nieuwigheidje geshowd dient te worden. Zo staan we eigenlijk elk jaar tijdens een verjaardag wel weer buiten met de hele familie om hun nieuwe auto te bewonderen.
zaterdag 6 februari 2016 11:19
Ooooh, verschrikkelijk, dat gekir naar en getrek aan kinderen. Ik zie het bij mij in de familie ook gebeuren met neefjes en nichtjes. En denk maar niet dat die kleintjes dat leuk vinden. Zo duidelijk als ik die signalen opvang, zo blind lijken de opa's en oma's ervoor. Onvoorstelbaar.
En zo blind zijn sommige ouders blijkbaar ook naar hun kinderen. Pfff Ikbenik, ik heb echt met je te doen als ik je verhalen hier lees. Wat een moeilijke familie om bij te horen. Ik snap goed dat je moeite hebt met jezelf daarin staande te houden en voor jezelf op te komen. Er wordt alsmaar over je heen gewalst.
Zou het bij die generatie horen, het weinig ook hebben voor de behoeften van anderen? Ik herken het bij mijn ouders ook deels. Ze zijn niet zo overheersend, maar ze kunnen zich maar moeilijk verplaatsen in de gedachten en gevoelens van een ander. Hun belevingswereld is de waarheid.
En zo blind zijn sommige ouders blijkbaar ook naar hun kinderen. Pfff Ikbenik, ik heb echt met je te doen als ik je verhalen hier lees. Wat een moeilijke familie om bij te horen. Ik snap goed dat je moeite hebt met jezelf daarin staande te houden en voor jezelf op te komen. Er wordt alsmaar over je heen gewalst.
Zou het bij die generatie horen, het weinig ook hebben voor de behoeften van anderen? Ik herken het bij mijn ouders ook deels. Ze zijn niet zo overheersend, maar ze kunnen zich maar moeilijk verplaatsen in de gedachten en gevoelens van een ander. Hun belevingswereld is de waarheid.
zaterdag 6 februari 2016 11:45
Ik vind dat ook raar, dat kinderen meteen vertederd 'schattig' genoemd worden.
Zodra er ergens een kleintje is, duikt de halve bezoekkring er bovenop. Raar toch? Natuurlijk zijn er kinderen met een hoge aaibaarheidsfactor. Maar ik heb sterk de indruk dat die 'lat' (van wat ik schattig vind) bij mij een STUK hoger ligt dan bij een ander.
Bestaan er kinderen die schattig zijn?
Ja.
Zijn kinderen schattig?
Nee. Meestal niet nee.
Kinderen zijn namelijk -niet schrikken nu oma- ......gewoon MENSEN.
Mensen die nog niet helemaal af zijn.
En mensen, ZIJN nu eenmaal niet altijd 'schattig'. Die hebben allemaal een zak met verschillende kwaliteiten en tekortkomingen. Sterke en zwakke kanten.
En, ze willen allemaal gewoon -net als iedereen - zichzelf kunnen zijn.
Dat lukt niet als je volledige omgeving ineens hoog begint te praten, jou in het midden zet van een grote groep, je wegrukt bij je moeder, je op hun vreemde schoot trekt.
ZO'N bizar verschijnsel!
En toch zie ik het bijna ieder feestje weer opnieuw gebeuren.
Zodra er ergens een kleintje is, duikt de halve bezoekkring er bovenop. Raar toch? Natuurlijk zijn er kinderen met een hoge aaibaarheidsfactor. Maar ik heb sterk de indruk dat die 'lat' (van wat ik schattig vind) bij mij een STUK hoger ligt dan bij een ander.
Bestaan er kinderen die schattig zijn?
Ja.
Zijn kinderen schattig?
Nee. Meestal niet nee.
Kinderen zijn namelijk -niet schrikken nu oma- ......gewoon MENSEN.
Mensen die nog niet helemaal af zijn.
En mensen, ZIJN nu eenmaal niet altijd 'schattig'. Die hebben allemaal een zak met verschillende kwaliteiten en tekortkomingen. Sterke en zwakke kanten.
En, ze willen allemaal gewoon -net als iedereen - zichzelf kunnen zijn.
Dat lukt niet als je volledige omgeving ineens hoog begint te praten, jou in het midden zet van een grote groep, je wegrukt bij je moeder, je op hun vreemde schoot trekt.
ZO'N bizar verschijnsel!
En toch zie ik het bijna ieder feestje weer opnieuw gebeuren.
zaterdag 6 februari 2016 11:59
quote:stokst@@rtje schreef op 06 februari 2016 @ 11:19:
Ooooh, verschrikkelijk, dat gekir naar en getrek aan kinderen. Ik zie het bij mij in de familie ook gebeuren met neefjes en nichtjes. En denk maar niet dat die kleintjes dat leuk vinden. Zo duidelijk als ik die signalen opvang, zo blind lijken de opa's en oma's ervoor. Onvoorstelbaar.
.
O, gelukkig. Ik heb door de jaren heen op andere fora ook wel eens reacties gezien als dat je oma dat maar moet gunnen en zo. In het kader van band opbouwen en zo.
Terwijl dit het tegenovergestelde is van een band opbouwen
Ikbenik, hier gaat het op feestjes zo: kind krijgt kado (1 van de 100 van opa en oma), dan gaat het of ermee spelen als het bevalt, of het legt het weg. Als het ermee gaat spelen, wachten ze even tot het lekker in zijn spel is en dan zwaaien ze met het volgende kado. AKA hoe trek ik de aandacht 2 uur lang naar me toe.
Ooooh, verschrikkelijk, dat gekir naar en getrek aan kinderen. Ik zie het bij mij in de familie ook gebeuren met neefjes en nichtjes. En denk maar niet dat die kleintjes dat leuk vinden. Zo duidelijk als ik die signalen opvang, zo blind lijken de opa's en oma's ervoor. Onvoorstelbaar.
.
O, gelukkig. Ik heb door de jaren heen op andere fora ook wel eens reacties gezien als dat je oma dat maar moet gunnen en zo. In het kader van band opbouwen en zo.
Terwijl dit het tegenovergestelde is van een band opbouwen
Ikbenik, hier gaat het op feestjes zo: kind krijgt kado (1 van de 100 van opa en oma), dan gaat het of ermee spelen als het bevalt, of het legt het weg. Als het ermee gaat spelen, wachten ze even tot het lekker in zijn spel is en dan zwaaien ze met het volgende kado. AKA hoe trek ik de aandacht 2 uur lang naar me toe.
zaterdag 6 februari 2016 12:31
quote:2koffie schreef op 06 februari 2016 @ 11:59:
[...]
O, gelukkig. Ik heb door de jaren heen op andere fora ook wel eens reacties gezien als dat je oma dat maar moet gunnen en zo. In het kader van band opbouwen en zo.
Terwijl dit het tegenovergestelde is van een band opbouwen
Ikbenik, hier gaat het op feestjes zo: kind krijgt kado (1 van de 100 van opa en oma), dan gaat het of ermee spelen als het bevalt, of het legt het weg. Als het ermee gaat spelen, wachten ze even tot het lekker in zijn spel is en dan zwaaien ze met het volgende kado. AKA hoe trek ik de aandacht 2 uur lang naar me toe.
(1ste alinea: ) Oma mag best een band opbouwen met kleinkind. Graag zelfs. Maar kom dan gewoon regelmatig langs, doe de normale huis tuin en keuken dingetjes mee, meng je in zijn of haar leven, zoek de interesses, de aansluiting. Maar om dan 1x per jaar zo hysterisch opgewekt te gaan doen...?
(2de alinea: ) Hahahaha! DAT is uitgekookt
[...]
O, gelukkig. Ik heb door de jaren heen op andere fora ook wel eens reacties gezien als dat je oma dat maar moet gunnen en zo. In het kader van band opbouwen en zo.
Terwijl dit het tegenovergestelde is van een band opbouwen
Ikbenik, hier gaat het op feestjes zo: kind krijgt kado (1 van de 100 van opa en oma), dan gaat het of ermee spelen als het bevalt, of het legt het weg. Als het ermee gaat spelen, wachten ze even tot het lekker in zijn spel is en dan zwaaien ze met het volgende kado. AKA hoe trek ik de aandacht 2 uur lang naar me toe.
(1ste alinea: ) Oma mag best een band opbouwen met kleinkind. Graag zelfs. Maar kom dan gewoon regelmatig langs, doe de normale huis tuin en keuken dingetjes mee, meng je in zijn of haar leven, zoek de interesses, de aansluiting. Maar om dan 1x per jaar zo hysterisch opgewekt te gaan doen...?
(2de alinea: ) Hahahaha! DAT is uitgekookt
zaterdag 6 februari 2016 13:18
Fijn die herjenning over opa's en oma's. Vooral dat baby's/kinderen ook maar gewoon mensen zijn!! Man wat wordt er veel verwacht van zo'n kleintje. Begint in de kraamweek al: "doe je oogjes eens open voor oma".
Volgend bezoek: "slaap je nu alweer?! Ik wil je oogjes zien!"
Volgend bezoek: slapende baby vast *net zo lang wiegen, bewegen en kietelen tot ze wakker wordt. Werd ze gelukkig niet.
Volgend bezoek: baby wakker "oh je bent wakker! Ga je nu naar oma lachen??"
Bovenstaande heb ik niet bedacht.....
Nu moet ze zwaaien, lachen, lopen, bij oma komen en in haar handjes klappen. En dan ben ik ZO blij dat ze een flink eigen willetje heeft en dat allemaal NIET op commando doet.
@Ik: super lastig die verwachtigen binnen jouw ouderlijk gezin. Vooral als je als enige grenzen moet/wilt stellen aan doe bezoekjes.
Ik vind het flink verstikkend overkomen.
Volgend bezoek: "slaap je nu alweer?! Ik wil je oogjes zien!"
Volgend bezoek: slapende baby vast *net zo lang wiegen, bewegen en kietelen tot ze wakker wordt. Werd ze gelukkig niet.
Volgend bezoek: baby wakker "oh je bent wakker! Ga je nu naar oma lachen??"
Bovenstaande heb ik niet bedacht.....
Nu moet ze zwaaien, lachen, lopen, bij oma komen en in haar handjes klappen. En dan ben ik ZO blij dat ze een flink eigen willetje heeft en dat allemaal NIET op commando doet.
@Ik: super lastig die verwachtigen binnen jouw ouderlijk gezin. Vooral als je als enige grenzen moet/wilt stellen aan doe bezoekjes.
Ik vind het flink verstikkend overkomen.
zaterdag 6 februari 2016 13:30
quote:Sussann schreef op 06 februari 2016 @ 13:18:
Fijn die herjenning over opa's en oma's. Vooral dat baby's/kinderen ook maar gewoon mensen zijn!! Man wat wordt er veel verwacht van zo'n kleintje. Begint in de kraamweek al: "doe je oogjes eens open voor oma".
Volgend bezoek: "slaap je nu alweer?! Ik wil je oogjes zien!"
Volgend bezoek: slapende baby vast *net zo lang wiegen, bewegen en kietelen tot ze wakker wordt. Werd ze gelukkig niet.
Volgend bezoek: baby wakker "oh je bent wakker! Ga je nu naar oma lachen??"
Bovenstaande heb ik niet bedacht.....
Nu moet ze zwaaien, lachen, lopen, bij oma komen en in haar handjes klappen. En dan ben ik ZO blij dat ze een flink eigen willetje heeft en dat allemaal NIET op commando doet.
@Ik: super lastig die verwachtigen binnen jouw ouderlijk gezin. Vooral als je als enige grenzen moet/wilt stellen aan doe bezoekjes.
Ik vind het flink verstikkend overkomen.
Oooh, ECHT!? Die omschrijving van de kraamvisite verwachtingen...!
BEZOPEN..!
Mensenlief, het is toch geen aapje die je kunstjes kunt laten doen??
Ik denk dat de hele kern van het probleem idd zit in het gebrek aan inlevingsvermogen in de ander. Als de visite ook maar één moment zich in zou leven in hoe het is voor het kindje, dan zouden ze zich schamen.
Moet je je eens inbeelden; je bent 2 of 3 jaar, er is een kamer vol herrie en geschreeuw, overal benen (want iedereen is groter dan jij), je hebt geen idee in wat voor omgeving dat je bent, voelt je klein, onzeker en overweldigd door zoveel prikkels. En dan gaan ze ook nog met z'n allen NOG harder, hoger en enthousiaster piepen en kirren, waarbij ze alle aandacht op jou zetten, je los willen maken van je moeder (enige veilige/bekende voor jou op dat moment), om je dan fysiek te betasten (aaien, wangetjes knijpen, op schoot willen hebben)...!
Dat grenst aan kindermishandeling.
Misschien is mijn diepgewortelde weerzin voor feestjes van oorsprong hier al begonnen.
Bedenk ik nu.
Fijn die herjenning over opa's en oma's. Vooral dat baby's/kinderen ook maar gewoon mensen zijn!! Man wat wordt er veel verwacht van zo'n kleintje. Begint in de kraamweek al: "doe je oogjes eens open voor oma".
Volgend bezoek: "slaap je nu alweer?! Ik wil je oogjes zien!"
Volgend bezoek: slapende baby vast *net zo lang wiegen, bewegen en kietelen tot ze wakker wordt. Werd ze gelukkig niet.
Volgend bezoek: baby wakker "oh je bent wakker! Ga je nu naar oma lachen??"
Bovenstaande heb ik niet bedacht.....
Nu moet ze zwaaien, lachen, lopen, bij oma komen en in haar handjes klappen. En dan ben ik ZO blij dat ze een flink eigen willetje heeft en dat allemaal NIET op commando doet.
@Ik: super lastig die verwachtigen binnen jouw ouderlijk gezin. Vooral als je als enige grenzen moet/wilt stellen aan doe bezoekjes.
Ik vind het flink verstikkend overkomen.
Oooh, ECHT!? Die omschrijving van de kraamvisite verwachtingen...!
BEZOPEN..!
Mensenlief, het is toch geen aapje die je kunstjes kunt laten doen??
Ik denk dat de hele kern van het probleem idd zit in het gebrek aan inlevingsvermogen in de ander. Als de visite ook maar één moment zich in zou leven in hoe het is voor het kindje, dan zouden ze zich schamen.
Moet je je eens inbeelden; je bent 2 of 3 jaar, er is een kamer vol herrie en geschreeuw, overal benen (want iedereen is groter dan jij), je hebt geen idee in wat voor omgeving dat je bent, voelt je klein, onzeker en overweldigd door zoveel prikkels. En dan gaan ze ook nog met z'n allen NOG harder, hoger en enthousiaster piepen en kirren, waarbij ze alle aandacht op jou zetten, je los willen maken van je moeder (enige veilige/bekende voor jou op dat moment), om je dan fysiek te betasten (aaien, wangetjes knijpen, op schoot willen hebben)...!
Dat grenst aan kindermishandeling.
Misschien is mijn diepgewortelde weerzin voor feestjes van oorsprong hier al begonnen.
Bedenk ik nu.
zaterdag 6 februari 2016 13:40
Ik heb ook wel eens gelezen over hoe schadelijk het is om een kindje te dwingen om 'ome Karel of tante Sjaan maar een kus te moeten geven' bijvoorbeeld ter afscheid.
De boodschap die je je kind daarmee (psychosociaal) meegeeft is:
Ja, dat voelt fout, je wil niet, alles in je verzet zich, MAAR, daar HOOR JE JE OVERHEEN TE ZETTEN. (Anders is het onbeleefd/niet netjes, of dat soort rationalisaties)
Hiermee leer je ze dat intieme grenzen 'overruled' dienen te worden.
Vooral niet luisteren naar je eigen instinctieve gevoel; de beleefdheidsnorm en hoe iets overkomt op een ander is belangrijker.
Logisch dat er later zoveel jonge vrouwen moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Het is van jongs af aan al aangeleerd dat luisteren naar je eigen gezonde gevoel van aantrekkingskracht of juist lichamelijke afkeer, genegeerd moet worden. Gevolg? Verwarring.
Ik wilde 'eigenlijk' niet, maar hij wilde 'zo graag'.
Voordat ik mijn dochter toch dit soort boodschappen mee zou geven.....
(Dit is overigens wat anders dan het leren dat een kindje 'dag' moet zeggen als hij weg gaat. Dat is een normale omgangsnorm. Het gaat vooral om het van jongs af aan leren dat intimiteit als een kus of gedwongen knuffel, of op schoot moeten zitten afgedwongen kan worden. )
De boodschap die je je kind daarmee (psychosociaal) meegeeft is:
Ja, dat voelt fout, je wil niet, alles in je verzet zich, MAAR, daar HOOR JE JE OVERHEEN TE ZETTEN. (Anders is het onbeleefd/niet netjes, of dat soort rationalisaties)
Hiermee leer je ze dat intieme grenzen 'overruled' dienen te worden.
Vooral niet luisteren naar je eigen instinctieve gevoel; de beleefdheidsnorm en hoe iets overkomt op een ander is belangrijker.
Logisch dat er later zoveel jonge vrouwen moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Het is van jongs af aan al aangeleerd dat luisteren naar je eigen gezonde gevoel van aantrekkingskracht of juist lichamelijke afkeer, genegeerd moet worden. Gevolg? Verwarring.
Ik wilde 'eigenlijk' niet, maar hij wilde 'zo graag'.
Voordat ik mijn dochter toch dit soort boodschappen mee zou geven.....
(Dit is overigens wat anders dan het leren dat een kindje 'dag' moet zeggen als hij weg gaat. Dat is een normale omgangsnorm. Het gaat vooral om het van jongs af aan leren dat intimiteit als een kus of gedwongen knuffel, of op schoot moeten zitten afgedwongen kan worden. )
zaterdag 6 februari 2016 13:50
Vreselijk he? Dit is mn schoonmoeder. Wat het nog lastiger maakt want tegen mn eigen moeder zeg ik direct wat ik vind maar bij haar is dat toch anders...
En ik snap inderdaad niet hoe mensen zich niet kunnen inleven in kinderen. Ze zijn zo vreselijk egoistisch. Ze komen met allerlei verwachtingen op visite en de kinderen moeten als clowntjes meedoen aan de gekte en dat nog leuk vinden ook.
En ik snap inderdaad niet hoe mensen zich niet kunnen inleven in kinderen. Ze zijn zo vreselijk egoistisch. Ze komen met allerlei verwachtingen op visite en de kinderen moeten als clowntjes meedoen aan de gekte en dat nog leuk vinden ook.
zaterdag 6 februari 2016 13:54
Gelukkig zijn het hier alleen de schoonouders die zo doen. Vooral schoonmoeder. Zonder ander bezoek was ze al zo, maar mét ander bezoek, op een verjaardag, moest ze iedereen wel even laten weten dat zij de oma was. Tantes en ooms van het kindje zaten gewoon. Maar oma! Dan heb je natuurlijk ook nog de omastrijd met de andere oma.
Schoonmoeder had dan voortdurend opmerkingen als "als hij bij ons is, doet/lust/kan hij dat wel"- de grap was dat hij nooit bij hen was. Ik zat dan altijd enorm te twijfelen. Maak ik haar wijzer, dat kind nooit bij haar is, met het gevaar dat ze hem gaat uitnodigen, of maak ik de rest van de visite wijzer? Haha. Maar ik geloof dat mijn familie inmiddels ook niet echt meer naar haar luistert. Mijn moeder had op een gegeven moment meer kleinkinderen, dus die hoefde zich niet meer overtroffen te voelen. Ze kreeg natuurlijk wel passief-agressieve sneren van de andere oma, over die andere kleinkinderen of andere dingen.
Ja joh, gezellig twee oma's op een verjaardag.
Schoonmoeder had dan voortdurend opmerkingen als "als hij bij ons is, doet/lust/kan hij dat wel"- de grap was dat hij nooit bij hen was. Ik zat dan altijd enorm te twijfelen. Maak ik haar wijzer, dat kind nooit bij haar is, met het gevaar dat ze hem gaat uitnodigen, of maak ik de rest van de visite wijzer? Haha. Maar ik geloof dat mijn familie inmiddels ook niet echt meer naar haar luistert. Mijn moeder had op een gegeven moment meer kleinkinderen, dus die hoefde zich niet meer overtroffen te voelen. Ze kreeg natuurlijk wel passief-agressieve sneren van de andere oma, over die andere kleinkinderen of andere dingen.
Ja joh, gezellig twee oma's op een verjaardag.
zaterdag 6 februari 2016 13:55
quote:ikbenik schreef op 06 februari 2016 @ 13:40:
Ik heb ook wel eens gelezen over hoe schadelijk het is om een kindje te dwingen om 'ome Karel of tante Sjaan maar een kus te moeten geven' bijvoorbeeld ter afscheid.
De boodschap die je je kind daarmee (psychosociaal) meegeeft is:
Ja, dat voelt fout, je wil niet, alles in je verzet zich, MAAR, daar HOOR JE JE OVERHEEN TE ZETTEN. (Anders is het onbeleefd/niet netjes, of dat soort rationalisaties)
Hiermee leer je ze dat intieme grenzen 'overruled' dienen te worden.
Vooral niet luisteren naar je eigen instinctieve gevoel; de beleefdheidsnorm en hoe iets overkomt op een ander is belangrijker.
Logisch dat er later zoveel jonge vrouwen moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Het is van jongs af aan al aangeleerd dat luisteren naar je eigen gezonde gevoel van aantrekkingskracht of juist lichamelijke afkeer, genegeerd moet worden. Gevolg? Verwarring.
Ik wilde 'eigenlijk' niet, maar hij wilde 'zo graag'.
Voordat ik mijn dochter toch dit soort boodschappen mee zou geven.....
(Dit is overigens wat anders dan het leren dat een kindje 'dag' moet zeggen als hij weg gaat. Dat is een normale omgangsnorm. Het gaat vooral om het van jongs af aan leren dat intimiteit als een kus of gedwongen knuffel, of op schoot moeten zitten afgedwongen kan worden. )
Klopt hier heb ik me ook over ingelezen. Dit hoeft dochter dus ook niet van mij!! Hoe kan ik haar anders leren dat ze nee mag zeggen als ze ouder is..
Zwaaien doen we wel en af en toe doet ze dit en soms ook niet. Ook prima.
Ik heb ook wel eens gelezen over hoe schadelijk het is om een kindje te dwingen om 'ome Karel of tante Sjaan maar een kus te moeten geven' bijvoorbeeld ter afscheid.
De boodschap die je je kind daarmee (psychosociaal) meegeeft is:
Ja, dat voelt fout, je wil niet, alles in je verzet zich, MAAR, daar HOOR JE JE OVERHEEN TE ZETTEN. (Anders is het onbeleefd/niet netjes, of dat soort rationalisaties)
Hiermee leer je ze dat intieme grenzen 'overruled' dienen te worden.
Vooral niet luisteren naar je eigen instinctieve gevoel; de beleefdheidsnorm en hoe iets overkomt op een ander is belangrijker.
Logisch dat er later zoveel jonge vrouwen moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Het is van jongs af aan al aangeleerd dat luisteren naar je eigen gezonde gevoel van aantrekkingskracht of juist lichamelijke afkeer, genegeerd moet worden. Gevolg? Verwarring.
Ik wilde 'eigenlijk' niet, maar hij wilde 'zo graag'.
Voordat ik mijn dochter toch dit soort boodschappen mee zou geven.....
(Dit is overigens wat anders dan het leren dat een kindje 'dag' moet zeggen als hij weg gaat. Dat is een normale omgangsnorm. Het gaat vooral om het van jongs af aan leren dat intimiteit als een kus of gedwongen knuffel, of op schoot moeten zitten afgedwongen kan worden. )
Klopt hier heb ik me ook over ingelezen. Dit hoeft dochter dus ook niet van mij!! Hoe kan ik haar anders leren dat ze nee mag zeggen als ze ouder is..
Zwaaien doen we wel en af en toe doet ze dit en soms ook niet. Ook prima.
zaterdag 6 februari 2016 14:03
quote:2koffie schreef op 06 februari 2016 @ 13:54:
Gelukkig zijn het hier alleen de schoonouders die zo doen. Vooral schoonmoeder. Zonder ander bezoek was ze al zo, maar mét ander bezoek, op een verjaardag, moest ze iedereen wel even laten weten dat zij de oma was. Tantes en ooms van het kindje zaten gewoon. Maar oma! Dan heb je natuurlijk ook nog de omastrijd met de andere oma.
Schoonmoeder had dan voortdurend opmerkingen als "als hij bij ons is, doet/lust/kan hij dat wel"- de grap was dat hij nooit bij hen was. Ik zat dan altijd enorm te twijfelen. Maak ik haar wijzer, dat kind nooit bij haar is, met het gevaar dat ze hem gaat uitnodigen, of maak ik de rest van de visite wijzer? Haha. Maar ik geloof dat mijn familie inmiddels ook niet echt meer naar haar luistert. Mijn moeder had op een gegeven moment meer kleinkinderen, dus die hoefde zich niet meer overtroffen te voelen. Ze kreeg natuurlijk wel passief-agressieve sneren van de andere oma, over die andere kleinkinderen of andere dingen.
Ja joh, gezellig twee oma's op een verjaardag.
Verschrikkelijk. Die strijd ook.... alsof je kleinkind een bezit is ofzo...
Mijn moeder doet hier niet aan mee gelukkig. Maar schoonmoeder zou wel zo kunnen doen. In iedere zin die ze hier zegt noemt ze zichzelf oma "oma gaat even koffie drinken" "oma eet een koekje"
Ik had vooraf geen idee van deze oma perikelen.
Gelukkig zijn het hier alleen de schoonouders die zo doen. Vooral schoonmoeder. Zonder ander bezoek was ze al zo, maar mét ander bezoek, op een verjaardag, moest ze iedereen wel even laten weten dat zij de oma was. Tantes en ooms van het kindje zaten gewoon. Maar oma! Dan heb je natuurlijk ook nog de omastrijd met de andere oma.
Schoonmoeder had dan voortdurend opmerkingen als "als hij bij ons is, doet/lust/kan hij dat wel"- de grap was dat hij nooit bij hen was. Ik zat dan altijd enorm te twijfelen. Maak ik haar wijzer, dat kind nooit bij haar is, met het gevaar dat ze hem gaat uitnodigen, of maak ik de rest van de visite wijzer? Haha. Maar ik geloof dat mijn familie inmiddels ook niet echt meer naar haar luistert. Mijn moeder had op een gegeven moment meer kleinkinderen, dus die hoefde zich niet meer overtroffen te voelen. Ze kreeg natuurlijk wel passief-agressieve sneren van de andere oma, over die andere kleinkinderen of andere dingen.
Ja joh, gezellig twee oma's op een verjaardag.
Verschrikkelijk. Die strijd ook.... alsof je kleinkind een bezit is ofzo...
Mijn moeder doet hier niet aan mee gelukkig. Maar schoonmoeder zou wel zo kunnen doen. In iedere zin die ze hier zegt noemt ze zichzelf oma "oma gaat even koffie drinken" "oma eet een koekje"
Ik had vooraf geen idee van deze oma perikelen.
zaterdag 6 februari 2016 14:26
quote:Sussann schreef op 06 februari 2016 @ 14:03:
[...]
Verschrikkelijk. Die strijd ook.... alsof je kleinkind een bezit is ofzo...
Er zijn op Facebook wel plaatjes die rondgaan waar dat letterlijk in staat hoor.
Zoek eens een opa en oma fb pagina op. Ik heb helaas iemand in mijn fb-kring die die dingen wel eens liket....
'Like dit als je kleinkinderen je alles zijn' - ik vind het wat ziekelijk hoor, maar er zijn duizenden die het liken.
[...]
Verschrikkelijk. Die strijd ook.... alsof je kleinkind een bezit is ofzo...
Er zijn op Facebook wel plaatjes die rondgaan waar dat letterlijk in staat hoor.
Zoek eens een opa en oma fb pagina op. Ik heb helaas iemand in mijn fb-kring die die dingen wel eens liket....
'Like dit als je kleinkinderen je alles zijn' - ik vind het wat ziekelijk hoor, maar er zijn duizenden die het liken.
zaterdag 6 februari 2016 14:51
Ik klik sowieso nooit op fb berichten die beginnen met "like dit als..." (je tegen kindermishandeling, het doodknuppelen van babyzeehondjes, kinderporno, oorlog, marteling, geweld etc bent) DUH! Ja, natuurlijk ben ik daar tegen. En nee, dat hoef ik niet te tonen aan de rest van de wereld door zo'n berichtje te liken, men WEET dit namelijk al lang van mij.
Dus het nut van opa en oma fb pagina berichtje ontgaat mij ook.
"Klik hier als je van je dochter, zus, kleinkind houdt."
Als je dochter, zus of kleinkind via FACEBOOK moet ontdekken dat het geliefd is....dan zit er relationeel toch echt iets fout.
Dus het nut van opa en oma fb pagina berichtje ontgaat mij ook.
"Klik hier als je van je dochter, zus, kleinkind houdt."
Als je dochter, zus of kleinkind via FACEBOOK moet ontdekken dat het geliefd is....dan zit er relationeel toch echt iets fout.
zaterdag 6 februari 2016 21:35
Ow ja, vreselijk dat soort plaatjes op fb. Ik like ze nooit, maar denk weleens stiekem; zouden mijn dochter later denken dat ik niet van ze houd omdat ik aan die onzin niet mee doe? Terwijl ik er niet aan moet denken dat mijn moeder zulke onzinnige teksten zou posten.
Oma strijd; check! Alleen doet mijn moeder er niet aan mee. Zo leuk om mijn schoonmoeder te horen opscheppen, aandacht trekken en mijn moeder die dan totaal geen reactie geeft. Overigens zijn mijn dochters niet van het knuffelige en sociale met anderen. Dus je vangt echt bot als je ze probeerd op schoot te krijgen etc. Vinden wij prima. We vinden hallo en dag meer dan voldoende, en eigenlijk dwing ik dat met name af omdat de buitenwereld het verwacht. Mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of ze wel of niet iets zeggen.
Oma strijd; check! Alleen doet mijn moeder er niet aan mee. Zo leuk om mijn schoonmoeder te horen opscheppen, aandacht trekken en mijn moeder die dan totaal geen reactie geeft. Overigens zijn mijn dochters niet van het knuffelige en sociale met anderen. Dus je vangt echt bot als je ze probeerd op schoot te krijgen etc. Vinden wij prima. We vinden hallo en dag meer dan voldoende, en eigenlijk dwing ik dat met name af omdat de buitenwereld het verwacht. Mij persoonlijk maakt het niet zoveel uit of ze wel of niet iets zeggen.
zondag 7 februari 2016 00:29
Over die schoonmoeder strijd: dat herken ik wel een beetje!
Mijn moeder gaf ooit aan dat ze liever niet 'vaste oppas' wilde zijn. Als we omhoog zaten, dan wilden ze echt ons wel eens helpen, maar niet bijvoorbeeld standaard een vaste dag in de week. Dat verraste me eigenlijk wel een beetje, maar goed, ik was blij dat ze dit eerlijk aangaf.
Dus we verzonnen een constructie met kinderopvang en de andere oma, voor als we moesten werken.
Mijn schoonmoeder daarentegen stond van het begin af aan klaar voor de kleinkinderen. Die wilde het liefst alle dagen oppassen, die kon je midden in de nacht bellen bij wijze van spreken. De kinderen groeiden op, en zagen schoonmoeder gemiddeld 2 a 3x per week, en toen ze wat ouder waren 1x p wk.
Mijn ouders zagen ze enkel met feestjes. Paar keer per jaar.
Tijdens één van deze feestjes kwam mijn moeder binnen, de kinderen begroetten haar beleefd, reageerden gepast op de gekregen kadootjes en gingen weer spelen. Totdat schoonmoeder aan de deur stond. Ze stoven naar de deur, sprongen van blijdschap om haar heen , knuffelden haar , pakten het kadootje uit en gingen daarna weer spelen.
Mijn moeder heeft het die verjaardag 15 minuten volgehouden, toen beende ze boos weg.
We zagen natuurlijk wel aan haar verhitte hoofd dat er iets was, maar we hoorden pas later waar de schoen knelde.
Ze had zich genegeerd gevoeld, en beledigd, ze was ervan overtuigd dat we dit expres zo deden om haar te kwetsen (?!). Behoorlijk paranoïde allemaal.
Ik denk dat ze gewoon jaloers was op de band die schoonmoeder met de kinderen heeft.
Maarja. Niet zoveel aan te doen.
Mijn moeder gaf ooit aan dat ze liever niet 'vaste oppas' wilde zijn. Als we omhoog zaten, dan wilden ze echt ons wel eens helpen, maar niet bijvoorbeeld standaard een vaste dag in de week. Dat verraste me eigenlijk wel een beetje, maar goed, ik was blij dat ze dit eerlijk aangaf.
Dus we verzonnen een constructie met kinderopvang en de andere oma, voor als we moesten werken.
Mijn schoonmoeder daarentegen stond van het begin af aan klaar voor de kleinkinderen. Die wilde het liefst alle dagen oppassen, die kon je midden in de nacht bellen bij wijze van spreken. De kinderen groeiden op, en zagen schoonmoeder gemiddeld 2 a 3x per week, en toen ze wat ouder waren 1x p wk.
Mijn ouders zagen ze enkel met feestjes. Paar keer per jaar.
Tijdens één van deze feestjes kwam mijn moeder binnen, de kinderen begroetten haar beleefd, reageerden gepast op de gekregen kadootjes en gingen weer spelen. Totdat schoonmoeder aan de deur stond. Ze stoven naar de deur, sprongen van blijdschap om haar heen , knuffelden haar , pakten het kadootje uit en gingen daarna weer spelen.
Mijn moeder heeft het die verjaardag 15 minuten volgehouden, toen beende ze boos weg.
We zagen natuurlijk wel aan haar verhitte hoofd dat er iets was, maar we hoorden pas later waar de schoen knelde.
Ze had zich genegeerd gevoeld, en beledigd, ze was ervan overtuigd dat we dit expres zo deden om haar te kwetsen (?!). Behoorlijk paranoïde allemaal.
Ik denk dat ze gewoon jaloers was op de band die schoonmoeder met de kinderen heeft.
Maarja. Niet zoveel aan te doen.
zondag 7 februari 2016 08:53
quote:2koffie schreef op 05 februari 2016 @ 07:34:
Waarom snappen wij dat wel en oma's niet? haha.
Schoonouders hier kwamen eens toen we zaten te eten. Kind zat in de kinderstoel en begon meteen te brullen toen hij ze zag. Ieder ander zou dan even uit het zicht gaan (zodat hij kon kalmeren en op zijn minst zijn eten afmaken). Maar zij bléven in de deuropening dom staan lachen, 'ach hij vindt het niet leuk...' En dat is nou precies waarom ze nooit hebben opgepast en zo. Ze negeerden gewoon altijd wat het kind aangaf. Ik geloof dat ik het een paar keer heb moeten zeggen voor ze uit beeld gingen. Grr.
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.Ik zal wel een azijnpisser zijn maar waarom moet iedereen dan wijken voor een brullende dreumes? Onverwachte situaties zijn er nu eenmaal vaker en zo kweek je niet bepaald flexibele kinderen. Als dit dan al een reden is om opa en oma niet op te laten passen....
Waarom snappen wij dat wel en oma's niet? haha.
Schoonouders hier kwamen eens toen we zaten te eten. Kind zat in de kinderstoel en begon meteen te brullen toen hij ze zag. Ieder ander zou dan even uit het zicht gaan (zodat hij kon kalmeren en op zijn minst zijn eten afmaken). Maar zij bléven in de deuropening dom staan lachen, 'ach hij vindt het niet leuk...' En dat is nou precies waarom ze nooit hebben opgepast en zo. Ze negeerden gewoon altijd wat het kind aangaf. Ik geloof dat ik het een paar keer heb moeten zeggen voor ze uit beeld gingen. Grr.
En nu, nu laten de kinderen ze zo staan als er een leuker ouder stel in de buurt is.Ik zal wel een azijnpisser zijn maar waarom moet iedereen dan wijken voor een brullende dreumes? Onverwachte situaties zijn er nu eenmaal vaker en zo kweek je niet bepaald flexibele kinderen. Als dit dan al een reden is om opa en oma niet op te laten passen....
Stressed is just desserts spelled backwards
