Thuis
alle pijlers
Hond met looprek/rolstoel
woensdag 19 mei 2010 om 11:16
Weer een dierentopic van mij
Ik liep vanmorgen met mijn hond in het bos en ik kwam een echtpaar tegen met een paar honden waarvan 1 verlamd was aan de achterkant en zo'n soort looprek/rolstoel (weet niet hoe je zo'n ding noemt ) om had. Ik vind dat persoonlijk veel te ver gaan, mede omdat dit een énorm grote hond was. Het echtpaar liep ook nog eens meters voor die hond uit en die hond was buiten adem en stopte af en toe even om op adem te komen. De andere honden kwamen op mijn hond afsprinten om te snuffelen/spelen, maar hij kon alleen maar staan en toekijken. Hij was zo groot en om hem dan zo hulpeloos te zien met zo'n rek achter zich aan slepend, zijn poten slap onder zijn achterlijf, de tranen sprongen in mijn ogen...
Ben ik de enige die dit veel te ver vind gaan? Ik kan mij echt niet voorstellen dat zo'n hond nog plezier heeft in zijn leven.
Ik liep vanmorgen met mijn hond in het bos en ik kwam een echtpaar tegen met een paar honden waarvan 1 verlamd was aan de achterkant en zo'n soort looprek/rolstoel (weet niet hoe je zo'n ding noemt ) om had. Ik vind dat persoonlijk veel te ver gaan, mede omdat dit een énorm grote hond was. Het echtpaar liep ook nog eens meters voor die hond uit en die hond was buiten adem en stopte af en toe even om op adem te komen. De andere honden kwamen op mijn hond afsprinten om te snuffelen/spelen, maar hij kon alleen maar staan en toekijken. Hij was zo groot en om hem dan zo hulpeloos te zien met zo'n rek achter zich aan slepend, zijn poten slap onder zijn achterlijf, de tranen sprongen in mijn ogen...
Ben ik de enige die dit veel te ver vind gaan? Ik kan mij echt niet voorstellen dat zo'n hond nog plezier heeft in zijn leven.
zondag 23 mei 2010 om 10:29
Het is een groot deel egoisme als de hond onder de situatie lijdt, niet meer vrolijk is, gelaten etc. Dan kan hij de situatie kennelijk niet aan.
Maar als je denkt dat je hond het wel goed aan kan en hij blijkt daarna nog even vrolijk te zijn, waarom is het dan nog egoistisch?
Ik zelf zou altijd een keuze maken vanuit het standpunt van mijn hond. Als ik zou denken dat mijn hond iets moet ondergaan dat hij aankan, dan ga ik ervoor. Denk ik dat hij het niet aankan, dan laat ik hem euthanaseren. TENZIJ dit oplevert dat hij zal herstellen en nog een mooie tijd voor de boeg heeft.
Dan is dat even een nare periode waar hij doorheen moet om beter te worden. Maar het levert hem dan uiteindelijk ook iets op.
WAarom is het bij een dier zo'n probleem en bij een mens niet? Dat is mijn vraag.
Ook al kan een mens begrijpen wat er met hem gebeurt, waarom hij zich in een dergelijke situatie bevindt, en een hond niet, verandert niets aan een feit dat een mens er toch onder kan lijden.
Het feit dat hij het begrijpt, maakt nog niet dat hij het kan accepteren. Maar ook dat verschilt dus per persoon.
Ik zelf ben groot voorstander van euthanasie bij mensen. Als ze in een situatie terecht komen die ze ongelukkig maakt en vooruitzichtsloos is, dan vind ik niet dat we het recht hebben om ze het leven "door de strot te drukken".
Mensen en dieren hebben recht op leven, dat vind ik zeker.
Maar wat deze maatschappij vergeet, is dat ze OOK recht hebben op de dood.
En leven is dus lang niet altijd een betere optie dan dood. Soms is de dood een betere optie.
Dood is niet altijd negatief. Het kan bevrijdend zijn. De dood biedt veiligheid, het maakt een einde aan alle lijden.
Maar als je denkt dat je hond het wel goed aan kan en hij blijkt daarna nog even vrolijk te zijn, waarom is het dan nog egoistisch?
Ik zelf zou altijd een keuze maken vanuit het standpunt van mijn hond. Als ik zou denken dat mijn hond iets moet ondergaan dat hij aankan, dan ga ik ervoor. Denk ik dat hij het niet aankan, dan laat ik hem euthanaseren. TENZIJ dit oplevert dat hij zal herstellen en nog een mooie tijd voor de boeg heeft.
Dan is dat even een nare periode waar hij doorheen moet om beter te worden. Maar het levert hem dan uiteindelijk ook iets op.
WAarom is het bij een dier zo'n probleem en bij een mens niet? Dat is mijn vraag.
Ook al kan een mens begrijpen wat er met hem gebeurt, waarom hij zich in een dergelijke situatie bevindt, en een hond niet, verandert niets aan een feit dat een mens er toch onder kan lijden.
Het feit dat hij het begrijpt, maakt nog niet dat hij het kan accepteren. Maar ook dat verschilt dus per persoon.
Ik zelf ben groot voorstander van euthanasie bij mensen. Als ze in een situatie terecht komen die ze ongelukkig maakt en vooruitzichtsloos is, dan vind ik niet dat we het recht hebben om ze het leven "door de strot te drukken".
Mensen en dieren hebben recht op leven, dat vind ik zeker.
Maar wat deze maatschappij vergeet, is dat ze OOK recht hebben op de dood.
En leven is dus lang niet altijd een betere optie dan dood. Soms is de dood een betere optie.
Dood is niet altijd negatief. Het kan bevrijdend zijn. De dood biedt veiligheid, het maakt een einde aan alle lijden.
zondag 23 mei 2010 om 11:40
quote:jackie23 schreef op 22 mei 2010 @ 23:16:
[...]
Ik denk dus van niet, ik denk dat het een groot deel egoisme is, maargoed....ik geef deze discussie op. Ik kan mijn punt op de een of andere manier niet goed duidelijk maken
Ik snap je punt wel hoor, dus zo "slecht" ben je daar niet in
Huisdieren houden is zowieso voor een groot deel egoïsme. Het dier langer bij je willen houden kan dat ook zijn. Het verschilt per persoon hoe daar mee om wordt gegaan. Het vereist soms meer moed om te kiezen voor afscheid van een dier dan maar door te gaan.
Ik vraag me ook af voor hoeverre het in ons hoofd zit en in hoeverre je dat kunt projecteren op een dier. Het besef van tijd bijvoorbeeld is toch voor dieren een heel ander begrip dan voor ons. Een dier denkt niet aan de toekomst en heeft ook geen besef van hoe lang hij/zij zou kunnen leven. Een dier leeft gewoon. Nu. Op dit moment.
iones schreef op 23 mei 2010 @ 10:29:quote:
Waarom is het bij een dier zo'n probleem en bij een mens niet? Dat is mijn vraag.
Ook al kan een mens begrijpen wat er met hem gebeurt, waarom hij zich in een dergelijke situatie bevindt, en een hond niet, verandert niets aan een feit dat een mens er toch onder kan lijden.
Mensen en dieren kunnen er beide onder lijden, absluut waar, maar een mens kan vooruit kijken en weten waarom hij het doet. Dat geeft kracht. Hond zit in het hier en nu. Als je niet kan bedenken dat het over een maandje (noem maar wat) allemaal een stuk beter is, lijd je toch sterker. Net zoals het begrijpen van iets je lasten kunnen verlichten. Honden zitten vol in het nu en ervaren ook het lijden dan vol in het hier en nu.
Bovendien moet je maar erop vertrouwen of mensen objectief genoeg kunnen zijn om te beoordelen of het een juiste keuze is voor dat individuele dier. Een keuze maken voor jezelf is ook anders dan een keuze maken voor een dier.
quote:
Maar wat deze maatschappij vergeet, is dat ze OOK recht hebben op de dood.
En leven is dus lang niet altijd een betere optie dan dood. Soms is de dood een betere optie.Dood is niet altijd negatief
Mooi gezegd, ben ik het helemaal mee eens.
Maar wat is zo'n beslissing vreselijk moeilijk als eigenaar.
[...]
Ik denk dus van niet, ik denk dat het een groot deel egoisme is, maargoed....ik geef deze discussie op. Ik kan mijn punt op de een of andere manier niet goed duidelijk maken
Ik snap je punt wel hoor, dus zo "slecht" ben je daar niet in
Huisdieren houden is zowieso voor een groot deel egoïsme. Het dier langer bij je willen houden kan dat ook zijn. Het verschilt per persoon hoe daar mee om wordt gegaan. Het vereist soms meer moed om te kiezen voor afscheid van een dier dan maar door te gaan.
Ik vraag me ook af voor hoeverre het in ons hoofd zit en in hoeverre je dat kunt projecteren op een dier. Het besef van tijd bijvoorbeeld is toch voor dieren een heel ander begrip dan voor ons. Een dier denkt niet aan de toekomst en heeft ook geen besef van hoe lang hij/zij zou kunnen leven. Een dier leeft gewoon. Nu. Op dit moment.
iones schreef op 23 mei 2010 @ 10:29:quote:
Waarom is het bij een dier zo'n probleem en bij een mens niet? Dat is mijn vraag.
Ook al kan een mens begrijpen wat er met hem gebeurt, waarom hij zich in een dergelijke situatie bevindt, en een hond niet, verandert niets aan een feit dat een mens er toch onder kan lijden.
Mensen en dieren kunnen er beide onder lijden, absluut waar, maar een mens kan vooruit kijken en weten waarom hij het doet. Dat geeft kracht. Hond zit in het hier en nu. Als je niet kan bedenken dat het over een maandje (noem maar wat) allemaal een stuk beter is, lijd je toch sterker. Net zoals het begrijpen van iets je lasten kunnen verlichten. Honden zitten vol in het nu en ervaren ook het lijden dan vol in het hier en nu.
Bovendien moet je maar erop vertrouwen of mensen objectief genoeg kunnen zijn om te beoordelen of het een juiste keuze is voor dat individuele dier. Een keuze maken voor jezelf is ook anders dan een keuze maken voor een dier.
quote:
Maar wat deze maatschappij vergeet, is dat ze OOK recht hebben op de dood.
En leven is dus lang niet altijd een betere optie dan dood. Soms is de dood een betere optie.Dood is niet altijd negatief
Mooi gezegd, ben ik het helemaal mee eens.
Maar wat is zo'n beslissing vreselijk moeilijk als eigenaar.
zondag 23 mei 2010 om 20:34
Objectief kunnen beoordelen kun je pas als je genoeg van je hond houdt, waardoor je de signalen kunt zien aan een hond of hij het nog ziet zitten of niet.
En wat betreft dat een mens kan vooruitzien.... wat als de mens weet dat het niet beter zal worden? Daar moet hij OOK mee verder. Of hij wil of niet. Dus uiteindelijk maakt het geen verschil. Het is het karakter dat bepaalt of je de situatie aankunt of niet. En dat geldt ook voor honden.
Wat betreft egoisme.... doet niet elk wezen uiteindelijk alles uit egoisme?
Niemand kiest voor iets waar hij/zij zich niet goed bij voelt.
En wat betreft dat een mens kan vooruitzien.... wat als de mens weet dat het niet beter zal worden? Daar moet hij OOK mee verder. Of hij wil of niet. Dus uiteindelijk maakt het geen verschil. Het is het karakter dat bepaalt of je de situatie aankunt of niet. En dat geldt ook voor honden.
Wat betreft egoisme.... doet niet elk wezen uiteindelijk alles uit egoisme?
Niemand kiest voor iets waar hij/zij zich niet goed bij voelt.
woensdag 26 mei 2010 om 14:22
Hai
Ik weet niet meer precies wie het zei maar 1 an de dames had het erover dat ze ver ging en geld niet belangrijk was bij de behandeling van een dier.
Het is een beetje off topic maar hier ben ik het niet helemaal mee eens.
Op het moment hebben we een hele lieve cairn terrier en die hebben we verzekerd.
Onze vorige hond was dat niet en daar hebben we best wel heel veel dingen mee meeggemaakt.
In het begin waren de kosten nog niet zo hoog dus deden we het met liefde. op een gegeven moment was ie 13 en is ie terwijl we op vakantie waren uit de riem geglipt en een druk kruispunt overgerend.
Hierbij is ie dus flink aangereden en zijn heupen waren verbrijzeld en wat andere verwondingen.
Wij daar natuurlijk meteen naar spoeddierenarts en die heeft hem onder narcose gebracht en onderzocht.
Een paar uur later kregen we de uitslag.
Hij kon geopereed worden maar zou erg zwaar worden ook geen garantie dat ie daarna pijnloos zou kunnen lopen.
De hele behandeling incl alles zou komen op ong 1400 euro.
Wij hadden dit geld niet.
En hebben in overleg met de dierenarts besloten om hem in te laten slapen.
Ook deels omdat ie al ouder was.
Kreeg hele gemengde reacties.sommige begrepen het heel goed maar ben ook voor egoist uitgemaakt omdat je desnoods geld moest lenen om het e kunnen betalen.
Aantal jaar later konden wij via een vriend van ons een pup overnemen omdat ie volgens de fokker niet helemaal de goede kleuren had.
Wij zijn heel blij met het hondje en hebben we hem gelijk laten verzekeren hier krijg je dus 80 % terug.
En hoop dat we nu dus niet meer die moeilijke beslissing hoeven te nemen.
Ik weet niet meer precies wie het zei maar 1 an de dames had het erover dat ze ver ging en geld niet belangrijk was bij de behandeling van een dier.
Het is een beetje off topic maar hier ben ik het niet helemaal mee eens.
Op het moment hebben we een hele lieve cairn terrier en die hebben we verzekerd.
Onze vorige hond was dat niet en daar hebben we best wel heel veel dingen mee meeggemaakt.
In het begin waren de kosten nog niet zo hoog dus deden we het met liefde. op een gegeven moment was ie 13 en is ie terwijl we op vakantie waren uit de riem geglipt en een druk kruispunt overgerend.
Hierbij is ie dus flink aangereden en zijn heupen waren verbrijzeld en wat andere verwondingen.
Wij daar natuurlijk meteen naar spoeddierenarts en die heeft hem onder narcose gebracht en onderzocht.
Een paar uur later kregen we de uitslag.
Hij kon geopereed worden maar zou erg zwaar worden ook geen garantie dat ie daarna pijnloos zou kunnen lopen.
De hele behandeling incl alles zou komen op ong 1400 euro.
Wij hadden dit geld niet.
En hebben in overleg met de dierenarts besloten om hem in te laten slapen.
Ook deels omdat ie al ouder was.
Kreeg hele gemengde reacties.sommige begrepen het heel goed maar ben ook voor egoist uitgemaakt omdat je desnoods geld moest lenen om het e kunnen betalen.
Aantal jaar later konden wij via een vriend van ons een pup overnemen omdat ie volgens de fokker niet helemaal de goede kleuren had.
Wij zijn heel blij met het hondje en hebben we hem gelijk laten verzekeren hier krijg je dus 80 % terug.
En hoop dat we nu dus niet meer die moeilijke beslissing hoeven te nemen.
donderdag 27 mei 2010 om 11:39
Ik oordeel niet over jouw beslissing mammanandy.
Dit topic gaat ook niet zozeer over hoeveel geld je er aan uitgeeft om je hond te redden, maar meer waar je je hond aan bloot wilt stellen om hem in leven te houden.
En die grens is vaag. Die grens kan alleen een hondeneigenaar zelf bepalen, maar wel op voorwaarde dat hij zijn hond goed kent.
Dit topic gaat ook niet zozeer over hoeveel geld je er aan uitgeeft om je hond te redden, maar meer waar je je hond aan bloot wilt stellen om hem in leven te houden.
En die grens is vaag. Die grens kan alleen een hondeneigenaar zelf bepalen, maar wel op voorwaarde dat hij zijn hond goed kent.
